Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Εμπαίζεις; Σκώπτεις; Κωμωδείς; Χλευάζεις; Σατυρίζεις;
Εγείρεις εις απείθειαν; Σαρκάζεις; Μυκτηρίζεις;
Φυλάκισις μηνών επτά, εννέα, ενός έτους
εις υπογείους φυλακάς πλατείας και ανέτους.
Αλέξανδρος Σούτσος – «Η κατάσχεσις της “Διανοίας”»

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Ένας καινούργιος κόσμος λουσμένος στο φως και στην αλήθεια, αναδύεται από τα κατάβαθα της κοινωνίας και ανεβαίνει στην πιο υψηλή κορυφή της παγκόσμιας Ιστορίας σαν το πιο αγνό, το πιο γνήσιο, το πιο πολύτιμο δημιούργημά της. Οι πεινασμένοι μέσα στο από μήνες πολιορκούμενο Παρίσι προλετάριοι, μεταμορφώνονται σε μυθικούς ήρωες. Ό,τι καλύτερο έχει δώσει η ανθρώπινη Ιστορία στις μεγάλες στιγμές της σε ηθικό μεγαλείο, τόλμη, φαντασία, αφοσίωση, αυτοθυσία, το βρίσκουμε πληθωρικά σ’ αυτές τις χειραφετημένες μάζες. Οι μεγάλες ιδέες της γαλλικής επανάστασης, η Ελευθερία, η Ισότης, η Αδελφότης γίνονται πραγματικότητα. Το όραμα του Μπαμπέφ για την Κοινωνία των Ίσων παίρνει σάρκα και οστά. Είναι αυτό το ίδιο το επαναστατημένο Παρίσι. Ό,τι σάπιο, βρώμικο, ανήθικο, εγκαταλείπει το Παρίσι και ακολουθεί τον Θιέρσο στις Βερσαλλίες. Οι κακοποιοί έχουν εξαφανιστεί από το Παρίσι. Κανένα έγκλημα, καμιά κλοπή, κανένα πτώμα στο νεκροτομείο. Και όταν στις τραγικές βδομάδες του Μάη οι ορδές του Θιέρσου, ενισχυμένες από τις χιλιάδες των αιχμαλώτων που απελευθερώνει ο Βίσμαρκ, παραβιάζουν τις πύλες της επαναστατημένης πόλης και κατακλύζουν τους δρόμους, όλο το επαναστατημένο Παρίσι είναι στα οδοφράγματα και υπερασπίζει με αφάνταστη τόλμη και πάθος την υπόθεσή του που είναι και υπόθεση όλων των λαών του κόσμου. Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες, οι νέοι, οι γέροι και τα παιδιά που ατρόμητοι πέφταν’ στα οδοφράγματα, πέθαιναν με την πεποίθηση ότι αφήνουν και αθάνατη κληρονομιά στις επόμενες γενεές και στην Ιστορία. Αυτό που ήταν η Κομμούνα, αυτό είναι ο σοσιαλισμός και τίποτε άλλο απ’ αυτό. Η δίχως τάξεις πανανθρώπινη παγκόσμια κοινωνία, μόνον απ’ αυτές τις χειραφετημένες λαϊκές μάζες είναι δυνατό να οικοδομηθεί και από κανέναν άλλο δήθεν για λογαριασμό τους.
Άγις Στίνας

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Το δράμα του ΜΑΤατζή
Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί έξω από το θέατρο «Χυτήριο» και δεν είναι απ’ αυτές που λες «μια φωτογραφία χίλιες λέξεις». Γιατί θέλεις πάνω από χίλιες λέξεις για να περιγράψεις αυτό που δεν φαίνεται. Το δράμα του ΜΑΤατζή, τον βαθύ πόνο που κρύβεται πίσω από το ευλαβικό λύγισμα της μέσης και το ακόμη πιο ευλαβικό άγγιγμα των χειλέων στο χέρι του «αγίου» (σκορδοκρέμμυδα αποκλείεται να καθάριζε, αλλά για άλλα πράγματα δεν παίρνουμε όρκο, καθότι φωτογραφία με οσμή ακόμα δεν έχει ανακαλυφθεί). Δράμα γιατί πήρε εντολή να σπρώξει με την ασπίδα και μετά να ψεκάσει άγιους ανθρώπους και αδελφούς της Χρυσής Αυγής. Και όμως, και τους έσπρωξε και τους ψέκασε. Το ‘κανε με πόνο ψυχής, αλλά το ‘κανε. Γιατί ο ΜΑΤατζής πάνω απ’ όλα είναι ΜΑΤατζής. Θα έχει, όμως, τη δυνατότητα να εξιλεωθεί. Την επόμενη φορά που θα βρεθεί απέναντι από μια διαδήλωση κανονικών ανθρώπων και όχι θεούσων και φασισταριών, θα δείρει και θα ψεκάσει με διπλάσια μανία…
εφημερίδα «Κόντρα»

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά.
Οδυσσέας Ελύτης - “Άξιον εστί”

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Οι μεσαίες τάξεις, ο μικρός βιομήχανος, ο μικρέμπορας, ο βιοτέχνης, ο αγρότης, όλοι αυτοί πολεμούν την αστική τάξη για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους σαν μεσαίες τάξεις και να σωθούν απ’ τον αφανισμό. Δεν είναι λοιπόν επαναστατικές αλλά συντηρητικές. Κάτι παραπάνω, είναι αντιδραστικές, γιατί ζητούν να στρέψουν προς τα πίσω τον τροχό της ιστορίας.
Karl MarxFriedrich Engels («Κομμουνιστικό μανιφέστο»)

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Γίναμε σιγά-σιγά δήθεν υπέροχοι, με μαδημένες χίμαιρες στα χέρια.
Νίκος Καρούζος – “Ερυθρογράφος”

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κβ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Λαμπρά νέα από τον χώρο των τεχνών! Ο απαράμιλλος μετρ του λόγου και ποιητής, ο λόρδος Μπάιρον Πολύδωρας (πουστοπαρελθόν έχει δώσει σπουδαία δείγματα γραφής), εξέδωσε ολόκληρο βιβλίο δια να πει… δυο φωνήεντα. Το πολύκροτο έργο φέρει τον εμπνευσμένο τίτλο «Κατά κηνσόρων» και τον ακόμη πιο εμπνευσμένο, εχθρικό του λακωνίζειν υπότιτλο «Απάντηση στους σύγχρονους “βυρσοδέψες” των Αθηνών: Τι στ’ αλήθεια συμβαίνει; Τις πταίει; (Ανάλυση χωρίς φόβο και πάθος. Προπαντός χωρίς φόβο!)».
Μη φειδόμενος κόπων, ο Μπάιρον –με ολίγη από Χαρίλαο Τρικούπη- προσέθεσε εν ακόμη σύγγραμμα στα ετοιμόρροπα λόγω έρματος, έρμα ερμάρια της νεοελληνικής γραμματείας, μόνο και μ’ όνο δια να απαντήσει περί τον διορισμό της θυγατρός του Μαργαρίτας στη βουλή! Αποφεύγοντας εντέχνως να δώσει τον τίτλο «Ποια είναι η Μαργαρίτα;», δια να αποφύγει νομικά προβλήματα λόγω ομότιτλου έργου του Γιάννη Δαλιανίδη και την ταύτιση Μαργαρίτας και Τζένης Καρέζη. Δήλωσε δε ότι το βιβλίο αποτελεί «απάντηση στους θρασύδειλους υποκριτές και άνανδρους διώκτες» του, και επιστρατεύοντας κοινωνιολογικές και ψυχολογικές περγαμηνές που δέον να έχει κάθε πνευματικός ογκόλιθος, προσέθεσε: «Δεν έχουν εκείνη την εσωτερική ηθική ουσία που παράγει σεβασμό και εκτίμηση. Είναι θέμα ψυχικής υγείας. Τα άτομα είναι άρρωστα. Δεν παριστάνω τον Αγαμέμνονα ούτε διανοούμαι να θυσιάσω τη Μαργαρίτα μου. Δεν έκανα τίποτα παράνομο και τίποτα ανήθικο. Δεν θυσιάζω την άξια συνεργάτιδά μου, δεν γίνομαι θυσιαστής της θυγατέρας μου για οποιουσδήποτε λόγους»…
Όπως κάθε σεβόμενος εαυτόν διανοούμενος, ο Μπάιρον καρφώνει τους Αντωνάκη και Αρούλη. Τον πρώτο (εξαίσιο κωμωδιογράφο) δια το παλιό ζητηματάκι διορισμών της ημίσειας Μεσσηνίας εις βουλή και μουσείο Ακροπόλεως, ενώ τον δεύτερο (περιζήτητο μοντέλο) δια γνωστή παλιά φωτογράφηση, αποκαλώντας τον «αυτός με το μπουρνούζι». Απαντώντας τοιουτοτρόπως με τον καλύτερο τρόπο εις όσους κάνουν λόγο δια θάνατο της παραδοσιακής, καλής ελληνικής κωμωδίας.
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

…Θα θέλεις να υπάρχει μια πλατιά, ανθρώπινη εκπαίδευση για όλους μέσα στο σχολείο και έξω από αυτό. Και βλέποντας ότι αυτό είναι αδύνατο μέσα στις συνθήκες που επικρατούν, θα χτυπήσεις τα ίδια ακριβώς τα θεμέλια της αστικής κοινωνίας. Τότε, διωγμένος καθώς θα είσαι από το υπουργείο Παιδείας, θα εγκαταλείψεις το σχολείο σου και προσχωρώντας στο στρατόπεδό μας θα γίνεις ένας από μας. Θα πεις σε ανθρώπους που είναι μεγαλύτεροι από σένα αλλά που έχουν πετύχει λιγότερα στη ζωή τους, πόσο δελεαστική είναι η γνώση, πώς όφειλε να είναι η ανθρωπότητα, αλλά και τι θα μπορούσαμε να είμαστε. Θα έρθεις και θα εργαστείς με τους επαναστάτες για τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό του επικρατούντος συστήματος. Θα αγωνιστείς δίπλα μας για να πετύχουμε την αληθινή ισότητα, αδελφότητα και την ατελείωτη ελευθερία για όλο τον κόσμο.
Pjotr Kropotkin – «Προς τους δασκάλους»

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Αφανιζόμαστε αδέρφια, αφανιζόμαστε, βαθμηδόν βουλιάζουμε μες στην ομίχλη, μας αφομοιώνει η καταχνιά έναν-έναν. Παράξενα αντηχούν οι φωνές μέσα στη σιωπή κι ακόμα πιο παράξενοι οι σύντροφοι που βαδίζουν με τυφλά χέρια.
Ανέστης Ευαγγέλου – «Η ομίχλη»

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Ο αλλότριος χαρακτήρας της εργασίας εμφανίζεται σαφώς στο γεγονός ότι όταν δεν υπάρχει κανένας φυσικός ή άλλος καταναγκασμός, η εργασία αποφεύγεται σαν την πανούκλα…
Karl Marx

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Παραγιός κάθε λεχρίτη, ξενοσκύφτης, ξενογλύφτης
προσκυνά τον όποιον τύχει, παλιοταγματασφαλίτης
της πατρίς άξιος πολίτης.
Χρήστος Κατσιγιάννης – «Ο άξιος πολίτης»

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Η φυσική και ανεμπόδιστη εκτύλιξη της αυτόνομης δημιουργικής δραστηριότητας των μαζών που εγκαθιστούν νέες μορφές συλλογικής ζωής, αυτή είναι η ουσία της σοσιαλιστικής αλλαγής. Οι εργαζόμενες μάζες δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τον αντικειμενικό σκοπό της επανάστασής τους, παρά εάν οικοδομήσουν την ίδια τους την εξουσία σ’ όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας. Η ύπαρξη των αυτόνομων οργάνων των μαζών, συμβούλια, επιτροπές, κομμούνες, δεν είναι απλώς μια μορφή εξουσίας, αλλά αυτή η ίδια η επανάσταση.
Κορνήλιος Καστοριάδης

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Ενώ κηρύσσουμε την εναντίωση σε κάθε είδος κυβέρνησης και επιζητούμε την ολοκληρωτική ελευθερία, πρέπει να υποστηρίξουμε όλους τους αγώνες για μερική ελευθερία, επειδή είμαστε πεπεισμένοι ότι κάποιος που διαπαιδαγωγείται διαμέσου του αγώνα αρχίζει σιγά-σιγά να αρέσκεται στην ιδέα της ελευθερίας και καταλήγει με το να τα θέλει όλα.
Errico Malatesta

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012


Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κα΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Εις αυτή την επιστολή, ας επιστρατεύσομε ένα συνονόματο δια να μας εξηγήσει ορισμένα λίαν διαφωτιστικά πραγματάκια:
«Οι Έλληνες ζήτησαν και πήραν από τους Άγγλους, για τις ανάγκες του αγώνα, δυο δάνεια, συνολικού ύψους 2.800.000 λιρών. Το πρώτο συνομολογήθηκε το 1823 για 800.000 λίρες, από τις οποίες οι Έλληνες πήραν στα χέρια τους μόλις 278.700 λίρες. Το δεύτερο συνομολογήθηκε το 1825 για 2.000.000 λίρες και πήραν μόνο 816.000 λίρες. Η διαφορά κρατήθηκε από τους Άγγλους δανειστές αδελφούς Ρικάρντο για προκαταβολές τόκων, έξοδα, προμήθειες και μεσιτείες των διαφόρων επιτήδειων. Τα δάνεια αυτά, καθαρώς τοκογλυφικά και ληστρικά, δεν είχαν προηγούμενο στις διεθνείς συναλλαγές και δεν χρησίμευσαν καθόλου για τους σκοπούς για τους οποίους συνομολογήθηκαν. Το πρώτο κατασπαταλήθηκε στον εμφύλιο πόλεμο για την εξαγορά των Ρουμελιωτών και την εξόντωση των καπεταναίων του Μοριά και το μεγαλύτερο μέρος του καρπώθηκαν οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες. Το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου δανείου γράφει ο George Finlay, καταναλώθηκε από τους πλοιοκτήτες και τους ναύτες «και η μερίδα του λέοντος έπεσε στους Αρβανίτες της Ύδρας και των Σπετσών». Το δεύτερο δάνειο προοριζόμενο για τη δημιουργία τακτικού στρατού και συγχρόνου πολεμικού ναυτικού, χάθηκε σε κερδοσκοπικές παραγγελίες πλοίων που δεν ήλθαν ποτέ στην Ελλάδα και σε μεσιτείες, αμοιβές και προμήθειες (…) Τι σχόλια να κάνει κανείς. Το άρθρο αυτό (σσ. παρατίθεται άρθρο των “Times” του Λονδίνου) τα λέει όλα. Να μας έλειπε το δάνειο. Έτσι και αλλιώς δεν χρησίμευσε καθόλου στον αγώνα και δεν στήριξε τις πολεμικές επιχειρήσεις. Εμφύλιο και καταστροφές έφερε μόνο. Το αγγλικό δάνειο ήταν ο Δούρειος Ίππος της άλωσης, της κομματικοποίησης, της διαίρεσης και της εξάρτησης από τα αγγλικά συμφέροντα (Θεόδωρος Παναγόπουλος – «Τα ψιλά γράμματα της Ιστορίας»).
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Κομμουνιστές εργάτες, σεις είστε εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια, σεις δεν μπορείτε να φύγετε για πουθενά, δεν υπάρχουν αρκετά διαβατήρια για σας. Αν ο φασισμός ανέβει στην εξουσία, θα περάσει σαν ένα τρομερό τανκ από τη ραχοκοκαλιά σας και πάνω από το κεφάλι σας. Δεν υπάρχει σωτηρία για σας άλλη από την ανελέητη πάλη.
Leon Trotsky

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Δεν μπορούμε να συντρίψουμε τον φασισμό σε συνεργασία με την δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά μόνο σε πείσμα της δημοκρατικής κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά το ξερίζωμα του φασισμού, γιατί οι αστοί είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αυτόν όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν να τους φύγει η εξουσία από τα χέρια.
Buenaventura Durruti

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Ξέρω ένα νέο που οι φίλοι του ηλίθιο τον νομίζουν
γιατί για πράγματα πολύ περίεργα μιλάει
κι όσες φορές πασχίζουνε να τόνε συμβουλεύσουν
κοιτά με περιφρόνηση και θλιβερά γελάει…
Νίκος Καββαδίας

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Τα μονοπώλια ενσταλάζουν στο άτομο από τα γεννοφάσκια του την αντίληψη ότι εφ’ όσον είσαι εσύ ο καλύτερος και ο πιο εργατικός, σε βολεύει να αγωνιστείς ατομικά ενάντια σε όλους τους άλλους, να εξουδετερώσεις όλους τους άλλους και να μετατραπείς εσύ σε εκμεταλλευτή.
Che Guevara

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.
Οδυσσέας Ελύτης

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Ποιοτικές διαφορές: Μπατσί στην Άνδρο, Φρυ (free) στην Κάσο!
Μπορεί ένιοι να κατάφεραν να «αποδράσουν» (όπως συνηθίζουν να λέγουν τα μέσα μαζικής εξημέρωσης δια να θυμίσουν στο πόπολο ότι αποτελείται από φυλακισμένους) και να κάμουν διακοπές, πάντως από δω και στο εξής έχω την αίσθηση ότι μόνο τα κινητά τηλέφωνα θα έχουν αυτή την πολυτέλεια…
Να ‘μαστε πάλι εδώ λοιπόν, με το κλεινόν και τα υπόλοιπα αστεία και μη άστεα να έχουν γεμίσει ξανά. Παράλληλα γέμισαν και οι σχολικές αυλές, σε βαθμό που ο αριθμός των συγκεντρωθέντων μαθητών ξεπερνά (για πόσο ακόμη;) τον αντίστοιχο των προαυλίων των σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας. Όσο για τους παραμένοντες ακόμη εκτός φυλακών μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου (άπαντες τέτοιοι είμαστε εκ γενετής), άντε ξανά να ψάχνουμε για πετρέλαιο, για σχολικά, για δόσεις, χαράτσια, λογαριασμούς, ενοίκια, φαγητό, παρόν και μέλλον…
Τι θέρος και αυτό! Δεν μπορέσαμε να κοιμηθούμε… Λίγο οι υψηλές θερμοκρασίες, λίγο οι κώνωπες, λίγο ο εξανθηματικός κνησμός ένεκεν της φήμης ότι ίσως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θελήσει να συνεχίσει να «χρηματοδοτεί» την Ελλάδα (εδώ γελάμε)… Ευτυχώς το τελευταίο διαψεύστηκε από φιλελληνικούς κύκλους (ο θεός να τους έχει καλά, μεγάλοι οι χάροι του) κι έτσι ο ανάδελφος ελληνισμός αναστέναξε με ανακούφιση.
Κατά τα λοιπά, ο ακήρυχτος (ή μήπως κηρυγμένος;) ταξικός πόλεμος μαίνεται, με την παρασιτική τάξη να σπιντάρει (εκ του ελληνικότατου «speed», έτσι δεν είναι φίλοι έλληνες;) και να θέλει να τα σκουπίσει όλα (και δεν θα σταματήσει αν δεν το πετύχει) και τους εργαζόμενους στριμωγμένους στο καναβάτσο να μην (θέλουν να) ξέρουν από πού τους έρχονται τα απανωτά γρονθοκοπήματα…
Τι απομένει; Ευτυχώς που υπάρχουν και τα εκ της γείτονος σίριαλς, ε;
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Γεννήθηκα στα Ποταμούδια της Καβάλας τον Ιούνιο του 1955 από γονείς εργάτες, σκουπιδιάρης ο πατέρας μου, υπηρέτρια πλουσιόσπιτων η μητέρα μου… Εκεί λοιπόν, στο μικρό Στάλινγκραντ όπως αποκαλούσαν τότε την γειτονιά μου, πρωτό’δα το φως του ήλιου. Αφορμή για το κόκκινο παρατσούκλι δόθηκε όταν οι εκεί καπνεργάτες απεργήσανε για πρώτη φορά πανελλαδικά… Αργότερα ένας από τους πρωτεργάτες της απεργίας, ο Βασίλης Λουλούδης (θείος μου), τότε γενικός γραμματέας της Ε.Π.Ο.Ν. Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, βρέθηκε ακέφαλος μέσα σε ένα βαρέλι… Το κεφάλι του το χρησιμοποιήσανε σαν μπάλα ποδοσφαίρου πριν το αναρτήσουν σε έναν πάσσαλο στην κεντρική πλατεία Φουάτ της πόλης, οι πανηγυρίζοντες Μάηδες και Χίτες, σημερινοί μεγαλοεπιχειρηματίες της Καβάλας… Παρ’ όλα αυτά… (α ναι) για των λόγων μου το αληθές, τα γεγονότα που αναφέρω τα περιγράφει ο Γάλλος συγγραφέας Ντομινίκ Εντ στο βιβλίο του «Οι καπετάνιοι – Άρης Βελουχιώτης»… Παρ’ όλα αυτά, αν και σήμερα η μοναδική μου περιουσία είναι τα ρούχα που φοράω, αν και οιονεί άεργος, άπορος, άστεγος κτλ. εν τούτοις συμπλήρωσα 55 χρόνια ζωής… Το σάλιο μου όμως πικρό, στάζει χολή… Εν τω μέλλοντι και καθ’ οδόν ενδεχομένως περαιτέρω!
Κορνήλιος Α. Λουλούδης, Τετάρτη 17 Νοέμβρη 2010
(από μια μαρτυρία του Φίλιππα Κυρίτση)

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Το ελληνικό τώρα: από την ώρα που μας βοηθάει η Ελλάς να γίνουμε άνθρωποι, με μια παγκοσμιότητα, πολύ καλώς. Από την ώρα που μας δίδει μια φουστανέλα και μας εμποδίζει να υπάρχουμε με τους άλλους συνανθρώπους, είναι αντιδραστικό. Αν αυτό που λέμε ελληνικό είναι εμπόδιο στο να ενωθούμε με έναν μαύρο, είναι καταδικαστέο. Αν, αντιθέτως, αυτό είναι βοηθητικό για να ενωθούμε με τους άλλους, είναι υπέροχο.
Η έννοια του ελληνικού για πολλούς ανθρώπους έχει διαφορετική όψη. Εγώ πιστεύω σ’ εκείνη την ελληνικότητα που εξαφανίζει τις διαφορές. Φυσικά από κάπου ξεκινάμε. Όλοι ξεκινάμε και τις πρώτες λέξεις που ψελλίζουμε είναι της μάνας μας. Αλλά δεν μένουμε με τις τέσσερις λέξεις που μάθαμε απ’ τη μάνα μας: πηγαίνουμε και μαθαίνουμε και μιλάμε και σκεπτόμαστε και ξαναμαθαίνουμε να μιλάμε και απορρίπτουμε σκέψεις και προχωράμε…
Μάνος Χατζιδάκις

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012