Επιστολή για τα γεγονότα στη Νομαρχία Ξάνθης

"Είχαμε αποφασίσει να μην παρέμβουμε δημόσια για τα όσα διαδραματίστηκαν στη Νομαρχία και έξω από αυτήν την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2008 το μεσημέρι. Όμως η προχθεσινή δημόσια ανακοίνωση της Συνδικαλιστικής Κίνησης Αστυνομικών νομού Ξάνθης μάς υποχρεώνει τουλάχιστον να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Δεν είμαστε «αυτόπτες μάρτυρες» (τα εισαγωγικά περιέχονται στην ανακοίνωση). Είμαστε πολίτες με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση, οι οποίοι την παραπάνω μέρα και ώρα, άλλοι φεύγοντας από την πορεία, άλλοι περαστικοί και άλλοι εργαζόμενοι στο Διοικητήριο γίναμε ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ των όσων συνέβησαν έξω από τη Νομαρχία. Είδαμε δηλαδή με τα μάτια μας:
1. Τέσσερεις πολίτες (μεταξύ των οποίων και ένα δημοσιογράφο, ο οποίος κάλυπτε δημοσιογραφικά το γεγονός) να δέχονται χτυπήματα στο κεφάλι από άνδρες των ΜΑΤ, την ώρα που αποχωρούσαν από τον εσωτερικό χώρο της Νομαρχίας και να μεταφέρονται στο Νοσοκομείο Ξάνθης. 2. Αστυνομικό να σπάζει χωρίς λόγο με το γκλομπ του τη γυάλινη πόρτα της εισόδου της Νομαρχίας, ενώ πίσω από αυτήν βρισκόταν πολίτες και υπήρχε κίνδυνος τραυματισμού τους. 3. Δυνάμεις των ΜΑΤ να παρατάσσονται αναίτια σε σχηματισμό επίθεσης στο χώρο έξω από τη Νομαρχία ακριβώς απέναντι από τους διαδηλωτές, οι οποίοι είχαν ήδη αποχωρήσει από τον εσωτερικό χώρο της Νομαρχίας Ξάνθης, δημιουργώντας περιττές εντάσεις και οξυμένο κλίμα. Σημειωτέον ότι τη στιγμή εκείνη οι διαδηλωτές, οι οποίοι ήταν φοιτητές και μαθητές χωρίς κουκούλες, χωρίς πέτρες, χωρίς μολότωφ, ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν.
Τελειώνοντας τρεις παρατηρήσεις: 1. Περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών περισσότερη ψυχραιμία και νηφαλιότητα στην αποτίμηση των γεγονότων και όχι τη λογική του να φανούμε βασιλικότεροι του βασιλέως. 2. Περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών μία συγνώμη ή έστω μία έκφραση συμπάθειας, τουλάχιστον για το δημοσιογράφο, για τον οποίον κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι παρανόμησε. Ο Αστυνομικός Διευθυντής το έκανε. Το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών όχι. 3. Περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών αντί για μειωτικούς χαρακτηρισμούς του τύπου «αυτόπτες μάρτυρες» ή «γιατί δεν είχαν κάμερα να καταγράψουν τα γεγονότα» να αναγνώριζαν ότι με τη νηφαλιότητα και την ψυχραιμία μας αποτρέψαμε δυσάρεστες για όλους και κυρίως για τον τόπο μας καταστάσεις. Γιατί τελικά υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να συνεννοηθεί κανείς με δεκαπεντάχρονους και εικοσάχρονους νέους εκτός από την άσκηση βίας.
Ξάνθη 18 Δεκεμβρίου 2008
Οι ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (χωρίς εισαγωγικά)
Νίκος Ανταμπούφης - μαθηματικός, Τηλέμαχος Αρναούτογλου - δημοσιογράφος, Στάθης Ασβεστόπουλος - υπάλληλος Πολυτεχνικής Σχολής, Κώστας Βαρελάς - πολιτικός μηχανικός, Κώστας Γούναρης - δικηγόρος, Νίκος Καλιαμπάκας - ιδιωτικός υπάλληλος, Μαρία Λάμπρου - καθηγήτρια κλασικού μπαλέτου, Μαρία Λουκοπούλου - καθηγήτρια, Θοδωρής Μπακάλης - δημοσιογράφος, Αναστασία Πανίδου - νοσηλεύτρια, Αριάνα Παπαϊωάννου - δασκάλα, Δημήτρης Σελβιέρογλου - δημόσιος υπάλληλος, Θεολόγης Ταμπάκης - δάσκαλος, Θεώνη Τσατσαρίδου - δασκάλα, Στέφανος Χατζησάββας - χημικός μηχανικός .

Να γίνουμε οι μυθικοί ανατροπείς όσων ανατρέπουν τους μύθους και οι υπέροχοι εξολοθρευτές όσων εξολοθρεύουν ό,τι υπέροχο.
Ας είναι ουσιαστικά μια νέα χρονιά αυτή που έρχεται, ένα άλμα προς τη ζωή κι όχι άλλο ένα βήμα προς το θάνατο.

“Πρωτοχρονιάτικο” του Κώστα Βάρναλη:
Σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λαδωμένες μπούκλες,
σκεμπέδες σταυροθόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες,
ξετσίπωτοι, ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι
ντυμένοι στα μαλάματα κ’ επίσημοι κι ωραίοι.
Σαράντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς βαρά η καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στο τζάκι
κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στο μπατζάκι.
Όξω ο κοσμάκης φώναζε: -Πεινάμε τέτοιες μέρες,
γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες.
Κι οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυραίοι
ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν: -Είστε αθέοι.

"Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν’ αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλιωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση παπάδες και ακαδημαϊκοί
και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει
να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μάρξ...
τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν
αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα..."

"...θα έρθει η ώρα
που θα τρέχετε απεγνωσμένα στο στιλβωτήριο
"συνοδοιπόροι" και "αποστάτες"
να βάψετε τα δικά σας
μα η μπογιά δεν θα πιάνει
ότι και αν κάνετε, όσα και αν δίνετε
τέτοιο άτιμο κόκκινο είναι το δικό μας"

(Κατερινούλα)

Επικίνδυνα συνεχίζουν κάποιοι να παίζουν με τη φωτιά, ρίχνοντας λάδι και εξωθώντας τον μαινόμενο κοινωνικό πόλεμο στα άκρα. Το περιστατικό του τραυματισμού του μαθητή Γιώργου Παπλωματά από άγνωστης(;) ταυτότητας ελεύθερο σκοπευτή δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπο εκείνων που κόπτονται για την «κοινωνική ειρήνη», αλλά και πώς την εννοούν…
Πέρα από το συμβάν, τόσο ο εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛΑΣ κ. Στάθης όσο και ο επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας κ. Ευσταθίου, επιβεβαίωναν ότι πρόκειται για βολίδα αεροβόλου και όχι πυροβόλου όπλου. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση της εγχείρισης ιδιωτικά κανάλια μετέδωσαν πως διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για σφαίρα πυροβόλου όπλου μικρού διαμετρήματος, γεγονός που εάν επαληθευτεί δίνει άλλη διάσταση στο συμβάν.
Οι μαθητές του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας (ΣΑΣΑ), κατήγγειλαν με ανακοίνωσή τους ότι ο συμμαθητής τους δέχθηκε δολοφονική επίθεση. Οι μαθητές δηλώνουν ότι η επίθεση αυτή "στρέφεται ενάντια στο οργανωμένο μαθητικό κίνημα και στα εκλεγμένα όργανα του και θα λάβει οργανωμένη απάντηση από το μαθητικό και όλο το λαϊκό κίνημα".
Ανακοίνωση εξέδωσε και η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ):
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ - OΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
Δέκα μέρες μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου έγινε νέα εγκληματική επίθεση σε βάρος μαθητή. Χτες το βράδυ τα μέλη του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του 1ου Λυκείου Περιστερίου, ενώ προετοίμαζαν τη συμμετοχή τους στο σημερινό μαθητικό συλλαλητήριο, δέχτηκαν πυροβολισμούς από «αγνώστους», με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο χέρι ο μαθητής Γιώργος Παπλωματάς. Οι γονείς εκφράζουμε την οργή μας για τη νέα εγκληματική ενέργεια. Νιώθουμε οργή και αγανάκτηση για τη μεθοδευμένη συνολική επίθεση στα παιδιά μας, στη νέα γενιά, που καταργεί τα δικαιώματά τους στη μόρφωση, στην εργασία, στη ζωή με δικαιώματα, αλλά και εγκληματική επίθεση κατά της ίδιας της ύπαρξής τους.
Παρά τις υποκριτικές κορώνες των «Φαρισαίων», το κράτος υπάρχει, οι φανεροί και κρυφοί μηχανισμοί του είναι «αποτελεσματικοί». Φροντίζουν, με τη συκοφαντία, με την κολακεία και την απειλή ακόμα και με το έγκλημα, να συκοφαντήσουν, να ελέγξουν, να χειραγωγήσουν, να τρομάξουν την νεολαία και το λαό, να κάμψουν κάθε οργανωμένη αντίσταση που αμφισβητεί και στρέφεται κατά των κερδών του κεφαλαίου και της εξουσίας του. Για να τα καταφέρουν, δεν διστάζουν ακόμη και να πυροβολήσουν τα παιδιά μας, αφού πρώτα έχουν σημαδέψει το μέλλον τους. Είναι φανερό ότι, μπροστά στην κρίση που έρχεται, προσπαθούν το κύμα της λαϊκής οργής να το προσανατολίσουν και να το εκτονώσουν ανώδυνα στις βιτρίνες και στους κάδους των σκουπιδιών.
Καμιά «δίκαιη δίκη», καμιά έκφραση «συμπάθειας» για τα ατίθασα νιάτα, που ξεχειλίζει από τα κανάλια και την «εξουσία, δεν εξασφαλίζει τα δικαιώματα και τη ζωή των παιδιών μας. Η μόνη ασπίδα τους είναι ο αγώνας μας. Οι οικογένειες δεν φτάνει να αγωνιούμε για τη ζωή και το μέλλον τους. Η μόνη λύση είναι να οργανώσουμε αποτελεσματικούς αγώνες απέναντι στο άδικο σύστημά τους και στα εγκληματικά τους σχέδια.
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ την Παρασκευή 19/12 στις 12 το μεσημέρι στον Αγ. Αντώνιο στο Περιστέρι
ΝΑ ΑΦΟΠΛΙΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ
Το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο κοινωνικός πόλεμος μαίνεται! Ελεύθεροι σκοπευτές παρατάσσονται απέναντι στα άοπλα παιδιά με τα πολύχρωμα όνειρα και τις χαμένες ελπίδες. Στόχος τους ό,τι εκπροσωπεί τη ζωή. Είναι (α)γνωστοι, είναι αδίστακτοι!...

...και διηγώντας τα να κλαις...

Από τον "Ασύνταχτο Τύπο"

Σήμερα στις 8 το πρωί απλοί εργαζόμενοι και μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων που πρόσκεινται στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο και όχι μόνο κατέλαβαν το κτίριο της ΓΣΕΕ (Πατησίων 69 & Αινιάνος 2). Υποστηρίζουν ότι το απελευθέρωσαν από τους γραφειοκράτες και το άνοιξαν στους εργαζομένους. «Το κτήριο ανακηρύσσεται σε Απελευθερωμένη Εργατική Ζώνη» δήλωσαν οι καταληψίες. Ιδού και η προκήρυξη των καταληψιών
Την ιστορία μας ή θα την καθορίσουμε εμείς ή θα καθοριστεί ερήμην μας.
Εμείς, οι χειρώνακτες εργάτες υπάλληλοι, άνεργοι, προσωρινοί, ντόπιοι και μετανάστες, που δεν είμαστε τηλεθεατές και συμμετέχουμε από το Σάββατο βράδυ, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις διαδηλώσεις, στις συγκρούσεις με την αστυνομία, στις καταλήψεις του κέντρου και των γειτονιών, που πολλές φορές χρειάστηκε να παρατήσουμε τη δουλειά μας και τις καθημερινές μας υποχρεώσεις για να βρεθούμε στο δρόμο με τους μαθητές, τους φοιτητές και τους άλλους προλετάριους που αγωνίζονται.
Αποφασίσαμε να καταλάβουμε το κτήριο της γσεε για :
Να το μετατρέψουμε σε χώρο ελεύθερης έκφρασης και συνάντησης των εργατών.
Να διαλύσουμε το μύθο που προωθούν τα ΜΜΕ ότι οι εργάτες ήταν και είναι απόντες από τις συγκρούσεις και ότι η οργή που εκφράζεται αυτές τις μέρες είναι υπόθεση 500 «κουκουλοφόρων», «χουλιγκάνων» και λοιπά παραμύθια, ενώ στην οθόνη και στα παράθυρά τους οι εργάτες ήταν παρόντες ως οι πληγέντες τις σύγκρουσης, την ίδια στιγμή που η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο οδηγεί σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις οι οποίες από τα ίδια τα ΜΜΕ και τους διαχειριστές τους παρουσιάζονται ως «φυσικό φαινόμενο».
Να στηλιτεύσουμε και να αποκαλύψουμε το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην υπονόμευση της εξέγερσης και όχι μόνο. Η γσεε και όλος ο συνδικαλιστικός μηχανισμός, που τη στηρίζει, δεκαετίες τώρα, υπονομεύουν αγώνες, παζαρεύουν την εργατική μας δύναμη για ψίχουλα, διαιωνίζοντας το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της μισθωτής σκλαβιάς. Ενδεικτική είναι η στάση τους την προηγούμενη Τετάρτη που ακυρώνοντας την προγραμματισμένη απεργιακή πορεία περιορίστηκε στην οργάνωση μιας σύντομης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα φροντίζοντας παράλληλα να διώξει τον κόσμο άρον-άρον από την πλατεία μην τυχόν μολυνθούν οι συγκεντρωμένοι από τον ιό της εξέγερσης.
Να ανοίξουμε για πρώτη φορά αυτό το χώρο- ως συνέχεια του κοινωνικού ανοίγματος που δημιούργησε η εξέγερση- ο οποίος έχει κτιστεί με τις δικές μας εισφορές και από τον οποίο είμαστε αποκλεισμένοι. Γιατί τόσα χρόνια εμπιστευόμαστε την τύχη μας σε κάθε λογής σωτήρες, φτάνοντας να χάσουμε ακόμα και την αξιοπρέπεια μας. Σαν εργαζόμενοι πρέπει να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να μην αναθέτουμε τις ελπίδες μας σε κανέναν πεφωτισμένο ηγέτη ή «ικανό» αντιπρόσωπο. Πρέπει να αποκτήσουμε φωνή, να βρεθούμε, να μιλήσουμε να αποφασίσουμε και να δράσουμε. Ενάντια στη γενικευμένη επίθεση που βρισκόμαστε. Η δημιουργία συλλογικών αντιστάσεων «από τα κάτω» είναι μονόδρομος.
Να προωθήσουμε την ιδέα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς, τις επιτροπές αγώνα και τις συλλογικές διαδικασίες βάσης καταργώντας τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές.
Τόσα χρόνια καταπίνουμε τη μιζέρια, τη ρουφιανιά και τη βία στη δουλειά. Συνηθίσαμε να μετράμε τους σακατεμένους και τους νεκρούς μας- γεγονότα που βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα». Συνηθίσαμε να μετράμε και ν’ αδιαφορούμε για τους μετανάστες- ταξικούς αδελφούς μας- που δολοφονούνται. Κουραστήκαμε να ζούμε με το άγχος της εξασφάλισης του μισθού, των ενσήμων και μιας σύνταξης που φαντάζει όνειρο απατηλό.
Όπως παλεύουμε ώστε να μην αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια των αφεντικών και των συνδικαλιστών αντιπροσώπων έτσι δε θ’ αφήσουμε στα χέρια του κράτους και των δικαστικών μηχανισμών του κανένα από τους συλληφθέντες εξεγερμένους.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Εργατική συνέλευση στο «απελευθερωμένο»κτήριο της ΓΣΕΕ - Τετάρτη 17/12/08, ώρα 18:00.
Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών

Χωρίς Αιτία! Ξυλοδαρμός και σύλληψη κοπέλας μπροστά στη μητέρα της
(από το alepouda.blogspot.com).
"Ανεβάζω αυτή τη μαρτυρία για μια εντελώς παρανοϊκή σύλληψη και κακοποίηση μιας κοπέλας που ούτε σε διαδήλωση συμμετείχε, ούτε πείραξε κανέναν. Επίσης, δεν θέλω να ακούσω ότι βρισκόταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, γιατί αν υπάρχει ένα λάθος σημείο αυτό βρίσκεται στον εγκέφαλο αυτών των επικίνδυνων τραμπούκων που φροντίζουν υποτίθεται για την ασφάλεια μας. Η Μυρτώ είναι μία φίλη 26 χρονών που εργάζεται και κάνει το μεταπτυχιακό της στο Brighton της Αγγλίας. Εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές. Είναι ζωντανός άνθρωπος, καλλιτέχνης, ιδεολόγος, χορτοφάγος, φιλική, γεμάτη ιδέες και όνειρα... Είναι καλή ερασιτέχνης φωτογράφος και συνήθως κυκλοφορεί με τη φωτογραφική της μηχανή. Το Φεβρουάριο σκοπεύει (ή σκόπευε...) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα.Στο δρόμοΕχθές, Δευτέρα 15/12 λίγο πριν τις 2:00 το μεσημέρι, περπατούσε βιαστικά μαζί με τη μητέρα της για να προλάβουν ανοικτή την τράπεζα. Το σπίτι τους είναι στου Γκύζη, κάποιους δρόμους πίσω από την Ασφάλεια. Ήθελαν να πάνε στη στάση μετρό των Αμπελοκήπων. Δύο δρόμους πάνω από την Γ.Α.Δ.Α, τους σταμάτησαν τα Μ.Α.Τ, λέγοντάς τους να μην προχωρήσουν άλλο, αλλά να πάνε από άλλο δρόμο. Η μητέρα της κοντοστάθηκε και έπιασε την κουβέντα με έναν αστυνομικό, ρωτώντας τον ποια στάση μετρό είναι ανοικτή, από ποιο δρόμο να πάνε κλπ. Η Μυρτώ στάθηκε κι εκείνη, περιμένοντάς την στο απέναντι πεζοδρόμιο. Τότε ένας «άνδρας» των ΜΑΤ την πλησίασε λέγοντάς της «τι κάνεις εδώ ρε κωλόπαιδο?! Δεν σου είπαμε να φύγεις από δω?!». Η Μυρτώ εκνευρίστηκε με τον τρόπο του και έκατσε εκεί φωνάζοντας «περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!». Μετά από μισό λεπτό, μπροστά στα μάτια της μητέρας της, τέσσερις άνδρες των ΜΑΤ ήρθαν κατά πάνω της. Της έριξαν κλωτσιά στην πλάτη κι εκείνη έπεσε στο δρόμο. Η Μυρτώ είναι λίγο πάνω από 50 κιλά. Όπως είναι φυσικό, άρχισε να φωνάζει και να τους βρίζει. Η μητέρα της άρχισε να φωνάζει πανικόβλητη και να τους παρακαλάει να αφήσουν ήσυχη τη Μυρτώ. Κάποιοι άνδρες των Μ.Α.Τ τη σταματούσαν από το να πάει κοντά στην κόρη της, όσο οι άλλοι τέσσερεις είχαν γυρίσει το χέρι της Μυρτούς πίσω από την πλάτη κρατώντας την κάτω στο δρόμο. Την κλωτσούσαν στην κοιλιά, στα πόδια, στα πλευρά, βρίζοντάς την χυδαία και σεξιστικά! Εκείνη αντέδρασε και προσπάθησε να τους ξεφύγει. Τέτοια ήταν η οργή της που τα κατάφερε για λίγο, παρόλο που στην προσπάθεια της παραλίγο να χάσει το χέρι της. Οι αστυνομικοί όμως ήταν πολλοί. Εκείνη την ώρα ήρθαν στο μέρος της «οι άνδρες με τα μπλε» (με κράνη κλπ) και της είπαν «προσαγωγή!». Η Μυρτώ τους είπε –εξουθενωμένη από το ξύλο αλλά και οργισμένη-, «εντάξει, μόνο μην με αγγίζετε! Θα περπατήσω μόνη μου». Τότε ένας απ’ αυτούς πήγε από πίσω της και έκανε πάνω της την κλασική χυδαία κινήση προσποίησης σεξ. Στο δρόμο για την Γ.Α.Δ.Α την έβριζαν (λέγοντάς της το πώς θα την γ...) κι έφαγε κι άλλη κλωτσιά στην πλάτη. Η μητέρα της ακολουθούσε. Κάθε τόσο η Μυρτώ τους ρωτούσε γιατί κατηγορείται, αλλά κανείς βέβαια δεν της έλεγε. Όταν έφτασαν, δεν άφηναν τη μαμά της να ανέβει μαζί με τη Μυρτώ (και τη συνοδεία της), αλλά ένας (πιο «καλός») τελικά την άφησε. Στη Γ.Α.Δ.ΑΣτον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει. Τη Μυρτώ την έβαλαν σε ένα δωμάτιο (φυσικά αφήνοντας απ’ έξω τη μαμά), που είχε 2 καναπέδες. Στον ένα καθόταν ένας έφηβος 17 χρονών –όπως έμαθε αργότερα η Μυρτώ- που έκλαιγε ασταμάτητα (όσο ήταν εκεί η Μυρτώ, αυτό το παιδί -με σπασμένα τα νεύρα- δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Στο δωμάτιο ήταν 2 άνδρες γύρω στα 30, καλοβαλμένοι και μοντέρνα ντυμένοι. Είπαν στη Μυρτώ να κάτσει στον ένα καναπέ. Αμέσως της είπαν (βρίζοντάς την) να σηκωθεί και να πάει να κάτσει στον άλλο καναπέ. Η Μυρτώ δεν μιλούσε. Με το που σηκώθηκε για να πάει στον άλλο καναπέ (δίπλα στο παιδί που έκλαιγε) την κλώτσησαν στην πλάτη. Η Μυρτώ έμεινε στην Ασφάλεια γύρω στις 3,5 ώρες. Όσο ήταν σ’ αυτό το δωμάτιο, οι μπάτσοι δεν την κτύπησαν ξανά, με κλωτσιές. Της έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, εξευτελίζοντας την προσωπικότητά της. Πλησίαζαν το πρόσωπό τους γύρω στα 10 εκατοστά από το δικό της και αποκαλώντας την ...διάφορα, της περιέγραφαν το πως θα «ασελγήσουν» επάνω της. Κάθε τόσο της τραβούσαν τα μαλλιά. Όταν ρώτησε πόσο θα κρατήσει αυτό κι αν αργούν πολύ ακόμα, ο ένας της είπε να τον ξαναρωτήσει το ίδιο πράγμα όταν θα την π... όλοι μαζί. Επειδή βρήκαν στην τσάντα της τη φωτογραφική μηχανή, τη ρωτούσαν επίμονα κάθε λίγο αν είναι δημοσιογράφος. Όταν η Μυρτώ έλεγε ότι δεν είναι, την έβριζαν. Δεν είχε μαζί της ελληνική ταυτότητα, αλλά είχε χαρτιά (ταυτότητα από τη σχολή της, πάσο κλπ) από την Αγγλία. Η μητέρα της είχε ταυτότητα μαζί της. Όταν είδαν αυτά τα χαρτιά, έδειξαν πιο εξοργισμένοι και τη ρωτούσαν τι γυρεύει στην Ελλάδα! Η Μυρτώ τους είπε ότι ήρθε στην πόλη της, για να κάνει Χριστούγεννα με τη μητέρα της, αλλά εκείνοι της έλεγαν ότι δεν την πιστεύουν και ότι είναι ξένος δημοσιογράφος, σκουλήκι κλπ... Είδαν τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει αυτές τις μέρες και ήθελαν να κατασχέσουν την κάρτα μνήμης της μηχανής, αλλά η Μυρτώ δεν την έδινε. Επειδή έχει σχετικά καλή Digital SLR μηχανή, την ειρωνευόντουσαν για το πώς είχε τέτοια μηχανή, ενώ δεν είναι δημοσιογράφος και πώς την αγόρασε, πόσο κοστίζει και τέτοια... Αργότερα, μπήκε στο δωμάτιο η δικηγόρος του 17χρονου. Αμέσως μαζεύτηκαν λίγο οι μπάτσοι και έγιναν πιο «ευγενικοί». Έκανε κάποιες συνεννοήσεις για το παιδί. Όπως άκουσε η Μυρτώ, το παιδί είπε ότι αστυνομικοί έβαλαν πέτρες στις τσέπες του, καθώς τον ανέβαζαν στον 11ο όροφο... (αυτός όπως είπαμε, δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Μετά η δικηγόρος πλησίασε τη Μυρτώ. Τότε τη σταμάτησαν οι μπάτσοι, λέγοντάς της ότι η κοπέλα εκπροσωπείται ήδη και ότι ο εκπρόσωπος της είναι απ’ έξω. Η δικηγόρος απάντησε ότι απ’ έξω είναι η μητέρα της κοπέλας κι ότι μόλις τη διόρισε δικηγόρο και της Μυρτούς, όταν είδε ότι έμπαινε στο δωμάτιο ως δικηγόρος του άλλου παιδιού. Είπε στη Μυρτώ να μη φοβάται. Έκανε κάποιες συνεννοήσεις, χαρτούρα κλπ. Η κατηγορία της τελικά ήταν «αντίσταση κατά της αρχής». Την άφησαν να φύγει. Ο 17χρονος έμεινε εκεί. Μετά πήγε στο νοσοκομείο. Στον Ερυθρό Σταυρό που εφημέρευε. Ήταν γεμάτο έφηβους. Η Μυρτώ, που δεν μπορεί και τα νοσοκομεία, έφυγε μετά από λίγο χωρίς να βγάλει ακτινογραφία. Ήθελε μόνο να πάει σπίτι της και να βγάλει τη βρωμιά από πάνω της. Το μόνο που ήθελε απεγνωσμένα, ήταν να πλυθεί. Κι ας πόναγε παντού. Έξω από το δωμάτιο στον 11ο όροφο, μπροστά στη δικηγόρο, ένας αστυνομικός της έκανε το εξής χιούμορ: «σκέψου και την καλή πλευρά. Σε φέραμε εδώ γιατί σε περάσαμε για 10 χρόνια νεώτερη!»ΕπίλογοςΠώς αισθάνεται η Μυρτώ; Μόνο όποιος έχει ζήσει κάτι τέτοιο μπορεί να την καταλάβει. Μου είπε ότι αισθάνεται άδεια. Σαν μετά από βιασμό. Πιο πολύ απ’ όλα την τρόμαξε ο εαυτός της. Αυτό μου είπε. Από άνθρωπος δυναμικός, αλλά ειρηνιστής, είδε τον εαυτό της να θέλει να σκοτώσει. Δεν ήθελε να πετάξει πέτρα ή να διαμαρτυρηθεί. Μετά από λίγο δεν τους μιλούσε καθόλου. Δεν τους απαντούσε. Ήθελε μόνο να τους σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια. Τίποτ’ άλλο. Αυτό την τρόμαξε πιο πολύ απ΄ όλα. Μετά αμφισβήτησε το νόημα των ονείρων της.Η Μυρτώ, εκεί που περπατούσε με τη μητέρα της, σωφρονίστηκε από την κρατική μηχανή".

«Μάθημα 1ον για τον υπουργό Παιδείας ως πρώην μαθητή μου»
Παραμύθι ο χρόνος

μισός παιδί, μισός άντρας

παίζει κρυφτό στα σκοτεινά

(Στ. Πολύζος, Ο χρόνος και η λίμνη)
Το να σου αρέσουν τα λαϊκά άσματα (είτε ως παιδί του λαού είτε ως νεογιάπι) είναι καλό σημάδι. Το να πηγαίνεις όμως στα μπουζούκια σε ματωμένο Σαββατόβραδο είναι κακός οιωνός. Το να 'χεις γεννηθεί και μεγαλώσει στη Θράκη είναι ευλογία θεού. Το να πηγαίνεις όμως στο γήπεδο για να δεις τον Πανθρακικό εν μέσω πραγματικών κοινωνικών εκρήξεων σηματοδοτεί απώλεια του μέτρου στάθμισης. Το να είσαι νέος και νεαρός πολιτικός είναι ευτύχημα για την απο-γεροντοποίηση της χώρας. Το να μην επιδεικνύεις όμως την προσήκουσα ευαισθησία και ευθύνη (δηλώνοντας έστω «έκανα λάθος εκτίμηση») δεν τιμάει ούτε τη γενιά σου ούτε την πολιτική. Και να θυμάσαι πάντοτε ότι στις ύβρεις των αντιπάλων μας δεν απαντάμε την Υβριν της αλαζονικής εξουσίας μας.

ΥΓ.1: Δεν φοβάστε, κύριε υπουργέ, μήπως ο ιστότοπος που καθιερώσατε ως χώρο διαλόγου των νέων fonimathiton@ypepth.gr διαβαστεί -λόγω και των λατινικών χαρακτήρων- αντί για «Φωνή μαθητών» ως «Φόνοι μαθητών»;

ΥΓ.2: Αν χρειαστεί και δεύτερο μάθημα, θα επανέλθω.

Ο πρώην δάσκαλός σου

Γ. ΠΑΝΟΥΣΗΣ

Τόσα χρόνια έχουν τη νεολαία στην πρίζα. Στο πετσί της δοκίμασαν «μεταρρυθμίσεις», στράγγισαν όνειρα για μόρφωση τσαλαπατώντας βίαια χιλιάδες παιδιά. Στις μυλόπετρες των πανελλαδικών εξετάσεων συνθλίβονται ελπίδες κι όνειρα, θυσιάζεται η ζωτική ανάγκη της ηλικίας να γευτεί τη χαρά της ζωής και στο βωμό τους στενάζουν οι φτωχικοί οικογενειακοί προϋπολογισμοί. Στα σχολεία η νεολαία αναστενάζει. Σχεδόν ανύπαρκτες οι ευκαιρίες για δημιουργική αναζήτηση και έκφραση. Οι εξαιρέσεις, μόνο χάρη στις σκληρές προσπάθειες ελάχιστων «φωτισμένων» εκπαιδευτικών. Τιμάται ο παπαγαλισμός σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου αυτού της κοινωνικής συμπεριφοράς του καθωσπρεπισμού, του συντηρητισμού, της υποταγής κι εξοβελίζονται η κριτική σκέψη και το ανήσυχο πνεύμα. Στα δικαιολογημένα μαθητικά ξεσπάσματα, μια κοινωνία εξουθενωμένη απ’ τις συνεχείς κατραπακιές, απογοητευμένη, δεμένη στις αλυσίδες του έντονου ατομικισμού, στέκεται συχνά στην καλύτερη περίπτωση σκεπτικιστικά, αδυνατώντας να συμπαραταχθεί και ν’ αγωνιστεί στο πλευρό τους.
Τα πτυχία γίνονται παλιόχαρτα, χιλιάδες άνεργοι πτυχιούχοι, καθημερινή απαξίωση της πανεπιστημιακής μόρφωσης. Η αγορά περνά πάνω της σαν οδοστρωτήρας, η πατροπαράδοτη ευχή «μάθε παιδί μου γράμματα» πουλί που πέταξε. Ολιγόμηνες συμβάσεις, ανασφάλιστη εργασία των 400 ευρώ, φόβος μπροστά στο φάσμα της ανεργίας, μεγάλα χρονικά διαστήματα στις στρατιές των ανέργων και μεγάλου βαθμού ετεροαπασχόληση. Και στο βάθος η αναγνώριση των «κολεγίων» -με ευλογίες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου- που μοιράζουν «πτυχία» επί χρήμασι, τα οποία οσονούπω θα ισοτιμηθούν με εκείνα που για την απόκτησή τους έλιωσαν πάνω στα βιβλία χιλιάδες νέοι. Μεγάλη αβεβαιότητα για το μέλλον. Τίποτε πια απ’ όσα θεωρούνταν «εισιτήρια» δεν εξασφαλίζει μια θέση στον ήλιο. Η οικογενειακή ατμόσφαιρα φορτωμένη προβλήματα. Άνεργα παιδιά συντηρούνται από γονείς ακόμη και στην παραγωγική ηλικία, γονείς χάνουν δουλειές, φυτοζωούν κι αγωνιούν, εξευτελισμός της οικογενειακής αξιοπρέπειας σε πολιτικάντηδες, προκειμένου ένα μέλος της οικογένειας να βρει μια κουτσοθέση (κατακριτέα άλλοτε στα χρόνια της ζωντανής συλλογικότητας), ας πούμε σαν σεκιουριτάς…
Βρομιά παντού. Πολιτικοί ως το λαιμό στα περιττώματα σκανδάλων, φαγοπότι μέχρι αηδίας εις υγείαν των κορόιδων, χορός δισεκατομμυρίων με συνδαιτυμόνες πολιτικούς και λαμόγια. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος στρέφεται -καθείς με τον τρόπο του - ενάντια στη νεολαία. Άλλος ανοιχτά με κατασταλτικά μέτρα, άλλος καλυμμένα με νουθεσίες καθωσπρεπισμού (στην ουσία υποταγής), όταν είναι συνυπεύθυνος για το στήσιμο της νεολαίας στον τοίχο, ακόμη και με το να βοηθά αυτό το σάπιο σύστημα να ξελασπώνει στα ζόρια του (καλή ώρα οι δυνάμεις που φιγουράρουν σαν επίσημη αριστερά).Τεράστιες οικολογικές καταστροφές -στις οποίες η νεολαία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη- χωρίς να ιδρώνει τ’ αυτί των κυβερνώντων. Γενικευμένη η αίσθηση που βιώνεται ιδιαίτερα έντονα από τη νεολαία, ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο σάπιο, χωρίς φως διεξόδου απ’ το τούνελ (η πίστη στις επαναστατικές ιδέες, στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από εκμετάλλευση είναι πολύ αδύναμη και συκοφαντημένη). Τόσα χρόνια δίσεκτα μάζεψαν πολλή οργή στους δρόμους, βάζοντας γυαλιά σε οσφυοκάμπτες, απαθείς, ξεχασμένους στο «παρατηρητήριο του καναπέ». Δικαιολογημένη κι ευεξήγητη η οργή, το «τυφλό» ξέσπασμα της νεολαιίστικης αντιβίας. Κάποιοι παλιάτσοι έσπευσαν να πουν πως το ξέσπασμα δεν είχε νόημα, αφού ο δολοφονημένος Αλέξης δεν ήταν παιδί λαϊκής οικογένειας. Τα νωθρά μυαλά τους αδυνατούν να συλλάβουν πως σ’ αυτές τις τρυφερές ηλικίες είναι ιδιαίτερα αυξημένο το αίσθημα δικαίου, αλληλεγγύης (που μπερδεύεται έντονα με τη φιλία), ελευθερίας. Ζεστασιά το νεολαιίστικο ξέσπασμα μες στο καταχείμωνο, σάλπισμα για αγώνες του μέλλοντος. Γι’ αυτό και όλος ο εσμός έπεσε να το φάει, βάζοντας τη βαριά σφραγίδα του πάνω στο σκληρό γεγονός της δολοφονίας ενός αμούστακου παιδιού.

Συζήτηση με τους φοιτητές της Ξάνθης: «Από εμάς δεν έχει κανείς πολίτης να φοβάται τίποτα»
Παραθέτουμε όλα όσα είπε σε συζήτηση με δημοσιογράφους αντιπροσωπεία φοιτητών της Ξάνθης, χωρίς προσθαφαιρέσεις, όπως ακριβώς ειπώθηκαν:
«Αυτό ήταν απλά μια αφορμή που ξεχείλισε ένα ποτήρι που γεμίζει εδώ και καιρό. Γεμίζει όταν ο κόσμος μπαίνει στο πανεπιστήμιο και βγαίνει με μισθούς των 700 ευρώ, γεμίζει όταν 2.000.000 άνθρωποι είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, γεμίζει όταν ο κόσμος τρομοκρατείται που δεν βρίσκει δουλειά, όταν περνάνε νομοσχέδια που καταργούν κάθε κεκτημένο (εργατικά, φοιτητικά, ασφαλιστικά κ.α.). Η δολοφονία του 15χρονου ήταν απλά η αφορμή για να γίνουν όσα γίνονται, με συγκεκριμένα αιτήματα για όλα όσα αναφέρουμε. Από δω και πέρα, αυτό που θέλουμε και θεωρούμε ότι έχει νόημα για όλη την κοινωνία –γιατί θέλουμε απ’ όλους τους πολίτες να ενεργοποιηθούν- είναι να βγούμε με συγκεκριμένα αιτήματα: δεν θέλουμε μια κυβέρνηση δολοφόνων, να πέσουν τώρα. Όσα έχουν περάσει (τρομονόμους, ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, νομοσχέδια για την εκπαίδευση) να καταργηθούν όλα γιατί μας πάνε πίσω. Και να φύγουν από δω…
Γίνονται καθημερινά συντονιστικά. Καλούμε τον κόσμο να έρθει εδώ, μαζί μας, να παρακολουθήσει τα συντονιστικά και δεν πρέπει να φοβάται τίποτα. Άλλωστε, στην Ξάνθη δε νομίζουμε να έχουν σπάσει μαγαζιά. Έχουν γίνει συμβολικές ενέργειες εναντίον κάποιων τραπεζών, που θέλουν να δείξουν ότι ένα μέρος της ευθύνης γι’ αυτή την κατάσταση που υπάρχει σήμερα έχει και το κράτος σε συνεργασία με τις τράπεζες. Και γενικά όλο αυτό σύστημα που υπάρχει, είναι αυτό το οποίο μας εξαγριώνει. Γι’ αυτό ουσιαστικά έχουμε καταφύγει σε τέτοιες ενέργειες. Οι πολίτες δεν πρέπει ν’ ανησυχούν, τους καλούμε να έρθουν μαζί μας και ν’ αγωνιστούμε για όσα θέλουμε ν’ αλλάξουμε.
Την Τετάρτη στη Νομαρχία Ξάνθης, είδαμε τη στάση των αστυνομικών που ήρθαν κατευθείαν πάνω μας και μας απειλούσαν με τα κλομπς ενώ ήμαστε άτομα γυμνά, χωρίς τίποτε. Παραλίγο να μας επιτεθούν, αλλά μπήκαν μπροστά κυρίως εργαζόμενοι κι έτσι αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Την Πέμπτη και ενώ έγινε μια πολύ ειρηνική πορεία στην Κομοτηνή, υπήρχε κλίμα τρομοκρατίας με το που κατεβήκαμε από το λεωφορείο! Ασφαλίτες είχαν στείλει sms σε όλους τους κατοίκους της Κομοτηνής και της Ξάνθης ότι έρχεται λεωφορείο με κουκουλοφόρους για να σπάσει τα καταστήματά τους! Αφού μπήκαμε στο άσυλο, αντιληφθήκαμε ότι απ’ έξω υπήρχαν “εξαγριωμένοι πολίτες”, οι οποίοι ήταν είτε ασφαλίτες είτε χρυσαυγίτες ή ακόμα και υποκινούμενοι πολίτες, που προσπαθούσαν να επιτεθούν με λοστούς και τσεκούρια. Φώναζαν “ελάτε να τους κάψουμε”! Το γεγονός ότι ήρθε ο Νομάρχης Ροδόπης να παίξει το ρόλο του “Ρομπέν των δασών” και να μας “σώσει” είναι προφανής ειρωνεία, από τη στιγμή που έχει συμβάλλει ο ίδιος στην παραπληροφόρηση των πολιτών και στη δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας στην Κομοτηνή. Έχει κι αυτός ευθύνες όπως και η κυβέρνηση. Πρόσφερε την αστυνομία να μας παράσχει ασφάλεια για την επιστροφή μας, κάτι που είναι εξευτελιστικό. Αυτοί που μας σκοτώνουν, αυτοί που τα δημιούργησαν όλα αυτά, αυτοί θα μας προστατέψουν! Είναι ακόμα πιο προκλητικό το γεγονός ότι έκαναν χειρονομίες και κορόιδευαν καθώς αποχωρούσαμε! Εκείνη η μέρα έμοιαζε σα να μην έχουμε δικαίωμα να περπατήσουμε στους δρόμους της Κομοτηνής! Ήταν ασύλληπτο. Αντί να μαζέψουν τους “εξαγριωμένους πολίτες” -που πολλοί κυκλοφορούσαν με αστυνομικούς ασύρματους- ήρθαν να διώξουν εμάς που δεν κάναμε απολύτως τίποτε. Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι η υποτιθέμενη αστυνομική προστασία δεν υπάρχει προς όφελος οποιουδήποτε αγωνιζόμενου πολίτη, αλλά προς το αντίθετο. Αν ήθελαν να μην υπάρχει κλίμα τρομοκρατίας, θα διέλυαν το παρακράτος και δεν θα το άφηναν να είναι εκεί. Αλλά προφανώς δεν το ήθελαν.
Τα ΜΜΕ διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και φαίνεται και από τα γεγονότα της Κομοτηνής. Έλεγαν κι έγραφαν ότι ήρθε ο νομάρχης να μας σώσει, κάτι που αποτελεί διαστρέβλωση. Απευθυνθήκαμε σε ΜΜΕ (σσ. οι συνομιλητές μας κατέθεσαν και συγκεκριμένες, ονομαστικές περιπτώσεις) που απ’ ό,τι φάνηκε δεν ήθελαν να βγάλουν το θέμα. Μετά τη δολοφονία, αυτό που προβαλλόταν ήταν ότι οι υποτιθέμενοι κουκουλοφόροι πάνε και σπάνε τα μαγαζιά του κόσμου. Προφανώς και δεν ισχύει αυτό, υπάρχουν φωτογραφίες με υποτιθέμενους κουκουλοφόρους να κάνουν συλλήψεις, είναι ξεκάθαρο. Και τα ίδια τα ΜΜΕ μέχρι στιγμής έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση. Το μόνο που κάνουν είναι να τρομοκρατούν τον κόσμο.
Αν κάτι πιστεύουμε ότι έχει νόημα είναι ότι όπως μπόρεσαν οι φοιτητές να κινητοποιηθούν και να εμπλέξουν περισσότερο κόσμο σ’ αυτές τις διαδικασίες, αυτό πρέπει να μεταφερθεί συνολικά παντού. Να τοποθετηθούν, να κινητοποιηθούν, όχι μόνο για το γεγονός αλλά για όλους τους λόγους. Αυτό συμβαίνει είναι εκτεταμένο, ξεπερνάει την απώλεια ενός παιδιού και μοιάζει καθένας να έχει δικούς του λόγους που κατεβαίνει στους δρόμους. Είτε συντονισμένα και με κινήματα είτε μεμονωμένα. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι τα ΜΜΕ δημαγωγούν. Οι ίδιοι κι οι ίδιοι βγαίνουν και κατευθύνουν τις εντυπώσεις του κοινού.
Εμείς περιμένουμε εξέλιξη και μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων απέναντι σε μια κυβέρνηση που είναι έκπτωτη στα μάτια της κοινωνίας. Γι’ αυτό καλούμε και όλους τους πολίτες στους αγώνες μας. Οι φοιτητές δεν είναι τραμπούκοι. Αλλαγές κοινοβουλευτικές δεν περιμένουμε. Αν κάποιος θα κάνει την αλλαγή είναι τα κινήματα κι ο ίδιος ο κόσμος.
Όταν υπάρχει μια κρατική δολοφονία, είναι λογικό η οργή να στοχοποιεί κυβερνητικά κτίρια κι αστυνομικά τμήματα. Οι ίδιοι που χτυπάνε αγρότες, που χτυπάνε φοιτητές και τους πήζουν στα χημικά, σκοτώνουν κιόλας. Τις τελευταίες μέρες υπάρχει σκληρή καταστολή και πλέον οι αστυνομικοί χτυπάνε. Όσοι έχουν συλληφθεί να αφεθούν ελεύθεροι τώρα. Δεν μπορεί να μας λένε ότι δεν δεχόμαστε διάλογο εκείνοι που εδώ και χρόνια είναι απέναντί μας, οι “praetors urbanis” όπως τους ονόμασε ο Βύρων Πολύδωρας που τους έδωσε και κάθε δικαιοδοσία για κάθε χτύπημα. Η βία υπάρχει δομικά μέσα στο σύστημα, ποτέ δεν θα αναγνωρίσουν ως νόμιμη τη λαϊκή αντιβία. Θεωρούν ότι η βία είναι μία, αυτή που μόνο το κράτος ασκεί. Τα κινήματα δεν αναγνωρίζουμε το μονοπώλιο του κράτους στη βία, δεν μπορεί να παίρνονται αποφάσεις χωρίς κανείς να μπορεί να κάνει τίποτε επειδή έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία. Όπως έχει πει και ο Κορνήλιος Καστοριάδης “αυτό το σύστημα δεν είναι δημοκρατία, αλλά φιλελεύθερη ολιγαρχία”.
Στην Ξάνθη έχουμε κινητοποιηθεί κι έχουμε πάρει ευθύνη για συγκεκριμένους στόχους που δεν σχετίζονται με ιδιοκτησία κανενός πολίτη. Έχουμε ενημερώσει και μοιράσει χιλιάδες φυλλάδια κι ευτυχώς υπάρχει μια καλή ανταπόκριση από τους πολίτες. Σε πρόσφατη βραδινή πορεία κρέμονταν από τα μπαλκόνια και χειροκροτούσαν. Στο δρόμο δεν συναντήσαμε περιστατικά απαξίωσης ή αποδοκιμασιών και σε κάθε περίπτωση δεν είμαστε εχθροί της Ξάνθης. Ζούμε εδώ, μένουμε στα σπίτια της, αφήνουμε εδώ το χαρτζιλίκι μας και θα μας βλέπουν και τις επόμενες μέρες. Βγαίνουμε με ανοιχτά πρόσωπα στους δρόμους και από εμάς δεν έχει κανείς να φοβάται τίποτα».

«Ο τρόπος παραγωγής είναι μια νόμιμη βία. Η εξουσία είναι μια νόμιμη βία. Η αστυνομία είναι μια νόμιμη βία. Η φυλακή είναι μια νόμιμη βία. Η δικαιοσύνη είναι μια νόμιμη βία. Η ανεργία είναι μια νόμιμη βία. Το ταμείο ανεργίας είναι μια νόμιμη βία. Η κερδοσκοπία είναι μια νόμιμη βία. Το χρηματιστήριο είναι μια νόμιμη βία. Οι τράπεζες είναι μια νόμιμη βία Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι μια νόμιμη βία. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι μια νόμιμη βία. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι μια νόμιμη βία. Κι όσο αυτή η νόμιμη βία θα ονομάζεται δικαιοσύνη, τόσο η δικαιοσύνη των νέων θα ονομάζεται βία».
Ο Ρούσσος Βρανάς –μια από τις ελάχιστες ελεύθερες φωνές στον αστικό τύπο- στα «Νέα».

«Όχι. Δεν θ’ αφήσουμε τους θραύστες των βιτρινών να θρυμματίσουν το δίκιο του αγώνα. Θα τους βγάλουμε τις κουκούλες για να δουν όλοι τα βρώμικα μούτρα τους. Δεν θ’ αφήσουμε τις πύρινες γλώσσες της προβοκάτσιας να κάψουν το αγνό και άδολο αγωνιστικό φρόνημα της νεολαίας. Θα τροφοδοτούμε διαρκώς με αγωνιστικό ρεύμα τις καρδιές των νέων για να μην πάψουν ποτέ να χτυπούν στο ρυθμό της καθαρής και στοχευμένης πάλης».
Πολύδωρας; Όχι. Καραμανλής; Όχι. Για να μην σας κουράζουμε, το παραπάνω εμετικό απόσπασμα είναι από άρθρο στον «Ριζοσπάστη»!...

«Δεν πρέπει να πειράζεις τα παιδιά / κι ας έχουν ενίοτε μακρύτερα μαλλιά / μην τους χαλάς την καρδιά / γιατί, ναι, είναι εντάξει τα παιδιά.
Έχουμε ο καθένας τα βάσανά του / μην ενοχλείς τον άλλον αν κοιτάει τη δουλειά του / κι αν κανείς σου πει καμιά κουβέντα βαριά / ρώτα τον αν είναι αυτή «χριστιανική συμπεριφορά».
Νέος ή γέρος δεν υπάρχει διαφορά / θα τύχει και σε σένα κάτι μια φορά / αν δεις όμως τους άλλους κοροϊδευτικά / τον εαυτό σου κοροϊδεύεις τελικά.
Μάθετε πως τα νιάτα έχουνε ψυχή / κι ας λένε μερικοί πως έχουν παρεκτραπεί / γι’ αυτό λοιπόν μην τους χαλάτε την καρδιά / γιατί σας λέω ναι, είναι εντάξει τα παιδιά».
Παύλος Σιδηρόπουλος – «Εξαδάκτυλος»

Ζούμε ιστορικές στιγμές κι αυτό το γλυκό αεράκι της εξέγερσης είναι παρήγορο, έστω κι αν είναι αυταπάτη. Έρχονται στρατιές από ολόδροσα παιδιά που στέκονται απέναντι στο υποκριτικό κωλοχανείο της απάθειας, στο οποίο έντεχνα -αλλά όχι χωρίς τη συγκατάθεσή τους- οδηγήθηκαν ολόκληρες γενιές. Και που αν αμφισβητηθεί, στέλνουν κάθε λογής και πληρωμένα ή μη κτήνη-μαντρόσκυλα, γενίτσαρους που στρατολογούν από τη φτωχολογιά για ένα κομμάτι ψωμί και πολλή εμφυτεύσιμη κτηνώδη μαγκιά-άγνοια...
Μη φοβάστε για τα παιδιά. Να φοβάστε τη χαμοζωή μακριά από τα οράματα αυτών των σπουδαίων μικρών, που το φτύσιμό τους στα μούτρα μας είναι «αγίασμα» για όσους, έστω και τώρα, επανανθρωπιστούν...

ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Με τη δολοφονία ενός 16χρονου από ειδικό φρουρό της αστυνομίας κηρύχτηκε φέτος η επίσημη έναρξη της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Ο νεαρός προκάλεσε τους αστυνομικούς επειδή κρατούσε ένα μπαλόνι, μια καραμούζα και ένα γλειφιτζούρι, και αυτοί αντέδρασαν, πετώντας του μια χειροβομβίδα και πυροβολώντας τον τρεις φορές. Μια από τις σφαίρες εξοστρακίστηκε σε μια μαρκίζα, έκανε γκελ σε μια ζαρντινιέρα, πέρασε ξυστά από έναν ανύποπτο κάδο απορριμμάτων και, ενώ κατευθυνόταν προς το Κολωνάκι, άλλαξε γνώμη, έκανε στροφή 120 μοιρών και καρφώθηκε στο σώμα του 16χρονου. Ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, Αντιστράτηγος κ. Πάνος Σόμπολος, έδωσε συγχαρητήρια στους δυο αστυνομικούς για την αυτοσυγκράτηση την οποία επέδειξαν και εκθείασε την επιλογή τους να χρησιμοποιήσουν εναντίον του άτακτου νεαρού συμβατικά όπλα και όχι πυρηνικά. Ιδιαίτερα θετική εντύπωση προκάλεσε στην κοινή γνώμη το γεγονός ότι οι δυο αστυνομικοί έφυγαν από τον χώρο της δολοφονίας χωρίς να περάσουν με το περιπολικό πάνω από το νεκρό θύμα τους.

Η είδηση της δολοφονίας του νεαρού μεταδόθηκε αστραπιαία από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και αμέσως χιλιάδες πολίτες σε όλη τη χώρα ανταποκρίθηκαν και ξεχύθηκαν ενθουσιασμένοι στους δρόμους για να κάνουν τις χριστουγεννιάτικες αγορές τους αλλά τα μαγαζιά ήταν κλειστά επειδή ήταν Σάββατο βράδυ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εξαγριωθούν οι καταναλωτές και να ξεσπάσουν πάνω στις στολισμένες βιτρίνες των καταστημάτων. Η δολοφονία του 16χρονου από τους αστυνομικούς απέδειξε πως οι συνθήκες έχουν ωριμάσει πια, ώστε τα καταστήματα να λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο και να παραμένουν ανοιχτά και τις Κυριακές. Εν μέσω μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης, οι Έλληνες έκαναν την υπέρβασή τους και πήγαν στα μαγαζιά μέσα στ’ άγρια μεσάνυχτα. Αυτό αποδεικνύει περίτρανα πως υπάρχουν χρήματα και πως οι καταναλωτές έχουν διάθεση για αγορές αλλά αυτό που τους λείπει είναι το κίνητρο.

Αμέσως μετά τη δολοφονία του 16χρονου, ο υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος και ο υφυπουργός Παναγιώτης Χηνοφώτης υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους στον πρωθυπουργό για λόγους ευθιξίας αλλά αυτός δεν τις έκανε δεκτές, οπότε κι αυτοί δεν επέμειναν για λόγους αναισθησίας. Ο κ. Παυλόπουλος –πάντα ευγενικός- επικοινώνησε τηλεφωνικά με τη μητέρα του 16χρονου και της ζήτησε συγγνώμη που της σκότωσαν το παιδί . Επίσης, της είπε πως τα παιδιά είναι μεγάλη ευθύνη, ενώ παράλληλα η διατροφή τους, η ένδυσή τους και οι σπουδές τους κοστίζουν σήμερα πάρα πολλά χρήματα. Ο κ. Παυλόπουλος παρηγόρησε την άτυχη μητέρα, λέγοντάς της πως το παιδί της ίσως να έπεφτε αύριο μεθαύριο στα ναρκωτικά, ενώ δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να το χτυπούσε αυτοκίνητο. Στη συνέχεια, ο κ. υπουργός προσπάθησε να απαλύνει τον πόνο της μητέρας του 16χρονου, επισημαίνοντάς της πόσο σημαντικό είναι που το παιδί της έμεινε στον τόπο και δεν έμεινε ανάπηρο γιατί τότε θα καταστρεφόταν η ζωή του. Ο Κώστας Καραμανλής έστειλε συλλυπητήρια επιστολή στους γονείς του 16χρονου και τους επισήμανε πως το παιδί τους ήταν τυχερό μέσα στην ατυχία του, αφού γλίτωσε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και δεν θα υποστεί τα τραγικά χτυπήματα που περιμένουν όλους εμάς που βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να είμαστε ακόμα στη ζωή. Στο τέλος της επιστολής του, ο Κώστας Καραμανλής εύχεται στους γονείς του 16χρονου «Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος».
Μεγάλος θρήνος ξέσπασε στη χώρα για τις σπασμένες τζαμαρίες των καταστημάτων και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η δολοφονία του 16χρονου να περάσει σε δεύτερη μοίρα. Η είδηση για τις καταστροφές έκανε αμέσως το γύρο του κόσμου και η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθεί συγκλονισμένη το δράμα του ελληνικού λαού, χωρίς όμως να μπορεί να κατανοήσει απόλυτα την αδιαφορία των Ελλήνων για τα παιδιά και τη μεγάλη αγάπη τους για τα τζάμια. Εξοργισμένοι είναι οι καταστηματάρχες του κέντρου της Αθήνας για τις καταστροφές που προκλήθηκαν στα μαγαζιά τους από τους αντιεξουσιαστές. Ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Πέτρος Τζαμαρίας δήλωσε πως «οι έμποροι δεν ανέχονται την καταστροφή των περιουσιών τους από τους αναρχικούς αλήτες των Εξαρχείων, αφού αυτό το έχουν αναλάβει αποκλειστικά οι τράπεζες και το κράτος». Επίσης, ο κ. Τζαμαρίας ανακοίνωσε πως οι έμποροι αποφάσισαν στο εξής, εκτός από τα καταστήματά τους και τα αυτοκίνητά τους, να ασφαλίζουν και τα παιδιά τους, ώστε, σε περίπτωση που τα παιδιά δολοφονηθούν από αστυνομικούς, να εισπράττουν την αποζημίωση και να κάνουν αμέσως απόσβεση των χρημάτων που ξόδεψαν για να τα αναθρέψουν, ενώ με τα υπόλοιπα χρήματα θα κάνουν επενδύσεις.

Μεγάλες αντιδράσεις προκάλεσε η δήλωση του υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου πως θα αναδειχτεί η αλήθεια και θα υπάρξει παραδειγματική τιμωρία όσων αποδειχθούν ένοχοι για τη δολοφονία του 16χρονου. Η ελληνική κοινωνία έχει τρομοκρατηθεί από την εμμονή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να ρίχνει φως σε όλα τα σκάνδαλα και να στέλνει τους ενόχους στη φυλακή – με τις υποθέσεις της Ζίμενς και της Μονής Βατοπεδίου έχουν γεμίσει ασφυκτικά οι φυλακές. Πολλοί πιστεύουν πως θα πρέπει επιτέλους η κυβέρνηση να δείξει και κάποια επιείκεια γιατί άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε όλοι σε τούτη τη ζωή. Δεν υπάρχει λόγος να πάει ο δολοφόνος αστυνομικός στη φυλακή – ας αφήσει πια η κυβέρνηση και μια υπόθεση να περάσει έτσι χωρίς τιμωρία.
Από το blog http://pitsirikos.blogspot.com/

«Μια μωβ σκιά»... - Αρθρο του Μάνου Χατζιδάκι για επεισόδια του Μάη του 1986. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Το Τέταρτο» κι αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα στην "Ελευθεροτυπία".
«...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Έλληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ως τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ως τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά. Εξύβριση αρχής - έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής - έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας. Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».

και μία επιστημονική θεώρηση στο www.zougla.gr/news.php?id=16014

Ο πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου Παιδείας κ. Στυλιανίδης, στέλνει mail στους εκπαιδευτικούς για την παγκόσμια ημέρα παιδιού, χωρίς ούτε μια αναφορά στον Αλέξη, στο παιδί που δεν θα ξανασυμμετάσχει στον εορτασμό της!!!
http://krogias.blogspot.com/2008/12/blog-post_8056.html

Εξαγρίωσαν πλέον και τους αμέτοχους!
http://o-politis.blogspot.com/2008/12/blog-post_11.html

Τα κτήνη (λέξη παραγόμενη εκ του "κτώμαι") δεν μετανοούν, δεν ζητούν ουδέποτε συγνώμη. Τα παιδιά ξελασπώνουν πάντα τις ανομίες μας. Και στα διαλείμματα των αγώνων και της αγωνίας τους, οι συνοδοιπόροι του δολοφονημένου Αλέξη γράφουν:

"ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, «κουκουλοφόροι», «γνωστοί-άγνωστοι». ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ. Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι… Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας. Έχουμε ορμή -μη σταματάτε την ορμή μας. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη «βιτρίνα», παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ. Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. ΜΑΤΑΙΑ. Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε. Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ. Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω; ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα. ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας."

Τη σειρά των χημικών πήρε σήμερα η απρόκλητη βία. Η αστυνομία ξυλοκόπησε αντιπροσωπεία φοιτητών που αποχωρούσε, σ' έναν κατά το ήμισυ υαλόφρακτο χώρο 2x4 μέτρα στην είσοδο της νομαρχίας Ξάνθης! Το αποτέλεσμα: τέσσερα ράμματα στο κεφάλι του "πυροσβεστικά" παριστάμενου δημοσιογράφου της ΕΡΑ Σαμί Καραμπουγιούκογλου (δίπλα του αποσβολωμένος ο διευθυντής του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ξάνθης) και σπασμένα τζάμια από αστυνομικούς, κάτι που φαίνεται και από το αποτυπωμένο σχήμα του κλομπ σ' ένα από αυτά... Η παρουσία του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης απέτρεψε τα χειρότερα, τα οποία επεδίωξε -σε δεύτερο γύρο- αμέσως μετά η αστυνομία. Η κατακραυγή δεκάδων αυτοπτών μαρτύρων (άσχετων με την πορεία) και εκπροσώπων φορέων της πόλης δεν εισακούστηκε από κανένα υπεύθυνο...

Δακρυγόνα και στην Ξάνθη στις 15.30 σήμερα, μετά από κατάληψη του δημοτικού ραδιοσταθμού και άρνηση της νομαρχίας σε αίτημα για συμβολική κατάληψη του κτιρίου της.

Η μουδιασμένη κι ακίνητη μέχρι προχθές χώρα, πρωταγωνιστεί στο έργο της ζωής της. Ο τόπος των ηρώων μάλλον δυσκολεύεται τελικά να μετατραπεί σε δεσποτάτο προσκυνημένων. Το χαμόγελο του αδικοχαμένου Αλέξη και η οργή όσων "επέζησαν" προκαλούν σε άλλους δυσάρεστη και σε άλλους ευχάριστη έκπληξη!

http://www.greektube.org/content/view/47557/2/

Και η Ξάνθη διαμαρτυρήθηκε ενάντια στην κτηνωδία εκείνων που επαναλαμβάνουν ότι το υπέρτατο αγαθό στη δημοκρατία είναι η ανθρώπινη ζωή... Αρκετά μεγάλη η πορεία, μαχητική και με εύστοχα συνθήματα, πήγε στην αστυνομική διεύθυνση Ξάνθης και "τα έψαλλε". Ψύχραιμη και η στάση της αστυνομίας σε μια πόλη που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζονται και που οι συσχετισμοί είναι... αφήστε το καλύτερα. Παντελώς απόν το ΚΚΕ και οι συν αυτώ... Σύμφωνα με πληροφορίες, οι κινητοποιήσεις θα κλιμακωθούν αύριο.

http://www.youtube.com/watch?v=6J7ri91oVcM&NR=1

Ανακοίνωση της ΠΟΕΣΥ για την απεργία της 10ης Δεκεμβρίου

“Βρισκόμαστε στη μέση της οικονομικής θύελλας που απειλεί να σαρώσει εργασιακές σχέσεις, μισθούς, συντάξεις και ασφαλιστικά δικαιώματα, αλλά πολλοί προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν.Το μάρμαρο θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι.Η ενημέρωση δεν θα μείνει απρόσβλητη από τις επιπτώσεις της κρίσης. Το αντίθετο, μάλιστα. Η κρίση θα προκαλέσει καίρια οικονομικά προβλήματα σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεόραση.Προβλήματα που οι εκδότες θα προσπαθήσουν να λύσουν με περικοπές προσωπικού, επέκταση της επισφαλούς εργασίας, περιορισμό των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Επιβάλλοντας καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας και απλήρωτης υπερεργασίας στους «τυχερούς» που θα κρατήσουν στη δουλειά.Γι’ αυτούς τους λόγους η απεργία που έχει κηρύξει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ στις 10 Δεκεμβρίου, λίγο πριν τη συζήτηση στη Βουλή του προϋπολογισμού, δεν είναι μια συνηθισμένη απεργία. Είναι η απάντηση των εργαζομένων ενάντια στις τότε «ρεαλιστικές πολιτικές» που οδήγησαν την οικονομία στη χρεοκοπία και στις τώρα «ρεαλιστικές πολιτικές» που προσβλέπουν ανθρωποθυσίες για να βγάλουν την οικονομία από τη χρεοκοπία.Η Π.Ο.Ε.ΣΥ. πιστεύει ότι οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ βρίσκονται απέναντι σε μια κρίσιμη μάχη. Μάχη που θα καθορίσει το εργασιακό, συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό μέλλον τους για πολλά πολλά χρόνια. Μάχη που θα καθορίσει επίσης και την επαγγελματική τους αξιοπρέπεια και το περιεχόμενο της εργασίας τους.Μάχη που δεν πρέπει να χάσουμε.Γι’ αυτό το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ο.Ε.ΣΥ. καλεί τις Ενώσεις-μέλη της Ομοσπονδίας να συμπαραταχθούν στην απεργιακή κινητοποίηση των συνδικάτων. Μαζί με τα σωματεία όλων των εργαζομένων στην ενημέρωση πρέπει να στείλουμε δυνατά και καθαρά το μήνυμα: Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση!”

το blog είναι υπό κατασκευή. Ευελπιστούμε να τελειώσει πριν την Εγνατία. Σύντομα και πάλι χαζοί...