Καμία επανάσταση δεν μπορεί να επιτύχει ως παράγοντας απελευθέρωσης, εκτός αν τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την συνέχισή της είναι παρόμοιου πνεύματος και τάσης με τους σκοπούς που πρέπει να επιτευχθούν. Επανάσταση είναι η άρνηση του υπάρχοντος, μια βίαιη διαμαρτυρία ενάντια στην απανθρωπιά του ανθρώπου απέναντι σε άνθρωπο. Είναι ο καταστροφέας των κυρίαρχων ιδεών στις οποίες ένα σύνθετο σύστημα αδικίας, καταπίεσης και λαθών οικοδομήθηκε από την άγνοια και την κτηνωδία.

Emma Goldman - «Η απογοήτευσή μου στη Ρωσία»

Οι άνθρωποι δείχνουν αυξανόμενο πάθος για τα υποκειμενικά πράγματα κι έχουν χάσει κάθε έννοια σύνδεσης μεταξύ της προσωπικής τους ζωής και της ευρύτερης κοινωνίας. Η προσωπική εμπειρία και μόνο δίνει νόημα στη ζωή τους και θεωρούν την προσωπική ζωή σαν ένα τελείως υποκειμενικό φαινόμενο που έχει έννοια μόνο για το άτομο.

Eli Zaretsky – «Καπιταλισμός, οικογένεια και προσωπική ζωή»

Προς Θεσσαλονικείς ιβ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Όντας σε κατάσταση υψίστης ψυχοσωματικής ευφορίας μετά τις αθλοπαιδιές εις οδούς και την αποσύνθεση του εξωνημένου θιάσου σκιών που είναι εν εξελίξει ενόσω γράφονται αυτές οι γραμμές (βράδυ Κυριακής), μια μικρά πλην σημαντική είδηση με βρήκε εις το «δόξα πατρί» (και υιώ). Ιδού: «Σε ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με αναστολή ενός έτους, καταδίκασε το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο τη δημοτική υπάλληλο που πέταξε αλεύρι στους επίσημους, κατά τη λιτανεία της εικόνας της Παναγίας ανήμερα της Υπαπαντής»! Υπάρχει όμως και συνέχεια: «Στο πλευρό της κατηγορουμένης προσέτρεξαν να συμπαρασταθούν συνάδελφοι της. Μετά την εκφώνηση της απόφασης από τη δικαστή, η οποία αναγνώρισε στην κατηγορουμένη το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, άτομα από το ακροατήριο φώναζαν ότι την επόμενη φορά θα είναι εκατό οι κατηγορούμενοι»!

Αφανιζόμεθα αδελφοί (για να θυμίσω ένα αγαπημένο στίχο του Ανέστη Ευαγγέλου που «στον μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο, ποιος τον θυμάται τώρα πια…»). Καταλύεται η έννομος τάξις, τα χρηστά και άχρηστα ήθη και τα εύθυμα έθιμα της ευλογημένης υμών πατρίδος! Διότι άλλο να κανελώνεις το ρυζόγαλο (συχνά αποτελεί και κάρτα εισόδου εις ύπατα αξιώματα) και άλλο να αλευρώνεις τον εθνοπατέρα. Διαρρηγνύω τα ιμάτιά μου βλέποντας να διαρρηγνύεται η συνοχή της πατρίδος. Αφήστε δε το άλλο: Δεν αποτελεί έγκλημα η κατασπατάληση των αλεύρων, με την τιμή των εις τα ύψη και με φιλανθρώπους δημάρχους (σαν το καμίνι στην Αθήνα) να το αναζητούν δια να το διαθέσουν εις αναξιοπαθούντας συνανθρώπους μας; Δυστυχώς, κάποιοι αναρχοκομμουνιστοσυμμορίται –ως η ανωτέρω δράστις- που παρεισέφρησαν εις την τοπικήν αυτοδιοίκηση, δεν την αφήνουν να παραμείνει εαυτοδιοίκηση, αλλά τολμούν να υψώνουν το ποταπό ηθικό ανάστημά των και να αμαυρώνουν (καίτοι επρόκειτο περί παλλεύκου αλεύρου) την θερμοκοιτίδα της δημοκρατίας.

Της παπαδημοκρατίας δια την ακρίβεια…

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Δεν θα επαναστατήσουν αν δεν αποκτήσουν συνείδηση και δεν θα αποκτήσουν συνείδηση αν δεν επαναστατήσουν.

George Orwell

Αν αποδεικνύουν κάτι οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων είναι πως μέσα στον καπιταλισμό δεν υπάρχει διέξοδος για την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους.

Η κρίση δεν είναι κρίση χρέους, αλλά κρίση του συστήματος, κρίση του καπιταλισμού. Αυτό προσπαθούν να κρύψουν με την προπαγάνδα, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους. Και τι δεν έχουν πει από το 2008 που ξέσπασε η κρίση: ότι έφταιγαν τα golden boys, οι κυβερνήσεις που δεν ασκούσαν έλεγχο ή κάποια λαμόγια. Το μόνο που δεν έφταιγε, σύμφωνα με την προπαγάνδα, είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που δεν μπορεί να υπάρξει και να λειτουργήσει χωρίς περιοδικές καταστροφικές κρίσεις, τα βάρη των οποίων φορτώνονται στους εργαζόμενους.

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, κινητήριος μοχλός της κρίσης είναι η υπερσυσσώρευση κερδών. Κερδών που βγαίνουν από την κλοπή της απλήρωτης εργασίας των εργατών, μετατρέπονται σε κεφάλαιο και αναζητούν χώρους επικερδούς τοποθέτησης, που θα αποδώσουν όχι ένα μέσο ποσοστό κέρδους, αλλά το μέγιστο κέρδος. Όμως, οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες του καπιταλισμού σκοντάφτουν στη στενή καταναλωτική δυνατότητα των εργαζόμενων του πλανήτη, που αποτελούν τη βασική καταναλωτική δύναμη. Έτσι, τα κεφάλαια που συσσωρεύονται και δεν μπορούν να επενδυθούν παραγωγικά στρέφονται ολοένα και περισσότερο σε παρασιτικές δραστηριότητες της χρηματοπιστωτικής σφαίρας, αναζητώντας εκεί το μέγιστο κέρδος. Έτσι, δημιουργείται η μια «φούσκα» μετά την άλλη, χάνεται κάθε έλεγχος, κορυφώνεται η αναρχία σε όλες τις οικονομικές σφαίρες του καπιταλισμού, παραγωγικές και μη, και φτάνουμε στην κρίση. Τέτοιες κρίσεις γνωρίσαμε πολλές στα μεταπολεμικά χρόνια. Κάποια στιγμή το σύστημα θα έφτανε σε μια κρίση σαν τη σημερινή, που αγκαλιάζει το σύνολο της οικονομίας και απλώνεται σε όλο τον πλανήτη, αφού η κορύφωση της διεθνοποίησης του κεφάλαιου τις τελευταίες δεκαετίες, αυτό που ονόμασαν «παγκοσμιοποίηση», έχει κάνει την κάθε εθνική καπιταλιστική οικονομία ένα κρίκο στην αλυσίδα του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Για μια ακόμη φορά ο καπιταλισμός αποδεικνύει ότι είναι ένα σύστημα ιστορικά τελειωμένο. Ένα σύστημα εχθρικό προς τους εργαζόμενους. Ένα σύστημα εχθρικό ακόμα και για τον αέρα που αναπνέουμε. Οι εργάτες είναι οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Από τη δική τους εργασία δημιουργούνται τα πάντα. Οι καπιταλιστές σαν παράσιτα απομυζούν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αυτού του πλούτου. Σε περιόδους κρίσης, το μέγεθος της εκμετάλλευσης, το μέγεθος της αδικίας φαίνονται πιο καθαρά.

Καθώς οι συνέπειες της κρίσης σφίγγουν σαν θηλιά γύρω από το λαιμό μας, πρέπει να ξαναπροβάλλουμε το μεγάλο ιστορικό πρόταγμα, την απολύτρωση από την καπιταλιστική σκλαβιά. Να πάψουμε να αισθανόμαστε σαν καταδικασμένοι σε μια αιώνια μοίρα. Να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας. Να διακηρύξουμε τη θέλησή μας να εξαφανίσουμε από προσώπου γης το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την κοινωνική αδικία, τη βαρβαρότητα. Κανένα μέλλον για μας και για τις ερχόμενες γενιές δεν υπάρχει στον καπιταλισμό. Το μέλλον μας θα το χτίσουμε μόνοι μας. Κανένας δεν πρόκειται να μας το χαρίσει.

«Κόντρα»

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:

πόλεμος και ειρήνη είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά.

Όμως η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους

μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.

Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους

καθώς ο γιος από τη μάνα.

Έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά.

Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους.

Bertolt Brecht - «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου»

Στα περιοδικά τους δεν με βάζουν πια.

Δεν είναι πως η ποίηση δεν διαβάζεται

δεν είναι πως δεν έχουν χώρο ή χρόνο

άλλα είναι.

Φοβούνται που θα πουν οι γκόμενές τους

αυτός μαλάκα είναι ποιητής.

Γιάννης Υφαντής – “Ερως ανίκατε μάχαν”

Η επανάσταση εξατμίζεται και αφήνει πίσω της μόνο τη λάσπη μιας νέας γραφειοκρατίας. Οι αλυσίδες της βασανισμένης ανθρωπότητας είναι καμωμένες από γραφειοκρατικούς κρίκους.

Franz Kafka

Από τη σκοπιά των προνομιούχων τάξεων, η πολιτική συνείδηση σημαίνει κατάκτηση, υποδούλωση και τον αδιαχώριστο μηχανισμό για αυτή την εκμετάλλευση των μαζών: τη δεσποτική κρατική οργάνωση. Από τη σκοπιά των μαζών, έχει το νόημα της καταστροφής του κράτους. Κατά συνέπεια εννοεί πράγματα που είναι διαμετρικά αντίθετα. Τώρα, είναι απόλυτα βέβαιο ότι ποτέ δεν υπήρξε κανένας λαός που να μην αισθάνθηκε στην αρχή της υποδούλωσης την ανάγκη να εξεγερθεί. Η εξέγερση αποτελεί φυσική τάση της ζωής. Ακόμα και το σκουλήκι στρέφεται ενάντια στο πόδι που το λιώνει. Γενικά, η ζωτικότητα και η σχετική αξιοπρέπεια ενός ζώου μπορούν να μετρηθούν από τη δύναμη του ένστικτου της εξέγερσης. Μέσα στον κόσμο των ζωών, όπως και στον ανθρώπινο κόσμο, δεν υπάρχει καμιά συνήθεια πιο εξευτελιστική, πιο ηλίθια ή πιο δειλή από τη συνήθεια της δουλικής υποταγής και της καταπίεσης από κάποιον άλλο. Αμφισβητώ το ότι υπήρξε λαός τόσο εκφυλισμένος που κάποτε, τουλάχιστον στην αρχή της ιστορίας του, δεν εξεγέρθηκε ενάντια στο ζυγό των αφεντικών, των εκμεταλλευτών και του κράτους.

Αλλά πρέπει να αναγνωριστεί επίσης ότι από την εποχή του μεσαίωνα, το κράτος έχει καταστείλει όλες τις λαϊκές εξεγέρσεις. Όλες οι αποκαλούμενες επαναστάσεις του παρελθόντος –συμπεριλαμβανομένης και της γαλλικής επανάστασης- παρ’ όλες τις υπέροχες ιδέες που ενέπνευσαν, δεν υπήρξαν τίποτε άλλο παρά η πάλη ανάμεσα σε αντίπαλες εκμεταλλεύτηκες τάξεις για την αποκλειστική απόλαυση των προνομιών που πρόσφερε το κράτος. Το μόνο που εκφράζουν είναι ο αγώνας για την κυριαρχία και την εκμετάλλευσης των μαζών.

Και οι μάζες; Αλίμονο! Πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι μάζες επέτρεψαν στον εαυτό τους να διαφθαρεί βαθιά και να γίνει απαθής από την καταστρεπτική επίδραση του διεφθαρμένου, συγκεντρωτικού πολιτισμού του κρατισμού.

Mikhail Bakunin

Οι κυβερνήσεις καταπιέζουν τους ανθρώπους με δύο τρόπους. Είτε άμεσα με ωμή –δηλαδή φυσική- βία ή έμμεσα, απογυμνώνοντάς τους από τα μέσα συντήρησης και υποβιβάζοντάς τους έτσι στην αδυναμία. Η πολιτική εξουσία γεννήθηκε από την πρώτη μέθοδο, το οικονομικό προνόμιο προήλθε από τη δεύτερη.

Errico Malatesta

Προς Θεσσαλονικείς ια΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Τα λαμπρά νέα ήλθαν να φουσκώσουν τα στήθη μου από περηφάνια, τόσο όσον δεν τα έχουν φουσκώσει τα φιλετάκια ορνίθων της τελευταίας δεκαετίας! «Το ελληνικό μπουζούκι και η ελληνική μουσική θα έχουν την τιμητική τους σε πλειάδα εκδηλώσεων, στο πλαίσιο της Ολυμπιάδας του Λονδίνου» λέγει η είδηση. Και συνεχίζει: «Πρέσβης του ελληνικού λαϊκού πενταγράμμου θα είναι η ορχήστρα “Η νέα γενιά της διασποράς”, στην οποία συμμετέχουν μαθητές από τα σχολεία της ελληνικής και ελληνοκυπριακής παροικίας στη βρετανική πρωτεύουσα, υπό την καθοδήγηση του δασκάλου τους, Γιάννη Πολυκανδριώτη. Η “νέα γενιά της διασποράς” θα εμφανιστεί σε δεκαπέντε πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, μία από τις οποίες είναι ο εορτασμός της εξηκοστής επετείου της Ελισάβετ στον βρετανικό θρόνο. Ο Γιάννης Πολυκανδριώτης έχει προσληφθεί από το υπουργείο Παιδείας της Κύπρου για να διδάξει το μπουζούκι και την ελληνική λαϊκή μουσική στα σχολεία της ελληνικής και ελληνοκυπριακής κοινότητας της Γηραιάς Αλβιόνας».

«Ο θεός σώζοι τη βασίλισσα» (God save the queen) ανέκραξα και προέβην εις μερικές παραλλαγές όπως «ο θεός Ozzy… τη βασίλισσα», «ο θεός όζει τη βασίλισσα» και «God shave the queen». Κι έπειτα σκέφτηκα (δυστυχώς μου συμβαίνει κάποιες φορές, χωρίς να έχει γίνει ακριβής διάγνωση των αιτίων αυτής της παρεκκλίσεως που με ταλαιπωρεί) ότι τα ελληνικά… όργανα «πουλάνε» πάντα. Πάσης φύσεως όργανα: Το ελληνικό μπουζούκι θα ακουστεί πάλι εις όλη την υφήλιο. Οι Έλληνες μπάτσοι «ακούγονται» σε όλα τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετά από κάθε διαδήλωση. Τα ελληνικά κυβερνητικά όργανα αποτελούν μόνιμη ψυχαγωγία εις Ευρωλάνδη. Ακόμη και τα ελληνικά όργανα του έρωτος θα γίνουν οσονούπω γνωστά, δι’ εκείνου του «προσεχώς Ελληνίδες» που αναμένεται να αντικαταστήσει το «προσεχώς Βουλγάρες» εις την χέρσα Βαλκανική χερσόνησο…

Mega’s είσαι κύριε!

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Έπαρση, αλαζονεία και εγωισμός είναι τα βασικά συστατικά του πατριωτισμού. Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω. Ο πατριωτισμός υποθέτει ότι ο πλανήτης μας είναι χωρισμένος σε μικρά κομμάτια, το καθένα από τα οποία περιβάλλεται από μια σιδερένια πόρτα. Όσοι είχαν την τύχη να γεννηθούν σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι θεωρούν τους εαυτούς τους πιο ευγενείς, πιο καλούς, πιο μεγαλοπρεπείς, πιο έξυπνους από εκείνους που κατοικούν σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της γης. Είναι, ως εκ τούτου, καθήκον όλων όσων ζουν σε αυτό το σημείο να πολεμήσουν, να σκοτώσουν και να πεθάνουν στην προσπάθεια να επιβάλλουν την υπεροχή τους σε όλους τους υπόλοιπους (…) Όταν ένα παιδί, λοιπόν, γίνεται πλέον ενήλικο άτομο, είναι πλήρως πεπεισμένο ότι είναι ο εκλεκτός του ίδιου του Θεού για να υπερασπιστεί τη χώρα του εναντίον της επίθεσης ή της εισβολής οποιουδήποτε αλλοδαπού (…) Το πνεύμα του μιλιταρισμού έχει διεισδύσει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Πράγματι, είμαι πεπεισμένη ότι ο μιλιταρισμός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος εδώ (στις ΗΠΑ) παρά οπουδήποτε αλλού, εξαιτίας των υποσχέσεων που δίνει ο καπιταλισμός σε αυτούς που επιθυμεί να καταστρέψει. Όταν θα έχουμε καταλάβει το πατριωτικό ψέμα, θα έχουμε ανοίξει το δρόμο για το μεγάλο οικοδόμημα όπου όλοι θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι σε μια παγκόσμια αδελφότητα, μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία.

Emma Goldman - «Τι είναι πατριωτισμός»

Πρέπει να σημειώσουμε πως εδώ και μια βδομάδα ο ελληνικός λαός, έχοντας κάνει το «καθήκον» του (δια της ψήφου), παρακολουθεί παθητικά τις καντρίλιες του Σαμαρά, του Τσίπρα, του Βενιζέλου, του Καμμένου, του Κουβέλη, οι εκπρόσωποι των οποίων ξημεροβραδιάζονται στα ραδιοκάναλα και καταθέτουν «αυθεντικές ερμηνείες του μηνύματος που έστειλε ο λαός με την ψήφο του». Φυσικά, ο λαός δεν επιτρέπεται να κάνει ερμηνείες. Ο δικός του ρόλος τελείωσε την Κυριακή. Από Δευτέρα κάνουν παιχνίδι οι «αντιπρόσωποί» του. Αυτοί –και μόνον αυτοί– θ’ αποφασίσουν τι θα γίνει από εδώ και πέρα, σε όλα τα επίπεδα.

(…)

Το σχόλιο αυτό είναι αφιερωμένο σ’ εκείνους που προεκλογικά εξεστράτευσαν με τον πιο χυδαίο τρόπο ενάντια στην αποχή, μιλώντας όχι απλά για χαμένη ψήφο, αλλά για ψήφο που θα ενισχύσει το δικομματισμό και ιδιαίτερα τη ΝΔ. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι πλέον γνωστό. Η σοδειά των εκτός Βουλής κομμάτων υπήρξε εξίσου πλούσια με αυτή των εντός. Το ποσοστό των κομμάτων που δεν κατάφεραν να πιάσουν το όριο του 3% και να μπουν στη Βουλή έκανε νέο ρεκόρ: 19,03%. Πού πήγαν αυτές οι ψήφοι, σύμφωνα με τη χυδαία εκλογικίστικη αριθμητική που χρησιμοποιήθηκε με εκβιαστικό τρόπο προεκλογικά; Πήγαν στα κόμματα που κατάφεραν να μπουν στη Βουλή, τα οποία μοιράστηκαν τις έδρες που θα έπαιρνε αυτό το 19%. Πήραν όλα τα κόμματα (και οι νεοναζί, με τη μερίδα του λέοντος να πηγαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ). Είχαμε γράψει στο προηγούμενο φύλλο, ότι αυτή η χυδαία εκλογικίστικη αριθμητική θα γίνει μπούμερανγκ και θα στραφεί ενάντια σε όσους τη χρησιμοποίησαν. Αυτό το 19% προσέφερε στα εντός Βουλής κόμματα 48 έδρες, τις οποίες μοιράστηκαν αναλογικά με τη δύναμή τους (πέρα από τις 50 έδρες μπόνους που πήρε η ΝΔ ως πρώτο κόμμα). Αν το ποσοστό εκείνων που έμειναν εκτός Βουλής ήταν 5% και όχι 19%, τα εντός Βουλής κόμματα θα κέρδιζαν 11 επιπλέον έδρες αντί για 48. Το μήνυμα το έπιασε ο ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και ο Τσίπρας άρχισε ήδη να δουλεύει την ιδέα ενός νέου «μετώπου», που θα περιλαμβάνει και τους Οικολόγους και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όποιους άλλους. Τους βάζει στη φάκα που οι ίδιοι έστησαν.

(…)

Η αποχή από το 29% του 2009 ανέβηκε στο 35%, καταγράφοντας νέο ρεκόρ από τη «μεταπολίτευση» του 1974. Κι αυτό παρά την ιδεολογική τρομοκρατία που ασκήθηκε, τους εκβιασμούς, τα ψευτοδιλήμματα, αλλά και το κλίμα ενίσχυσης των μικρότερων κομμάτων, που επικράτησε κατά την προεκλογική περίοδο. Ένας στους τρεις ψηφοφόρους επέλεξε να μην πάει να ψηφίσει. Θα μας πουν, μήπως, οι γνωστοί εκλογολάγνοι της κάθε είδους «αριστεράς», ότι όλοι αυτοί οι πολίτες ήταν αδιάφοροι, χαβαλέδες, απολίτικοι και τα ρέστα; Και ήταν άκρως πολιτικοποιημένοι και υπεύθυνοι πολιτικά όσοι πήγαν στις κάλπες και έριξαν το μαγικό χαρτάκι; Και εκείνοι που έδωσαν 7% στους νεοναζί, για να εκδικηθούν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και εκείνοι που ψήφισαν το ΛΑΟΣ, τη Ντόρα, το Μάνο και οι περίπου 100.000 που έριξαν καθαρά χαβαλέ ψήφο; Ίσως επειδή αυτά τα ενοχλητικά ερωτήματα δε βολεύουν καθόλου, ίσως επειδή το αστικό σύστημα δεν έχει κανένα συμφέρον να γίνεται συζήτηση για την καθολική αμφισβήτηση του κοινοβουλευτισμού (ανεξάρτητα από τα ακριβή κίνητρά της, τα οποία δεν καταγράφονται. Όπως δεν καταγράφονται και τα ακριβή κίνητρα της θετικής ψήφου στο ένα ή το άλλο κόμμα), η άνοδος της αποχής, ιδιαίτερα αξιοσημείωτη στις συγκεκριμένες προεκλογικές συνθήκες, δεν συζητήθηκε καθόλου στα τηλεοπτικά πάνελ. Υπήρξαν μόνο κάποια ξώφαλτσα σχόλια, ίσα-ίσα για να τηρηθούν τα προσχήματα.

εφημερίδα «Κόντρα»

▪ Έχει την ικανότητα να υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ στα λόγια της αντιστέκεται

▪ Καταφέρνει να συνδυάζει την δημοκρατική φρασεολογία με τις πιο ολιγαρχικές ιδέες

▪ Έχει την ειδικότητα να φαίνεται πως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει

▪ Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικά έναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει στην απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο

▪ Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατού εναντίον του πιο αδύνατου

▪ Ξέρει να το βάζει στα πόδια, αλαλάζοντας όλο θράσος και στόμφο

▪ Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα μιας σίγουρης καταστροφής.

Karl Marx – “Σκιαγράφηση του Palmerston”

Τόσο μάς έχει διαστρεβλώσει όλους μια εκπαίδευση που από τη μικρή ηλικία προσπαθεί να σκοτώσει μέσα μας το πνεύμα της επανάστασης και να αναπτύξει το πνεύμα της υποταγής στην εξουσία. Τόσο μάς έχει διαστρεβλώσει αυτή η ζωή κάτω από το μαστίγιο του νόμου που ρυθμίζει τα πάντα: τη γέννησή μας, την εκπαίδευσή μας, την ανάπτυξή μας, τον έρωτά μας, τις φιλίες μας. Έτσι που αν αυτό εξακολουθήσει, θα χάσουμε κάθε πρωτοβουλία, κάθε συνήθεια να σκεφτόμαστε μόνοι μας.

Pjotr Kropotkin

Πρέπει να ανατρέψουμε από πάνω μέχρι κάτω αυτό τον παρακμασμένο κόσμο που έχει γίνει ανίκανος και στείρος. Πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε την ατμόσφαιρά μας και να μετασχηματίσουμε εντελώς το περιβάλλον όπου ζούμε, γιατί διαφθείρει τα ένστικτά μας και τη θέλησή μας και περιορίζει την ευφυΐα μας. Το κοινωνικό μας ζήτημα παίρνει καθαρά της μορφή της ανατροπής της κοινωνίας.

Francisco Ferrer

Δεν έχει σημασία ποιος κατέχει την εξουσία, αρκεί η ιεραρχική δομή να παραμένει πάντα η ίδια.

George Orwell

Ψήφισα ενάντια στο σύνταγμα, όχι γιατί περιέχει πράγματα που κατακρίνω και δεν περιέχει πράγματα που επιδοκιμάζω. Ψήφισα ενάντια στο σύνταγμα γιατί είναι σύνταγμα.

Pierre Joseph Proudhon

Προς Θεσσαλονικείς ι΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Καλή χρονιά ευχόμεθα (να λείπουν οι γέλωτες παρακαλώ καθώς δεν το λέγομε για πλάκα, όσο αστείο κι αν ακούγεται) και καλώς ανταμώνουμε στο νέο έτος. Ένα έτος που σύμφωνα με τους Μάγιας ή τους Ίνκας (ποιο Ινστιτούτο Καταναλωτών;) και ένιους κυβερνητικούς τηλεβιβλιοπώλες, έρχεται η συντέλεια (συν τέλη, α!). Αν δαπανούσατε τριάντα-σαράντα ευρώ για καμιά δεκαριά χιλιόγραμμα βιβλία –τιμή απολύτως ανταγωνιστική προς αυτή των super markets- θα ήσαστε ήδη ενημερωμένοι δι’ όλας τας παραμέτρους και δεν θα κινδυνεύατε να πάτε άκλαυτοι. Μα υμείς αποφεύγετε την πνευματική τροφή, γι’ αυτό είδε και αποείδε ο μπουμπούκος κι αποφάσισε να πάψει να τσιρίζει νυχθημερόν on camera και να γίνει άνθρωπος της πίσω πόρτας.* Ομολογούμε ότι και ημείς δεν είμεθα πλήρως ενημερωμένοι επί της αναπτυσσόμενης εσχατολογίας, έχομε όμως την εντύπωση ότι η συντέλεια θα συντελεστεί περί ώρα 20.12΄ της 20.12.2012. Λογικό, αφού δεν συνετελέσθη στις 20.11΄ της 20.11.2011, πάντα με τη δυνατότητα ανανεώσεως του ραντεβού διαρκούντος του μεσαίωνος…

«Πρέπει ηρωικά να το πάρουμε απόφαση, η γαλήνη, η αμέριμνη χαρά, η λεγόμενη ευτυχία ανήκουν σε άλλες εποχές, περασμένες ή μελλούμενες, όχι στη δικιά μας. Μπήκαμε πια εμείς στον αστερισμό της αγωνίας...» γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο». Το νέο κυβερνητικό δόγμα της χούντας των τραπεζιτών που διαδέχτηκε αυτή των αποτυχημένων που είχε διαδεχτεί εκείνη των συνταγματαρχών, είναι «γαμούμε και δέρνουμε». Και αλίμονο εις όποιον δεν δεχθεί αδιαμαρτύρητα τη συντελούμενη ληστεία, καθώς στο παραμικρό σάλεμα τον περιμένουν δισμύριες διμοιρίες δια την επαναφορά στον «ορθό» δρόμο…

Αθάνατη ελληνική λεβεντιά! Εκατομμύρια ασπαλάκων απέναντι εις μία δράκα ληστών του κοινού ποινικού δικαίου!

* η σύγχρονη ονομασία του βουλευτού, λόγω του συνήθους –πλέον- σημείου εισόδου-εξόδου του εις άπαντας τους δημόσιους χώρους

("Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη)

Πάντα σε καλύβια και τρύπες μέναμε, θα καταφέρουμε λοιπόν να συνεχίσουμε να εκεί μέσα για λίγο καιρό. Μην ξεχνάτε όμως πως ξέρουμε και να χτίζουμε. Εμείς είμαστε εκείνοι που χτίσαμε τα παλάτια και τις πόλεις στην Ισπανία, στην Αμερική και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Εμείς οι εργάτες μπορούμε να χτίσουμε καινούργια στη θέση τους, καινούργια και καλύτερα. Δεν φοβόμαστε τα συντρίμμια. Τη γη εμείς θα την κληρονομήσουμε, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Ας κάνει η αστική τάξη τον κόσμο της κομμάτια προτού αποχωρήσει από τη σκηνή της ιστορίας.

Buenaventura Durruti