Για τη νίκη του ανθρώπου ενάντια στους δυνάστες και την έξοδο από την προϊστορία.
Μεσόγειο την λεν και παίζουνε γυμνά
παιδιά με μαύρα μάτια, αγάλματα πικρά.
Γέννησε τους θεούς, τον ίδιο τον Χριστό.
Το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό.
Μες στη Μεσόγειο.
Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί,
τα βράχια και τους κάμπους και τη βαθιά σιωπή.
Νησιά σαν περιστέρια, αιώνιες φυλακές.
Το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές.
Μες στη Μεσόγειο.
Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά.
Τα χέρια μένουν μόνα και άδεια τα κορμιά.
Λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου.
Το καλοκαίρι εκεί δεν χάνει τα φτερά του.
Μες στη Μεσόγειο.
Κάτω στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ,
Μεσόγειο του φόβου και των πικρών καιρών.
Τα όνειρα που παίζαν στα βαθιά νερά
γενήκαν δέντρα μόνα μες τα ξερά νησιά.
Μες στη Μεσόγειο...
παιδιά με μαύρα μάτια, αγάλματα πικρά.
Γέννησε τους θεούς, τον ίδιο τον Χριστό.
Το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό.
Μες στη Μεσόγειο.
Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί,
τα βράχια και τους κάμπους και τη βαθιά σιωπή.
Νησιά σαν περιστέρια, αιώνιες φυλακές.
Το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές.
Μες στη Μεσόγειο.
Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά.
Τα χέρια μένουν μόνα και άδεια τα κορμιά.
Λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου.
Το καλοκαίρι εκεί δεν χάνει τα φτερά του.
Μες στη Μεσόγειο.
Κάτω στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ,
Μεσόγειο του φόβου και των πικρών καιρών.
Τα όνειρα που παίζαν στα βαθιά νερά
γενήκαν δέντρα μόνα μες τα ξερά νησιά.
Μες στη Μεσόγειο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου