Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014


Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Κρυφά το λένε τα πουλιά, κρυφά το λέν’ τ’ αηδόνια
κι από τις άγιες τράπεζες ο γούμενος φωνάζει:
-Παιδιά, για μεταλάβετε, για ξομολογηθείτε
δεν είν’ ο περσινός καιρός κι ο φετινός χειμώνας.
Μας ήρθε άνοιξη πικρή, το καλοκαίρι μαύρο
και το ζαβό κοπάδι –εμείς- τη βγάζει δεν τη βγάζει…
  
-Αντί για πίτσες Γκόλφω μου, φέρε πικρά χορτάρια
να κάτσουμε με τα παιδιά να δούμε σούπερ λίγκα.
Κι αν μπύρες δεν μας δίνουνε από τη Γερμανία
φέρε Σαντορινιό μαζούτ, «Sea Diamond», ωραίο
φέρε σκουπίδια των ραφιών, junk food και παξιμάδια
που φτιάξαμε με στέρηση λιάζοντας το σκατό μας
γιατί έτσι τρωγοπίνοντας θέλουμε να φτιαχτούμε…

-Πού ‘σουν περιστερούλα μου τόσο καιρό που λείπεις;
-Πήγα να μάσω λάχανα με τ’ άλλα τα κορίτσια
κι οι κλέφτες μάς αγνάντευαν από ψηλά λημέρια.
Και ήρθαν τρία σύννεφα από την Ευρωλάνδη
το ‘να με αστραπόβροντα, τ’ άλλο χαλαζοβρόχια
το τρίτο το κατάμαυρο με τα μαύρα μαντάτα.

Παρασκευή ξημέρωσε, ποτέ μην είχε φέξει
κι ο Σουλεϊμάνης φώναξε του καπετάν Αντώνη:
-Antoine σε θέλει ο βασιλιάς, η τρόικα σε ψάχνει
κι αν είσαι καλός, Tony μου, θα πάρεις χειραψία.
Μα τώρα σύρε στο βαρύ ιστορικό καθήκον
καθίκια σε στηρίζουμε, καθίκια σε βοηθάμε
για να μας δώσεις τα σκουτιά, να φέρεις τα ρεγάλα
και τους κολίγους να βαστάς, να σαλαγάς με χάρη
μην τύχει και ξεσηκωθούν, μας πάρουν με τις πέτρες
και γίνει της Αργεντινής και γίνει της πουτ@ν@ς.

-Αυτού που πας μαύρο πουλί, μαύρο μου χελιδόνι
να χαιρετάς την κλεφτουριά κι αυτόν τον Κατσαντώνη.
Πε’ του να κάτσει φρόνιμα κι όλο ταπεινωμένα,
δεν είν’ ο περσινός καιρός να κάνει όπως θέλει.
Ο Goldman και η Goldman Sachs ήρθαν. Κι ο Βεληγκέκας
ζητάει κεφάλια κλέφτικα, κεφάλια ξακουσμένα.

Κι ο Κατσαντώνης το ‘μαθε και το σπαθί του ζώνει
και παίρνει δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια
χαμπέρι στέλνει με πουλιά ταχιά στην Ευρωλάνδη:
-Τι σαλτιμπάγκοι είμαστε δίχως μια κωλοτούμπα;
Για κάμετε και μια και δυο και τρεις και δεκαπέντε
μέχρι να αναλάβουμε. Κι απέ το συζητάμε…

Βους πλέκων ιάμβους

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Προς Θεσσαλονικείς ξα΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Μέσα εις όλα όσα μας κατατρύχουν, έχομε και αυτό που θα μπορούσε εμμέτρως να περιγραφεί ως «το αεροπλάνο χάθηκε, το αεροπλάνο πάει». Παράξενο, όταν με εν κινητό που έχομε, κάποιοι γνωρίζουν πού ευρισκόμεθα ανά πάσα στιγμή! Κι εδώ εχάθη το στίγμα από διακόσια και βάλε κινητά, από ραντάρ, από μαύρα κουτιά και πάει κλαίγοντας! Παράξενο στ’ αλήθεια…
«Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες. Δύναμη; Μπούρδες. Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 46 διαμερίσματα και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα. Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα χωρίς να το καταλάβεις. Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα, και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στην λεκάνη του καμπινέ. Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο και από την άλλη μεριά μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο, κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά και το πρωί είναι φρέσκο και δεν τούγινε τίποτα. Πού ‘ναι η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του; Πού ‘ναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου; Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι. Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε» (Νίκος Τσιφόρος - "Τα παιδιά της πιάτσας").
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Ας μάθουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μην παραποιούμε την ιστορία μας. Ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, αγάπησε τον Μεταξά. Όπως και οι Ιταλοί που αγάπησαν τον Μουσολίνι, όπως και ο Γερμανοί που αγάπησαν τον Χίτλερ, όπως και οι Ισπανοί που αγάπησαν τον Φράνκο. Ο φασισμός είναι λαϊκισμός -και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάσιν και κατ’ ουσίαν. Ο φασισμός δεν αγαπά το μεγάλο κεφάλαιο (εκτός από το πάρα πολύ μεγάλο που τον γεννάει) και λατρεύει το μικρομεσαίο. Ο φασισμός είναι κοινωνικό καθεστώς σπέσιαλ για μικροαστούς. Όχι για αστούς ούτε για προλετάριους. Οι αστοί και οι προλετάριοι βρέθηκαν αντίπαλοί του εξ αρχής. Και δεδομένου ότι στη λεγόμενη αστική κοινωνία δεν κυριαρχούν οι αστοί αλλά οι μικροαστοί, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την απήχηση που είχαν στο λαό τα φασιστικά καθεστώτα. Άλλωστε, οι στολές, οι παρελάσεις, οι λαμπαδηδρομίες, τα κολοσσιαία θεάματα αρένας, τα συνθήματα, το προγονικό μεγαλείο από το οποίο ο χάλιας μικροαστός αντλεί δύναμη για να υποφέρει την ασημαντότητά του, όλα αυτά τα εκμεταλλεύτηκαν τέλεια όλοι οι φασίστες δικτάτορες. Και τα πλήθη ουρλιάζουν «ζήτω! Είσαι ο μπαμπάς μας»! Ο χάλιας μικροαστός πάντα έχει ανάγκη από έναν σούπερ πατέρα του έθνους, που να τον προστατεύει από τους παμφάγους καπιταλιστές, αλλά και από τους κομμουνιστές που απειλούν το όνειρό του για ένα πέρασμα στην «ανώτερη τάξη».
Βασίλης Ραφαηλίδης

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Θυσίασε τον εαυτό σου για κάθε ηλίθια ιδέα, για τη σημαία, για ένα κομμάτι ύφασμα. Θυσίασε τον εαυτό σου για το έθνος, που είναι απλώς κάτι φανταστικό, επειδή η γη δεν είναι πουθενά χωρισμένη σε έθνη. Είναι η πονηριά των πολιτικών που χωρίζει τη γη πάνω στο χάρτη. Θυσιάζεσαι για γραμμές που είναι ζωγραφισμένες πάνω στο χάρτη!
Osho

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποτιμούμε τον αριθμό των βλακών ανάμεσα μας, αφού το κρίσιμο ποσοστό που όλοι γνωρίζουμε ότι υφίσταται σε κάθε τυχαία πληθυσμιακή ομάδα, παραμένει ως σήμερα απροσδιόριστο. Σύμφωνα με την καμπύλη του Gauss η οποία χρησιμοποιείται για την ανίχνευση διάφορων χαρακτηριστικών ενός πληθυσμού, έχουμε το λιγότερο ένα ποσοστό 25% βλακών, 25% έξυπνων και 50% μέσης νοημοσύνης. Ο ένας στους τέσσερις είναι βλάκας…
Διονύσης Χαριτόπουλος - «Εγχειρίδιο Βλακείας»

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014


"απ' τα μισά του μήνα Μάρτη
στον κόσμο ετούτο είναι φορές
που πάει κανείς
και δίχως χάρτη"

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014



Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Πώς θα ήταν οι κοινωνίες αν βασίζονταν περισσότερο στις αρχές της διανόησης; Αμφισβητώντας και όχι συμπλέοντας. Κριτικάροντας και όχι συμφωνώντας.
Πώς θα ήταν τα μέσα ενημέρωσης αν δεν εγκλωβίζονταν στον ξύλινο πολιτικό λόγο, στα δρώμενά του και στο «ψέμα – αίμα – σπέρμα»;
Πώς θα ήταν τα σχολεία αν δίδασκαν σκέψη και όχι παπαγαλία; Αν δεν αξιολογούσαν το «κατά γράμμα» αλλά το «κατά κρίση»; Πώς θα ήμασταν όλοι αν ήμασταν ελεύθεροι;
Κορνήλιος Καστοριάδης – «Η άνοδος της ασημαντότητας»

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014




Το έντεχνο τραγούδι (και κάθε τι έντεχνο)
βρήκε τον εκφραστή του.






(Πες μου "μη" Αλέξη
κοντέ VIP. Η Άννα Φέξη).

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Φραπές με… αυτοοργάνωση

Οι παλιοί παράγγελναν τον καφέ «βαρύ γλυκό», «με ολίγη», «γλυκύ βραστό», «μέτριο», «σκέτο». Αφού περάσαμε από διάφορα στάδια, τώρα έχουμε φτάσει στο «πιάσε ένα φραπέ με λίγη αυτοοργάνωση». Αναφερόμαστε σε διάφορα μαγαζιά (καφενεία, μεζεδοπωλεία, ταβέρνες) που ανοίγουν κάποιοι, δίνοντάς τους το χαρακτήρα «κολεκτίβας» και διαφημίζοντάς τα ως «αυτοοργανωμένα εγχειρήματα» και τα παρόμοια. Είναι θεμιτό κάποιοι άνεργοι ν’ ανοίγουν συνεταιρικά ένα μαγαζί για να επιβιώσουν. Άντε να κλείσουμε τα μάτια στη νομική μορφή με την οποία ανοίγονται κάποια τέτοια μαγαζιά, για να έχουν καλύτερη φορολογική μεταχείριση. Όταν, όμως, χρησιμοποιούνται ιδεολογήματα που παίρνουν τη μορφή πολιτικών προταγμάτων, τότε πρέπει να φωνάξουμε «φτάνει, ως εδώ». Ένα μαγαζί είναι ένα μαγαζί, είτε το έχει ένας μαγαζάτορας είτε το έχει μια παρέα πρώην ανέργων. Αν η παρέα των πρώην ανέργων «χτυπάει» τις τιμές, με γεια της με χαρά της. Το ίδιο κάνουν και άλλοι μαγαζάτορες, στην προσπάθειά τους να τραβήξουν πελατεία (δείτε τι γίνεται με την τιμή του καφέ σε πλαστικό). Όχι, όμως, να πουλάνε διάφορα παραμύθια για να τραβήξουν συγκεκριμένη πελατεία και μάλιστα να βλέπουμε να διαφημίζονται τέτοια «εγχειρήματα» ακόμα και από ιστοσελίδες κάθε άλλο παρά ανατρεπτικού περιεχομένου.
εφημερίδα «Κόντρα»

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014



Heil!

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Προς Θεσσαλονικείς ξ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Εν αρχή οινολόγος.
Μπήκαμε λοιπόν εις την τεσσαρακοστή, εις τις μέρες που οι χριστιανοί δύνανται ελεύθερα να απολαμβάνουν ή και να επιδεικνύουν τη φτώχεια των, λέγοντες ότι νηστεύουν. Επιπροσθέτως θα ρωτήσομε εκ νέου, όσο και αν καταντά κουραστικό, επειδή μηδέποτε ελάβαμε απάντηση από κανέναν ευσεβή ή μη: Ποία η διαφορά της τεσσαρακοστής από την πεντηκοστή, αφού αμφότερες αριθμούν από 48 ημέρες; Είναι κρίμα τόσοι μαθηματικοί να σκίζουν τα πτυχία των χωρίς ούτε αυτοί ούτε ημείς εμείς να λαμβάνομε απάντηση.
Βέβαια, οι ερωτήσεις μας δεν εξαντλούνται εδώ. Έχομε την εντύπωση ότι ερωτήσαμε και περί πολλά άλλα εις το εγγύς και απώτερο παρελθόν, αλλά απάντηση δεν ελάβαμε: όπως για παράδειγμα, γιατί τα Α.Τ.Μ. τα αποκαλούν πολλοί «έι τι εμ», ξένα είναι; Τι το ξένο έχουν τα αρχικά Αυτόματη Ταμειολογιστική Μηχανή; Ακούμε να τα λένε «έι τι εμ» ακόμη και στα Μ.Μ.Ε. («εμ εμ ι»), εκεί που οι βι άι πι της εξημέρωσης νομίζουν ότι όλοι έχουν το μορφωτικό επίπεδο των εμ έι τι…
Να το πάρει το ποτάμι; Ομιλούμε δια τον ποταμό όστις κυλά πλέον εις την πραγματική εικονικότητα που άπραγοι βιώνομε. Πόσα λογοπαίγνια, σχόλια, εικόνες, μοντάζ, πόσα και πόσα είδαν τα μάτια και ήκουσαν τα ώτα μας, με το που ο… τηλεαστήρ αποφάσισε να μετέλθει τις προβλέψιμες τακτικές του σιναφιού του (και μάλιστα υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι ακολουθούν και άλλοι!). Ένια πολύ πετυχημένα, άλλα άνοστα, μα άπαντα δείχνουν το ίδιο πράγμα: τη χλεύη του κόσμου απέναντι εις το διατεταγμένο, προβλέψιμο και σαπρό πολιτικό και παραπολιτικό παίγνιο (και δεν ομιλούμε δια τους αργόσχολους επαγγελματίες της επί πάντων κριτικής και της ζηλοφθόνου κακεντρεχείας, δια να μη σκιαστεί το εγώ τους). Ο τσακισμένος κόσμος της εργασίας και της ανεργίας χλευάζει. Μα είναι ιστορικώς πολλάκις επιβεβαιωμένο ότι δεν αρκεί αυτό…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014


Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Πολλοί που διάβασαν τον «Καπετάν Μιχάλη» θαρρούν πως τέτοια παιδιά -τέτοια αντράκια, όπως λέμε στην Κρήτη- ποτέ δεν υπήρξαν, ούτε άντρες τόσο χειροδύναμοι, τόσο ψυχοδύναμοι, που να αγαπούν με τόσοι λαχτάρα τη ζωή και να αντικρίζουν με τόση περιφρόνηση το θάνατο. Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη όταν συνερπαθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζει όταν ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλάβεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις γιατί από τη στιγμή που θα καταλάβεις πως υπάρχει η δύναμη αυτή δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άναντρες πράξεις σου, γιατί τη ζωή σου τη χαμένη, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους ξέρεις πια πως εσύ, όχι η τύχη, όχι η μοίρα, μήτε οι άνθρωποι γύρα σου, εσύ μονάχα έχεις, ότι και αν κάμεις, ότι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη. Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περιγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο.
Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή είναι η αξία του ανθρώπου·να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο και να είναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του και εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε θα γίνει το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε θα μπορούσε να μαντέψει: Το αδύνατο γίνεται δυνατό.
Νίκος Καζαντζάκης

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014


Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

)

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Πότε θα ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα έρθουν καινούργιοι άνθρωποι
να συνοδεύσουνε τη βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;
Γεώργιος Σεφέρης

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014


Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Προς Θεσσαλονικείς νθ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Ιδού λοιπόν ο Φασουλής μετά το δυο χιλιάδες
κοιτά ζερβά, κοιτά δεξιά, κάνει πως καμαρώνει
μα στον καθρέφτη μοναχός τη μούρη του μουντζώνει
αιώνια να μοιρολογεί και πάντα σε μπελάδες.

Κοιτάξτε τον! Σαν έντομο εις τον ιστό αράχνης
απ’ έξω βγάζει την ουρά μονίμως και αθρόως!
Αν μη τι άλλο ο Φασουλής την έχει δει αθώος
κάθε που για συνενοχή στην κατρακύλα ψάχνεις.

Απ’ τον Τρικούπη ως εδώ κι ακόμα παραπέρα
ο Φασουλής αποζητά κάποιον «καλό» να άρχει
(μα αφού όπως είναι γνωστό διάολος δεν υπάρχει
ποίος της Ψωροκώσταινας επήρε τον πατέρα;).

Ο λόγος είν’ ευνόητος: έτσι μικρός που νοιώθει
πάντοτε θα αποζητά κάποιον να τα φορτώνει
κι αυτός να βγαίνει στον αφρό, να κατακεραυνώνει.
Στο φόβο και στο βούρδουλα πλήρως εξοικειώθη.

Ιδού λοιπόν ο Φασουλής, ίδιος εις τους αιώνες
αν χρειαστεί βάζει φωτιά, μα γρήγορα γυρίζει
στη βλαβερή συνήθεια τον βίο του π’ ορίζει
πρώτος στη βλαχοξιπασιά, διστακτικός σ’ αγώνες.

Σαν τον πετύχεις μοναχό, σου τα ‘ξηγάει όλα
κι αναφωνείς «ο Φασουλής είναι καλός και ξέρει»
μα κει ‘ναι που καρφώνεσαι σε δίκοπο μαχαίρι
κοντά σ’ αυτόν την τρως κι εσύ, συντρόφι μου τη φόλα…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Κι ενώ οι πέτρες έπεφταν τριγύρω σαν χαλάζι
και οι κλητήρες έκαναν τους πολεμάρχους χάζι
ο κύριος διευθυντής ο της αστυνομίας
μετά μεγάλου φλέγματος και πλήρης ψυχραιμίας
από μικρόν κι αμούστακον ακόμη σφενδονήτην
εδέχθη λίθον στρογγυλόν επάνω εις την μύτην
καθ’ ην στιγμήν και απ’ εκεί επέρασ’ εφ αμάξης
να δει αν εβασίλευεν ασφάλεια και τάξις.
Γεώργιος Σουρής

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014


Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Οι περιπλοκές στις οποίες μας συμπαρασύρουν η μελέτη κι η σύγχρονη εκπαίδευση, ο σκεπτικισμός που αναγκαστικά κουβαλάμε για όλες τις υποκειμενικές κι αντικειμενικές εντυπώσεις, είναι τέλεια σχεδιασμένα για να μας κάνουν όλους μικρούς, αδύνατους, οξύθυμους και διστακτικούς.
Καρλ Μαρξ – Γράμμα στην Τζένη φον Βεστφάλεν, 21/6/1856

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Ο έξυπνος την πατάει κατ’ εξαίρεση και όχι κατ’ εξακολούθηση. Διαπράττει την ανοησία σχεδόν εις γνώση του, υποκύπτοντας στο ξύπνημα κάποιου βαθύτερου ενστίκτου, μιας έντονης παρόρμησης που καπελώνει το μυαλό και το εκτροχιάζει.
Οι έξυπνοι άνθρωποι είναι αισθαντικοί, έχουν μία αδιόρατη θλίψη πάνω τους. Το αντίθετο ισχύει με τον ηλίθιο, που είναι λίγο αδιάβροχος σε αυτά, αφού όσα λιγότερα εννοεί τόσα λιγότερα νοιώθει. Είναι όπως λέμε «χοντρόπετσος» δεν «συν-αισθάνεται». Συνήθως αντιλαμβάνεται και θαυμάζει ποσότητες, απτά μεγέθη, χειροπιαστά: ώρες δουλειάς και όχι αποτέλεσμα, μεγάλη ορχήστρα και όχι άκουσμα, πολλά λεφτά, μεγάλο σπίτι, πολύ φαΐ, μεγάλα βυζιά.
Διονύσης Χαριτόπουλος – «Εγχειρίδιο βλακείας»