Προς Θεσσαλονικείς λ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Επιτρέψατέ μου να συνεορτάσω μεθ’ υμών την συμπλήρωσιν τριάκοντα επιστολών αχρηστομάθειας, μεθ’ ιαμβικών δεκαπεντασυλλάβων, νταουλιών και ζουρνάδων:

Ελάτε τώρα φίλοι μου να ασκήσουμε το χόμπι
εις το οποίο αρέσκεται σαφώς το κάθε ζόμπι
όπως το συνηθίσανε των ΜΜΕ τσοπάνοι
όχι χωρίς συναίνεση από κάθε χαϊβάνι:
Να ‘χει στην κλειδαρότρυπα των άλλων ένα μάτι
ώστε να ζει ολότελα μέσα στην αυταπάτη.

Κρυφοκοιτάζουν, βάσανα αρέσκονται να ψάχνουν
για να τη… βρίσκουν λέγοντας «χειρότερα υπάρχουν»
κι έπειτα στρέφονται αλλού, κοιτάζοντας με ζήλια
τους «διάσημους», τους «όμορφους», κώλους, μαλλιά και χείλια
«σφάζονται» όμως αν τους πεις για ιδανικά και ήθος
διότι καταρρίπτεται ο στυλοβάτης μύθος…

Εμείς όμως κοιτάζοντας κρυφά, βλέπουμε άλλα
ιδού ένα στιγμιότυπο, στου βίου την τραμπάλα:

Η αγία οικογένεια κάθεται στο τραπέζι
ενώ σκασμένο απ’ το φαΐ το τέκνο της θα παίζει
κάποιο καινούργιο, ακριβό και high tec παιχνίδι
χωρίς κανένας να βρεθεί να δώσει ένα κλοτσίδι
στον στυλοβάτη του σπιτιού και στην κολόνα μάνα
που κάνουν τα παιδιά τροφή για κάθε ένα… Γκαργκάνα.

Ρευόμενοι, περδόμενοι, θα σηκωθούν κατόπι
τρώγοντας κι ένα μπακλαβά με μπόλικο σιρόπι.
Η μια θα πλένει πιατικά, ο άλλος θα τα ξύνει
ω! πόσο όμορφες στιγμές, τόσο που να στη δίνει
και θες να βγεις φωνάζοντας στον κόσμο απ’ το μπαλκόνι:
‘μεις αρμενίζουμε στραβά ή ο γιαλός στραβώνει;

Ρίξτε λοιπόν μια μούντζα εις την αμετροέπεια
μ’ αληθινή… ευγένεια και με αξιοπρέπεια.

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)