Προς Θεσσαλονικείς κγ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Εξέλιπαν πλέον εκείνοι οι με πένες ανατέμνοντες την κοινωνική ζωή. Σουρής, Σούτσος, Σκόκος και άλλοι που ξεμπρόστιαζαν τα κατά συνθήκη αποσιωπημένα, θα πίνουν τώρα αμέριμνοι το κρασί των γαλαξιών κι ούτε θα νοιάζονται για τον πρώην «γαλάζιο πλανήτη» ή τη «γαλάζια χώρα». Σειρά μας, ας ξεκινήσουμε, σηκωθείτε από τους καναπέδες και συμμετάσχετε κι εσείς στο «σκέφτομαι και γράφω»…

Χαίρε συμβασιλεύουσα η πόλις η μεγίστη
του Ζεύγου και του Τσαρουχά, του Polk και του Λαμπράκη
χαίρε συ πόρνη Βαβυλών που άλλαξες την πίστη
και από γη πολιτισμών τώρα έχεις φωτάκι
κόκκινο στην εξώθυρα, φοράς και πασουμάκια,
περιχαρής λικνίζεσαι σε Τσιμισκή και Νίκης
ρουφάς πέντ’ έξι «φραπεδιές», μασάς τα καλαμάκια
με άδειο βλέμμα και μπλα-μπλα φωνάζεις πού ανήκεις.

Εκ του μακρόθεν βλέποντας κάποιος τη διαδρομή σου
και μέσω υπολογισμών βαθέων πλην προχείρων
αναρωτιέται από πού αντλείς τη δύναμή σου
και προωθείς στο πόπολο ιδεοληψίες χοίρων.
Ποιος είν’ ο Χριστιανόπουλος, ποιος ήταν ο Τσιτσάνης
Ο.Π.Λ.Α., Γεντί, Federation, Μάης και καπνεργάτες;
Το ζάρι σου το έπαιξες, ποδοβολώντας φτάνεις
μ’ επαρχιώτη ξιπασιά, σ’ άχρωμες, κούφιες στράτες.
Α, σε γνωρίζουμε καλά! Εμάς δεν μας τουμπάρεις
με multiplex, εμπορικά και μέτριους με γάλα.
Ξέρεις πως δεν σε θέλουμε. Κι εσύ δεν μας γουστάρεις
γι’ αυτό γέμισες κάμερες. Όσο για όλα τ’ άλλα
δεν θα τα ιστορήσω εδώ, τα ξέρεις όπως όλοι
κι όταν από τα κέρατα σ’ αρπάζαμε με λύσσα
καπνίζανε αδιάφορα κοιτώντας οι χαχόλοι
και συ κρυφά μας άλειβες με πούπουλα και πίσσα.

Χαίρε λοιπόν εσύ τσατσά –της κάθε πόρνης μοίρα-
οδεύοντας περήφανα στου μέλλοντος το ζόφο
κι αν με τα λόγια μου αυτά θαρρείς σε αποπήρα
άκου αυτούς που εν χορώ εύχονται «καλό ψόφο».

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)