Προς Θεσσαλονικείς κστ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Αρχή δια επισημάνσεων και νουθεσιών σήμερα. Στον καιρό που μειώνεται ο ρους των ποταμών και εκπίπτουν σε υποπόταμους, στον καιρό που κάποιοι κρατάνε πισινές για να φτιάχνουν πισίνες αντί να ντραπούν σε φυγή, αποφασίσαμε να μετατρέψουμε τη στήλη από άλατος σε ανθοστήλη, σύμφωνα με τις προ-φυτείες. Αρκετός χρόνος ξοδεύτηκε για την κατανόηση, ας κλείσουμε τα βιβλία να κάνουμε ασκήσεις κι όχι ass kisses στις κατουρημένες ποδιές. Άλλο ειμί φως και άλλο ημίφως. Η Ελλάδα είναι μπανανία, αναθεματισμένη ανία (ban ανία) και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει Ρωcia, Κωλομβία, Eye tea, Βοή μία ή ήττα λεία. Ούτε λίθου ανία, να βαριέται τη ζωή της πάνω σε άγονες πέτρες του ανεπτυγμένου βορρά. Η Ελλάδα είναι μια ιδέα του Φώσκολου, άλλοτε του φωτός κι άλλοτε του κώλου, είναι του Σπανουδάκη, άλλοτε Σπανού κι άλλοτε Δάκη. Κι είναι καιρός να δικαιωθεί και το δεύτερο συνθετικό του Κολοκοτρώνη. Ως τώρα δίναμε κώλο, καιρός να πάρουμε κοτρόνι ενάντια στους τυράννους των Τιράνων, στα όρνια της Καλιφόρνια, στα μοσχάρια της Μόσχας, σε όλους αυτούς που γέμισαν άζωτο τη ζωή, περι-βάλλοντάς μας παντ-αχ!-όθεν.
Ο Χελμός (hell moss) είναι μια κόλαση με βρύα. Πρέπει να εγκαταλείψουμε τις περιοχές των ωραίων ορέων και να κατέβουμε στα αστεία αστικά χειμαδιά, στα ρημαδιά. Ο μεταφερόμενος με τα λαοφορεία λαός διαμαρτύρεται, είναι γκρινιάρης, φιδάκι, παντογνώστης κι όχι monopoly όπως θέλουν να τον πείσουν. Ζητά άμεση αποκατάσταση όλων των κρατουμένων στα κελιά και στις αριθμητικές πράξεις. Τα άλογα κράτη (Ιπποκράτη) έχουν μπροστάρηδες αλογοσκούφηδες, ιππουργούς και ιπποδιοικητές. Κι έτσι μπορεί ο καθείς καθιστός αστός να αστειεύεται, λέγοντας R λούμπες. Την ίδια ώρα η πατρίς αποδομείται. Ο Βούγιας, ατενίζοντας το μέλλον (του) παρουσιάζει βιβλία με αντιπροσωπευτικούς τίτλους, όπως εκείνο το «Περπατώντας ανάμεσα» που μας αφήνει να υποθέσουμε ό,τι θέλουμε περί του απόντος από την ατελή φράση αντικειμένου. Τέλος, τα ελικόπτερα και τα φάντομ φυτεύονται επειδή τα χειρίζονται ίκαροι. Κι ας έφτιαξε ο Δαίδαλος όλη τη δαιδαλώδη δουλειά (λαβύρινθο, φτερά προς την ελευθερία κλπ). Για χάρη του έγιναν όλα, αυτός έκανε τη λάντζα. Κι ήρθε το κωλόπαιδο και πήρε τη δόξα, έδωσε και τ’ όνομά του στην Ικαρία, ο Ισκαριώτης.
Τέλος πάτων. Ως αιδώ.

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)