Πρέπει να σημειώσουμε πως εδώ και μια βδομάδα ο ελληνικός λαός, έχοντας κάνει το «καθήκον» του (δια της ψήφου), παρακολουθεί παθητικά τις καντρίλιες του Σαμαρά, του Τσίπρα, του Βενιζέλου, του Καμμένου, του Κουβέλη, οι εκπρόσωποι των οποίων ξημεροβραδιάζονται στα ραδιοκάναλα και καταθέτουν «αυθεντικές ερμηνείες του μηνύματος που έστειλε ο λαός με την ψήφο του». Φυσικά, ο λαός δεν επιτρέπεται να κάνει ερμηνείες. Ο δικός του ρόλος τελείωσε την Κυριακή. Από Δευτέρα κάνουν παιχνίδι οι «αντιπρόσωποί» του. Αυτοί –και μόνον αυτοί– θ’ αποφασίσουν τι θα γίνει από εδώ και πέρα, σε όλα τα επίπεδα.

(…)

Το σχόλιο αυτό είναι αφιερωμένο σ’ εκείνους που προεκλογικά εξεστράτευσαν με τον πιο χυδαίο τρόπο ενάντια στην αποχή, μιλώντας όχι απλά για χαμένη ψήφο, αλλά για ψήφο που θα ενισχύσει το δικομματισμό και ιδιαίτερα τη ΝΔ. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι πλέον γνωστό. Η σοδειά των εκτός Βουλής κομμάτων υπήρξε εξίσου πλούσια με αυτή των εντός. Το ποσοστό των κομμάτων που δεν κατάφεραν να πιάσουν το όριο του 3% και να μπουν στη Βουλή έκανε νέο ρεκόρ: 19,03%. Πού πήγαν αυτές οι ψήφοι, σύμφωνα με τη χυδαία εκλογικίστικη αριθμητική που χρησιμοποιήθηκε με εκβιαστικό τρόπο προεκλογικά; Πήγαν στα κόμματα που κατάφεραν να μπουν στη Βουλή, τα οποία μοιράστηκαν τις έδρες που θα έπαιρνε αυτό το 19%. Πήραν όλα τα κόμματα (και οι νεοναζί, με τη μερίδα του λέοντος να πηγαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ). Είχαμε γράψει στο προηγούμενο φύλλο, ότι αυτή η χυδαία εκλογικίστικη αριθμητική θα γίνει μπούμερανγκ και θα στραφεί ενάντια σε όσους τη χρησιμοποίησαν. Αυτό το 19% προσέφερε στα εντός Βουλής κόμματα 48 έδρες, τις οποίες μοιράστηκαν αναλογικά με τη δύναμή τους (πέρα από τις 50 έδρες μπόνους που πήρε η ΝΔ ως πρώτο κόμμα). Αν το ποσοστό εκείνων που έμειναν εκτός Βουλής ήταν 5% και όχι 19%, τα εντός Βουλής κόμματα θα κέρδιζαν 11 επιπλέον έδρες αντί για 48. Το μήνυμα το έπιασε ο ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και ο Τσίπρας άρχισε ήδη να δουλεύει την ιδέα ενός νέου «μετώπου», που θα περιλαμβάνει και τους Οικολόγους και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όποιους άλλους. Τους βάζει στη φάκα που οι ίδιοι έστησαν.

(…)

Η αποχή από το 29% του 2009 ανέβηκε στο 35%, καταγράφοντας νέο ρεκόρ από τη «μεταπολίτευση» του 1974. Κι αυτό παρά την ιδεολογική τρομοκρατία που ασκήθηκε, τους εκβιασμούς, τα ψευτοδιλήμματα, αλλά και το κλίμα ενίσχυσης των μικρότερων κομμάτων, που επικράτησε κατά την προεκλογική περίοδο. Ένας στους τρεις ψηφοφόρους επέλεξε να μην πάει να ψηφίσει. Θα μας πουν, μήπως, οι γνωστοί εκλογολάγνοι της κάθε είδους «αριστεράς», ότι όλοι αυτοί οι πολίτες ήταν αδιάφοροι, χαβαλέδες, απολίτικοι και τα ρέστα; Και ήταν άκρως πολιτικοποιημένοι και υπεύθυνοι πολιτικά όσοι πήγαν στις κάλπες και έριξαν το μαγικό χαρτάκι; Και εκείνοι που έδωσαν 7% στους νεοναζί, για να εκδικηθούν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και εκείνοι που ψήφισαν το ΛΑΟΣ, τη Ντόρα, το Μάνο και οι περίπου 100.000 που έριξαν καθαρά χαβαλέ ψήφο; Ίσως επειδή αυτά τα ενοχλητικά ερωτήματα δε βολεύουν καθόλου, ίσως επειδή το αστικό σύστημα δεν έχει κανένα συμφέρον να γίνεται συζήτηση για την καθολική αμφισβήτηση του κοινοβουλευτισμού (ανεξάρτητα από τα ακριβή κίνητρά της, τα οποία δεν καταγράφονται. Όπως δεν καταγράφονται και τα ακριβή κίνητρα της θετικής ψήφου στο ένα ή το άλλο κόμμα), η άνοδος της αποχής, ιδιαίτερα αξιοσημείωτη στις συγκεκριμένες προεκλογικές συνθήκες, δεν συζητήθηκε καθόλου στα τηλεοπτικά πάνελ. Υπήρξαν μόνο κάποια ξώφαλτσα σχόλια, ίσα-ίσα για να τηρηθούν τα προσχήματα.

εφημερίδα «Κόντρα»