Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Αλλά η Φωνή με παρηγορεί και λέει: Κράτησε τα όνειρά σου! Οι συνετοί δεν έχουν έτσι ωραία σαν τους τρελούς!
Charles Baudelaire

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Όποιος ψηφίσει και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση είναι για εμάς βλαβερός, αλλά το ίδιο βλαβερός είναι και όποιος απόσχει από τις εκλογές και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση.
Buenaventura Durruti

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013


Μια από τις ωραιότερες κούνιες που θα δουν ποτέ τα μάτια, είναι αυτή που βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού, μετά την άκρη του κόσμου για πολλούς: έξω από κάποιο ορεινό χωριό της Ξάνθης.





Μακάριοι όσοι την ανακαλύπτουν και την κάνουν εφαλτήριο για μια "πτήση" στο χάος...

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Η ελευθερία στις καπιταλιστικές κοινωνίες λίγο πολύ παραμένει αυτό που ήταν στις αρχαίες ελληνικές δημοκρατίες: ελευθερία για ιδιοκτήτες σκλάβων.
Vladimir Lenin

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Οι απλοί άνθρωποι σέβονται βαθιά τους κάθε είδους επαγγελματίες. Δεν ξέρουν ότι όταν κάποιος μετατρέπει μια δραστηριότητα σε επάγγελμα δεν το κάνει επειδή αγαπάει τη δραστηριότητα, αλλά επειδή αγαπάει το χρήμα που κερδίζει από αυτή. Ή ότι είναι σπάνιο για κάποιον που διδάσκει ένα αντικείμενο να το κατέχει στην εντέλεια, κι αυτό γιατί όποιος μελετάει σε βάθος ένα αντικείμενο δεν έχει χρόνο να το διδάξει. Μόνο ο vulgus (όχλος) τρέφει μεγάλο σεβασμό για τις αυθεντίες.
Arthur Schopenhauer

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Καμιά επανάσταση δεν μπορεί να γίνει μέσο απελευθέρωσης για τον άνθρωπο, αν τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να την προωθήσουν δεν είναι ταυτόσημα στο πνεύμα και στην προοπτική με τους σκοπούς που θέλουν να επιτύχουν. Η επανάσταση είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα τα’ άλλα η επανεκτίμηση και ο φορέας νέων αξιών. Είναι ο μεγάλος δάσκαλος της νέας ηθικής που εμπνέει τους ανθρώπους μ’ ένα καινούργιο νόημα για τη ζωή και τις εκδηλώσεις της, ενώ στις κοινωνικές σχέσεις είναι ο διανοητικός και πνευματικός αναπλάστης.
Emma Goldman

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Η μειοψηφία μπορεί και να έχει δίκιο. Η πλειοψηφία έχει πάντα λάθος.
Erik Ibsen

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Δεν πρωτοτύπησε η ΔΗΜΑΡίτισσα υφυπουργός Υγείας Φ. Σκοπούλη με όσα είπε για τη μητρότητα και τις εργαζόμενες γυναίκες. Εδώ και χρόνια η μητρότητα έχει γίνει «επιχείρημα» στα χείλη των νεοφιλελεύθερων για να προωθήσουν αντεργατικές ρυθμίσεις. Για παράδειγμα, όταν προωθούσαν τη μερική απασχόληση, η μητρότητα ήταν ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα. Έλεγαν: για να μπορούν οι εργαζόμενες μητέρες να ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών τους, πρέπει να τους δώσουμε τη δυνατότητα να δουλεύουν λιγότερες ώρες. Με λιγότερη αμοιβή, βεβαίως, και όχι με την ίδια αμοιβή για να ενισχύσουν τη μητρότητα και να διευκολύνουν τις εργαζόμενες μητέρες. Τώρα που θέλουν να ξεφορτωθούν κόσμο από το δημόσιο τομέα, έρχεται η Σκοπούλη και καταθέτει μια ανάλογης… ριζοσπαστικότητας πρόταση: «Θα μπορούσαμε, παραδείγματος χάρη, τώρα που υπάρχει αυτή η οικονομική δυσπραγία και η ανάγκη να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι νεαρές γυναίκες που είναι στο Δημόσιο και θέλουν να τεκνοποιήσουν να μείνουν για μεγαλύτερο διάστημα στο σπίτι τους. Πιθανόν να παίρνουν μισό μισθό, αλλά να έχουν τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στα ελληνικά προϊόντα διατροφής σε μισή τιμή για τρία χρόνια από τότε που γεννούν με ένα voucher, με μία κάρτα»!
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός επιστήμονας, αρκεί η απλή λογική για να πούμε πως όταν σε μια οικογένεια έρχεται ένα παιδί, οι ανάγκες μεγαλώνουν. Οι γονείς χρειάζονται χρόνο για ν' ασχοληθούν με το παιδί και βέβαια χρειάζονται περισσότερα λεφτά. Η ΔΗΜΑΡίτισσα υφυπουργός προτείνει να δοθεί χρόνος στη μητέρα, αλλά να κοπούν τα λεφτά στη μέση! Και μάλιστα, σε μια εποχή που η ανεργία θερίζει και που δεκάδες χιλιάδες οικογένειες έχουν φτάσει να μην έχουν ούτε ένα εργαζόμενο μέλος! Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες τέτοιες προτάσεις συνιστούν κοινωνική αγριότητα, η οποία στρέφεται ενάντια στους εργαζόμενους. Όταν μάλιστα αυτές οι προτάσεις παρουσιάζονται σαν κοινωνικά προοδευτικές, με επίκληση του δικαιώματος της εργαζόμενης γυναίκας στη μητρότητα, συνιστούν κάτι παραπάνω από πρόκληση. Συνιστούν πολιτική αλητεία.
Ο καπιταλισμός είναι αδίστακτος. Έρχεται να στερήσει από τον εργαζόμενο το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή, το ίδιο το δικαίωμα να μπορεί να γεννήσει παιδιά και να τα μεγαλώσει στοιχειωδώς ανθρώπινα. Αυτό το σύστημα πρέπει να πεθάνει πριν μας πεθάνει. Ο καπιταλισμός πρέπει να ανατραπεί, για να μπορέσουμε να ζήσουμε ως άνθρωποι και όχι σαν ζώα.
Εφημερίδα «Κόντρα»

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013



Από την προ μηνών παρουσίαση του συγγραφέα Γρηγόρη Χαλιακόπουλου στην Ξάνθη, η ομιλία του που –για πολλούς λόγους- δεν πρέπει να σκεπαστεί από τη σκόνη της λήθης.

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Το νεαρό άτομο προέρχεται από μια παραπαίουσα οικογένεια, συχνάζει ή και όχι σ’ ένα σχολείο που το βλέπει σαν αγγαρεία, βρίσκεται τέλος μπροστά σε μια κοινωνία στην οποία όλες οι αξίες και οι νόρμες έχουν λίγο πολύ αντικατασταθεί από το βιοτικό επίπεδο, την οικονομική επιφάνεια, τις ανέσεις και την κατανάλωση. Ούτε θρησκεία ούτε πολιτικές ιδέες ούτε κοινωνική αλληλεγγύη με κάποια τοπική ή εργασιακή κοινότητα, με κάποιους ταξικούς συντρόφους. Αν δεν περιθωριοποιηθεί (ναρκωτικά, εγκληματικότητα, χαρακτηρολογική αστάθεια), του μένει η βασική οδός της ιδιώτευσης που μπορεί αν θέλει να την εμπλουτίσει με μια ή περισσότερες προσωπικές μανίες. Ζούμε στην κοινωνία των λόμπι και των χόμπι.
Κορνήλιος Καστοριάδης

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Εμείς δεν γονατίσαμε σκυφτοί
τα πόδια να φιλήσουμε του δυνατού
σαν τα σκουλήκια που πατεί μας.
Μα για ν’ αντισταθεί με το σπαθί
βρέθηκε σαν πολύ στοχαστική
και σαν πολύ ονειρόπλεχτη η ψυχή μας.
Κωστής Παλαμάς – «Λόγος Ζ»

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Η αντικειμενική αλήθεια ενός συλλογισμού και η αποδοχή της από τους φιλονικούντες και τους ακροατές είναι δύο πράγματα διαφορετικά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εξαιτίας της φυσικής κακίας του ανθρώπινου είδους. Αν δεν ήταν έτσι, θα ήμασταν απολύτως έντιμοι και σε κάθε αντιπαράθεση το μόνο που θα μας ενδιέφερε θα ήταν να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Θα αδιαφορούσαμε παντελώς για το αν η αλήθεια συμφωνεί με την άποψη που εκφράσαμε εμείς αρχικά ή με την άποψη του αντιπάλου μας. Αυτό θα ήταν ένα εντελώς ασήμαντο ζήτημα ή τουλάχιστον εντελώς δευτερεύουσας σημασίας. Τώρα όμως είναι ζήτημα πρωταρχικό. Η έμφυτη ματαιοδοξία μας που ενοχλείται ιδιαίτερα όταν θίγεται η διανοητική μας ικανότητα, δεν μπορεί να δεχτεί ότι η δική μας αρχική θέση είναι εσφαλμένη ενώ εκείνη του αντιπάλου μας ορθή. Αν δεν είχαν έτσι τα πράγματα, όλοι μας θα πασχίζαμε απλώς να χρησιμοποιήσουμε σωστά την κρίση μας, και τότε πρώτα θα σκεφτόμασταν και μετά θα μιλάγαμε. Στους περισσότερους ανθρώπους όμως η έμφυτη ματαιοδοξία συμπορεύεται με τη φλυαρία και την έμφυτη ανεντιμότητα. Οι άνθρωποι πρώτα μιλούν και μετά σκέφτονται, κι αν εκ των υστέρων αντιληφθούν ότι ο ισχυρισμός τους είναι λαθεμένος κι ότι έχουν άδικο, αυτό που τους απασχολεί είναι να φανεί πως συμβαίνει το αντίστροφο. Το ενδιαφέρον για την αλήθεια που συνήθως είναι το μόνο κίνητρο για να αναδειχθεί η υποτιθέμενη αληθής άποψη, παραχωρεί πλέον τη θέση του στην ματαιοδοξία: το αληθές πρέπει να παρουσιαστεί ως ψευδές και το ψευδές ως αληθές.
Αυτός που αντιπαρατίθεται, κατά κανόνα δεν αγωνίζεται για την αλήθεια αλλά για την άποψή του.
Από τους εκατό αντιπάλους μόνο ο ένας είναι άξιος να συζητήσουμε μαζί του. Τους υπόλοιπους τους αφήνουμε να λένε ό,τι θέλουν, γιατί desipere est juris gentium (η ανοησία είναι ανθρώπινο δικαίωμα).
Arthur Schopenhauer – «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο»

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Προς Θεσσαλονικείς μα΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

   Αδελφοί
   Επιτρέψατέ μας να σας χαρίσομε δύο συνταγές, ως πράττει κάθε σεβόμενο εαυτόν και αλλήλους εξημερωτικό μέσο:
Συνταξιούχος φλαμπέ με μπάμιες
Υλικά: Ένας εξαθλιωμένος συνταξιούχος, ένα ψάρι, τριάντα κιλά απάθεια, δύο κούπες ανιστόρητοι συμβιβασμοί, δέκα χιλιάδες ένσημα, μια χούφτα μπάμιες, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου.
Παρασκευή: Ψήνουμε το ψάρι στα χείλη του συνταξιούχου, αφού πρώτα τον στύψουμε και συλλέξουμε τα τριάντα κιλά απάθειας που τον έχουν διαποτίσει. Του αφαιρούμε με στράγγισμα δύο κούπες ανιστόρητους συμβιβασμούς που ανακατεύουμε σε μπολ μαζί με τα ένσημα, για να ξανανταμώσουν όπως παλιά. Περιχύνουμε με όλα τα υλικά και με κρασί τον συνταξιούχο και του βάζουμε φωτιά, για να θυμηθεί τι έπρεπε να κάνει και τι κατέθεσε τελικά, εκτός από χρήματα. Σιγοψήνουμε στο φούρνο (η θάλασσα και τ’ αγόρι μου είναι για ντεκόρ). Αν οι μπάμιες είναι εκτός εποχής, στα υπουργεία θα βρούμε πολλούς.
Αμελέτητα σούβλας με σως ξυλάγγουρου
Υλικά: Δέκα αμελέτητα, μπόλικο αλάτι, ένα ξυλάγγουρο, τρεις ντομάτες, ψιλοκομμένα ζαρζαβατικά της αρεσκείας μας και λάδι.
Παρασκευή (ή και Σάββατο): Παίρνουμε τα αμελέτητα (υπάρχουν παντού, ειδικά σε κάποιους χώρους) και τα σουβλίζουμε μπας και εξυγιανθεί ο τόπος. Για τη σως καθαρίζουμε ένα ξυλάγγουρο (υπάρχουν στην τηλεόραση ή μπροστά στις βιτρίνες) και το κόβουμε φέτες (με πριόνι, γιατί είναι μόνο κόκαλα) αφού πρώτα αφαιρέσουμε επιχρίσματα και αξεσουάρ. Μαζεύουμε ζαρζαβατικά από αυτά που κοσμούν τις δημόσιες παρουσίες πολιτικών. Αναζητούμε το αλάτι στις αρθρώσεις των ασάλευτων, καθημένως ζώντων υποτακτικών και το λάδι στον κινητήρα της κρατικής μηχανής, όπου ρέει άφθονο. Εν ανάγκη στύβουμε ένα βασικό μέτοχο. Ανακατεύουμε τα υλικά και βράζουμε σε μέτρια φωτιά (σαν αυτή που άναψαν στους συμβασιούχους). Περιχύνουμε τα αμελέτητα και βάζουμε νέα φωτιά, δυνατή αυτή τη φορά (όπως αυτή που άναψε στις Σκουριές). Σερβίρουμε σε πιατέλα Μπαϊρακτάρη (Κόστα Βόδα).
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Ασφαλώς χρειαζόμαστε την ιστορική γνώση, τη χρειαζόμαστε όμως αλλιώτικα απ’ ό,τι τη χρειάζεται ο καλομαθημένος αργόσχολος μέσα στον κήπο της γνώσης. Εμείς τη χρειαζόμαστε για τη ζωή και για την πράξη και όχι για το βολικό αποτράβηγμα από τη ζωή και την πράξη ή -ακόμη χειρότερα- για τον εξωραϊσμό της φίλαυτης ζωής και της δειλής και φαύλης πράξης.
Friedrich Nietzsche – «Ιστορία και ζωή»

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Στρατηγοί, κληρικοί, διαφημιστές, κυβερνώντες, όλοι έχουν σημαντικούς λόγους να αποστρέφονται την ιδέα μιας γενικής εκπαίδευσης στην ορθολογική χρήση της γλώσσας. Στη στρατιωτική, κληρική, προπαγανδιστική και απολυταρχική σκέψη, μια τέτοια άσκηση φαίνεται -και πολύ σωστά άλλωστε- βαθιά ανατρεπτική.
Neil Postman - Charles Weingartner
(«Η εκπαίδευση σαν μέσο ανατροπής του κατεστημένου»)

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Παρόντες και οι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι του Περισσού στη συγκέντρωση της Μεγάλης Παναγιάς ενάντια στη μεταλλουργία χρυσού. Συζήτησαν άραγε με τον κόσμο; Ασφαλώς και συζήτησαν. Διαθέτουν άλλωστε και τοπικά στελέχη, τα οποία ζουν εκεί και γνωρίζουν ότι οι κάτοικοι κάθε άλλο παρά εγκληματική ή προβοκατόρικη θεωρούν την εμπρηστική επίθεση στις Σκουριές. Άλλωστε, αν είχαν άλλη γνώμη, θα την είχαν εκφράσει με ανακοινώσεις των Επιτροπών Αγώνα. Καμιά επιτροπή δεν βγήκε να καταδικάσει την επίθεση, σε αντίθεση με τα δυο κόμματα της καθεστωτικής αριστεράς, που ξελαρυγγιάστηκαν από τις καταγγελίες και έσπασαν τη μέση τους από τις μετάνοιες στην αστική νομιμότητα.
Πώς να αισθάνθηκαν όλοι αυτοί όταν τους έβαλε τα γυαλιά ένας καλόγερος από μοναστήρι της Μεγάλης Παναγιάς, που είναι και παπάς στο χωριό; Καταχειροκροτούμενος από τους χιλιάδες συγκεντρωμένους, είπε μεταξύ άλλων: «Από την στιγμή που το ΣτΕ αποφανθεί ότι το έργο αυτό είναι αντισυνταγματικό και καταστροφικό για την περιοχή, ίσως το ποινικό δικαστήριο να αποφανθεί ότι δεν είναι για καταδίκη αυτοί που με μια μικρή καταστροφή, αποδεδειγμένα παράνομων εγκαταστάσεων, προσπάθησαν απεγνωσμένα να σταματήσουν, λόγω διαφθοράς των Αρχών, την τεράστια καταστροφή χιλιάδων στρεμμάτων αρχέγονου δάσους, μέχρι να αποφανθεί το αρμόδιο όργανο, το Συμβούλιο της Επικρατείας». Δεν ξέρουμε πώς θα τα έλεγε ο παπακαλόγερος αν δε φοβόταν μη βρεθεί κι αυτός κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία. Ξέρουμε πώς τα λένε στις συζητήσεις τους οι κάτοικοι της περιοχής. Γι’ αυτό και είναι διπλή η ντροπή για τα κόμματα της εξωνημένης αριστεράς.
Εφημερίδα «Κόντρα»

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Προς Θεσσαλονικείς μ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

   Αδελφοί
   Πλάκα-πλάκα και Θησείο-Θησείο αφίχθη και ο Μάρτιος, όστις δεν λείπει από την τεσσαρακοστή αλλά ούτε και από την τεσσαρακοστή επιστολή μας, συνεπώς δεν υφίσταται α-Μαρτία.
   Θα μπορούσαμε –όπως ίσως αναμένατε- να εξαντλήσομε τον χώρο μιας και δύο και τριών επιστολών εις το μέγα θέμα των ημερών (την επιβολή ισοβίου καθείρξεως εις τον «δήμαρχο που άξιζε της Θεσσαλονίκης»), αλλά σεβόμενοι κάποια λεπτά πράγματα –αν και χονδροειδείς οι ίδιοι εξ υπαρχής- δεν θα το κάνομε. Άλλωστε στη μακάρια αποικία ουδέποτε εξέλιπε η ύλη δια στήλες και επιστολές…
   «Θα έβαφα και το μουστάκι μου για την Eurovision» («στη θέα των ευρώ» μεταφράζεται ελευθέρως το «euro-vision»), δηλοί έτερος επιφανής πολίτης της συμβασιλεύουσας, ο γνωστός Αγάθων Ιακωβίδης. Ο σύγχρονος μέγας ρεμπέτης που σύρμα πάνω – σύρμα κάτω παίζει τον μπαγλαμά την ώρα που καίγεται ο κόσμος, επιδεικνύει μια αξιοσημείωτη κοινωνική και πολιτική συγκρότηση. Φουσκώνουν τα στήθη μας από εθνική, τοπικιστική και μουσική υπερηφάνεια, μαζί με τους ρεμπετόφιλους αδελφούς αίτινες πλασάρουν τη «φιλοσοφία» του ρεμπέτικου ως δήθεν «αντίδραση» και «περιθώριο». Διερχόμενοι τον εικοστό αιώνα στην ιδιωτεία και στη σφαλιάρα από τους κάθε λογής Μπαϊρακτάρηδες, όχι μόνο δεν έδωσαν αγωνιστές ενώ η κοινωνικοπολιτική θέσις των προδιέθετε δια κάτι τέτοιο, αλλά αντιθέτως -και ίσως το κτίσομε δια ιστορικών παραδειγμάτων κάποια στιγμή που θα έχομε περίσσευμα χώρου και θα λαμβάνομε αντιβίωση- έδωσαν πλείστους όσους γενίτσαρους και πάμπολλα γιουσουφάκια στην «εχθρική» τάχα μου δήθεν αστική τάξη των «ατσαλάκωτων» και στην υπηρεσία των γελοίων, ανήθικων βίτσιων της…
   Τι μας βάζουν και θυμόμαστε! «Τέχνη έξω από την κοινωνία, τις τάξεις της και τους αγώνες της δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει πως ο κάθε μάστορας στο πεδίο της διανόησης πρέπει να καθορίσει τη θέση του: ή με τον λαό ή με τους εκμεταλλευτές του» (Νίκος Ζαχαριάδης).
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

ΚΡΥΩΝΩ…
Είμαστε η γενιά που θα μας οικτίρουν οι νεοφιλελέδες μεσόκοποι επειδή δεν ξέρουμε την τεχνική του πώς να χωνεύεις τα κάρβουνα για μαγκάλι. Twitter, Παρασκευή, 1/3/2013.
Οι αναθυμιάσεις του μαγκαλιού απλώθηκαν από τη Λάρισα σ’ ολόκληρη τη χώρα. Μπήκαν μέσα στις παγωμένες σχολικές αίθουσες που τα παιδιά τουρτούριζαν χωρίς θέρμανση και, ευκαιρίας δοθείσης, ο προς αξιολόγηση δάσκαλος τους εξηγούσε τις βλαπτικές συνέπειες του μονοξειδίου του άνθρακα και τις τονωτικές επιδράσεις του κρύου. Γιατί από κάθε γεγονός πρέπει να κρατάς την ουσία και το ηθικόν δίδαγμα. Καλά πάμε, είπαν οι αναθυμιάσεις και αποχώρησαν.
Πέταξαν πάνω από τα κουτιά των άστεγων, που εκείνη την ώρα έκαιγαν τουρτουρίζοντας δυο λάστιχα, μα δεν είχαν λόγο να σταθούν. Ο αέρας τρύπωνε από παντού και αραίωνε τις λιποθυμικές τάσεις. Και πάλι το ηθικόν δίδαγμα σε αρχαιοπρεπή μάλιστα έκδοση. «Ουδέν κακόν, αμιγές καλού». Τυχεροί!
Τρύπωσαν στο πένθιμο σπίτι ενός από τους τρεις χιλιάδες αυτοκτονημένους, μα κι εκεί ένοιωσαν περιττές. Η θηλιά στο ταβάνι, η πεταμένη καρέκλα στο πάτωμα κι εκείνο το γράμμα «δεν αντέχω άλλο», είχαν το σουρεαλισμό μιας παγωμένης φωτογραφίας που δεν τη διαπερνά πια ούτε ο μολυσμένος αέρας.
Τι κρύο!
Πέταξαν πάνω από τις ουρές των άρρωστων που περίμεναν υπομονετικά το γενόσημο και αισθάνθηκαν μειονεκτικά. Οι υπερτασικοί έπεφταν, έτσι κι αλλιώς, σε υπογλυκαιμικό κώμα από τα αντιυπερτασικά γενόσημα και οι καρκινοπαθείς έλιωναν αβοήθητοι. Έπειτα άκουσαν και τη δήλωση του Σαλμά για την εξυγίανση του ΕΟΠΥΥ και σκέφτηκαν πως αυτός τα καταφέρνει και μόνος του.
Βρέθηκαν ύστερα σε μια σχολή υγιούς πατριωτικής διαφώτισης, όπου αναλφάβητοι χρυσαυγίτες μάθαιναν, σε παιδάκια εθνικόφρονων οικογενειών, γράμματα χασάπη, μαχαιροβγάλτες δίδασκαν ιστορίες μισαλλοδοξίας και τρόμου, είχαν εκεί κι ένα φούρνο, όπου παρέδιδαν συνταγές κρεματόριου και το κρυφό αυτό σχολειό έβγαζε τέτοια μπόχα, που και οι αναθυμιάσεις του μονοξείδιου έφυγαν τρέχοντας, για να μη ψοφήσουν.
Κρυώνω!
Προσπάθησαν μετά να μπουν στο πρωθυπουργικό μέγαρο, σε μια απέλπιδα απόπειρα, αφού από μακριά ακουγόταν, μεγαλόπρεπος ο λέβητας του καλοριφέρ και το βουητό των κλιματιστικών, προσφέροντας την αναγκαία θαλπωρή στην εκπόνηση σχεδίων για τη σωτηρία της χώρας. Έπειτα άκουσαν και τη δήλωση του τρίτου και μακρύτερου σκέλους της τρικομματικής κυβέρνησης πως «δεν μασάει η κατσίκα ταραμά» και αποχώρησαν, μην τις καταπιεί κι αυτές αμάσητες.
Συνέχισαν το δρόμο τους ως το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ μα και πάλι δεν είχαν λόγο ύπαρξης. Όχι μόνο γιατί ο χώρος κλιματιζόταν στο φουλ αλλά γιατί εκεί ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί, ήδη καμένοι, εγκέφαλοι. Έπειτα άφησαν να λειτουργήσουν απρόσκοπτες οι δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις που εκλύονταν από το λόγο του βασιλιά καρνάβαλου. «σήμερα που αρχίζει το συνέδριό μας η ελληνική κοινωνία, ο λαός, ο πολίτης είναι εδώ παρών με τις αγωνίες και τις προτεραιότητές του. Αυτόν σκεφτόμαστε, γι' αυτόν αγωνιζόμαστε, σε αυτόν απευθυνόμαστε».
Πολύ κρύο εφέτος!
Για το προεδρικό μέγαρο ούτε που το σκέφτηκαν. Όλοι το ξέρουν καλά, ακόμα και τα μονοξείδια, πως το φρούριο αυτό της δημοκρατίας είναι απόρθητο και αδιαπέραστο. Έπειτα συνομιλούσαν με τη γέρικη δημοκρατία οι τρεις αρχηγοί και από τις καμινάδες του μεγάρου εκλυόταν ένα επισκοπικό μύρο από τα λόγια του Κουβέλη, μια μάγκικη αποφορά από τα στιβαρά χείλη του πρωθυπουργού και μια τσίκνα καμένου λίπους από τον έτερο των τριών.
Και να τες ξανά, οι δολοφονικές αναθυμιάσεις, πάνω από ένα κανάλι. Κανάλι, όχι μαγκάλι, που λέει και ο Χατζηστεφάνου. Γινόταν, εκείνη την ώρα, σύσκεψη των βασικών διαφωτιστών για το πώς θα χειριστούν κι αυτό το θανατικό, χωρίς πολλές-πολλές αιτιάσεις. «Εσύ, Όλγα, φόρα το πιο παγερό σου βλέμμα και την πιο ανέκφραστη φωνή μιας κοινότυπης ανακοίνωσης. Εσύ, Γιάννη, σούφρωσε απλά, με σκεπτισμό, τα χείλη κι εσύ Παύλο, ως πάλαι ποτέ αριστερό άλλοθι κάθε βρωμικού ξεπλύματος, σχολίασε μονολεκτικά, με μια δόση παρηγορητικής συμπάθειας, «θλιβερό».
Από τις περιπτώσεις, δηλαδή, που και τα μονοξείδια ωχριούν και απέρχονται.
Πέταξαν πάνω από το τελευταίο μπλόκο των αγροτών. Εδώ θα μπορούσε να γίνει κάτι. Είχαν ανάψει φωτιές για να ζεσταθούν και ήταν εύκολος στόχος. Εξάλλου τα μονοξείδια ήξεραν καλά πως, έτσι κι αλλιώς, τους είχαν για πέταμα. Θα κάναμε καλή δουλειά, σκέφτηκαν, αν ήταν σε κλειστό χώρο. Όμως από πάνω τους ήταν ο ανοιχτός ουρανός και τρέχανε τα σύννεφα και οι βοριάδες και διαλυόντουσαν ανήμπορα τα μόρια των μονοξειδίων.
Τράβηξαν κατά τις Σκουριές. Όχι τις αρχαίες. Τις νέες και λαμπίζουσες του χρυσοφόρου Εldorado. Κάτι κωλόπαιδα, ανθέλληνες παρεμπόδιζαν τις επενδύσεις και την ανάπτυξη της χώρας. Το ήθελαν το μονοξείδιο τους αλλά τους άφησαν στη μοίρα του flash roasting που δεν εκπέμπει απλά μονοξείδια. Θα μάθαιναν αυτοί καλά από τα διοξείδια του θείου και τα συμπυκνώματα αρσενοπυρίτη. Πόσο θα παίξουν κρυφτούλι με το άσθμα και τον καρκίνο; Οι αναθυμιάσεις του μονοξειδίου υποκλίθηκαν με σεβασμό στους ανώτερους και αποχώρησαν.
Έχω ξεπαγιάσει. Δε νοιώθω καν τα δάχτυλά μου. Καταπίνω και το σάλιο μού στέκεται στο λαιμό σαν παγάκι. Σκέφτομαι τις μάνες και τουρτουρίζω. «Μη φύγεις, γιε μου, στα καράβια. Να σπουδάσεις. Θα αλλάξουν τα πράγματα. Θα δεις». Τυλίγομαι με μια κουβέρτα. Τίποτα. Ακούω από μίλια μακριά τη νεκροκαμπάνα και τουρτουρίζω. Κάνω να κλάψω κι από τα μάτια μου, αντί για δάκρυα, βγαίνουν δυο παγωμένοι σταλακτίτες.
Έχω γίνει μια σπηλιά.
Νίνα Γεωργιάδου

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του κάδου για να βρει φαγητό; ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που θα σταματήσει ΤΩΡΑ τον εφιάλτη. Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου).
Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση. Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι. Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου τέσσερα εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες. Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε αυτό το αίσχος. Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου έρχεται η ανάκαμψη ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.
Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ. Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ. Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος. Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις ή σε σκοτώνει. Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα θα σκοτώσει ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του θα τη γλιτώσεις.
Καλό τέλος, μελλοθάνατε!
ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.
Θύμιος Καλαμούκης

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Α! φώναζα αγαναχτισμένος, η παμπόνηρη θρησκεία που μετατοπίζει τις αμοιβές και τιμωρίες σε μελλούμενη ζωή για να παρηγορήσει τους σκλάβους, τους κιοτήδες, τους αδικημένους, και να μπορέσουν να βαστάξουν αγόγγυστα τη σίγουρη ετούτη επίγεια ζωή και να σκύβουν υπομονετικά τον σβέρκο στους αφεντάδες! Τι οβραίικη Αγία Τράπεζα η θρησκεία ετούτη, που δίνεις μιαν πεντάρα στην επίγεια ζωή κι εισπράττεις αθάνατα εκατομμύρια στην άλλη! Τι απλοϊκότητα, τι πονηριά, τι τοκογλυφία! Όχι, δεν μπορεί να ‘ναι λεύτερος που ελπίζει Παράδεισο ή που φοβάται Κόλαση.
Νίκος Καζαντζάκης

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Τώρα υπάρχουν βασιλιάδες χωρίς στέμματα: είναι τα μονοπώλια, αληθινοί αφέντες ολόκληρων χωρών, ακόμα και ηπείρων σαν την περίπτωση της Αφρικής, ενός γερού τμήματος της Ασίας και δυστυχώς επίσης της Αμερικής μας. Κατά καιρούς προσπάθησαν να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Όπως ο Χίτλερ, ο εκπρόσωπος των μεγάλων γερμανικών μονοπωλίων, που προσπάθησε να επιβάλει την ιδέα της ανωτερότητας μιας φυλής στον κόσμο με έναν πόλεμο που στοίχισε τη ζωή σαράντα εκατομμυρίων ανθρώπινων υπάρξεων. Η σημασία των μεγάλων μονοπωλίων είναι τεράστια. Σε σημείο που να εξουδετερώνει την πολιτική ισχύ σε πολλές από τις δημοκρατίες μας.
Che Guevara

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Πρώτα σε αγνοούν
μετά σε κοροϊδεύουν
μετά σε πολεμούν
μετά τους νικάς.
Mahatma Gandhi