Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους.
Τα δίνουν -τάχα χαιρετώντας- σ’ άλλους
τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
ή -το χειρότερο- τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε.
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
ένα σωρό ποιήματα άγραφα.
Αργύρης Χιόνης – «Λεκτικά τοπία»
5 σχόλια:
Αυτά τα χέρια είν' αιμα χέρια...
Είν' αίμα χέρια. Τάξε. Να χέρια!
Και η οπτικοποίηση για να κλαύσωμε με Βούρτση στα πιάτα και Κοινούση στο ακορντεόν!
Ε, "ντού" της...
Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
και τα 'χει η στήλη
για να 'ναι δικά σου.
Είν' αίμα, χέρια που 'χουν τόνο. Μάσου!
Αυτά τα "Herr, γεια!"
τα "Herr, γεια!"
τ' άδικά σου.
Έχε χάρη που 'σαι high δεμένος,
αλλιώς θα σου 'γραφα ένα σορόπι
(ή ΜΑΤ από τ' Άγραφα)
Χαχαχα! Ω, ρέω.
Δημοσίευση σχολίου