"Είχαμε αποφασίσει να μην παρέμβουμε δημόσια για τα όσα διαδραματίστηκαν στη Νομαρχία και έξω από αυτήν την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2008 το μεσημέρι. Όμως η προχθεσινή δημόσια ανακοίνωση της Συνδικαλιστικής Κίνησης Αστυνομικών νομού Ξάνθης μάς υποχρεώνει τουλάχιστον να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Δεν είμαστε «αυτόπτες μάρτυρες» (τα εισαγωγικά περιέχονται στην ανακοίνωση). Είμαστε πολίτες με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση, οι οποίοι την παραπάνω μέρα και ώρα, άλλοι φεύγοντας από την πορεία, άλλοι περαστικοί και άλλοι εργαζόμενοι στο Διοικητήριο γίναμε ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ των όσων συνέβησαν έξω από τη Νομαρχία. Είδαμε δηλαδή με τα μάτια μας:
1. Τέσσερεις πολίτες (μεταξύ των οποίων και ένα δημοσιογράφο, ο οποίος κάλυπτε δημοσιογραφικά το γεγονός) να δέχονται χτυπήματα στο κεφάλι από άνδρες των ΜΑΤ, την ώρα που αποχωρούσαν από τον εσωτερικό χώρο της Νομαρχίας και να μεταφέρονται στο Νοσοκομείο Ξάνθης. 2. Αστυνομικό να σπάζει χωρίς λόγο με το γκλομπ του τη γυάλινη πόρτα της εισόδου της Νομαρχίας, ενώ πίσω από αυτήν βρισκόταν πολίτες και υπήρχε κίνδυνος τραυματισμού τους. 3. Δυνάμεις των ΜΑΤ να παρατάσσονται αναίτια σε σχηματισμό επίθεσης στο χώρο έξω από τη Νομαρχία ακριβώς απέναντι από τους διαδηλωτές, οι οποίοι είχαν ήδη αποχωρήσει από τον εσωτερικό χώρο της Νομαρχίας Ξάνθης, δημιουργώντας περιττές εντάσεις και οξυμένο κλίμα. Σημειωτέον ότι τη στιγμή εκείνη οι διαδηλωτές, οι οποίοι ήταν φοιτητές και μαθητές χωρίς κουκούλες, χωρίς πέτρες, χωρίς μολότωφ, ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν.
Τελειώνοντας τρεις παρατηρήσεις: 1. Περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών περισσότερη ψυχραιμία και νηφαλιότητα στην αποτίμηση των γεγονότων και όχι τη λογική του να φανούμε βασιλικότεροι του βασιλέως. 2. Περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών μία συγνώμη ή έστω μία έκφραση συμπάθειας, τουλάχιστον για το δημοσιογράφο, για τον οποίον κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι παρανόμησε. Ο Αστυνομικός Διευθυντής το έκανε. Το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών όχι. 3. Περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών αντί για μειωτικούς χαρακτηρισμούς του τύπου «αυτόπτες μάρτυρες» ή «γιατί δεν είχαν κάμερα να καταγράψουν τα γεγονότα» να αναγνώριζαν ότι με τη νηφαλιότητα και την ψυχραιμία μας αποτρέψαμε δυσάρεστες για όλους και κυρίως για τον τόπο μας καταστάσεις. Γιατί τελικά υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να συνεννοηθεί κανείς με δεκαπεντάχρονους και εικοσάχρονους νέους εκτός από την άσκηση βίας.
Ξάνθη 18 Δεκεμβρίου 2008
Οι ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (χωρίς εισαγωγικά)
Νίκος Ανταμπούφης - μαθηματικός, Τηλέμαχος Αρναούτογλου - δημοσιογράφος, Στάθης Ασβεστόπουλος - υπάλληλος Πολυτεχνικής Σχολής, Κώστας Βαρελάς - πολιτικός μηχανικός, Κώστας Γούναρης - δικηγόρος, Νίκος Καλιαμπάκας - ιδιωτικός υπάλληλος, Μαρία Λάμπρου - καθηγήτρια κλασικού μπαλέτου, Μαρία Λουκοπούλου - καθηγήτρια, Θοδωρής Μπακάλης - δημοσιογράφος, Αναστασία Πανίδου - νοσηλεύτρια, Αριάνα Παπαϊωάννου - δασκάλα, Δημήτρης Σελβιέρογλου - δημόσιος υπάλληλος, Θεολόγης Ταμπάκης - δάσκαλος, Θεώνη Τσατσαρίδου - δασκάλα, Στέφανος Χατζησάββας - χημικός μηχανικός .
1. Τέσσερεις πολίτες (μεταξύ των οποίων και ένα δημοσιογράφο, ο οποίος κάλυπτε δημοσιογραφικά το γεγονός) να δέχονται χτυπήματα στο κεφάλι από άνδρες των ΜΑΤ, την ώρα που αποχωρούσαν από τον εσωτερικό χώρο της Νομαρχίας και να μεταφέρονται στο Νοσοκομείο Ξάνθης. 2. Αστυνομικό να σπάζει χωρίς λόγο με το γκλομπ του τη γυάλινη πόρτα της εισόδου της Νομαρχίας, ενώ πίσω από αυτήν βρισκόταν πολίτες και υπήρχε κίνδυνος τραυματισμού τους. 3. Δυνάμεις των ΜΑΤ να παρατάσσονται αναίτια σε σχηματισμό επίθεσης στο χώρο έξω από τη Νομαρχία ακριβώς απέναντι από τους διαδηλωτές, οι οποίοι είχαν ήδη αποχωρήσει από τον εσωτερικό χώρο της Νομαρχίας Ξάνθης, δημιουργώντας περιττές εντάσεις και οξυμένο κλίμα. Σημειωτέον ότι τη στιγμή εκείνη οι διαδηλωτές, οι οποίοι ήταν φοιτητές και μαθητές χωρίς κουκούλες, χωρίς πέτρες, χωρίς μολότωφ, ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν.
Τελειώνοντας τρεις παρατηρήσεις: 1. Περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών περισσότερη ψυχραιμία και νηφαλιότητα στην αποτίμηση των γεγονότων και όχι τη λογική του να φανούμε βασιλικότεροι του βασιλέως. 2. Περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών μία συγνώμη ή έστω μία έκφραση συμπάθειας, τουλάχιστον για το δημοσιογράφο, για τον οποίον κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι παρανόμησε. Ο Αστυνομικός Διευθυντής το έκανε. Το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών όχι. 3. Περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών αντί για μειωτικούς χαρακτηρισμούς του τύπου «αυτόπτες μάρτυρες» ή «γιατί δεν είχαν κάμερα να καταγράψουν τα γεγονότα» να αναγνώριζαν ότι με τη νηφαλιότητα και την ψυχραιμία μας αποτρέψαμε δυσάρεστες για όλους και κυρίως για τον τόπο μας καταστάσεις. Γιατί τελικά υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να συνεννοηθεί κανείς με δεκαπεντάχρονους και εικοσάχρονους νέους εκτός από την άσκηση βίας.
Ξάνθη 18 Δεκεμβρίου 2008
Οι ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (χωρίς εισαγωγικά)
Νίκος Ανταμπούφης - μαθηματικός, Τηλέμαχος Αρναούτογλου - δημοσιογράφος, Στάθης Ασβεστόπουλος - υπάλληλος Πολυτεχνικής Σχολής, Κώστας Βαρελάς - πολιτικός μηχανικός, Κώστας Γούναρης - δικηγόρος, Νίκος Καλιαμπάκας - ιδιωτικός υπάλληλος, Μαρία Λάμπρου - καθηγήτρια κλασικού μπαλέτου, Μαρία Λουκοπούλου - καθηγήτρια, Θοδωρής Μπακάλης - δημοσιογράφος, Αναστασία Πανίδου - νοσηλεύτρια, Αριάνα Παπαϊωάννου - δασκάλα, Δημήτρης Σελβιέρογλου - δημόσιος υπάλληλος, Θεολόγης Ταμπάκης - δάσκαλος, Θεώνη Τσατσαρίδου - δασκάλα, Στέφανος Χατζησάββας - χημικός μηχανικός .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου