Αυτά τα παπούτσιαποτέ δεν ξεκουράζονται και ούτε βιάζονται
όταν εγώ καθαρίσω από εδώ
θα τα φορέσει ο Παύλος, η Μυρτώ, φοράμε το ίδιο νούμερο, δεν λιώνουν
όσες πρόκες και αν ρίχνετε στο δρόμο.
Σας βαράνε στο δόξα πατρί σας
θα έρθει η ώρα
που θα τρέχετε απεγνωσμένα στο στιλβωτήριο
"συνοδοιπόροι" και "αποστάτες"
να βάψετε τα δικά σας
μα η μπογιά
δεν θα πιάνει
ό,τι και αν κάνετε, όσα και αν δίνετε
τέτοιο άτιμο κόκκινο είναι το δικό μας...
Κατερίνα Γώγου
3 σχόλια:
καταπληκτική η Γωγου
Αυτό το κόκκινο δεν αποδίδεται εύκολα στη ζωγραφική. Είναι το κόκκινο τση λαβωματιάς κι η Κατερίνα είχε νιώσει κι είχε δει πολλές λαβωματιές.
Ίσως το Ξωτικό μπορεί να το περιγράψει καλύτερα...
Δεν ξέρω αν περιγράφεται το άτιμο. Όπως και το μαύρο. Δεν ξέρω γενικώς, είμαι μπερδεμένος σήμερα που γιόρταζε ένα περίεργο όνομα: Αλέξανδρος. Θες ετυμολογικά, θες ιστορικά, το βρίσκω περίεργο και θα ρωτήσω ψυχαναλυτές και λοιπούς που μπορούν να με διαφωτίσουν.
Είμαι καλά; Η Μέκκα la; Ή με καλά;
Δημοσίευση σχολίου