(για τις δέουσες συγκρίσεις της δικτατορίας και της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ»)
«Γιατί έχεις τόσα πολλά βιβλία; Τι χρησιμεύει αυτό το μεγάλο μολύβι; Γιατί δεν έχει το δωμάτιο λάμπα κρεμασμένη στη μέση και έχεις μόνο αμπαζούρ;».
«Βεβαίως και την έχουνε (τη δύναμη). Τι νομίζεις πως είναι τα στρατοδικεία; Δικαστήρια σκοπιμότητας είναι. Κάνουνε ό,τι τους λέμε, είναι το γραφείο δημοσίων σχέσεων της Ασφάλειας. Πώς να στο πω, είναι δικιά μας υπηρεσία».
Κοινός στόχος όλων των σχολών και των βασανιστών ήτανε τα νέα παιδιά, που ανήκαν στη μεγάλη ανώνυμη μάζα.
Είναι αυτοί κι εμείς. Εμείς, ποιοι εμείς; Δεν ξέρεις. Ξέρεις ένα πράγμα, σίγουρο, καθαρό. Όχι, μ’ αυτούς δεν υπάρχει γέφυρα. Ανήκουμε σ’ άλλο πολιτισμό.

Περικλής Κοροβέσης – «Ανθρωποφύλακες»

Προς Θεσσαλονικείς β΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Στην οδό α-δελφών υπάρχει κυκλοφοριακό πρόβλημα. Οξύ, ω ξειν αγγέλειν Θεσσαλονικείς, όπως άλλωστε και σε κάθε οδό του πολεοδομικού συγκροτήματος. Δε νοιώθεις σα χαζός όταν κάνεις καρουζέλ; Μη μου τους κύκλους τάραττε, σαράντα στο ίδιο τετράγωνο για να παρκάρεις! Σου ‘ρχεται να μπαρκάρεις ανεπιστρεπτί. Φταίει το υδροκέφαλο αθηνοκεντρικό ή το θερμοκέφαλο φυγοκεντρικό κράτος των πτωχών πλην τίμιων συγγενών του βορρά; Πάντως, τρία είναι τα μεγάλα προβλήματα της πόλης, τα εξής δύο: Η εαυτοδιοίκηση. Αλλά, στα νομαρχεία σας εσείς, στα δημαρχεία μας κι εμάς. Αφού δεν κόβετε την πλάκα, κόβω λάσπη.
Ως νόθο κι αγνώστου μητρός (μη τρως, μου έλεγαν) παιδί της τεκνολογίας, λαμβάνω mail και sms από εξοργισμένους –πρώην εξορισμένους- προοδευτικούς πολίτες. Ενοχλούνται που στα ακροδεξιά των μεγάλων οδών μπαίνουν σεμνά και ταπεινά μόνο γαλάζια - δικά μας οχήματα, ταξιά (πληθυντικός) και λαοφορεία. Οι πωλητές συμπολίτες, ζητούν και μια λωρίδα στ’ αριστερά για τα κόκκινα οχήματα, τα συγκρουόμενα των βιαστικών στις ματωμένες οδικές αρτηρίες της άγριας δύσης. Ας το λάβει υπ’ όψη του ο Δείμος.*
Λοιπόν, μας ζηλεύουν και μας φθονούν που αφθονούν οι κότες, οι ιππότες και οι πότες φραπέ στην πόλη. Μα, αγαπητοί κακοπροαίρετοι, το φραπεδάκι ανακαλύφθηκε εδώ! Τι θέλατε, να το εκχωρούσαμε κι αυτό, σαν τους εξαγώγιμους μεταστάντες καλλιτέχνες; Αν απαριθμήσουμε τα πράγματα που πρωτοξεκίνησαν σ’ αυτή την πόλη, θα χρειαστεί να βάλουμε εξώστη στον Εξώστη! Και το ραδιόφωνο εδώ ξεκίνησε, άσχετα αν μετεξελίχτηκε αρχικά σε ραδειόφωνο και ακολούθως σε ραδιόφονο. Πάντως έγινε αναίμακτα, πολιτισμένα, αδιάφορα. Εσείς όμως, αδερφοί, να συντονιστείτε όπως προτρέπουν τα ραδειόφωνα. Έχω ακούσει ότι με τον συντονισμό πέφτουν τα κτίσματα. Ίσως καταφέρουμε να γκρεμίσουμε το μηδέν (μη, δεν) και να σχεδιάσουμε κάτι καλύτερο.
Άλλοι συνελήφθησαν κι άλλοι προσελήφθησαν. Άλλοι προσεβλήθησαν από τον ιό της περιπάθειας, της ωραιοπάθειας, της εμπάθειας ή της απάθειας. Εγώ έπεσα σε σκώμμα! Είχα ένα όραμα στο Πανόραμα, είδα τρεμάμενο τον Τρεμόπουλο να διεκδικεί τα αυτονόητα ενάντια στα ανόητα, είδα τα του νόμου 751 να γίνονται Boeing 757 και να απογειώνονται, αδειάζοντας την επίμαχη περιοχή. Είδα την υποθαλάσσια αρτηρία με αρτηριοσκλήρωση και το κυκλοφοριακό να παθαίνει σκλήρυνση κατά βλάκας. Μόνο μέτρο το μετρό, κατασκευαζόμενο με το μέτρο κι εξελισσόμενο με το σταγονόμετρο. Η λύση του τραμ θρηνεί φέτος τα πενηντάχρονα του ενταφιασμού της –θυμάστε;- από τον πατέρα της αντιπαροχής. Αντιπαρέρχομαι το όραμα κι έρχομαι στον ψευδή κόσμο των ζωντανών με τις γεμάτες δραστηριότητες άδειες ζωές, παραμένοντας μονίμως σε σκωμματώδη κατάσταση, αν και ήπια παρά την ήπια καταστολή. Ρετσίνα, για να διατηρήσω τη ρετσινιά.
*Δείμος: Δαιμονικό ον, υπηρέτης του Άρη και προσωποποίηση του δέους.

(από τον «Εξώστη» - Θεσσαλονίκη)

"Τίποτα!
Έξω ο αέρας μού καίει τα μάτια.
Θα τα βγάλω να απαλλαγώ από το κάψιμο"

Jim Morrison

Χάρη στην έμφυτα ανταγωνιστική φύση της, η αστική κοινωνία όχι μόνο στρέφει τους ανθρώπους τον ένα ενάντια στον άλλο, αλλά κι ολόκληρη την ανθρωπότητα ενάντια στον φυσικό κόσμο. Η αντίληψη ότι ο άνθρωπος πρέπει να κυριαρχήσει πάνω στο περιβάλλον, προέρχεται άμεσα από την κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο. Ο εκφυλισμός του περιβάλλοντος είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον εκφυλισμό της υπάρχουσας κοινωνικής δομής.
Οι ανάγκες κατασκευάζονται από τα ΜΜΕ για να δημιουργήσουν μια ζήτηση για ολότελα άχρηστα εμπορεύματα, που το καθένα έχει σχεδιαστεί προσεκτικά για να φθαρεί μετά από μια προκαθορισμένη χρονική περίοδο. Η λεηλασία του ανθρώπινου πνεύματος από την αγορά, μπορεί να παραλληλιστεί με τη λεηλασία του πλανήτη από το κεφάλαιο. Η ιδιοκτητική κοινωνία, η κυριαρχία, η ιεραρχία και το κράτος, σ’ όλες τους τις μορφές είναι εντελώς ασυμβίβαστες με την επιβίωση της βιόσφαιρας. Η οικολογική δράση ή είναι επαναστατική δράση ή δεν είναι απολύτως τίποτα.

Murray Bookchin – «Η οικολογία και η επαναστατική σκέψη»

Οι καταπιεζόμενοι πρέπει να δουν απτά παραδείγματα του ότι ο δυνάστης είναι τρωτός, για ν’ αρχίσει ν’ αναπτύσσεται μέσα τους μια αντίθετη πεποίθηση. Ώσπου να γίνει αυτό, θα εξακολουθούν να είναι αποκαρδιωμένοι, φοβισμένοι και νικημένοι. Όσο διάστημα οι καταπιεζόμενοι αγνοούν τις αιτίες της κατάστασής τους «δέχονται» την εκμετάλλευσή τους μοιρολατρικά. Και όταν ακόμα υποχρεωθούν ν’ αγωνιστούν για την απελευθέρωσή τους και την αυτοπραγμάτωση τους, το κάνουν αυτό κατά τρόπο παθητικό και αλλοτριωμένο. Σιγά-σιγά ωστόσο δοκιμάζουν μορφές αντιστασιακής δράσης.

Paulo Freire – «Η αγωγή του καταπιεζόμενου»

Χτίζοντας δεν έχεις ιδέα τι χτίζεις. Κι όταν κάποιος σου λέει ν’ αναλάβεις ευθύνη για το χτίσιμο, τον αποκαλείς "προδότη του λαού".
Συνεχίζω να ενδιαφέρομαι για σένα και τη μοίρα σου. Μα επειδή εσύ δεν είσαι σε θέση να εκτιμάς κάποιον που είναι κοντά σου, είμαι αναγκασμένος να κρατήσω απόσταση μεταξύ μας.
Μόνο για τη ζωή είμαι ακόμη πρόθυμος να κάνω θυσίες και όχι πια για σένα, Ανθρωπάκο. Μόλις πριν λίγο καιρό ένιωσα το τρομερό λάθος που καλλιεργούσα για είκοσι πέντε χρόνια. Αφιέρωσα τον εαυτό μου σε σένα και στη ζωή σου, επειδή πίστεψα ότι εσύ είσαι η ζωή, η αλήθεια, το μέλλον και η ελπίδα. Όπως και ‘γω, πολλοί άλλοι ειλικρινείς και αληθινοί άνθρωποι έλπιζαν ν’ ανακαλύψουν τη ζωή μέσα σου. Όλοι τους αφανίστηκαν. Μόλις κατάλαβα κάτι τέτοιο, πήρα την απόφαση να μην αφήσω τον εαυτό μου ν’ αφανιστεί κάτω απ' τη στενοκεφαλιά και τη μικροπρέπειά σου. Γιατί έχω σπουδαία πράγματα να κάνω.

Δε σε συγχέω πια με τη ζωή που ένιωθα μέσα μου και που έψαχνα ν’ ανακαλύψω σε σένα.

Wilhelm Reich – «Άκου Ανθρωπάκο»

Χωρίς να το μάθει ποτέ, εδάκρυσε,
ίσως γιατί έπρεπε να δακρύσει,
ίσως γιατί οι συφορές έρχονται.

Κώστας Καρυωτάκης - "Χαμόγελο"

Προς Θεσσαλονικείς, πρώτη επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Εστράφην – πριν πάμε στράφι - στην ανατροπή. Ας παίξουμε με τις λέξεις, κοιτώντας ψυχρά τον Θερμαϊκό και με θέρμη το Κρυονέρι. Ας μην ντραπούμε να τραπούμε σε φυγή ή να μείνουμε στην αγνώστου πατρός μητρόπολη των βλακανίων που η θέα της τελειώνει στο προβυζαντινό τείχος Κίσσαβος, Όλυμπος, Πιέρια, Βέρμιο.
Λες στο Ναβαρίνο να βαρύνω; Τρώω κρέπες για να μην κρεπάρω, καθισμένος σε πλάκες. Πλάκα έχει. Ανεβαίνω στα κάστρα, στον Λευκό Πύργο, σε τραπέζια, σε συνειδήσεις, ανεβαίνω στον Εξώστη κι ετοιμάζομαι να πηδήξω στον πεζό δρόμο της Ισαύρων, μπροστά στο Λοξία, ο λοξός.
Μετράω οδούς καθώς ανηφορίζω από την λεία παραλία. Νίκης, Μητροπόλεως, Τσιμισκή, Ερμού, Εγνατία, Φιλίππου, Ολύμπου, Αγίου Δημητρίου, Κασσάνδρου, Ολυμπιάδος. Τα αρχικά τους αναγραμματισμένα σχηματίζουν τις λέξεις “καφέ έντομο”. Τι κρύβεται εδώ; Πρέπει να ψεκάσουμε!
Οι δρόμοι που βγάζουν από την πόλη (Λαγκαδά, Καραμανλή, 26ης Οκτωβρίου, Μοναστηρίου, Περιφερειακή), ομοίως, σχηματίζουν κλομπ. Η αόρατη απειλή της καταστολής, ένστολοι και Γκοτζαμάνηδες με λοστούς, χρόνια και γκοτζαμάνια η ίδια ιστορία κάνει κύκλους και τρίκυκλα. Ακόμα και οι τρεις “μεγάλες” ομάδες της πόλης (ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής), έχουν αρχικά ΗΠΑ! Είπα, κινδυνεύει η ιδιαιτέρα μας πατρίς, η ιδιαιτέρα γραμματεύς των Αθηνών, πού βαδίζομε πιστοί* εν αχρήστω Θεσσαλονιkiss αδελφοί μου;
Κοιτάζω τις σημαντικές ημερομηνίες: 29-3-1430, άλωση από τους τούρκους. 26-10-1912, απελευθέρωση από τους τούρκους. 30-10-1944, απελευθέρωση από τους γερμανούς. Όλες, προσθέτοντας τα ψηφία τους, δίνουν άθροισμα 22. Άλλο και τούτο! Αν παίζαμε 21 είμαστε καμένοι οι καημένοι.
Ένα μυστήριο ή ένα ψέμα κρυμμένο πίσω από κάθε τι. Είναι τυχαίο που η πλατειά πλατεία δημοκρατίας αλώθηκε από τον Κωνσταντίνο που έμεινε άγαλμα; Γιατί η πλατεία Τερψιθέας δεν τέρπει πια με τη θέα της; Γιατί η Ολύμπου “βλέπει” στον ψυχροπολεμικό άξονα ανατολής – δύσης κι όχι στο φτωχό νότο όπου και το βουνό των χθεσινών θεών; Πού είναι τ’ αμπέλια ή οι κήποι στους Αμπελόκηπους; Οι Συκιές; Πεύκα έχουν! Τι παράγει η Ευκαρπία, τι μπορείς να δεις από την Καλλιθέα, πού είναι το κάστρο στο Ωραιόκαστρο; Δυσοσμία στον Εύοσμο, το Τσινάρι γέμισε φρικιά κι η Άθωνος δεν νηστεύει ούτε μια μέρα και δεν έχει αγιορείτικο κρασί! Η πλατεία Ελευθερίας δεν έχει θέση ελεύθερη. Εντάξει, η Δωδεκανήσου βλέπει στη σωστή κατεύθυνση και στο μπιτ παζάρ ακούγονται beat. Η Καραμανλή κι η Παπανδρέου δεν συναντώνται πουθενά, σε καμιά συνοικία. Κι άλλα πολλά. Μέχρι κι ο καλός μας αρχισυντάκτης, ο Γιαχουστίδης, αντί για το Yahoo χρησιμοποιεί το Google! Πού βαδίζουμε αδερφοί;

* πιστοί: Σύνθετη λέξη εκ των αγγλικών piss και tea, οι ουρούντες τέιον.

(από τον "Εξώστη" - Θεσσαλονίκη)

Αι ιστορικαί στιγμαί της Παρασκευής 21 Απριλίου 1967

00:01: Ο Ταξίαρχος (ΤΘ) Στυλιανός Παττακός, διοικητής του ΚΕΤ (Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων), καλεί εις το γραφείον του τον υποδιοικητήν, Συνταγματάρχην (ΤΘ) Κωνσταντίνον Μαυροειδήν και τον Επόπτην Ασφαλείας, Επίλαρχον (ΤΘ) Ηλίαν Θεοδωρόπουλον και διατάσσει αυτούς όπως θέσουν το Κέντρον εις ενισχυμένον συναγερμόν, βάσει του σχεδίου «Προμηθεύς».
01:19: Ομιλών εις συγκέντρωσιν Αξιωματικών, Δοκίμων Αξιωματικών και Μονίμων Υπαξιωματικών, ανακοινοί εις αυτούς ότι «αι Ένοπλοι Δυνάμεις της πατρίδος μας απεφάσισαν να θέσουν τέρμα εις το χάος εις το οποίον ωδηγείτο η πατρίς υπό της φαύλου πολιτικής ηγεσίας της».
01:35: Επανελθών εις το γραφείον του, ενημερούται υπό του Συνταγματάρχού (ΠΒ) Οδυσσέως Τσιλιοπούλου, συνδέσμου μετά του Γεωργίου Παπαδοπούλου. Ακολούθως προσκαλούνται οι αξιωματικοί του ΚΕΤ, λαμβάνουν έκαστος έγγραφον την διαταγήν αποστολής των και αναχωρούν προπαρασκευαζόμενοι προς εκτέλεσίν της.
01:45: Προσέλευσις Συνταγματάρχου Γεωργίου Παπαδοπούλου, Συνταγματάρχου Νικολάου Μακαρέζου και Αντισυνταγματάρχου Μιχαήλ Ρουφογάλη, οι οποίοι και ενημερούνται επί της καταστάσεως της μονάδος.
02:00: Τα άρματα μάχης εξέρχονται του Κέντρου. Η επανάστασις ξεκινά! Ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Μακαρέζος επιβαίνων μετά του Ιλάρχου διοικητού του σχηματισμού επί του πρώτου άρματος κινείται προς Πεντάγωνον. Ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς έχει ήδη διατάξει την κίνησιν κλιμακίων της ΕΣΑ (Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας) προς σύλληψιν συγκεκριμένων πολιτικών και στρατιωτικών προσώπων. Βάσει του σχεδίου «Προμηθεύς» εξέρχονται των στρατοπέδων όλαι αι μονάδαι του λεκανοπεδίου Αττικής.
02:20: Αναχωρούν εκ του ΚΕΤ οι Ταξίαρχος Στ. Παττακός, Συνταγματάρχης Γ. Παπαδόπουλος, Συνταγματάρχης Οδ. Τσιλιόπουλος και Αντισυνταγματάρχης Μ. Ρουφογάλης με κατεύθυνσιν το Γενικόν Επιτελείον Στρατού. Αφικνούμενοι μετ’ ολίγον κατευθύνονται προς το Γραφείον Αρχηγού ΓΕΣ, όστις δηλοί ότι «αναλαμβάνει από της στιγμής αυτής την ηγεσίαν της επαναστάσεως». Καταλαμβάνονται τα ανάκτορα, τα κυβερνητικά κτίρια, η βουλή, ο ΟΤΕ και οι ραδιοφωνικοί θάλαμοι του ΕΙΡ (Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας) εις το Ζάππειον. Διακόπτονται αι τηλεφωνικαί επικοινωνίαι.
03:30: Αι επαναστατικαί δυνάμεις έχουν θέσει υπό τον έλεγχόν των το κέντρον της πόλεως των Αθηνών.

Η τεχνολογία, παραγωγικός μηχανισμός του καταναλωτισμού, οπλίζει το χέρι του αφέντη, όχι του δούλου. Το δούλο τον φορτώνει αδιάκοπα με καινούργια εφόδια ώστε να γένεται όλο και βαρύτερος, πιο δυσκίνητος, ασήκωτος, δηλαδή όλο και πιο ακίνδυνος για τον αφέντη. Οι καλοθρεμμένοι υπήκοοι της Κίρκης ποτέ δεν θα της αμφισβητήσουν της εξουσία της, γιατί δεν τους "συμφέρει". Δε θα γίνουν ποτέ ελεύθεροι. Ευτυχία τους λένε τη σκλαβιά τους…

Άγγελος Τερζάκης

Γιατί το σύστημα παιδείας από την πρώτη ως την τελευταία βαθμίδα δεν καλλιεργεί το είδος "σκεπτόμενος άνθρωπος", αλλά επιμένει στη μηχανιστική εκμάθηση αποστεωμένων -"χρήσιμων" υποτίθεται- γνώσεων. Ο επιδερμικός, προχειρολογικός, ανεδαφικός και πριν απ’ όλα ταπεινωτικά χρησιμοθηρικός στην ανεπάρκειά του χαρακτήρας της μόρφωσης που παρέχεται σ’ όλα τα επίπεδα της ελληνικής παιδείας, αποτελεί τη βασικότερη αιτία.
Ο απερίγραπτα αγχώδης, χρησιμοθηρικός αυτός τρόπος ζωής δεν αφήνει περιθώρια πραγματικής ανάπαυλας, αληθινής σχόλης, ο άνθρωπος τις ελεύθερες ώρες του είναι ολοκληρωτικά παθητικοποιημένος, προτιμάει την εικόνα, την άσκοπη φλυαρία, το καλαμπούρι, τη σαχλαμάρα, αρνείται και απωθεί οτιδήποτε μπορεί να τον κάνει να σκεφτεί.

Βασίλης Φίλιας

Κι αυτό εσείς το λέτε ζωή; Να κουβαλάει ο καθένας μας από ένα πτώμα και μέσα σε ένα τρένο που δεν ξέρεις ούτε από πού έρχεται ή πού πηγαίνει, να απομακρύνεσαι από έναν άγνωστο τόπο; Είμαστε ικανοποιημένοι που απλώς μένουμε ζωντανοί; Πόσο λίγο προσέχουμε όμως τις νεράιδες που χορεύουν ελεύθερα μπροστά στα μάτια μας και παριστάνουμε ότι δεν τις έχουμε δει καν. Πόσο συχνά προσπερνάμε σημαντικά πράγματα και δεν νοιαζόμαστε γι’ αυτά, πόσο συχνά κοιτάζουμε τις χρυσές πούλιες του ήλιου και, παρ’ όλα αυτά, πιστεύουμε ότι αυτές οι πούλιες δεν υπάρχουν. Πόσο αδιάφορα στεκόμαστε απέναντι στη ζωή! Δεν είμαστε εξοπλισμένοι να ξεχωρίζουμε τα πράγματα, δεν έχουμε μάθει να επιλέγουμε. Όχι, δεν επιλέγουμε, μας επιλέγουν.

Sadegh Hedayat (صادق هدایت) – «Η τυφλή κουκουβάγια»

Τιτάνιος αλλά ελπιδοφόρος ο αγώνας για τη μικρή Ξανθιώτισσα

Με μία ανακοίνωση-έκκληση που κοινοποιήθηκε στα ΜΜΕ της πόλης μας, ο Σύλλογος Ποντίων νομού Ξάνθης απευθύνεται στην ευαισθησία των Ξανθιωτών ώστε να κερδίσει τον αγώνα για ζωή.
Ο σύλλογος κοινοποίησε το ζήτημα, ανταποκρινόμενος στην ακόλουθη παράκληση μητέρας-μέλους του, για βοήθεια προς τη μικρή Μαρία: «Το Μαράκι μας. Ήταν ένα γέλιο ολόκληρη. Το προσωπάκι της έλαμπε από χαρά. Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια γι’ αυτήν. Στα εννιά της χρόνια η παιδική ξεγνοιασιά έδωσε τη θέση της στον αγώνα για ζωή. Η Μαρία έχει σάρκωμα στη δεξιά μεριά του προσώπου της. Το σάρκωμα είναι ένα από τα πιο σπάνια είδη καρκίνου που υπάρχει. Πολύμηνη παραμονή σε διάφορα νοσοκομεία (ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, Sourasky Medical Center – Tel Aviv, Olgahospital - Stuttgart), ατέλειωτες και επίπονες εξετάσεις κούρασαν την ίδια και την οικογένεια της. Λέξεις όπως βιοψία, ακτινοβολία, χημειοθεραπεία πήραν τη θέση του χαμόγελου, του παιχνιδιού, του τραγουδιού. Ώσπου μια ελπίδα σωτηρίας ήρθε από το νοσοκομείο MD Anderson στο Texas των ΗΠΑ, το μόνο νοσοκομείο παγκοσμίως που δέχτηκε να αναλάβει τη θεραπεία του παιδιού, αλλά με ένα υπέρογκο ποσό των 500 000 ευρώ. Όλοι μπορούμε να προσφέρουμε από την περίσσεια του συναισθήματός μας, για να ξανανθίσει το χαμόγελο στα χείλη της μικρής Μαρίας και να γυρίσει δυνατή και γερή στο σπίτι της, απολαμβάνοντας τη ζεστή αγκαλιά των γονιών της».
Η ανακοίνωση-έκκληση καταλήγει ως εξής: «Οποιοσδήποτε θέλει περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία με την οικογένεια, μπορεί να απευθυνθεί αυτοπροσώπως στον Σύλλογο Ποντίων νομού Ξάνθης, Πάροδος Θερμοπυλών 8, 2ος όροφος, τηλέφωνο 25410 78811 (Δευτέρα 17:00-21:00 και Τρίτη-Παρασκευή 08:00-12:00)».

Ο λογαριασμός για τη μικρή Μαρία είναι: "Aspis Bank" – IBAN GR 8604707210107211550002915.
ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΗΘΕΙ
Η παραπάνω ανακοίνωση ευαισθητοποίησε άμεσα τη «Θ» και τον γράφοντα, με αποτέλεσμα να έχει προωθηθεί ήδη σ’ έναν ευρύτατο κύκλο προσώπων και φορέων, ενώ ο «βομβαρδισμός» συνεχίζεται. Επειδή το ποσό είναι μεγάλο, προσπαθούμε ώστε ο κύκλος αυτός να διευρυνθεί όσο γίνεται περισσότερο, αγκαλιάζοντας όλη τη χώρα και ενεργοποιώντας τα ανακλαστικά για κάθε πιθανή βοήθεια. Έχουμε «στοχοποιήσει» υπουργεία και προεδρεία, ΜΜΕ, ομοσπονδίες, ενώσεις και συλλόγους κάθε κλάδου, προσπαθώντας να δώσουμε έκταση στο θέμα και να κερδίσουμε αυτόν τον τιτάνιο αλλά όχι μάταιο ή ανέφικτο αγώνα. Καλώντας τον καθένα να σταθεί ποικιλοτρόπως στο πλευρό της μικρής Ξανθιώτισσας.
Τέλος, από τον πρόεδρο του συλλόγου κ. Θεόδωρο Ρωμανίδη μαθαίνουμε ότι ήδη υπήρξαν τα πρώτα σημάδια ανταπόκρισης από Ξανθιώτες, με τη δημοσιοποίηση της ανακοίνωσης στα ΜΜΕ της πόλης μας: «Ήδη επικοινώνησαν κάποιοι με εμάς και με την οικογένεια» είπε σε χθεσινή επικοινωνία μας, προσδοκώντας να δοθεί μεγαλύτερη έκταση στο ζήτημα τις προσεχείς μέρες.

(εφημερίδα "Θράκη")

Ας βοηθήσουμε λοιπόν και -κυρίως- ας ξεκινήσουμε τους "βομβαρδισμούς" των ηλεκτρονικών ταχυδρομείων, για να επιστρέψει στην πρώτη φωτογραφία της η μικρή Μαρία ...

Αλήθεια, σε μαύρα χρόνια ζω!
Τα λόγια που δεν κεντρίζουν είναι σημάδι χαζομάρας.
Μου λένε: Φάε και πιες! Να ‘σαι ευχαριστημένος που έχεις!
Μα πως να φάω και να πιω, όταν
το φαγητό μου τ’ αρπάζω από τον πεινασμένο
όταν κάποιος διψάει για το ποτήρι το νερό που έχω;
Κι ωστόσο, τρώω και πίνω.
Αλήθεια, σε μαύρα χρόνια ζω!
Ήρθα στις πόλεις την εποχή της αναστάτωσης
όταν εκεί βασίλευε η πείνα.
Ήρθα μες στους ανθρώπους στην εποχή της ανταρσίας
και ξεσηκώθηκα μαζί τους.
Αφρόντιστα δινόμουνα στον έρωτα
κι αντίκριζα τη φύση δίχως υπομονή.
Στον καιρό μου οι δρόμοι φέρνανε στη λάσπη.
Η μιλιά μου με κατέδιδε στο δήμιο.
Λίγα περνούσαν απ’ το χέρι μου. Όμως αν δεν υπήρχα
οι αφέντες θα στέκονταν πιο σίγουρα, αυτό έλπιζα τουλάχιστον.
Οι δυνάμεις ήτανε μετρημένες. Ο στόχος
βρισκότανε πολύ μακριά
φαινόταν ολοκάθαρα, αν και για μένα
ήταν σχεδόν απρόσιτος.
Έτσι κύλησε ο χρόνος
που πάνω στη γη μου δόθηκε.
Αλίμονο, εμείς
που θέλαμε να ετοιμάσουμε το δρόμο στη φιλία
δεν καταφέρναμε να ‘μαστε φίλοι ανάμεσά μας.
Όμως εσείς, όταν θα ‘ρθει ο καιρός
ο άνθρωπος να βοηθάει τον άνθρωπο
να μας θυμάστε
με κάποια επιείκεια.

Berthold Brecht – «Στους μεταγενέστερους»

(από το kourdistoportocali.com με αναδημοσίευση στο press-gr.blogspot.com)
Δουλειά της Αστυνομίας είναι να οδηγεί στη Δικαιοσύνη τους "εκτός νόμου". Δεν είναι δουλειά της να διαπομπεύει τους συλληφθέντες. Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε την κομπλεξική εξουσία να περιφέρει τα σκάλπ των συλληφθέντων στις λεωφόρους της δημοσιότητας, σε αγαστή συνεργασία με τους καλοπληρωμένους υπαλλήλους της -μπατσοσυντάκτες. Η διαδρομή των περισσότερων μπατσοσυντακτών είναι παρόμοια μ εκείνη των αστυνομικών. Βλαχαδερά οι μεν και οι δε, που εγκαταλείπουν τα χωριά τους για να υπηρετήσουν την εξουσία. Ακούστε την εκφορά του λόγου των μπατσοσυντακτών-ανδρών και γυναικών- και θ αντιληφθείτε το προφανές. Αυτά τα βλαχαδερά που είναι ανα πάσα στιγμή έτοιμα να χαφιεδίσουν και την μάνα τους, χρησιμοποιεί η ατιμασμένη, απο τον Χριστοφοράκο, τον Καραβέλα και τους νταβατζήδες της διαπλοκής, εξουσία, για να σκυλεύσει πάνω στη προσωπική ζωή των συλληφθέντων. Με απίστευτη χυδαιότητα το γελοίο παρακράτος που συνόδεψε στο Αεροδρόμιο τον Χριστοφοράκο και τον Καράβελα- οι οποίοι λάδωναν την ξιπασμένη προσωπικότητα υπουργών και πισωγλέντηδων πρωθυπουργών-πανηγυρίζει την σύλληψη των σημαδεμένων χαρτιών της ελάσσονος τρομοκρατίας, μια και η απόλυτη τρομοκρατία εκπορεύεται από την ίδια την ξιπασμένη εξουσία, την πεσμένη στα 4 πόρνη της μίζας εμπόρων όπλων και πάσης φύσεως νταβατζήδων που διαπλέκονται με το δημόσιο.
Πανηγυρίζει η ξιπασμένη εξουσία τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η Εξεταστική για τις μίζες της Siemens-μια παρωδία που θα παραδώσει πάλλευκα τα λαμόγια στη κοινή γνώμη.
Πανηγυρίζει η ξιπασμένη διαχρονικά εξουσία που έφτασε τη χώρα μας στο έσχατο σημείο της ζητιανιάς και του χλευασμού της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Πανηγυρίζει η ξιπασμένη εξουσία της ατιμωρησίας της διαπλοκής και περιφέρει τα σκάλπ των συλληφθέντων από κανάλι σε κανάλι, ιδιοκτησίας των ανυπόληπτων καναλαρχών, ενώ είναι η ίδια εξουσία η οποία δολοφονεί ομαδικά τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών ετούτης αλλά και των γενεών που θ ακολουθήσουν, οδηγώντας τους στην ανέχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση, το ΔΝΤ.
Δεν συμφωνούμε με την επιλογή των τρομοκρατών μικρής κλίμακας, να σκοτώνουν αστυνομικούς. Εάν ήταν αρχιδάτοι τρομοκράτες θα έπρεπε να φυτεύουν κουμπότρυπες στα σεσημασμένα μεγαλοτσογλάνια της διαπλοκής: Επιχειρηματίες, πολιτικούς και δημοσιογράφους. Από την άλλη, η άνανδρη και ξιπασμένη εξουσία φέρεται αλόγιστα με το να περιφέρει το σκάλπ των συλληφθέντων αλαλάζοντας την επιτυχία της. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χυδαιότητα από το να δίνεις εσύ, το επίσημο κράτος, τη προσωπική ζωή-τα σπίτια τους, την οικογένειά τους κλπ-των συλληφθέντων βορά στ αμόρφωτα κοράκια -μπατσοσυντάκτες, οι οποίοι εάν σεβόντουσαν τον εαυτό τους, δεν θα γινόντουσαν ποταπά σκουλήκια αμέτρητες φορές.
Με θλίψη παρακολουθούμε την επιστροφή του ανυπόληπτου ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Του ΠΑΣΟΚ που παίζει δίχως αντίπαλο μια και η χαζοΝΔ είναι ανύπαρκτη και για πιτσικουλιές: Ενα μωσαϊκό κραυγών που παραπέμπει σε φοιτητικό αμφιθέατρο με τα σεσημασμένα στελέχη να βρίσκονται στη πρώτη γραμμή.
Ρωτάω τον πρωθυπουργό της χώρας, γιατί θα πρέπει τα ΜΜΕ να έχουν τη δυνατότητα εισβολής στα σπίτια -ακόμη και γιάφκες-των συλληφθέντων.
Ρωτάω τον (κοσμοπολίτη) πρωθυπουργό της χώρας, εάν αυτή η εικόνα της Ελλάδας του ταιριάζει.
Ρωτάω τον πρωθυπουργό της χώρας, εάν είναι πολιτισμός η Αστυνομία σε συνεργασία με τα βλαχαδερά μπατσοσυντάκτες, να μετατρέπει σε τηλεοπτικές εικόνες τις προσωπικές ζωές των συλληφθέντων, οι οποίοι δεν έχουν καταδικασθεί. Εάν -λέμε εάν- κάποιος από τους συλληφθέντες αποδειχθεί αθώος, ποιος θα του δώσει πίσω τη ζωή του, κε πρωθυπουργέ μας.
Ρωτάω τον πρωθυπουργό της χώρας εάν διαθέτει την αξιοπρέπεια να συλλάβει τον Χριστοφοράκο και τον Καραβέλα -που γράφουν στ’ αρχίδια τους τούς λαδωμένους υπουργούς και τους πρωθυπουργούς- και να τους περιφέρει στη πλατεία Συντάγματος. Εάν δεν διαθέτει την αξιοπρέπεια να πράξει τ’ αυτονόητα που υποσχέθηκε προεκλογικά και αντ’ αυτού μας περιφέρει την μπαντάνα της Παν. Ρούπα, θα διαπιστώσει σύντομα πόσο μόνος είναι, τόσο ο ίδιος όσο και οι υπουργοί του σ’ αυτό το έργο. Πολύ σύντομα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα υποστεί τη μεγαλύτερη απαξίωση στα μάτια των Ελλήνων πολιτών. Απαξίωση που όμοιά της δεν θα έχει γνωρίσει ο τόπος. Όσο για τους μπατσοσυντάκτες και τα μεγαλοτσογλάνια της τηλεόρασης και του διαδικτύου, ας περιμένουν να υποστούν τον ίδιο βίαιο χλευασμό.

Πάρις (όχι ο Κασιδόκωστας) Δένδιας

(από ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν τριανταπέντε χρόνια)
Για τη σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία δεν ισχύουν πια οι παλιοί κανόνες. Το στατικό, η βεβαιότητα έχουν χαθεί. Η φθορά έγινε μόδα. Με τη δυναμική της τεχνολογικής προόδου η κοινωνία υπόκειται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε στο νόμο της συνεχούς μεταβολής. Ο νέος πρέπει συνεχώς να διορθώνει τον εαυτό του. Η ταχύτητα της βιομηχανικής εξέλιξης μετατρέπεται σε ψυχική ανησυχία. Ό,τι σήμερα είναι νέο, μπορεί μεθαύριο να θεωρείται απηρχαιωμένο. Ό ρυθμός καθορίζεται από τον ηλεκτρονικό εγκέφαλο. Το ουμανιστικό πνεύμα υποχωρεί, το άγχος αυξάνεται. Δεν υπάρχει δυνατότητα να θεσπίσουμε κανόνες, να στερεώσουμε τρόπους συμπεριφοράς. Η πληθυσμιακή έκρηξη καθιστά αναγκαία μια συνεχή διεύρυνση των πόλεων. Η επαγγελματική δραστηριότητα είναι συνήθως συνδεδεμένη με μια μακριά διαδρομή. Ο τόπος κατοικίας κι ο τόπος εργασίας είναι πολύ απομακρυσμένοι ο ένας απ’ τον άλλο. Ο άνθρωπος του 20ου αιώνα είναι συνέχεια καθ’ οδόν, ένα perpetuum mobile. Ήσυχες ώρες σχεδόν δε γνωρίζει. Η παλιά συναναστροφή έχει υποκατασταθεί από τα βιαστικά κοκτέιλ-πάρτι και την τηλεόραση. Μια επιδέξια βιομηχανία θεάματος διαλύει την προσωπική πρωτοβουλία με έντεχνους χειρισμούς. Η σύγχρονη διασκέδαση δεν εξαρτιέται από ενθουσιώδεις φιλικές παρέες, είναι απρόσωπη, κατασκευασμένη από τους μάνατζερ που ξέρουν καλά πως να διεγείρουν συνεχώς νέες επιθυμίες με τη διαφήμιση, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και την εφημερίδα. Χέρι-χέρι προχωρούν η εκπληκτική δυναμική στο βιομηχανικό πεδίο και οι ταχύτατες μεταβολές στην περιοχή της ηθικής και της πολιτικής. Η επιθυμία μιας σταθερής τοποθέτησης μέσα σ’ αυτόν τον τόσο γρήγορα μεταβαλλόμενο κόσμο δεν εκπληρώνεται, ο νέος άνθρωπος παραπαίει, νιώθει ολομόναχος μέσα σε μια κοινωνία, που απειλείται με διάλυση.

Gisela Bonn – «Χιπισμός»

Οι νόμοι είναι η μετεξέλιξη ενός καταλόγου με τις επιθυμίες των πλούσιων δουλοκτητών… Οι νόμοι φτιάχνονται από ανθρώπους, κανείς δεν φτιάχνει ένα νόμο που να στρέφεται εναντίον του. Αν κάποιος δεν είναι πλουσιότερος από τους άλλους, δεν του περνάει απ’ το μυαλό η σκέψη να πει «ου κλέψεις». Ο πλούσιος δημιουργεί πρώτα με την ιδιοκτησία του τον κλέφτη και μετά φτιάχνει ένα νόμο εναντίον των κλεφτών. Μόνο όποιος έχει κλέψει τους άλλους φοβάται την κλεψιά… Αν ο λαός είχε την εξουσία που σύμφωνα με το σύνταγμα απορρέει από αυτόν, δεν θα είχε φτιάξει νόμους που έχουν τις ίδιες επιπτώσεις με μια ληστρική επιδρομή. Δεν μπορεί να επαφίεται κανείς στα όσα λέει το σύνταγμα. Το σύνταγμα λέει ψέματα…
Οι Αθηναίοι δικαστές τηρούσαν αυστηρά τους νόμους. Αλλά οι νόμοι αυτοί είχαν επιβληθεί στους 365.000 εργαζόμενους από μια μειοψηφία 20.000 παρασίτων.
Οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν ως αστυνομικούς μόνο δούλους. Όποιος ασκεί την καταπίεση ως επάγγελμα, δεν μπορεί παρά να είναι ο ίδιος ένας υποδειγματικός καταπιεσμένος. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία που στο στρατό και στην αστυνομία η τυφλή υπακοή και η παράλογη εκπαίδευση παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο.

Ernst Alexander Rauter – «Η κατασκευή υπηκόων»

Άνοιξη! Η εποχή που όλα ανθίζουν και η φύση ερωτοτροπεί. Όλα τραγουδούν τον χαρμόσυνο ύμνο του έρωτα, απο το πιο ταπεινό χαμομηλάκι μέχρι το πιο ποταπό γαιδουράγκαθο. Η εποχή που ο Ρωμαίος γνώρισε την Ιουλιέτα. Η εποχή που οι άνθρωποι κοιτάζονται στα μάτια και ευθείς γνωρίζουν ότι βρήκαν κάποιον/κάποια να περάσουν μια νύχτα, όχι σε ξενοδοχείο, αλλά στο βουνό (προσοχή στα φίδια, δαγκώνουν!).
Έλα όμως που αυτά είναι βλακείες και η Άνοιξη δεν είναι αληθινή εποχή, αλλά είναι και αυτή κατασκευασμένη απο την μεγάλη φατρία των ανθοπωλών, ώστε να ξεπουλήσουν ότι εμπόρευμα τους έχει περισσέψει απο την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Προσοχή! Τα περισσότερα λελούδια που πουλάνε είναι κλεμμένα απο τα μπουζουξίδικα που τραγουδάει η Έφη Θώδη για αυτό και τα πουλάνε σε αστρονομικές τιμές.

(το κείμενο είναι από τη "Φρικηπαίδεια")

Από μικρός είχα μια ιδιοπαθή «νόσο»: έβγαζα «σπυριά» όταν άκουγα τη λέξη «επανάσταση» από τα χείλη κάθε… πικραμένου. Παρόλο που τότε ήταν πράγματι χρόνια επαναστάσεων, ήρθε η ιστορία να με δικαιώσει, αφού τη λέξη πήραν στα χείλη τους και ακολούθως εκπόρνευσαν οι κάθε λογής καθοδηγητάδες (λέγε με νανουρίστρες) της κοινωνίας. Είδα λοιπόν τη σεξουαλική «επανάσταση» ν’ αυξάνει τους σεξουαλικά υποσιτιζόμενους και να προάγει την κάθε λογής διαστροφή. Είδα την «επανάσταση» των επικοινωνιών να πολλαπλασιάζει εγκληματικά την ακατονοησία και το αίσθημα μοναξιάς. Είδα την «επανάσταση» της αστικής ανοικοδόμησης να θεμελιώνει μητροπόλεις-τέρατα και να εξαφανίζει την «αγορά» με την ελληνική ετυμολογία της. Είδα –στα όρια μιας σύντομης ως σήμερα ζωής- κι άλλες «επαναστάσεις», όλες ντυμένες με τα πρόστυχα εσώρουχα της πολιτικής, της διαφήμισης και του εμπορίου και περιβεβλημένες τον σεμνό –πλην ευδιακρίτως άθλιο- μανδύα του ανθρωπισμού…
Τα αυτονόητα των παιδικών χρόνων μας, μέσα σε δυο-τρεις δεκαετίες κονιορτοποιήθηκαν και μόνο ως θολή ανάμνηση υπάρχουν πια. Το κλειδί που ήταν μονίμως στην πόρτα, τώρα είναι σε… χρηματοκιβώτια κι η πόρτα σφραγισμένη. Η συντροφικότητα έγινε βουβή απέχθεια και η αλληλεγγύη αντικαταστάθηκε από τον πανικό, όλα συγκαλυμμένα πίσω από άχρωμους, άγευστους, χαμερπείς δήθεν «καλούς τρόπους» και επιτηδευμένο πολιτισμό που βρωμάει και ζέχνει εσώτερη βαρβαρότητα από μίλια. Ακόμα και τα αυτονόητα έχουν φορέσει πια –εδώ και καιρό- τα ρούχα που περιγράφηκαν λίγο πιο πάνω. Και με βαθύ σκεπτικισμό διαβάζουμε και παραθέτουμε την είδηση: «Ο δήμος του Milano (Ιταλία) εγκαινίασε εκστρατεία με κεντρικό σύνθημα “Υιοθέτησε έναν ηλικιωμένο”! Στην Ελλάδα, η ΜΚΟ “Γραμμή Ζωής” εκπονεί το πρόγραμμα “Εθελοντής Γείτονας”, ενημερώνοντας: Συμμετέχοντας στο πρόγραμμα μπορείς να βοηθήσεις μια γιαγιά ή έναν παππού στην πολυκατοικία ή τη γειτονιά σου. Σε περίπτωση άμεσης και έκτακτης ανάγκης του ηλικιωμένου, η “Γραμμή Ζωής” θα επικοινωνήσει μαζί σου για να σταθείς δίπλα του μέχρι να φτάσει η απαραίτητη βοήθεια. Επιπλέον εάν το επιθυμείς μπορείς να συνεισφέρεις, διαθέτοντας μέρος του ελεύθερου χρόνου σου κρατώντας του παρέα ή διευκολύνοντάς τον σε πρακτικά ζητήματα καθημερινότητας (ψώνια, φάρμακα κλπ.). Είναι γεγονός ότι ένας στους τρεις ανθρώπους άνω των 60 ετών υποφέρει από μοναξιά. Σήμερα μπορεί κάποιος να νιώθει μοναξιά ακόμα και στη γειτονιά του και ας ξέρουν όλοι το όνομά του. Η συνεισφορά μέσα από το πρόγραμμα «Εθελοντή Γείτονα» είναι ανεκτίμητη για τους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας, τους ανθρώπους που μας φρόντισαν, τους οποίους ο σύγχρονος τρόπος ζωής και οι συνθήκες τους έχουν εξαναγκάσει να ζουν στην απομόνωση, παρότι έχουν πολλά να προσφέρουν. Εάν θέλεις να γίνεις “Εθελοντής Γείτονας” επικοινώνησε με τη “Γραμμή Ζωής”» κλπ. κλπ.
Να γιατί το πρώτο ενικό πρόσωπο σήμερα… Για να μπορούμε να μετρηθούμε, γιατί δεν αποκτηνώθηκαν ακόμη –δυστυχώς για κάποιους- οι πάντες. Γιατί κάποτε πρέπει ν’ απαντηθεί το εναγώνιο ερώτημα του Μανόλη Αναγνωστάκη: «Είστε υπέρ ή κατά;»…

Προς Θεσσαλονικείς, ξε΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Ανταμώνουμε και πάλι (πνευματικώς, διότι σωματικώς είμεθα αλλού) στη δημιουργική «Εξώστειο» παρέα της μίζερης και ακαταπαύτως ομφαλοσκοπούσης συμβασιλεύουσας. Και όποιος επιθυμεί, μπορούμε να μετρήσουμε τη χοληστερίνη μας ίνα διαπιστώσουμε ποίος την έχει μεγαλυτέρα. Κι αυτό δια να τη σπάσομε εις εκείνους που καθημερινώς μετρούν κινητά, ακίνητα, αυτοκίνητα και λοιπά στοιχεία που συνιστούν μετεξέλιξη των αντικειμένων εφηβικών μετρήσεών τους… Πεπερασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις…
Αφού λοιπόν οι εύμορφες έπληξαν περί τον πατροπαράδοτο οβελία και αφού τίμησαν την μακρά σειρά πασχαλινών εδεσμάτων (από αυγά και κοκορέτσι μέχρι τσουρέκια και παγωτά), αίφνης ενθυμήθηκαν -ως κάθε έτος μετά το Πάσχα- ότι αφικνείται καλοκαίρι. Ω γ@μώτο μου! Ωιμέ συμφορά της καψερής, αλί και καραμάν αλί, τι θα κάνω η άμοιρη που δεν σκέφτηκα ότι θα χρειαστεί να βάλω και μαγιό κι άλλα τέτοια τινά…
Τω καιρώ αυτώ, μετά την αγία χοληστερίνη εορτάζεται η αγία κυτταρίτιδα, βοήθειά μας. Και οι κοπέλες τραβάνε μίνι και κοντά μπλουζάκια, ίνα μην φαίνονται οι καινοφανείς και μη δίπλες, τρίπλες και ραγάδες. Σωρηδόν σπεύδουν στα βόδι line και εκλιπαρούν για αναπαλαίωση. Τρίβουν τας χείρας των οι παρεπιδημούντες βασανιστές, υποσχόμενοι απώλεια εκατό ή διακοσίων χιλιογράμμων εντός ενός ή δύο μηνών. Ολίγον καιρό αργότερα, εκείνες που δεν νήστεψαν τη σαρακοστή (ήτις –σημειωτέον- διαρκεί 48 ημέρας, όσες και η πεντηκοστή!), έχουν γίνει ωσάν το ιερόν λείψανο του οσίου Παχωμίου. Οι περισσότερες βέβαια, έχουν απολέσει (από λέσι) βάρος ίσο με το πορτοφόλι τους και βλέπουν με φρίκη τα χιλιόγραμμα να επιστρέφουν, άμα τη απομακρύνσει από τα ιεροεξεταστικά όργανα του ινστιτούτου. Άπασαι πάντως θα εμφανιστούν οσονούπω εις παραλίες είτε χρειαστεί να κρύβονται εις την σκιά δια να μην διακρίνονται οι σωματικές ατέλειες είτε όχι. Διότι η κυνωνία τις θέλει συμμέτοχες εις ένα κρετίνικο συναγωνισμό, όπου οι έχουσες την ελαφρότητα του φελλού (παντοιοτρόπως) επιπλέουν.
Ψυχραιμία αδελφές! Η στήλη προσφέρει στις ελάχιστες εναπομείνασες αναγνώστριες (μετά τις αήθεις φαλλοκρατικές επιθέσεις της κτηνώδους δυνάμεως και ογκώδους αγνοίας μας), ένα κουπόνι δια το πρόγραμμα «περιποίησις μυαλού». Αρκετά πια με τα υπέροχα κορμιά που εντός τους κατοικούν φαντάσματα, αρκετά με την περιποίηση προσώπου, κώλου κλπ…

ΥΓ (άσχετο): Και πεταλωτής και ιππουργός! Παρ’ άλογο! Και αστείατροι, αστειονομικοί, αστειατόρια, δυναστείες, προαστειακός! Είμαστε σοβαροί;

(από τον "Εξώστη" - Θεσσαλονίκη)

Η σήψη του καπιταλισμού δείχνει τη σήψη της σύγχρονης κοινωνίας μαζί με τους νόμους της και την ηθική της.
Για να εξασφαλίσουν το θρίαμβο των συμφερόντων τους στα μεγάλα ζητήματα, οι κυρίαρχες τάξεις είναι υποχρεωμένες να κάνουν παραχωρήσεις στα δευτερεύοντα ζητήματα και φυσικά μόνο στο βαθμό που αυτές οι παραχωρήσεις συμβιβάζονται με τα λογιστικά τους κατάστιχα.
Η μπουρζουαζία, που ξεπερνά κατά πολύ το προλεταριάτο σε τελειότητα και αδιαλλαξία ταξικής συνείδησης, ενδιαφέρεται ζωτικά να επιβάλει τη δική της ηθική φιλοσοφία στις εκμεταλλευόμενες μάζες. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οι συγκεκριμένοι κανόνες της καπιταλιστικής κατήχησης κρύβονται κάτω από ηθικές αφαιρέσεις, πατροναρισμένες από τη θρησκεία, τη φιλοσοφία ή από κείνο το νόθο πλάσμα που λέγεται «κοινή λογική». Η έκκληση σε αφηρημένους κανόνες δεν είναι ένα απλό, αμερόληπτο φιλοσοφικό λάθος, αλλά ένα αναγκαίο στοιχείο στο μηχανισμό της ταξικής απάτης. Η αποκάλυψη αυτής της απάτης, που διατηρεί στη ζωή την παράδοση χιλιάδων χρονών, είναι το πρώτο καθήκον κάθε προλετάριου επαναστάτη.
Το ζήτημα δε βρίσκεται στο ποιο από τα εμπόλεμα στρατόπεδα προκάλεσε ή είχε τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων. Η ιστορία έχει διαφορετικά μέτρα και σταθμά για την ωμότητα των Βορείων και την ωμότητα των Νοτίων στον εμφύλιο πόλεμο. Ας μην τολμήσουν οι κατάπτυστοι ευνούχοι να μας πουν ότι ένας δουλοκτήτης που με την πονηριά και τη βία κρατάει έναν δούλο αλυσοδεμένο και ένας δούλος που με την πονηριά ή τη βία σπάζει τις αλυσίδες του, μπορεί να είναι ίσοι μπροστά σε ένα δικαστήριο ηθικής!

Leon Trotsky – «Η ηθική τους και η ηθική μας»

Η εξουσία παρέχει κάθε τι που θα μπορούσε να ζητήσει ένας ψυχοπαθής. Του παρέχει έναν ολόκληρο κόσμο για να μισεί, κατ’ επέκταση του αρχικού του μίσους για τον κόσμο. Η δουλική ταύτισή του με την εξουσία, τον καθιστά αυτομάτως διαχειριστή και ενίοτε ιδιοκτήτη ανθρώπινων υπάρξεων, που πάνω τους μπορεί να εκτονώνει την κτηνωδία που απορρέει από το μίσος της εικόνας του εαυτού του. Κι έτσι μπορεί να ανέχεται την απεχθέστατη και ανυπόφορη εικόνα του. Κινούμενοι σ’ ένα διπλό επίπεδο, οι εξουσιοφρενείς είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν μια δισυπόστατη «νέο-γλώσσα», όπως αναλύθηκε από τον Orwell στο «1984».
Το πώς νοιώθω καθορίζεται από την αυξανόμενη αηδία μου για τον κόσμο όπως είναι και την απόφασή μου να εναντιώνομαι σ’ αυτόν όσο το δυνατό αποτελεσματικότερα. Από τη θέλησή μου να αντιπαλεύω τις αφανιστικές επιλογές της εξουσίας. Και από τη μόνιμη αγωνία και τη σταθερή μου απόφαση να μη βρεθώ ποτέ συμπαραταγμένος με τον δήμιο. Που κατά περίπτωση μεταμφιέζεται σε «σωτήρα», ασφαλίτη, χωροφύλακα, στρατοδίκη, παρακρατικό, κομματικό καθοδηγητή, ψευτο-θεραπευτή ή δήθεν επιστήμονα.

Κλεάνθης Γρίβας – «Αντίσταση στην εποχή του τίποτα»

Άνοιξη
τσίτι τσιτωμένο
Άνοιξη
σφήκα του χεριού
Άνοιξη
«μη»
«θα μας δούνε»
«τέρας»

Οδυσσέας Ελύτης

Το ήξερε πως θα συμβεί μια μέρα
εκείνη η ρωγμή που κουβαλούσε
-πληγή που έβραζε, σιωπή που αιμορραγούσε-
θα τον θρυμμάτιζε για πάντα πέρα ως πέρα.
Τίναξε από πάνω του τη σκόνη
κι αμίλητος προχώρησε στο αγιάζι
τον βρίζαν' τα παιδιά πίσω απ' το Γκάζι
και κάποιος του 'ριξε νερό απ' το μπαλκόνι
Και τα σκυλιά κοιτούσαν δακρυσμένα
να χάνεται στης νύχτας τον πυθμένα
σαν κάποιος που ποτέ του δεν υπήρξε
αυτός που τόσο αγάπησε τον κόσμο...

Aperio στα λατινικά σημαίνει ανοίγω. Γι’ αυτό οι ρωμαίοι, στον μήνα που όλα ανοίγουν, έδωσαν αυτό το όνομα και τον αφιέρωσαν στη θεά Αφροδίτη. Ο τέταρτος μήνας του χρόνου βρίσκεται στο κέντρο της άνοιξης και γι’ αυτό ο λαός μας τον λέει και Ανοιξιάτη. Φέρνει και τις μεγάλες γιορτές της Λαμπρής και του Αη Γιώργη, γι’ αυτό ονομάστηκε και Λαμπριάρης ή Λαμπριάτης, καθώς και Αϊγιωργίτης. Στα μέρη που πρωτοβγαίνουν τα κεράσια, τον λένε και Κερασάρη.
Όπως ο Μάρτης έτσι κι ο Απρίλης είναι μήνας δίγνωμος: Από τη μια ο καιρός καλυτερεύει σταθερά, από την άλλη όμως δεν ξεχνάει να δείξει τα χειμωνιάτικα δόντια του με βροχές και χαλάζια. Η κακοκαιρία κάνει κακό στα σπαρτά, αλλά οι κανονικές βροχές είναι ευεργετικές αυτό τον καιρό, γιατί τώρα σπέρνονται καλαμπόκια, ρεβύθια, τριφύλλι, ρύζι, βαμβάκι, μελιτζάνες, σπανάκι, καρπούζια, πεπόνια κ.α. Έτσι οι γεωργοί περιμένουν με λαχτάρα τη βροχή που θα βοηθήσει να ξεπεταχτούν τα φυτεμένα. Το λέει άλλωστε και η παροιμία: «Αν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ αυτόν το γεωργό που ‘χει πολλά σπαρμένα». Το χαλάζι όμως είναι καταστροφή, γι’ αυτό σε πολλά μέρη προσπαθούσαν να το ξορκίσουν με το φως της ανάστασης και με μεγάλες φωτιές. Ο Απρίλης είναι επίσης μήνας με δυνατούς και ξαφνικούς ανέμους που παίρνουν τις σκηνές των τσιγγάνων, γι’ αυτό και κείνοι δεν αγαπούν καθόλου αυτό τον μήνα. Απαριθμώντας τους μήνες λένε «Φλεβάρης… Μάρτης… Μάης…».

Μα ο ποιητής λέει "έστησ' ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα".

Απρίλη ψεύτη...