«Δεν πρέπει να πειράζεις τα παιδιά / κι ας έχουν ενίοτε μακρύτερα μαλλιά / μην τους χαλάς την καρδιά / γιατί, ναι, είναι εντάξει τα παιδιά.
Έχουμε ο καθένας τα βάσανά του / μην ενοχλείς τον άλλον αν κοιτάει τη δουλειά του / κι αν κανείς σου πει καμιά κουβέντα βαριά / ρώτα τον αν είναι αυτή «χριστιανική συμπεριφορά».
Νέος ή γέρος δεν υπάρχει διαφορά / θα τύχει και σε σένα κάτι μια φορά / αν δεις όμως τους άλλους κοροϊδευτικά / τον εαυτό σου κοροϊδεύεις τελικά.
Μάθετε πως τα νιάτα έχουνε ψυχή / κι ας λένε μερικοί πως έχουν παρεκτραπεί / γι’ αυτό λοιπόν μην τους χαλάτε την καρδιά / γιατί σας λέω ναι, είναι εντάξει τα παιδιά».
Παύλος Σιδηρόπουλος – «Εξαδάκτυλος»

Ζούμε ιστορικές στιγμές κι αυτό το γλυκό αεράκι της εξέγερσης είναι παρήγορο, έστω κι αν είναι αυταπάτη. Έρχονται στρατιές από ολόδροσα παιδιά που στέκονται απέναντι στο υποκριτικό κωλοχανείο της απάθειας, στο οποίο έντεχνα -αλλά όχι χωρίς τη συγκατάθεσή τους- οδηγήθηκαν ολόκληρες γενιές. Και που αν αμφισβητηθεί, στέλνουν κάθε λογής και πληρωμένα ή μη κτήνη-μαντρόσκυλα, γενίτσαρους που στρατολογούν από τη φτωχολογιά για ένα κομμάτι ψωμί και πολλή εμφυτεύσιμη κτηνώδη μαγκιά-άγνοια...
Μη φοβάστε για τα παιδιά. Να φοβάστε τη χαμοζωή μακριά από τα οράματα αυτών των σπουδαίων μικρών, που το φτύσιμό τους στα μούτρα μας είναι «αγίασμα» για όσους, έστω και τώρα, επανανθρωπιστούν...