Ενδεια φέρον συχνά το ενδιαφέρον, σ’ αυτό τον κόσμο που μπορεί να ρερητόρευσε το ρερητορευμένο ρο, αλλά κολλάει στα εξεζητημένα ζήτα και ζήτω –γι’ αυτό και εγεγαμήθη παρά του γεγαμημένου γάμα- κι εξακολουθεί να πορεύεται εθελοτυφλώντας… Ομως, όσο είμαστε όρθιοι, ας συνεχίσουμε να κάνουμε τους προϊστορικούς δυνάστες του Ανθρώπου –που δεν είναι πάντα μόνο απέναντι- ν’ ανησυχούν…

"Τριάντα αιώνες και πλέον ο άνθρωπος πασχίζει να βάλει τη μια λέξη κοντά στην άλλη με τέτοιον τρόπο που η σκέψη να εξαναγκάζεται να παίρνει καινούργιες, αδοκίμαστες στροφές. Ιδού που για πρώτη φορά η λειτουργία αυτή σταμάτησε. Είμαστε πανέτοιμοι για τη βλακεία".

Οδυσσέας Ελύτης

"Οταν μιλούν για εκπαίδευση δεν αναφέρονται στη μόρφωση. Και όταν συνδέουν τον εκπαιδευμένο πληθυσμό με την έξοδο από την κρίση έχουν κατά νου τη δυνατότητα του κεφάλαιου για ψηλότερο ποσοστό υπεραξίας, για περισσότερη εκμετάλλευση, άρα για μεγαλύτερα κέρδη. Η «διά βίου μάθηση» δεν αφορά το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να μορφώνεται διαρκώς, να κατακτά τα επιτεύγματα της επιστήμης, της τέχνης, της λογοτεχνίας, των κοινωνικών επιστημών, αλλά τη δημιουργία ενός εργατικού δυναμικού που θα δεχτεί πως δεν έχει σίγουρο ούτε το επάγγελμα που του δίνει τη δυνατότητα να επιβιώνει.
Αν ξύσεις τη λαμπρή φράση «διά βίου μάθηση», θα βρεις τη φράση «κινητικότητα του εργατικού δυναμικού». Κινητικότητα σημαίνει ότι δεν υπάρχει σταθερή σχέση εργασίας, δεν υπάρχει επάγγελμα συμβατικά κατοχυρωμένο, δεν υπάρχει καμιά εργασιακή κανονικότητα. Υπάρχουν μόνο οι ανάγκες κερδοφορίας του κεφάλαιου και το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα του αφεντικού. Σήμερα είσαι εδώ, αύριο είσαι εκεί, σήμερα πληρώνεσαι γι’ αυτό, αύριο για κάτι άλλο. «Απσχολήσιμος» που έλεγε ο Σημίτης, ο οποίος πρώτος εισήγαγε αυτόν τον όρο στο νεοελληνικό λεξιλόγιο.
Ενας τέτοιος εργαζόμενος δεν είναι μόνο κακοπληρωμένος. Είναι ένας εργαζόμενος υποταγμένος, διότι έχει εκ των προτέρων αποδεχτεί την ήττα του. Εχει παραδεχτεί πως δεν είναι παρά ένα αναλώσιμο εξάρτημα της καπιταλιστικής παραγωγής. Οτι για την ανεργία και την εργασιακή του περιπλάνηση φταίει ο ίδιος, διότι δεν είναι επαρκώς «κατηρτισμένος». Ενας τέτοιος εργαζόμενος λίγο διαφέρει από ανδράποδο.
Η προοπτική μιας τέτοιας εργασιακής πραγματικότητας είναι εφιαλτική. Μπορούμε ήδη να τη δούμε στις μορφές σύγχρονου δουλεμπόριου (εργολαβίες και ενοικίαση εργαζόμενων). Γι’ αυτό και έχει ιδιαίτερη αξία να δώσουμε έναν συλλογικό αγώνα ενάντια σ’ αυτή την κόλαση, στην οποία οι εργαζόμενοι είναι ανίσχυροι. Γιατί αυτό είναι το μέλλον όλων μας".

(από την εφημερίδα "Κόντρα")

«Ο στωικισμός είναι η αυτοκτονία. Εξάλλου στα μέτωπα οι άνθρωποι άρχισαν πάλι να πεθαίνουν. Αν κάποτε υπάρξει ένας κόσμος ειρηνικός, ευτυχισμένος, τι θα σκεφτεί γι’ αυτά τα πράγματα; Ισως αυτό που κι εμείς σκεφτόμαστε για τους κανίβαλους, για τις θυσίες των Αζτέκων, για τις δίκες μαγισσών. Ολα είναι ίδια»

(Cesare Pavese – οι τελευταίες ημερολογιακές σημειώσεις – 14 Ιούλη 1950)

"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
Ν' αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους, να ζητάς συντρόφους!
Να 'σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις"

Νίκος Καζαντζάκης - "Ασκητική"

"Fumer surtout, boire des liqueurs fortes comme du metal bouillant, comme faisaient ces chers ancetres autour des feux" (πάνω απ’ όλα θα καπνίζω, θα πίνω ποτά δυνατά σαν καυτό μέταλλο, όπως έκαναν γύρω από τη φωτιά εκείνοι οι λατρευτοί προγονοί μας)

Arthur Rimbaud

Το τσιγάρο είναι ο τέλειος τύπος της τέλειας απόλαυσης. Είναι εξαίσιο και μας αφήνει ανικανοποίητους. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

(Oscar Wilde)

Στο χωριό της γλώσσας μου

τη λύπη τηνε λένε Λάμπουσα...

(Οδυσσέας Ελύτης)