Οι μεσαίες
τάξεις, ο μικρός βιομήχανος, ο μικρέμπορας,
ο βιοτέχνης, ο αγρότης, όλοι αυτοί
πολεμούν την αστική τάξη για να διατηρήσουν
την ύπαρξή τους σαν μεσαίες τάξεις και
να σωθούν απ’ τον αφανισμό. Δεν είναι
λοιπόν επαναστατικές αλλά συντηρητικές.
Κάτι παραπάνω, είναι αντιδραστικές,
γιατί ζητούν να στρέψουν προς τα πίσω
τον τροχό της ιστορίας.
Karl
Marx – Friedrich Engels
(«Κομμουνιστικό μανιφέστο»)
8 σχόλια:
Ασε, σήμερα ζούμε και το ακόμα πιο εξωφρενικό:εργάτες και μικρουπάλληλοι να παρακαλάνε να μην κλείσουνε οι μαγαζάτορες και οι βιοτέχνες για να μην χάσουν το ψωμάκι τους. Και να ψηφίζουν και με το ίδιο σκεπτικό, πχ συντηριτικές πολιτικές για να διατηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση γιατί φοβούνται τα "χειρότερα" (ποιά χειρότερα;)
Αυτό το θάρρος ποιός μπορεί να το ενσταλλάξει στην ψυχή του καθενός;
Αντε θύμα, άντε ψώνιο, που λέει κι ο ποιητής, Μπούλα
:)
Ναι, γιατί "όλα είναι αλυσίδα" όπως τους έμαθαν να λένε. Μόνο που παραλείπουν να πουν ότι αυτή η αλυσίδα είναι φτιαγμένη έτσι ώστε να τους τυλίγει.
Όσο για το "θάρρος", όταν τα αντικείμενα γίνουν υποκείμενα, θα δουν μέσα τους να γράφει "θάρρος included" (για να παραφράσω λίγο και την αγοραία γλώσσα...).
Αν άμεσα στις τρεις τάξεις θα πρέπει να υπάρχει μια τέτοια ισορροπία που να μην επιτρέπει τον αφανισμό τους, αλλά να βασίζεται στην ανάγκη της επιβίωσης που στρέφει σταθερά και αργά τον τροχό της ιστορίας. ("Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία")
Και απάνου, ανάγκη φοβερή! σκυλί δεν του 'λυχτάει.
Για την αιωνιότητα, που μόλις τα χωράει.
Στα μάτια και στο πρόσωπο φαίνοντ' οι στοχασμοί τους.
Τους λέει μεγάλα και πολλά η τρίσβαθη ψυχή τους.
Αγάπη κι' έρωτας καλού τα σπλάχνα τους τινάζουν.
Τα σπλάχνα τους κι' η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν.
Γλυκιά κι' ελεύθερ' η ψυχή σα νάτανε βγαλμένη,
Κι' υψώναν με χαμόγελο την όψη τη φθαρμένη.
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Β', 9, Διονύσιος Σολωμός
Αργήσατε Boula. Την πάλη των τάξεων την κατάργησε πρώτος ο αλήστου μνήμης ιππουργός Λάσκαρης πριν από τρεισήμισι δεκαετίες...
... την επιβεβαίωσαν μεταγενέστεροι του Μαρξ πολιτικοί Μπερλίνγκουερ, Γκορμπατσώφ κ.α. με μια διαφορετική φυλλο σοφία, που να αντέχει περισσό τερα ίσος πλήγματα ...
αυτό που mass λύπη είναι ίσος μια καινούργια επαναστατική θεωρεία ...
Τα ράφια γέρνουν πια από θεωρίες.
Πράξη λύπη.
Κοιλάδα της Φουέντε Οβεχούνα,
το χέρι που σ' έσπερνε,
τον κεραυνό τώρα κρατάει,
ποιος το σταματάει, ποιος το σταματάει,
ποιος, ποιος το σταματάει.
Α, μην... και πόται.
Δημοσίευση σχολίου