Πέθανα για την oμορφιά και πάνω που είχα βολευτεί μέσα στον τάφο
κάποιος που πέθανε για την αλήθεια έμπαινε σε διπλανό δωμάτιο
με ρώτησε ψιθυριστά «τι έφταιξε»;
«Η ομορφιά» του απάντησα.
«Σ’ εμένα η αλήθεια. Όμοια τα δυο. Είμαστε αδέρφια» είπε.
Κι έτσι, σαν συγγενείς μιας νύχτας τα λέγαμε απ’ τα δώματά μας
βρύα ώσπου έφτασαν στα χείλη μας και σκέπασαν τα ονόματά μας.
Emily Dickinson – «Πέθανα για την ομορφιά»
6 σχόλια:
τριανταφυλλιές ρίζωσαν βαθειά
ψήλωσαν και σκαρφάλωσαν
ώσπου μάτωσαν με τ' αγκάθια τους
την αλήθεια και την ομορφιά
Υπέροχη αλληγορία.
Το μακάβριο δεν είναι η «ζωή» εν τάφω. Αυτό από αναπάντεχο κατάντησε κοινότυπο πιθανό ενδεχόμενο, έτσι που το μακάβριο ν' απέχει ελάχιστα α, πτώμα κ' αύριο.
Το Mc αύριο είναι πως η «ομορφιά» κι η αλήθεια τιμωρούνται. Με «θάνατο» ή και χωρίς εισαγωγη κ.ά.
S εις top. ΑΤΕ; Μακριά!
Αληθινά όμορφο!
:)
Άλλο ένα βράδυ - λειχήνες, βρύα
Άλλο ένα βράδυ - ρηχή Ευτυχία
Άλλο ένα περασμένο - φυλή στο χώμα.
Άλλο ένα περιμένω - φιλί ακόμα.
Ίπποι ίσοι! Α, πάνε Molly, μανάκι...
Δημοσίευση σχολίου