Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Προς Θεσσαλονικείς νδ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Φθάσαμε κιόλας εις τη νδ΄ επιστολή, τουτέστιν 54 -όσα και τα τραπουλόχαρτα μαζί με τους γελωτοποιούς- και καμία σχέση με τη Σαμαρίτιδα ΝΔ (ομοίως, μαζί με τους γελωτοποιούς). Επειδή είναι πολύ πιθανό να σας έγινα βάρος -αν και δεν είμαι Κοσσοβάρος- προτιμώ να πάψω την εβδομαδιαία φλυαρία μου και να δώσω το λόγο σε δύο άλλους.
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από τον συνάδελφο αλλά και συγγραφέα Νίκο Δήμου και δημοσιεύτηκε τα Χριστούγεννα του 1985:
«Αν λοιπόν εσείς γιορτάζετε Χριστούγεννα με τη λήθη και το παραμύθι, εγώ προτιμώ να μνημονεύσω τη γέννηση του πραγματικού Χριστού, που πάλεψε να ξεπεράσει την αδικία του κόσμου και την σκληρότητα της μοίρας. Που αντιτάχθηκε στους ισχυρούς και πολέμησε τις ιεραρχίες. Που δεν μίλησε για γαλοπούλες (ούτε για δώρα) αλλά για αγάπη. Την πιο επαναστατική ιδέα στον κόσμο. Αν ζούσε σήμερα, σίγουρα θα γύριζε κάπου στα Εξάρχεια (mε το μακρύ μαλλί και τα γένια, θα ταίριαζε πολύ). Θα είχε βέβαια φάκελο στην Ασφάλεια. Κανένα κόμμα δεν θα τον ανεχόταν στις τάξεις του, λιγότερο από όλα τα θεοσεβούμενα. Θα ήταν ειρηνιστής, οικολόγος και περιθωριακός. Θα απεχθανόταν παπάδες και στρατιωτικούς (τις δύο πιο άχρηστες –και επικίνδυνες– επαγγελματικές τάξεις). Θα κήρυττε την αγάπη σε ώτα μη ακουόντων. Τα βράδια, με μία κιθάρα θα τραγουδούσε τον πόνο των ανθρώπων. Θα έτρεχε στην Αιθιοπία –και όπου αλλού– να καλύψει τα κενά του Προγράμματος. Κι όταν άκουγε τον καυγά για την εκκλησιαστική περιουσία, ίσως έβαζε καμιά βόμβα σε (άδεια) εκκλησία...».
Και κλείνουμε με το ανυπέρβλητο «Πρωτοχρονιάτικο» του Κώστα Βάρναλη (διατηρούμε την ορθογραφία του):
«Σαράντα σβέρκοι βωδινοί με λαδωμένες μπούκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες
ξετσίπωτοι, ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι
ντυμένοι στα μαλάματα κ᾿ επίσημοι κι ωραίοι.
Σαράντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς χτυπά η καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στο τζάκι,
κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στο μπατζάκι.
Όξ᾿ ο κοσμάκης φώναζε: «Πεινάμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες
κ᾿ οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι
ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν: “Είστε αθέοι”.
Τέρμα τα ευχο-λόγια, ας είμαστε ρεαλιστές: Happy new ear στον mister Σουφλιά, happy new fear στην εξουσία, happy new tear στους παραιτημένους…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

H φαντασία είναι σαν τη μαρμελάδα, χρειάζεται να την αλείψουμε πάνω σε μια στέρεη φέτα ψωμιού. Διαφορετικά, αν η βάση είναι η φαντασία, παραμένουν όλα ένα άμορφο πράγμα, σαν μαρμελάδα πάνω στην οποία τίποτα δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Πριν από μερικά χρόνια έλεγαν «H φαντασία στην εξουσία» και ήταν ένα ωραίο σύνθημα, όμως στο βάθος το σημαντικό είναι ακριβώς το αντίθετο. Eίναι η φαντασία να μην πάρει ποτέ την εξουσία, να μη γίνει σύνθημα και πρόγραμμα, να μην επισημοποιηθεί ποτέ, να μη γίνει υποχρεωτική. Xρειάζεται η φαντασία να έχει κάτι με το οποίο να συγκρούεται ώστε να μη χάνει τη δύναμή της. Σε έναν κόσμο από στέρεα πράγματα, που προχωράει προς τα εμπρός έστω με τρόπο λίγο περιορισμένο, λίγο σφιχτό, μπορείς πάντοτε να σηκώνεις τις χρωματιστές σημαιούλες, να κρεμάς φτερά, φτερούγες πεταλούδας. Aντίθετα, αν όλα είναι φτερά και φτερούγες πεταλούδας, δεν έχεις πλέον κανένα μέρος όπου να μπορείς να κρεμάσεις τη φαντασία σου, τη δημιουργικότητά σου, δεν μπορείς να τη στερεώσεις, όλα γίνονται ομοιόμορφα και ο κόσμος γίνεται περισσότερο γκρίζος.
Italo Calvino

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Προφανώς οι εργάτες πίστεψαν ότι ο φασισμός θα μπορούσε να ηττηθεί με την εγκατάλειψη της ταξικής πάλης, με μια συμμαχία με «φωτισμένα» τμήματα της άρχουσας τάξης.
Είναι παραπλανητικό να ενοχοποιείς τους «σάπιους και προδότες αρχηγούς» των εργατικών κομμάτων και να διατηρείς την ευχάριστη φαντασίωση μιας προλεταριακής εργατικής τάξης, προικισμένης με μια ιστορική αποστολή, αλλά συνεχώς εξαπατημένης και προδομένης από την ελεύθερα αποδεχόμενη ηγεσία.
Pierre Lanneret

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Η ακοή αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών
ταράττεται. Η μυστική βοή
τούς έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων.
Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν
έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί.

Κωνσταντίνος Καβάφης

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

"Κηρύσσει απαράδεκτη... και απαλλάσσει"!
Με τα λόγια αυτά ανακοίνωσε την απόφασή του στις 20.00΄(!) χθες το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, απέναντι σε ένα σαθρό και αστήριχτο κατηγορητήριο και με την εισαγγελέα να αντιστρέφει τους όρους και να προτείνει προκαταρκτική έρευνα για να διαπιστωθεί ποιοι από τους αστυνομικούς διέπραξαν ποινικά αδικήματα σε βάρος των φοιτητών!
Τα όσα συνέβησαν στις 10 Δεκέμβρη 2008 (τέσσερις μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου) είναι γνωστά και αρκετά εκτενή ώστε να χωρέσουν εδώ. Παραθέτουμε μόνο τις δηλώσεις των δύο "κατηγορούμενων" και των δύο συνηγόρων (φωτο):
Αλέκα Ζορμπαλά

Με την απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης αποδείχθηκε και κατέρρευσε μία μεθόδευση και μία σκευωρία που στήθηκε από τις αστυνομικές αρχές της Ξάνθης εις βάρος συγκεκριμένων φοιτητών, σε μια προσπάθεια οι ίδιοι να αποσείσουν οποιαδήποτε ποινική ευθύνη για τις βάρβαρες πράξεις στις οποίες προέβησαν κατά τη διάρκεια των φοιτητικών κινητοποιήσεων στις 10 Δεκεμβρίου 2008. Η προσπάθειά τους αυτή η οποία είχε και σαν στόχο την ποινικοποίηση όχι μόνο των αγώνων αλλά και την ποινικοποίηση της εξέγερσης του Δεκέμβρη, έπεσε για μία ακόμα φορά στο κενό.
Δημήτρης Σαραφιανός
Από την ακροαματική διαδικασία προέκυψε σαφώς ότι επρόκειτο για άλλη μία περίπτωση σκευωρίας εκ μέρους των αστυνομικών αρχών, η οποία κατέπεσε με πάταγο για μια ακόμη φορά στα ακροατήρια. Έχει πάντως ιδιαίτερη σημασία να τονίσουμε την εισαγγελική πρόταση για να παραπεμφθεί ο συγκεκριμένος φάκελος για περαιτέρω προκαταρκτική έρευνα για να διαπιστωθεί ποιοι από τους αστυνομικούς διέπραξαν ποινικά αδικήματα σε βάρος των φοιτητών. Από την ακροαματική διαδικασία προέκυψε ότι εκτός από τους επικίνδυνους τραυματισμούς στο κεφάλι ενός δημοσιογράφου και τριών φοιτητών, είχαμε ρίψη χημικών εντός του κτιρίου της νομαρχίας, κάτι που πραγματικά θα μπορούσε να οδηγήσει σε θανατηφόρα αποτελέσματα.
Παναγιώτης Μουσταφέλλος
Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα. Η κρατική καταστολή είναι κάτι που έχει παρελθόν και θα έχει και συνέχεια, αλλά η αθώωσή μας αποτελεί μια μεγάλη νίκη του κινήματος της Ξάνθης αλλά και ευρύτερα, στα πλαίσια της μη ποινικοποίησης του Δεκέμβρη και της ανάδειξης των κοινωνικών αντιστάσεων στο σήμερα. Στέλνει μήνυμα ότι η αλληλεγγύη κερδίζει και οι κατηγορίες μπορούν να πέφτουν στα δικαστήρια αν υπάρχει συνεισφορά όλου του αλληλέγγυου κόσμου μιας περιοχής.
Σταύρος Φωτεινόπουλος
Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από την απόφαση που έλαβε το δικαστήριο. Αυτή αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι ο Δεκέμβρης δεν είναι ένα κοινωνικό γεγονός που θα κριθεί στα δικαστήρια, αλλά μια κοινωνική έκρηξη που δεν μπορεί να ποινικοποιείται. Και στη βάση αυτής της κοινωνικής έκρηξης δεν μπορεί να κατασκευάζονται ένοχοι, ψευδείς κατηγορίες και στημένα κατηγορητήρια. Για μια ακόμη φορά και το ευρύτερο αγωνιστικό κίνημα απέδειξε τη δυναμική του στην Ξάνθη αλλά και γενικότερα και η αλληλεγγύη νίκησε.

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Προς Θεσσαλονικείς νγ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Πρώτον έρχομαι να ρωτήσω δια την υγείαν σας και δεύτερον δια τον χάρτη της, διότι –ως γνωστόν- άνευ χάρτου υγείας τα πράγματα περιπλέκονται και δυσχεραίνονται, σκορπώντας ενίοτε την απόγνωση. Αφήστε δε που καθίσταται απαγορευτική και η χρήση δημοσιογραφικού χάρτου, αφ’ ενός λόγω άρσεως της ατελείας και υψηλού κόστους (ενάμισι χιλιάρικο κοστίζει πλέον η Κυριακάτικη εφημερίς, οι παλαιότεροι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό) και αφ’ ετέρου διότι με τόσες προσφορές ουδείς εγγυάται την ορθή χρήση και χρηστικότητά του…
Εάν ρωτάτε δι’ εμέ –ελπίζω όχι, διότι προχθές με μάτιασε ένας καρδιακός φίλος (με δύο bypass εννοώ)- δεν είμαι καθόλου καλά! Όχι, δεν έχω τον ιό της χοιρινής μηδέ καν της βοείου ή της των πουλερικών γρίπης. Το άχρηστο σαρκίο μου δεν προσφέρεται ούτε καν ως στοιχειωδώς κατάλληλος βιότοπος ιών. Απλώς είδα εις τον ύπνο μου τον προκάτοχο του μαρκησίου ντε Σαντ (σ-αντ: Σαμαράς Αντώνης, τίτλος που απεδόθη μετά το κακό που επέφερε στον οίκο των Μητσοτακιδών) να επιβεβαιώνει ότι πράγματι φτάνει τις 42 πίστες στη formula-1 του playstation! Δεν είμαι καθόλου καλά… Αφήστε δε, ότι αφυπνιζόμενος επληροφορήθην την τοποθέτηση των νέων Περιφερειαρχών (κάλλιο αργά παρά ποτέ, κατά το «κάλλιο αβγά παρά πατέ» που λέει κι ο Δημήτρης εις «Καφενέ»). Οι επτά στους δεκατρείς είναι γυναίκες! Ξηλώνονται αι παραδόσεις μας, αποδομούνται όλα, αφανιζόμεθα αδελφοί, θα μας κάψει ο κύριος, αν δεν τον προλάβει κανείς άλλος κύριος…
Κι έπειτα σκέφτηκα (ενίοτε μου συμβαίνει, αφού δεν έχω τηφλεόραση εδώ και χρόνια): Πότε και ποιος επιτέλους θα βάλει χείρα εις τα παραπλανητικά αρχικά Ο.Π.Α.Π. (Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου). Γνωρίζει τις εξ υμών ποία σχέση δύναται να έχουν τα προγνωστικά ποδοσφαίρου με το Λόττο, το Πρώτο και το Γαμώτο; Κάποτε το βδέλυγμα του κρατικού τζόγου –του μόνου νομίμου, τουτέστιν μονοπωλιακού δια τους γνωρίζοντες και τον Κάρολο Μαρξ εκτός αυτού της Αγγλίας και του Παπούλια- θα πρέπει να βρει το θάρρος να συνταιριάξει το όνομα και αληθινή ταυτότητα, δε νομίζετε; Ψιλά γράμματα… Ημείς όμως θα προτείνουμε τα αρχικά ΕΚΤ (Ελληνικός Κρατικός Τζόγος) ίνα έρχονται ασορτί μετά των αρχικών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης, ήτις επιτελεί παρόμοια καθήκοντα…
Μαίρη who? Α, Μαίρη Christmas… Καθίστε, έχομε ακόμα, μην πλανάστε παρά της αδηφάγου αγοράς…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)


Σημείωση: Η νβ΄ επιστολή παραλήφθηκε, γιατί καταλαμβανόταν αποκλειστικά από κείμενο του Roland Topor που έχει αναρτήθεί ξεχωριστά στο blog.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Αν υπήρχε ελπίδα έπρεπε να βρίσκεται στους προλετάριους, γιατί μόνο εκεί, σ΄ αυτές τις περιφρονημένες τεράστιες μάζες, το 85 τοις εκατό του πληθυσμού της Ωκεανίας, μπορούσε να γεννηθεί η δύναμη που θα κατέστρεφε το Κόμμα. Το Κόμμα δε θα μπορούσε να ανατραπεί από μέσα. Οι εχθροί του Κόμματος –αν υπήρχαν– δεν υπήρχε τρόπος να ενωθούν ούτε καν να γνωριστούν μεταξύ τους. Ακόμα και αν υπήρχε η θρυλική Αδελφότητα –πράγμα πιθανό– ήταν εντελώς αδύνατο να συγκεντρωθούν πάνω από δύο-τρία μέλη της. Η Επανάσταση γι’ αυτούς ήταν ένα βλέμμα, μια μικρή αλλαγή στη φωνή, το πολύ-πολύ μια λέξη που ψιθύριζαν κάπου-κάπου. Αλλά οι προλετάριοι δεν είχαν καμιά ανάγκη να συνωμοτήσουν, αρκεί να μπορούσαν με κάποιο τρόπο να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους. Δεν είχαν παρά να ξεσηκωθούν και να τιναχτούν όπως ένα άλογο που διώχνει από πάνω του τις μύγες. Αν το ήθελαν θα μπορούσαν να τινάξουν το Κόμμα στον αέρα αύριο το πρωί. Σίγουρα, δε θα ‘πρεπε αργά ή γρήγορα να τους έρθει στο μυαλό η ιδέα αυτή; Κι όμως…
George Orwell - "1984"

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Το κράτος (συγνώμη για την έκφραση) τηρεί το Εθνικό Κτηματολόγιο (χα!) κι εμείς το Εθνικό Κοτσανολόγιο. Με τη διαφορά ότι εμείς δεν ροκανίσαμε ογδόντα δισεκατομμύρια δραχμές (θυμάστε άραγε;) για την έκδοσή του, χωρίς να κάνουμε την παραμικρή ενέργεια. Εμείς το τηρούμε μια δεκαετία, δαπανώντας δύο ευρώ για την αγορά ενός βαρύτιμου –όπως αρμόζει- τετραδίου και λίγο από το χρόνο μας για την καταγραφή όσων από τις συχνά εκστομιζόμενες κοτσάνες προλαβαίνουμε. Ιδού κάποιες παλαιότερες καταγραφές:
• “Το ΠαΣοΚ είναι κόμμα τής αριστεράς” Θεόδωρος Πάγκαλος
• “Το νταμάρι της Τριανδρίας πρέπει να γίνει το Ηρώδειο της Θεσσαλονίκης” Γιώργος Νταλάρας
• “Στόχος μας στο χρηματιστήριο είναι οι εφτά χιλιάδες μονάδες” Γιάννος Παπαντωνίου
• “Προτάσεις χωρίς μελέτη των οικονομικών παραμέτρων, θυμίζουν ποίηση” Άννα Διαμαντοπούλου
• “Είμαστε στον κεντρώο χώρο” Γιώργος Αλογοσκούφης
• “Είμαστε όλοι αμερικανοί” Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
• “Δεν υπάρχουν αποδείξεις πως το ουράνιο συνδέεται με τον καρκίνο. Αντίθετα, όλοι ξέρουν πως το τσιγάρο συνδέεται” Χριστίνα Σπυράκη, υφυπουργός υγείας
• “Το ΠΑΣΟΚ παραμένει αναμφισβήτητα στο χώρο της αριστεράς” Άκης Τσοχατζόπουλος
• “Να καθιερωθούν τα αγγλικά ως δεύτερη επίσημη γλώσσα στην Ελλάδα” Άννα Διαμαντοπούλου
• “Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα κανένας δεν πρέπει να νοιώθει ανασφάλεια” Ευάγγελος Βενιζέλος
• “Ελπίζω ότι μπορούμε οι πολιτικοί να προσφέρουμε εκείνο που πρέπει να προσφέρουμε και πάνω απ’ όλα αυτό που πρέπει να προσφέρουμε είναι το μήνυμα” Ροδούλα Ζήση, υφυπουργός ΠεΧωΔΕ
• “Η πολλή ακινησία οδηγεί σε ακινησία” Γιώργος Πασχαλίδης, ΥΜαΘ - συγγραφέας
• “Εμείς έχουμε συνηθίσει να δουλεύουμε δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, γι’ αυτό και δεν κάναμε επανάσταση” Μιχάλης Μαργαρίτης - πρόεδρος δίκης της 17Ν
• “Δόξα τω θεώ, τα πράγματα αλλάζουν” αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (για την εκλογική νίκη της ΝΔ)
• “Αγάπησέ με, κατέστρεψέ με” Μπλε (μουσικό συγκρότημα)

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Προς Θεσσαλονικείς να΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Ιησού ή Βαραββά; Μπακογιάννη – Μητσοτάκη – Κούβελου ή απλώς Σαμαρά; Κρήτη ή Μεσσηνία; Μέγεθος ή τεχνική; Η απάντησις («Σαμαρά, Σαμαρά»» προέκυψε μέσα από μια απλουστάτη διαδικασία ήτις κόστισε μόλις δύο ευρώ εις όσους ενεγράφησαν members της γαλάζιας παρατάξεως και κατέθεσαν εντύπως εις φροϋδικάς σχισμάς τη γνώμη των. Αχ Πανίκα, πανικός!…
Ημείς θα ασχοληθούμε με θέματα ήσσονος σημασίας, ωστόσο, εσείς ωρέ παιδιά καημένα –κι ας είστε λερωμένα- εκεί στο αντιεξουσιαστικό και εν παραλλήλω κυβερνητικό στρατόπεδο, μη σκοτώνεστε μεταξύ σας. Και ειδικά ουχί με τον εγγονό του δικτάτορα, είναι πολύ επικίνδυνο και δια το πνεύμα, αλλά κυρίως και επί υλιστικού επιπέδου. Ειρήνη υμίν αδελφοί (και αδελφές). Υπομονή, άλλωστε όπως λέγουν αι γραφαί «ηκούσθη το “habemus papam” και γαλάζιος καπνός αναπέμφθηκε από τις καμινάδες της Ρηγίλλης». Κι επειδή είμεθα επιφορτισμένοι με το ιερό καθήκον της λαϊκής -ενίοτε και της ελαφρολαϊκής, άλλοτε δε και της ρεμπέτικης- επιμόρφωσης, η Αππία (Ασπασία) Αννία Ρηγίλλη ήτο η δευτέρα σύζυγος του Ηρώδου του Αττικού, την οποία ούτος και επένθησε υπέρμετρα όταν αύτη απέθανε. Πολλοί θεώρησαν αυτό το πένθος του όχι και τόσο ειλικρινές (σας θυμίζει κάτι;), ενώ ο αδελφός της Ρηγίλλης ο Βραδούας, έφθασε εις σημείο να τον κατηγορήσει ως υπαίτιο του θανάτου της. Έτσι, ίνα καταλαβαίνουμε και την αύρα που αποπνέει το όνομα και κατ’ επέκταση ο χώρος. Διπλά –και τρίδιπλα- ονόματα, υπέρμετρα πένθη, ίντριγκες, πάθη και τα τοιαύτα…
«Η Ελλάδα, παρά τα προβλήματά της σήμερα, μπορεί να πρωτοπορήσει στην εμπέδωση των δημοκρατικών αντιλήψεων και των δημοκρατικών θεσμών προωθώντας τη δημοκρατική αντίληψη διακυβέρνησης», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας (ναι, είναι αλήθεια! Χαρείτε, αγαλλιάστε, πανηγυρίσατε και κωδονοκρούσατε μεθ’ ημών αδελφοί) Γιώργος Παπανδρέου, μετά το πέρας των διήμερων εργασιών του συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Ήτις ως σοσιαλιστική και ενδιαφερομένη τα μάλα δια τα του τρίτου κόσμου (και δια του τρίτου δρόμου και γενικώς δι’ ό,τι αφορά τον ιερόν αριθμό τρία), έγινε εις τον εξωτικόν Άγιο Δομίνικο, ενώ σχετικά δημοσιεύματα διαψεύδουν μετά βδελυγμίας τα περί λαθρομεταφοράς χορευτριών και σεξουαλικού τουρισμού. Όσο δια το σοφώς και εμβριθώς εξαγγελθέν, ότι «η Ελλάδα μπορεί να πρωτοπορήσει παρά τα προβλήματά της», το ίδιο μπορεί να κάνει και μια αιωνόβια προμάμμη εν αναμονή του αρχαγγέλου, δι’ ολίγον…

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011



Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Πρέπει να δηλώσουμε σαφώς ότι το να δολοφονούνται μεμονωμένοι εξουσιαστές, αφεντικά ή μέλη των αστυνομιών τους, είναι κάτι με το οποίο δεν πρόκειται να ανατραπεί ποτέ το καπιταλιστικό σύστημα. Όλοι αναπληρώνονται. Ο καπιταλισμός επιβιώνει επειδή η πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρεί ότι δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική λύση. Πρέπει να τους πείσουμε ότι υπάρχει και ότι είναι στο χέρι τους να την κάνουν πραγματικότητα.
Alan MacSimoin - Workers Solidarity Movement

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Η ιστορία φτιάχνεται από τους ανθρώπους κι αν δεν θέλουμε να είμαστε απλώς παθητικοί κι αδιάφοροι θεατές της τραγωδίας της ιστορίας, αν θέλουμε να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στη δημιουργία των περιστάσεων που μας φαίνονται ευνοϊκότερες για τους στόχους μας, πρέπει να έχουμε κάποιο μέτρο που να μας οδηγεί να κρίνουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν και -κυρίως- να διαλέγουμε τη θέση που θα κρατήσουμε στον αγώνα.
Errico Malatesta

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;
Δε θα βρεθεί ένας ποταμός να 'ναι για μας πλωτός;
Δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξει
για την ψυχή που νάρκωσε κι ανάθρεψε ο λωτός;

Γιώργος Σεφέρης

Τρίτη 10 Μαΐου 2011




(Εδώ με ελληνικούς υπότιτλους)

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Προς Θεσσαλονικείς ν΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Η ζωή είναι ένα δράμα. Σήμερα είσαι εδώ και αύριο πάλι εδώ…
Το φυλλόχρηστο (ναι) Εξώστειο κοινό θα το γνωρίζει ήδη, ημείς όμως οφείλομε να το επισημάνομε: πλυθείτε και ετοιμαστείτε δι’ αχαλίνωτο παθητικό sex αδελφοί, διότι κάθε 51,5 χιλιόμετρα θα υπάρχουν και διόδια στη via Egnatia! Δι’ όσους οι αισθητήρες φρίκης έχουν εξασθενήσει, αυτό σημαίνει διόδια κάθε είκοσι λεπτά διαδρομής, άντε μισάωρο δια τους ολιγότερο βιαστικούς! Τόσον βγαίνει (πηλίκο) αν ως καλά και επιμελή παιδάκια της δια βίου και δια βίας μαθήσεως, διαιρέσομε το συνολικό μήκος των 670 χιλιομέτρων (διαιρετέος) με τους 13 σταθμούς διοδίων που θα κατασκευαστούν (διαιρέτης). Μάλλον δεν βελτιώθηκαν και πολύ τα πράγματα από τον καιρό του Θησέα (και δεν αναφέρομαι εις το πρόγραμμα των ΟΤΑ). Εκείνος, δια μία διαδρομή Τροιζήνα-Αθήναι, συνάντησε πέντε ληστάς. Εγγύς της Επιδαύρου τον Περιφήτη, εις τον ισθμό της Κορίνθου τον Σίνη τον Πιτυοκάμπτη, στην Κακιά Σκάλα τον Σκίρωνα, στην Ελευσίνα τον Κερκύονα και στον Κηφισό τον Προκρούστη. Επειδή η μυθολογία είναι σχηματική, εύκολα αντιλαμβανόμεθα τον συμβολισμό και τα ρέστα… Πάντως, μάλλον καλώς έλεγε ο ηγαπημένος Jack Kerouac ότι «ο σύγχρονος άνθρωπος θα περάσει από τη γη απλώς με λίγες γέφυρες και λίγη σκόνη παραπάνω…».
Όσο για τον Giorgos που πήγε με τα πόδια στο Πολυτεχνείο, μην το κάνομε και θέμα. Αν ήτο μάγκας ας πήγαινε με ποδήλατο! Είπαμε, η οικογένεια τη γλίτωσε τοσάκις, δεν θα πάει τελικά από πέσιμο…
Με το που η μανιβέλα έβαλε μπρος την κυβερνητική μηχανή, άρχισε να τρυπιέται από ενέσεις (ρευστότητας) η αγορά. Μάλιστα, μαθαίνω από ένιους φίλους αντιεξουσιαστάς ότι ετοιμάζονται να βάλουν χέρι και στον τυφλό Τειρεσία. Ωστόσο, ας έχομε το νου μας διότι άλλο κάλος κι άλλο Πάγκαλος, μην μπερδεύομε τον Δρούτσα με τη βούρτσα και τον Κουβέλη με τα κουβέλια που σάπιζε το μέλι του Καββαδία. Μπεγλίτης (beg) δεν είναι βρισιά κι ας εμπιστευθούμε την υπόδηση ανθρώπων τε και ζώων εις Παπουτσή και Πεταλωτή. Όμως, προς τα πού ρέπει ο Ρέππας, τι φάρας είναι ο Κατσιφάρας, ποια τα χούγια του Βούγια και τι μπάτζετ έχει η Μπατζελή; Πόσα ερωτήματα δια την κυβέρνηση των αντιεξουσιαστών!
Δόξα τω λαώ, που λέει κι ο θεός…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Δεν αντιλαμβάνεστε ότι η ίδια η Ιστορία που σήμερα μοιάζει με παραμύθια της γιαγιάς για μεγάλους βασιλιάδες, μεγάλους πολιτικούς και σπουδαία κοινοβούλια, θα πρέπει να ξαναγραφτεί από τη λαϊκή σκοπιά και να περιγράψει την μακρόχρονη εξέλιξη της ανθρωπότητας; Ότι θα πρέπει να επεξεργασθείτε πάλι από την αρχή την κοινωνική οικονομία -η οποία αποτελεί σήμερα απλώς τον καθαγιασμό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης- τόσο από την άποψη των θεμελιακών της αρχών όσο και από την άποψη των πολλαπλών εφαρμογών της; Ότι η ανθρωπολογία, η κοινωνιολογία, η ηθική, θα πρέπει να ανασχηματισθούν πλήρως και ότι οι ίδιες σι φυσικές επιστήμες, ιδωμένες από μια άλλη σκοπιά θα πρέπει να υποστούν μια βαθιά αλλαγή, τόσο ως προς την αντίληψη των φυσικών φαινομένων όσο και ως προς την άποψη της μεθόδου ερμηνείας τους;
Πολύ ωραία! Πιάστε λοιπόν δουλειά! Διαθέστε τις ικανότητές σας στην υπηρεσία του ευγενικού σκοπού. Ιδιαίτερα βοηθήστε μας με την ξεκάθαρη λογική σας να καταπολεμήσουμε την προκατάληψη και να οικοδομήσουμε με τη βοήθειά σας τα θεμέλια μιας καλύτερης κοινωνικής οργάνωσης.
Pyotr Kropotkin - "Προς τους νέους"

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Υπερσιβηρικός
Ταξίδι σε πραγματικό χρόνο! Έξι μερόνυχτα, 9.288 χιλιόμετρα, 53 σταθμοί, οχτώ χρονικές ζώνες!
Όποιος αντέχει το κάνει χωρίς να φύγει από το σπίτι του (εκτός από το συνολικό ταξίδι, στη σελίδα υπάρχουν videos με σημαντικά τμήματα της διαδρομής, χάρτες κ.α.).
http://www.google.ru/intl/ru/landing/transsib/en.html

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Δεν υπάρχει άλλος μήνας που να κουβαλά τόσες μνήμες, τόσους αγώνες, τόσα σημαντικά πολιτικοκοινωνικά γεγονότα όσα ο λαμπρός Μάης των ξεσηκωμών και της άνοιξης. Γεγονότα που βαφτίστηκαν στο αίμα, σ’ έναν άγριο, άνισο και ταξικά διαχωρισμένο κόσμο (όσο κι αν το τελευταίο έχει εντέχνως πάψει ν’ αναφέρεται).
Ο Μάης του Σικάγο που ώθησε τα πρώτα βήματα της εργατικής τάξης. Ο Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη, η «μέρα Μαγιού μου μίσεψες» και «το τραγούδι του νεκρού αδερφού». Η πρωτομαγιά του 1944 με τους διακόσιους εκτελεσθέντες της Καισαριανής, η πρωτομαγιά του 1909 που γέννησε τον Γιάννη Ρίτσο κι εκείνη του 1976 που σκότωσε (με… «αόρατη βοήθεια», ανεξιχνίαστη μέχρι σήμερα) τον Αλέκο Παναγούλη. Ο Μάης του 1948 -πάλι στη Θεσσαλονίκη- με θλιβερό πρωταγωνιστή τον αμερικανό δημοσιογράφο George Polk. Και ξανά στη Θεσσαλονίκη, ο Μάης του 1963 με το παρακράτος, τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και το «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο» της απόγνωσης Καραμανλή. Ο Μάης του 1937 στην Βαρκελώνη. Ο Μάης του 1948 κι η εκτέλεση του υπουργού Χρήστου Λαδά από την Ο.Π.Λ.Α. και τον Μουτσογιάννη. Ο γαλλικός Μάης του ‘68 που καλούσε τη φαντασία στην εξουσία, μέσα στις γεμάτες οράματα και φωτιές νύχτες…
Ο Μάης με τις πολύνεκρες διαμαρτυρίες κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, της σύλληψης των Sacco και Vanzetti, των μαζικών και μεμονωμένων εκτελέσεων, του τέλους της δεύτερης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής, των επεισοδιακών συναυλιών, της… εμφάνισης της Παναγίας στην Φατιμά της Πορτογαλίας, της νομιμοποίησης της Ιερής Εξέτασης από τον Ιννοκέντιο IV, του πρώτου τηλεγραφήματος, των Κορυσχάδων, της ίδρυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας, της γενοκτονίας των ποντίων, της -άλλης μιας- απόπειρας δολοφονίας του Χίτλερ, της «άνοιξης της Πράγας», του δόγματος Τρούμαν, της μάχης της Κρήτης, του πρώτου πετρελαίου στη Θάσο και του τελευταίου ταξιδιού του «Orient Express», της εξόδου του Άρη Βελουχιώτη στο βουνό, της επανάστασης της Αργεντινής, της πρώτης εμφάνισης του Mickey Mouse και του πρώτου blue jean από τον Levi Strauss, της μάχης στον Γρανικό, του κινήματος στο ναυτικό και του σχηματισμού του Ι.Δ.Ε.Α., της πρώτης κινηματογραφικής ταινίας στην Αθήνα, της γυμνής διαμαρτυρίας της λαίδης Γκοντάιβα, του ανοίγματος της Μακρονήσου, του δικαιώματος ψήφου στις ελληνίδες, της εμφάνισης του βαλς, της ίδρυσης της Διεθνούς Αμνηστίας, της συντριβής της Παρισινής κομμούνας, της άλωσης της Πόλης, της ίδρυσης της Α.Ε.Κ., της ένταξης της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ., της κατάκτησης του Έβερεστ, της λειτουργίας του πρώτου μη κρατικού ραδιοσταθμού στη χώρα μας, των αιματηρών ελληνικών διαδηλώσεων για την Κύπρο, της γιορτής του ήλιου και της καθιέρωσης της εργασιακής 35ετίας.
Τον Μάιο τιμήθηκαν με το βραβείο Λένιν ο Γιάννης Ρίτσος και ο Μίκης Θεοδωράκης, εγκαινιάστηκε το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι πρόσφυγες στη θέση «Τουμπαρλί» της Θεσσαλονίκης ιδρύοντας τη σημερινή Νέα Μηχανιώνα, τσακίστηκε από την αστυνομία και το ισπανικό κομμουνιστικό κόμμα η ισπανική εξέγερση, συγκροτήθηκε η αντιστασιακή ομάδα «Μπουμπουλίνα» από τη Λέλα Καραγιάννη, καθιερώθηκε το πάγιο στους λογαριασμούς ρεύματος, νερού και τηλεφώνου, ορκίστηκε ο πρώτος νέγρος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, ιδρύθηκε το αλβανικό κράτος αλλά και ήρθαν οι πρώτοι Αλβανοί μετανάστες στη χώρα μας, στήθηκαν τα πρώτα οδοφράγματα παγκοσμίως από εξεγερμένους ενάντια στον Ερρίκο Γ΄, δημοσιεύτηκε η πρώτη διαφήμιση προφυλακτικών, παγωτού και της Coca Cola, οι Rolling Stones ηχογράφησαν το ιστορικό «Satisfaction», γεννήθηκε η «άνοιξη της Πράγας», συντρίφτηκε η κομμούνα του Παρισιού, παραδόθηκε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, δόθηκαν τα Ιόνια νησιά στην Ελλάδα, η Ινδία έγινε η έκτη πυρηνική δύναμη και διαλύθηκε η πρώτη Διεθνής.
Τον Μάιο ιδρύθηκαν η Ku Klux Klan, η «Φράξια Κόκκινος Στρατός», το B.B.C., η F.I.F.A, το Associated Press, η Lufthansa, ο δείκτης Dow-Jones, η ελληνική χωροφυλακή και το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων.
Εξαντλητική η παράθεση τόσων ονομάτων, μα πώς μπορεί να τα αγνοήσει κανείς; Ο Μάης γέννησε τους Πλάτωνα, Λεονάρντο ντα Βίντσι, Κοτοπούλη, Παπαδιαμάντη, Μαρξ, Ροβεσπιέρο, Ουίτμαν, Εβίτα Περόν, Κιουρί, Φρόιντ, Πούσκιν, Ξενάκη, Βούδα, Μπουμπουλίνα, Τσε Γκεβάρα, Ντινάν, Μαρά, Βάγκνερ, Βίσιους, Ένυα, Βαμβακάρη, Μπόνο, Χο Τσι Μινχ Πολ Ποτ, Νταλί, Μπερν, Κρισναμούρτι, Ντύλαν Μπακούνιν, Λασκαράτο, Ρίτσο, Μπράουν, Μουστακί, Χέπμπορν, Τίτο, Έρικ Μπάρτον, Βαλεντίνο, Γουέλς, Πίρυ, Ταγκόρ, Μπραμς, Τσαϊκόφσκι, Αστέρ, Τζάρετ, Θεοτόκη, Δάφνη ντι Μοριέ, Γκάμπριελ, Γουόντερ, Φαρενάιτ, Ίνο, Ολντφιλντ, Πλαπούτα, Μπερτολούτσι, Δανδουλάκη, Σατί, Χομεϊνί, Μοσχολιού, Πασπαλά, Ράσελ, Γκρόπιους, Κάπρα, Κεμάλ Ατατούρκ, Μιαούλη, Μπαλζάκ, Κολόμβο, Μάλκολμ Χ, Τάουνσεντ, Μαρινέλλα, Κόκερ, Σερ, Πράισνερ, Ντύρερ, Ζαχάρωφ, Κόναν Ντόιλ. Ολίβιε, Αζναβούρ, Αλαβάνο, Γκαουντί, Όργουελ, Μάιλς Ντέιβις, Κανά, Ντάνκαν, Κρίστοφερ Λι, Κίσινγκερ, Κόκκαλη, Κέννεντι, Φασμπίντερ, Καγιάμ και Γκούντμαν.
Ο Μάης που πήρε στο μεγάλο ταξίδι (εκτός από τους αρχικά προαναφερθέντες) τους Θορώ, Πλάτωνα, Τσαρουχά, Μάινχοφ, Γκογκέν, Σίλερ, Κυβέλη, Φλομπέρ, Π. Π. Γερμανό, Καραολή, Δημητρίου, Μάρλεϊ, Διονυσίου, Γενίτσαρη, Γκάτσο, Ουγκό, κυρά της Ρω, Μπουμπουλίνα, Σαντς, Κέρτις, Κολόμβο, Τουπάκ Αμάρου, Σιάντο, Μανδηλαρά, Φλωράκη, Χοσέ Μαρτί, Μποτιτσέλι, Ίψεν, Κοπέρνικο, Ζαν ντ’ Αρκ, Γκουντούνοφ, Μπόνι και Κλάιντ, Βολτέρο, Σαράφη, Γεραμάνη, ντα Βίντσι, Παπανούτσο, Τίτο, Δαμιανό, Ναπολέοντα, Γούναρη, Σαντς, Διαμαντόπουλο, Μοντεσόρι, Ντίντριχ, Σανταρόζα, Λαβουαζιέ, Σπαθάρη, Μάλερ, Διονυσίου, Ζογγολόπουλο, Πάρκερ, Μπακιρτζή, Κούπερ, Στρίντμπεργκ, Χέιγουορθ, Ζενέ, Μπόλεϊν, Κένεντι-Ωνάση, Γκάντι, Γερμανό, Κονδυλάκη, Σαβοναρόλα, Τέλεμαν, Ντεμπισί, Τούντα, Φουκό, Κουστό, Έλινγκτον, Λυμπεράκη, Παγκανίνι, Σβάιτσερ, Χάιντεγκερ, Αργυράκη, Ρώτα, Πουέντε, Πάστερνακ, Τιντορέντο, Χάυντν και Ρούμπενς.
Και το παιχνίδι της μοίρας: Μάιο χτυπήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης και Μάιο (λίγες μέρες αργότερα) πέθανε. 38 χρόνια αργότερα πέθαινε την πρωτομαγιά ο Μανώλης Χατζηαποστόλου («Τίγρης») που είχε πηδήξει στο τρίκυκλο βοηθώντας στη σύλληψη των δραστών. Και ακριβώς την επόμενη μέρα (2 Μαΐου 2001) τον ακολούθησε ο Μανώλης Εμμανουηλίδης, εκ των ενόχων για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη!...

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Ένας νεκρός κοιμάται
το βιβλίο στο ‘να χέρι
και τ’ όνειρο που τέλειωσε πριν αρχίσει τ’ άλλο.

Ένας νεκρός κοιμάται.
σταγόνα-σταγόνα θα στάξει το αίμα του στη γη
ώσπου να ‘ρθει το ένοπλο έθνος μου με τ’ απελευθερωτικά τραγούδια
και καταλάβει τη μεγάλη πλατεία.

Nazim Hikmet – «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζίτ»

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Προς Θεσσαλονικείς μθ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Ακούγαμε Βασίλη, ακούγαμε Θανάση, αλλ’ ότι θα φτάναμε εις την επονείδιστη κατάντια να ακούμε και Γιώργο Παπακωνσταντίνου –και μάλιστα σχεδόν καθημερινά δια το 99% των «ενημερωμένων» πολιτών οι οποίοι διατηρούν τηφλεοπτικούς βωμούς εις την ανοίκεια πλέον οικία τους- δεν το φανταζόμασταν… Εξουθενωμένοι εν αχρήστω αδελφοί, κουράγιο! Διάπυρος ευχέτης και πυριφλεγής ικέτης, προσεύχομαι νυχθημερόν δι’ ημάς και δια την ημετέρα σωτηρία από αυτόν τον τρίτο Παπακωνσταντίνου. Όστις δεν λογίζεται καλλικέλαδος, μηδέ καν ψυχαγωγός, φέρνοντας περισσότερο προς ψυχοπομπό…
Σκέπτομαι (ώρες-ώρες μου συμβαίνει και αυτό) ότι και οι καημένοι οι «Rainbow» θα πρέπει να ήταν όμηροι των «stage». Στάζιερς ή σταζιέρς, όπως λένε ξαφνικά και οι γιγνώσκοντες γραμματιζούμενοι, ένιοι εκ των οποίων διατηρούν τοιαύτες γνώσεις από την εποχή της Στάζι… Λοιπόν, δια τους «Rainbow» -συγκρότημα που άδει εις Άδη την rock μουσική του αντιχρίστου με τα αναστρόφως εγγεγραμμένα μηνύματα- ενεθυμήθην ότι εξέδωσαν και ένα live δίσκο με τίτλο «on stage»… Μάλλον εκεί θα απέκτησαν εργασιακή εμπειρία, ειδικά εκείνος ο αξεπέραστος κύριος Richie Blackmore! Ένας αυτός και ένας ο Στέλιος Καζαντζίδης σε μέταλλο…
Μία άλλη φορά που περιέπεσα στη θλιβερή ενασχόληση του σκέπτεσθαι, ανακάλυψα άλλα σημεία και τέρατα: εκτός του υπουργού Εξωτερικών μίστερ Papandreou και του υπουργού Οικονομικών χερ Παπακωνσταντίνου, δεν υπάρχει συνωνυμία μεταξύ υπουργών! Κάθε υπουργός και άλλο μικρό όνομα! Μετά την ομαδοποίηση των επωνύμων (ίδια αρχικά υπουργών και υφυπουργών στα ίδια υπουργεία, ζήτημα δια το οποίο θα πρέπει να ανατρέξετε στην «προς Θεσσαλονικείς μστ΄ επιστολή Φαύλου) που καθόρισε τη διανομή των ρόλων, έχομε την πλήρη διαφοροποίηση σε μικρά ονόματα. Προσεγμένες και πολύ γουάου τοποθετήσεις, οι οποίες απαντούν σε όσους διατείνονται ότι η κυβέρνησις δεν έχει μέθοδο και πρόγραμμα. Θα λέγουμε λοιπόν «Μιχάλης» και θα ξέρουμε ότι είναι για το προ-πο (προστασίας πολίτη), θα λέγουμε Παύλος (όχι ο άλλοτε βασιλεύς) και θα ξέρουμε ότι είναι του πολ-τού (όχι του βασιλικού, αλλά του πολιτισμού-τουρισμού)… Εν έτερο άξιο επισήμανσης σημείο –δια να περνά η ώρα- είναι ότι από 36 υπουργούς και υφυπουργούς, μόνο το επίθετο του Αρναουτάκη αρχίζει από φωνήεν! Τι θ’ απογίνουμε ημείς οι της λεξιπλασίας και των αρκτικόλεξων τοιουτοτρόπως;
Και… σα χύνει δις ο Σαχινίδης (σα-χινι-δης), κοιτάτε πού τα χύνει τα δις…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Πρωτομαγιά
Κύριοι δικαστές,
Αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είστε μα την αλήθεια «πτωχοί τω πνεύματι». Σε παρόμοια περίπτωση θα μας κρεμάσετε με το δίκιο σας. Έπειτα, αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάμετε. Κρεμάστε μας! Αλλά η κατάληξη ποια θα είναι; Εάν δεν την βλέπετε, εγώ σας την αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε κυριολεκτικά επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δεν θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε άπαξ δια παντός από όλους τους «συνωμότες»; Απαλλαγείτε πρώτα από τα αφεντικά της βιομηχανίας που δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους από το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε.
Καταργήστε τον εαυτό σας κύριοι Προνομιούχοι. Γιατί; Διότι σεις με την συμπεριφορά σας είστε οι πρώτοι υποκινητές της επανάστασης. Καταργήσατε την αρπαγή και την λεηλασία Κύριοί μου. Αλλά αυτή είναι η απασχόληση σας. Είναι η ανήθικη αποστολή μιας εκατοντάδας ανθρώπων οι οποίοι προτιμούν ν’ απολαμβάνουν το παν χωρίς να κάμνουν τίποτε. Κοιτάξετε τι έχει γίνει. Οι εργάτες έχουν πετσοκοφτεί και σεις, ω Χριστιανοί μου και καλοί μου και ευγενικοί αστοί, σεις είσθε οι κοινωνικοί γύπες που τρέφεστε από τα πτώματα. Θέλετε να κάνουμε ένα περίπατο στα στενά δρομάκια της πολιτείας αυτής, εκεί όπου φθίνουν οι αληθινοί δημιουργοί του πλούτου; Πάμε μαζί στα ανθρακωρυχεία του Hawking Valley; Δεν θα βρούμε ανθρώπους, θα βρούμε κινούμενα πτώματα. Η γενική κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής καθίσταται αναπόφευκτη αναγκαιότητα. Αρχίζει η εποχή του σοσιαλισμού και της παγκόσμιας συνεργασίας. Ιδιωτική βιομηχανία σημαίνει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει. Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού. Την ίδια την υγεία των ανήλικων. Με την πολλή εργασία δολοφονούν τα γυναικόπαιδα. Με την ανεργία σκοτώνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι λέγονται χριστιανοί! Γνήσιοι χριστιανοί! Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας για να δείξουμε στον λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν στη χώρα αυτή μία ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία δεν υπάρχει πουθενά στην γη! Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στην φτώχεια και στην μιζέρια περιμένουν την λύτρωσή τους, αν αυτή είναι η γνώμη σας τότε κρεμάστε μας! Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δεν θα μπορέσετε να την σβήσετε.
Αυτές είναι οι ιδέες μου. Αποτελούν κομμάτι του εαυτού μου. Δεν μπορώ να τις αποχωριστώ αλλά και αν μπορούσα δεν θα το έκανα. Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να συντρίψετε τις ιδέες αυτές που μέρα με τη μέρα κερδίζουν περισσότερο έδαφος, αν πιστεύετε ότι θα τις συντρίψετε οδηγώντας μας στην κρεμάλα, αν προτιμάτε για μια ακόμη φορά να επιβάλετε την ποινή του θανάτου σε εκείνους που τόλμησαν να πουν την αλήθεια, τότε είμαι έτοιμος: με θάρρος και με περηφάνια θα πληρώσω το υψηλό αυτό αντίτιμο. Φωνάξτε τον δήμιό σας. Η αλήθεια που σταυρώθηκε με τον Σωκράτη, τον Χριστό, τον Τζιορντάνο Μπρούνο, τον Χους ή τον Γαλιλαίο είναι πάντα ζωντανή. Εμείς είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε τους ανθρώπους εκείνους.
August Spies

(Στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Spies, Parsons, Fischer και Engel οδηγήθηκαν στην αγχόνη ως πρωταίτιοι των επεισοδίων της πλατείας Haymarket του Chicago).