(αν δεν εμφανίζεται εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=Y1j76RrQVx4)

Η "απειλή" της αριστεράς είναι μια οργανωμένη και υπολογισμένη προσπάθεια από γενικά προνομιούχους ανθρώπους, που για να αποκτήσουν εξουσία και έλεγχο θα χρησιμοποιήσουν αυτούς που είναι λιγότερο προνομιούχοι για να υποστηρίξουν τους σκοπούς τους. Αυτοί που δεν συμμορφώνονται στις αριστερές απαιτήσεις τους, κατηγοριοποιούνται ως "φασίστες". Την ίδια στιγμή ωστόσο, θα στρατολογούσαν ευχαρίστως αυτούς τους αποκαλούμενους "φασίστες" για να πετύχουν τους στόχους τους. Στη βία δεν υπάρχει ηθική.
Έχουμε τη δύναμη, απλά και μόνο με το να αρνηθούμε να χρησιμοποιηθούμε σαν εργαλεία για τις επιθυμίες άλλων ανθρώπων, να υπερισχύσουμε της καταπίεσης. Αλλά έχουμε το προσωπικό κουράγιο να σταθούμε μόνοι, χωρίς την "κάρτα μέλους του κόμματος" ή το "κόκκινο βιβλιαράκι" μας και να απαιτήσουμε το δικαίωμά μας να ζήσουμε;
Είμαστε ικανοί να επιφέρουμε την αλλαγή αμέσως στις ζωές μας. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να ζήσουμε σε αρμονία με τους φίλους μας καθώς και ανάμεσα στους ανθρώπους και στο περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να είμαστε δημιουργικοί όσον αφορά τις εγκαταστάσεις που εμείς και οι άλλοι φτιάχνουμε. Μπορούμε να μάθουμε να απορρίπτουμε τους ηλίθιους ρόλους που μας λένε να δεχτούμε (κυρίαρχοι άντρες, πειθήνιες γυναίκες κλπ). Μπορούμε να μάθουμε να μοιραζόμαστε και να συνεργαζόμαστε ο ένας με τον άλλο, να δώσουμε πάλι στη ζωή αυτό που έχουμε πάρει απ' αυτήν.

Penny Rimbaud - "The last of the hippies"

Οι πραγματικά απελπιστικές περιπτώσεις διανοητικών διαταραχών βρίσκονται στους ανθρώπους που φαίνονται πιο φυσιολογικοί απ’ όλους. Πολλοί απ’ αυτούς είναι φυσιολογικοί γιατί έχουν τόσο καλά προσαρμοσθεί στο ρυθμό της ζωής μας, γιατί η ανθρώπινη φωνή τους έχει σιωπήσει τόσο νωρίς στη ζωή τους, ώστε ούτε καν αγωνίζονται ή υποφέρουν ή αναπτύσσουν συμπτώματα, όπως συμβαίνει με τον νευρωτικό άνθρωπο. Δεν είναι φυσιολογικοί με την «απόλυτη» έννοια του όρου. Είναι φυσιολογικοί μόνο σε σχέση με μια βαθιά ανώμαλη κοινωνία. Η τέλεια προσαρμογή τους σ’ αυτή την ανώμαλη κοινωνία είναι το μέτρο της πνευματικής αρρώστιας τους. Τα εκατομμύρια των αφύσικα ομαλών ανθρώπων που ζουν χωρίς διαμαρτυρία σε μια κοινωνία, στην οποία -αν ήταν ολοκληρωμένα ανθρώπινα όντα- όφειλαν να μην προσαρμόζονται, διατηρούν ακόμη την «ψευδαίσθηση της ατομικότητας», αλλά στην πραγματικότητα έχουν αλλοτριωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ο κομφορμισμός τους εξελίσσεται σ’ ένα είδος ομοιομορφίας. Αλλά η ομοιομορφία και η ελευθερία είναι ασυμβίβαστες. Η ομοιομορφία και η πνευματική υγεία είναι επίσης ασυμβίβαστες… Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να γίνει αυτόματο κι αν υποχρεωθεί να γίνει, τότε η βάση της ψυχικής υγείας του καταστρέφεται. Στην πορεία της εξέλιξης, η φύση έχει φροντίσει ώστε κάθε άτομο να ‘ναι αλλιώτικο απ’ όλα τα άλλα. Αναπαράγουμε το είδος μας φέρνοντας σ’ επαφή τα γονίδια του πατέρα με της μητέρας. Αυτοί οι κληρονομικοί φορείς μπορούν να συνδυαστούν με άπειρους σχεδόν τρόπους. Σωματικά και πνευματικά ο καθένας από μας είναι μοναδικός. Κάθε πολιτισμός που προσπαθεί είτε με στόχο τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα εκ μέρους των ατόμων είτε εν ονόματι κάποιου πολιτικού ή θρησκευτικού δόγματος να επιβάλλει την ομοιομορφία στα ανθρώπινα πλάσματα, προσβάλλει τη βιολογική φύση του ανθρώπου.

Aldous Huxley – «Επιστροφή στο θαυμαστό νέο κόσμο»

Ας δούμε πόσο διέφερε το χθες από το σήμερα, εκτός από τις αλλαγές θεσμών ή προσώπων:

«1476: Ο Συμεών Τραπεζούντιος έδωσε 1.000 φλουριά πεσκέσι στον σουλτάνο. 1572: Ο Ιερεμίας 2.000 φλουριά και άλλες 2.000 στον διάδοχο Μουράτ. 1584: Ο Παχώμιος Πατέστας ανέβασε το πεσκέσι σε 10.000 δουκάτα και έστειλε στην φυλακή τον προηγούμενο πατριάρχη. 1604: Ο Λεόντιος Λαρίσης 10.000 άσπρα. 1755: Ο Χίου Διονύσιος 6.000 άσπρα».

Αθ. Υψηλάντης - «Τα μετά την άλωσιν»

«Οι Έλληνες αναμεταξύ των λέγουν ότι τρεις είναι αι πληγαί του τόπου των: οι επίσκοποι (πρώτοι ούτοι), οι κοτζαμπάσηδες (δεύτεροι) και οι Τούρκοι τελευταίοι)

Will Gell – «Narrative of a journey in the Morea» (London 1823)

«...η Σύνοδος αγοράζει τον πατριαρχικόν θρόνον από τον οθωμανικόν αντιβασιλέα δια μίαν μεγάλη ποσότητα χρημάτων. Έπειτα τον πωλεί ούτινος δώσει περισσότερον κέρδος και τον αγοραστήν τον ονομάζει Πατριάρχην. Αυτός λοιπόν δια να ξαναλάβει τα όσα εδανείσθη δια την αγοράν του θρόνου, πωλεί τας επαρχίας ήτοι τας αρχιεπισκοπάς, ούτινος δώσει περισσοτέραν ποσότητα και ούτως σχηματίζει τους αρχιεπισκόπους, οι οποίοι πωλώσι εις τους χριστιανούς, δηλαδή γυμνώνουσι τον λαόν δια να εβγάλωσι τα όσα εξόδευσαν».
(στη συνέχεια διαβάζουμε ότι οι αφορισμοί ιδιαίτερα στην Πάτρα και στα Γιάννενα ήσαν τόσο συχνοί, που ένας ξένος θα νόμιζε ότι ο αφορισμός είναι στο τελετουργικό της λειτουργίας! Με το παραμικρό -και ιδίως για χρηματικά ζητήματα- αφόριζαν τον κόσμο και τον τρομοκρατούσαν για να μη φέρνει αντίρρηση και να πληρώνει):
«Στις ηγεμονίες της Μολδοβλαχίας, οι Επίσκοποι σε συνεννόηση με τον φαναριώτη ηγεμόνα επέβαλαν νηστεία επί ένα εξάμηνο, για να εισπράτουν τα πρόστιμα από τους παραβάτες»

Μάρκος-Φίλιππος Ζαλλώνης - «Σύγγραμμα περί των Φαναριωτών» (Παρίσι 1831)

«Οι Επίσκοποι πέρνουσιν τόσους ληστάς, δια να είπω έντζι, εις τα χωριά της επισκοπής των και τους δίνουσι τον τίτλον ή του πρωτοσυγγέλου ή του αρχιμανδρίτου ή άλλου τάγματος, οι οποίοι άλλο δεν ηξεύρουσι παρά να γράφουν τα ονόματα των χριστιανών με όλην την ανορθογραφίαν καί να προφέρωσι (να λένε) το "να είσαι κατηραμένος", "να έχεις την ευχήν, καί "δος μοι". Αυτοί έχουσι ένα κιβωτίδιον γεμάτο από ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία τα οποία ασημώνουσι και έπειτα ονοματίζουν, άλλα μεν του αγίου Χαραλάμπους, άλλα δε του αγίου Γρηγορίου. Δεν αφήνουν άγιον χωρίς να έχουν κόκκαλό του».

«Ελληνική Νομαρχία» - Ανωνύμου του Έλληνος (Παρίσι 1805)

Οξύ ν’ αγγέλλειν λακέ δαιμονίοις… τοις κύνων ρήμασι πειθόμενοι…

Και η σάλα με υγεία

Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς
που ο καιρός τους ήρθε
ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Berthold Brecht - "Εγκώμιο στη μάθηση"

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ: «Προτάσεις για ανα-κάμψη» Κώστας Αντισημίτης

Η βαρύτερη (641 gr) από όλες τις μελέτες – προτάσεις για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, όπως λένε οι Κροίσοι. Πρόκειται για μια σφαιρική, συνθετική, αναλυτική και αδιέξοδη μελέτη ενός έμπειρου κι εμπύρετου οικονομολόγου, που με χρήση αριθμητήριου και άλλων σύγχρονων βοηθημάτων κατέληξε σε ενδιαφέρουσες προτάσεις για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας. Ο παροιμιώδους τσιγκουνιάς συγγραφέας είναι αυτός που παρέδωσε το faux δαχτυλίδι στον σημερινό «πατροκτόνο» (όπως τον αποκαλούν οι πράκτορες του «Reuters») και αφού έφυγε σαν γάτος μια κρύα νύχτα του Γενάρη, περιπλανήθηκε ανά την Ευρώπη κρούοντας θύρες που παρέμεναν ερμητικά κλειστές. Όμως, οι όποιες αποτυχίες του δεν μπορούν να σκιάσουν το σπουδαίο έργο που άφησε από πίσω του και αποτελεί –ελλείψει νέων ιδεών- τον ακρογωνιαίο λίθο πάνω στον οποίο οικοδομείται το ζοφερό μέλλον. Ο κ. Αντισημίτης, που στο παρελθόν υπήρξε και βομβιστής (πετούσε τρακατρούκες στο καθιστικό του σπιτιού του επί χούντας) προτείνει μερικά απλά και ρηξικέλευθα μέτρα που θα νοικοκυρέψουν τη χώρα, δείγμα των οποίων θα εφάρμοζε αν παρέμενε άλλες έξι τετραετίες στα πράγματα. Όμως ο ανίδεος λαός δεν άντεξε άλλο, του έδωσε παπούτσι κι έτσι μας έμεινε αμανάτι το θεωρητικό έργο που σας παρουσιάζουμε στη μνήμη του. Ο οικονομικός εγκέφαλος με το στεφάνι της Δάφνης στην απολύτως ωοειδή κεφαλή, προτείνει μεταξύ άλλων:
- Ιδιωτικοποίηση της χώρας, που αν περιέλθει αποκλειστικά και όχι τύποις (όπως μέχρι σήμερα) στα χέρια ιδιωτών, θα νοικοκυρευτεί και θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης.
- Πώληση του 51% της βουλής –αύτανδρης- στις ΗΠΑ και την Αγγλία, ακολουθώντας το δρόμο που χαράχτηκε στον τομέα της αντιτρομοκρατικής συνεργασίας.
- Πώληση των αρχαιολογικών χώρων στην Γερμανία που χρόνια τώρα ενδιαφέρεται και χρυσοπληρώνει για παλιά, άχρηστα πράγματα τα οποία κατά χιλιάδες αναδύονται από την ελληνική γη και εμποδίζουν την πορεία των δημοσίων έργων και τις τσιμεντοποιήσεις.
- Περαιτέρω καταστροφή των εθνικών οδών, κατάργηση της δαπανηρής οδοσήμανσης και μείωση των μέτρων της τροχαίας, ώστε όσοι επιζούν των τριήμερων εξόδων να απολαμβάνουν μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ, αφού έτσι θα αυξηθεί το κατά κεφαλήν εισόδημα όσων επιβιώνουν.
- Τέλος, ο γερμανοτραφής συγγραφέας και εξαίρετος οικονομολόγος κατά τα βαυαρικά και βαρβαρικά πρότυπα, προτείνει καθημερινή αύξηση της τιμής των καυσίμων, σε αντιδιαστολή με την τριήμερη που ισχύει σήμερα.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο, που παρά την πολυπλοκότητα του θέματός του γίνεται εύκολα κατανοητό ακόμα κι από τον απλό αγρότη, ως ένδειξη συγνώμης για τα λάστιχα που κάποτε του ξεφούσκωναν φίλοι του ελαιοπρόσωπου οικονομολόγου. Το βιβλίο τελειώνει με την ιστορική φράση «ευχαριστώ τους αμερικανούς» η οποία ακούστηκε στο κοινοβούλιο τριάντα χρόνια μετά την κατάρρευση της παλιάς δικτατορίας, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού που πιστά υπηρέτησε ο συγγραφέας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νέοι Γνωρίζοντες» σε 748 σελίδες από χαρτί σαμουά, στην τιμή των 60 ευρώ.

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; αναρωτήθηκε. Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο: -Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: -"Κυρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι".
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: -"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: -"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ".
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: -"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!". Και η αγελάδα απάντησε: -"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα μικρό δίπλωμα στην κοιλιά μου".
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι. Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα...
Αλλά η αρρώστια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι! Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλίτωσε! Πέθανε...
Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο, ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την αγελαδα του... Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν’ έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη...
Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας, είμαστε ίνες του ίδιου υφάσματος. Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, κινδυνεύει να σχιστεί όλο το ύφασμα...
Σκέψου...

...Το σημερινό σύστημα, που περιορίζει σε ένα μίνιμουμ τη συνοχή των ανθρώπων σαν συνέπεια της απομόνωσης των νοικοκυριών, οδήγησε την ανθρωπότητα στην κορυφή της διαφθοράς. Ο πολιτισμός έχει σαν αποτέλεσμα να ζει ο άνθρωπος σε διαρκή πολεμική κατάσταση με τους ομοίους του και να είναι η κάθε οικογένεια ο κρυφός εχθρός όλων των άλλων οικογενειών.
...Ας ερευνήσουμε ποιες δυνατότητες υπάρχουν για να ξεδιπλωθούν τα πάθη αντί να καταπνιγούν. Τρεις χιλιάδες χρόνια σπαταλήθηκαν με την ανοησία της εξέλιξης κατασταλτικών θεωριών. Είναι ώρα να δώσουμε στην κοινωνική πολιτική μια άλλη στροφή. Ο ανθρώπινος λόγος θα έκανε καλλίτερα, αντί να ασκεί κριτική σ’ εκείνες τις ανίκητες δυνάμεις που ονομάζουμε πάθη, να μελετήσει τους νόμους τους.
...Οι φιλόσοφοι του έρωτα έχουν εκθρονίσει την αρχή του συναισθήματος με το πρόσχημα της υποβάθμισης της υλικής αρχής. Οι λόγιοι μας παρουσίασαν τον υλικό έρωτα σαν ένα ορμητικό ρεύμα που πρέπει να το περιορίσουμε στην κοίτη του, γιατί είναι δήθεν καταστροφικό. Και τι απέφερε αυτό; Το δαμασμένο ρεύμα πλημμυρίζει τους αγρούς και ερημώνει δέκα φορές περισσότερη γη, από αν το είχαμε θέσει σε μια επαρκώς μεγάλη κοίτη. Απαγορεύοντας το δίκαιο πέταγμα και την κοινωνική πρακτική του υλικού έρωτα, πολλαπλασιάζουμε τη επιρροή του και χάνουμε κάθε μέτρο.

Charles Fourier - "Τα δεσμά του έρωτα στον πολιτισμό"

Τρία πράματα στον κόσμο αυτό, πολύ να μοιάζουν είδα.
Τα ολόλευκα μα πένθιμα σχολεία των Δυτικών,
των φορτηγών οι βρώμικες σκοτεινιασμένες πλώρες
και οι κατοικίες των κοινών, χαμένων γυναικών.

Έχουνε μια παράξενη συγγένεια και τα τρία
παρ' όλη τη μεγάλη τους στο βάθος διαφορά,
μα μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ, γιατί τους λείπει
η κίνηση, η άνεση του χώρου και η χαρά.

Νίκος Καββαδίας - "Παραλληλισμοί"

«Λοιπόν κύριε πρόεδρε» συνέχισε ο ανθυπασπιστής, «έτσι η οργάνωσις από τροτσκιστική έγινε κινεζοτροτσκιστική».
«Μια ερώτηση κύριε μάρτυς», πετάχτηκε ο βασιλικός επίτροπος με τη βλάχικη προφορά του, «λόγω του ότι είμαι ξένος προς τα ενδοκομμουνιστικά, τι είναι οι τροτσκισταί;».
«Οι τροτσκισταί, κύριε επίτροπε, ακολουθούν τη διδασκαλία του Τρότσκι, ήτοι την “Διαρκή Επανάστασιν”. Θέλουν δηλαδή να κάνουν επαναστάσεις διαρκώς, δεν τους φτάνει μόνο μία, όπως τους ορθοδόξους κομμουνιστάς».
«Αα! Και οι κινεζόφιλοι;».
«Κι αυτοί δεν πάνε πίσω. Αυτοί βρίζουν τη Ρωσία, γιατί δεν ρίχνει την ατομική βόμβα στην Αμερική».
«Μάλιστα. Εντυπωσιακή, κύριε μάρτυς, η εμπεριστατωμένη γνώσις σας περί τα πολιτικά».
«Διαβάζω πολύ κύριε επίτροπε. Λοιπόν, κύριε πρόεδρε, αυτοί είχαν γεμίσει τη Θεσσαλονίκη με αναρχικές προκηρύξεις, είχαν κρεμάσει πανό σε κεντρικά σημεία της πόλεως, απειλώντας σοβαράν διαταραχήν της δημοσίας τάξεως...»
«Ώστε είναι λοιπόν και αναρχικοί;» ακούστηκε η βλάχικη φωνή του επιτρόπου.
«Φυσικά είναι και αναρχικοί. Θα έλεγα ότι είναι κατ' εξοχήν αναρχικοί...».

Τάσος Δαρβέρης – «Μια ιστορία της νύχτας»

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!

Τάσος Λειβαδίτης - "Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος"

Και ξαφνικά αποφάσισα να ασχοληθώ με τη μαγειρική και τη γαστρι(λαι)μαργία. Και ως άλλος Μαμαλάκης (το «η» με «α») να σας προτείνω τη σπεσιαλιτέ των ημερών -που τελικά είναι νύχτες- αμέσως μετά τον πρόλογο που συνέγραψε μία εκλεκτή συνάδελφος, η Βέφα Λουφτβάφε:
Δια του λόγου και ομοιοπαθητικώς προσπαθεί κανείς να ξορκίσει, ως άλλος εξορκιστής Νο 2 ενώπιον της λαχταριστής πλην δαιμονισμένης παιδίσκης Linda Blair (καμία σχέση με τον γνωστό μπάτλερ), τον κατακλυσμό στον καταυλισμό της επικαιρότητας. Οι κρουνοί που ξεχύνονται από τα ανοιγμένα στόματα των Μ.Μ.Ε. (Masturbation Media Emesis), πλημμυρίζουν -πλην μυρίζουν- τα μπαζωμένα ρέματα της εξημέρωσης, με διάφορα διαλύματα στα διαλείμματα του βίου. Αποτελούμενα άλλοτε από απόνερα ειδήσεων, άλλοτε από λαμπερά σκευάσματα «πληροφόρησης» (ένθετα υπόθετα) κι ενίοτε και από ατάκτως ερριμένους πλίνθους, παλαιόθεν χρησιμοποιούμενο δομικό υλικό εκ του οποίου οικοδομήθηκαν ναοί και μέγαρα του μικρονοϊκού πολιτισμού. Στα ερείπια του αρχαιοελληνικού megaλείου και επί του αρρήτου ρητού «εις οιωνός άχρηστος, αμύνεσθαι περί πάρτης» (εξ ου και ο Βοναπάρτης, η βαρβαρική λέξη particular καθώς και τα πάρτι, αγαπημένη ιαματική συνήθεια κατά της φορητής αφόρητης πλήξης της αστικής τάξης).
Λοιπόν, συνταγή (συν ταγοί) επιτυχημένη: Σήμερα θα σας φτιάξουμε «πρώτο θέμα φλαμπέ με βαρβαρουάζ και εκπεμπόμενη σος (sos)», από μια παλιά αραβική αλχημεία (Al χι μία - έτσι όπως μεταδόθηκε στο τζαζ κανάλι της Ηρας – Al Jazz Ηρα) που μας έφερε ο «κύριος με τα σου», αχαροπλάστης στο επάγγελμα.
Παίρνουμε το επιφανειακά πιο άγουρο (στο πράσινο της μούχλας) από μια σειρά σημαντικών γεγονότων, το αποφλοιώνουμε προσεκτικά από τον ταξικό χαρακτήρα του και το ψιλοκόβουμε χωρίς ν’ αγγίξουμε την ουσία του (πετώντας όποιο περίβλημα τυχόν ακουμπούσε σε άλλα γεγονότα που καίνε). Σουτάρουμε και σοτάρουμε με κρεμμυδάκι (το λυτρωτικό αναπάντεχο και φυσικό κλάμα των φύσει ηττημένων βοηθάει τη σούπα, μου ‘παν, να δέσει) και ανόητο (soft, βαρβαριστί) βούτυρο. Σε μια λεκάνη (όπου πριν ένιπταν τα μπροστινά πόδια τους οι Πόντιοι Πιλάτοι και οι εξυγιαντές του βίου, αγκαλιά με συγκλητικούς και πραιτοριανούς) περνάμε από μπλέντερ την κοινή γνώμη (η οποία, μη έχουσα χρόνο να εμβαθύνει, κρίνει πάντα κατά τα φαινόμενα, όπως έλεγε και ο de Sad, που γεννήθηκε 59 χρόνια πριν τον Balzac και απέθανε 36 χρόνια πριν από εκείνον). Προσθέτουμε δίκην θεσμοθετημένου αχταρμά τα απαραίτητα καρυκεύματα (σασπένς, παρακολουθήσεις του ιδιωτικού βίου, άπλετες άπλυτες και σκοτεινές λεπτομέρειες), βουτάμε το μείγμα σε δακρύβρεχτα πλάνα και τηγανίζουμε στο καυτό λάδι της απάθειας, με δημοκρατικές διαδικασίες (προσοχή στο τηγάνι: Να είναι αντικολλητικό και αντιπολιτικό, μην έχουμε καμιά κολλητική πολιτική-πωλητική ιδέα). Κατά μικρά διαστήματα, ανακατεύουμε με τις απαραίτητες για βιοπορισμό και βιοπόρωση πάμπολλες διαφημίσεις, για να μην κόψει η φτιάξη και φτιάξει καμιά κόψη, επικίνδυνη για τη δημόσια ανασφάλεια, έτσι άτακτη και αταξική όπως προκύπτει από τα ιστορικά ειωθότα του πλημμελούς μαγειρέματος. Κλείνουμε ηδυπαθώς το μάτι στην αστική νομιμότητα και αναφλέγουμε το παρασκεύασμα με τα μηχανάκια της AGB (εξώγαμης κόρης της KGB, τα αρχικά της οποίας θα μπορούσε να είναι America – Great Britain, αλλά είναι μόνο Aei Gamisou Boufo). Σερβίρουμε και καταναλώνουμε αμέσως, γιατί ώσπου να κρυώσει, έχει ο Γιαχβέ των ΜΜΕ, θα ρίξει άλλα ως μάννα εξ ουρανού και money εξ ούρα νου. Δεν ξεχνάμε να προσθέσουμε λίγο αλάτι ακόμη, το οποίο συλλέγουμε από όσους αριστερούς –ως προς το χέρι που κρατά το τηλεκοντρόλ- απέμειναν στήλες άλατος από τις αποκαλύψεις, ως άλλες σύζυγοι του Λωτ, απ’ αυτές που ακόμα και τ’ όνομά τους έχει σβηστεί από την Ιστορία (εκτός από την Piaf, ξέρετε καμιά άλλη με το όνομα της αλατοκολώνας;). Προαιρετικά, μπορούμε να προσθέσουμε και πιπέρι ή πιπεράτες λεπτομέρειες, από τις κολεκτίβες του μπαρμπα-Στάθη όπου τραβιόταν ο sergeant Pepper (ελλείψει αυτών, λίγο τσίλικο τσίλι από τσιλιαδόρους της φτιάξης).
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε τη σπουδαία συμβολή του σημερινού μας εδέσματος στη νοητική παχυσαρκία, καθώς είναι πλούσιο σε τοξικά και πάμπτωχο (0%) σε ταξικά στοιχεία. Κάθε εφήμερη μερίδα αστειατορίου (35 gr) περιέχει τη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα σε βιταμίνες Α (αποκτήνωση), Β (βραδύνοια) και C (cannibalism). Επίσης, σίδηρο (από παλιότερες κομπίνες συρματουργιών που έγιναν χαλυβουργίες), κάλλιο (από κάλους με καθημερινή εν παραθύρω παρουσία), φώσφορο (από Ιράκ μεριά) και μαγνήσιο (από κάτι περίεργες εταιρικές δραστηριότητες στην Μαγνησία). Τέλος, μετατρέπει τη χοληστερίνη HDL σε ADSL, αντιμαχόμενο τις παρά των κομμουνιστοσυμμοριτών φημολογίες περί ακριβού Ιντερνιέτ (με κάθε μερίδα, όπως και με κάθε εφημερίδα, δωρεάν πρόσβαση).
Και αφού μιλήσαμε για την υγιεινή διαστροφή, σας αφήνω για να σκεφτώ το γλυκό με το οποίο θα την συνοδέψουμε, επαναλαμβάνοντας κάτι επαναστατικά λόγια που άκουσα και πολύ μου άρεσαν. «Μένω πιστός στη νομιμότητα και στην εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατικής κουζίνας κι αφήνω τις συνταγές να τις κρίνουν οι μάγειρες και η μαγειρική. Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μέσα από την κατσαρόλα μου για να περνάει ο καιρός, να έρθουν άλλοι και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε πως δεν γίνεται τίποτε»...

Και η αλήθεια είναι αυτή. Σχολειό πια δεν υπάρχει. Κινείται μονάχα ακόμη ένας ανήθικος κι αρρωστημένος οργανισμός γεμάτος από δηλητήριο και παραφροσύνη, που πολύ σύντομα θα επιδράσει θανατηφόρα σ’ όλη την κατοπινή ζωή του τόπου μας. Μια σάπια και ξεχαρβαλωμένη μηχανή, όπου από ανάγκη ρίχνουμε μέσα μια καθαρή κι αγνή ζωική παραγωγή -τα ευκολόπλαστα παιδιά μας- για να μας τα μεταβάλει ύστερ’ από λίγα χρόνια σε μούμιες κατάξερες και φασκιωμένες ή σε κινούμενα μιάσματα ανασυρμένα σαν από τάφους...
Δεν είμαι καθόλου υπερβολικός. Αγάπησα και ονειρεύτηκα ένα περίλαμπρο Σχολειό κι αποφάσισα να θυσιάσω κάθε μου υλική ευζωία σε μια ψυχική μου ικανοποίηση. Κι είδα, όσο έζησα εκεί μέσα, τη ρίζα του κακού τόσο βαθιά του εισχωρημένη, ώστε απελπισμένος να καταλήξω πολλές φορές στην εξωφρενιτική ανακραυγή των σημερινών γραφομένων μου: Κλείστε τα Σχολειά! Γιατί ο οργανισμός αυτός, που τον εθέσπισε βέβαιε σε παλαιότερα χρόνια ένας αγνός ενθουσιασμός και μια ομαδική αγάπη, κατάντησε στην εξέλιξη του από ορισμένες αιτίες και αφορμές, μια αθλιότητα κι ένα ψέμα που πρέπει να χτυπηθεί και να εκλείψει, αν δε θέλουμε οι αμέσως ερχόμενες γενεές να πληρώσουν πολύ ακριβότερα από εμάς τις αμαρτίες των γονιών τους…
Μπείτε μέσα μια στιγμή και μυρίστε τον αέρα του. Βρώμα και δυσωδία. Και η παιδική ψυχή, η μαλακιά ακόμη, δέχεται ολημερίς και διαμορφώνεται σύμφωνα με τέτοιες θανατηφόρες επιδράσεις. Πουθενά η ωραία κ’ ελεύθερη ψυχή. Πουθενά η δονούμενη από ενέργεια κι αλήθεια ζωή. Ένα νεκρό, σχολαστικό, κατάξερο, αφιλοσόφητο γράμμα, κατακουρελιασμένο κι αυτό. έτσι για τα μάτια…
Αλλά για την ώρα ας ξυπνήσει κι ας υψωθεί μέσα μας η Επανάσταση! Είναι τόσο πολλά και τέτοια τα κακά γύρω μας, ώστε εκείνο που πρέπει προπαντός σήμερα να μας χαρακτηρίζει, είναι η άρνηση. Δάσκαλε! Εκείνο που θα ήθελα σήμερα από σένα είναι η Επανάσταση! Η ψυχική ανησυχία σου, η άρνηση σου, το γκρέμισμα!... Μη σταματήσεις λοιπόν ως εδώ! Τίναξε από πάνω σου τον παλιόν άνθρωπο και κάνε το σχολειό σου ν’ ανατριχιάσει από τη ζωντανή πνοή της Ομορφιάς, της Αλήθειας και της Αγάπης! Μη φοβηθείς την αταξία του παιδιού, την καταλαλιά των γερόντων ή τον οπισθοδρομημένο νόμο! Αν βαλθείς μ' ενθουσιασμό και με πίστη να εργαστείς για την προαγωγή και την ανάταση της Ζωής που σου εμπιστεύονται, να είσαι βέβαιος, θα σε σεβαστεί αυτή η Ζωή στο τέλος και θα κλίνει μπροστά σου!...
Αυτά λοιπόν! Κ’ εκείνο που πρέπει να τονιστεί ακόμη μια φορά, είναι προπαντός το τι πρέπει ευθύς αμέσως να πάψει να γίνεται! Γι’ αυτό οφείλουμε να γίνουμε τόσο απαιτητικοί και γκρινιάρηδες ώστε η συνείδηση μας να μη μπορεί να δεχτεί μερεμετίσματα και μισοπράματα πάνω στο σαρακιασμένο αυτό παλιόσπιτο... Γκρέμισμα και ξαναφτιάσιμο! Να τι πρέπει σήμερα να εύχεται η ψυχή μας κι αν ακόμα ξέραμε πως θα μεσολαβούσε μια εποχή τρικυμίας και αναστάτωσης... Αυτό ακριβώς! Γκρέμισμα! Ας ξυπνήσει το αίμα μας το δηλητηριασμένο από τα μιάσματα μιας διεφθαρμένης εποχής, κι ας το νιώσουμε βαθιά, πως η μόνη κ’ ευγενική άποψη της τραγικής μοίρας μας είναι να χαλάμε... Είμαστε οι μαστροχαλαστάδες εμείς -έτσι μας έταξε ο Δαίμονας!- και πρέπει η αγανάχτηση διαρκώς να σουφρώνει τα μούτρα μας και να υψώνει σιδερένιες ως τον ουρανό τις γροθιές μας. Το χάσμα που θ’ ανοίξει ο σεισμός των ψυχών μας, άλλοι θα ‘ρθουν κατόπι μας να το γεμίσουν με λουλούδια...
Αυτό, αυτό!... Μια επαναστατημένη ατομική και συνολική αυτοσκόπηση κ’ ένας αμείλιχτος και οδυνηρός αυτοκαθαρμός! Σ’ όλους τους κύκλους και την έχταση της ζωής μας!... Ας το δούμε και ας το αισθανθούμε βαθιά αυτό, αν θέλουμε στη γενική ανάσταση της Ζωής που συντελείται γύρω μας, να βρεθούμε κ’ εμείς και ως άτομα και ως σύνολο, όχι βρωμερά και μικρόζωα μιάσματα που γεννούν αρρώστιες και σταματούν την εξέλιξη, αλλά γενναίες ατομικότητες, σα φωτεινά μετέωρα και σαν ορμητήριοι σταθμοί, που μόνο μέσα στις ωραίες χειρονομίες και στις θυσίες τους ενυπάρχει η μεγάλη, έντονη κι ατέλειωτη ζωή!...

Μίλτος Κουντουράς – «Κλείστε τα σχολειά»

ΔΗΛΩΣΗ ΤΖΙΜΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

με αφορμή την ανάδειξή του ως ραδιοφωνικού παραγωγού της χρονιάς από τα βραβεία Status "Άνδρες της χρονιάς"

Ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω. Δηλώνω αντιρρησίας βράβευσης γιατί δε μπορώ να δεχτώ τη διάκριση άντρας της χρονιάς γιατί μέσα μου αισθάνομαι βαθιά γυναίκα. Να μην πάθουμε τα ρεζιλίκια του Μακαριστού που του δώσανε τα βραβείο του άνδρα της χρονιάς και γέλασε ο κάθε πικραμένος.
Δεν είναι καιρός να παίρνουμε βραβεία. Είναι καιρός να παίρνουμε τα βουνά.
Σύντροφοι τηλεθεατές, δεν έχουμε δημοκρατία, δυστυχώς. Η δημοκρατία προϋποθέτει ισονομία μεταξύ πολιτικών και πολιτών. Εδώ δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Κομματική χούντα έχουμε. Είδατε εσείς καμιά ισονομία; Δεν υπάρχει. Άμα εγώ καταθέσω ψευδή πλαστά στοιχεία στην εφορία με τη δήλωσή μου θα πάω φυλακή. Όμως, ο Καραμάν-Αλής ο πρωθυπουργός, αυτός ο Μπουχέσας, το παχουλό ανιψάκι του Εθνάρχη, ο Κωστάκης ο Β' ο Μικρός, που τον είχαμε πρωθυπουργό -τρομάρα του- πέντε χρόνια, πέντε χρόνια δήλωνε πλαστά στοιχεία στην Ευρώπη και αντί να πάει φυλακή είναι τώρα στα πίσω έδρανα της Βουλής και γελάει σα το χάχα. Μας κοροϊδεύει.
Άλλα και ο Γιωργάκης δεν κάνει. Μην τρελαθούμε. Έχει μαζέψει τους φίλους του και παίζει την κυβέρνηση. Τους μποιρμπιλογερουλάνους. Ο Γιωργάκης πιστεύει ότι είναι πρόεδρος Μη-Κυβερνητικές Οργάνωσης. Δεν ξέρει απ' αυτή τη δουλειά. Θα μας καταστρέψει παιδιά. Είναι ο Γιωργάκης ο Θαπατέρας που λέει. Ο ΘΑΘΑτζής ο γνωστός. Λαπτοπάκιας με μουστάκι, μαμάκιας, δεν κάνει γι' αυτή τη δουλειά. Ο πατέρας του έβαζε υπουργό τόσα χρόνια. Ήτανε και στο Υπουργείο Παιδείας, ήτανε και στο Υπουργείο Εξωτερικών και θα μείνει στην ιστορία ως αυτός που έβαλε την υπογραφή του για να γίνουν οι βομβαρδισμοί στη Σερβία από τους "συμμάχους".
Δεν μας τρομάζουν τα νέα μέτρα, δε μας τρομάζει ο σοσιαλισμός. Θα τον στείλουμε και το Γιωργάκη στα αποδυτήρια με τον Κώστα το χοντρό.
Φιδάκια!

Αθήνα, 9.ΙΙ.2010

Στο χυδαίο αυτό καρναβάλι, εφόρεσα αληθινή πορφύρα, στέμμα από καθαρό, ατόφιο χρυσάφι, ύψωσα ένα σκήπτρο πάνω από τα πλήθη κ' επήγαινα ακολουθώντας την εσωτερική μου φωνή. Έχανα τη συνείδηση του περιβάλλοντος, αλλά επήγαινα σαν υπνοβάτης, ακολουθώντας την εσωτερική μου φωνή. Οι παλιάτσοι έτρεχαν μπροστά μου ή εχόρευαν γύρω δαιμονισμένα. Εφώναζαν, εχτυπούσαν. Αλλά εγώ επήγαινα βλέποντας τα σύννεφα και ακολουθώντας την εσωτερική μου φωνή. Δυσκολότατα επροχωρούσα. Με τους αγκώνες άνοιγα τόπο, αφήνοντας πίσω μου ράκη. Αποσταμένος, ματωμένος, στάθηκα κάπου. Στον ήλιο έσπαζαν οι καγχασμοί των άλλων. Κ' ήμουν γυμνός. Γέρνοντας βαθιά, σαν τσακισμένο δέντρο, άκουσα για τελευταία φορά την εσωτερική μου φωνή.

Κώστας Καρυωτάκης - "Φυγή"

Προς Θεσσαλονικείς, νζ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Εισήλθαμε –φευ- εις Φεβρουάριο, μήνα χωλό, ψυχρό και καρναβαλιστή. Φέτος μάλιστα το καρναβάλι είναι διπλό, αφού κορυφώνεται την ημέρα που εορτάζουν οι θεωρούμενοι ερωτευμένοι καρνάβαλοι, εις αντίθεση με τους κανονικούς ερωτευμένους που εορτάζουν άπασες τις υπόλοιπες ημέρες του έτους.
Εξακολουθώντας την καθ’ εβδομάδα φλυαρία μου –ήτις μου αποφέρει μηνιαίο εισόδημα περί τα τέσσαρα χρυσά σκούδα ή οκτώ τάλαντα (240 μνες)- θα σας ομιλήσω σήμερα περί μιας σημαντικής προσωπικότητος. Αναφέρομαι εις ευειδή και καλλίπυγον –δια τα δεδομένα της Αττικοβοιωτίας και Φθιώτιδος, όθεν ορμώμενη κατέκτησε το διευθυντήριον της Αχαρνών- βλάχα. Η περί ης ο λόγος παρουσιαζόμενη παλαιότερα ως super Κατερίνα και αποδεικνυόμενη τελικά κυρα-Κατίνα και εκ Λαμίας λάμια, ηράσθη σφόδρα και έκτοτε υπηρετεί πιστώς την ανυπέρβλητον επιστήμη της urbi et orbi πομφολυγολογίας. Εδώ έρχομαι να συμφωνήσω με τον ερίτιμο κ. Κλεάνθη Γρίβα ότι «μέσα στο μπουμπουνητό της βλακείας βουβαίνεται η λογική», αλλά προτίθεμαι να στηλιτεύσω τα επιστημονικά ανακλαστικά του. Μα, είναι δυνατόν, ψυχίατρος ων και ενεργός πολίτης ο ίδιος, να μη χρησιμοποιήσει την λαμπρά τοιαύτη πολιτική υπηρέτρια -την Abigail κατά την αρχαία αγγλική- δια να την μελετήσει και να εξαγάγει χρήσιμα δια την ανθρωπότητα συμπεράσματα; Και τι κάνει η λοιπή επιστημονική κοινότης;
Μιας και καταπιαστήκαμε με τας θήλεις, δεν σας κρύβω Άντζελα ότι επιθυμώ διακαώς να βοηθήσω ώστε ν’ αλλάξει η λιμνάζουσα κατάστασις του μηδενικού έργου σας. Τώρα που απήλθε η προκάτοχός σας (sorry, με πληροφορούν εκ του control ότι ήτο Ο προκάτοχος, sorry ξανά) απελευθερώθηκε η φαντασία και τα προοδευτικά ανακλαστικά μου. Τι σκέφτεστε (αν σκέφτεστε) υμείς ως μότο της φετινής φουτουριστικής τουριστικής καμπάνιας προς άγραν πελατών εις το μαγαζί που βαίνει κατά διαόλου; Σας προτείνω –αφιλοκερδώς δι’ υμάς- το «μας τα ακουμπάτε, σας τον ακουμπάμε», με σαφείς αναφοράς εις το διονυσιακό στοιχείο και στο traditional greek καμάκι. Αν πάλι το βρίσκετε σεξιστικό όπως ημείς υμάς παλαιότερα, έχω κι άλλο: «Κέρνα μας, κέρνα μας / άντε να κερνάς, να καλοπερνάς». Αν αυτό πάλι το βρίσκετε κάπως επαιτειακό (εκ της τάσης μας προς επαιτεία), ραγιάδικο (εκ της παλαιόθεν έξης μας) και υποτελές (δεν θα έχετε ιδέα από ΓΣΕΕ, ε;), δώστε μου χρόνο και θα σας προτείνω και τρίτο (και μακρύτερο).
Καλά κρασιά.

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Μήπως θα έπρεπε να επιτιθέμεθα μόνο στους βουλευτές που φτιάχνουν νόμους εναντίον μας, στους δικαστές που εφαρμόζουν αυτούς τους νόμους, στην αστυνομία που μας συλλαμβάνει; Δεν συμφωνώ. Αυτοί οι άντρες είναι απλά όργανα. Δεν δρουν για λογαριασμό τους. Οι λειτουργίες τους θεσπίστηκαν από τη μπουρζουαζία για την υπεράσπιση των συμφερόντων της. Δεν είναι περισσότερο ένοχοι απ' τους υπόλοιπους από εσάς. Αυτοί οι καλοί μπουρζουάδες που δεν κατέχουν αξιώματα, αλλά εισπράττουν μερίσματα και ζουν τεμπέλικα εκμεταλλευόμενοι το μόχθο των εργατών, πρέπει κι αυτοί να πάρουν το μερίδιό τους απ' τα αντίποινα. Κι όχι μόνο αυτοί, μα και όσοι είναι ικανοποιημένοι με την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, όσοι επικροτούν τις ενέργειες της κυβέρνησης και έτσι γίνονται συνένοχοί της, αυτοί οι γραφιάδες που κερδίζουν τριακόσια ή πεντακόσια φράγκα το μήνα και μισούν το λαό πιο σφοδρά κι απ' τους πλούσιους, αυτή η ηλίθια και ξιπασμένη μάζα ανθρώπων, που πάντα πηγαίνουν στο πλευρό των δυνατών -μ' άλλα λόγια, η καθημερινή πελατεία του Terminus και των άλλων θαυμάσιων καφέ!

Emil Henry

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ: «ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΚΑΙ ΠΙΕΤΕΣ ΤΟΥ 1821» Στάδιος Καραϊσκάκης

Πρόκειται για εμπεριστατωμένη μελέτη που συντάραξε τον κόσμο. Μετά την κυκλοφορία της έγιναν σε βάρος του αείμνηστου συγγραφέως επτά ανεπιτυχείς απόπειρες δολοφονίας και μία επιτυχημένη. Η εμβριθής αυτή ανάλυση ξεκινά από την ίδρυση της Ομοφυλο-Φιλικής Εταιρίας. Ο συγγραφέας αποκαλύπτει ότι επρόκειτο για μία προβληματική οικοτεχνία που ανορθώθηκε όταν εκχωρήθηκε το 49% σε Πρώσους επενδυτές. Οι Σκουφάς και Ξάνθος ήταν μασόνοι (mass όνοι, από τη μάζα) ενώ ο Τσακάλωφ δεν λαμβανόταν σοβαρά υπόψη γιατί είχε off (Τσακάλ-οφ) και συχνά τον έκλειναν. Ο δε Ρήγας Φερραίος ήταν καντηλανάφτης -αργότερα αρχιδιάκος- στη μασονική στοά του Ιασίου και η δράση του αμφισβητείται έντονα (πριν χρόνια αμφισβητήθηκε και από γνωστό δικαστήριο). Με αντάλλαγμα την αλλαγή των συσχετισμών στην περιοχή -κάτι που θα έφερνε επενδύσεις, ανάπτυξη και άνοιγμα νέων αγορών- οι μασόνοι πείστηκαν να χρηματοδοτήσουν την επανάσταση, επιλέχθηκαν η μονή της Αγίας Λαύρας και ο Πιπί (ΠΠ) Γερμανός ως άλλοθι κι όλα μπήκαν στο δρόμο τους. Γιατί και η επανάσταση θέλει το Γερμανό της και -ως γνωστόν- τότε δεν υπήρχε "Siemens" για να τη σποσοράρει, όπως γινόταν μέχρι πρότινος με τη "Siemens - Ελλάδα".

Ο συγγραφέας αποκαλύπτει γιατί σουβλίστηκε ο Αθανάσιος Διάκος (δεν το μεταφέρουμε, για να αγοράσετε το βιβλίο). Αποκαλύπτει επίσης τη συνωμοτική δράση του Μάρκου Μπότσαρη με διαταγές των ευρωπαϊκών βασιλείων (γι’ αυτό και στη Θεσσαλονίκη η οδός Μάρκου Μπότσαρη συναντά κάθετα την βασιλίσσης Όλγας, την Κωνσταντίνου Καραμανλή και την Α-δελφών. Σκεφτείτε και λίγο, δεν μπορώ να σας τα δίνω έτοιμα). Κατονομάζει τους υπεύθυνους της σφαγής στο honey της Γραβιάς (το έλεγαν honey επειδή ήταν ιδιαίτερα προσοδοφόρο), μια συντεχνία ξενοδόχων που ήθελε να το κλείσει για να απορροφηθεί ο τουρισμός στα Καμένα Βούρλα και στον Άγιο Κωνσταντίνο. Καυτηριάζει τον κανιβαλισμό του Νικηταρά που έτρωγε τούρκους ("τουρκοφάγος") και -καίτοι απόγονος του κερκοπιθήκου αλλά και του Καραϊσκάκη- τα κίνητρα του τελευταίου, που έλαβε μέρος στην επανάσταση από ποδοσφαιρικό φανατισμό, επειδή η Galatasaray αρνήθηκε να παραχωρήσει τον Mustafa στον Ολυμπιακό. Ξεσκεπάζει την τρομοκρατική δράση των Κανάρη-Μιαούλη που εκπαιδεύτηκαν στη Λιβύη και του Σαχτούρη που εκπαιδεύτηκε στην Κούβα μαζί με τον προπάππο του Γιωτόπουλου. Ρίχνει φως στη μεταγενεστερη υπόθεση της "Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς" (οι Κανάρης, Μιαούλης και Σαχτούρης μετέδωσαν τα μυστικά από γενιά σε γενιά, τα οποία σήμερα διαχειρίζονται -όπως αποδείχτηκε- μαθητές δημοτικών σχολείων της Αθήνας). Τέλος, αποκαλύπτει ότι η Μακεδονία άργησε να ελευθερωθεί λόγω του συνθήματος «πρώτα η Ελλάδα», που ακούσαμε και σε παλαιότερη εκλογική αναμέτρηση. Το βιβλίο κλείνει με τον θούριο του Ρήγα, τον παιάνα της Ντάμας και το εμβατήριο του ΧΑΑ-Βαλέ («Εμπρός του ΧΑΑ οι εγκλωβισμένοι, η τράπουλα είναι σημαδεμένη»).

Δερματόδετη έκδοση από τις εκδόσεις Καρυδιώτη, δένει με κάθε έπιπλο. Σελίδες 1821, τιμή 50 φοίνικες.

ΥΓ: Αποφύγαμε να μεταφέρουμε όσα το βιβλίο γράφει για τον Καποδίστρια, γιατί εμπίπτουν στο νόμο περί ασέμνων... Στη φωτογραφία το μετέπειτα νεοελληνικό ίνδαλμα Δημήτριος Νενέκος.

Για μας μπορεί να είναι αυτονόητο-αξίωμα, αλλά ειλικρινά μένουμε άφωνοι μπροστά στην κορυφαία διατύπωση που ακούσαμε ποτέ από αστό επαγγελματία πολιτικό:

«Δεν υπάρχει πολιτική εξουσία. Από την εμπειρία μου ποτέ δεν είχαν οι κυβερνήσεις την εξουσία στην Ελλάδα. Τη διακυβέρνηση έχουν. Την εξουσία έχει η άρχουσα τάξη και μάλιστα το παρασιτικό της τμήμα, που δεν παράγει». Στέφανος Τζουμάκας

Κάθε προνομιούχα θέση, κάθε προνόμιο, έχουν σαν ιδιαίτερο γνώρισμα το ότι σκοτώνουν το πνεύμα και την καρδιά των ανθρώπων. Ο προνομιούχος άνθρωπος -είτε πολιτικά είτε οικονομικά- είναι ένας άνθρωπος διεφθαρμένος στην καρδιά και στο πνεύμα. Κι αυτός είναι ένας κοινωνικός νόμος που δεν δέχεται καμιά εξαίρεση και που είναι εφαρμόσιμος τόσο σε ολόκληρα έθνη όσο και σε τάξεις, ομάδες κι άτομα… Ένα επιστημονικό σώμα στο οποίο θα είχαν εμπιστευθεί τη διακυβέρνηση της κοινωνίας, πολύ σύντομα θα κατέληγε να μην αφοσιώνεται πια στην επιστήμη, αλλά σε μια τελείως διαφορετική υπόθεση. Κι η τελευταία, όπως στην περίπτωση όλων των κατεστημένων εξουσιών, θα ήταν η ίδια της η αυτοδιαιώνιση, κάνοντας την κοινωνία που του έχει εμπιστευθεί την τύχη της όλο και πιο ηλίθια και –συνακόλουθα- να έχει μεγαλύτερη ανάγκη τη διακυβέρνηση και την καθοδήγησή του…
Η μάζα των ανθρώπων στην καθημερινή ζωή της παραδέχεται την κυριαρχία της κοινής λογικής –του αθροίσματος δηλαδή των γενικά αναγνωρισμένων φυσικών νόμων- σχεδόν απόλυτα… Η δύναμη του συλλογικού αισθήματος ή δημόσιου πνεύματος, αποτελεί ακόμα και τώρα μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Ακόμα κι οι άνθρωποι που δεν διστάζουν να διαπράξουν εγκλήματα, σπάνια τολμάνε να το προκαλέσουν, να συγκρουστούν μαζί του ανοιχτά. Θα κοιτάξουν πώς να το ξεγελάσουν και θα φροντίσουν να μην το προσβάλλουν φανερά, εκτός κι αν έχουν την υποστήριξη μιας μειονότητας, μεγαλύτερης ή μικρότερης. Κανένας άνθρωπος, όσο ισχυρός κι αν πιστεύει πως είναι, δεν θα έχει ποτέ το σθένος να υποφέρει την ομόφωνη περιφρόνηση της κοινωνίας. Κανένας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να αισθάνεται ότι τον στηρίζει η συναίνεση κι η εκτίμηση τουλάχιστον ενός τμήματος της κοινωνίας. Ένας άνθρωπος θα πρέπει να ωθείται από μια τεράστια και πολύ ειλικρινή πεποίθηση, για να βρει το κουράγιο να μιλάει και να πράττει αντίθετα με την αντίληψη όλων των άλλων κι ένας εγωπαθής, αχρείος και δειλός άνθρωπος ποτέ δεν θα έχει τέτοιο κουράγιο.

Mikhail Bakunin - "Θεός και κράτος"

"Ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου οραματιζόταν το μέλλον και αδιαφορούσε για την ουσία και την εκπαιδευτική σημασία της δουλειάς του. Ο ζωολογικός κήπος είχε ελλείψεις από αρκετά σπουδαία ζώα, μεταξύ των οποίων κι ο ελέφαντας. Τα εκατοντάδες κουνέλια δεν ήταν αρκετά για ν’ αντικαταστήσουν τον επιβλητικό γίγαντα. Ωστόσο, μιας και ο τόπος αναπτύσσεται, τα διάφορα κενά καλύπτονται με καλά σχεδιασμένο τρόπο.
Έτσι, μια μέρα ο διευθυντής είχε μια σπουδαία ιδέα για να προμηθευτεί ο φτωχός ζωολογικός κήπος έναν ελέφαντα και να γλιτώσει τα έξοδα. Αντιμετωπίζοντας τα ζητήματα με γραφειοκρατικό τρόπο και μην λαμβάνοντας υπ’ όψη την ουσία του θέματος, βρήκε την οικονομική και συμφέρουσα λύση: Κάποιος φύλακας θ’ αναλάμβανε να προμηθευτεί και να φουσκώσει ένα ομοίωμα ελέφαντα! Αφού θα βαφόταν με τέλειο τρόπο ώστε να μην καταλάβει κανείς τη διαφορά, θα τοποθετούνταν με τέτοιο τρόπο μέσα στον ζωολογικό κήπο ώστε να μοιάζει με αληθινό, συναρπάζοντας τους επισκέπτες και ανεβάζοντας παράλληλα και τις μετοχές του διευθυντή. Έτσι και έγινε. Ο φύλακας δεινοπαθούσε επί μέρες να φουσκώσει το ομοίωμα (τρόμπες δεν υπήρχαν μιας και – είπαμε - ο ζωολογικός κήπος ήταν φτωχός) για να τοποθετηθεί ο “ελέφαντας” σε περίοπτη θέση και να “λυθεί” το πρόβλημα. Όμως, όσο κι αν ο φύλακας έδινε τον καλύτερο εαυτό του, ο καιρός περνούσε και το αποτέλεσμα αργούσε. Τότε ο φύλακας, μαθημένος να εφευρίσκει κι ο ίδιος λύσεις για λογαριασμό της δουλειάς του (και του διευθυντή), συνέδεσε την βαλβίδα του φουσκωτού ελέφαντα με την παροχή του γκαζιού. Με μεγάλη ανακούφιση, είδε σε λίγη ώρα να στέκεται μπροστά του ένας θεόρατος ελέφαντας που τόσο έμοιαζε με αληθινό! Ένα σπουδαίο επίτευγμα με τεράστιο σώμα, πόδια σαν κολώνες, μεγάλα αυτιά και την απαραίτητη προβοσκίδα. Ο φύλακας έτριψε ικανοποιημένος τα χέρια του. Το ίδιο έκανε και ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου όταν ο ελέφαντας τοποθετήθηκε δίπλα σ’ ένα βράχο και φάνταζε ίδιος με αληθινό, θηριώδης και μεγαλοπρεπής. Μια μεγάλη ταμπέλα, δικαιολογούσε : “Ιδιαιτέρως δυσκίνητος. Σπανίως κινείται”. Ο ζωολογικός κήπος αναβαθμίστηκε, τόσο απλά, τόσο ανέξοδα…
Μια μέρα, οι μαθητές ενός σχολείου με τον δάσκαλό τους, στάθηκαν να μελετήσουν το σπουδαίο αυτό έκθεμα του ζωολογικού κήπου, “το μεγαλύτερο των θηλαστικών το οποίο είναι και το βαρύτερο χερσαίο ζώο”, όπως περήφανα έλεγε ο δάσκαλος. Τη στιγμή εκείνη σηκώθηκε ένα αεράκι. “Το βάρος του ελέφαντα κυμαίνεται μεταξύ τεσσάρων και έξι τόνων”, συνέχισε ο δάσκαλος, καθώς ο φουσκωμένος με γκάζι ελέφαντας άρχισε να ταλαντεύεται στον αέρα. “Μόνο η φάλαινα – που όμως ζει στους ωκεανούς – τον ξεπερνά”, συμπλήρωσε περήφανα ο δάσκαλος. Πίσω του ο ελέφαντας έμεινε να αιωρείται λίγο πάνω από το έδαφος ώσπου μια δυνατή πνοή τον σήκωσε ψηλά. Πολύ γρήγορα, παρασυρμένος από τον άνεμο, ο ελέφαντας πέταξε πάνω από το φράχτη και χάθηκε πέρα μακριά, πάνω απ’ τις κορφές των δέντρων. Τα ζώα του κήπου έμειναν να κοιτούν έκπληκτα, μην μπορώντας να καταλάβουν πώς και γιατί έγινε αυτό.
Μετά απ’ αυτό το συμβάν, οι μαθητές που παρακολούθησαν την σκηνή άρχισαν να παραμελούν τα μαθήματά τους κι έγιναν αλήτες. Αναφέρεται ότι το ‘χουν ρίξει στο πιοτό και σπάζουνε βιτρίνες. Και δεν πιστεύουν πια στους ελέφαντες"…

Slawomir Mrozek - "Ο ελέφαντας"

Γεγονός είναι ότι η αστυνομία, αντιθέτως με την κοινή γνώμη που βλέπει σ’ αυτή μια απλά διαχειριστική λειτουργία ως προς την εκτέλεση των νόμων, είναι πιθανώς ο τόπος στον οποίο φαίνεται ωμά και με μεγάλη σαφήνεια η συνάφεια και σχεδόν η θεσμική εναλλαγή μεταξύ βίας και δικαίου που χαρακτηρίζει την μορφή του υπέρτατου άρχοντα. Σύμφωνα με το αρχαίο ρωμαϊκό έθιμο, κανείς για κανένα λόγο δεν μπορούσε να παρεμβληθεί μεταξύ του ύπατου του διορισμένου από το imperium και του πλησιέστερου ραβδούχου που έφερε τον ιερό πέλεκυ (με τον οποίο εκτελούνταν οι θανατικές ποινές). Αυτή η γειτνίαση δεν είναι τυχαία. Αν ο υπέρτατος άρχων είναι πράγματι εκείνος που, διακηρύσσοντας την κατάσταση εξαίρεσης και αναστέλλοντας την ισχύ του νόμου, σηματοδοτεί το σημείο που η βία και το δίκαιο παύουν να διαφέρουν, η αστυνομία κινείται πάντοτε σε μια παρόμοια «κατάσταση εξαίρεσης». Οι λόγοι της «δημόσιας τάξης» και της «ασφάλειας» που βρίσκονται σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση κατά την οποία πρέπει να υπάρξει μια απόφαση, διαμορφώνουν μια αδιαφοροποίητη ζώνη μεταξύ βίας και δικαίου απολύτως συμμετρική με εκείνη της υπέρτατης εξουσίας…
Η αμήχανη συνάφεια μεταξύ υπέρτατης εξουσίας και λειτουργίας της αστυνομίας εκφράζεται στον χαρακτήρα της απαραβίαστης ιερότητας που -στις αρχαίες διατάξεις- συνέδεε τη φιγούρα του υπέρτατου άρχοντα με εκείνη του δήμιου. Και αυτή δεν έγινε ίσως ποτέ τόσο εμφανής όσο στο τυχαίο περιστατικό (το οποίο αναφέρει ένας χρονικογράφος) της 14ης Ιούλη 1418, όταν σ’ ένα δρόμο του Παρισιού συναντήθηκε ο δούκας της Bourgogne, που μόλις έμπαινε στη πόλη ως κατακτητής επικεφαλής των στρατευμάτων του, με τον δήμιο Coqueluche που εκείνες τις μέρες δούλευε ακούραστα για χάρη του. Ο δήμιος γεμάτος αίματα πλησίασε τον κυρίαρχο και του έπιασε το χέρι φωνάζοντας «mon beau frere!»…

Giorgio Agamben – «Η αστυνομία ως υπέρτατη εξουσία»

Ολοκληρώνουμε σήμερα τη συγκλονιστική παράθεση στοιχείων για την προέλευση των τοπωνυμίων, που ξεκίνησε στις 4 Φεβρουαρίου μέσα από το έγκριτο και θεόπνευστο, θεόκρουστο και θεοέγχορδο blog μας.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΠΩΝΥΜΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΥΚΙΕΣ: Η ονομασία προέρχεται από την αρχαιότητα, τότε που η περιοχή ήταν γεμάτη από… συκιές, εκτοπισμένες στα δύσβατα στενά της περιοχής.
ΠΟΛΙΧΝΗ: Τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν διάφορες «σκόνες» στην περιοχή, πάνω στις οποίες υπάρχουν πολλά ίχνη χρηστών και διακινητών (πολλά – ίχνη = Πολίχνη).
ΠΑΝΟΡΑΜΑ: Από το θεό Πάνα και το όραμα. Σύμφωνα με τη μυθολογία που μετεξελίχθηκε σε ιστορία –πριν κάποιοι ξεκινήσουν ενορχηστρωμένα την τανάπαλιν μετατροπή της ιστορίας σε μυθολογία- ο Πάνας είχε ένα όραμα κάποιο μεσημέρι που κυνηγούσε μια κατσίκα στην περιοχή. Είδε ότι το μέρος εκείνο θα κατακλυζόταν από σπίτια και πισίνες εκπροσώπων της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης (ΛΜαΤ).
ΑΣΠΡΟΒΑΛΤΑ: Εκ της προστακτικής «βάλ’ τα» και του «άσπρο». Στην αρχαιότητα λειτουργούσε μέγα καζίνο στην περιοχή και μια μέρα ένας από τους ηλίθιους που αιμοδοτούσαν εκεί, άκουσε τη φωνή του Δία να τον προτρέπει να τα βάλει στο άσπρο. Τα έβαλε, έχασε κι έτσι πήρε την ονομασία η περιοχή.
ΞΗΡΟΚΡΗΝΗ: Εκ του ξηρός (ουδείς εκ των γνωστών) και κρήνη. Όραμα του δήμου ήταν η αναβάθμιση της περί την κρήνη (βρύση) περιοχής με κλαμπ, πρέζα και έντονες κοινωνικές αντιθέσεις ώστε να μοιάσει στη Νέα Κρήνη, όμως κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατόν λόγω της ξεραΐλας.
ΜΕΤΕΩΡΑ: Ονομάστηκαν έτσι γιατί όλα εκεί, ακόμα και η ζωή, είναι μετέωρα και επαφίενται στην καλή θέληση των αρχών (υδροδότηση, αυθαίρετα κλπ).
ΚΑΛΟΧΩΡΙ: Πήρε την ονομασία του λόγω της υπέροχης οδοποιίας του χωριού, η οποία δημιουργεί κάλους σε όποιον αποπειράται να διασχίσει τους δρόμους του.
ΣΦΑΓΕΙΑ: Η περιοχή ονομάστηκε έτσι από τα σφαγεία ζώων που υπήρχαν ανέκαθεν εκεί. Παλιότερα για την κατεργασία δερμάτων και αργότερα για τον εγκλωβισμό στα δίχτυα του «πολιτισμού».
ΚΟΥΛΕ ΚΑΦΕ: Κάποτε υπήρχε ένα καφενείο στην περιοχή, ο ιδιοκτήτης του οποίου είχε ολημερίς στο ένα χέρι το τηλεκοντρόλ και στο άλλο το κινητό. Λόγω έλλειψης διαθέσιμου χεριού, οι πελάτες όταν ήθελαν καφέ τον φώναζαν «κουλέ, καφέ» κι έτσι έμεινε η ονομασία σ’ όλη την περιοχή.
ΕΠΑΝΟΜΗ: Οι κάτοικοι της περιοχής ανέβαιναν ως τη Θέρμη και γύριζαν πίσω από τη ζέστη που έστελνε το μπετόν της Θεσσαλονίκης (έτσι πήρε και την ονομασία η Θέρμη). Και συνήθιζαν να λένε «επάνω μη» για ν’ αποτρέψουν όσους απερίσκεπτους κινούνταν προς τα εκεί.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

ΑΓΚΥΡΑ: Ελληνικότατη λέξη για την πρωτεύουσα της Τουρκίας. Όταν οι έλληνες έφτασαν πρώτοι εκεί, η Τουρκία ήταν ακόμη θάλασσα! Εκεί που άραξαν (έριξαν άγκυρα) ονόμασαν έτσι το μέρος.
ΣΙΒΗΡΙΑ: Ονομάστηκε έτσι το 7000 π.Χ., όταν έφτασαν οι πρώτοι άποικοι από τη Σίβηρη της Χαλκιδικής, διωγμένοι από τον τουρισμό που από τότε κατέκλυζε την περιοχή τους.
ΣΑΝ ΑΝΤΟΝΙΟ: Η πόλη αυτή του Τέξας ονομάστηκε έτσι από έλληνες μετανάστες που όταν έφτασαν εκεί το 3000 π.Χ., της έδωσαν το όνομα του εδώ χωριού τους, Άγιος Αντώνιος.
ΑΖΟΡΕΣ: Ελληνικά νησιά στα οποία έφτασε πρώτος ο Οδυσσέας για να κρυφτεί από τη νυμφομανή Καλυψώ. Ονομάστηκαν έτσι από τον Αζόρ, το σκύλο που είχε μαζί του αντί του Άργου, που τον είχε αφήσει στην Ιθάκη να φυλάει την Πηνελόπη από τους μνηστήρες.
ΚΑΤΑΡ: Το ορεινό αυτό κράτος των Ιμαλαΐων πήρε το όνομά του από Ηπειρώτες εμπόρους ειδών λαϊκής τέχνης, που όταν πέρασαν από εκεί καθ’ οδόν για την Κίνα (4150 π.Χ.) τους θύμισε την Κατάρα.
ΣΟΦΙΑ: Ελληνικότατη πόλη. Το κανονικό της όνομα είναι Σοφία και προέρχεται από την ομώνυμη οσία που διέφυγε εκεί, κυνηγημένη από τον αυτοκράτορα Ακροδέξιους Φάσιστους στη διάρκεια του πρώτου εμφυλίου (1200 π.Χ.)
ΒΕΡΜΟΥΔΕΣ: Το όνομα προέρχεται από έλληνες που πήγαν στα νησιά αυτά για τουρισμό, στον χρυσό αιώνα του Περικλή. Ονομάστηκαν έτσι γιατί οι έλληνες πήγαν εκεί φορώντας βερμούδες.
ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ: Ονομάστηκε έτσι από τότε που ο Οιδίποδας εξόριζε εκεί τους αντάρτες του βασιλείου των Θηβών. Το «κ» προστέθηκε αργότερα από κύκλους του εβραιοσιωνισμού, της παγκοσμιοποίησης και της λέσχης «Μπείτε μπρε!» για να παραποιήσει την μία και μόνη ιστορική αλήθεια: ότι όλα είναι ελληνικά (εξ ης και η ενδεικτική της ακατανοησίας φράση «it’s all greek»).
ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ: Ονομάστηκε έτσι από δύο εξόριστους σκλάβους που κατέφυγαν εκεί τον 6ο αιώνα π.Χ., τον Κώστα και την Ρίκα. Κατ’ άλλους, πίσω από την ονομασία κρύβονται ο Κώστας και η Μαρίκα, πιθανόν γιατί εκεί έθαβαν τα αποκτήματα από το χόμπι της αρχαιοκαπηλείας.
ΠΟΡΘΜΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ: Από την ονομασία και μόνο, είναι πασίδηλο ότι κάποιος έλληνας έφτασε πρώτος εκεί.

Στα εκατό χρόνια πού πέρασαν από την Εθνική Επανάσταση του 1821 καλλιεργήθηκε επίμονα ή ιδέα από τους ιστορικούς και πνευματικούς ηγέτες της ελληνικής αστικής τάξης, πως η σημερινή νεοελληνική εθνότητα βαστά τα ίσα από την αρχαία Ελλάδα κι ακόμα πως και το βυζαντινό κράτος ήταν απόλυτα ελληνικό. Οι ιδέες και αντιλήψεις αυτές δεν είναι καθόλου σωστές. Ο ιστορικός βίος της αρχαίας Ελλάδας τερματίστηκε στα 147 με την καταστροφή της Κόρινθος από τους Ρωμαίους και την τελειωτική υποδούλωση του αρχαίου ελληνικού λαού. Έπειτα, στην αρχαία εποχή δεν υπήρχε ένα ελληνικό κράτος, υπήρχαν μικρά κράτη, ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, που πολλές φορές άνοιξαν αιματηρούς πολέμους ανάμεσά τους. Αυτό πού λέμε σήμερα έθνος δεν υπήρχε. Κι ακόμα και κάτι άλλο, ή ελληνική εθνότητα δεν έμεινε καθαρόαιμη μέσα στο διάβα των αιώνων. Ανακατεύθηκε με ένα σωρό άλλους λαούς στη Μεσόγειο και Ανατολή και πολλοί δούλοι, που για τον ένα ή άλλο λόγο απελευθερώθηκαν και έγιναν ελεύθεροι πολίτες Έλληνες, προέρχονταν από κυρίως ανατολικές περιοχές. Αν πάλι, από τη μακεδονική κατάχτηση και δώθε, ή ελληνική γλώσσα επικράτησε στις χώρες της ανατολικής μεσογειακής λεκάνης, αυτό δεν σημαίνει κιόλας πώς όλοι αυτοί που μιλούσαν την ελληνική ήταν και Έλληνες. Ας μην ξεχνούμε πως, άμα άρχισε να επικρατεί ο χριστιανισμός, οι οπαδοί του Ναζωραίου ούτε καν ν’ ακούσουνε ήθελαν το όνομα Έλλην.
Η φτώχεια και η κακομοιριά ήταν τα μόνα χαρακτηριστικά και η παλιά ένδοξη ιστορία και ο πνευματικός πολιτισμός ξεχασμένα.

Γιάννης Κορδάτος – «Η κοινωνική σημασία της ελληνικής επανάστασης του 1821»

http://www.greektube.org/content/view/29403/2/

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΠΩΝΥΜΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΕΞΑΡΧΕΙΑ: Εκ των λέξεων έξι και αρχή. Ονομάστηκε έτσι, γιατί στην αείμνηστη δεκαετία του ‘80 οι αθλοπαιδιές και το ξύλο με την αστυνομία άρχιζαν από νωρίς και συγκεκριμένα στις 6 το απόγευμα.
ΜΑΛΑΚΑΣΑ: Ονομάστηκε έτσι γιατί εκεί τρακάρουν όλοι οι μαλάκες, προσπαθώντας να δείξουν ότι έχουν γρήγορα αυτοκίνητα.
ΔΕΚΕΛΕΙΑ: Εκ των αρχικών ΔΕΚΕ (Διεύθυνση Ελέγχου Κατασκευής Έργων) και της λέξης λεία. Πήρε το όνομά της το 1964, όταν ο Κοκός ντε Γκρέτσια έστειλε εκεί την 1η ΔΕΚΕ να κάνει λεία την περιοχή, για να μπορεί να παίζει γκολφ και κρίκετ γύρω από τα ανάκτορα.
ΠΛΑΚΑ: Ονομάστηκε έτσι από τότε που άρχισε η συρροή τουριστών στην περιοχή και οι μαγαζάτορες έσπαγαν πλάκα, πουλώντας όλα τα είδη σε διπλάσια τιμή στους τουρίστες.
ΚΟΚΚΙΝΙΑ: Η ονομασία προέρχεται από τις αθλητικές και πολιτικές πεποιθήσεις των παλαιότερων κατοίκων (κομμουνιστές και Ολυμπιακοί).
ΡΟΥΦ: Ομοίως, επειδή εδώ διέμεναν διάσημοι ρουφιάνοι.
ΓΛΥΦΑΔΑ: Ομοίως, λόγω υψηλής συγκεντρώσεως γλυφτών.
ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ: Εδώ έβαλε το κεφάλι του κάτω από μια βρύση για να δροσιστεί ο Φειδιππίδης, όταν το 490 π.Χ. έτρεξε 42 χιλιόμετρα για να αναγγείλει τη νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα (ως γνωστόν, τότε δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, ούτε είχε εμφανιστεί η πουστιά του Λούη με το κάρο).
ΛΥΚΟΒΡΥΣΗ: Ονομάστηκε έτσι λόγω των λύκων και άλλων σαρκοβόρων ζώων που κατοικούσαν στην περιοχή, πριν αρχίσει η Κηφισιά να εξαπλώνεται. Μεγάλη συγκέντρωση λύκων παρατηρείται ακόμα στα βόρεια προάστια.

ΚΟΛΩΝΑΚΙ: Από το περιβόητο κολωνάκι που είχε τοποθετήσει ο δήμαρχος Αθηναίων του 5ου αιώνα Περικλής, για να μην παρκάρουν τα μόνιππα οι Αθηναίοι. Το έργο επεκτάθηκε με σαμαράκια στην Αναγνωστοπούλου από κάποιον κάτοικο ονόματι Σημίτη και το συνέχισαν ο Αβραμόπουλος με ολούθε κιγκλιδώματα και η Ντόρα με τις παρκοεταιρίες.
ΤΑΥΡΟΣ: Εδώ μεταμορφώθηκε σε ταύρο ο Δίας για να κλέψει την Ευρώπη, να την πάει στην Κρήτη και να της κάνει τη γνωστή δουλίτσα (εξ ης και το μένος των Ευρωπαίων εναντίον μας). Το εγχείρημα της συνεύρεσης με την Ευρώπη επανέλαβε αργότερα επιτυχώς ο Ρεχάγκελ (διαβάστε και καμιά μυθολογία).
ΨΥΧΙΚΟ: Εδώ έμεναν ανέκαθεν οι πλούσιες, πληκτικές και κακάσχημες Αθηναίες κι όσοι τις επισκέπτονταν έκαναν ψυχικό. Κατ’ άλλους, η ονομασία προέρχεται από τον Ιπποκράτη, που όταν έμενε εκεί δήλωσε σε κανάλι της εποχής πως η ψυχή του είναι στην Κω (ψυχή – Κω), μαζί με κάτι ξεχασμένα όπλα.
ΚΥΨΕΛΗ: Η ονομασία έμεινε από τον καιρό που υπήρχαν μόνο μέλισσες στην περιοχή. Ο Δίας τις λυπήθηκε και τις έκανε ανθρώπους που όμως εξακολουθούσαν να ζουν ο ένας πάνω στον άλλο, μέσα σε στενές τρύπες. Με την πάροδο των αιώνων μετεξελίχθηκαν σε βόδια.
ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ: Εκεί έμενε ο Αγαθαρχίδης (γιος του Αγάθαρχου) φίλος του παππού του Κλειτοριδοσθένη και μπατζανάκη του Αγαμίδη (γιου του Άγαμου).

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΠΩΝΥΜΙΩΝ ΛΟΙΠΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: «Θες άλλο Νίκη;» Από την ιστορική ερώτηση του Γαλέριου προς τη Νίκη, ερωμένη του και συννυφάδα του Αλέξανδρου, όταν την πήγε στο περιαστικό δάσος (εκεί που σήμερα υπάρχει το θέατρο διακόρευσης της τέχνης) για να την διακορεύσει (η ερώτηση έγινε μετά την διαδικασία). Σήμερα η διακόρευση συντελείται μέσω φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης (πρώην σχέδιο «Καποδίστριας» και νυν «Κάλοι-κράτη»).
ΚΙΛΚΙΣ: Από το γνωστό δολοφονικό φιλί (kill-kiss) των παρεπιδημούντων ιθαγενών, ενδεικτικοί εκπρόσωποι των οποίων είναι κοντοί, δασύτριχοι και πόντιοι, απευθείας απόγονοι του Cercopithecus Ascanius (σώζεται ακόμη στη Δημοκρατία της Κεντρικής Αφρικής και ανατολικά ή νότια ως Κένυα, Ουγκάντα, Ζάμπια και Αγκόλα).
ΦΛΩΡΙΝΑ: Ονομάστηκε έτσι γιατί το 1940 ο στρατηγός Δαβάκης ανέβηκε στο Βίτσι (που πήρε το όνομά του από τη βίτσα που κρατούσε ο στρατηγός) και φώναζε στους Ιταλούς: «Φλώροι, να» κάνοντάς τους άσεμνες χειρονομίες.
ΧΑΛΑΣΤΡΑ: Κωμόπολη του βασιλείου των Μακεδόνων. Πήρε το όνομά της από τότε που ο Φίλιππος πήγε εκεί την Ολυμπιάδα για να συνευρεθεί μαζί της και τους έκανε χαλάστρα ένας αλβανός ποιμένας της περιοχής. Σήμερα της Ολυμπιάδας της κάνουν άνετα τη δουλειά οι πολυεθνικές.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗ: Ονομάστηκε έτσι διότι από τον μεσαίωνα ήταν πόλη ελευθέρων ηθών (εξ ου και η ονομασία της γειτονικής Καβάλας). Μόνο προπύργιο των ηθών στην περιοχή η Δράμα, όπως απορρέει από την ονομασία της.
ΛΑΜΙΑ: Πήρε το όνομά της από την ιστορική φράση του Καίσαρα «Μένη, Σίντυ, Βίκυ, ecco la mia citta», όταν την αντίκρισε από το μονοπάτι που λίγους αιώνες πριν είχε χρησιμοποιήσει ο Εφιάλτης.
ΠΟΛΥΧΡΟΝΟ: Το θέρετρο αυτό της Χαλκιδικής αντλεί την ονομασία του από το γεγονός ότι παρόλο που δεν είναι μακριά, χρειάζεσαι πολύ χρόνο να φτάσεις εκεί, λόγω της διατήρησης του δρόμου στις προδιαγραφές της εποχής που πρωτοχαράχτηκε (πρόκειται για μεσαιωνικό πειρατικό μονοπάτι).
ΚΑΛΛΙΘΕΑ: Από την αρχαιότητα η περιοχή ήταν τουριστικό κέντρο με πολλά clubs (κλωβούς) περί την Αγορά. Σ’ ένα από αυτά, ο Πεοκρούστης ο Αλικαρνασσεύς είδε μια μπαργούμαν (θεραπαινίδα) σκυμμένη και ανεφώνησε «καλή θέα» κι έτσι έμεινε το τοπωνύμιο στους αιώνες.
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ: Μέρος που προτιμούν για τις διακοπές τους όσοι τελειώνουν τις σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πηγαίνουν εκεί μετά την μόρφωσή τους (μετά – μόρφωση). Κατά τη διάρκειά της πηγαίνουν στο θλιβερό Ποσείδι.
ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑ: Στο κέντρο του κάτω χωριού υπήρχε μια λεπτή καρυδιά (καρυά) την οποία οι κάτοικοι έκοψαν για να κάνουν bungalows, καθώς και για υποστύλωση των στάβλων που έκτοτε διαθέτουν ως τουριστικά καταλύματα.
ΚΑΤΑΚΩΛΟ: Ως γνωστόν η Ηλεία ήταν μια από τις περιοχές όπου στην αρχαιότητα προστατευόταν δια νόμου η παιδεραστία (διαβάστε και καμιά Ιστορία). Έτσι προέκυψε η ονομασία (κατά – κώλον). Νεότεροι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι η ονομασία έχει σχέση με την αεροπορική βάση της περιοχής.
ΣΠΟΡΑΔΕΣ: Ονομάστηκαν έτσι από τους κατοίκους τους, γιατί πριν προωθηθεί το τουριστικό ρεύμα στα ξεχασμένα αυτά νησιά, την έβγαζαν με σπόρια.

«…ο εργάτης έχει στη διάθεσή του ορισμένες ώρες που μπορεί να τις διαθέσει κάνοντας ό,τι τον ευχαριστεί, τον ψυχαγωγεί, τον ξεκουράζει. Αυτός είναι ο λεγόμενος ελεύθερος χρόνος. Αλλά πόσο ελεύθερος είναι αυτός ο χρόνος; Από πού αρχίζει και πού τελειώνει αυτή η ελευθερία;…

Έτσι μέσα από τον ελεύθερο χρόνο μας που τον ελέγχει ουσιαστικά, μια κι έχει στα χέρια της την εξουσία, η αστική τάξη κάνει αγώνα συνεχή να αποπροσανατολίσει τους εργάτες βάζοντας τις δικές της αξίες, το δικό της τρόπο ζωής, τη δικιά της πληροφόρηση, τη δικιά της ιδεολογία και κοσμοθεωρία, τη δικιά της διασκέδαση και ψυχαγωγία, τη δικιά της νοοτροπία μέσα στα μυαλά μας. Η προσπάθεια για την αστική και μικροαστική διάβρωση της εργατικής τάξης γίνεται σ’ όλα τα επίπεδα, σ’ όλα τα μέτωπα. Στην οικογένεια, στο σχολείο, στους κοινωνικούς θεσμούς, στις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής, στην τέχνη, στη ψυχαγωγία, στα σπορ, στα μέσα ενημέρωσης, στις γνώσεις, παντού. Ο εργάτης στον ελεύθερο χρόνο του δεν είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, να πάει όπου θέλει. Είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και να πάει όπου θέλει η αστική τάξη…

Αυτό που έχει σημασία είναι πως ό,τι και να κάνει απ’ όλα αυτά, ένας είναι ο σκοπός. Να ξεχάσει ότι είναι εργάτης και να δημιουργηθούν μέσα του ψεύτικες αξίες, ψεύτικα είδωλα…

Ο χρηματοδότης τής προσπάθειας του καπιταλισμού να διαβρώσει την εργατική τάξη, είναι αυτή η ίδια η εργατική τάξη».

"Αντιπληροφόρηση" * - τεύχος 10 (Οκτώβρης 1976)

* Ναι, αυτή που τάχα έκανε σελιδοποίηση η ακατονόμαστη (αργότερα τη γύρισε σε βιβλιοδεσία γιατί... "μπερδεύτηκε" κι ας έχει δουλέψει σε βιβλιοδετείο!!!)

Ο άνθρωπος με ισχυρό πνεύμα, ο άνθρωπος που ξεχειλίζει από πνευματική ζωή, επιδιώκει φυσικά να διαδώσει τις ιδέες του. Το να συλλογίζεται κανείς χωρίς να μεταδίδει τις σκέψεις του στους άλλους, δεν προσφέρει καμία ευχαρίστηση. Υπάρχει μόνο ο φτωχός σε ιδέες άνθρωπος, ο οποίος αφού ανακαλύψει κάποια ιδέα μετά πολλών βασάνων, την αποκρύπτει επιμελώς για να της προσθέσει αργότερα τη σφραγίδα του ονόματός του. Ο μεγαλοφυής άνθρωπος ξεχειλίζει από σκέψεις και τις προσφέρει αφειδώς. Υποφέρει αν δεν μπορεί να τις μοιράσει, να τις σκορπίσει στους τέσσερις ανέμους. Αυτή είναι η ζωή του.
Το ίδιο ισχύει και για το συναίσθημα. "Δεν μπορούμε να περιοριστούμε στον εαυτό μας: έχουμε περισσότερα δάκρυα απ' όσα χρειάζονται για τα βάσανά μας, περισσότερες χαρές απ' όσες δικαιολογεί η ύπαρξή μας" έλεγε ο Γκιγιό, συνοψίζοντας έτσι το όλο ζήτημα της ηθικότητας με τόσο λίγα, ορθά λόγια, εμπνεόμενος από τη φύση.

Piotr Kropotkin - "Η αναρχική ηθική"

Καταγγέλλουμε τον υψηλό βαθμό δυσκολίας στο quiz Παλαιοκώστα, με αποτέλεσμα να υπάρξει ούτε μια σωστή απάντηση από αστυνομικό ρεπόρτερ.

Σε αντιδιαστολή και κάνοντας άνοιγμα στις πλατιές μάζες των τηλεθεατών, θέτουμε σε δημόσια διαβούλευση (εκτός opengov) το ακόλουθο quiz τεσσάρων απλούστατων ερωτήσεων:

1. Ποιο είδος δημοκρατίας ταιριάζει στην Ελλάδα;
α. Τηλεοπτική β. Καταναλωτική γ. Στεγαστική δ. Εορτοδάνειο ε. Visa
2. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας ευτραφής πολιτικός παντρεύεται μια άσημη νοστιμούλα, αν και πολλοί εύχονται να είναι η τελευταία. Από το γάμο τους γεννήθηκαν δίδυμα που έχουν γενέθλια την ίδια ημέρα με έναν πρώην πλανητάρχη και πατέρα ενός μεταγενέστερου (12/6). Τι θα γίνουν τα δίδυμα όταν μεγαλώσουν;

α. Πολιτικοί β. Άσοι του playstation γ. Bon viveurs

3. Πιστεύετε ότι τελικά η κυβέρνηση θα δώσει ευχαριστήριο επίδομα παθητικοποίησης στην κυνωνία;

α. Ναι β. Δεν υπάρχει σάλιο

4. Ποια η ημερομηνία λήξεως της υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης;

α. Την Τσικνοπέμπτη β. Την Κυριακή της Απόκρεω γ. Την Καθαρή Δευτέρα δ. Την βρώμικη Τρίτη

Οι νικητές θα κερδίσουν ένα γάλα Βλάχας και μία μπροσούρα γνωστής φιλοσόφου του 21ου αιώνα, με τίτλο "Αναρχοσυνδικαλισμός και τρακτέρ - τραμπούκοι, σεξιστές, τρελαμένοι για δημοσιότητα λήπτες μεγάλων επιδοτήσεων".