Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κζ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Γεγάμηκα το γεγαμημένο γάμα, κατά το «ρερητόρευσα το ρερητορευμένο ρο» που ανεφώνησε περιχαρής ο Δημοσθένης (ποιος Ξιφιλίνος ρε;) όταν τα κατάφερε. Αναφέρομαι –με ταξί άλλων- εις τα κανδήλια που καταβίβασα επί τριήμερο και δη επ’ αυτού που ξεκίνησε από την εκατοστή επέτειο της απελευθερώσεως της συμβασιλευούσης από τον τουρκικό και εντάξεώς της εις τον νεοελληνικό ζυγό. Και που ολοκληρώθηκε με την επίδειξη ισχύος (αλλά και τρόμου) της αρχούσης τάξεως και των πωλητικών υπηρετών της, με την εμφιαλωμένη παρέλαση και τις ακροβατικές και άλλες εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου. Ενδιαμέσως βέβαια είχαμε και την δίκην επταετίας αναβίωση ιστορικών στιγμών και ομιλώ δια την προ εκατονταετίας (όσων ετών συμπληρώνει σήμερον που έχει γενέθλια και ο Στυλιανός Παττακός!) είσοδο του ελληνικού στρατού εις την Θεσσαλονίκη. Την οποία ακολούθησε και ο –μεγάλοι οι χάροι του- βασιλεύς ένα τριήμερο αργότερα, αφού είδε και αποείδε (όταν δεν του έβγαινε να υπάγη εις το νυν αλβανικό Μοναστήριον. Άλλωστε προς τα εκεί είναι ακόμη στραμμένος –εις σιωπηλή ανάμνηση των αποσιωπηθεισών ιστορικών «λεπτομερειών»- ο ίδιος και ο ίππος που κοσμούν την πλατεία… Δημοκρατίας). Ένια τινά συμπεριέλαβε άλλωστε ακροθιγώς και ο οινοχόος δήμαρχος εις τας ομιλίας του, κάνοντας λόγο για «καρακιτσαριό», «ανεπίτρεπτα αστυνομικά μέτρα» και διάφορα άλλα που διετύπωσε πολιτισμένως αν και απευθύνετο προς απολιτίστους…
Κατά τα λοιπά, η ζωή συνεχίζεται. Το ίδιο και η θλιβερή επικαιρότητα, ωστόσο με πληροφορούν από το κοντρόλ ότι ελέγχεται η είδηση πως γνωστός σεφ παύλα συνταγολόγος παύλα περιηγητής παύλα τηλεπερσόνα, θα κυκλοφορήσει το εθνικό μας συνταγολόγιο με τίτλο «Μαμαλακίες».
«Τσεκούρι Σαμαρά σε “αντάρτες” της Ν.Δ.», «σπαραγμός στο ΠαΣοΚ», «άρχισαν τα όργανα στη ΔημΑρ», μπορεί να στερούμαστε άρτου αλλά όχι και (αποπροσανατολιστικών) θεαμάτων. «Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον όρο: pauvre»…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

…Λόγου χάρη, ο Milton που έγραψε για πέντε λίρες στερλίνες τον "Χαμένο Παράδεισο" ήταν ένας μη παραγωγικός εργάτης. Αντίθετα, ο συγγραφέας που προσφέρει εργοστασιακή εργασία για τον βιβλιοπώλη του είναι ένας παραγωγικός εργάτης. Ο Milton έχει παραγάγει τον "Χαμένο Παράδεισο" για τον ίδιο λόγο που παράγει μετάξι ένας μεταξοσκώληκας. Ήταν μια δραστηριότητα της φύσης του. Πούλησε αργότερα το προϊόν του προς πέντε λίρες. Ο φιλολογικός όμως προλετάριος της Λειψίας, που παράγει βιβλία κάτω από τη διεύθυνση του βιβλιεμπόρου του (λ.χ. εγχειρίδια πολιτικής οικονομίας) είναι ένας παραγωγικός εργάτης, επειδή το προϊόν του είναι εξαρχής υπαγόμενο στο κεφάλαιο και γίνεται μόνο για να αξιοποιηθεί. Μία τραγουδίστρια που πουλάει για δικό της λογαριασμό το τραγούδι της είναι ένας μη παραγωγικός εργάτης. Όμως η ίδια τραγουδίστρια που την έχει προσλάβει ένας επιχειρηματίας, ο οποίος τη βάζει και τραγουδάει για να βγάλει λεφτά, είναι ένας παραγωγικός εργάτης επειδή παράγει κεφάλαιο.
Karl Marx - «Θεωρίες για την υπεραξία»

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012


Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Κολλητά με το οπωροπωλείο ήταν το χασάπικο του κυρ-Γιάννη. Γι’ αυτόν θα πω δυο λόγια παραπάνω, έτσι σαν μνημόσυνο. Σαν φόρο τιμής στη μνήμη του, παρότι συνδυάζεται με τραγικό γεγονός απ’ το οποίο και προήλθε ο θάνατος του.
Ο κυρ-Γιάννης ο χασάπης λοιπόν, παιδιά δεν είχε, ήταν γνωστός κομμουνιστής, άνθρωπος πολύ ευγενικός. Ήταν, και το φανέρωνε το πρόσωπο του, άνθρωπος ταλαιπωρημένος. Τα κρεοπωλεία τότε, όπως κι όλα τα υπόλοιπα παρόμοια μαγαζιά που πουλούσαν είδη διατροφής -θυμάμαι τις ταμπέλες τους, οι πιο πολλές έγραφαν «Εδώδιμα-Αποικιακά»- δεν πληρούσαν επαρκώς τις συνθήκες υγιεινής που και τότε απαιτούσαν οι αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες. Φρόντιζε ο φουκαράς ο κυρ-Γιάννης όσο μπορούσε για την καθαριότητα του μαγαζιού του. Με μια αλογοουρά πάσχιζε να διώχνει τις μύγες που γυρόφερναν τ’ απλωμένα κρέατα ή μαζεύονταν στο χοντρό κούτσουρο που είχε για να τα κόβει ή να χτυπάει πάνω του τις μπριζόλες.
Το υγειονομικό κάθε τρεις και πέντε «σκάλωνε» στο χασάπικο του κυρ-Γιάννη, προσπερνώντας τον Ανάσταση στην είσοδο της στοάς... Αλλά και στους άλλους καταστηματάρχες η επιθεώρηση ήταν χαλαρή. Στον κυρ-Γιάννη όλα γίνονταν αυστηρά και με το νόμο. Κι έπρεπε οπωσδήποτε «να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις». Οι κλήσεις απ’ το 8ο τμήμα ήταν στην ημερήσια διάταξη κι αρκετές φορές είχε οδηγηθεί στα δικαστήρια. Το «σύρμα» που εξέπεμπε προειδοποιητικά η γειτονιά όταν αντιλαμβάνονταν την έφοδο του υγειονομικού, μπορεί να έσωζε όλους τους υπόλοιπους στη στοά, όχι όμως και τον κυρ-Γιάννη. Η επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη γι’ αυτόν αποκλειστικά. Και το αποτέλεσμα της γνωστό κάθε φορά. Αυστηρές συστάσεις, μηνύσεις, πρόστιμα, δικαστήρια.
Η ζωή του είχε γίνει πολύ δύσκολη. Έτσι κι αλλιώς ήταν που ήταν, γινόταν όμως ακόμη πιο αγχώδης απ' το διαρκές κυνηγητό λόγω των φρονημάτων του. Η απόγνωσή του είχε φτάσει στα όρια της αντοχής του. Είχε περάσει τόσα και τόσα, στερήσεις, εξορίες, κατατρεγμούς, αλλ’ αυτό δεν το άντεχε άλλο. Κι έκανε πράξη αυτό που τελευταία προειδοποιούσε, μέσα στην απελπισία του, ότι θα κάνει. Όταν αντιλήφθηκε πως για άλλη μια φορά θα δεχόταν την επιθεώρηση του υγειονομικού που θα εξαντλούσε σ’ αυτόν την αυστηρότητα του, γέμισε ένα νεροπότηρο με κεζάπι, βγήκε στην πρόσοψη του μαγαζιού, πρόλαβε να φωνάξει στους γείτονες «Αδέρφια, γεια σας» (η κραυγή του αντηχεί ακόμη στ’ αυτιά τους και τώρα που το διηγούνται), το κατάπιε μονορούφι κι έγειρε μεμιάς στο μαρμάρινο πλατύσκαλο. Πανικόβλητοι οι γείτονες καταστηματάρχες τον μετέφεραν στο ΑΧΕΠΑ, αλλά ήταν αργά. Ο κυρ-Γιάννης είχε γλιτώσει μια για πάντα απ’ τους ελέγχους και τα πρόστιμα…

(πραγματικό συμβάν της πλατείας Διοικητηρίου στη Θεσσαλονίκη, που αφηγείται στο βιβλίο του «Σε τούτα δω τα μάρμαρα» ο Γιώργος Λυσσαρίδης).

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Όσο περισσότερους σκοτώσουμε φέτος, τόσο λιγότερους θα έχουμε να σκοτώσουμε του χρόνου. Γιατί όσο παρατηρώ τους ινδιάνους, τόσο πείθομαι ότι πρέπει να τους εξοντώσουμε όλους ή να τους διατηρήσουμε σε κατάσταση μόνιμης εξαθλίωσης.
William Sherman

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κστ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
«Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα τεντωμένα». Σ’ ένα «κόσμο που παραμένει τυφλός», με «ανθρώπους που πληθαίνουν, χωρίς να ξέρουν πού πηγαίνουν», καρτεράμε καινούργια παιδιά απ’ τις «ρωγμές του χρόνου» να «χορέψουν τους χορούς του αύριο».
Στο μεταξύ, «δυο-δυο τα υπουργάκια» ξεπουλιούνται, ενώ όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι «να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει. Όμως, «τη θέση των ιδανικών την πήραν τα λεφτά» και σαν μιλήσεις «μικροαστοί και προλετάριοι σε κοιτάνε σε στυλ άντε κουρέψου νεαρέ». Τραγέλαφος «στην αυλή των θεαμάτων», «ξεφτίλα, μοναξιά, απογοήτευση. Κι ανάποδα». Στραμμένοι στο «υπέροχο τίποτα», κοιτάζουμε «μια ανθοδέσμη από καριόληδες και ψεύτες κάτω από τους προβολείς, που καμαρώνουν σαν λαμπάδες ακόμα κι όταν τους πυροβολείς». Όμως κάποιοι ονειρεύονται πίσω από «τα φώτα αυτής της πόλης που σκοτώνει για λεφτά», ζητούν «να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας». Για να ‘ρθει η μέρα που «δεν θα ‘χει θάνατο του πρωινού καφέ η κουβεντούλα», που δεν θ’ αναρωτιόμαστε «ποιοι να ‘ναι οι κλέφτες και ποιοι οι πολισμάνοι», που δεν θα χιμούν «γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί για να μας πείσουν».
«Η πύλη είναι ευθεία, βαθιά και πλατιά»… Τα είπε συγκαλυμμένα ο Θανάσης Πλαταμώνας: «Είναι κάτι παιδιά που αγαπούν τη ζωή, έχουν στήθος φωτιά, αγκαλιά λογική. Είναι μαύρα πουλιά, απορούν στη βροχή, δεν τους παίρνεις μιλιά, υπογράφουν με χι. Χειρώνακτες στον πόνο, ακριβοί στο κορμί, ένα ξέρουνε μόνο, σαν γινάτι ν’ αντέχουν στο χρόνο».

(«Ακούστηκαν» τραγούδια που λένε -με τη σειρά- οι Magic de Spell, Σεμέλη Ταγαρά, Φοίβος Δεληβοριάς, Νίκος Παπάζογλου, Λευκή Συμφωνία, Λάκης Παπαδόπουλος, Χάρις Αλεξίου, Γενιά του Χάους, Τζίμης Πανούσης, Γκούλαγκ, Κατερίνα Γώγου, Γιάννης Αγγελάκας, Χρήστος Θηβαίος, Ξύλινα Σπαθιά, Γιώργος Τσίγκος, Ωχρά Σπειροχαίτη, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Παύλος Σιδηρόπουλος, Jim Morrison και Ευγένιος Δερμιτάσογλου μαζί με τον Γιάννη Μήτση).
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη, που αυτοκαταργούνται. Ένα ικανό μυρμήγκι βαρύνει -σε απόλυτο αξία- περισσότερο από ένα μέτριο πρωθυπουργό.
Οδυσσέας Ελύτης – «Εκ του πλησίον»

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Πρέπει να απαλλαχτούμε από τις θεωρίες του ανθρωποκεντρισμού, όπως και από τις αφελείς θεωρίες της θρησκείας και όλων αυτών των πραγμάτων. Αλλά κυρίως, πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!
Κάθε πλάσμα έρχεται στον κόσμο με δικαιώματα, με δυνατότητες, να ζήσει τη ζωή του, να χαρεί, να είναι χορτάτο, να καλύπτει τις ανάγκες του, κλπ. Αλλά ο άνθρωπος έρχεται σ’ έναν κόσμο, όπου εκτός από τους πορφυρογέννητους, δεν ξέρει που πάει και τι κάνει, και πώς να ζήσει.
Είμαστε πια μια κοινωνία σχιζοφρενών. Από τη μια ένας αφύσικος πολιτισμός και από την άλλη η οντότητά μας σαν άνθρωποι. Είμαστε ψυχασθενείς. Απλώς ο καθένας νομίζει ότι ο άλλος είναι, κι όχι ο ίδιος!
Αν θέλουμε να οραματιστούμε ένα ανθρώπινο μέλλον, οφείλουμε κατ’ αρχήν να το οραματιστούμε σε ανθρώπινα μέτρα. Αυτές οι χαβούζες που λέγονται πόλεις εξαφανίζουν τον άνθρωπο.
Δυστυχώς, για πρώτη φορά ζω σε μια κοινωνία η οποία δείχνει να χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα! Να συμβαίνουν τόσο τρομακτικά πράγματα και μέσα σ’ αυτήν και στον κόσμο και γύρω της και να μην παίρνει χαμπάρι! Να μην αντιδρά με τίποτα!
Ο δρόμος προς την απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα, είναι ένας δρόμος πάνω από την πυρά, που πρέπει να περάσει ο καθένας μας. Πάρα πολύ δύσκολος δρόμος.
Τολμάτε ρε, τολμάτε! Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε.
Χρόνης Μίσσιος

(επανάληψη της ανάρτησης της 2.7.2012 με αποσπάσματα μιας από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, μαζί με τη θλίψη για το φευγιό του Χρόνη Μίσσιου)

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Αγαπημένε μου Διομήδη,
Επανέρχομαι με μια δεύτερη επιστολή διότι έχω μείνει εμβρόντητη! Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το πόρισμα του Τσεβά για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, βλέπω το όνομά σου ανάμεσα σε τόσα άλλα κι όμως μαθαίνω πως δεν είσαι νεκρός. Πώς μπόρεσες να συμβάλεις σ’ αυτή την ιστορική παραχάραξη; Δεν ξέρω πια τι να υποθέσω.
Όμως ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή γιατί η συναισθηματική μου φόρτιση κάνει τον πρόλογο δυσνόητο. Ίσως οι διευκρινίσεις που ακολουθούν να περιττεύουν, μιας και, όντας ζωντανός, έχεις προσωπική αντίληψη όσων συμβαίνουν και συνταράσσουν την εντελώς κοινή γνώμη. Φοβάμαι όμως ότι η ανωριμότητα που σε οδήγησε σ’ αυτή τη σκευωρία, εξακολουθεί να σε εμποδίζει από το να δεις τα πράγματα με την κρυστάλλινη ενάργεια που θα στα παραθέσω.
Τον τελευταίο καιρό εμφανίστηκε μια πολύ πατριωτική οργάνωση, πατριωτικότερη των συνήθων πατριωτών, η οποία αποκαθιστά ιστορικές αλήθειες (βάναυσα διαπομπευμένες από αντιπατριώτες) αναδεικνύει το μεγαλείο της φυλής, καθώς και τον ευλύγιστο πλούτο της νεοελληνικής μας γλώσσας. Με συγχωρείς που παρεκκλίνω λιγάκι της ουσίας, προκειμένου να σε ενημερώσω λεπτομερειακά. Με μια ονομασία που επιτέλους παραπέμπει σε φως στο βάθος του τούνελ και καθώς συνδυάζεται με το βαρύτιμο μέταλλο, αποκτά διπλή βαρύτητα, τα μέλη της ελπιδοφόρου αυτής οργάνωσης διαθέτουν ένα ζηλευτά δομημένο σωματότυπο ο οποίος, από μόνος του, αποπνέει αισθήματα ησυχίας, τάξης και ασφάλειας. Ο γλωσσικός τους πλούτος διαχέεται στα βάθη των αιώνων και αποσυντονίζει επίτηδες τον ορθογραφικό έλεγχο του microsoft word, καταφέρνοντας, έτσι, ένα καίριο πλήγμα στην επιχειρούμενη αλλόφυλη γλωσσική ομογενοποίηση. Οι, κατά καιρούς, διαφωτιστικές τους επισημάνσεις έχουν το μέτρο της ιστορικής εμβάθυνσης και της καταλυτικής ανασκολόπισης των ιστορικών ψευδών. Έτσι, πληροφορηθήκαμε, επιτέλους, ότι οι ταγματασφαλίτες ήταν επίσης πολύ πατριώτες και οι αιτιάσεις ότι στελέχωναν τα εκτελεστικά αποσπάσματα των Ναζί, αποτελούν αισχρά ψεύδη του λόμπυ της δραχμής. Ναι, ναι, της δραχμής. Διότι, όπως διαπιστώνεις στην επισυναφθείσα αφίσα, η λέξη «ευρών», εμμέσως πλην σαφώς, παραπέμπει στο ποσό των ευρών και όχι των δραχμών που θα εισπράξει ο τυχερός στο τέλος της αντίστοιχης έρευνας. Διαφορετικά θα είχε γραφτεί σωστά ως «εβρόν», διεμβολίζοντας το microsoft word που λέγαμε πριν και αναδεικνύοντας την ευαίσθητη ζώνη εισόδου λαθρομεταναστευτικών μιασμάτων, όπως σωστά υπογραμμίστηκε από το βήμα του ναού της δημοκρατίας.
Ακροθιγώς έθιξα το ζήτημα αυτό στην προηγούμενή μου επιστολή, λέγοντάς σου ότι λαθραίως επιμένουν να αναζητούν καταφύγιο από τη φτώχεια και τον πόλεμο κάτι κυνηγημένοι, επίτηδες για να σπάνε τα νεύρα του Άδωνη. Δεν θα επεκταθώ επί του θέματος, να σε διαβεβαιώσω μόνο ότι αυτά που ήξεραν (τα λαθρομεταναστευτικά μιάσματα) να τα ξεχάσουν. Τώρα πια, από τη μια το σχέδιο «Ξένιος Ζευς» που εκπονήθηκε από το υπουργείο ΠροΠο και από την άλλη τα παιδιά αυτής της ελπιδοφόρου οργάνωσης, τους κάνουν να ξερνάνε το γάλα της μάνας τους και να μετανιώνουν πικρά για την κρίση, την ανεργία, την υπερχρέωση και την ύφεση που προκάλεσαν στη χώρα.
Θα μου επιτρέψεις μία ακόμη παρέκκλιση σε σχέση με τον Άδωνη. Και αυτό, το μέγα πολιτικό μέγεθος, απεκάλυψε ευθαρσώς ότι, μετά από δική του εμβριθή ιστοριοφυσιοδιφική μελέτη, δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. Το μέγα αυτό πολιτικό μέγεθος δεν συγκαταλέγεται στην εν λόγω οργάνωση. Μεταπηδώντας από μια άλλη ομογάλακτη, της οποίας εγκαίρως διέβλεψε την εκλογική αποτυχία, σε μια άλλη ομογάλακτη, της οποίας εγκαίρως διέβλεψε την εκλογική επιτυχία, ευτυχώς παραμένει στο ελληνικό κοινοβούλιο, κοσμώντας με την παρουσία και την παρρησία του το ναό της δημοκρατίας.
Ας επανέλθουμε όμως στη χρυσή αποκατάσταση ιστορικών αληθειών. Μάθαμε επιτέλους ότι η τεταμένη δεξιά χείρα δεν αποτελεί ναζιστικό χαιρετισμό αλλά προσπάθεια προστασίας των ομμάτων από τις βλαβερές αχτίνες του ηλίου. Στην ηλιόλουστη χώρα που ζούμε, διαπιστώνει κανείς διαχρονικά αυτή την ανάγκη αν ανατρέξει σε φωτογραφίες του παρελθόντος που αποτυπώνουν επιτελείς του Μεταξικού καθεστώτος στην προσπάθεια τους να αποφύγουν τη βλαβερή ακτινοβολία, καλοκαιρινά ενσταντανέ των κατοχικών στρατευμάτων κλπ κλπ.
Η αφίσα που παραθέτω είναι γροθιά στο στομάχι της νεοελληνικής ιστορίας, αποκαθιστά την αλήθεια, αίρει τα μίση και τα πάθη και προσφέρει στον «ευρών» μία πολύτιμη ευκαιρία οικονομικής τόνωσης, στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς. Βλέποντάς την είδα επιτέλους το φως μου καθώς και την πεφωτισμένη ορθογράφηση του «αμοιφθήσεται» η οποία εντέχνως παραλείπει το έψιλον γιώτα, υποδηλώνοντας έτσι την ουσιαστικοποίηση του ρήματος.
Αγαπημένε μου, Διομήδη,
το ξέρω ότι παρέκκλινα αρκούντως, θεώρησα όμως αναγκαίες αυτές τις ιστορικές επισημάνσεις. Απορώ πώς μπόρεσες να με αφήσεις με τον πόνο του χαμού σου όλα αυτά τα 39 χρόνια, συμβάλλοντας επιπλέον σε μια ανεπίτρεπτη ιστορική παραχάραξη. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορώ να υποθέσω για σένα, είναι η ανωριμότητα που σε διακατείχε στα δεκαεφτά σου χρόνια. Έγινες, θέλω να πιστεύω, ακούσιος συνεργός άθλιων σκευωρών, οι οποίοι αποπειράθηκαν να αμαυρώσουν ακόμη μια λαμπρή σελίδα της ιστορίας μας. Αυτήν της εθνοσωτηρίου επαναστάσεως του 1967. Η αλήθεια όμως, αργά ή γρήγορα, πάντα λάμπει, ιδιαίτερα κάτω από το εκτυφλωτικό φως μιας 24 καρατίων αυγής. Ο επί δεκαετίες παρεξηγημένος (ως ταγματασφαλίτης, συνεργάτης των Ναζί, πράκτορας της CIA, επανειλημμένως πραξικοπηματίας, προβοκάτορας ολκής, μαριονέττα του Τομ Πάππας, ανδρείκελο και μέγα λαμόγιο) αρχηγός της επαναστάσεως, έστω και μετά θάνατο, απεκατεστάθη και μπορεί πια να συγκαταλέγεται επάξια στο πάνθεον των σωτήρων αυτού του τόπου.
Μετά την αποκάλυψη της σκευωρίας του Πολυτεχνείου, σύντομα, ελπίζω, θα αποκαλυφθεί η σκευωρία της Γυάρου, Μακρονήσου και λοιπών παραθεριστικών καταλυμάτων. Η αμαύρωση αυτών των ωραίων ελληνικών νησιών ως τόπων εξορίας, πρέπει επιτέλους να πάρει τέλος. Η εθελοντική μετάβαση κομπλεξικών αριστερών σε ερημικά νησιά, για τις θερινές τους διακοπές, συνεχίζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί ιστορικό όνειδος η εμμονή τους σε αντιπατριωτικές αναλήθειες.
Μια μόνο πράξη μπορεί πια να σε εξιλεώσει από τη συμμετοχή σου σ’ αυτή την άνανδρη σκευωρία. Με δεδομένο ότι και ο, εικοσάχρονος τότε, Μιχάλης Μυρογιάννης ζει και αδίκως αμαυρώνεται η υπόληψη του ταγματάρχη Ντερτιλή, θα πρέπει, όπως και εσύ, να εμφανιστεί και να αποκαταστήσει την αλήθεια. Να παραδεχτεί δημόσια ότι ουδέποτε ο ταγματάρχης τον πυροβόλησε στο κεφάλι, ουδέποτε τον σκότωσε, ουδέποτε είπε στον οδηγό του, Αντώνη Αγριτέλη, "Με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"...
Και όλοι οι υπόλοιποι, οι φερόμενοι ως νεκροί, καλά θα κάνουν επίσης να εμφανιστούν και να συμβάλουν έτσι στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Κρατώ μόνο μια επιφύλαξη για τον Μπασρί Καράκα, Αφγανό (που ο διαμελισμός του από το πολυβόλο άφησε το γιο του Φαρούκ με το κομμένο χέρι του πατέρα του στο δρόμο) και την Torill Magrethe, Νορβηγή. Η εμφάνιση αυτών των αλλοδαπών ζωντανών-νεκρών μπορεί να προκαλέσει δικαιολογημένα το πατριωτικό μένος του Άδωνη και των άλλων παιδιών διότι φτάνει πια, αρκετούς αλλοδαπούς ζωντανούς-νεκρούς έχει αυτή η χώρα.
Αγαπημένε μου Διομήδη,
Το ξέρω πως όλοι εσείς, οι ζωντανοί-νεκροί του Πολυτεχνείου βρίσκεστε κάπου μαζί κι ανάμεσά σας ο πιτσιρίκος Δημήτρης Θεοδωράς που πυροβολήθηκε στα πέντε του χρόνια. Στο σημείο που δολοφονήθηκε (Ορεινής Ταξιαρχίας στου Ζωγράφου) υπάρχει ένα περίπτερο, δίπλα στην τιμητική πλάκα. Από εκείνο το περίπτερο έπαιρνα τσιγάρα όταν ήμουν φοιτήτρια. Κάθε φορά που έβλεπα πώς ένα πεντάχρονο παιδί μπορεί να γίνει ένα κομμάτι μάρμαρο, έτρεχαν τα μάτια μου και έκλεινε ο λαιμός μου. Γιατί περισσότερο από το κάπνισμα, η παλιανθρωπιά και ο κρετινισμός βλάπτουν σοβαρά την υγεία.
Πες στο Δημήτρη, πως ακόμα κι αν όλοι πάθουμε μαζική μαλάκυνση, ακόμα κι αν όλοι γίνουμε από φόβο αυτολογοκριμένα ασπόνδυλα, έστω και ένας άνθρωπος – η μάνα του – θα συνεχίσει να τον κλαίει.
Κατάλαβες λοιπόν, αγαπημένε μου Διομήδη;
Αυτή η αφίσα μας θυμίζει ότι για πάντα θα ΖΕΙΣ.
Νίνα Γεωργιάδου

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

17 Νοέμβρη.
Σιωπή, καλύτερα...
Σκασμός, ίσως ακόμη καλύτερα...

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Επιτρέψτε μου να σας πω, με κίνδυνο να φανώ γελοίος, ότι ο πραγματικός επαναστάτης οδηγείται από το σπουδαίο συναίσθημα της αγάπης. Ίσως αυτό να είναι ένα από τα μεγάλα δράματα του πολιτικού καθοδηγητή. Πρέπει να συνδυάζει την ψυχρή ευφυΐα με το παθιασμένο πνεύμα. Πρέπει να διαθέτει κανείς μεγάλη δόση ανθρωπισμού, έντονη αίσθηση δικαιοσύνης κι αλήθειας.
Che Guevara

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Οι κουλοχέρηδες έγιναν κυβέρνηση.
Σίγουρα τώρα θα μας κόψουν το ένα χέρι.
Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κε΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Ο Αλέξανδρος αφίχθη παρ’ Αλεξανδρουπόλεως μέσω Αλεξανδρείας, φέροντας μία γλάστρα με ένα αλεξανδρινό (φυτό) εις την Αλεξάνδρα, ήτις διέμενε εις την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, κάτω από το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο. Θεσσαλονικιώτικες ιστορίες…
Χαιρετίζομε τη συμβασιλεύουσα και συμπρωτεύουσα, μητρόπολη και πατρόπολη των Βλακανίων, κέντρο του πολιτισμού, ήτις φέτος συμπληρώνει (sim πληρώνει;) εκατό χρόνια ελευθερίας από τον τουρκικό ζυγό και ισάριθμα χρόνια ένταξης στον νεοελληνικό.
Αλήθεια, πώς περνάει κανείς απέναντι στο ύψος του βασιλικού θεάτρου; Δοκιμάσατε ποτέ; Και γιατί ακόμα λέγεται «βασιλικό», μυχ’ έσω; Με την ευκαιρία, τι σπουδαίο πέρα από τα Ευαγγελικά (με τους οκτώ νεκρούς και τους ογδόντα τραυματίες) και τις παραδοσιακές φιλανθρωπίες, έκανε η βασίλισσα Όλγα ώστε ακόμη να φέρει το όνομά της εις εκ τρων πλέον κεντρικών οδών της πόλης; Αλλά υπάρχουν και χειρότερα με τους πάσης φύσεως αχαρακτήριστους και… χαρακτηρισμένους που έδωσαν τα ονόματά των εις οδούς τε και ρύμαις, από τον Νικηφόρο Φωκά και τον Δημήτριο Γούναρη μέχρι τον ασφαλίτη Μουσχουντή και τον μοίραρχο Κουφίτσα. Παλαιότερα, εις ερώτημα που υπεβλήθη αρμοδίως, είχαν επικαλεστεί λόγους ιστορικής μνήμης! Είδατε υμείς καμία οδό Δημοκρατικού Στρατού, Τούση ή Ταμτάκου; Πολύ επιλεκτική αυτή η ιστορική μνήμη… Αντιθέτως, το άγαλμα του βασιλέως Κωνσταντίνου (παππού) εξακολουθεί να «κοσμεί» την πλατεία… «Δημοκρατίας»!
Γεγονός είναι πάντως, ότι –παρά τας εορτάς και τας πανηγύρεις- οι σκοινοθέτες της νέας τάξης (αυτοί που ετοιμάζουν σκοινιά δια να κρεμάσουν ό,τι διαταράσσει την σιγή νεκροταφείου), δεν αισθάνονται και ιδιαίτερα ασφαλείς…
Κάθε φορά βρίσκομε το αστικό μπορντέλο της συμβασιλεύουσας όπως ακριβώς το είχαμε αφήσει, να πλέει νωχελικά μέσα στο ζωόβρυτο τέλμα της δημιουργικής μιζέριας του. Και φυσικά, ομοίως και δια τους ίδιους λόγους το ξαναφήνομε.
«Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με τα βούρλα»…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Είναι στατικοί, στατικοί… Έρχονται και μου λένε «είσαι υπέροχος, είσαι δυναμικός» κι ύστερα μου κλέβουν τη ζωή για να νιώσουν κάτι οι ίδιοι. Κάνουν τα πάντα να γυρίζουν γύρω από τον στατικό εαυτό τους, τα μετατρέπουν σε στατική μηδαμινότητα.
Εγώ ήθελα συνεργάτες, αγωνιστές, ερευνητές, ανθρώπους με γνώσεις. Kαι αυτό που έβρισκα ήταν ένα σωρό μυστικιστικά παράσιτα που περίμεναν από μένα τη σωτηρία τους, την οργαστική ικανότητα, την ευτυχία στη ζωή, χωρίς να κάνουν τίποτε για να τα κερδίσουν και να τα εξασφαλίσουν. Έπρεπε να τους τα δώσω εγώ.
Wilhelm Reich

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Συλλογισμένος περπατάω στα πεζοδρόμια, κοιτάζοντας όλες τις ανθρώπινες βιτρίνες, τα πρόσωπα, διερωτώμενος ποιος αγαπάει. Ώρα να πάω σπίτι να μαγειρέψω και ν’ ακούσω τα ρομαντικά πολεμικά νέα στο ραδιόφωνο.
Allen Ginsberg – «Ο θλιμμένος μου εαυτός»

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Να γίνουμε άνθρωποι της δράσης κι όχι βιβλιοκάπηλοι του μαρξισμού. Να μάθουμε να σκεφτόμαστε κι όχι να καταβροχθίζουμε κατασκευασμένα από τα πριν τσιτάτα. Ο τύπος δεν φτάνει για να εξασφαλίσει την ανάπτυξη της μόρφωσης και της καλλιέργειας. Αν θέλετε ν’ ανεβάσετε το μορφωτικό σας επίπεδο, πρέπει να στραφείτε στην ιστορία του πολιτισμού, σ’ όλη την πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας.
Mikhail Ivanovich Kalinin

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Ο πατέρας της πέθανε στο κρεβάτι του γιατί ήταν πάντα με τον νόμο. Τον δικό μου τον πατέρα τον κρεμάσανε γιατί υπεράσπιζε το δίκιο. Εμείς πήγαμε να γεφυρώσουμε την μνήμη και τη λήθη. Μάταια!
Σταύρος Καλαπανίδας – «Ο Σταύρος ο μηχανικός της οδού Καλλιρρόης»

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κδ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Ασφαλώς (γράφεται και «ass-φαλλός» από πραγματικά αγανακτισμένους και όχι «αγανακτισμένους» και άγανα κτισμένους συμπατριώτες μας), το γεγονός («event» για τους μεταμοντέρνους απόγονους του κερκοπιθήκου) της περασμένης εβδομάδος ήτο η επίσκεψις της ελέω θεού ηγέτιδος και αυλητρίδος των κινούντων τα νήματα -τουτέστιν πειθήνιας και αβούλου μαριονέτας- Angela Merkel. Του ιδίου θεού όστις μας κόβει απολαβές και δικαιώματα και τα δίδει εις την μαιτρέσα του αεριτζίδικου –και εν τη πράξει και ύλη ανύπαρκτου- χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Λοιπόν, να ‘ναι καλά (νάνε, καλά) οι Γερμανοί δημοσιογράφοι. Γουστάραμε τα μάλα κι ακόμη γελάμε με την καγκελάριο που θα προσγειωνόταν εις το «αεροδρόμιο Ευάγγελος Βενιζέλος», σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα «Bild»! Μέχρι και ως… σεξουαλικό υπονοούμενο το εκλάβαμε… Τι γέλως!
Επίσης, κατανοούμε απολύτως το γεγονός ότι την Angela Merkel υπεδέχθησαν «με κάθε επισημότητα» στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος (ή έστω Ευάγγελος, ας ευθυγραμμιστούμε με τους πανσόφους γερμανούς συναδέλφους) Βενιζέλος» τα ες-ες (Σαμαράς και Στουρνάρας) και τα ες-ες (Στυλιανίδης και Σταϊκούρας). Έστω και αν παραβρέθηκε κι ένα «Α» (Αβραμόπουλος) δια ξεκάρφωμα… Αυτό που δεν κατανοούμε είναι ότι μέχρι και ημείς οι λιμοκτονούντες και εξαθλιωμένοι έλληνες προλετάριοι, έχομε ακόμη δυο-τρία ενδύματα να αλλάζομε, τουλάχιστον όταν το απαιτούν αι περιστάσεις. Αυτή ενεφανίσθη πάλι με το ίδιο θλιβερό (ως προς χρώμα και σχέδιο) σακάκι! Δίδοντας τροφή εις τις παραπολιτικές στήλες να κάνουν συσχετισμούς με το γεγονός ότι αυτό φορούσε και στον αγώνα Γερμανίας – Ελλάδας στο «Euro 2012»…
Ω αδελφοί, εις τι βόθρους και με τι λύματα μάς έχει ρίξει να ασχολούμεθα το άθλιο επάγγελμά μας! Ας απολυτρωθούμε με ολίγο Καββαδία: «Ξέρω ένα νέο που οι φίλοι του ηλίθιο τον νομίζουν / γιατί για πράγματα πολύ περίεργα μιλάει / κι όσες φορές πασχίζουνε να τόνε συμβουλεύσουν / κοιτά με περιφρόνηση και θλιβερά γελάει»…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Οι σκλάβοι χάνουν τα πάντα μέσα στις αλυσίδες τους, ακόμα και την επιθυμία τους να τις αποτινάξουν. Αν υπάρχουν φύσει δούλοι, είναι γιατί υπήρξαν δούλοι παρά φύσιν. Ο καταναγκασμός έφτιαξε τους πρώτους δούλους, η δειλία τούς διαιώνισε.
Jean-Jacques Rousseau - "Το Κοινωνικό Συμβόλαιο"

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Αιώνες δεν απόστασες να γέρνεις σαν το νωθρό το βόδι στο ζυγό
να σου θερίζουν άλλοι ό,τι εσύ σπέρνεις, αργούς να τρέφεις στάζοντας ιδρό;
Να χύνεις αίμα αυτούς για να πλουταίνεις, να τους υψώνεις σκύβοντας στη γη
κι εσύ να λαχταράς, να μη χορταίνεις και το πικρό σου το ξερό ψωμί.
Κ. Χατζόπουλος – «Ένα παραμύθι»

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Όπως αργεί τ’ ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι, έτσι αργούν κι οι λέξεις ν’ ακονιστούν σε λόγο. Στο μεταξύ, όσο δουλεύεις στον τροχό πρόσεχε μην παρασυρθείς, μην ξιπαστείς απ’ τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων. Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.
Άρης Αλεξάνδρου – «Το μαχαίρι»

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Για ένα πολίτη που δεν έχει κοινωνιολογικές γνώσεις, η κοινωνική επανάσταση σημαίνει χάος γιατί αυτός είναι ανίκανος να συλλάβει το νόημά της. Για έναν επαναστάτη, ο εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και στους εκμεταλλευόμενους σημαίνει το μεγάλο ξεκίνημα για μια πραγματική ρύθμιση της υλικής ζωής της κοινωνίας.
Wilhelm Reich

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κγ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

   Αδελφοί
   Παραχωρούμε–δεύτερη φορά- ευγενώς τη θέση μας στον συνονόματο Θεόδωρο Παναγόπουλο:
   “Μετά τον βίαιο εκχριστιανισμό των «αλιτήριων και μιαρών Ελλήνων», ακολούθησε ένας χωρίς προηγούμενο διωγμός προς κάθε τι το ελληνικό. Το όνομα «Έλλην» απαγορεύτηκε. Η δίωξη «επί ελληνισμώ» επέσυρε την εσχάτη των ποινών (Ιουστινιάνειος Κώδικας). Όλες οι φιλοσοφικές σχολές έκλεισαν, οι ναοί και τα θέατρα των αρχαίων Ελλήνων γκρεμίστηκαν και στη θέση τους κτίστηκαν εκκλησίες. Σήμερα που δεν υπάρχουν αρχαίοι ναοί για να γκρεμίσουν, περιορίζονται σε αναθεματισμούς. Δεκάδες είναι οι αναθεματισμοί που ψέλνονται κάθε χρόνο μέσα στις εκκλησίες, σε βάρος των Ελλήνων. Σταχυολογώ μερικούς από αυτούς:
«Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα κλπ. ανάθεμα τρις».
«Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, ανάθεμα τρις».
«Τοις δεχομένοις, και παραδιδούσι τα μάταια ελληνικά ρήματα, ανάθεμα τρις».
«Τοις ευσεβείν μεν έπαγγελομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα, ανάθεμα τρις».
«Τοις την μωράν των έξωθεν φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, ανάθεμα τρις».
«Τοις λέγουσιν ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, ανάθεμα τρις».
   Αυτοί οι αναθεματισμοί και άλλοι πολλοί, ψέλνονται κάθε χρόνο την Κυριακή της Ορθοδοξίας, στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών, παρουσία όλης της ηγεσίας της χώρας. Και κανείς, μα κανείς δεν έχει τολμήσει να διαμαρτυρηθεί. Και δεν είναι μόνον αυτό. Υποχρεώνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να απαγγείλει το Σύμβολο της Πίστεως, σε ανάμνηση του γεγονότος ότι νίκησαν οι Εικονολάτρες τους Εικονομάχους πριν από 1.300 χρόνια και έτσι τελείωσε ο μεταξύ αυτών των δυο καλογερίστικων φατριών εμφύλιος πόλεμος. Με τη λογική τους, γιατί να μην γιορτάζουν σήμερα οι Σπαρτιάτες τη νίκη τους επί των Αθηναίων κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο; Και γιατί καταργήθηκαν οι «γιορτές του μίσους» του τελευταίου ελληνικού εμφυλίου πολέμου; Είναι, λοιπόν, άδικος ο χαρακτηρισμός ότι είμαστε το τελευταίο θεοκρατικό κράτος της Ευρώπης;”.
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη