Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Η πυρηνική απειλή γίνεται με ενάργεια αντιληπτή, από την αναφορά ενός και μόνον αριθμού: Σε κάθε άνθρωπο της Γης αντιστοιχεί σήμερα πυρηνικό υλικό, έτοιμο να εκραγεί, ισοδύναμο με τρεις τουλάχιστον τόνους ΤΝΤ! Όχι τρεις σφαίρες ή έστω τρεις χειροβομβίδες, αλλά τρεις τόνοι μίας άκρως εκρηκτικής ουσίας αναλογούν σε κάθε παιδί, άνδρα ή γυναίκα έποικο του πλανήτη μας, σε μεγάλο βαθμό αθώων ή ανύποπτων για την έκταση της απειλής. Σε βάση οικονομική, η φρενίτις των εξοπλισμών σημαίνει για το πολεμικό οπλοστάσιο των εθνών ένα περίπου εκατομμύριο δολάρια ανά λεπτό της ώρας. Που, ανάλογα με τον πλούτο και την τεχνολογική ικανότητα του καθενός, περιλαμβάνει πυρηνικές βόμβες, πυραύλους τρομακτικής ακρίβειας, πυρηνικά υποβρύχια ή συστήματα ακτίνων λέιζερ. Δεν αποτελεί δημαγωγία αλλά απλή έκφραση λογικής ο αριθμός των νοσοκομείων, τα σχολεία ή έστω οι χώροι πολιτισμού που θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν με τα κολοσσιαία αυτά ποσά.
Γιώργος Γραμματικάκης – «Η κόμη της Βερενίκης»

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Σε περιοδικά και εφημερίδες
στις αφίσες του τοίχου
σε τετράγωνες οθόνες
μόνιμο το χαμόγελό σου
καθώς εξαργυρώνεις τη σαγήνη σου
προαιώνιο θηλυκό
ηγερία της κατανάλωσης
εφιάλτη της γενιάς σου
ανίδεο και συ εμπόρευμα...
Τόλης Νικηφόρου - "Διαφήμιση"

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Προς Θεσσαλονικείς μδ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Habemus papam! Με δεκαήμερη καθυστέρηση, βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να επιβεβαιώσω τα απεγνωσμένα εγνωσμένα: μετά τον μαύρο καπνό που αναπεμπόταν εδώ και καιρό στο maximum εκ Μαξίμου, φτάσαμε στην εθνοσωτήριο 4η Οκτωβρίου και αναπέμφθηκε λευκός! Η ημέρα της Οκτωβριανής πανσελήνου (η επόμενη είναι στις 2/11, του Ακινδύνου, συνεπώς δεν εορτάζομε και δεν δεχόμεθα επισκέψεις) που ήταν ταυτόχρονα ημέρα των ζώων και ημέρα των τριακοστών πέμπτων γενεθλίων της ΝΔ, πέρασε στην ιστορία (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Έτσι, το κατ’ άλλους συμπαθές και κατ’ άλλους αντιπαθές κόμμα με έμβλημα τον πυρσό (πυρ-sos), έτυχε της εξοργιστικής προνομιακής μεταχείρισης να συνταξιοδοτείται την ημέρα συμπλήρωσης τριακονταπενταετίας! Κάτι που ασφαλώς θα χειριστεί επιδέξια (επι-δεξιά) ο νέος υπουργός απασχόλησης monsieur Loveρδος, ώστε να μην δημιουργηθεί κακό προηγούμενο και τρέχουμε μετά… «Δεν ξενυχτήσατε πολύ» είπε ο Monsieur le Président υποδεχόμενος το τρίτο μέλος της γνωστής οικογενείας πρωθυπουργών, που έδιωξε το δεύτερο μέλος της άλλης γνωστής οικογενείας πρωθυπουργών (κάτι σαν Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες, Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, Μοντέγοι και Καπουλέτοι κ.α.). «Όχι...ήταν σύντομο», απάντησε ξεδιάντροπα εκείνος… Εκτός από papam, habemus καρδινάλιους και νούντσιους εις το νεοσχηματισθέν κονκλάβιο. Δεν θα σας βασανίσουμε με την ολική επαναφορά γνωστών ανατριχιαστικών ονομάτων του παρελθόντος. Θα σταθούμε όμως σε διάφορα γαργαλιστικά υπουργεία (ιππουργεία): προπό (προστασίας πολίτη), ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (ζαλίζομαι στο χάος του κυβερνοχώρου, σταματήστε), δια βίου μάθησης (το κάτεργο γίνεται ισόβιο). Κι ακόμα, υποδομών και δικτύων (λίγο μαφιόζικο ακούγεται, αλλά έτσι δίνεται ορθότερα η εικόνα του), πράσινης ανάπτυξης, διαφάνειας (φαντάζεστε να έχει φιμέ τζάμια;) ισότητας και ατομικών δικαιωμάτων (το τμήμα αυτό μάλλον θα είναι απαλλαγμένο φόρτου). Ως άπαντα δεικνύουν, θα εξακολουθήσουμε διάγοντας εν ξεκαρδιστικό πρώτο διάστημα μετά την απόφαση των αρχαίων τεφροδόχων (καλπών δια τους νεωτέρους). Υπάρχει άφθονο υλικό και δεν συντρέχει ουδείς λόγος ανησυχίας δια τη συνέχεια της διασκέδασής μας. Και αργότερα, όταν θα σφίξουν τα γάλατα, ίδωμεν… Μη λησμονείτε ότι είμαστε προ του χειμώνος, το φάντασμα του Δεκέμβρη πλανιέται ακόμα και το υπουργείο προπό (είπαμε: προστασίας πολίτη. Α, δεν γίνεται, την επόμενη φορά θα κάνω ερωτήσεις) μαζεύει κατσαρόλες και ξυπνητήρια –προφανώς θα μαγειρέψει κάτι της… ώρας- δια να προλάβει την κατάσταση. Όμως, αλλού τα κακαρίσματα και αλλού τίκτουν αι όρνιθαι…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Ο πασιφισμός του «διαμαρτυρόμενου» τον καθιστά δέσμιο στη χρησιμοποίησή του από την εξουσία (…) Αυτοί που δεν μιλούν για τον ιμπεριαλισμό και την κρατική καταστολή, θα έπρεπε να το βουλώνουν σε ό,τι αφορά τον φασισμό (…) Ας μας εξηγήσουν λοιπόν πώς θα ανατραπούν και θα καταστραφούν τα μονοπώλια και ο μιλιταρισμός τους; Πώς θα σπάσει η διαδικασία φασιστικοποίησης της παγκοσμιοποίησης; Ειλικρινά, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι θα μπορέσουμε να νικήσουμε κάνοντας μια ευχή σε κάθε χάντρα του κομπολογιού μας, με αγώνα για μικροαλλαγές, με επίκληση στα αστικά δικαιώματα, με τη συλλογή υπογραφών ή με «μακρινούς περιπάτους»;
Joelle Aubron, Nathalie Menigon, Jan-Marc Rouillan («Action Directe»)

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Αφιέρωμα στην 25η Μαρτίου, με σκόρπια αποσπάσματα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974":
Κατά των Τούρκων ξεσηκώθηκαν οι πάντες, ακόμα και οι Τούρκοι παρίες. Φυσικά οι ορθόδοξοι Έλληνες αποτελούσαν την πλειοψηφία. Όμως, οι μουσουλμάνοι Έλληνες, οι ορθόδοξοι Αρβανίτες και οι μουσουλμάνοι Αρβανίτες, αποτελούσαν περίπου τους μισούς των αγωνιζομένων κατά των Τούρκων. Τώρα, πώς έγινε και προέκυψε μετά την επανάσταση κράτος αμιγώς ελληνικό και ακραιφνώς ορθόδοξο, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία.
Η Ελλάδα προσδέθηκε στους Άγγλους και στη συνέχεια στους διαδόχους τους στη Μεσόγειο Αμερικανούς, πριν καν υπάρξει ως ελεύθερο κράτος!
Ο αγράμματος λαός δεν μισεί τους καλαμαράδες. Τους μισούν οι μισοαγράμματοι προύχοντες και οι κοτζαμπάσηδες, που πριν την επανάσταση συνεργάζονταν αρμονικότατα με τους Τούρκους. Ο αγράμματος άνθρωπος πάντα κατανοεί τη σημασία που έχουν για μια καλύτερη ζωή τα γράμματα και πάντα θέλει να σπουδάσει τα παιδιά του. Οι επικίνδυνοι είναι οι κολυβογραμματισμένοι με τα κολυβογράμματά τους, που δεν έλειψαν ποτέ απ’ την Ελλάδα. Και που τη χαντάκωσαν. Επειδή ξέρουν να διαβάζουν την Ιερά Σύνοψη, νομίζουν πως ξέρουν και γράμματα.
Το πείραμα Καποδίστρια απέτυχε γιατί οι Έλληνες δεν θέλουν να έχουν κράτος. Ούτε σήμερα θέλουν να έχουν κράτος (…) των πάντα πεινασμένων Ελλήνων που πάντα συνδυάζουν τα μεγάλα ιδανικά με τη μεγάλη μάσα (…) Εκείνο το πρώτο από μια ατέλειωτη σειρά δανείων έκανε τους Έλληνες να πέσουν με τα μούτρα στο ψητό και να σφάζονται μεταξύ τους για το ποιος θ’ αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι (…) Ο επόμενος διεθνής οικονομικός έλεγχος προβλέπω να κρατάει διακόσια χρόνια. Αν και δε νομίζω πως τότε θα υπάρχει Ελλάδα για να πληρώνει τα χρέη της. Θα την έχουν φάει οι Έλληνες μαζί με τα χρέη της.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Για τη διασκέδασή σας
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
Αντιγράφουμε -χωρίς σχόλια ή την παραμικρή αλλαγή- εδάφια από την ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (3η Σεπτεμβρίου 1974) για να παίξει, να κάνει συγκρίσεις, να ξεκαρδιστεί, να διασκεδάσει και να ψυχαγωγηθεί όλη η οικογένεια, οι γείτονες, οι φίλοι:
Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της πατρίδας μας.
Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου.
Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, το βιοτέχνη, το μισθωτό, τον υπάλληλο, στη θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας.
Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού.
Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ' όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία, σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας.
Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα του και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Έλληνας, το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο Λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της Χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Έλληνες. Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γερατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και η οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.
Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και για να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γερατειά και ανεργία, που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του Λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Προς Θεσσαλονικείς μγ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Αποστέλλω ημίν εγκάρδιους χαιρετισμούς, ομού μετά της αλληλεγγύης μου εις τον δοκιμαζόμενο λαό της συμβασιλεύουσας, δια πλείστους όσους λόγους. «Όλη η πόλη μια παρέα» έλεγε εκείνο το παλαιό, κεχαριτωμένο παιδικό σλόγκαν, που κυκλοφόρησε λίγο μετά το ανυπέρβλητο και επί μήνες νούμερο ένα στα charts «η Θεσσαλονίκη έχει τον δήμαρχο που της αξίζει»! Σας χαιρετώ αδελφοί, εν τω φθινοπώρω που διάγουμε (γενικώς) και απευθύνομαι εις υμάς. Εις μίαν παρέα πανταχόθεν στριμωγμένη, ήτις σαν βγει εκτός της ασφαλούς κατοικίας της με τον ανησυχαστικό βωμό έναντι του καναπέ, της κλίνης, της τράπεζας ή του μπιντέ, δεν ξέρει κατά πού να τραβήξει. Και μόλις βρει κάτι, υπάγει και πίπτει εντός των αμέτρητων οπών που έχουν κάνει το… δέρμα της ως ελβετικόν τυρόν.
Κατά τα λοιπά, ολοκληρώθηκαν αι εμφανίσεις και αντιπαραθέσεις δια τη διαχείριση ή –κατά το λαϊκότερον και σοφότερον- δια την κουτάλαν. Οι πολιτικοί ταγοί αλάλαζαν αλλάζοντας θέσεις κι ανταλλάσσοντας γόνιμες κατηγορίες κι άγονες εξαγγελίες. Πότε ο εις παρά τω Αλεξανδρουπόλει κι ο έτερος παρά τη Ρόδω, πότε ο τρίτος –και μακρύτερος- παρά τη Κρήτη κι ο παράλλος παρά τω Αγρινίω, εξαπέλυαν κριτικές, φληναφήματα, πυροτεχνήματα και πομφόλυγες, ως τοιαύτα τα νέα πιστόλια σαπωνόφουσκας που ενεφανίσθησαν εσχάτως εις τα πανηγύρεις. Ούτως ή άλλως δια τα πανηγύρεις είμεθα, όμως αυτό που δεν αντελήφθημεν είναι προς τι οι μετακινήσεις; Τρομάζουν και κόσμο που βλέπει βουλευτάδες και παρατρεχάμενους να εμφανίζονται εις χωριά, λόγγους και χειμαδιά κάθε τέσσερα χρόνια, σαν την ολυμπιάδα, σαν επιδημία…
Πριν από 39 χρόνια, 70.000.000 αμερικανοί έκαναν την πρωτοφανώς ατυχή επιλογή να παρακολουθήσουν το πρώτο debate στην Ιστορία, ανάμεσα στον John Kennedy και τον Richard Nixon. Κάτι αντίστοιχο έπραξαν προ της τραγικής 4ης Οκτωβρίου και μερικά εκατομμύρια ιθαγενείς. Ο Ιωάννης και ο Ριχάρδος των ΗΠΑ δεν υπάρχουν πια, υπάρχουν ωστόσο ο Κωνσταντίνος και ο Γεώργιος της Ψωροκώσταινας, ο Κωστίκας κι ο Γιωρίκας αν προτιμάτε. Που μονομάχησαν στα μαρμαρένια σαλόνια για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη, αφού πρώτα πέρασαν για ζέσταμα από την τηλεοπτική «δίκη των έξι». Χωρίς ωστόσο να έχουμε εκτελέσεις, όπως σε προ 80ετίας δίκη άλλων έξι, ξαναγυρνώντας στο μηδέν (έξι μείον έξι, πάτσι)…
Εκλοyes τέλος. Άλλαξε κάτι;
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Δεν αμφισβητώ ότι οι πατέρες της Εκκλησίας δανείστηκαν κάποια ρητορικά σχήματα από τους αρχαίους συγγραφείς, απάντησε ο Βεζιρτζής. Υπήρξαν ωστόσο θανάσιμοι εχθροί της κλασικής παιδείας και του πολιτισμού των αρχαίων. Ο διασυρμός του ελληνισμού από την Εκκλησία υπήρξε τόσο συστηματικός ώστε οι Έλληνες αναγκάστηκαν ν' αλλάξουν όνομα, να μετονομαστούν σε Ρωμαίους, Ρωμιούς ή Γραικούς. Σε ορισμένες τοιχογραφίες του Αγίου Όρους απεικονίζονται μαζί με τους αγίους και τους αγγέλους διάφοροι φιλόσοφοι, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας. Όλοι φορούν στέμμα, έχουν μακριές γενειάδες και είναι ντυμένοι σαν Βυζαντινοί πρίγκιπες. Βαστούν ο καθένας τους έναν πάπυρο όπου είναι γραμμένη μια πλασματική φράση που διακηρύσσει, για παράδειγμα, την τρισυπόστατη φύση του Θεού. Είναι γνωστό ότι η Εκκλησία επιδίωξε να προσεταιριστεί τους αρχαίους σοφούς, αυτούς τουλάχιστον που δεν κατάφερε να θάψει, παραποιώντας τη σκέψη τους. Αυτό άλλωστε δεν διδάσκονται οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ότι η αρχαιότητα παρέδωσε τη σκυτάλη του πολιτισμού στο Βυζάντιο; Ο χριστιανισμός, αγαπητέ μου φίλε, δεν συνεχίζει την αρχαιότητα, απλά την ακολουθεί όπως η νύχτα ακολουθεί τη μέρα. Η θεολογία αναιρεί τη φιλοσοφία. Η πρώτη απαντά σε όλα, ενώ η δεύτερη ξέρει κυρίως να ρωτά.
Βασίλης Αλεξάκης - "Μ.Χ."

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011


Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα.
Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν
γυναίκες που γερνούνε δύσκολα.
Αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών.
Πηγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία.
Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς.
Άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή.
Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ’ το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή.
Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι’ αυτόν γιατί δεν βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε.
Προσκυνώ.
Γιώργος Σεφέρης - "Αφήγηση"

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Η λαϊκή τέχνη είναι η τέχνη τού λαού όλης της οικουμένης. Δεν υπάρχει καθαρά εθνική τέχνη. Ο εθνικός χαρακτήρας δεν είναι παρά μια παραλλαγή τού κοινού θέματος. Η λαϊκή τέχνη είναι η έκφραση της ελευθερίας τού λαού. Όταν ένας λαός χάνει την ελευθερία του, χάνει και την εθνική του τέχνη. Όταν ο καπιταλιστικός βιομηχανισμός υπερισχύει και η λαϊκή τέχνη διαθέτει πλέον μόνο τα ουρητήρια για να εκφράζεται ελεύθερα, τότε μεταναστεύει. Ο Πικάσο και άλλοι ισπανοί ζωγράφοι μάς έδειξαν οτι ένας καλλιτέχνης μπορεί κάλλιστα να ζει στην εξορία χωρίς να χάνει τον εθνικό του χαρακτήρα. Μόνον ο καλλιτέχνης που διαθέτει οικουμενικό πνεύμα, αντλεί την έμπνευσή του από τη λαϊκή τέχνη.
Asger Jorn

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Εγώ ψηφίζω ανελλιπώς. Δεν έχω χάσει ψηφοφορία. Αλλά από το 1965 και την αποστασία, αποφάσισα ότι δεν έχουμε σωτηρία, μας κοροϊδεύουν με μικροπαραλλαγές. Ίδιο είναι πάντα το αποτέλεσμα. Ψηφίζω διαρκώς λευκό. Δηλαδή όχι ακριβώς λευκό, αλλά πάνω στο λευκό γράφω ένα ποίημα. Μια λέξη ή έναν στίχο. Δύο στίχους κυρίως χρησιμοποιώ. Έναν από ψαλμό του Δαυίδ «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ εστί σωτηρία» κι έναν ελαφρά παραλλαγμένο στίχο του Καβάφη που λέει «βλάπτουν όλοι την Ελλάδα». Δεν δέχομαι κανέναν από όλους τους κερχανάδες... Και τι νόημα έχει εξάλλου τι θα ψηφίσω εγώ; Σε δυο τρία χρόνια θα πεθάνω. Ξέρεις τι ησυχία που θα νιώθω; Εγώ θα είμαι κάτω από τα ραπανάκια και βγάλτε εσείς τα κάστανα απ’ τη φωτιά…
Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Προς Θεσσαλονικείς μβ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Τι είναι η ζωή, λέγω! Από το πανηγυρικό «party - party στις εφτά του Μάρτη» φτάσαμε στο σπαραξικάρδιο «a dio ombre a quatro di Ottobre»… Όμως, ας μην περιπέσουμε εις άγονο και ψυχοφθόρο θλίψη. Ας προσπεράσουμε τον σπαραγμό που μας προκαλεί η απόσυρση του προστάτου των Ινδών πληβείων, προτύπου εργοδότη και διαφανούς ιδιοκτήτη αναψυκτηρίων. Ομοίως και αυτές του Δούκα, των βαρόνων και απάντων των μαρκησίων, με πλαγίως και κρυφίως μετεγγραφέντα τέκνα ή μη. Δι’ ημάς –και πλείστους εξ υμών- ασμένως ή έστω νηπενθώς, η ζωή συνεχίζεται… Μην ξεχνάμε ότι η 4η Οκτωβρίου είναι: η παγκόσμια ημέρα των ζώων, η ημέρα ιδρύσεως της Νέας Δημοκρατίας, η ημέρα ιδρύσεως της τροχαίας, η ημέρα που πρωτοεμφανίστηκε ο Snoopy, η ημέρα που γεννήθηκε ο Oliver Cromwell, η ημέρα που πέθαναν οι Janis Joplin, Offenbach, Rembrandt, η ημέρα του πρώτου φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Τι να φοβηθούμε, τι άλλο μπορεί να συμβεί αδελφοί;
Λοιπόν, καταθέτω εις τας Εξώστειας γραμμάς ότι διατελώ κατενθουσιασμένος από την περίβλεπτο περιοδική έκδοση «Helexpo today» που κυκλοφόρησε εις την Διεθνή Εκθεση της έκθετης Συμβασιλεύουσας! Ειδικά αυτή η πιστή αντιγραφή της ονομασίας, της γραμματοσειράς και της βινιέτας της εφημερίδας «USA today», τι θεία έμπνευσις! Όλα καταμαρτυρούν το εύρος των οραμάτων αλλά και τα πρότυπα των δημιουργών… Εύγε, κράζω.
Αξίζει πραγματικά συγχαρητήρια η εκπληκτική διαπίστωση που προέκυψε μετά από έρευνα του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του πανεπιστημίου δυτικής Μακεδονίας, ήτις διεξήχθη σε πειραματόζωα όλων των βαθμίδων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Συγκλονισμένος και άφωνος από το μέγεθος της διαπίστωσης, με τρεμάμενο χέρι την παραθέτω: «Αρνητικά επιδρά στην ορθογραφική ικανότητα των μαθητών η ευρέως διαδεδομένη χρήση των greeklish μέσω κινητών τηλεφώνων και του διαδικτύου». Oh Lord, το περιμένατε υμείς αυτό; Τι στεκόμαστε αδελφοί; Εμπρός, να χρηματοδοτήσουμε από το υστέρημά μας, με το αίμα μας κι άλλες τέτοιες επιστημονικές έρευνες που οι διαπιστώσεις τους προάγουν την πριν το θάνατο ζωή (έχει αποδειχτεί πειραματικά ότι υπάρχει) και φωτίζουν τα σκοτάδια της βασανισμένης ανθρωπότητας. Καταλαβαίνουν οι γαρίδες ότι βρέχει; Εμφανίζουν κυτταρίτιδα τα κύτταρα; Από πού κλάνει το μπαρμπούνι; Ζουν γήινοι στη Γη, αφροδίσιοι στην Αφροδίτη, Άρειοι στον Αρη, έρμοι στον Ερμή, are there serious στο Σείριο;
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Τρών' και μιλάν' για το άδικο με πάθος
διδάσκουν τα παιδιά τους ηθική
βέβαιοι αυτοί πως είναι κατά βάθος
πιο τίμιοι απ’ όσους κλειούν στη φυλακή
Ασημάκης Πανσέληνος - "Τριμελές Πλημμελιοδικείον"

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Όταν η «Άμεση Δράση» ξεκίνησε τη μαχόμενη δράση της, δεν είχαμε ψευδαισθήσεις ότι μόνοι μας θα αλλάζαμε την κοινωνία. Γνωρίζαμε ότι καμία βομβιστική επίθεση δε θα έφερνε μια ουσιαστική αλλαγή. Ελπίζαμε όμως να εμφυσήσουμε μια περισσότερο μαχόμενη πολιτική φιλοσοφία και δράση, στο κίνημα για την κοινωνική αλλαγή. Ελπίζαμε να δείξουμε στους ανθρώπους, ότι δεν πρέπει να επιτρέπουν στα όρια της νομιμότητας που ορίζονται από τους εξουσιαστές, να καθορίζουν το πώς και πότε θα διαμαρτυρόμαστε.
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές μορφές άμεσης δράσης, κάποιες περισσότερο αποτελεσματικές από κάποιες άλλες σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές. Σε διαλεκτική σχέση με άλλες μορφές διαμαρτυρίας, η άμεση δράση μπορεί να κάνει τα κινήματα για κοινωνική αλλαγή περισσότερο αποτελεσματικά, ανοίγοντας λεωφόρους αντίστασης που δε μαντρώνονται ούτε ελέγχονται εύκολα από το κράτος. Δυστυχώς, άνθρωποι μέσα στο κίνημα, μόνοι τους εξασθενούν τις ίδιες τους τις ενέργειες, αδυνατώντας να κατανοήσουν και να υποστηρίξουν την πολυμορφία των διαθέσιμων τακτικών. Αντί να σχηματίζεται ένα ενιαίο μέτωπο, κάποιοι αγωνιστές βλέπουν το σαμποτάζ κατά της καταστροφικής ιδιοκτησίας, σα να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τη βία του κράτους και των εταιριών. Αν αποδεχτούμε ότι όλες οι μορφές βίας είναι το ίδιο, τότε έχουμε συμφωνήσει στο να περιορίσουμε την αντίσταση μας στα αποδεκτά από το κράτος και τις εταιρίες. Παραμένοντας παθητικοί απέναντι στην σημερινή παγκόσμια, ανθρώπινη και περιβαλλοντική καταστροφή, δημιουργούμε ακόμα βαθύτερες πληγές από αυτές που προκαλούνται από τα λάθη που αναπόφευκτα θα κάνουμε, αναλαμβάνοντας δράση.
Ann Hansen – «Οπλισμένες επιθυμίες»

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

...Το ποδόσφαιρο όμως οι Άγγλοι το φυλάξανε μέσα τους και κάποτε ήρθε ένας βασιλιάς, ο Κάρολος ο Β΄, που είπε:
- Τους αρέσει να κλωτσάνε;
- Πολύ.
- Καλύτερα να κλωτσάνε τη μπάλα παρά τα συνταγματικά δικαιώματα που σηκώνουνε σκόνη και κάνουνε ζημιές... Αν η Γαλλία έπαιζε ποδόσφαιρο, δεν θα 'κοβε το ξεροκέφαλο του εξαδέλφου μας Λουδοβίκου του 16. Άστε τους λοιπόν να κλωτσάνε.
Και έκτοτε οι Άγγλοι άρχισαν να κλωτσάνε ελευθέρως και έκτοτε ουδεμία επανάσταση εσημειώθη εν Αγγλία.
Σοφόν. Διότι ο άνθρωπος πρέπει να φανατίζεται σε κάτι και καλύτερα να φανατίζεται ηλιθίως με πράσινα, κόκκινα και κίτρινα μαγιό, παρά με πολιτικές ιδέες και γενικότερα κοινωνικά μπολιάσματα που κάνουν ζημιές σε κρατούσες καταστάσεις...

Νίκος Τσιφόρος - "Θεότρελα ρεπορτάζ"

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Προς Θεσσαλονικείς μα΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Το να παλεύει τις με το… τέρας του πολιτισμού –έστω και γράφοντας δι’ αυτό- συχνά ισοδυναμεί με «πρόκληση αλλότριας ακολασίας» όπως ευσχήμως αναφέρεται εις νομικά κείμενα.
Ποιος πολιτισμός και γιατί τέρας; Ρωτήστε τον κακόμοιρο απερχόμενο πρωθυπουργό, όστις εις μία εξ εκείνων των σπαραξικάρδιων –ως τελικά απεδείχθησαν, με κορυφαία την Μπαϊρακτάρειο τοιαύτη- στιγμών που φούσκωνε τα στήθη και… λεοντάριζε, υπεσχέθη να το αναλάβει προσωπικά και να το δαμάσει: Ως νέος Ludvich Β΄ Wittelsbach –τι μορφή, τι ιστορία!- έχρισε εαυτόν πρωθυπουργό και υπουργό Πολιτισμού, άμα τη αναλήψει της διακυβέρνησης της χώρας! «Rex noster insanit»(«ο βασιλιάς μας τρελάθηκε») ανεφώνησαν τότε οι σώφρονες, γνωρίζοντες ότι το τρυφηλό παρελθόν του bon viveur μακεδόνα δεν παρείχε τα εχέγγυα αντιμετώπισης ενός τόσο απονενοημένου διαβήματος…
Όμως, δεν πρόλαβαν να παρέλθουν πολλά φεγγάρια –που έλεγαν και οι ινδιάνοι- δια ν’ αποδειχτεί ότι ο πολιτισμός ήταν ο Λεβιάθαν των γραφών, ο Αββαδών (ή Απολλύων στην ελληνική) πονηρός άγγελος της αποκάλυψης και η Λερναία Ύδρα της μυθολογίας. Που στις μέρες μας κατασπαράσσει ό,τι βρεθεί στο δρόμο του, πολλώ δε αν πρόκειται δι’ εν φιλόδοξο πλην τροφαντό κομπορρήμονα… «Το βασίλειό μου για ένα άλογο» αναφώνησε ως άλλος Ριχάρδος Λεοντόκαρδος, παράτησε το ανάκτορο της Μπουμπουλίνας στις τύχες του και χάθηκε στη μαύρη ελληνική πολιτιστική νύχτα.
Παρέλαβε λοιπόν τις τύχες του εν Ελλάδι πολιτισμού ο θαμώνας της πίστας και δεδηλωμένος θιασώτης των δωρικού μεγαλείου γαβγισμάτων κ. Γιώργος Βουλγαράκης κι από κει το «ζέον γεώμηλο» έφτασε εις χείρας του ξαδέρφου Μιχάλη Λιάπη. Ίσως και λίγο εκδικητικά υπό τη βαριά σκιά του… μαέστρου, αφού συνηθίζονται ταύτα εις κάθε πατροπαράδοτο ελληνικό σόι… Τω καιρώ εκείνω σημειώθηκε και το salto mortale του ακλόνητου μέχρι τότε φίλου –κι έκτοτε όνομα και μη χωριό- Χρήστου Ζαχόπουλου. Δια να… τεταρτώσει το κακό της 4Χ100 σκυταλοδρομίας μέσα σε λιγότερο από μια πενταετία, αφού ανήμερα του Αη Γιαννιού –και του αη ανασχηματισμού- του 2009, καλούνταν πλέον ο αιωνίως φέρελπις (τι καταδίκη κι αυτή!) Αντώνης Σαμαράς να πιάσει τον ταύρο απ’ τα κέρατα…
Τώρα, εις ποία κατάσταση παρέλαβε και πώς αφήνει τον πολιτισμό η τετράς των βαλέδων, καθώς και η μυριάς των χαβαλέδων που τον λυμαίνονται, θα σας γελάσω: χα, χα (σας γέλασα)…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

katikos from www.aformi.gr on Vimeo.

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Mεγάλα λόγια που φωνάξαμε στους δρόμους
μικρές αλήθειες που αποσιωπήσαμε στον εαυτό μας...
Γι' αυτό σου λέω
πρέπει να βρείς έναν άλλο τρόπο να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους
όχι να περιμένεις την πράξη -είναι τότε αργά.

Τάσος Λειβαδίτης - "Οι τελευταίοι"

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Ο πολίτης αυτόαποξενώνεται, ετερονομείται, όταν δίνει το δικαίωμα σε κάποιον άλλο -και δη στον επαγγελματία πολιτικό- να τον εκπροσωπήσει. Αυτή είναι ακριβώς η περίπτωση μιας αλλοτριωμένης έκφρασης της θέλησής του. Κάνει κάτι, ψηφίζει κι έχει την ψευδαίσθηση πως είναι δημιουργός αποφάσεων τις οποίες αποδέχεται σαν να ήταν δικές του, ενώ στην πραγματικότητα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από δυνάμεις που βρίσκονται πέρα από τον έλεγχο και τη γνώση του.
Erich Fromm

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν᾿ ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμὶ να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας
έστω και μία φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενὸς λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

Ντίνος Χριστιανόπουλος - "Ενός λεπτού σιγή"

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Ο εργαζόμενος δεν είναι ούτε καν ιδιοκτήτης της εργασίας του και δεν μπορεί να ελέγξει απόλυτα το πώς θα διατεθεί. Ας μην τυφλωνόμαστε από μια ψευδή δικαιοσύνη. Ό,τι δίνεται στον εργαζόμενο ως αντάλλαγμα για το προϊόν του, δεν του δίνεται ως αμοιβή για τη δουλειά που έκανε αλλά ως βάση για μια πρόοδο σε μελλοντική εργασία. Καταναλώνουμε προτού να παράγουμε. Ο εργαζόμενος πρέπει να λέει στο τέλος της ημέρας «πλήρωσα τα χθεσινά έξοδα, αύριο θα πληρώσω τα σημερινά». Σε κάθε στιγμή της ζωής του το μέλος της κοινωνίας χρωστάει, πεθαίνει με το χρέος απλήρωτο. Πώς είναι δυνατό να αποταμιεύει;
Οι άνθρωποι μιλάνε για οικονομία –αυτή είναι η διάλεκτος του ιδιοκτήτη. Κάτω από ένα σύστημα ισότητας, κάθε οικονομία που δεν βοηθά σε κατοπινή αναπαραγωγή ή διασκέδαση είναι αδύνατη. Γιατί; Επειδή οι αποταμιεύσεις, απ’ τη στιγμή που δεν μπορούν να μετατραπούν σε κεφάλαιο, δεν έχουν σκοπό και τελική αιτία.

Pierre Josef Proudhon – «Περί ιδιοκτησίας»