Προς Θεσσαλονικείς ογ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Θέταμε προ ολίγου καιρού το (ρητορικό) ερώτημα «ναζί κανείς ίνα μυζεί;» και κάποιες εκ των εξελίξεων μας δικαίωσαν. Από πού ν’ αρχίσει κανείς και έως πού να φτάσει; Για τα καθ’ άρματα καθάρματα δεν προτιθέμεθα να γράψουμε τίποτε εδώ. Υπολογιζομένου ότι εκάστη επιστολή περιέχει περί τις 350 λέξεις (τόσος είναι ο ημιυπαίθριος χώρος μας στον εξώστη), βρείτε ισάριθμα… καντήλια, ύβρεις ανείπωτες ίνα πληρούται το στόμα και να εκτονώνεται η οργή (αν ποτέ η οργή απέναντι εις δολοφονίες δύναται να εκτονωθεί με ύβρεις), διανθίστε τη στήλη ώστε να γίνει ανθοστήλη και φτιάξτε τη δική σας. Ας μετέλθουμε ασκήσεις και όχι ass kisses.
Οι από Κομοτηνής δηλώσεις της εριτίμου ιππουργού Παιδιάς, Δια Βίου Πάθησης και threeσκευμάτων (δυο ημέρες προ των περιποιήσεων και των προσφορών υδάτων και καφέδων εις Βόλο), φούσκωσαν τα στήθη μας όσο εάν καταναλώναμε δέκα κοτόπουλα ελευθέρας βοσκής: «Στόχος μας είναι να μικρύνουμε και τελικά να καταργήσουμε την τσάντα των μαθητών και να πάψουν να διαβάζουν το απόγευμα» είπε, με τον γνωστό ενθουσιώδη οίστρο που συνήθως απαντά εις εν εκδρομή μικρόνοες τινές. Και όλα αυτά, την ώρα που η παραπαιδεία έχει εξασφαλίσει το περιεχόμενο των μαθητικών απογευμάτων… Πώς το έλεγε ο εκλεκτός συνάδελφος Δημήτριος Πανούσης (όχι ο καθηγητής, ο άλλος); «Άντε να τινάξεις καμιά ελιά κυρά μου»… IMFαρτον κύριε, αν είναι ΔΝΤόν!...
Αναπολώντας κάποτε τις… «παλιές καλές μέρες» (the good old days, που λένε και οι κοινοί μας μεθ’ ισραηλινών φίλοι και σύμμαχοι αμερικανοί), αναρωτιόμαστε απλοϊκά γιατί δεν ακούμε τόσο συχνά πλέον εκείνη τη φράση των άλλοτε λαλίστατων χειλών «καλά που μας έβαλε ο Καραμανλής στην ΕΟΚ». Αναρωτιόμαστε (εις… φιλολογικό επίπεδο πάντα) τι να απέγιναν οι παρά Παπανδρέου του βου (β΄) λεονταρισμοί «έξω από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ». Εις πλήρη υπηρεσία των δύο παραπάνω φορέων πια κι έχοντας ξεπεράσει «τις αγκυλώσεις του παρελθόντος», οι επίγονοι θύουν εις τους βωμούς των, προσφέροντας ζώσα σάρκα (ούτως ή άλλως αναλώσιμος είναι) και ζεστό χρήμα. Τα παραπάνω –δι’ όσους παρακολουθούν προσεκτικά τα διαμειβόμενα και ουχί εκείνα που υπογραμμίζονται παρά των καναλιών (οχετών), λες και απευθύνονται εις βραδύνοες- επιβεβαιώθηκαν και εις την πρόσφατη σύνοδο κορυφής ΕΕ – Λατινικής Αμερικής εις Μαδρίτη.
Δεν ντρέπεστε ΓΑΠ που οσονούπω θα κάνετε ηχηρόν «γκαπ»;
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)
26 σχόλια:
Ητσάντα των μαθητών θα μικρύνει έως ότου αξαφανίσεως διότι οι μαθητές θα πηγαίνουν στο σχολείο με φλασάκι (USB).
Με φλασιές θα αποκτούν τη γνώση κι άμα φάνε και καμιά φλασιά θα βάλουν φωτιά να τα κάψουν όλα
Χαχαχα!
Αμήν Πάνα, γεια μας.
Όπως έχει εξαλειφθεί και ένα άλλο είδος μεταφοράς βιβλίων, το λάστιχο, που στοιβάζαμε εμείς τα βιβλία μας τότε που πήγαινα σχολείο, και τα κρατούσαμε στην αγκαλιά καλλιεργώντας την πιο επιστήθια σχέση μαζί τους, όπου χωρούσε και το στυλό, και ο χάρακας και ο διαβήτης, και όπου μου άρεζε πάρα πολύ η ελευθερία και η απλότητα και η ανεμελιά που παρείχε η χρήση του. Και που τα βιβλία ήταν τόσο εκτεθειμένα, τόσο ασφαλή, και τόσο ανάλαφρα.
F στο Χ παρά τυρι συ! Και νοσταλγική.
Έχει 6 αλειφθεί και υπό δια βέβαια, αλλά δένει ναι θέμα...
Το «IMFαρτον κύριε, αν είναι ΔΝΤόν!» έγραψε!!!
Όπως σκετο ηχηρόν «γκαπ» του ΓΑΠ!
Ή παρτον, Κύριε!
(ή -αν είναι ΔΝΤόν- δώστονα σε μας να τον ...buryποιηθούμε)
εμείς στο σχολείο που πήγαινα δε φορούσαμε ποδιά !!!
τελικά παράτησα και το λάστιχο και τα κρατούσα μόνο αγκαλιά !!!
Chrismos
Η προ-φυτεία για το "γκαπ" εκπληρώθηκε! Πάμε γυάλα...
Boula
Ούτε ποδιά ούτε λάστιχο; Oh mon dieu, πώς να βγουν ποιητές από ένα τέτοιο σχολείο! Ίσως όμως να τους έσωσε η εικόνα των βιβλίων στην αγκαλιά...
αχ όχι, είμαι υποχρεωμένη να υπερασπίσω το σχολείο μας!
Σαν το σχολείο που υπερασπίζεται τους μαθητές του και ό,τι αγαπάν περισσότερο, χωρίς ίχνος προκατάληψης, χωρίς ίχνος χειραγωγίας !
Πού είναι αυτό το σχολείο να ξαναγίνουμε μαθητές!
Μου προκαλείτε συγκίνηση, θα το ήθελα κι εγώ πάρα πολύ, πώς να αναστρέψεις όμως το χρόνο ;
Anatolia
και τι να πρωτοθυμηθεί κανείς πια ?
"Την επόμενη ζωή μου θέλω να την ζήσω ανάποδα. Ξεκινάς από νεκρός. Έτσι το γλιτώνεις αυτό. Μετά ξυπνάς σ' ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα. Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις και εισπράττεις την σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στην δουλειά. Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή. Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘ατακτούλης’. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο. Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς εννιά μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές spa με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και –νάτο! Τελειώνεις σαν ένας οργασμός…
Woody Allen
Απλά χρειάζεται άλλος ένας που να ζει τη ζωή του ανάποδα !
Δηλαδή ΑΝΑΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ !
Γουάου ρε συ!...
Το Ανατόλια είναι όλα τα λεφτά! Πραγματικό κόσμημα στο χώρο της εκπαίδευσης! Πώς να μην το υπερασπίζεται κανείς, πώς να μην καμαρώνει και πώς να μην συγκινείται όταν έχει σπουδάσει στο Ανατόλια!...
Ε Honda, spy μ' όνο! Σε κωλοσχολεία και όχι σε κωλέγια, then (ξερό): set ίδια φέρουν;
Boula δια Φώτη σ' εμάς.
http://www.anatolia.edu.gr/cms.jsp?CMCCode=0101020102&extLang=
εκτός απ' αυτό το αγάπησα, εκεί έκανα τις εφηβικές μου φιλίες, αγάπησα τα μαθήματα, τους καθηγητές, τις καθηγήτριες, αναπτύσσαμε φιλικές σχέσεις μαζί τους, αγάπησα και το περιβάλλον και τη φύση εκεί, και έμαθα baseball. Κάνοντας μια αναδρομή βλέπω ότι ήμουν πολύ άδικη με τον εαυτό μου (και ίσως να είμαι ακόμη)
Κακό είναι να έχει κανείς αναμνήσεις ; και τι κακό έχει η κοινοποίησή τους στο blog ; απλά αλλάζουμε λίγο θέμα, αύριο είναι μια άλλη μέρα ....
Δεν είναι κακό να έχει κανίς αναμνήσεις. Top ρ΄ βλήμα είναι ότι εις ΤΕΙ μ' όνοι που εκ φράζει πράγματα διαφορετικά και ξένα προς όσους συμμετέχουν σ' αυτό το blogάκι.
ας πούμε ότι είμαι ο άξονας των τετμημένων
Ε, pick in, δίνω αυτό...
υπαρκτό όμως σ' ένα ορθογώνιο σύστημα αξόνων
Καρτεσιανό
επικίνδυνο για ποιόν ;
Δεν ξέρω τι λέει ο ντε-Σκάρτος, εκτός από το μοτο που χρησιμοποιώ ως χαρακτηριστικό στο blogάκι (πάνω δεξιά).
Ξέρω όμως ότι πάντα οι "άξονες" και οι "τομές" ήταν και είναι επικίνδυνα πράγματα... Η Ιστορία έχει ίππο φέρει πωλεί από αυτά.
Οι τετμημένες είναι κι αυτές συντεταγμένες (ομόρριζα: συντάσσω και συντάσσομαι, σύνταγμα, είμαι συντεταγμένος, συνταγματική νομιμότητα κ.λ.π.)
Απεχθείς έννοιες, πωλώ δε μ' άλλον όταν γίνεται αναφορά σ' ένα ορθοκανονικό σύστημα αξόνων (κι αξιών)
Μπουλίτσα, για τί μάσα πω γοητεύεις;
αγάπη μου Χρηστάκο, είναι και το συντακτικό !
Συγνώμη Boula, συγνώμη αγάπη Χγηστάκο (θες μια μπύγα;) που παγεμβαίνω, αλλά αυτό το συντακτικό μου φέγνει κάτι σε επιτγοπή
επίσης από την ίδια ρίζα είναι και η σύνταξη, και η συνταγή
Η ρίζα -σιντ- αρκεί: Syd Barret και Cid Vicious.
theo,
Θα γούσταγα μια μπύγα αλλά είν' Αγά.
Αγαγε τί ώγα νάνε αγάπη; (σα λίγο μ'αυγο σε βλέπω... άναψε κάνα φως και βάλε κάνα σιντ ίνα παίζει...)
Τιμάς θύμησες!
Wish they both were here...
boula,
Συνταραχτικό.
Επιτέλους συμφωνούμε:
«συντ» άρα χτικιό...
Δημοσίευση σχολίου