Στις μέρες μας το κάθε τι φαίνεται να εγκυμονεί το αντίθετό του. Η μηχανή που ενέχει τη θαυμάσια δύναμη να περιορίσει την εργασία και να την κάνει πιο παραγωγική, συνεπιφέρει την πείνα και την υπερβολή της κούρασης. Από ένα περίεργο καπρίτσιο της μοίρας, οι νέες πηγές πλουτισμού μεταμορφώνονται σε πηγές δυστυχίας. Θα ‘λεγε κανείς ότι κάθε νίκη της τεχνικής πληρώνεται με μια ηθική έκπτωση. Στο μέτρο που ο άνθρωπος γίνεται κύριος της φύσης, γίνεται και σκλάβος των ομοίων του και της δικιάς του ατιμίας. Όλες μας οι ανακαλύψεις και όλες μας οι πρόοδοι φαίνεται να μην έχουν σαν άλλο αποτέλεσμα παρά να προικίζουν με ζωή και ευφυΐα τις υλικές δυνάμεις και να υποβαθμίζουν τον άνθρωπο στο επίπεδο μιας υλικής δύναμης.

Μιχάλης Ράπτης (Pablo) – «Εκτός συνόρων»