Προς Θεσσαλονικείς λθ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

   Αδελφοί

   Με την εγνωσμένη περί το συγγραφικό έργο των ταγών του έθνους (μυχ’ έσω) ευαισθησία που μας διακρίνει, δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε το νέο «χτύπημα».

   Ομολογούμε ότι αποσύραμε εις αποθήκη το «τι να κάνουμε» του Βλαδίμηρου Λένιν και αναρτήσαμε εις περίοπτο θέση το «και τώρα τι κάνουμε;» του Byron Manygift. Πρόκειται δια τη νέα μπροσούρα του πολυγραφότατου Βύρωνα, δια τον οποίο δεν θέλομε να πιστεύομε ότι δεν ευρέθη εκδοτικός οίκος να την κυκλοφορήσει και ηναγκάσθη να προβεί εις αυτοέκδοση, αλλά ότι πρόκειται απλώς δι’ εν ακόμη δείγμα της οικονομικής ανέσεως των πολιτικών υπηρετών. Αυτό άλλωστε υπογραμμίζεται και από το γεγονός ότι «δεν πωλείται αλλά χαρίζεται»! Πάντως, εκάστη φορά που ομιλεί ο Byron συνιστά εορτή δια τον γράφοντα, όστις –μεταξύ πλείστων όσων άλλων- χρωστά τη λατινομάθειά του εις τον εξέχοντα πολιτικό. Εκφράσεις όπως honoris causa (τιμής ένεκεν) και semel lex (εφ’ άπαξ νόμος), δεν θα τολμούσαμε να τις χρησιμοποιούμε αν δεν τις κατέθετε ομιλών ο τρισμέγιστος φωστήρ. Παρά του μεγάλου δασκάλου, κρατούμε επίσης την αποστροφή «μην βλασφημείτε άθλιοι γραφειοκράτες οικονομομέτρες», καθώς και τη διδακτική παραβολή «η αγελάδα ψόφησε και ο κακός και άπληστος αφέντης της επιμένει και πάει να την αρμέξει. Όταν το καταλαβαίνει, είναι πια αργά»… Και τον ευχαριστούμε από βάθους καρδίας που δεν μας στερεί την αγωγή της ψυχής.

   Κάτι είπε προσφάτως όμως και ο Τζίμης Πανούσης: «Το κράτος αυτό πρέπει να ξεριζωθεί εκ θεμελίων. Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο με βία και αίμα, δεν υπάρχει εναλλακτική. Ξέρεις τι είναι να είσαι άνεργος; Να ξυπνάς το πρωί και να μην έχεις πού να πας; Εγώ αν ήμουν άνεργος και δεν είχα να δώσω γάλα στο παιδί μου δεν θα αυτοκτονούσα. Θα κατέβαινα κάτω, θα αγκάλιαζα δέκα γουρούνια και θα φεύγαμε όλοι μαζί»…

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Σημείωση: Η λη΄ επιστολή παραλήφθηκε, γιατί καταλαμβανόταν αποκλειστικά από κείμενο του Arthur Schopenhauer που έχει αναρτήθεί ξεχωριστά στο blog.

Η μισαλλοδοξία της καταπίεσης, η επιθυμία να είναι κανείς ελεύθερος και να αναπτύσσεται η προσωπικότητά του σε όλα της τα επίπεδα, δεν είναι αρκετά για να είναι κανείς αναρχικός. Η βλέψη προς μια απεριόριστη ελευθερία, εάν συνοδεύεται από μια αγάπη για την ανθρωπότητα και την επιθυμία του να απολαμβάνουν όλοι ίση ελευθερία, θα μπορούσε μεν να δημιουργήσει κάποιους αντάρτες, οι οποίοι όμως γρήγορα μπορούν θα εξελιχθούν σε εκμεταλλευτές τυράννους.

Errico Malatesta

Ο κόσμος αναδιπλώνεται στην εθνική του ταυτότητα για να βρει ένα νόημα στη ζωή του.

Κορνήλιος Καστοριάδης

Ποιος είναι ο λόγος της ποίησης

που βγαίνει απ’ το ποιώ και που σημαίνει πράττω

ζητάω την απάντηση

απ’ τους ακινητοποιημένους.

Κατερίνα Γώγου

Τέχνη έξω από την κοινωνία, τις τάξεις της και τους αγώνες της δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει πως ο κάθε μάστορας στο πεδίο της διανόησης πρέπει να καθορίσει τη θέση του: ή με τον λαό ή με τους εκμεταλλευτές του.

Νίκος Ζαχαριάδης

Η μεσαία τάξη ζει συνεχώς με αυταπάτες, προσποιούμενη ότι υπακούει τους νόμους και πιστεύει σ’ αυτούς και παριστάνοντας ότι έχει περισσότερα απ’ όσα έχει. Ποτέ όμως δεν της ήταν τόσο δύσκολο να ανταποκριθεί σ’ αυτό τον ανιδιοτελή και παραδοσιακό ρόλο. Η μεσαία τάξη ασφυκτιά από τα χρέη και έχει παραλύσει από τον πανικό. Και μέσα στον πανικό μεγαλώνει τα παιδιά της. Μέσα στον πανικό να επιβιώσει, να μην καταρρεύσει, μη χάσει τη δουλειά, το αυτοκίνητο, το σπίτι, τα πράγματά της, μες στον πανικό μην τυχόν και δεν κατορθώσει να έχει ό,τι οφείλει να έχει για να υπάρχει. Στη συλλογική απαίτηση για δημόσια ασφάλεια, που απειλείται από τα πανούργα τέρατα της παρανομίας, η φωνή της μεσαίας τάξης είναι η πιο δυνατή. Υπερασπίζεται τη δημόσια τάξη θαρρείς και είναι ιδιοκτήτης της, ενώ δεν είναι παρά ένας ενοικιαστής που τον έχει γονατίσει η τιμή του ενοικίου και η απειλή της έξωσης.

Eduardo Galeano

Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες του θανάτου

του ίδιου του Χρόνου.

Τι παράξενο!

να έχει σώμα νέου και όχι γέρου.

Τι παράξενο!

να επιζούμε εμείς και Αυτός να σβήνει.

Όμως, ο Χρόνος έχει πολλές διαστάσεις

δε μετριέται μόνο από τα ρολόγια με τους λεπτοδείκτες

αλλά και από το εσωτερικό ρολόι των επιθυμιών μας.

Και ύστερα, γινόμαστε μάρτυρες του θανάτου

του ίδιου του Ποιητή.

Τότε είναι

που "η μαγεία του λόγου παύει να ενεργεί" και η χώρα ερημώνει.

Οι εξουσίες αναζητούν το εξιλαστήριο θύμα

που θα του χρεώσουνε την ενοχή

όμως η ενοχή φουσκώνει και θεριεύει

ανεβαίνει σκαλί-σκαλί την ιεραρχία

και είναι τελικά ο Εξουσιαστής ο μέγας φταίχτης

για του Ποιητή το θάνατο

γιατί πρώτος αυτός είναι που ερήμωσε το συλλογικό φαντασιακό

το συλλογικό αυτό αυτί μας

που μέσα του ψιθυρίζουν οι ποιητές.

Νάνος Βαλαωρίτης

Το κράτος αυτό πρέπει να ξεριζωθεί εκ θεμελίων. Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο με βία και αίμα, δεν υπάρχει εναλλακτική. Ξέρεις τι είναι να είσαι άνεργος; Να ξυπνάς το πρωί και να μην έχεις πού να πας; Εγώ αν ήμουν άνεργος και δεν είχα να δώσω γάλα στο παιδί μου δεν θα αυτοκτονούσα. Θα κατέβαινα κάτω, θα αγκάλιαζα δέκα γουρούνια και θα φεύγαμε όλοι μαζί.

Τζίμης Πανούσης

Προς Θεσσαλονικείς λζ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Κλαύσαμε σφόδρα αναγιγνώσκοντας την είδηση ήτις αναδεικνύει τα δυσβάστακτα προβλήματα των πεφωτισμένων αρχόντων ημών. Αναγνώσατέ την δια να κλαύσετε και υμείς: «Μεγάλο “ψαλίδι” στα έσοδά του έχει δει ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας από τότε που άφησε το Ι.Ο.Β.Ε. για να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών, ενώ δήλωσε ότι τα… ακούει από την μητέρα του που είναι συνταξιούχος του Ι.Κ.Α. και έχει δει σημαντικές περικοπές, υποστηρίζοντας παράλληλα πως είναι ίσως ο μόνος Έλληνας που μείωσε εθελοντικά τις απολαβές του». Ω μοίρα, ω θεοί, πώς επιτρέπετε τέτοιο και τόσο πόνο; Διαρρηγνύομε τα ιμάτιά μας δια τους πάσχοντες διαρρήκτες των ζωών μας…

Δεν υπάρχει τίποτε γελοιωδέστερο μα και εξοργιστικότερο, από το να είσαι αυτός που είσαι (…) και να σου αποστέλλουν διαρκώς mails κάτι μίζεροι ψηφοφόροι κομμάτων του μεγάλου φαγοποτιού και της απάτης, όπου σου λένε «κοίτα τι έκανες με το να τους ψηφίζεις», «αυτούς στήριζες τόσα χρόνια», «είσαι συνένοχος» και άλλα τέτοια εξωφρενικά! Η απόλυτη παράκρουση! Και μάλιστα από ανθρώπους που το μόνο που επιθυμούν είναι να ξαναγυρίσουμε στις… «παλιές, καλές ημέρες»! Κι όμως, αυτούς τους τύπους και αυτή τη νοοτροπία θέλουν κάποιοι (ας μη λέμε ονόματα) να την κεφαλαιοποιήσουν και να την εντάξουν στις παρατάξεις τους για να χτίσουν τη «νέα Ελλάδα». Ουστ κοπρόσκυλα!

«Κατηγορούν τον τύραννο κι όχι τον λαό που κάνει τους τύραννους ισχυρούς. Κατηγορούν τον νομοθέτη κι όχι τους ανθρώπους, η αδιαφορία των οποίων κάνει εφαρμόσιμους τους απλούς νόμους. Καταδικάζουν τον τοκογλύφο μα δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να τον εμποδίσουν. Γιατί να μπουν στον κόπο; Χειροκροτούν τον Χριστό για την επίθεσή του ενάντια στους εμπόρους, μα αυτοί οι ίδιοι περνούσαν δίπλα από τα τραπέζια των εμπόρων χρόνια ολόκληρα χωρίς να πουν ούτε μια κουβέντα» (Wilhelm Reich).

"Φιλμ νουάε" - Θεσσαλονίκη

Έχουν κάθε λόγο οι καναλάρχες να στηρίζουν τη «μνημονιακή» πολιτική. Δεν είναι απλώς μαντρόσκυλα του καπιταλισμού όπως ήταν κάποτε οι παραδοσιακοί εκδότες, αλλά είναι οι ίδιοι καπιταλιστές, χωμένοι σε κάθε μπίζνα (κατά προτίμηση με το κράτος). Εργολάβοι και προμηθευτές του δημοσίου, μιζαδόροι, πλιατσικολόγοι. Έχει κάθε λόγο το αστικό κράτος να τους ανταμείβει για τις υπηρεσίες τους. Κι όταν τους βάζει κάποιο φόρο, έτσι για τα μάτια του κόσμου, για να παραμυθιάζει το λαουτζίκο που στενάζει από τα χαράτσια και τα απανωτά πετσοκόμματα μισθών και συντάξεων, φροντίζει να παραπέμπει την είσπραξή του στις ελληνικές καλένδες. Ας δούμε, όμως, περί τίνος πρόκειται.

Με τον πρώτο «μνημονιακό» νόμο (Ν. 3845/6.5.2010, «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ») επιβλήθηκε και ένας φόρος στους καναλάρχες και τους διαφημιστές, για να φανεί πως τάχα τα βάρη μοιράζονται δίκαια. Συγκεκριμένα, στην παράγραφο 12 του πέμπτου άρθρου του νόμου αναφέρεται: «Επιβάλλεται ειδικός φόρος στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση. Ο συντελεστής του φόρου ορίζεται σε ποσοστό είκοσι τοις εκατό (20%) επί της αξίας της διαφήμισης που υπολογίζουν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις […] Τον ειδικό φόρο εισπράττουν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης και αποδίδουν στο δημόσιο με μηνιαίες δηλώσεις που υποβάλλουν στην αρμόδια ΔΟΥ». Οι καναλάρχες και οι διαφημιστές, βέβαια, δεν είχαν κανένα σκοπό να πληρώσουν αυτόν τον ειδικό φόρο. Και ήξεραν ότι δεν πρόκειται να τον πληρώσουν. Είχαν προσυνεννοηθεί με την κυβέρνηση Παπανδρέου, όπως φαίνεται από τη συνέχεια αυτής της σκανδαλώδους υπόθεσης. Με τον «μνημονιακό» νόμο 3899/17.12.2010 («Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας») θεσπίστηκε ένα ακόμη πακέτο αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων. Για τους καναλάρχες, όμως, θεσπίστηκε η «αναβολή» της καταβολής του ειδικού φόρου. Αναδρομικά, μάλιστα, τους χαρίστηκαν οι φόροι που θα έπρεπε να καταβάλουν από το Μάη μέχρι το Δεκέμβρη του 2010. Στην παράγραφο 6 του άρθρου 4 προβλέφτηκε ότι «η ισχύς των διατάξεων της παραγράφου αυτής (σ.σ. δηλαδή της θέσπισης ειδικού φόρου 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων) αρχίζει από 1.1.2012».

Υποτίθεται ότι ένα χρόνο μετά θα άρχιζαν να πληρώνουν τον ειδικό φόρο. Αμ δε! Ήρθε η συγκυβέρνηση Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ) και έδωσε νέα «αναβολή». Στο «μνημονιακό» νόμο 4047/23.2.2012, άρθρο 3, παράγραφος 9, προβλέφτηκε: «Αντί της ημερομηνίας “1.1.2012” τίθεται η ημερομηνία “1.1.2013”». Υποτίθεται ότι πήραν αναβολή για έναν ακόμη χρόνο, αλλά από την 1η Γενάρη του 2013 ανυπερθέτως θα άρχιζαν να καταβάλλουν τον ειδικό φόρο 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων. Αμ δε! Η συγκυβέρνηση Σαμαρά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) φροντίζει να πάρουν οι καναλάρχες νέα «αναβολή» ενός έτους, με νομοσχέδιο που κατατέθηκε την περασμένη Δευτέρα (11 Φλεβάρη) στη βουλή. Είναι εκπληκτική η επιχειρηματολογία που επιστρατεύει ο υπουργός Επικρατείας στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στο άρθρο 22 με την οποία θεσπίζεται η νέα αναβολή ενός έτους στην καταβολή του ειδικού φόρου 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων: «Ωστόσο, η δυσχερής οικονομική κατάσταση όλων των εμπλεκόμενων φορέων, και δη τόσο των επιχειρήσεων που εκμεταλλεύονται τηλεοπτικούς σταθμούς, όσο και των διαφημιστών και των διαφημιζομένων, είχε οδηγήσει στη διαδοχική χρονική μετάθεση της έναρξης ισχύος της εν λόγω διάταξης […] Οι λόγοι που επέβαλλαν τη μετάθεση της έναρξης ισχύος της εν λόγω διάταξης μέχρι σήμερα δεν έχουν εκλείψει, αντίθετα επιτείνονται διαρκώς, με αποτέλεσμα τυχόν εφαρμογή της από την 1.1.2013 να δύναται να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών και των διαφημιστικών εταιριών, με κίνδυνο, σε περίπτωση οικονομικής τους κατάρρευσης, να χαθούν εκατοντάδες θέσεις εργασίας και σημαντικά έσοδα για το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία»! Οι φτωχούληδες του Θεού! Οι Μπομπολαίοι, οι Ψυχάρηδες, οι Βαρδινογιάννηδες, οι Αλαφούζοι, οι Κουρήδες, οι Κοντομηνάδες και το λοιπό κακό συναπάντημα! Δεν βγαίνουν οι άνθρωποι και μπορεί σε λίγο να τους δούμε να ζητιανεύουν στην πλατεία Συντάγματος! Πρέπει να τους στηρίξουμε τους κακόμοιρους, γιατί δεν δουλεύουν για κέρδη, αλλά για να προσφέρουν θέσεις εργασίας σε εργαζόμενους και έσοδα στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Μπορεί, βέβαια, να έχουν διώξει κόσμο και κοσμάκη από τα τηλεοπτικά τους κάτεργα, μπορεί να έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζόμενων και να τους ανάγκασαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας με τεράστιες μειώσεις μισθών, όμως εξακολουθούν να προσφέρουν… κοινωνικό έργο, γι’ αυτό και ένας φόρος, που κάποια στιγμή μπήκε σε κάποιες από τις μπίζνες τους ως δική τους «συνεισφορά στην εθνική προσπάθεια σωτηρίας της χώρας», δεν πρέπει να πληρωθεί ποτέ.

Αμφιβάλλει κανείς, ότι αυτός ο φόρος δεν πρόκειται να πληρωθεί ποτέ; Εμείς δεν είμαστε πολιτικά αφελείς, δεν αμφιβάλλουμε και γι’ αυτό βάλαμε τη λέξη «αναβολή» σε εισαγωγικά. Έτσι θα πηγαίνει, από αναβολή σε αναβολή, χρόνο με το χρόνο, μέχρι κάποια στιγμή να καταργηθεί και τυπικά η διάταξη. Σημασία έχει το πρακτικό αποτέλεσμα. Τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις, στις οποίες πήραν μέρος τέσσερα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ), έχουν στραγγαλίσει τον ελληνικό λαό. Έχουν πετσοκόψει μισθούς και συντάξεις, έχουν καταργήσει δώρα και επίδομα άδειας, έχουν ρίξει το βασικό μισθό κάτω από τα 500 ευρώ (καθαρά), έχουν βάλει του κόσμου τα χαράτσια, έχουν σπείρει τη δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους, και την ίδια στιγμή φροντίζουν να απαλλάσσουν τους καναλάρχες από έναν ειδικό φόρο που υποκριτικά τους επέβαλαν με το πρώτο μνημόνιο. Ανελέητοι απέναντι σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, γλείφτες και υποτακτικοί μπροστά στους βαρόνους των μίντια, αυτοί είναι οι κυβερνώντες.

Εφημερίδα «Κόντρα»

Τον πεινασμένο που σ’ άρπαξε το τελευταίο σου ψωμί, τον αντιμετωπίζεις σαν εχθρό. Μα τον κλέφτη που δεν πείνασε ποτέ του, δεν ορμάς να τον αρπάξεις από τον λαιμό…

Bertolt Brecht

Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν ν’ ακούσουν την αλήθεια, γιατί δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους.

Friedrich Nietzsche

Βαλτότοπος αδιάβατος το αίμα μας στην ιστορία χυμένο.

Οι φιλάνθρωποι τα μούτρα θα σπάσουν στης ζωής την αγριάδα.

Vladimir Mayakovsky

Στα ιδανικά των κόσμων που γκρεμίζονται, φέρνω τα ιδανικά των κόσμων που γεννιούνται. Είμαι κάθε φορά το μέλλον.

Κώστας Βάρναλης

Προς Θεσσαλονικείς λστ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Πέρασαν δεκαεννιά έτη από τότε που η σύγχρονη Ελλάδα άγγιξε την χρυσή ευκαιρία να ιδεί μια επανάσταση, έστω και του κώλου. Ήταν τέτοιες μέρες (4 Φεβρουαρίου) του 1994, όταν με φετφά του τότε υπουργού Δημοσίας Τάξεως –και συμπολίτου μας, αλλά… «αγνώστου διευθύνσεως» ως προέκυψε από τις τρομοδίκες που ακολούθησαν!- Στέλιου Παπαθεμελή, ανακοινώθηκε ότι «από τις 16 Μαρτίου θα απαγορευόταν η παράταση του ωραρίου λειτουργίας των νυχτερινών καταστημάτων πέραν της 2ας πρωινής». Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι, όπως και το ότι μόνον δια τέτοιους λόγους μπορούμε να εξεγερθούμε οι ιθαγενείς της μακάριας αποικίας, αφού τα υπόλοιπα δεν φαίνεται να έχουν τόση σημασία δι’ ημάς. Απόδειξη όσα συμβαίνουν σήμερα…

Ας συμπληρώσουμε την επιστολή με ρηθέντα του Κωνσταντίνου Καβάφη: «Με είναι δύσκολο να είμαι σοβαρός, και δεν εκτιμώ την σοβαρότητα. Ας εξηγηθώ καλλίτερα. Με αρέσει στα σοβαρά μισή ώρα ή μια ώρα ή δυο ή τρεις ώρες σοβαρότητα την ημέρα. Συχνά βέβαια και σχεδόν ολόκληρη μέρα σοβαρότητα. Άλλως με αρέσουν τα χωρατά, η αστειότης, η ειρωνεία η με ευφυή λόγια, το χαμπαγκάρισμα (humbugging). Αλλά δεν κάνει. Δυσκολεύει τες δουλειές διότι ως επί το πλείστον έχεις να κάμνεις με ζευζέκηδες και αμαθείς. Αυτοί δε είναι πάντοτε σοβαροί. Μούτρα, σέρια ζωωδώς, πού να αστειευθούν αφού δεν καταλαμβάνουν. Τα σέρ(ι)α τους μούτρα είναι αντικατοπτρισμός. Όλα τα πράγματα είναι προβλήματα και δυσκολίες για την αγραμματοσύνη τους και για την κουταμάρα τους, γι’ αυτό σαν βώδια και σαν πρόβατα (τα ζώα έχουν σοβαρότατες φυσιογνωμίες) είναι περιχεμένη επάνω στα χαρακτηριστικά τους η σοβαρότης. Ο αστείος άνθρωπος γενικώς περιφρονείται, τουλάχιστον δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν σημαντικά, δεν εμπνέει πολλήν πεποίθησιν. Γι’ αυτό κ’ εγώ καταγίνομαι στους πολλούς να παρουσιάζω σοβαρήν όψι. Ηύρα πως μεγάλως με διευκολύνει τες υποθέσεις μου. Εσωτερικώς γελώ και αστειεύομαι πολύ».

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Να μιλάς για «βία» χωρίς να αναλύεις τους όρους που ξεχωρίζουν την αντιδραστική βία από την επαναστατική, σημαίνει ότι είσαι μικροαστός που απαρνείται την επανάσταση ή σημαίνει ότι απλούστατα εξαπατάς τον εαυτό σου και τους άλλους με σοφιστείες.

Vladimir Ilyich Lenin

Δεν υπάρχει γνώμη, όσο παράλογη κι αν είναι, που να μην την αγκαλιάσουν αμέσως οι άνθρωποι μόλις πεισθούν ότι είναι γενικά αποδεκτή. Το παράδειγμα επενεργεί στις σκέψεις όπως και στις πράξεις τους. Είναι σαν τα πρόβατα που ακολουθούν το προπορευόμενο με το κουδούνι, όπου κι αν τους οδηγήσει. Είναι γι’ αυτά ευκολότερο να πεθάνουν παρά να σκεφτούν. Είναι περίεργο το πόσο μεγάλη επίδραση μπορεί να έχει η γενική αποδοχή μιας γνώμης στους ανθρώπους, παρόλο που η προσωπική τους εμπειρία μπορεί να τους προειδοποιεί ότι η αποδοχή της είναι μια ανόητη και καθαρά μιμητική διαδικασία. Όμως αυτή η προειδοποίηση δεν γίνεται ποτέ, κυρίως γιατί τους λείπει η οποιαδήποτε αυτογνωσία.

Αυτό που ονομάζουν κοινή γνώμη δεν είναι παρά η γνώμη δύο ή τριών προσώπων. Και θα πεισθούμε γι’ αυτό αν παρακολουθήσουμε τον τρόπο με τον οποίο προέκυψε μια τέτοια γενικά αποδεκτή γνώμη. Θα ανακαλύψουμε μόνο δύο ή τρία άτομα αποδέχτηκαν στην αρχή ή προώθησαν και διατήρησαν αυτή τη γνώμη. Κι ότι ο υπόλοιπος κόσμος τους έκανε τη χάρη να πιστέψει ότι την είχαν εξετάσει απ’ όλες τις πλευρές. Η οκνηρία τους έκανε να θεωρήσουν ότι ήταν καλύτερο να πιστέψουν αμέσως, παρά να μπουν στον κόπο να ερευνήσουν το ζήτημα μόνοι τους.

Αυτό που απεχθάνονται στους ανθρώπους που σκέφτονται διαφορετικά δεν είναι τόσο οι διαφορετικές γνώμες που εκφράζουν, όσο το θράσος τους να θέλουν να σχηματίσουν τις δικές τους απόψεις. Κάτι που οι ίδιοι ποτέ δεν κάνουν, έχοντας απόλυτη συναίσθηση της αδυναμίας τους. Unusquisque mavult credere quam judicare (οι άνθρωποι προτιμούν να πιστεύουν παρά να κρίνουν). Ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν την ικανότητα να σκέφτονται, γνώμες όμως θέλουν να έχουν όλοι. Και η εύκολη λύση είναι αυτές τις γνώμες να μην τις δημιουργούν οι ίδιοι, αλλά να τις παίρνουν έτοιμες από άλλους. Κι αφού έτσι έχουν τα πράγματα, ποια αξία μπορεί να έχει η γνώμη ακόμη και εκατό εκατομμυρίων ανθρώπων;

Ο όχλος έχει πολλές ανοησίες στο κεφάλι του και είναι πρακτικά αδύνατο να αντιμετωπιστούν.

Arthur Schopenhauer – «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο»

Ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση.

André Breton

Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν

φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε

φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε

φοβούνται τα λόγια που λέμε οι δυο μας με φωνή χαμηλωμένη

φοβούνται τα λόγια που θα λέμε αύριο όλοι μαζί

μας φοβούνται αγάπη μου

κι όταν μας σκοτώνουν

νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ.

Τάσος Λειβαδίτης