Υπάρχει αρκετή πανουργία, μίσος, βία και παραλογισμός στον μέσο άνθρωπο

που αρκεί για να προμηθεύσει οποιονδήποτε στρατό μια οποιαδήποτε μέρα

και οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του

και οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη

και οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη…

Εκείνοι που κηρύττουν Θεό, χρειάζονται Θεό.

Εκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη.

Εκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες.

Προσοχή στους γνώστες.

Προσοχή σ’ εκείνους που όλο διαβάζουν βιβλία.

Προσοχή σ’ εκείνους που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια

είτε είναι περήφανοι γι’ αυτήν.

Προσοχή σ’ εκείνους που βιάζονται να επαινέσουν

γιατί θα θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα.

Προσοχή σ’ εκείνους που βιάζονται να κρίνουν,

φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν.

Προσοχή σ’ εκείνους που αναζητούν τα πλήθη

γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους.

Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα.

Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια

αναζητά το μέτριο.

Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους

υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει

να σκοτώσει τον καθένα.

Δεν αντέχουν τη μοναξιά

δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά.

Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε…

οτιδήποτε διαφοροποιείται απ’ τα δικά τους μέτρα.
Ανίκανοι όπως είναι να δημιουργήσουν τέχνη

ανίκανοι είναι και να την καταλάβουν.

Θα εκλάβουν την αποτυχία τους ως δημιουργών

μόνο ως αποτυχία του κόσμου συνολικά.

Ανίκανοι όπως είναι να αγαπήσουν πλήρως

θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλιπή

και θα σας μισήσουν γι’ αυτό

και το μίσος τους θα είναι τέλειο

όπως ένα αστραφτερό διαμάντι

όπως ένα μαχαίρι

όπως ένα βουνό

όπως μια τίγρη

όπως το δηλητήριο…

η πιο τελειοποιημένη τέχνη τους.

Charles Bukowski

Οι μικροί πόλεμοι είναι μόνιμο χαρακτηριστικό της γενικότερης σύγχρονης παγκόσμιας ειρήνης.

Μιχάλης Ράπτης (Pablo)

Αν όσοι βρίσκονταν στην εξουσία ήταν αυτοί οι υπέροχοι όπως θέλουν να μας τους περιγράψουν, θα μας πότιζαν την ωραιότερη ουτοπία της ζωής μας. Ο αφέντης θα ήταν πατέρας κι αδελφός του εργάτη και όχι ο τύραννος του. Το εργοστάσιο θα ήταν οικογενειακή εστία. Το κράτος θα συμπεριφερόταν διαφορετικά στον εργάτη. Ο δικαστής δε θα ‘χε κουράγιο να τον στέλνει στη φυλακή ώστε να καταδικάζει σε αργό θάνατο την οικογένεια του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Κανένας εισαγγελέας δε θα ζήταγε να πάρουν κεφάλια μόνο και μόνο για να δείξει ότι ξέρει να μιλάει ωραία. Οι βουλευτές θα ένιωθαν φρίκη για τα αδούλευτα λεφτά που εισπράττουν. Η χρωματιστή ρουλέτα θα μετατρεπόταν αμέσως σε κήπο αρετής και οι στρατιώτες θα συμφιλιώνονταν με τους πολίτες και δε θα έπαιρναν το όπλο στο χέρι, παρά μόνο για να κάνουν επίδειξη στους φιόγκους στρατηγούς και θα γέμιζαν την κάνη τους λουλούδια.

Pjotr Kropotkin

Τα δάκρυα που στα μάτια μας

θα δείτε ν’ αναβρύζουν

ποτέ μην τα πιστέψετε

απελπισιάς σημάδια.

Υπόσχεση είναι μοναχά

γι’ Αγώνα υπόσχεση.

Αλέκος Παναγούλης

Απαξίωση για το αύριο. Απληστία για το σήμερα. Αν δεν επενδύσουμε σωστά στην παιδεία τότε το μέλλον είναι η επιστροφή του παρελθόντος. Καριέρα και χαρτιά που χαρίζουν ικανότητα, δεν δημιουργούν σωστά θεμέλια για το αύριο. Αν αγαπάτε τη ζωή τότε πρέπει να ερωτευθείτε τη γνώση. Αν ερωτευθείτε τη γνώση τότε και μόνο τότε μπορείτε να δημιουργήσετε μια ονειρική ζωή. Η συνολική κοινωνική κατάσταση είναι το αποτύπωμα της παιδείας, ενδοσχολικής και μη.

Κορνήλιος Καστοριάδης

Σήμερα κλείνει τα 72 ο κύριος Robert Allen Zimmerman (ή Bob Dylan).
Εδώ ένα υπέροχο τραγούδι που ερμηνεύει όταν ήταν 23 ετών.

Ο Βαγγέλης Παπαχρήστος ξεκίνησε ως οργισμένος επαναστάτης της βραχύβιας πρεβεζάνικης αντιχουντικής οργάνωσης «Άρης Βελουχιώτης», κράτησε μια αγωνιστική στάση στο στρατοδικείο, έγινε στέλεχος του Περισσού στη μεταπολίτευση, αποχώρησε με το ΝΑΡ καταγγέλλοντας τη «συνεργασία με τη δεξιά» το 1989, ακολούθησε τον πολιτικό του μέντορα Νίκο Κοτζιά στην «αυλή» του Γιωργάκη, εκλέχτηκε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, δεν ψήφισε το δεύτερο Μνημόνιο και διαγράφτηκε και τώρα έγινε προσωπική επιλογή του Σαμαρά για την παχυλά αμειβόμενη θέση του αναπληρωτή εκπροσώπου της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ. Έχει ξεπέσει δε σε τέτοιο επίπεδο γελοιότητας, που λέει δεξιά κι αριστερά ότι η επιλογή του έγινε με αξιοκρατικά κριτήρια!

Για έναν και μοναδικό λόγο αναφερόμαστε στην περίπτωσή του. Διότι αποτελεί ένα τυπικό δείγμα πολιτικού αμοραλισμού, τυπικό δείγμα ανθρώπου που «πήδηξε το χαντάκι» και είναι έτοιμος για όλα προκειμένου να βολευτεί προσωπικά. Κι ακόμη, αποτελεί ένα ακόμη ζωντανό παράδειγμα για το ότι πρέπει να τιμά κανείς το παρελθόν οποιουδήποτε μόνο όταν συμβαδίζει με το παρόν του.

εφημερίδα «Κόντρα»

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις

όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα

και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του

κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις

και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.

Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι

ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν

και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, (γίνε) διαφεντευτής.

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα

πέσουν καιροί οργισμένοι

κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα

για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια.

Μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα

ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο

και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα

για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.

Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να ‘ρθει

κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει

κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα.

Κωστής Παλαμάς

Προς Θεσσαλονικείς με΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

   Αδελφοί

   Ως επιφορτισμένοι ουχί μόνον με την ιερά υποχρέωση της διασκεδάσεως αλλά και με αυτή ταύτη της εξημερώσεως, θα σας γνωρίσομε ή θα επισημάνομε ή έστω θα θυμίσομε δύο σημαντικά στοιχεία που καλό θα ήτο να έχομε κατά νου, όσοι τουλάχιστον διαθέτουν ακόμη…

   Λοιπόν, δι’ όσους δεν το γνωρίζουν και δι’ όσους αναρωτώνται «πού είναι και τι κάνει ο κόσμος», ιδού: Εις στους έξι αναγνώστας ημερησίων εφημερίδων «ενημερώνεται» από την «Espresso»! Ήτις πωλεί κατά μέσο όρο 16.603 φύλλα καθημερινώς, τέσσερις χιλιάδας περισσότερα από όσα πωλούν ο «Ριζοσπάστης» (4.593), η «Αυγή» (1.723) και η «Ελευθεροτυπία» (6.350) μαζί! Περιττεύει κάθε σχόλιον παρ’ ημών βεβαίως…

   Υπόμνησις ή επισήμανσις δευτέρα: Κάθε 51,5 χιλιόμετρα θα υπάρχουν και διόδια στη via Egnatia. Δι’ όσους οι αισθητήρες φρίκης έχουν εξασθενήσει με τόσα που βλέπουν πια τα όμματά μας, τούτο σημαίνει ότι θα «προσκρούομε» εις διόδια κάθε είκοσι λεπτά διαδρομής, άντε ημίωρο δια τους λιγότερο βιαστικούς! Τόσον εξάγεται (πηλίκον) εάν σαν καλά και επιμελή τέκνα και τεκνά της δια βίου και δια βίας μαθήσεως, διαιρέσομε το συνολικό μήκος της Εγνατίας των 670 χιλιομέτρων (διαιρετέος) με τους δεκατρείς σταθμούς διοδίων (διαιρέτης) που είναι προς το παρόν σίγουρο ότι θα γίνουν (βεβαίως, όταν οι καπιταληστρικές ανάγκες απαιτήσουν περισσοτέρους, η καλή Μπανανία δεν θα αδιαφορήσει). Ζούμε εις καιρούς ευελφάλειας (ευελιξίας-ασφάλειας) και καθ’ αρμάτων, αλλά μάλλον δεν βελτιώθηκαν και πολύ –αντίθετα, επιδεινώθηκαν- τα πράγματα από τον καιρό του Θησέα. Εκείνος, δια μία διαδρομή από Τροιζήνα μέχρι Αθήνα, συνάντησε πέντε ληστάς. Πλησίον της Επιδαύρου τον Περιφήτη, εις τον ισθμό της Κορίνθου τον Σίνη τον Πιτυοκάμπτη, εις Κακιά Σκάλα τον Σκίρωνα, εις Ελευσίνα τον Κερκύονα και εις τον Κηφισό τον Προκρούστη. Επειδή η μυθολογία είναι σχηματική, ευκόλως αντιλαμβανόμαστε τον συμβολισμό και τα ρέστα και δεν χρειάζονται πλείονα σχόλια ούτε εδώ, ούτε αιδώ…

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Η δημοσιογραφία είναι ένα επάγγελμα στο οποίο περνάει κανείς τη μισή ζωή του μιλώντας για πράγματα που δεν ξέρει και την άλλη μισή σωπαίνοντας γι’ αυτά που ξέρει.

Henri Béraud

Προσπαθεί να φαίνεται ήρεμος. Να μοιάζει με τους άλλους. Κι είναι στιγμές που το κατορθώνει.
Όμως τις νύχτες δε μπορεί να κοιμηθεί. Οι μεγάλες φτερούγες του δε χωράνε μέσα στον ύπνο.

Τάσος Λειβαδίτης

Γιατί σήμερα οι άνθρωποι λένε τόσο εύκολα "ναι"; Η μοναξιά... Φοβούνται τη μοναξιά του "όχι"! Ξέρετε είναι πολύ εύκολο να πέσεις στο ποτάμι και, χωρίς να κάνεις τίποτε, να αφεθείς να παρασυρθείς από το ρεύμα! Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς. Γι’ αυτό τιμώ τους αντιφρονούντες όπου και αν βρίσκονται. Αυτός που λέει "όχι" είναι ένας αντιφρονών! Σε μια κοινωνία που βολεύεται να συμφωνεί, αυτός που διαφωνεί φωτίζει με διαφορετικότητα την πληκτική ομοιομορφία.

Octavio Paz

(από έναν εν ζωή εκπαιδευτικό, με αφορμή όσα ήρθαν κι όσα έρχονται)

ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη.

ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.

ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.

ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.

ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.

ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.

ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.

ΒΙΑ είναι να είσαι μετανάστρια, να ζεις με το φόβο ότι θα σε πετάξουν ανά πάσα στιγμή έξω από τη χώρα και να βιώνεις μια διαρκή ανασφάλεια.

ΒΙΑ είναι να είσαι ταυτόχρονα μισθωτή, νοικοκυρά και μάνα.

ΒΙΑ είναι να σου πιάνουν το κώλο στη δουλειά και να σου λένε «Χαμογέλα ρε τι σου ζητάμε;»

Αυτό που ζήσαμε εγώ το ονομάζω εξέγερση. Κι όπως κάθε εξέγερση μοιάζει με πρόβα εμφυλίου, μυρίζει καπνιά, δακρυγόνα και αίμα. Δεν τιθασεύεται εύκολα και δεν καπελώνεται. Πυρπολεί συνειδήσεις, αναδεικνύει και πολώνει αντιθέσεις, υπόσχεται στιγμές, έστω, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Ιχνηλατεί ατραπούς για την κοινωνική απελευθέρωση.

Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους! Βάλτε πόρτες ασφαλείας και συστήματα συναγερμού στα σπίτια σας, ανοίξτε την tv και απολαύστε το θέαμα. Η επόμενη εξέγερση θα είναι σίγουρα σφοδρότερη, όσο θα προχωράει η σαπίλα αυτής της κοινωνίας… Ή βγείτε στους δρόμους δίπλα στα παιδιά σας, απεργήστε, τολμήστε να διεκδικήσετε τη ζωή που σας κλέβουν, να θυμηθείτε ότι κάποτε υπήρξατε νέοι που θελήσατε ν’ αλλάξετε τον κόσμο.

Σάββας Μετοικίδης

(αθάνατος)

Συγνώμη που οι λέξεις ήταν λέξεις

και δεν ήταν σφαίρες

κραυγές γλάρων

ή παιδικές μελωδίες.

Γιάννης Αγγελάκας

Είναι αφάνταστο πόσο λίγο είναι ενημερωμένη η κοινή γνώμη.

Μιχάλης Ράπτης (Pablo)

Σε επιστράτευση των εκπαιδευτικών θα προχωρήσει η κυβέρνηση. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.

Η επιστράτευση των εκπαιδευτικών θα γίνει μόλις επιδοθεί η απόφαση της ΟΛΜΕ για απεργία μέσα στις εξετάσεις, αν και υπήρξε η σκέψη να επιστρατευθούν οι καθηγητές πριν ανακοινώσουν την απεργία και να επιστρατευθούν και οι μαθητές και να δώσουν Πανελλαδικές σήμερα -όλα τα μαθήματα-, ώστε να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Εν τω μεταξύ, όλα τα καθεστωτικά ξεπουλημένα σκυλιά των ΜΜΕ επιτίθενται με λύσσα στους εκπαιδευτικούς και μιλάνε για το δικαίωμα των παιδιών να δώσουν εξετάσεις για να περάσουν σε πανεπιστήμια που μοιράζουν χαρτιά χωρίς κανένα αντίκρυσμα και να οδηγηθούν στην ανεργία ή στην σκλαβιά.

Φυσικά, τα δικά τους παιδιά πάνε σε ιδιωτικά σχολεία και σπουδάζουν ή θα σπουδάσουν στο εξωτερικό γιατί δεν καταδέχονται να τα στείλουν μαζί με τα υπόλοιπα για τα οποία κόβουν φλέβες αυτές τις ημέρες, αν και στην πραγματικότητα τα έχουν γραμμένα στ’ αρχίδια τους.

Και όλοι μιλούν για τις Πανελλαδικές εξετάσεις -σαν οι εξετάσεις να είναι ο προορισμός της εκπαίδευσης και όχι η μόρφωση-, και κανείς δεν λέει πως όλο το σύστημα της εκπαίδευσης είναι εντελώς για τον πούτσο , αφού κατάφεραν να μετατρέψουν τους δασκάλους σε υπαλληλάκους και τους μαθητές σε ζόμπι.

Οι δάσκαλοι είναι αυτοί που χτίζουν μια ανθρώπινη κοινωνία, κάνουν το σημαντικότερο -μαζί με τους γιατρούς- λειτούργημα, αλλά τους έκαναν αξιολύπητα ανθρωπάκια που αναγκάζονται να γίνουν αρπακτικά για να επιβιώσουν, ενώ όσοι αρνούνται να υποταχθούν στα κελεύσματα των καιρών και τους νόμους της αγοράς, και προσπαθήσουν να παραμείνουν άνθρωποι και Δάσκαλοι, θα σαλτάρουν ή θα πεθάνουν πριν από την ώρα τους από τους καρκίνους.

Κι αντί μια ολόκληρη κοινωνία να είναι στα κάγκελα και να στέκεται στο πλευρό των εκπαιδευτικών με τους οποίους τα παιδιά τους περνάνε περισσότερο χρόνο απ’ ότι με τους ίδιους -και, άρα, είναι προς το συμφέρον σου, φτωχέ μαλάκα, αυτοί οι άνθρωποι να ζουν αξιοπρεπώς-, ακούς να αναπαράγονται σχεδόν από όλους οι απίστευτες μαλακίες των ξεπουλημένων τηλεδημοσιογράφων για τις λίγες ώρες που δουλεύουν οι καθηγητές, λες και δεν πήγαμε όλοι στο σχολείο και δεν ξέρουμε από τη δική μας εμπειρία πως δάσκαλοι και καθηγητές δεν έχουν μόνο τις ώρες διδασκαλίας αλλά ένα σωρό άλλες εργασίες και υποχρεώσεις μέσα στο σχολείο αλλά και στο σπίτι τους.

Και αυτοί που είναι άνεργοι είναι έξαλλοι με τους καθηγητές που τολμούν να απεργήσουν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, ενώ κι αυτοί που έχουν ακόμα δουλειά είναι επίσης έξαλλοι που οι καθηγητές τολμούν να κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά δεν πειράζει, αφού, όταν θα είναι όλοι άνεργοι, δεν θα απεργεί κανείς και θα είναι όλοι οι Έλληνες ευχαριστημένοι.

Και η κάθε επαγγελματική και κοινωνική ομάδα παίζει το παιχνίδι του σάπιου συστήματος και στρέφεται κατά της άλλης και προσπαθεί να την τραβήξει κι αυτήν προς τα κάτω, αντί να ακολουθήσει αυτήν που δίνει τον αγώνα της για αξιοπρέπεια.

Αλλά εγώ, φτωχέ μαλάκα, που στη ζωή μου, εκτός από τους γονείς μου, δεν αγάπησα κανέναν όσο αγάπησα πέντε έξι Δασκάλους που με ξεστράβωσαν και μου άνοιξαν πόρτες και παράθυρα και προσπάθησαν να με πείσουν πως έχω κι εγώ κάποια αξία σε αυτή τη ζωή -και θα τους είμαι αιώνια ευγνώμων γι’ αυτό- έχω να σου πω πως, όταν σε έκαναν να πιστέψεις πως ένας Δάσκαλος είναι ένας ξεφτίλας και ένας τίποτας μπροστά στους οικονομικούς νταβατζήδες, τους Πρετεντέρηδες, τα ξέκωλα και τα λαμόγια που έχουν κατακλύσει τον τόπο, τελείωσες σαν άνθρωπος.

Οπότε, ζήσε τώρα μέσα στη σκλαβιά και στον βούρκο, και ρίξε εκεί και τα παιδιά σου που τόσο πολύ τα αγαπάς.

Εγώ θα είμαι πάντα με τους Δασκάλους γιατί μου έδειξαν τον ουρανό.

pitsirikos

"Αν ο Χριστός σας είναι Εβραίος, το αυτοκίνητό σας ιαπωνικό, η πίτσα σας ιταλική, η δημοκρατία σας ελληνική, οι αριθμοί σας αραβικοί, τότε γιατί ο γείτονάς σας είναι ξένος;"

Οι λέξεις φταίνε...

Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν!

Κική Δημουλά

Άμα κατέβεις από δω θα σου δείξω

κάτι μεγάλα φτερά που μου φυτρώσανε.

Θα σου δείξω πόσο ανάλαφρα πέταγα

πηγαίνοντας στην απαγορευμένη συγκέντρωση

γιατί σφύριζε στο χέρι μου μια βαριά αλυσίδα.

Κατερίνα Γώγου