Εργαζόμαστε στο σκοτάδι, κάνουμε ότι μπορούμε, δίνουμε ότι έχουμε. Η αμφιβολία είναι το πάθος μας και το πάθος μας το καθήκον μας. Τα υπόλοιπα είναι η τρέλα της εποχής.

Henry James

Προς Θεσσαλονικείς λα΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Κάποιοι αργόσχολοι που δεν δαπανούμε ούτε δευτερόλεπτο θύοντας στον τηφλεοπτικό βωμό, διατηρούμε το προνόμιο της φιλομάθειας διαθέτοντες ακόμα χρόνο για βυθοσκοπήσεις και ματιές πίσω από τα πράγματα. Εν αντιθέσει προς τους πολυπράγμονες και διαρκώς ασθμαίνοντες που ρυθμίζουν τις τύχες τους καταστρέφοντας τις δικές μας. Οι δε υπόλοιποι, απλά μηρυκάζουν από τα έτοιμα που τους διανέμει –delivery- η τηλεοπτική δημοκρατία μας. Anyway (δανείζομαι τη λέξη από χαριτόβρυτες συναδέλφους κοσμικών στηλών), δεν θα μαλώσουμε τώρα επειδή η εθισμένη πλειονότης κοροϊδεύει εαυτόν και νοημοσύνη της ολημερίς, για να δεχτεί –αντίστροφα- τη χλεύη εκείνων όταν μένει με τον εαυτό της (αν μένει ποτέ…).
Λοιπόν, φαίνεται πως ο πρωθυπουργός έχει κάνει πολλά τάματα τότε που πήγε στην Τήνο (τίνος είναι η Τήνος, αλήθεια; Γιατί τις προάλλες σουλατσάριζαν εκεί κάτι καραβάκια… επενδυτών). Δεν εξηγείται αλλιώς ότι ο καταλληλότερος επιμένει να έχει επώνυμο δώδεκα γραμμάτων ο επί της ανοικονόμητης οικονομίας υπουργός! Πέρα από αυτό, έδιωξε ξεσαμάρωτο τον προκάτοχο πάνω που βρήκαμε σαμαρά… Στο μεταξύ, στο «Crazy Horse» ψάχνουν κιθαρίστα που να ξέρει και λίγα λογιστικά για να βοηθάει κι εμείς δεν έχουμε ούτε νέο από τον –άλλον ένα- καρατομηθέντα τσάρο.
Κατά τα λοιπά, είδαν κι έπαθαν να εγκαινιάσουν την κάθετη στην ΠΑΘΕ via Egnatia (θα το ξανακάνουν, στοίχημα;) και να τα προβλήματα. Μερικοί που τόσο καιρό δεν μιλούσαν –τώρα τιμήθηκαν με επιφοίτηση;- δεν θέλουν να λέγεται έτσι! «Τι είμαστε, ρωμαίοι; Να λέγεται μεγάλου Αλεξάνδρου ή μακεδονική οδός» πρότειναν κύκλοι τινές και πολύ σωστά. Άλλωστε, το λιμάνι της συμβασιλεύουσας λέγεται «Μακεδονία», ομοίως και το αεροδρόμιό της, μουσεία, εφημερίδα, ομάδες, ομοίως και ο χαλβάς της, ο περιβόητος μακεδονικός του Χαΐτογλου. Όλα τα πέριξ λοιπόν πρέπει να έχουν αυτό τον προσδιορισμό, ακόμα και ο βιολογικός του λιμανιού, αδελφοί του μακεδονικού Εξώστη.
Δεν βγάζω άκρη ο βραδύνους. Κι έτσι μοιραία στρέφομαι στις δυο μεγάλες πρεμιέρες του μεγάρου μουσικής της δενδροκτόνου Κακλαμανείου πρωτευούσης, στηλιτεύοντας τον ρατσιστικό διαχωρισμό των Γαβρά-Αγγελόπουλου. Γιατί στην ταινία του δεύτερου να παρίσταται ο Πρόεδρος –τι θα πει ποιος Πρόεδρος;- και στου πρώτου όχι; Όποιος γνωρίζει την απάντηση, ας την πει και σ’ εμάς. Κι όποιος γνωρίζει εμάς, ας το πει στην απάντηση. Τα εκτιμάει κάτι τέτοια…

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Συντρόφια μου καλικάντζαροι καλώς να ορίσετε απόψε.
Άλλο ένα δωδεκαήμερο είναι δικό μας!

B V R D O L O G I V M

Πλησιάζουν Χριστούγεννα και συνηθίζονται οι ιστορίες και οι μύθοι. Ιδού:

Η ιστορία του κειμένου που κρατάτε στα μπροστινά πόδια σας, προέρχεται από τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, τα απόκρυφα ευαγγέλια της Ζωντανής Λίμνης και τα Δευτερόκολλα των Κουφών της Λυών. Για να μην πέσει επάνω σας η κατάρα του Αγίου Σουλπικίου, πρέπει να το διαβάζετε από αριστερά προς τα δεξιά και από επάνω προς τα κάτω. Μην επιχειρήσετε να το διαβάσετε την 29η Φεβρουαρίου, γιατί η ημέρα αυτή δεν υπήρχε όταν γράφτηκε. Όταν τελειώσετε την ανάγνωση να το αντιγράψετε σαράντα φορές και να το στείλετε με e-mail σε ισάριθμους χρήστες. Μην το αμελήσετε γιατί ένας που το έκανε μόνο 39 φορές, είδε στον ύπνο του τον Άγιο Σουλπίκιο κι από τότε κλείστηκε σ’ ένα δωμάτιο με μια τηλεόραση και τρελάθηκε. Ένας άλλος που το πέταξε στα σκουπίδια, βγήκε από το δωμάτιο της τηλεόρασης και τρελάθηκε κι εκείνος. Γι’ αυτό αντιγράψτε το και στείλτε το ΤΩΡΑ.
Το κείμενο αυτό το ζήτησαν πολλά κανάλια για να το κάνουν σίριαλ, όμως η κατάρα του Αγίου ενεργοποιήθηκε αμέσως σε αντίθεση με κάποιους λογαριασμούς ή κινητά. Σεισμοί και μπουρίνια στη γειτονιά μας, υπνηλία στη Βάσω Παπανδρέου (αυτό φαίνεται εύκολα στο βλέμμα της), μόνιμη κώφωση στον Σαρακατσάνο άλλοτε υπουργό και εκατόν πενήντα κιλά επιπλέον στο κρεββάτι της Νατάσας εδώ και κάμποσα χρόνια (twins not included). Αυτά ήταν μόνο η προειδοποίηση. Ακολούθησε η μακρά γαλαζοποίηση της χώρας και ειδικά της συμβασιλεύουσας, με μπλε δήμαρχο, μπλε νομάρχη και μπλε υπουργό Βόρειας Ελλάδας, τόσο που νόμιζε κανείς πως ζει στο στρουμφοχωριό και περιμένει τον Δρακουμέλ οινοποιό και τη λύτρωση. Υπό το βάρος της απειλής, αποφασίσαμε να μην δοθεί το κείμενο στα κανάλια και να κρατήσουμε τα δικαιώματα αντί για τα ευρώ. Δεν δημοσιεύουμε το κείμενο, που βρέθηκε σε πανάρχαια λακκούβα της οδού 26ης Οκτωβρίου, της δυτικής εισόδου-κόσμημα της πόλης. Δημοσιεύουμε όμως τα ιστορικά στοιχεία της διαδρομής του στους αιώνες:
Τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου (23 προς 24 Αυγούστου του 1572) ένας γερμανός γιδοβοσκός, ο Χανς Κολοβάρενγκεμ είδε ένα φλεγόμενο αντικείμενο να πέφτει από τον ουρανό. Με τρόμο πλησίασε και είδε πως επρόκειτο για ένα κείμενο, κάτι που έβλεπε για πρώτη φορά. Γιατί, άσχετα με το τι είναι τώρα, όλοι οι Γερμανοί μέχρι τον 16ο αιώνα ήταν γιδοβοσκοί και δεν είχαν ξαναδεί κείμενα, με φωτεινή εξαίρεση τον 13ο αιώνα που γράφτηκαν οι μαλακίες των Νιμπελούγκεν. Ο γιδοβοσκός πήρε το κείμενο και ταξίδεψε ως το Βατικανό, αφού εκεί βρισκόταν ο πλησιέστερος εγγράμματος, ο Πάπας Πίος ο Ε΄ και του το έδωσε να το διαβάσει. Από τις πρώτες γραμμές ο πεφωτισμένος λειτουργός του Υψίστου κατάλαβε προς πρόκειται για θεόπνευστο έργο και το κράτησε στην αγία έδρα, δίνοντας πέντε χρυσά σκούδα στον γιδοβοσκό για ν’ ανοίξει πανδοχείο στο Βάρβαρμπουργκ, στις Βαυαρικές Άλπεις. Κάποιος ρουφιάνος όμως το σφύριξε στην Αικατερίνη των Μεδίκων, την αγία αυτή μορφή του καθολικισμού που τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου μαζί με τον Φίλιππο Θ΄ έδωσε εντολή για τη σφαγή χιλιάδων καλβινιστών (διαμαρτυρόμενων). Χωρίς να χάσει καιρό, η Αικατερίνη έστειλε έναν άλλο ρουφιάνο στο Βατικανό για να κλέψει το ιερό κείμενο (ανέκαθεν οι ρουφιάνοι ήταν είδος εν υπερεπαρκεία). Η αποστολή είχε αίσιο πέρας κι έτσι το κείμενο έφτασε στην Αικατερίνη, έπεσε όμως πάνω της η κατάρα του Αγίου Σουλπικίου που το συνόδευε. Κι όπως κάθε εριστική, ραδιούργα και εξουσιαστική φύση, προσβλήθηκε από σεξουαλική ψυχρότητα (ήταν ήδη ανοργασμική όπως η πλειονότης), κάτι που απομάκρυνε το σύζυγό της Ερρίκο Β΄ και η Αικατερίνη ψόφησε στο Μπλουά της Γαλλίας μαγκουφασιόν (all alone). Ο αντικαταστάτης του Πίου, Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄, μόλις καθάρισε την αγία έδρα από τα ποντίκια και το αιώνιο σαράκι που την έτρωγε, έστειλε τρίτο ρουφιάνο με σκοπό την επανάκτηση του απωλεσθέντος κειμένου, κάτι που επετεύχθη χάρη στη μοναδική δεξιοτεχνία των ρουφιάνων να τα καταφέρνουν πάντα. Όμως ο Άγιος Σουλπίκιος έστειλε τη νόσο του Αλτσχάιμερ που τότε λεγόταν απλά μαλάκυνση στον Πάπα, με αποτέλεσμα το κείμενο να παραμείνει ξεχασμένο στα σεντούκια του Βατικανού για τέσσερις αιώνες. Πριν λίγα χρόνια, ένας άλλος βόρειος με Αλτσχάιμερ που κατέκτησε τηα αγία έδρα, ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος, ανακάλυψε το βιβλίο το οποίο όμως απέσπασε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι για να εμπνευστεί και να γράψει εκείνες τις μαλακίες που θεωρεί ποιήματα (από εκεί αντλεί την έμπνευσή του και ο μέγας έλλην ποιητής Τηλέμαχος Χυτήρης). Εδώ παρενέβη έτερος δεξιοτέχνης του είδους, ο στρατηγός Τσουκάτος, ο οποίος απέσπασε το κείμενο και το έδωσε στον πρώην κύριο Σημίτη. Εκείνος, σπουδασμένος στην Γερμανία και έχων την ανάλογη παιδεία (με την βαρβαρότητα καλλωπισμένη κι αθέατη στα γονίδια) ούτε καν ασχολήθηκε με ένα κείμενο που δεν έβλεπε να αποφέρει υπερκέρδη, διώχνοντας μάλιστα και τον πιστό του Τσουκάτο (θα θυμάστε…) Έτσι, δεν ήταν καθόλου δύσκολο για μας να μισθώσουμε έναν ρουφιάνο της δημόσιας διοίκησης και να φτάσει στα χέρια μας το θεόσταλτο κείμενο.
Η Ευρώπη πλήρωσε με βαρύ τίμημα την ασέβεια που επέδειξε προς το ιερό κείμενο. Οι Γάλλοι απέκτησαν δυσάρεστες σωματικές οσμές (έχετε μυρίσει άρτι αφυπνισθείσα γαλλίδα;) και αναγκάστηκαν να επινοήσουν αρώματα για να τις καλύψουν. Οι αγγλίδες έπαθαν ψυχρότητα κι οι άγγλοι «το γύρισαν», η Ιταλία και η Ελλάδα έγιναν αεροδρόμια του ΝΑΤΟ (η δεύτερη έγινε και τύποις θεραπαινίδα των γερμανών), η Σουηδία παρουσιάζει υψηλότατο δείκτη αυτοκτονιών κι οι Ελβετοί καταδικάστηκαν ν’ αρμέγουν αγελάδες και να φτιάχνουν ρολόγια. Οι Βέλγοι προσβλήθηκαν από την κατάρα των διοξινών που τρέλλανε αγελάδες και κοτόπουλα, η Γερμανία πλήρωσε μερικές πολεμικές αποζημιώσεις, η Ισπανία «έφαγε» βόμβες με αλλόδοξη θεία παρέμβαση (πάντα υπήρχε αγαστή συνεργασία και σύμπνοια μεταξύ των εξεχουσών προσωπικοτήτων των θρησκειών), ενώ Ρωσία και Γιουγκοσλαβία απλά καταστράφηκαν.
Για τους λόγους αυτούς δεν μεταφέρουμε το περιεχόμενο του κειμένου. Απλά σας παραθέσαμε την συγκλονιστική ιστορία του, για να σας δώσουμε υλικό για το τζάκι. Είτε να το διηγήστε δίπλα του τις μέρες των Χριστουγέννων είτε να το τυπώσετε και να το χρησιμοποιήσετε απλά ως προσάναμμα.

(clopyright: Theogrocer - recycled, motorcycled. All rights reserved – no preservatives - avoid litter - kill the cop inside you - God shave the queen).

Όλα καλά και περίκαλα τα ‘χουμε με την πατρίδα. Με το έθνος, την ιστορία μας και τούς «αρχαίους ημών πρόγονοι». Μόνο που ξεχάσαμε ένα. Πως εμείς οι νέοι με τους αρχαίους έλληνες έχουμε τόσα κοινά, όσα ο χασαποσφαγέας με τις κορδέλες και η μοδίστρα με τα κριάρια. Κι από την άλλη φουσκώνουμε και κορδώνουμε και τουρτουφίζουμε για «τσι γεναίοι πρόγονοι» σαν τι; Όπως εκείνος ο τράγος του Σικελιανού που εσήκωνε το απανωχείλι του, εβέλαζε μαρκαλιστικά και οσφραινότανε όλο το δείλι την αρμύρα στη θάλασσα της Κινέττας.

Δημήτρης Λιαντίνης

Προς Θεσσαλονικείς λ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Επιτρέψατέ μου να συνεορτάσω μεθ’ υμών την συμπλήρωσιν τριάκοντα επιστολών αχρηστομάθειας, μεθ’ ιαμβικών δεκαπεντασυλλάβων, νταουλιών και ζουρνάδων:

Ελάτε τώρα φίλοι μου να ασκήσουμε το χόμπι
εις το οποίο αρέσκεται σαφώς το κάθε ζόμπι
όπως το συνηθίσανε των ΜΜΕ τσοπάνοι
όχι χωρίς συναίνεση από κάθε χαϊβάνι:
Να ‘χει στην κλειδαρότρυπα των άλλων ένα μάτι
ώστε να ζει ολότελα μέσα στην αυταπάτη.

Κρυφοκοιτάζουν, βάσανα αρέσκονται να ψάχνουν
για να τη… βρίσκουν λέγοντας «χειρότερα υπάρχουν»
κι έπειτα στρέφονται αλλού, κοιτάζοντας με ζήλια
τους «διάσημους», τους «όμορφους», κώλους, μαλλιά και χείλια
«σφάζονται» όμως αν τους πεις για ιδανικά και ήθος
διότι καταρρίπτεται ο στυλοβάτης μύθος…

Εμείς όμως κοιτάζοντας κρυφά, βλέπουμε άλλα
ιδού ένα στιγμιότυπο, στου βίου την τραμπάλα:

Η αγία οικογένεια κάθεται στο τραπέζι
ενώ σκασμένο απ’ το φαΐ το τέκνο της θα παίζει
κάποιο καινούργιο, ακριβό και high tec παιχνίδι
χωρίς κανένας να βρεθεί να δώσει ένα κλοτσίδι
στον στυλοβάτη του σπιτιού και στην κολόνα μάνα
που κάνουν τα παιδιά τροφή για κάθε ένα… Γκαργκάνα.

Ρευόμενοι, περδόμενοι, θα σηκωθούν κατόπι
τρώγοντας κι ένα μπακλαβά με μπόλικο σιρόπι.
Η μια θα πλένει πιατικά, ο άλλος θα τα ξύνει
ω! πόσο όμορφες στιγμές, τόσο που να στη δίνει
και θες να βγεις φωνάζοντας στον κόσμο απ’ το μπαλκόνι:
‘μεις αρμενίζουμε στραβά ή ο γιαλός στραβώνει;

Ρίξτε λοιπόν μια μούντζα εις την αμετροέπεια
μ’ αληθινή… ευγένεια και με αξιοπρέπεια.

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Απ' όσα έκαμα κι απ' όσα είπα
να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.
Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε
τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.
Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε με
πολλές φορές που πήγαινα να πω.
Η πιο απαρατήρητές μου πράξεις
και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα -
από εκεί μονάχα θα με νοιώσουν.
Αλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθεί
τόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν.
Κατόπι -στην τελειωτέρα κοινωνία-
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ' ελεύθερα θα κάμει.

Κωνσταντίνος Καβάφης - "Κρυμμένα"

Στα σαλόνια της διαμαρτυρίας, τα οποία είναι γεμάτα ιδεολογικές ταμπέλες τόσο μεγάλες που σέρνονται καταγής σαν κουρέλια και απορροφούν σα σφουγγαρόπανα τα απόνερα των υπονόμων, πάντοτε προτιμούσαν τους επαναστάτες άλλων εποχών. Ή ακόμα κι εκείνους άλλων ηπείρων, ιδίως αυτούς που βρίσκονται στις τροπικές νοτιοαμερικάνικες σιέρρες. Οι ταρτούφοι μεταμφιέζονται για να μη χρειαστεί να υποστηρίξουν τους επαναστάτες που μάχονται εδώ, για να μη χρειαστεί να διακινδυνεύσουν ποτέ τίποτα, για να παρακάμψουν τα ερωτήματα σχετικά με τη δική τους παραίτηση, την αιώνια χλιαρότητά τους, την ύπουλη προδοσία τους που στάζει καθημερινά δηλητήριο.

Jean Marc Rouillan

Σχολή Γκοτζαμάνη τώρα και με δίκυκλα.

Κατά μάνα, κατά κύρη, καθ' άρματα.

Στις προσβολές, στις αδικίες, στα βάσανά σου
συμπαραστάτες μη ζητάς εσύ.
Ζήσε όπως έμαθες, στητός κι άγρυπνος στάσου
δίχως εκπτώσεις κι «όμφακες εισίν».
Απ’ τη δική σου μη ξεφύγεις στράτα
να μείνεις ίδιος στις ενάντιες εποχές
τη μοίρα σου να την ορίζεις όπως θες…
Μ’ αυτή τη μοίρα του πλησίον τη μοίρα κράτα
με την ψυχή σου ζέστανε κι άλλες ψυχές.

Aleksandr Trifonovich Tvardovsky

με ευχαριστίες στο σ. Βασίλη ("Κόντρα") που το διέσωσε

Προς Θεσσαλονικείς κθ΄ επιστολή φαύλου

Ανέτειλε το εθνοσωτήριον έτος 2009, yeah! Διαβάζουμε το κατά Τουρνά ευαγγέλιο που ξεκινά με φιλολογικά ερωτήματα τύπου «πώς θα είναι ο κόσμος μας, πώς θα είμαστε εμείς το 2009;». Στην επόμενη περικοπή, ο ευαγγελιστής πέφτει μέσα και μάλιστα με τα μούτρα: «Τότε που ο πλανήτης μας θα ‘ναι οπλοστάσιο κι οι δρόμοι θα μοιάζουν μ’ αρένα». Όμως, το ευαγγέλιο ολοκληρούται με προφητεία αποδεικνύουσα ότι ο ευαγγελιστής Τουρνάς ήταν τούρνα όταν έγραφε: «Όταν όλοι οι τρελοί που τον κόσμο κούρασαν, μακριά μας θα ‘χουνε φύγει, τότε πια γυναίκα μου μας ανήκει όλη η γη και τότε θα ζήσουμ’ ωραία. Το 2009». Εάν εκπληρωθεί η προφητεία, υποσχόμεθα κέρασμα εξάδος φιαλών οίνου στον Τουρνά, ίνα ξαναγίνει τούρνα.
Ευαρεστήθημεν από εκθέσεις ιδεών ανίδεων που μας έπρηξαν το υπογάστριο αναλύοντες σύμπασες τας παραμέτρους του ανασχηματισμού. Ημείς, επικαλούμεθα αποκλειστικές αστρολογικές πληροφορίες άτινες λέγουν ότι φέτος είναι έτος Giorgakis. Τα άστρα είναι λίαν ευοίωνα δια την δυναστεία –ασχέτως αν μέλη της πέφτουν και ξαναπέφτουν δικαιώνοντας παροιμίες- αφού συμφώνως με το βιετναμέζικο ημερολόγιο εισερχόμαστε στο έτος της μαϊμούς (δια τινές αιρετικούς αστρολόγους Βιετκόνγκ, στο έτος του κώλου της μαϊμούς). Αντίθετα, σύμφωνα με σαμάνους ωραίων ορέων, το ζωώδες ζώδιο του βούβαλου βρίσκεται εις απόγειο οδεύον προς υπόγειο. Δύσκολο το έτος και για μπούληδες: αόρατος ο αστερισμός του ταύρου (bull-είδες;). ευρισκόμενος στον τρίτο –και μακρύτερο- οίκο του αστρολογικού χάρτη του θησαυρού.
Αφού ασχοληθήκαμε –όπως κάθε στήλη που σέβεται εαυτόν αλλά όχι τους δύσμοιρους αναγνώστας- μετά των αστρολογικών, πάμε δι’ άλλα. Τι πιο πρόσφορο της προσφοράς του υπουργείου παιδιάς εις παιδί με πτυχία στην πολιτική επικοινωνία. Στον άλλοτε κούρο του τουρισμού, αρμονικά μαυρισμένο ημίθεο των beautiful greek islands, mousakas και tzatziki. Ζούμε πια δια την στιγμή που θα κατασπαράσσεται από οργισμένους λέοντες (νεολαίοντες) με ζέον αίμα, άτινες γυροφέρνουν πανεπιστήμια δίκην αγριόγατων που εποφθαλμιούν παγιδευμένο εις φράχτη καλλικέλαδο φλώρο. Ωστόσο, δυσβάσταχτος η απώλεια Αλογοσκούφη, Φώλια, Κοντού, ψηλού και χοντρού. Δια τον πρώτο υπάρχει δουλειά, αφού γνωρίζει τέχνη: θα κιθαρωδεί εις μπουάτ τινά. Δια τον δεύτερο όμως, που χάνει και το όνειρο μονομαχίας με Ψωμιάδη ή ΒασιΠαπ; Δια τον τρίτο; Πώς θα ξαναδιορίσει υιόν; Oh god, οποία δράματα όπισθεν τεθωρακισμένων παραθύρων…

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας ή μάλλον το γεγονός ότι μια μειονότητα μετατρέπεται από μόνη της σε ένα πυρήνα επαγγελματιών πολιτικών με το δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις και να τις επιβάλλει στις μάζες, υποδηλώνει τη δημιουργία των σπόρων της γραφειοκρατικοποίησης και της αντεπανάστασης. Θέτει τη βάση για μια επιστροφή σε μια κοινωνία διαιρεμένη σε μια προνομιούχα μειονότητα και μια τεράστια καταπιεσμένη και κυριαρχούμενη πλειοψηφία.

Alianza de Los Comunistas Libertarios (Συμμαχία Ελευθεριακών Κομμουνιστών) - Μεξικό

Αυτό που μας περιμένει είναι δεδομένο.

Θα πέσουμε αμαχητί;

Χωρίς να βγεις από το σπίτι σου μπορείς τον κόσμο να γνωρίσεις. Χωρίς να δεις απ’ το παράθυρο μπορείς να ξέρεις τ’ ουρανού το μυστικό. Όσο μακρύτερα πηγαίνεις τόσο λιγότερα γνωρίζεις. Ο συνετός μαθαίνει χωρίς να ταξιδεύει, αναγνωρίζει δίχως να κοιτά, εργάζεται χωρίς να παρεμβαίνει.

Lao Tse

(συμπλήρωμα όσων είπε ο Franz Kafka στην ανάρτηση της 9/11)

Η τέχνη ήταν η συγχώνευση δύο κόσμων, του κόσμου του πνεύματος και του αίματος, του κόσμου του πατέρα και της μητέρας. Ριζωμένη στις πιο πρωτόγονες αισθήσεις, μπορούσε να μεγαλώνει και να φτάνει στις πιο καθαρές αφηρημένες σκέψεις ή ν’ αντλεί τους χυμούς της απ’ τον πιο σπάνιο, άυλο κόσμο της νόησης και να καταλήγει σε στερεές μορφές από σάρκα και αίμα.

Herman Hesse - " Νάρκισσος και Χρυσόστομος"

Από την "Εκδρομή" του μοναδικού Τάκη Κανελλόπουλου...

Προς Θεσσαλονικείς κη΄ επιστολή φαύλου

Ενώπιον των νέων Δεκεμβριανών και καθώς έβηχα εύηχα από τα επαρχιώτικα –για πολλά χρόνια αχρησιμοποίητα- ληγμένα χημικά, πρόσθεσα μια χαριτωμένη πινελιά καρκίνου στον λέοντα ωροσκόπο μου. Τώρα πια πολλοί από εμάς είμαστε εθισμένοι στο «chlorobenzylidene malononitrile» και επί πενθήμερο ικετεύαμε τους διακινητές-ψεκαστές για τις καθημερινές δόσεις μας. Ευτυχώς δεν ήταν προκατειλημμένοι και δεν έδιναν μόνο σε κουκουλοφόρους αλλά και σ’ εμάς τους πανταχόθεν ακάλυπτους. Αρχίσαμε μια μέρα πριν από εκείνη που Ελλάδα και Ρωσία κήδευαν από έναν Αλέξανδρο. Ειδοποιός διαφορά (πέρα από τις προφανείς): η Ρωσία δεν είχε κανένα λόγο να οργίζεται ούτε είχε έναν άλλο Αλέξανδρο και μια Αλεξάνδρα να εξακολουθούν να παίζουν σε αριστερά - παιδική χαρά. Που οι μισοί αυτής ήταν στους δρόμους, ενώ οι άλλοι μισοί μελετούσαν τα σχέδια-αμελέτητα αποσταθεροποίησης της χώρας. Όχι αυτά των Βελόπουλου-Λιακόπουλου και των συν αυτώ, άλλα σχέδια που μόνο η Αλέκα ξέρει.
Τι να έκανα; Όντας μη μέλος της οργάνωσης «ΑΓΑ.ΠΟ» (Αγανακτισμένοι Πολίτες) και ως μη διαθέτων τηφλεόραση, ε, πώς να περάσει το διάλειμμα; Αναφέρομαι στον ελεύθερο χρόνο των κυνωνικών αθλοπαιδιών που υλοποίησε το υφαρπαγείο Δημόσιας Αταξίας, με το Σαββατιάτικο εναρκτήριο λάκτισμα του αφέ(ν)τη-δολοφόνου. Το πρώτο τετραήμερο ήταν πραγματικά συναρπαστικό, αν και αντιβαίνει καταφανώς την κυβερνητική αισθητική ήτις προτιμά να ρίχνει παρά να δέχεται πάσης φύσεως τούβλα… Να καίει νοικοκυριά κι όχι να την καίνε, να είναι μόνη στο κάψιμο της αγοράς και στο πλιάτσικο κι όχι να την αντιγράφουν κι άλλοι και δη ψιλικατζήδες. Κι αν δεν υπήρχε ο χειροκίνητος «κοινωνικός αυτοματισμός» και οι «ΑΓΑ.ΠΟ», θα μιλούσαμε για μια διοργάνωση-πρότυπο, για ένα ακόμη κόσμημα στην Ελλάδα της ανάπτυξης, του 12ου αιώνα (μην ξεγελιέστε με τον 21ο που λένε, είναι αναριθμητισμός. Στον μεσαίωνα είμαστε, μάρτυς μου ο Εφραίμ και το δεσποτάτο των προσκυνημένων). Στην Ελλάδα - πρωτοπόρο της ευρωπαϊκής οικογένειας, που έκανε τα βαρβαρικά φύλλα να παραμιλούν και τις παριζιάνικες νύχτες του Κλισί-σου-μπουά να μοιάζουν με φιλικό μπλε-κόκκινοι στα Λαγυνά. Με πληροφορούν τώρα από το κοντρόλ ότι αντίστοιχο –διεθνιστικού ολυμπιακού πνεύματος- meeting διεξάγεται παντού! Ζούμε ιστορικές στιγμές παρόλο που αργεί η έξοδος από την προϊστορία, κάτω από ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει…

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Ήταν άνθρωποι
μιας αβέβαιης χαραυγής
Τους ποδοπάτησαν άγρια μίση
σοφές πλεκτάνες όργανα μίσθαρνα
τους δολοφόνησαν
εν μέση οδώ

Προδομένη απ' το χρόνο
πλανάται η παρείσακτη μνήμη τους
σε μετοχικά κεφάλαια
τουριστικές επιχειρήσεις
και σ' επενδύσεις κατεξοχήν επωφελείς
των ευελίκτων επιγόνων.

Κλείτος Κύρου - "Η καμπή"

Έχει φτάσει λοιπόν η ώρα να σταματήσουμε να φλυαρούμε σχετικά με τις διαφορές και την πόλωση του παρελθόντος, για να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε πάνω σ’ αυτά που μας ενώνουν ως εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους, ακολουθώντας μια νέα αντίληψη αντιιεραρχικής οργάνωσης και τακτικής για να πετύχουμε ό,τι επιθυμούμε. Ας τελειώνουμε με το σεχταρισμό και το πνεύμα του που συντηρούν αυτοί που -με πρόφαση την υπεράσπιση αρχών- θέλουν να διατηρήσουν τη μικροεξουσία τους, καθυστερώντας την επαναστατική ενότητα που θα αντιμετωπίσει στην πράξη τα πραγματικά προβλήματα των λαών μας.

Louis Vitale

...Κι όταν χτυπήσαμε τα εγκλήματα αυτά και πατάξαμε την προδοσία, αυτοί σαν δεσποινίδες της αριστοκρατίας που δε βλέπουν γύρω τους τη δυστυχία και την κακομοιριά πού βασιλεύει, αλλά συγκινούνται από ένα άρρωστο γατάκι, έμπηξαν τις φωνές και μας κατηγόρησαν ότι σκοτώνουμε. Επί Μεταξά βιάστηκαν γυναίκες, υπέστησαν μαρτύρια χιλιάδες άνθρωποι, σκοτώθηκαν και γκρεμίστηκαν από τα μπαλκόνια της ασφάλειας γέροι, έγιναν τόσα εγκλήματα, μα κανείς απ' αυτούς δεν είπε τίποτα. Μα τώρα φωνάζουνε ότι ο Άρης σφάζει...

Άρης Βελουχιώτης - Οκτώβρης 1944 (Λαμία)

Προς Θεσσαλονικείς κζ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Πλάκα έχει το ιππουργείο Εικονο-μηκών, αυτό ντε του monsieur Αλογοσκούφη (άλογο-ιππουργείο) με τα εικονικά μήκη (εικονο-μηκών). Κατά το δοκούν, δηλαδή όπως γουστάρει, τσιτώνει ή μαζεύει κι ερμηνεύει τα μεγέθη… Πλάκα όμως έχει και ο γάμα-γάμα πιπί -αφήστε τις αηδίες, μιλάμε για τον Γ.Γ.Π.Π., τον γενικό γραμματέα πολιτικής προστασίας- που ο καιρός μέχρι στιγμής τον κρατά εκτός προσκηνίου. Έγιναν νωρίς οι συσκέψεις στις νομαρχίες και στις μοναρχίες εν όψει χειμώνα, βροχών, χιονοπτώσεων, λιμών, σεισμών, καταποντισμών, δευτέρας παρουσίας και πρώτης απουσίας. Κι από κει και πέρα τίποτα! Ακόμα ν’ αρχίσουν τα τρομοκρατικά δελτία έκτακτων καιρικών φαινομένων, κατά τα φαινόμενα… Κι έτσι τα Μ.Μ.Ε. (Masturbation Media Emesis) είναι αναγκασμένα να βρουν άλλα Μ.Μ.Ε. (Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης) για να σαλαγούν τους Μ.Μ.Ε (Μαλθακούς Μισθωτούς Εκμεταλλευόμενους) και τις Μ.Μ.Ε. (Μάζες Μειωμένης Ευθιξίας).
Ωστόσο, κάποιοι τα έχουν όλα γραμμένα στ’ αρχεία τους κι εκβιάζουν τον ακαταλληλότερο στο κυνοβούρλιο. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στο βιβλίο «202» που διένειμε μαζί με τα ειωθότα κουπόνια η ελληνόγλωση εφημερίς «Real News». Ένα βιβλίο το οποίο παραπέμπει στο ομώνυμο τραγούδι της Πρωτοψάλτη που –μεταξύ άλλων- λέει: «Σε ύποπτο ξενοδοχείο χωρίς ταυτότητα κι αρχείο, ένα κρησφύγετο για δύο το δίκλινο 202. Σε θέλω πάλι πριν να φύγεις, την πόρτα κλείσε μην ανοίγεις, θα βγούμε όπως πάντα χωριστά πρώτα εσύ, εγώ μετά». Πάντως, οι προβλέψεις λένε ότι ακόμα τούτη η άνοιξη ραγιάδες, μετά μαχα-ραγιάδες και πάρτι-πάρτι στις εφτά του Μάρτη! Θα τρώμε με χρυσά κουτάλια το γιαουρτάκι που δόθηκε ως αύξηση. Ο υπόλοιπος μισθός, βέβαια, θα συνεχίσει να εξυπηρετεί πάγιες και λειτουργικές ανάγκες των εταιριών κινητής και ακίνητης επικοινωνίας, των ΔΕΚΟ, νοίκια, μανίκια κ.α.
Για κοιτάξτε αδελφοί, ποιοι χοιρίζονται (δεν είναι ορθογραφικό λάθος, αλλά μια πικρή αλήθεια) τις υποθέσεις μας! Οι χοιρότεροι, επιχοιρώντας, χοιραγωγώντας, ενίοτε και χοιροδικώντας… Και μάλιστα μέσα από διαδικασίες που ενώ στο σύνολό τους φαντάζουν ως διαγωνισμός, ατομικά πρόκειται για απευθείας ανάθεση! Τα πάντα εν σοφία εκποιήθηκαν…

ΥΓ: Who Zintao ζηντάω; Μην ξεχάσουμε και το πέρασμα –μετά από είκοσι χρόνια- από τον Coscotas στην Cosco: «Όσο κι αν ψάχνω δεν βρίσκω άλλο λιμάνι, τρελή να μ’ έχει κάνει, όπως ο Πειραιάς». Εσείς;

"Εξώστης" - Θεσσαλονίκη

Μην τους μιλάτε
αυτοί μας κλέβουν έρωτα
αυτοί μας κλέβουνε τ’ όνειρο
μας κλέβουν καταπράσινες φωνές
κλέβουνε σώμα
αυτοί μας κλέβουν ουρανό
αυτοί κλέβουνε θάλασσα
αυτοί κλέβουν τον ήλιο
πνίξτε τους σ’ ένα πέλαγο σιωπής
μην τους μιλάτε.

Γιώργος Σαράντης - "Μην τους μιλάτε"

Τα πράγματα όμως δεν ήταν όπως φαίνονταν. Για πολλά χρόνια υπήρχε ένα κυρίαρχο ρεύμα μέσα στο κόμμα που ενώ μιλούσε επαναστατικά στις εκδηλώσεις του και στις πρωτομαγιάτικες γιορτές, το μόνο που ήθελε ήταν η διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Με λίγα λόγια δεν επιθυμούσε την επανάσταση. Η κομματική μηχανή ήταν τελικά πιο σημαντική από την ίδια την επανάσταση.

Rosa Luxemburg