"Ο κυρ-Παντελής" (στίχοι, μουσική: Πάνος Τζαβέλας)
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά.
Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσαι στην Παναγιά.
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη tv
τρως τροφή πνευματική.
Μακριά από κόμματα μη βρεις μπελά,
"πατρίς,θρησκεία και φαμελιά".
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιος σου μοναχά να 'ναι καλά
ν' αφήσεις τ' όνομα και τον παρά.
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί.
Δίπλα σου τ' όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.
Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ' όνειρο φέτα ψωμί
να φας και 'συ κυρ-Παντελή;
Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
Πες μας τι έκανες σ' αυτή τη γη;
Πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά;
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομε, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ' όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή.
Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ' αυτή τη γη.

Δυστυχώς, μία μόλις μέρα μετά, βρέθηκε άνθρωπος να συντροφέψει τον Γιώργο Γκουντούνα στο μεγάλο ταξίδι.

Ο Πάνος Τζαβέλας γεννήθηκε το 1925 στην Κοζάνη. Μαθητή του γυμνασίου τον βρίσκει ο παγκόσμιος πόλεμος και εντάσσεται στην ΕΠΟΝ. Τον επόμενο χρόνο βγαίνει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ. Ξαναβγαίνει στο βουνό με το Δημοκρατικό στρατό, όπου τραυματίζεται, συλλαμβάνεται και ακρωτηριάζεται στο δεξί του πόδι. Από εκεί αρχίζει ο δρόμος για τις φυλακές. Δικασμένος τρεις φορές σε θάνατο, αρρωσταίνει βαριά το 1959 από τη νόσο του Burgen και πηγαίνει στη Σοβιετική ¨Ένωση για θεραπεία. Έμεινε μέχρι το 1965. Αφού θεραπεύτηκε, του δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσει μουσική. Εκεί γνωρίζει και το μεγάλο Δημήτρη Σοστακόβιτς. Γυρνά στην Ελλάδα το 1965, αλλά το 1968 φυλακίζεται πάλι, από το καθεστώς των συνταγματαρχών αυτή τη φορά, για παράνομη δράση ενάντια στη χούντα. Αποφυλακίζεται το 1971 με «ανήκεστο βλάβη» και ξεκινά ως μουσικός να παίζει στις μπουάτ της Πλάκας. Εκεί τον βρίσκει η μεταπολίτευση, όπου πλέον ελεύθερα τραγουδά τα τραγούδια της εθνικής αντίστασης. Χιλιάδες νέοι αλλά και μεγαλύτεροι άνθρωποι κατακλύζουν το μαγαζί της οδού Κυδαθηναίων όπου τραγουδά, επτά μέρες τη βδομάδα. Πολλές φορές κάνει τρεις παραστάσεις τη νύχτα ώστε να χωρέσουν όλοι όσοι ήθελαν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα.
Ήταν ο άνθρωπος που γνώρισε στους νεότερους το μουσικό, αλλά και ιστορικό έπος της εθνικής αντίστασης. Νοσηλευόταν από τις αρχές Ιανουαρίου στο νοσοκομείο Ερυθρός. Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου, στις 14.00 στο Νεκροταφείο Σχιστού.

Ευτυχώς που πάντα βρίσκονται κάποιοι να συνοψίζουν τις χρόνιες σκέψεις μας:
"Ο καρδιολόγος και συνθέτης Θανάσης Δρίτσας αναφέρει στο kykladesnews τους εξής δέκα (μόνο!!!) λόγους που επιλέγει τις Κυκλάδες σαν τόπο διακοπών:
1-αν δεν πάω διακοπές στις Κυκλάδες δεν νιώθω ότι έκανα διακοπές
2-ο καυτός και διαπεραστικός ήλιος αναστέλλει κάθε παραπανίσια δραστηριότητα,
3-το γυμνό τοπίο υπαγορεύει μια ασκητική ζωής και σκέψης που δρα σαν αντίδοτο στο καταναλωτικό πνεύμα της εποχής, μια φιλοσοφία ζωής του ελαχίστου.
4-Μαγγανάρι Ίος, κοιτάς το βυθό και παραδίνεσαι στο μπλε. Από την επιφάνεια μέχρι το βυθό βλέπεις τρία χρώματα μαγικού μπλέ.
5- εκεί αντιλαμβάνομαι την ουσία και τη συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού από τον Όμηρο μέχρι τις μέρες μας
6-εκεί μπορώ να κάνω μια βαθύτερη ανάγνωση του Οδυσσέα Ελύτη ακούγοντας το μελτέμι που χαϊδεύει το τοπίο, παρατηρώντας την αντανάκλαση της ξερής πέτρας και τη διαφάνεια του νερού
7-γιατί (πχ στην Αντίπαρο) είναι όλα πολύ κοντά, ένας δρόμος λίγες εκατοντάδες μέτρα είναι όλο το χωριό της Αντιπάρου, όλοι ξέρουν όλους με το μικρό τους όνομα
8-γιατί μπορώ να διαλέγω μικρά νησάκια, χωρίς την τουριστική ανοησία και την φλυαρία των μεγαλύτερων νησιών.
9-νιώθω να γίνομαι καλός ακροατής άγνωστων ήχων και να αφουγκράζομαι τον καλά κρυμμένο εαυτό μου
10-νιώθω ότι ανάμεσα σε ήλιο, πέτρα και γαλάζιο νερό είμαι πια εγώ, υπάρχω, αυτός που γύρευα είμαι".

Πέθανε σήμερα το πρωί ο σύντροφος Γιώργος Γκουντούνας σε ηλικία 52 ετών.

Ενεργός αγωνιστής της άκρας αριστεράς που δεν υποχώρησε ποτέ από τις ιδέες του, μαχόμενος δικηγόρος που τίμησε το ρόλο του υπερασπιστή ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Αντικομφορμιστής στην καθημερινότητα του και συνάμα γλυκύτατος στις κοινωνικές σχέσεις του, στη σύντομη αλλά έμπλεη νοήματος και πάθους ζωή του, έκανε πιο πλούσιους όσους τον γνώρισαν και πιο δυνατό το κίνημα στο οποίο συμμετείχε. Στα φοιτητικά χρόνια του υπήρξε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην Πάτρα. Διαγράφηκε το 1978 ως «αριστεριστής». Έκτοτε, δραστηριοποιήθηκε το χώρο της άκρας αριστεράς ως ανένταχτος αγωνιστής. Το 1988 όντας πρόεδρος του σωματείου συμβασιούχων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας πρωτοστάτησε στον νικηφόρο αγώνα για τη μονιμοποίηση των συναδέλφων του. Στη δεκαετία του '90 περνάει στη μαχόμενη δικηγορία παλεύοντας ιδιαίτερα υποθέσεις εργατικών σωματείων και μεταναστών. Το καλοκαίρι του 2002 υπήρξε ένας από τους λίγους που ύψωσαν τη φωνή τους στην τρομοϋστερία. Βασικό στέλεχος των Κινήσεων Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους θα υπερασπιστεί στο δικαστήριο τους Σάββα και Χριστόδουλο Ξηρό. Το 2005 ως δικηγόρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας θα πρωταγωνιστήσει στην αποκάλυψη των απαγωγών των Πακιστανών μεταναστών. Ακούραστος υπερασπιστής των νέων που τους έλεγαν αλήτες, ακόμα και όταν η υγεία του είχε επιβαρυνθεί πάρα πολύ, θα βάλει υστερόγραφο στην πολιτοδικηγορική πορεία του αναλαμβάνοντας υποθέσεις κρατούμενων της εξέγερσης. Η εικόνα του Γκουντούνα με τη φιάλη οξυγόνου μπροστά στη ΓΑΔΑ τον περασμένο Δεκέμβρη, συνοψίζει τη στάση ζωής του. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια αντιμετώπισε την αρρώστια με θάρρος, αξιοπρέπεια και κέφι για ζωή, έχοντας πάντα στο πλευρό του τη γυναίκα του την Ελένη.

Τελευταίο αντίο στον Γιώργο Γκουντούνα, απαρηγόρητοι που τον χάσαμε και απέραντα ευτυχείς που τον γνωρίσαμε.

Μια δασκάλα του δημοτικού ρωτούσε κάποτε τα παιδιά με τι ασχολούνται οι γονείς τους.
- Εσένα Γιωργάκη η μαμά σου τι κάνει όλη μέρα;
Ο Γιωργάκης σηκώθηκε όρθιος και είπε με πολλή περηφάνια:
- Είναι οδοντογιατρός κυρία!
- Πολύ ωραία!
-Εσένα Μαρία οι δικοί σου γονείς με τι ασχολούνται, ρώτησε στη συνέχεια ένα κοριτσάκι που φαινόταν κάπως φοβισμένο.
Αυτό σηκώθηκε και διστακτικά ψιθύρισε:
- Είναι ταχυδρόμος ο μπαμπάς μου κυρία και η μαμά μου δεν δουλεύει.
- Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τη δουλειά που κάνουν οι γονείς μας, είπε η δασκάλα θέλοντας να την εμψυχώσει. Εσένα Νίκο τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου, συνέχισε ρωτώντας ένα πιτσιρικά που φαινότανε διαβολάκι. Ο μικρός πετάχτηκε επάνω και με ζωηρό και περήφανο ύφος έριξε τη βόμβα:

-Εμένα κυρία ο μπαμπάς μου δουλεύει πιανίστας σε μπουρδέλο!
Κάγκελο η δασκάλα! Δεν πίστευε στ' αυτιά της. Το ίδιο απόγευμα πάει στο σπίτι του μπόμπιρα και χτυπάει αποφασιστικά το κουδούνι. Η πόρτα άνοιξε και στο κατώφλι φάνηκε ο περιβόητος μπαμπάς.
-Συγνώμη που σας ανησυχώ, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα με τον μικρό. Ισχυρίζεται ότι δουλεύετε πιανίστας σε μπουρδέλο και μάλιστα περηφανεύεται γι' αυτό! Τι έχετε να πείτε;
-Κοιτάτε να δείτε, λέει χαμογελώντας ο πατέρας. Στην πραγματικότητα είμαι αναλυτής προγραμματιστής πληροφοριακών συστημάτων, εξειδικευμένος σε θέματα επικοινωνίας πρωτοκόλλου TCP/IP σε περιβάλλον UNIX, και σε ανάπτυξη εφαρμογών με χρήση νέων τεχνολογιών κατανεμημένων συστημάτων αρχιτεκτονικής CORBA, σε περιβάλλοντα αντικειμενοστραφών σχεσιακών βάσεων δεδομένων OODBMS και σε χρήση εργαλείων Business Objects σε μια εταιρεία επιεικώς απαράδεκτη. Ε! πως να το πω αυτό σε ένα επτάχρονο παιδάκι;...

Η απόφαση του 9ου συνεδρίου της ΚΝΕ λέει «να σταματήσει το χτύπημα των αγώνων και να διαλυθούν τα ΜΑΤ»! Ο Μάκης Μαΐλης («Ριζοσπάστης» 8/1) λέει μεταξύ πολλών ωραίων : «Πέρα από ουτοπικό είναι κι αποπροσανατολιστικό το “να διαλυθούν τα ΜΑΤ”».
Τι πίνετε ρε παιδιά και δεν μας δίνετε;

ΑΠΟΦΑΣΗ
Είστε υπέρ ή κατά;
Έστω απαντήστε μ’ ένα ναι ή μ’ ένα όχι.
Το έχετε το πρόβλημα σκεφτεί
Πιστεύω ασφαλώς πως σας βασάνισε
Τα πάντα βασανίζουν στη ζωή
Παιδιά γυναίκες έντομα
Βλαβερά φυτά χαμένες ώρες
Δύσκολα πάθη χαλασμένα δόντια
Μέτρια φιλμ. Κι αυτό θα σας βασάνισε ασφαλώς.
Μιλάτε υπεύθυνα λοιπόν. Έστω με ναι ή όχι.
Σ’ εσάς ανήκει η απόφαση.
Δε σας ζητούμε φυσικά να πάψετε
Τις ασχολίες σας να διακόψτε τη ζωή σας
Τις προσφιλείς εφημερίδες σας τις συζητήσεις
Στο κουρείο τις Κυριακές σας στα γήπεδα.
Μια λέξη μόνο. Εμπρός λοιπόν:
Είστε υπέρ ή κατά ;
Σκεφτείτε το καλά. Θα περιμένω.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Προβλέψεις που έγιναν

-«Ό,τι ήταν δυνατόν να εφευρεθεί, έχει ήδη εφευρεθεί». Charles Duell, Διευθυντής της υπηρεσίας ευρεσιτεχνιών των ΗΠΑ, 1899.
-«Οι μετοχές έφτασαν σε ένα σταθερό ύψος που φαίνεται να είναι ένα μόνιμο πλατό" Irving Fisher, καθηγητής οικονομικών, Yale University, 1929, λίγο πριν από το κραχ των χρηματιστηρίων..
-«Ο Mozart και ο Beethoven είναι ξεπερασμένοι και ξεχάστηκαν ήδη μόλις πέθαναν». 'Αγνωστος μουσικοκριτικός σε άρθρο του σε εφημερίδα της Βιέννης το 1830.
-«Ποτέ δεν θα έχουμε αρκετά αυτοκίνητα για να γεμίσουμε αυτούς τους δρόμους». Charles Scott, συγκοινωνιολόγος, στη δεκαετία του 1940 για τις λεωφόρους του Los Angeles.
-«Δεν μας αρέσει αυτός ο ήχος και η μουσική κιθάρας δεν έχει έτσι κι αλλιώς ζήτηση στον κόσμο». Απορριπτική απάντηση της εταιρίας δίσκων DECCA στους Beatles το 1962.
-«Το κουτί που παίζει ασύρματα μουσική, δεν φαίνεται να έχει εμπορική αξία. Ποιος θα πλήρωνε για μηνύματα που στέλνονται στον αέρα;» Ο David Sarnoff στη δεκαετία του 1920, όταν του ζητήθηκε να συμμετάσχει σε εταιρία κατασκευής ραδιοφώνων.
-«Δεν είναι δυνατόν να πετάξουν μηχανές με μεγαλύτερο βάρος από τον αέρα» Ο William Thomson, αργότερα λόρδος Kelvin, πρόεδρος της Royal Society, το έτος 1895.
-«Δεν βλέπω απολύτως κανένα λόγο να χρειάζεται κάποιος ένα υπολογιστή στο σπίτι του». Ken Olson, Ιδρυτής και πρόεδρος της εταιρίας Digital Equipment, 1977.
-«Ποιος μπορεί να ενδιαφέρεται να ακούει τους ηθοποιούς να μιλάνε;» H.M.Warner, της εταιρίας Warner Brothers, 1927, οπαδός του βωβού κινηματογράφου.
-«Θάλασσα, παντού θάλασσα!» Ο Vasco Nunez de Balboa (1475-1519) ανακάλυψε τον Ειρηνικό Ωκεανό και δεν το κατάλαβε... Έφτασε το 1513 σε ακτή του σημερινού Παναμά στην Κεντρική Αμερική και, αφήνοντας πίσω τους συνταξιδιώτες του, προχώρησε στην ξηρά δυτικά για να βρει κάποια από τις γνωστές πόλεις των Ινδιών. Όταν επέστρεψε αρκετές εβδομάδες αργότερα δήλωσε απογοητευμένος στους αναμένοντες φίλους του ότι δεν βρήκε τις Ινδίες παρά «Θάλασσα, παντού θάλασσα».
-«Ναι, αλλά πού μπορεί να χρησιμεύσει αυτό το πράγμα;» Ένας τεχνικός της IBM για τον πρώτο μικροεπεξεργαστή, 1968.
-«Δεν θα υπάρξουν ποτέ πάνω από 1000 αυτοκίνητα στην Ευρώπη, δεν θα βρεθούν τόσοι σοφέρ να τα οδηγήσουν». Ο υπεύθυνος τύπου της εταιρίας Daimler Benz, κατασκευάστριας των αυτοκινήτων Mercedes, το έτος 1928.
-«Γεωτρήσεις για πετρέλαιο; Εννοείς να κάνουμε τρύπες στη γη για να βρούμε πετρέλαιο; Είσαι τρελός!». Γεωτρυπανιστές το έτος 1859, όταν τους ζητήθηκε να κάνουν γεωτρήσεις για πετρέλαιο αντί για νερό.
-«Οι θεωρίες του Pasteur για τα μικρόβια είναι γελοίες φαντασιώσεις». Pierre Pachet, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Toulouse, 1872.
-«...όσα βιβλία κι αν τυπωθούν, η καλλιτεχνική γραφή δεν θα υποχωρήσει ποτέ, γιατί τα έντυπα βιβλία δεν θα μπορέσουν να συναγωνιστούν σε ποιότητα τα χειρόγραφα...» Τζιοβάνι Τριτέμιο (1492), λίγο μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας.
-«Δεν νομίζω ότι θα μπορέσει να πάει ποτέ άνθρωπος στο φεγγάρι, είναι πολύ δύσκολο». Richard Wooly, Βρετανός αστρονόμος, 1957.
-«640 KB RAM είναι αρκετά για όλες τις εφαρμογές». Bill Gates, Ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Microsoft, 1981.
-«Αυτή η συσκευή έχει τόσες ελλείψεις ώστε πρέπει να θεωρείται ακατάλληλη ως μέσο επικοινωνίας. Αυτό το πράγμα δεν έχει καμία αξία!» Η εταιρία συμβούλων Western Union Finance Services, 1876.
-«Οι υπολογιστές δεν θα ζυγίζουν στο μέλλον πάνω από 1,5 τόνο» Το περιοδικό Popular Mechanics, το 1949, στις προβλέψεις του για την εξέλιξη της τεχνολογίας.
-«Τα αεροπλάνα είναι ενδιαφέροντα παιχνίδια, αλλά δεν έχουν στρατιωτική σημασία» Στρατάρχης Ferdinand Foch, 1917, καθηγητής στρατηγικής, Ecole Superieure de Guerre.

Και για τη διασκέδασή μας: http://parapolitiki.blogspot.com/2008/11/to.html

ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Ως Χριστιανοί αισθανόμαστε την ανάγκη να ενώσουμε την φωνή μας μ’ όλους όσους καταδικάζουν την εν ψυχρώ δολοφονία ενός αθώου νέου παιδιού, του Αλέξη, από τον κρατικό μηχανισμό καταστολής, που βρίσκεται σταθερά στην υπηρεσία των ισχυρών του πλούτου. Ο φόνος αυτός δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά συνέχεια άλλων δολοφονιών του παρελθόντος, συνέχεια της αστυνομικής τρομοκρατίας με πράξεις όπως το φιάσκο της ζαρντινιέρας. Η βία των κρατικών μηχανισμών καταστολής είναι η αιχμή του δόρατος για την κατατρομοκράτηση των εργαζομένων και των νέων ώστε να πάψουν να συσπειρώνονται ταξικά να διεκδικούν και να διαδηλώνουν τα αιτήματά τους.
Ως μέλη της Εκκλησίας αισθανόμαστε την ανάγκη να ζητήσουμε συγγνώμη από τους νέους για τον κόσμο της αδικίας και της εκμετάλλευσης που τους κληροδοτήσαμε και να υποσχεθούμε σ’ όλους όσους αγωνίζονται για την ανατροπή του ότι θα είμαστε συναγωνιστές τους.
Οι διαδηλωτές καλούνται να απομονώσουν τα στοιχεία εκείνα που με ιδιοτελή κίνητρα αμαυρώνουν τον αγώνα τους με βανδαλισμούς, συμπαρασύροντας σε τέτοιες ενέργειες, με την εκμετάλλευση της σωρευμένης αγανάκτησης, μικρό μέρος εξ αυτών, κυρίως νέων. Τέτοιες ενέργειες χρησιμοποιούνται ως εργαλείο στήριξης του ανθρωποφάγου κοινωνικοοικονομικού συστήματος που ζούμε, μέρος της ύπαρξης του οποίου είναι οι δολοφονίες και οι βανδαλισμοί.
Τα γεγονότα των ημερών που πέρασαν καταδεικνύουν την ανάγκη διάλυσης των Μ.Α.Τ., των οποίων αποδείχθηκε περίτρανα ότι μόνος λόγος ύπαρξης είναι η καταστολή οποιασδήποτε αντίδρασης των εργαζομένων έναντι της αντιλαϊκής πολιτικής.
Μοναδικός δρόμος διεξόδου για τους νέους είναι η, σε συμπόρευση με τους εργαζομένους, συντονισμένη πάλη για την ανατροπή του κόσμου αυτού, που στηρίζεται στην καταπίεση και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο καπιταλισμός δεν παίρνει μπαλώματα, ας τον ανατρέψουμε.

17-1-2009

ΠΑΓΚΛΗΡΙΚΗ – ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
γραφεία: Νικηταρά 14, 106 78, Αθήνα, τηλ.-fax 210 33 02 866, e-mail: pagliriki@mycosmos.gr

Αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα!

Δεν υπάρχει μικρό ή μεγάλο ζήτημα που να μη δείχνει και ν’ αποτυπώνει το βαθύ διχασμό, την ταξική διχοτόμηση της κοινωνίας μας. «Το ένα διχάζεται στα δύο» είχε πει ο ευφυώς ο πρόεδρος Μάο. Πάρτε για παράδειγμα δύο γεγονότα των ημερών. Την απαγωγή του εφοπλιστή Παναγόπουλου και τη δολοφονική επίθεση ενάντια στην αλλοδαπή εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα. Για τον πρώτο, αφού απολαύσαμε τα εκατοντάδες στρέμματα της εν Καβουρίω έπαυλής του, μάθαμε για το κλάμα της συζύγου του, για τις συνθήκες ομηρίας του και για χιλιάδες ασημαντότητες της «σημαντικής» απαγωγής του. Το φιλοθεάμον κοινό συνέπασχε με το εφοπλιστικό λόμπυ, δάκρυσε, αγανάκτησε με το παρασκήνιο, άναψε λαμπάδες για τη μακροημέρευση του εφοπλιστή. Δεν είμαστε κήρυκες της μερικής αναδιανομής του εισοδήματος μέσω των απαγωγών και των λύτρων. Άπαγε της βλασφημίας! Ωστόσο, πάθαμε «πλύση εγκεφάλου» με τα ΜΜΕ και τον καραβοκύρη του Ιονίου. Από την άλλη μεριά, η Κωνσταντίνα, εργάτρια, μετανάστρια, μάνα, φτωχή, ανυπότακτη, ότι δηλαδή στοχοποιεί το σύστημα, έπεσε θύμα δολοφονικής απόπειρας. Πέραν τούτου ουδέν. Οι κυρίαρχοι μηχανισμοί δεν ξέρουν, δεν άκουσαν, δεν είδαν. Έτσι ώστε να περάσει «στο ντούκου» και να μείνει στα ψιλά των ειδήσεων ένα γεγονός ύψιστης σημασίας. Δύο κόσμοι, παράλληλοι, αντίθετοι, φυγόκεντροι. Σ’ ότι, όμως, αφορά τα καχύποπτα μυαλά αυτής της χώρας, εφεξής η κοινωνική αλληλεγγύη θα’ χει ονοματεπώνυμο: «Κωνσταντίνα Κούνεβα». Το μέτρο της ταξικής ανθρωπιάς, θα’ χει όνομα και δύο κόσμοι θα αντιμάχονται μέχρι τη δικαίωση αυτών που δεν τους φτάνει το φως.

Θ. Τσιριγώτης, εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ

Το βράδυ της Δευτέρας 22 Δεκέμβρη 2008 η Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχτηκε δολοφονική επίθεση. Δύο τραμπούκοι τής ρίχνουν βιτριόλι στο πρόσωπο και με βία την αναγκάζουν να το καταπιεί. Νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην Εντατική Μονάδα του νοσοκομείου Ευαγγελισμός έχοντας υποστεί σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο και μόνιμες αναπηρίες σε ζωτικά όργανα, ενώ έχει ήδη χάσει την όρασή της από το ένα μάτι. Κινδυνεύει η ίδια η ζωή της… Η δολοφονική αυτή επίθεση είναι η εκδίκηση για τη συνδικαλιστική της δράση, τον αγώνα της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των συναδέλφων της. Αυτό φαίνεται και από τα ίδια τα γεγονότα. Στις 26 Νοεμβρίου γίνεται η τέταρτη τριμερής συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας για τη βλαπτική μεταβολή που έχουν υποστεί οι νοικιασμένες εργαζόμενες στα συνεργεία καθαρισμού στον ΗΣΑΠ από την εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ του Οικονομάκη. Χρησιμοποιώντας την εγκύκλιο 182/1985, που προβλέπει ότι όσοι δουλεύουν κάτω από 6 ώρες στην καθαριότητα δεν δικαιούνται βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, η ΟΙΚΟΜΕΤ τροποποιεί μονομερώς και σε αντίθεση με την Σ.Σ.Ε τις αρχικές συμβάσεις των καθαριστριών από 6ωρες σε συμβάσεις 5,5 ωρών με μισή ώρα διάλειμμα και από βαρέα τα ένσημα γίνονται απλά… Στην τριμερή στο πλευρό της εργοδοσίας δεν παρίσταται μόνο ο δικηγόρος της αλλά και το επιχειρησιακό σωματείο που στήθηκε από τους εργοδότες με μέλη τους προσωπάρχες, τους διευθυντές και τους επόπτες της εταιρείας. Έξω από το υπουργείο –θυμίζοντας τη δολοφονία Λαμπράκη...– πραγματοποιείται αντισυγκέντρωση 80 μελών αυτού του στημένου από την εργοδοσία επιχειρησιακού “σωματείου” με πανό. Βρίζουν, απειλούν και στοχοποιούν τη συνάδελφο Κωνσταντίνα Κούνεβα, γενική γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ), κραυγάζουν πως θέλει να κλείσει την εταιρεία…
Η Κωνσταντίνα είναι γυναίκα, μητέρα ανήλικου παιδιού, εργαζόμενη-συνδικαλίστρια και μετανάστρια. Θέλει και επιμένει να είναι πραγματική συνδικαλίστρια και να παλεύει για τα εργατικά δικαιώματα. Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ επιμένουν να αποκαλύπτουν από το 2000 όσα κρύβονται πίσω από τις εργολαβίες, ιδιαίτερα στις δημόσιες υπηρεσίες: οι διοικήσεις των οργανισμών, των νοσοκομείων, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στηρίζουν το δουλεμπόριο που γίνεται από τους εργολάβους. Καταγγέλλουν ότι καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα: το κράτος δίνει διπλάσια και τριπλάσια χρήματα στους εργολάβους, αυτοί όμως δηλώνουν πλασματικές ώρες και δεν πληρώνουν τις ώρες που εργάζονται, υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν είδαν στα χέρια τους, πληρώνουν κάτω από τη ΣΣΕ, για 8 ώρες εργασίας 500 Ευρώ, για 6 ώρες εργασίας 400 Ευρώ, για 3 ώρες εργασίας 150-180 Ευρώ, δεν πληρώνουν τις υπερωρίες. Υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν με την πρόσληψη την οικειοθελή αποχώρηση, δεν βάζουν ένσημα, δεν κολλούν τα βαρέα με αποτέλεσμα να μη θεμελιώνεται δικαίωμα σύνταξης, τις αναγκάζουν να υπογράφουν ότι πληρώνονται για μεγαλύτερο ποσό στην είσπραξη του δώρου, ενώ παίρνουν λιγότερα στο χέρι, ασκούν ψυχολογική βία, εκβιάζουν με απολύσεις και μαύρες λίστες. Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ αποκαλύπτουν το δουλεμπόριο, την εργοδοσία που στήνει εργοδοτικά σωματεία. Καταγγέλλουν τον εργασιακό μεσαίωνα των καθαριστριών στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που όμως αρνείται να τους στηρίξει. Καταγγέλλουν καθημερινά στις ελεγκτικές υπηρεσίες, στο ΙΚΑ. Φέρνουν τις Επιθεωρήσεις Εργασίας στους τόπους εργασίας. Με αγωγές ενάντια στην εργοδοσία είναι δίπλα στις εργάτριες που σηκώνουν κεφάλι. Ζητούν στοιχεία που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί επικαλούνται προσωπικά δεδομένα! Απαιτούν το αυτονόητο, να καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει στις δημόσιες και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να υπάρχει δουλεμπόριο, ζητούν να τελειώσουμε μια για πάντα με τον νόμο 2956 του 2001 (με Υπουργό Εργασίας τον Ρέππα του ΠΑΣΟΚ) που στο άρθρο 20 βαφτίζει τους δουλεμπόρους εταιρείες προσωρινής απασχόλησης και το νταβατζηλίκι μεσολάβηση για εξεύρεση θέσης εργασίας. Ζητούν να πληρώνονται από τα ταμεία των διοικητικών υπηρεσιών του δημοσίου και όχι από τους εργολάβους. Ζητούν να καταργηθεί η εγκύκλιος 182 του 1985 που προβλέπει ότι όσοι δουλεύουν κάτω από 6 ώρες στην καθαριότητα δεν δικαιούνται ένσημα για βαρέα και ανθυγιεινά, ζητούν να ελεγχθούν οι εργοδότες από τις διοικήσεις των δημόσιων οργανισμών, γιατί δεν πληρώνουν και δεν ασφαλίζουν τις εργαζόμενες. Καταγγέλλουν ότι, αν και η εγκύκλιος 182/85 για τα νοσοκομεία προβλέπει ότι οι καθαρίστριες δικαιούνται όσες ώρες και να δουλεύουν βαρέα ένσημα, τις δηλώνουν σαν γενικών καθηκόντων, τραπεζοκόμες, βοηθούς μαγείρων ή εργάτριες στα πλυντήρια και τους κολλούν απλά ένσημα… Η απάντηση των διοικήσεων των δημόσιων οργανισμών είναι: «εμείς αναθέτουμε και πληρώνουμε τους εργολάβους για να καθαρίζουν. Με ποιους δουλεύουν, πώς δουλεύουν, είναι δική τους δουλειά, εμάς δεν μας ενδιαφέρει».
Το εργατικό κίνημα δέχεται για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες δολοφονική επίθεση από τραμπούκους της εργοδοσίας… Οι ομοσπονδίες και οι συνομοσπονδίες δεν αρκεί να βγάζουν ανθρωπιστικές ανακοινώσεις, είναι ανάγκη να καλέσουν τα συνδικάτα και τους εργαζομένους σε απεργιακές κινητοποιήσεις και αγωνιστική δράση. Τα σωματεία και ομοσπονδίες σε ΔΕΚΟ πρέπει να σταματήσουν να ανέχονται να δρουν μέσα στους χώρους εργασίας τους οι δουλεμπορικές εταιρείες. Πρέπει επιτέλους η ΓΣΕΕ και το ΕΚΑ να καταγγείλουν ως εργοδοτικό το στημένο σωματείο από την ΟΙΚΟΜΕΤ του Οικονομάκη. Είναι σοβαρό πρόβλημα ακόμη και στα γραφεία της ΓΣΕΕ να υπάρχει ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού…
Τα όσα συμβαίνουν στο χώρο των εταιρειών καθαρισμού είναι μία μόνο από τις περιπτώσεις του σύγχρονου δουλεμπορίου. Το δουλεμπόριο από τους εργολάβους, η νομιμοποίηση της εργοδοτικής ασυδοσίας, η ελαστική εργασία προωθήθηκαν με διάφορους τρόπους σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα από το οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Δεν είναι μεμονωμένες αυθαιρεσίες αυτές που συμβαίνουν στο χώρο των εταιρειών καθαρισμού. Είναι μέρος της συνολικότερης επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων, της αναίρεσης κατακτήσεων, της αμφισβήτησης του δικαιώματος στη συνδικαλιστική δράση. Δείχνουν που θέλουν εργοδότες και η πολιτική της κυβέρνησης να πάνε τα πράγματα για όλους μας.
Γι’ αυτό και η υπόθεση αυτή μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Ήρθε η ώρα την απάντηση να δώσει το εργατικό κίνημα που δεν σιωπά μπροστά στο έγκλημα, που θα δώσει τη μάχη μέχρι τέλος για να καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο της ελαστικής εργασίας και να τελειώσει μια για πάντα το δουλεμπόριο των εργαζομένων, αλλά και για να αμείβονται αξιοπρεπώς και να έχουν πλήρη ασφάλιση. Τα σωματεία να μη σιωπήσουν, να πάρουν θέση, να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα ενάντια στο δουλεμπόριο. Ειδικά τα σωματεία και οι ομοσπονδίες που βρίσκονται σε χώρους όπου απασχολούνται ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι να απαιτήσουν να σταματήσει το απαράδεκτο αυτό καθεστώς, να γίνουν προσλήψεις και διορισμοί προσωπικού καθαριότητας και να επιστρέψουν στις δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμούς και εταιρείες όλες οι λειτουργίες που έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες και εργολάβους και να απαιτήσουν αμέσως η πληρωμή αυτού του προσωπικού να γίνεται με ευθύνη των ΔΕΚΟ και των Δημόσιων Ιδρυμάτων και όχι των δουλεμπόρων. Τέλος, είναι αίτημα του εργατικού κινήματος να χορηγηθεί τώρα πλήρης σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Κωνσταντίνα. Να στηρίξουμε τον ηρωικό αγώνα της ΠΕΚΟΠ. Είναι χρέος τιμής στην Κωνσταντίνα να γίνουν μέλη της ΠΕΚΟΠ όλες οι εργάτριες καθαρίστριες και να συμβάλουμε όλοι στη δικαίωση του αγώνα που δίνουν οι συναδέλφισσές μας.
Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.
Να κλείσουν οι δουλεμπορικές εταιρείες. Κανένας εργαζόμενος ενοικιαζόμενος.
Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού
Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής
Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Σωματείο Εργαζομένων στις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα»
Σωματείο Εργαζομένων στις Ταχυμεταφορικές και Ταχυδρομικές Επιχειρήσεις Αττικής
Σωματείο Εργαζομένων Vodafone
Σωματείο συμβασιούχων ΕΛΤΑ
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Κερατσινίου - Περάματος «Ν. Πλουμπίδης».
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Νίκαιας - Πειραιά
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Η Αθηνά»
Α΄ Σύλλογος Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε.
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Ο Παρθενώνας»
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π. Ε. «Αριστοτέλης»
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Κ. Σωτηρίου»
Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Νέας Σμύρνης
Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σύρου – Τήνου - Μυκόνου
Α΄ ΕΛΜΕ Κυκλάδων
Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας
ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων – Ζεφυρίου - Φυλής
Σύλλογος Έμμισθων Ιατρών Ιδιωτικών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά
Σωματείο Εργαζομένων Αττικού Νοσοκομείου
Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός» (Κοργιαλένειο – Μπενάκειο)
Σωματείο Εργαζομένων στις Κοινωνικές Υπηρεσίες Ιδιωτικών Φορέων
Πενταμελής Επιτροπή ΕΙΝΑΠ του Νοσοκομείου Νίκαιας
Σωματείο Εργαζομένων στα Καταστήματα Τύπου του Αεροδρομίου Αθηνών
Σωματείο Εργαζομένων ΜΜΕ Λέσβου
Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Βορείου Ελλάδας
Σωματείο Υπαλλήλων και Εργατοτεχνιτών Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ) Αιγίου
Σύλλογος Εργαζομένων Proton Ασφαλιστικής
Πανελλήνιος Σύλλογος Προσωπικού ΕΡΤ ΑΕ
Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου
Σύλλογος Μετεκπαιδευόμενων Δασκάλων και Νηπιαγωγών Μαράσλειου Διδασκαλείου και Διδασκαλείου Νηπιαγωγών ΤΕΑΠΗ
Πανελλαδικό Σωματείο Ενέργειας «Εργατική Αλληλεγγύη»
Σ.Ε.ΕΛΛ.Α.Σ.- Σύλλογος Εργαζομένων στα Κεντρικά Γραφεία των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων ΑΒΕΕ (ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ)
Σύλλογος Εκτάκτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού Α.Τ.Ε.Ι. Πάτρας«Αρτίν Δανελιάν»
Σωματείο Προσωπικού Καθαριότητας Δήμου Πάτρας
Σύλλογος Δ.Ε.Υ.Α. Πάτρας
Σωματείο εργαζομένων στη Φύλαξη Πελοποννήσου –Ηπείρου -Στερεάς-Ιονίων νήσων
Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Πατρών και περιοχής Αχαίας « Η ΕΝΟΤΗΤΑ»
Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων PORTO-RIO
Σωματείο εργαζομένων Ηλεκτρομηχανικής ΚΥΜΗΣ
Ένωση Τεχνικών ΔΕΗ Τ.Δ.Ε. Πάτρας
Σωματείο Εργαζομένων ΑΒΕΞ
Σωματείο Σερβιτόρων Νομού Αχαΐας
Ένωση Εργαζομένων Φυσικού Αερίου Αττικής
Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ. Αττικής
Σύλλογος Προσωπικού Εναέριων Μεταφορών
Σύλλογος Εργαζομένων στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας(Κ.Θ.Β.Ε.) πάσης φύσεως προσωπικού
Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα
Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Νέας Ιωνίας
Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Ρέντη
Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών

"Ήμασταν ακόμη παιδιά όταν μας μάραναν και ζήσαμε σαν γέροι. Δεν είμαι δικός μου.

Οι μεγάλες ψυχές αντιφάσκουν. Ισχυρότερη μνήμη είναι η μνήμη της καρδιάς.
Το αληθές απόβαρον ενός ανθρώπου ισούται με τις αγάπες, τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή".

Ηλίας Πετρόπουλος

"Oct 1978" γράφει! Ληγμένα από τριακονταετίας;!!!
Τελικά, το πολύ άραγμα στον καναπέ έχει πολύπλευρες συνέπειες... ε;...

"...Είχα συνηθίσει να σέβομαι, ακόμα και να αγαπώ τις αρχές της πατρίδας και της οικογένειας, της εξουσίας και της ιδιοκτησίας. Όμως, οι δάσκαλοι αυτής της γενιάς πολύ συχνά ξεχνάνε ένα πράγμα: είναι η ίδια η ζωή με τους αγώνες και τις ήττες της, τις αδικίες και τις κακοτοπιές της, που αναλαμβάνει αδιάκριτα ν' ανοίξει τα μάτια του αδαή στην πραγματικότητα. Αυτό μου συνέβη, όπως συμβαίνει στον καθένα. Μου είπαν πως η ζωή είναι εύκολη και προσφέρεται στους έξυπνους και τους δραστήριους. Η εμπειρία μου έδειξε πως μόνο οι κυνικοί και οι δουλοπρεπείς είναι ικανοί να εξασφαλίσουν καλές θέσεις στο φαγοπότι. Μου είπαν πως οι κοινωνικοί μας θεσμοί είναι θεμελιωμένοι στη δικαιοσύνη και στην ισότητα. Γύρω μου δεν είδα τίποτα άλλο παρά ψευτιά και απάτη. Κάθε μέρα γκρέμιζα και μια ψευδαίσθηση. Όπου πήγαινα διαπίστωνα τις ίδιες μιζέριες σε μερικούς και τις ίδιες χαρές σε άλλους. Δεν άργησα να καταλάβω ότι τα μεγάλα λόγια που είχα μάθει να σέβομαι -τιμή, αφοσοίωση, καθήκον- ήταν μόνο η μάσκα που έκρυβε την πιο επαίσχυντη ποταπότητα.
Ο βιομήχανος ο οποίος δημιούργησε κολοσσιαία περιουσία απ' το μόχθο των εργατών που στερούνται τα πάντα, ήταν ένας τίμιος κύριος. Ο βουλευτής και ο υπουργός, με τα χέρια τους πάντα ανοιχτά στις δωροδοκίες, ήταν αφοσιωμένοι στο κοινό καλό. Ο αξιωματικός που δοκίμασε ένα νέο τύπο όπλου πάνω σε εφτάχρονα παιδιά, έκανε το καθήκον του και μπροστά στο κοινοβούλιο ο πρωθυπουργός του έδωσε συγχαρητήρια! Κάθε τι που έβλεπα με εξέγειρε και το μυαλό μου στράφηκε προς την κριτική της υπάρχουσας κοινωνικής οργάνωσης. Τέτοιες κριτικές έχουν γίνει πολλές φορές, για να τις επαναλάβω. Αρκεί να πω πως έγινα εχθρός μιας κοινωνίας που έκρινα ότι είναι εγκληματική".

Από την απολογία του Emile Henry πριν δώδεκα δεκαετίες..

"Κακοὶ μάρτυρες ἀνθρώποισιν ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα βαρβάρους ψυχὰς ἐχόντων…
Τοὺς καθεύδοντας ἐργάτας εἶναι καὶ συνεργοὺς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γινομένων…
Οὐ γὰρ φρονέουσι τοιαῦτα πολλοί, ὁκόσοι ἐγκυρεῦσιν, οὐδὲ μαθόντες γινώσκουσιν, ἑωυτοῖσι δὲ δοκέουσι".
(Τα μάτια και τα αυτιά είναι κακοί μάρτυρες για τους ανθρώπους που έχουν βάρβαρες ψυχές…
Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σ' αυτά που γίνονται στον κόσμο…
Γιατί δε σκέφτονται οι πιο πολλοί απ' τους ανθρώπους πάνω σ' αυτό που συναντούν ούτε κι όταν το μάθουν το γνωρίζουν, αλλά το φαντάζονται).

Ηράκλειτος

Έχετε το νου σας: Σε super market της Ξάνθης, δεν είναι η πρώτη φορά που εντοπίζουμε διαφορές μεταξύ των τιμών στο ράφι και στο ταμείο! Πρέπει να καταφέρουμε να στριμώξουμε τους λήσταρχους που συνήθισαν να έχουν απέναντί τους ζαλισμένα κι αδιάφορα γιουσουφάκια. Γι' αυτό μην αφήνετε ούτε σέντσι να περάσει απαρατήρητο. Ελέγχετε τα πάντα και κάνετε καταγγελίες, για να σταματήσουν κάποιοι να... πέφτουν απ' τα σύννεφα όταν βλέπουν την κοινωνία οργισμένη...

"Σ’ αυτό το τόσο πολιτικά ώριμο, τόσο διαυγές, τόσο ρωμαλέο επαναστατικό κίνημα, υπάρχει ένα παράδοξο που δεν έχει ίσως το προηγούμενό του στην Ιστορία.
Οι επαναστατικές εποχές είναι οι εποχές της νεολαίας. Η επανάσταση δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τους μεγάλους σκοπούς της δίχως το πάθος, την ορμή, τη τόλμη, τον ηρωισμό, την αυτοθυσία της νεολαίας. Η σύνεση, η φρόνηση, το μέτρο κλπ. -«καρποί πολύχρονης εμπειρίας» για τα οποία «σεμνύνονται» οι γέροι- είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να διατηρείται και διαιωνίζεται το καθεστώς της δουλείας. Αλλά η νεολαία δεν βγαίνει έτοιμη και πάνοπλη για την επανάσταση όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Μέσα στους κόλπους της τάξης, σε περιόδους υφέσεως, διεξήγετο σ’ όλες τις προηγούμενες εποχές μια ιδεολογική πάλη, προετοιμάζονταν μ’ αυτήν οι αγωνιστικές και σφυρηλατούνταν τα όπλα για τους επικείμενους επαναστατικούς αγώνες. Ένα μέρος από την παληά γενεά διατηρούσε την πίστη του στην επανάσταση, στις αρχές της, στο πρόγραμμά της και κρατούσε ζωντανή την παράδοση του επαναστατικού κινήματος. Η νεολαία εύρισκε ένα πρόγραμμα και μια σημαία. Η σημερινή επαναστατημένη νεολαία, δεν είναι προϊόν μιας φυσιολογικής εξέλιξης μέσα στους κόλπους της υπάρχουσας κοινωνίας. Δεν υπήρχε τίποτε σ’ αυτή την κοινωνία, κανένα σύμπτωμα, κανένα σημάδι που να δείχνει ότι αυτή κυοφορούσε στα σπλάχνα της αυτό το σημερινό τρομερό παιδί".

Άγις Στίνας

«Η πόλη δεν υπάρχει πια, παρά μόνο σαν πολιτιστικό φάντασμα για τουρίστες. Κάθε εστιατόριο των εθνικών δρόμων με τις συσκευές τηλεόρασης, με τις εφημερίδες και τα περιοδικά του, είναι το ίδιο κοσμοπολίτικο με τη Νέα Υόρκη ή το Παρίσι. Ο χωρικός ήταν πάντοτε ένα παράσιτο των προαστίων. Ο γεωργός δεν υπάρχει πια, σήμερα είναι κάτοικος των "πόλεων". Η μητρόπολη είναι σήμερα μια αίθουσα διδασκαλίας, δάσκαλοί της οι διαφημίσεις. Η αίθουσα διδασκαλίας είναι ένα άχρηστο κρατητήριο, μια φεουδαλική ειρκτή. Άχρηστη είναι η μητρόπολη. Ρωτήστε τον κομπιούτερ. Η ακαριαία οικουμενική κάλυψη της ραδιοτηλεόρασης αφαιρεί κάθε νόημα και λειτουργικότητα από τη φόρμα πόλη. Οι πόλεις είχαν κάποτε σχέση με τις πραγματικότητες της παραγωγής και της ενδο-επικοινωνίας. Όχι τώρα.
Ως που εφευρέθηκε η γραφή, ζούσαμε σ’ έναν ακουστικό χώρο όπου σήμερα ζει ο Εσκιμώος: Ασύνορος, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς ορίζοντα, το σκοτάδι του νου, ο κόσμος των αισθημάτων, αρχέγονη ενόραση, τρόμος. Η λαλιά είναι ο κοινωνικός χάρτης αυτού του σκοτεινού βάλτου. Η λαλιά δομεί την άβυσσο του διανοητικού και ακουστικού χώρου που περιβάλλει το είδος μας, είναι η κοσμική, αόρατη αρχιτεκτονική του ανθρώπινου σκοταδιού. Μίλα μου για να σε δω. Η γραφή έριξε μια δέσμη φωτός στις υψηλές, μελαγχολικές Σιέρες της λαλιάς. Η γραφή είναι η οπτικοποίηση του ακουστικού χώρου. Καταύγασε το σκοτάδι. Το χέρι που γέμισε το χαρτί έχτισε μια πόλη. Η μηχανοποίηση της γραφής μηχανοποίησε την οπτικο-ακουστική μεταφορά, πάνω στην οποία βασίστηκε ολόκληρος ο πολιτισμός, δημιούργησε την αίθουσα διδασκαλίας και τη μαζική εκπαίδευση, το σύγχρονο τύπο και τον τηλέγραφο. Ήταν η αρχική γραμμή παραγωγής.
Ταυτόχρονη έκανε την Ιστορία ο Γουτεμβέργιος: Το φορητό βιβλίο έφερε τον κόσμο των νεκρών στο χώρο της βιβλιοθήκης του τζέντλεμαν, ο τηλέγραφος έφερε ολόκληρο τον κόσμο των ζωντανών στο πρωινό τραπέζι του εργάτη.
Η φωτογραφία ήταν η μηχανοποίηση της προοπτικής ζωγραφικής και του αιχμάλωτου ματιού. Έσπασε τα σύνορα του εθνικιστικού, τοπικιστικού χώρου που δημιούργησε ο τύπος. Ο τύπος ανέτρεψε την ισορροπία του προφορικού και του γραπτού λόγου, η φωτογραφία ανέτρεψε την ισορροπία του αυτιού και του ματιού. Το ραδιόφωνο, το τηλέφωνο και το γραμμόφωνο είναι η μηχανοποίηση του μετεγγράμματου ακουστικού χώρου. Το ραδιόφωνο μας ξαναγυρίζει πίσω στο σκοτάδι του νου, στις αποβάσεις από τον Άρη και στον Orson Wells. Μηχανοποιεί το πηγάδι της μοναξιάς που είναι ο ακουστικός χώρος: Ο χτύπος της ανθρώπινης καρδιάς ακουσμένος μέσα από ένα ραδιοφωνικό σύστημα, προσφέρει ένα πηγάδι μοναξιάς που μέσα του μπορεί να πνιγεί ο καθένας. Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση συμπληρώνουν τον κύκλο της μηχανοποίησης του ανθρώπινου αισθητηρίου. Με το πανταχού παρόν αυτί και το κινούμενο μάτι έχουμε εκμηδενίσει τη γραφή, την εξειδικευμένη οπτικο-ακουστική μεταφορά που θεμελίωσε τη δυναμική του δυτικού πολιτισμού. Ξεπερνώντας τη γραφή έχουμε αποκτήσει ξανά την ολότητά μας, όχι σε εθνικό ή πολιτιστικό, αλλά σε κοσμικό επίπεδο. Έχουμε προκαλέσει την ανάδυση ενός υπερ-πολιτισμένου υπο-πρωτόγονου ανθρώπου.
Κανείς δεν ξέρει ακόμα τη γλώσσα την εγγενή στη νέα τεχνολογική κουλτούρα. Είμαστε όλοι τυφλοί και κωφάλαλοι ως προς τη νέα κατάσταση. Οι πιο εντυπωσιακές λέξεις και σκέψεις μας μάς προδίνουν κάνοντάς μας να αναφερόμαστε σε ό,τι υπήρχε πριν, όχι σε ό,τι υπάρχει τώρα. Έχουμε επιστρέψει στον ακουστικό χώρο. Αρχίζουμε να δομούμε ξανά τα αρχέγονα αισθήματα και συναισθήματα, από τα οποία τρεις χιλιάδες χρόνια γραμματικής παιδείας μας είχαν χωρίσει.
Τα χέρια δεν έχουν δάκρυα να χύσουν».

Dylan Thomas

ΔΗΛΩΣΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΗΡΥΞΕΩΣ

Κατά την Κατοχήν παρεσύρθην από τα απατηλά συνθήματα του ΚΚΕ και των παραφυάδων του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ – ΕΑ και οργανώθηκα εις την ΕΠΟΝ. Ταχέως όμως διεπίστωσα ότι αι ως άνω οργανώσεις είναι ξενόδουλοι, προδοτικαί και επιβουλεύονται την Ελευθερίαν και Ανεξαρτησίαν της Πατρίδος μας.
Κατόπιν τούτου αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας και αποτροπιασμού το ΚΚΕ και τας παραφυάδας αυτού και τάσσομαι παρά το πλευρόν του λαοφιλούς Βασιλέως μας και της Εθνικής ημών Κυβερνήσεως.
Ζήτω το Έθνος – Ζήτω ο Στρατός

ΣΤΓ 902 τη 14η Ιουνίου 1948
(υπογραφή)

Όλα τα τραγούδια για τα αδούλωτα παιδιά της Παλαιστίνης με τις σφεντόνες απέναντι στη φρίκη, με τα μαύρα μάτια και το πύρωμα στο αίμα απέναντι στο ψέμα, με την καρτερία, την αγάπη και την πίστη απέναντι στην αδιάφορη συνενοχή των λαών.

Για τη νίκη του ανθρώπου ενάντια στους δυνάστες και την έξοδο από την προϊστορία.

Μεσόγειος
(George Moustaki - Απόδοση στα ελληνικά: Δημήτρης Χριστοδούλου)

Μεσόγειο την λεν και παίζουνε γυμνά
παιδιά με μαύρα μάτια, αγάλματα πικρά.
Γέννησε τους θεούς, τον ίδιο τον Χριστό.
Το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό.
Μες στη Μεσόγειο.
Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί,
τα βράχια και τους κάμπους και τη βαθιά σιωπή.
Νησιά σαν περιστέρια, αιώνιες φυλακές.
Το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές.
Μες στη Μεσόγειο.
Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά.
Τα χέρια μένουν μόνα και άδεια τα κορμιά.
Λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου.
Το καλοκαίρι εκεί δεν χάνει τα φτερά του.
Μες στη Μεσόγειο.
Κάτω στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ,
Μεσόγειο του φόβου και των πικρών καιρών.
Τα όνειρα που παίζαν στα βαθιά νερά
γενήκαν δέντρα μόνα μες τα ξερά νησιά.
Μες στη Μεσόγειο...

Το Σάββατο 10 Ιανουαρίου εργαζόμενοι συνάδελφοι στα ΜΜΕ κατέλαβαν τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ στην Αθήνα στην οδό Ακαδημίας 20.
Πρώτη ανακοίνωση κατάληψης της ΕΣΗΕΑ

Το μεσημέρι του Σαββάτου 10/1 έγινε κατάληψη της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) από πρωτοβουλία έμμισθων, «μπλοκάκηδων», άνεργων, «μαύρων», άμισθων και φοιτητών στο χώρο των ΜΜΕ. Το εγχείρημα αυτό, που κατά βάση αντιτίθεται στον κυρίαρχο Λόγο, στοχεύει στην ανάδειξη του εργασιακού μεσαίωνα στα ΜΜΕ, όπως και στην προβολή της ανάγκης για τη δημιουργία ενιαίου φορέα έκφρασης ΟΛΩΝ των εργαζομένων στα Μέσα.. Οι ελαστικές/επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, η άμισθη/ανασφάλιστη εργασία, η δουλειά με το κομμάτι, τα εξαντλητικά ωράρια, η εργοδοτική αυθαιρεσία, οι δεκάδες απολύσεις, συνθέτουν το τοπίο που έχει διαμορφωθεί στη βιομηχανία των ΜΜΕ, με φόντο φυσικά έναν ευρύτερο μετασχηματισμό του συστήματος, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της εργασίας. Η ΕΣΗΕΑ, από τη μεριά της, όχι μόνο δεν αντιτίθεται στις επιδιώξεις των εργοδοτών, αλλά συναινεί και σιωπά μπροστά στο όργιο αυθαιρεσίας. Την ίδια στιγμή, ως μια ελίτ συντεχνία, που αποκλείει χιλιάδες εργαζόμενους στην Ενημέρωση, αντιδρά σθεναρά στο επιτακτικό αίτημα για ξεπέρασμα των εσωτερικών διαχωρισμών και του κλαδικού κατακερματισμού, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ενιαίο συνδικάτο τύπου. Η κατάληψη αποσκοπεί παράλληλα να αποτελέσει ένα κέντρο αντιπληροφόρησης και εστία αγώνα, που πλαισιώνεται από αγωνιζόμενο κόσμο, που δεν συνδέεται αποκλειστικά με τον συγκεκριμένο κλάδο, όπως φάνηκε ήδη από την πρώτη ανοιχτή συνέλευση. Απέναντι στη μεθοδευμένη κατασταλτική και ιδεολογική προπαγάνδα που προωθούν τα αφεντικά, η ΕΣΗΕΑ και οι πραίτορες των Μέσων με παραπληροφόρηση, διαστρέβλωση και αποσιώπηση –ανάλογα κάθε φορά τις περιστάσεις- αποφασίζουμε να βρεθούμε, να δράσουμε και προπαντός να μιλήσουμε αδιαμεσολάβητα για όλα όσα τόσο καιρό το θέαμα έχει κατακερματίσει. Οι ξυλοδαρμοί, οι μαζικές προσαγωγές, οι προφυλακίσεις, η τρομολαγνεία, οι «τυχαίοι» θάνατοι στα σύνορα και το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη, οι βασανισμοί στα τμήματα, οι «αυτοκτονίες» στα κελιά, στα ρέματα, τα εργατικά «ατυχήματα», το βιτριόλι της εργοδοτικής μαφίας, οι απολύσεις και οι «εξοστρακισμένες» σφαίρες δεν είναι «μεμονωμένα περιστατικά». Έτσι κι αλλιώς «εδώ δεν είμαστε Γάζα» (Πραίτωρ Πρετεντέρης). Πράγματι, δεν είμαστε στη Γάζα. Ωστόσο, η αλληλεγγύη μας δεν εκφράζεται στα παράθυρα της τηλεόρασης, αλλά στο δρόμο, στις καταλήψεις, στις συγκρούσεις μαζί με τους καταπιεσμένους-εξεγερμένους, όπου αναγνωρίζουμε και τους εαυτούς μας. Μια αλληλεγγύη που ξεπέρασε τα σύνορα και επεκτάθηκε από το Μεξικό ως την Αγγλία κι από την Κορέα ως την Τουρκία αμέσως μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα που ακολούθησαν.Δεν ξεχνάμε τους 67 προφυλακισμένους, τους 315 συλληφθέντες και τους εν γένει διωκόμενους της εξέγερσης. Διωκόμενοι, οι οποίοι διαρκώς πληθαίνουν παράλληλα με την ολοένα εντεινόμενη κρατική καταστολή, όπως αποδείχτηκε για άλλη μια φορά στην πορεία στις 09/01. Η περίφημη διαφύλαξη του ακαδημαϊκού ασύλου των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων την μέρα αυτή οδήγησε σε εικόνες, όπως η βίαιη εκκένωση της πολυκατοικίας στην οδό Ασκληπιού, όπου είχαν βρει καταφύγιο διαδηλωτές. Η επίθεση στον κοινωνικό χαρακτήρα του ασύλου είναι επίθεση στα ίδια τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Είναι καταστολή.…Όπως καταστολή και τρομοκρατία είναι η επίθεση στις 23/12 με βιτριόλι στο πρόσωπο της μετανάστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, λόγω της μάχιμης συνδικαλιστικής της δράσης. Η Κωνσταντίνα είναι υπενοικιαζόμενη καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ υπό την εργολαβία της «ΟΙΚΟΜΕΤ». Μέχρι σήμερα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στον Ευαγγελισμό, αλλά ο αγώνας της συνεχίζεται κι εμείς τον στηρίζουμε έμπρακτα…… Όπως έμπρακτα στηρίζουμε και κάθε αγώνα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στις σχέσεις εκμετάλλευσης που επιβάλλει η συνθήκη της μισθωτής εργασίας είτε αυτές βαφτίζονται ελαστικές, επισφαλείς είτε πρόκειται για ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες ή δουλειά με το κομμάτι. Γι’ αυτό καλούμε, τόσο εργαζόμενους στα Μ.Μ.Ε. που τάσσονται υπέρ του εγχειρήματος (καθαρίστριες, δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, οπερατέρ κ.λ.π.), όσο και κάθε άλλον ενδιαφερόμενο για την περαιτέρω ρήξη του ανταγωνιστικού κοινωνικού ιστού, την Κυριακή 11/1 στις:14:00 Αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Ομόνοια για τον νεκρό μετανάστη κοντά στο αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη Χουσείν Ζαχιντούλ Τζαχανγκίρ
16:00 Ανοιχτή συζήτηση για τα εργασιακά ζητήματα στον χώρο των ΜΜΕ και για συντονισμό δράσεων των εργαζομένων στον χώρο ανεξαρτήτως ειδικότητας ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία.
18:00 Συζήτηση για την συγκρότηση ομαδών εργασίας της κατάληψης και κυρίως για συγκρότηση ομάδας αντιπληροφόρησης στην οποία μπορεί να προσφέρει οποισδήποτε εργαζόμενος ΜΜΕ αδημοσιευτο αρχείο.20:00 Ανοιχτή Γενική Συνέλευση της Κατάληψης ΕΣΗΕΑΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΕΡΓΑΤΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ όλων των συλληφθέντων της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ, εντός και εκτός ΕλλάδαςΚάλεσμα για συμμετοχή στην ΠΟΡΕΙΑ αλληλεγγύης της Λάρισας 17/01 για τους διωκόμενους με βάση τον «τρομονόμο»
Δεν φοβόμαστε τις απολύσεις, τα αφεντικά να φοβούνται τις ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΣΗΕΑ

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΝΟΜΟΤΑΓΟΥΣ
Γράφω ποιήματα μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι υπεύθυνες υπηρεσίες
Που δεν περιέχουν τη λέξη: Ελευθερία, τη λέξη: Δημοκρατία
Δεν φωνασκούν: Κάτω οι τύραννοι ή: Θάνατοςστους προδότες
Που παρακάμπτουν επιμελώς τα λεγόμενα φλέγοντα γεγονότα
Γράφω ποιήματα άνετα και αναπαυτικά για όλες τις λογοκρισίες
Αποστρέφομαι τετριμμένες εκφράσεις όπως: σαπίλα ή καθάρματα ή πουλημένοι
Εκλέγω σε πάσα περίπτωση την αρμοδιότερη λέξη
Αυτή που λέμε "ποιητική": στιλπνή, παρθενική, ιδεατώς ωραία.
Γράφω ποιήματα που δεν στρέφονται κατά της καθεστηκυίας τάξεως.
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

«Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν (...) Και αυτή η σύγχυση ευνοεί: * Την κυβέρνηση -την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους -διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασσευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου. * Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ' ό,τι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει. Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις "δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας", ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα. Υποπτα ανενόχλητα πολλές φορές. * Ευνοεί τη μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των "αγανακτισμένων" πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας. Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω απ' το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι! (...) * Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με τη σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται τον κομματικής σκοπιμότητας ευνουχισμό τους (...) Να, λοιπόν, πώς κατασκευάζεται από τον "λαό" για τον "λαό" η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητάς του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών. Και επιπλέον, να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι -ο "λαός"- να κοιμούνται ήσυχα! (...)».

Μάνος Χατζιδάκις - Ιανουάριος 1986

Αντί για "καλή χρονιά" κι ανέξοδα ευχολόγια, αντί για φιλολογικές φλυαρίες κι εκτονωτικές ανησυχίες στα διαλείμματα της έμμισθης σκλαβιάς του καθένα μας, δε βάζουμε ένα χεράκι να σταματήσουμε τα καθάρματα;

Όχι μόνο τα ξένα, αλλά και τα ντόπια.