Ο κατάλογος των εταιριών χωρίς πιστοποίηση, σύμφωνα με την «Greenpeace» περιλαμβάνει τις εξής: Κοτόπουλα: Αγγελάκης, Γαλανός, Μαζαράκι-Βοκτάς, αφοι Κλημέντζου-Πλεσιώτη, Αγροζωή, Πίνδος, Πτηνοτροφικός Συνεταιρισμός Άρτας, αφοι Λειβαδίτη, Νιτσιάκος, Hellenic Quality Foods, αφοι Παπαμικρούλη, Γεννάδιος Δημ & Κων., Καραγιαννάκης, Σαραμούρτση, Φρεσκότ, Χ. Λιόγκας & υιοί. Φρέσκο γάλα: Μακεδονική φάρμα, φάρμα Κουκάκη, Βέρο κρητικό, Αμερικανική Γεωργική Σχολή. Αλλαντικά: Κρέκα, Primo, Έδεσμα, Πασσιάς, Creta Farm, Μακεδονίας, Νίκας, Υφαντής, Dianik, Β.Ι.Κ.Η., Ζλάτης, Κάρνικα. Ψάρια: Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς, Νηρεύς ιχθυοκαλλιέργειες Χίου, Γαλαξίδι θαλάσσιες καλλιέργειες, Δίας, Lion, ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες, Σελόντα ιχθυοτροφεία. Αβγά: Μέγα Φαρμ, Χρυσά αβγά, Βλαχάκης, Αμερικανική Γεωργική Σχολή.

http://www.greenpeace.org/raw/content/greece/press/118523/gmo-guide.pdf

(σημείωση: για τα "Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς", ίσως ξέρει κάτι περισσότερο ο υπουργός πολ-τού κ. Γερουλάνος)...

Η Ιουδαιοχριστιανική κουλτούρα από παλιά είχε πρόβλημα με τη βρώμα και το σκοτάδι. Η λευκότης ήταν το ευρωπαϊκό σύμβολο της αγνότητας, της καλοσύνης, της ζωής, της τάξης και του Θείου (αντιθέτως, ας θυμηθούμε την κλασσική κινεζική κουλτούρα, όπου η λευκότητα συμβολίζει το θάνατο και φοριέται στις κηδείες). Το μαύρο ή το σκοτάδι από την άλλη, παραδοσιακά υποδήλωνε την ανηθικότητα, το κακό, τον θάνατο, την αταξία και τον σατανά. Επί αιώνες, το κυρίαρχο ευρωπαϊκό ιδεώδες της ανθρώπινης ομορφιάς τόνιζε το λευκό δέρμα. Ο προφανέστερος λόγος γι’ αυτό είναι ότι το κοκκινισμένο ή μαυρισμένο δέρμα σημαίνει έκθεση στον ήλιο, τον αέρα και τη βροχή. Μια και η φεουδαρχική κοινωνία ήταν αγροτική, μια τέτοια έκθεση για ένα νεαρό άτομο (ή για μια γυναίκα οποιασδήποτε ηλικίας) σήμαινε δουλειά -συνήθως στους αγρούς. Οι ρυθμιστές του γούστου ήταν αριστοκράτες, για τους οποίους η απόλυτη αποφυγή της δουλειάς ήταν κρίσιμης σημασίας για τον ταξικό τους αυτοκαθορισμό. Αυτή η απόλυτη διαίρεση του κόσμου, με τον δικό της συμβολισμό του μαύρου-άσπρου, έφτασε στον υπερθετικό βαθμό από τον αριστοκρατικό δυϊσμό σε λευκή ευγένεια και σκοτεινή ταπεινότητα. Το αριστοκρατικό ιδεώδες της ομορφιάς που ισχύει ακόμη και σήμερα, διαμορφώθηκε σύμφωνα με τα σημεία απόστασης από τη δουλειά -το αθλητικό παρά το ογκώδες κορμί στον άνδρα, το ανάλαφρο αν και αισθησιακό σώμα στη γυναίκα, με τα λεπτά δάχτυλα κ.ο.κ. Η απόσταση από τη δουλειά σε μια κυρίως αγροτική κοινωνία, σήμαινε επίσης την απόσταση από τη βρώμα, την επαφή με το χώμα. Μέχρι σήμερα το χώμα σημαίνει βρωμιά, ακριβώς όπως το σκούρο σημαίνει κακό ή απειλή.
Τα σημαίνοντα της τάξης και του πλούτου ακόμη υπογραμμίζουν τις αισθητικές και ηθικές μας αξίες. Σκεφθείτε τους όρους «ευγενής» και «ταπεινός» όταν εφαρμόζονται στην ανθρώπινη επαφή, την καταγωγή της λέξης μας «κακός» (villain) από το vileyn που σημαίνει δουλοπάροικος, όπως και τη συγγένεια του vileyn με το «πρόστυχο» (νίle), από τη λατινική λέξη vilis που σημαίνει φτηνό.
Αυτό το πολιτιστικό σύμπλεγμα επέτρεψε στους Ευρωπαίους να σκλαβώσουν και να σφάξουν τους Αφρικανούς και τους ιθαγενείς Ινδιάνους με καθαρή συνείδηση, που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα τους επέτρεπε κάτι τέτοιο.

Adam Cornford - "Η κατεργασία των κοπράνων"

Η γραμμή του ισημερινού δεν περνάει από τη μέση του χάρτη της υδρογείου που μας μάθαιναν στο σχολείο. Περισσότερο από μισό αιώνα πριν, ο Γερμανός εξερευνητής Arno Peters παραδέχτηκε αυτό που όλοι έβλεπαν αλλά κανείς δεν το έλεγε: ο βασιλιάς της γεωγραφίας ήταν γυμνός. Ο χάρτης της υδρογείου που μας δίδασκαν έδειχνε να είναι τα δύο τρίτα του κόσμου στο Βορρά και το ένα τρίτο στο Νότο. Στο χάρτη εκείνο η Ευρώπη είναι μεγαλύτερη από τη Λατινική Αμερική, παρότι στην πραγματικότητα η Λατινική Αμερική έχει τη διπλάσια επιφάνεια από την Ευρώπη. Η Ινδία φαίνεται πιο μικρή από τη Σκανδιναβία, παρότι είναι τρεις φορές μεγαλύτερη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς καταλαμβάνουν στο χάρτη περισσότερο χώρο από την Αφρική, ενώ στην πραγματικότητα μόλις και μετά βίας φτάνουν τα δύο τρίτα της αφρικανικής ηπείρου.
Ο χάρτης ψεύδεται. Η παραδοσιακή γεωγραφία κλέβει το χώρο, όπως η ιμπεριαλιστική οικονομία κλέβει τον πλούτο, όπως η επίσημη ιστορία κλέβει τη μνήμη και η τυπική κουλτούρα κλέβει το λόγο.

Eduardo Galeano - "Ένας κόσμος ανάποδα"

http://www.youtube.com/watch?v=PRQy2yBRSiE

Σ' ένα μαξιλάρι-φεγγαράκι
το παιδί μου αποκοιμήθηκε.
Όλη η πλάση στις μύτες των ποδιών
κοιτάζει απ’ το παράθυρό μας,
κοιτάζει το παιδί μου που κοιμήθηκε.
Όλα τ’ αστέρια,
μια μυγδαλιά ανθισμένη αστέρια
μπρος στο παράθυρό μας,
κοιτάζει το παιδί μου που κοιμήθηκε.
Ο θεός των σπουργιτιών και των παιδιών,
πίσω από μια κουρτίνα λουλουδένια,
κοιτάζει το παιδί μου που κοιμήθηκε.
Σιγά, μανούλα, σιγά.
Θα το ξυπνήσεις.
Τι θόρυβο που κάνει
η πορτούλα της καρδιάς σου
καθώς ανοιγοκλείνει
στον κήπο της χαράς.

Γιάννης Ρίτσος "Πρωινό άστρο"

"Μετεβλήθη εντός μου, ο ρυθμός του κόσμου"

(Γεώργιος Βιζυηνός)

...καλωσόρισες...

Φτωχοί, εξαθλιωμένοι και χαζοί άνθρωποι, έθνη αποφασισμένα για την ίδια σας την δυστυχία και τυφλά στο δικό σας καλό! Αφήνεστε να στερήστε μπροστά στα ίδια σας τα μάτια το καλύτερο μέρος των εσόδων σας, τα χωράφια σας λεηλατούνται, τα σπίτια σας ληστεύονται, τα οικογενειακά σας κειμήλια αφαιρούνται. Ζείτε με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορείτε να θεωρήσετε ούτε ένα πράγμα δικό σας. Και μάλλον θα θεωρείτε τους εαυτούς σας τυχερούς που δανείζετε την ιδιοκτησία σας, τις οικογένειες σας και την ίδια σας την ζωή. Όλη αυτή η καταστροφή, αυτή η δυστυχία, αυτή η ερήμωση, πέφτει επάνω σας όχι από ξένους εχθρούς, αλλά από το μοναδικό εχθρό τον οποίο εσείς καθιστάτε τόσο δυνατό, για τον οποίο πηγαίνετε με γενναιότητα στον πόλεμο, για το μεγαλείο του οποίου δεν αρνείστε να προσφέρετε στο θάνατο τα ίδια σας τα κορμιά. Εκείνος που έτσι σας καταδυναστεύει έχει μόνο δύο μάτια, μόνο δύο χέρια, μόνο ένα σώμα, τίποτα παραπάνω από όσα διαθέτει και ο τελευταίος άνθρωπος ανάμεσα στους αμέτρητους που κατοικούν στις πόλεις σας. Στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα παραπάνω για να σας καταστρέψει από τη εξουσία που εσείς του απονείματε. Πού βρήκε αρκετά μάτια για να σας κατασκοπεύσει, εάν δεν του τα δώσατε οι ίδιοι; Πώς μπορεί να έχει τόσα πολλά χέρια για να σας χτυπά, εάν δεν τα δανείστηκε από σας; Τα πόδια με τα οποία ποδοπατά τις πόλεις σας, πού τα βρήκε αν δεν είναι τα δικά σας; Πώς έχει οποιαδήποτε εξουσία πάνω σας, εκτός μέσα από σας; Πώς θα τολμούσε να σας επιτεθεί εάν δεν είχε τη συνεργασία σας; Τι θα μπορούσε να σας κάνει εάν εσείς οι ίδιοι δεν συνεργούσατε με τον κλέφτη που σας ρημάζει, εάν δεν ήσασταν συνένοχοι με τον εγκληματία που σας σκοτώνει, εάν εσείς οι ίδιοι δεν προδίδατε τους εαυτούς σας; Σπέρνετε τα χωράφια σας ώστε να μπορεί να τα ρημάζει, φτιάχνετε και επιπλώνετε τα σπίτια σας ώστε να του δίνετε αγαθά για να πλιατσικολογήσει, ανατρέφετε τις κόρες σας ώστε να μπορεί να ικανοποιήσει τη λαγνεία του, μεγαλώνετε τα παιδιά σας προκειμένου να ασκήσει πάνω τους το μεγαλύτερο προνόμιο που ξέρει -να οδηγηθούν στις μάχες του, να πάνε στο σφαγείο, να γίνουν υπηρέτες της απληστίας του και όργανα της εκδίκησης του. Παραδίδετε τα κορμιά σας στην σκληρή εργασία προκειμένου να είναι σε θέση να ικανοποιεί τις απολαύσεις του και να κυλιέται στις αισχρές ηδονές του, αδυνατίζετε προκειμένου να τον κάνετε τον ισχυρότερο και τον ενδοξότερο που θα σας έχει υπό έλεγχο. Από όλες αυτές τις ταπεινώσεις, τέτοιες που ούτε τα κτήνη του αγρού θα υπέμεναν, μπορείτε να απαλλαγείτε αν το προσπαθήσετε, όχι περνώντας στη δράση, αλλά απλώς επιθυμώντας την ελευθερία. Αποφασίστε να μην υπηρετείτε πλέον και αμέσως είστε ελεύθεροι. Δεν σας ζητώ να θέσετε τις χείρες πάνω στον τύραννο για να τον ανατρέψετε, αλλά απλώς να μην τον στηρίζετε πλέον. Τότε θα τον παρατηρήσετε σαν έναν μεγάλο Κολοσσό του οποίου αποσπάστηκε το βάθρο, να πέφτει από το ίδιο του το βάρος και να σπάει σε κομμάτια!
…
Υπάρχουν πάντα κάποιοι περισσότερο προικισμένοι από άλλους, που αισθάνονται το βάρος του ζυγού και δεν μπορούν να κρατηθούν να μην προσπαθήσουν να τον αποτινάξουν. Αυτοί είναι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι οι οποίοι έχοντας καθαρό μυαλό και πνεύμα που βλέπει μακριά, δεν ικανοποιούνται όπως η κτηνώδης μάζα να βλέπουν μόνο ό,τι βρίσκεται μπροστά στα πόδια τους, αλλά μάλλον κοιτούν γύρω τους, πίσω και πριν κι ακόμη φέρνουν στη μνήμη τους πράγματα του παρελθόντος προκειμένου να κρίνουν εκείνα του μέλλοντος και συγκρίνουν και τα δυο με την τωρινή κατάστασή τους. Είναι αυτοί που έχοντας από τη φύση καλά μυαλά, τα εκπαίδευσαν περαιτέρω μέσω της μελέτης και της μάθησης. Ακόμη κι αν η ελευθερία είχε εντελώς χαθεί από τη γη, τέτοιοι άνθρωποι θα την εφεύρισκαν. Γι’ αυτούς η σκλαβιά δεν έχει χάρες, αδιάφορο πόσο καλά μεταμφιέζεται…

Etienne de la Boetie - "Πραγματεία περί εθελοδουλείας"

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε

σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί-εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
(Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία)

Μιχάλης Κατσαρός - "Η διαθήκη μου"

(αρχειακό υλικό)

"Ανοιχτή Επιστολή
Προς τον Πρόεδρον του Προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ και Γενικόν Γραμματέα του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, σύντροφον κ. Λεωνίδαν Μπρέζνιεφ, εις Κρεμλίνον, Μόσχα, ΕΣΣΔ
Κοινοποίηση: Γενικόν Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (Εξωτερικού), Ενταύθα.
Αγαπητέ κύριε σύντροφε Πρόεδρε,
Ελάβομεν το θάρρος να σας απευθύνουμε τον λόγον πιστεύοντες ότι τοιουτοτρόπως εκφράζομεν ουχί μόνον το ιδικόν μας ενδιαφέρον αλλά και τας ανησυχίας ολοκλήρου του προλεταριάτου και των συμμάχων αυτού τάξεων είτε ανήκουν στην αριστεράν είτε στην δεξιάν του ελληνικού πολιτικού κόσμου.
Είναι γνωστόν εις όλους μας ότι κατά την διεξαγωγήν της μεγάλης και ενδόξου Οχτωβριανής Επαναστάσεως, και εν συνεχεία κατά την διάρκειαν του εμφυλίου πολέμου και τας απόπειρας καταλύσεως του νεαρού τότε σοβιετικού κράτους από τους εισβολείς ιμπεριαλιστάς και τους λευκοφρουρούς, γιγαντιαία προσπάθεια κατεβλήθη για να γίνει δυνατή η διατήρησις και διαφύλαξις του κορμού δένδρου (κούτσουρου) επί του οποίου καθήμενος ο Β. Ι. Ουλιάνωφ (Λένιν) συνέγραψεν το "Κράτος και Επανάστασις" και "Δυο βήματα πίσω, ένα μπρος"... και αφού εγλύτωσεν και από αυτάς ταύτας τας εκκαθαρίσεις της σκοτεινής εκείνης εποχής του σταλινισμού και παντός είδους επίβουλος και ενορχηστρωμένας επιθέσεις των ιμπεριαλιστών και των πρακτόρων αυτών και των παντός είδους αντισοβιετικών προβοκατόρων, έλαβεν επί τέλους την θέσιν που ήρμοζεν παρά τω Μαυσωλείω Λένιν, κείμενον αντάξια μεταξύ των λοιπών επαναστατικών κειμηλίων.
Με βαθυτάτην όμως προλεταριακήν ανησυχίαν... επληροφορήθημεν ότι το εν λόγω κούτσουρον όχι μόνον δεν φυλάσσεται υπό τιμητικής φρουράς, ως έδει (παρά το γεγονός ότι ομοιώματα αυτού εκ ξύλου, γύψου, μαρμάρου, ορειχάλκου κ.λ. διατίθενται εις τους ευλαβείς προσκυνητάς από τα πέριξ του Μαυσωλείου ευρισκόμενα κομμουνιστικά περίπτερα, ομού μετά των προτομών και εικόνων του Β. Ι. Ο. Λένιν) δεν έχει ληφθεί καμία απολύτως ειδική μέριμνα του μοναδικού τούτου κειμηλίου από τα καιρικάς συνθήκας..."

Χριστόδουλος Ξηρός
Ιδιοκτήτης, εκδότης, διευθυντής και αρχισυντάκτης της “Κουρελιάρικης Σημαίας” (“Ρακώδης Σημαία” εις τα αρχαία ελληνικά, “Κουρελί Μπαϊράκ” εις τα τουρκικά, “Σημαιόνοβα Τσουλόφσκαγια” εις τα ρωσικά, “Κουρελιέρ Σημαιά” εις τα γαλλικά και “Κουρέλαρυ Σεμάια” εις τα αγγλικά).

Όλα είναι έτσι. Μεγάλα και μικρά. Οι Θεοί, οι βασιλιάδες, οι άνθρωποι. Κατεβάζουμε το σβέρκο μας μπροστά στον αφέντη.
-Τα σέβη μου κύριε!
Ο αφέντης μπορεί να ‘ναι φεουδάρχης, μεγάλος καπιταλίστας, γραμματέας γενικός του κόμματος. Μια φορά είναι αφέντης. Γύρω-γύρω πιάνονται σε χορό, ροντόλα τ’ ανθρωπάκια που έχουνε την ανάγκη του, που έχουνε το φόβο του, που τρώνε ψωμί απ’ τη θέληση του.
-Χώμα να γενώ να με πατήσετε, άρχοντα μου.
Μικροχατζηαβάτηδες όλοι μας. Ο αφέντης έχει τα νεύρα του.
-Μην του κολλάτε σήμερα.
Έχει τις καλές του.
-Θα είχατε την καλοσύνη.
Ο αφέντης δεν έχει ποτέ καλοσύνη. Έχει μια πανοπλία σιδερένια κι απέραντη που λέγεται «ο εαυτός του». Κι αν καμιά φορά τύχει και πέσει, ξαναπιάνονται όλοι μια ροντόλα γύρω από τον πεσμένο και λένε γιομάτοι χαρές.
-Καλά να πάθει ο κερατάς!
Και τούτο δω το τελευταίο είναι η μεγάλη ανθρώπινη αλήθεια.

Νίκος Τσιφόρος - "Ελληνική μυθολογία"

Τι σημαίνει η φράση «άντε γαμήσου» ;

Η φράσις «άντε γαμήσου» αποτελεί γλωσσολογικώς συνδυασμόν του επιφωνήματος άντε (εκ του άγω = φέρω, οδηγώ, άγετε, άετε, άϊτε, άϊντε, άντε) , και την προστακτικήν του ρήματος γαμέω-ώ (= νυμφεύομαι, και μεταγενεστέρως = κάνω σέξ). Το «άντε γαμήσου» αποτελεί σήμερον συχνοτάτην βαρείαν ύβριν των λεξιπενικών νεοελλήνων, συμπληρουμένη πλειστάκις διά της λέξεως «ρε μαλάκα», ή «μωρή». Ως προς την εννοιολογικήν της υπόστασιν ισχύουν τα εξής:
Εάν η ύβρις «άντε γαμήσου» απευθύνεται προν άνδραν, ενέχει κυριολεκτικώς την έννοιαν της παραπομπής αυτού προς πρωκτικήν συνουσίαν, δηλαδή ο υβρίζων παραπέμπει τον αντίπαλον συνομιλητήν προς ομοφυλοφιλικήν πράξιν, συνεπώς η ύβρις εμπεριέχει στοιχεία λίαν αρνητικής τοποθετήσεως του ομιλητού επί της ομοφυλοφιλίας και σαφώς προσβάλει τον αποδέκτην ως αμφισβητούσα τον ερωτικόν του προσανατολισμόν. Η φράσις δηλαδή ταυτίζεται εννοιολογικώς με το «είσαι πούστης ρέ!» Μεταφορικώς όμως, μολονότι βαρεία, η ύβρις έχει ατονήσει συν τω χρόνω, με αποτέλεσμα σήμερον να σημαίνει απλώς «άει παράτα μας ρέ», «άσε μας ήσυχους», δηλαδή κατέστη πλέον soft ή light!
Αντιθέτως, εάν η ύβρις «άντε γαμήσου» εκστομίζεται προς γυναίκαν -σχετικώς ασύνηθες- εμπεριέχει το μήνυμα της παραπομπής της κυρίας προς "θεραπευτικήν" ετεροφυλοφυλικήν συνουσίαν. Αυτό αυτοδικαίως ερμηνεύεται ως άποψις του ομιλητού περί πεοπενίας της κυρίας (πεοπενική κυρία = ερωτικώς εστερημένη). Δηλαδή η ύβρις «άντε γαμήσου» απλώς διατυπούμενη σημαίνει «άντε κυρία μου να κάνεις έρωτα μπάς και ηρεμήσεις και βάλεις μυαλό». Αυτό καθομολογεί το γεγονός ότι εν τοις λαικοίς στρώμασι κυριαρχεί η άποψις ότι διά πάσαν νευρωσικήν ή ψυχοπαθολογικήν κακοδαιμονίαν των Ελληνίδων, πταίει πάντα η έλλειψις ερωτικών επαφών (σέξ).

(απόσπασμα από το βιβλίο «Η ψυχολογία των ύβρεων και των ιδιωματισμών» του Δρ. Χαράλαμπου Γκούβα, εκδόσεις Ιδρύματος «Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας», έτος 2002).

Η ουσία της παγκοσμιοποίησης αποτυπώνεται στον θάνατο της πριγκίπισσας Diana:
Μια αγγλίδα πριγκίπισσα με έναν αιγύπτιο φίλο, τράκαραν σε ένα γαλλικό τούνελ με ένα γερμανικό αυτοκίνητο που είχε ολλανδική μηχανή, το οποίο οδηγούσε μεθυσμένος βέλγος που είχε πιει σκοτσέζικο ουίσκι. Τους ακολουθούσε ιταλός παπαράτσι με ιαπωνική μηχανή. Την πριγκίπισσα εξέτασε αμερικανός γιατρός, που χρησιμοποιούσε βραζιλιάνικα φάρμακα!
Το κείμενο αυτό στέλνεται και ως e-mail από έναν έλληνα που χρησιμοποιεί την τεχνολογία του Βill Gates και που ο παραλήπτης μάλλον το διαβάζει σε εναν κλώνο της IBM, με τσιπακια απο Taiwan και κορεατικό monitor που έχουν συναρμολογήσει εργάτες από το Μπαγκλαντές σε εργοστάσιο της Σιγκαπούρης, που έχουν μεταφέρει φορτηγά που οδηγούσαν ινδοί και αφού τους έκλεψαν ινδονήσιοι αρχικά φορτώθηκαν σε σικελικά πλοία, που ξεφόρτωσαν λαθρομετανάστες μεξικάνοι και που τελικά πουλήθηκε σ' εσένα από εβραίους.
Αυτό είναι παγκοσμιοποίηση...

http://www.youtube.com/watch?v=2Xly8RAhDYM&feature=player_embedded

Μπρούτζινος γύφτος, τράλαλα!
τρελά πηδάει κει πέρα,
χαρούμενος που εδούλευε
τον μπρούτζον όλη μέρα
και που ʽχει τη γυναίκα του
χτήμα του και βασίλειο.
Μπρούτζινος γύφτος, τράλαλα!
δίνει κλοτσιά στον ήλιο!

Κώστας Καρυωτάκης

Στα χρόνια της δημοκρατίας, για πρώτη φορά το 1926, στο ίδρυμα Daru-l-Elhan άρχισε η αξιοποίηση του λαϊκού τραγουδιού και καλλιεργήθηκε ή προσπάθεια για συστηματική συγκέντρωση υλικού. Το ίδρυμα αυτό σε συνεργασία με το Ωδείο της Πόλης παρουσίασε 850 συνθέσεις λαϊκών τραγουδιών στο διάστημα 1927-1929. Το 1936 ο Adnan Saygun σε συνεργασία με τον Ούγγρο συνθέτη Bella Bartok και την συμμετοχή των Ulvi Cemal Erkin, Kasim Akses και Ali Riza Yalcin συνέθεσαν περισσότερα από εκατό λαϊκά τραγούδια. Το Ωδείο της Άγκυρας που ιδρύθηκε το 1936, έστειλε ερευνητικά συνεργεία τα όποια συγκέντρωσαν από κάθε χωριό και πόλη της Τουρκίας συνολικά πάνω από 10.000 λαϊκά τραγούδια. Το 1937 ή ίδρυση του ραδιοφωνικού σταθμού έγινε η αιτία να επεκταθούν τα όρια της λαϊκής μουσικής. Το 1960 ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ανέτρεψε την κυβέρνηση του Menderes και επιβλήθηκε ένα στυγνό δικτατορικό καθεστώς. Το 1963 το Εργατικό Κόμμα είχε μεγάλη άνοδο και ή λαϊκή κουλτούρα έγινε μόδα. Στις εργατικές διαδηλώσεις προπορεύονταν λαϊκοί μουσικοί πού έπαιζαν τραγούδια του 15ου και του 16ου αιώνα. Το σάζι έγινε σύμβολο της μαχόμενης διανόησης και η λαϊκοδημοτική μουσική και τα τραγούδια της υιοθετήθηκαν από την αριστερά. Το φαινόμενο αυτό ήταν φυσικό να συμβεί μια και οι ασίκηδες είχαν αντιστασιακή παράδοση από τα χρόνια των σουλτάνων και ο κοινωνικός χαρακτήρας των λαϊκών ποιημάτων τα καθιέρωσε σαν τραγούδια διαμαρτυρίας. «Τον ασίκη τον σέβεται ο λαός και τον φοβούνται οι άρχοντες», έγραψε ο φίλος του Nazim Hikmet, ο Abidin Dino. Γύρω στην δεκαετία του ‘70, την πολιτική εκμετάλλευση της λαϊκής ποίησης την ακολούθησε η εμπορευματοποίησή της. Δίνονταν συναυλίες που τις παρακολουθούσαν μεγάλες λαϊκές μάζες και πολλοί ασίκηδες ακολούθησαν το σταρ-σύστεμ κατά τα δυτικά πρότυπα. Πρόσθεσαν στη μουσική τους στοιχεία δυτικά, άρχισαν να παίζουν με ηλεκτρικό σάζι, εντάχθηκαν σε οργανώσεις και πολιτικές παρατάξεις και διαμόρφωσαν ένα είδος νεώτερου λαϊκού ή λαϊκότροπου τραγουδιού με βάση την παράδοση άλλα με εκσυγχρονισμένα το περιεχόμενο της ποίησης και τους ερμηνευτικούς τρόπους. Μετά το 1960 παρουσιάστηκε το φαινόμενο ένας εξηνταεπτάχρονος διανοούμενος, παλιός τραγουδιστής της όπερας, να τραγουδάει τα λαϊκά τραγούδια με το σάζι του διατηρώντας, όμως, το ύφος της όπερας. Ο Ruhi Su για χρόνια είναι απαγορευμένος από το κρατικό ραδιόφωνο εξ αιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων. Ο λαός της Ανατολής δε μπόρεσε να ακολουθήσει τέτοιου είδους έντεχνα κατασκευάσματα πού αισθανόταν ότι πρόδιναν τις παραδόσεις του, αλλά αυτό το στυλ -αλά Ruhi Su- έγινε δημοφιλές στον κόσμο των διανοούμενων, που τον λάτρεψαν. Ο Ruhi Su ίδρυσε μια χορωδία, την Dostlar Korosu (χορωδία των φίλων), που οι δραστηριότητές της επεκτάθηκαν σε όλη την Ανατολή και υπερασπίστηκε με τον τρόπο του την αξία των λαϊκών τραγουδιών.
Σπουδαίοι ασίκηδες της δεκαετίας του ‘70 που επιμένουν στον αυθεντικό τρόπο παρουσίασης του λαϊκού τραγουδιού είναι ο Asik Mahsuni, ο Asik Ihsani και ο Cinar.Ο πιο δυναμικός και γνήσιος αντιπρόσωπος της τουρκικής λαϊκής ποίησης στον αιώνα μας ήταν ο τυφλός βάρδος Asik Veysel. Άλλοι δημοφιλείς σύγχρονοι ασίκηδες πού καλλιεργούν τους παραδοσιακούς δρόμους του λαϊκού τραγουδιού είναι ο Nesimi, ο Κούρδος τροβαδούρος Ali Tenco που δρα με τον ταμπουρά του αυτοεξόριστος στη Γαλλία, ή Κούρδισσα τραγουδίστρια Gulistan και ο Κούρδος βάρδος Sivan Perwer. Από το 1975 Zulfu Livaneli με το μπαγλαμά του και τη συμμετοχή πολλών λαϊκών μουσικών οργάνων σε σχήμα παραδοσιακής ορχήστρας, άρχισε να καλλιεργεί ένα νέο πνεύμα στη λαϊκή μουσική. Ο εκφραστικότερος από τους νεώτερους ασίκηδες, που συνδυάζει τον σεβασμό στο παραδοσιακό τραγούδι με τον πειραματισμό του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού, είναι το ίνδαλμα των αριστερών Τούρκων, ο Ahmet Kaya. Τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία, ο τουριστικός σύνδεσμος του Ικονίου, ή ένωση των λαϊκών ποιητών του Tarla, τα εντόπια πανηγύρια, οι γάμοι και τα λαϊκά χωριάτικα γλέντια προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στο θέμα της αναγνώρισης και της διάδοσης του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού.

Θωμάς Κοροβίνης - "Οι ασίκηδες"

Τα δάκρυα που στα μάτια μας
θα δείτε ν' αναβρύζουν
ποτέ μην τα πιστέψετε
απελπισιάς σημάδια.
Υπόσχεση είναι μοναχά
γι' Αγώνα υπόσχεση...

Αλέκος Παναγούλης
Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, Φεβρουάριος 1972

...μπορούσες να συλλάβεις το μηχανισμό της κοινωνίας όπου ζούσες, όχι όμως τα κίνητρα που βρίσκονται από κάτω. Θυμάσαι που έγραψες στο ημερολόγιό σου, «καταλαβαίνω πώς, δεν καταλαβαίνω γιατί;» Όταν σκέφτηκες αυτό το γιατί, την ίδια στιγμή αμφέβαλες για την ισορροπία του μυαλού σου. Διάβασες το βιβλίο του Γκολντστάιν ή τουλάχιστον ένα μέρος απ’ αυτό. Σου έμαθε κάτι που δεν το ήξερες κιόλας; Το πρόγραμμα που εκθέτει δεν έχει νόημα. Μια κρυφή συσσώρευση γνώσεων, μια βαθμιαία εξάπλωση διαφώτισης και τελικά μια επανάσταση του προλεταριάτου και η ανατροπή του κόμματος. Το πρόβλεψες και ο ίδιος ότι αυτό θα έλεγε. Όλα αυτά είναι ανοησίες. Οι προλετάριοι δε θα επαναστατήσουν ποτέ, ούτε σε χίλια ούτε σ’ ένα εκατομμύριο χρόνια. Δεν μπορούν. Δεν χρειάζεται να σου πω γιατί, το ξέρεις κιόλας. Αν έκανες ποτέ όνειρα για μια βίαιη εξέγερση, πρέπει να τα εγκαταλείψεις. Το κόμμα θα κυριαρχεί αιώνια. Αυτή πρέπει να είναι η αφετηρία των σκέψεών σου... Στο σύνολό τους οι άνθρωποι είναι αδύνατα, δειλά πλάσματα που δεν μπορούσαν να αντέξουν την ελευθερία ή να κοιτάξουν την αλήθεια κατά πρόσωπο και πρέπει να διευθύνονται και να εξαπατούνται συστηματικά από άλλους, πιο δυνατούς απ’ αυτούς...

George Orwell - 1984

multum, non multa!
Καλή χρονιά...