Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012


Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ’ τις άλλες που συντρέχουν για να συντελεσθεί ένα κακούργημα σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου.
Οδυσσέας Ελύτης - «Εκ του πλησίον»

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Έλεος, δεν αντέχουμε άλλο τους ζάμπλουτους αστούς πολιτικούς που εμφανίζονται σαν ζητιάνοι. Μετά τον Πάγκαλο, που δήλωσε ότι δεν έχει να πληρώσει το χαράτσι για τα ακίνητά του, εμφανίστηκε ο Μάνος, από τη βίλα του στην Κηφισιά, δηλώνοντας ότι είναι «ένας συνταξιούχος ο οποίος βλέπει τη σύνταξή του να περικόπτεται συνεχώς» κι ότι «τρώει από τα έτοιμα, αλλά κι αυτά κάποια στιγμή θα τελειώσουν»! Δεν έχουν πραγματικά αίσθηση της κοινωνικής κατάστασης ή είναι τόσο γαϊδούρια που αρέσκονται να προκαλούν και μ’ αυτόν τον τρόπο τον ελληνικό λαό;

Τι εκφράζει ο δημοσιογράφος μιας εφημερίδας που παίρνει συνέντευξη από τον πρωθυπουργό μιας (τυπικά ανεξάρτητης) χώρας και έχει το θράσος να τον ρωτήσει το εξής: «Πότε μπορούν οι Γερμανοί τουρίστες να ταξιδέψουν πάλι στην Αθήνα, την Σαντορίνη ή την Κρήτη χωρίς να πρέπει να φοβούνται ότι γενικές απεργίες θα τους χαλάσουν τις ωραιότερες εβδομάδες του χρόνου;». Εκφράζει την πιο προκλητική, την πιο κυνική εκδοχή του ιμπεριαλισμού. Πώς θα απαντούσε ο πρωθυπουργός μιας (τυπικά ανεξάρτητης) χώρας, που έχει ίχνη έστω αξιοπρέπειας; Θα έλεγε πως στη χώρα του το δικαίωμα της απεργίας είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και πως η κυβέρνησή του δεν μπορεί ν’ απαγορεύσει τις απεργίες που κηρύσσονται νόμιμα. Πώς απάντησε ο Αντώνης Σαμαράς στην προκλητική ερώτηση του αλήτη δημοσιογράφου της Munchener Merkur, στην οποία έδωσε συνέντευξη; Όπως θα απαντούσε ο τελευταίος λακές του γερμανικού ράιχ: «Φέραμε νέους κανόνες οι οποίοι εξασφαλίζουν ότι άγριες απεργίες δεν θα χαλάσουν τις διακοπές των φιλοξενούμενών μας. Πάρα πολλοί Έλληνες ζουν από τον τουρισμό. Δεν θα επιτρέψουμε αυτό να το καταστρέψουν προβοκάτορες»!!!

Και τα γαϊδούρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας χειροκροτούσαν τα κροκοδείλια δάκρυα του προέδρου της Κύπρου. Ο οποίος εκλέχτηκε με «δέσμευση» ότι θα λύσει το Κυπριακό και αποχωρεί αφήνοντας το Κυπριακό εκεί που το βρήκε και έχοντας στο μεταξύ βάλει την Κύπρο στο ΔΝΤ και έχοντας συμπήξει στρατηγική συμφωνία με τους σιωνιστές του Τελ Αβίβ. Δεν είναι και λίγα για έναν… κομμουνιστή. Ο οποίος θα καταγραφεί τελικά στις πιο μελανές σελίδες της κυπριακής ιστορίας. Όπως και να το κάνεις, αυτό είναι κατόρθωμα. Γι’ αυτό και επικρατεί μούγκα στη στρούγκα. Και του ΣΥΡΙΖΑ και του Περισσού.
εφημερίδα «Κόντρα»

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς λα΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Ω τέμπορα, ω μόρτες! Αυτό ανεφώνησα μόλις επληροφορήθην ένα ακόμη ιστορικό γεγονός, το οποίον (ω πύον!) έρχεται να επιβεβαιώσει την ανάπτυξη και δημιουργία που παρατηρείται εις τον χώρο των πολιτικών(;) μορφωμάτων τα τελευταία έτη. Έκαστος κυριολεκτικά πικραμένος, ιδρύει και από ένα θνησιγενές κόμμα, προορισμένο να επιζήσει δι εν, δύο, άντε πέντε έτη. Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς… Από το Κ.Ε.Π. (όχι, δεν είναι Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών) του Αβραμόπουλου, από την «Πωλητική (αν θέλουμε να είμαστε ορθογράφοι) Άνοιξη» του Αντώνη Σαμαρά που «δεν θα επέστρεφε ποτέ στη Ν.Δ., ακόμη και αν τον έκαναν πρωθυπουργό», από τη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη-Κούβελου ή ακόμη και από τον ΛαΟΣ που εκεί που θα γινόταν… κυβέρνηση (Καρατζαφέρειον θεώρημα), έκανε «μπαμ» και έσκασε;
Από τη σύγχρονη νόσο-μάστιγα δεν θα μπορούσε να μείνει ανέγγιχτος ο πάλαι ποτέ υπουργός Υγείας, ανθυγιεινός Ανδρέας Λοβέρδος. Όστις δημιούργησε ένα «σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα στον χώρο της κεντροαριστεράς» (παρακαλώ να περιοριστούν οι γέλωτες) που ηχητικά ακούγεται ως «ρήξη» και γράφεται «ΡιΚΣΣυ» (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας). Ως προέκυψε, το νέο κόμμα αφορά μόνο εις τη νότια χώρα, καθώς εις μία μακρά λίστα των μελών του μόνο τρεις-τέσσερις είναι από τη Λάρισα και άνωθεν (βορειότερα)! Τουλάχιστον, η γνωστή τηλεπερσόνα τιμά και επαναφέρει εις το ιστορικό προσκήνιο την επτανησιακή ριζοσπαστική παράδοση, ήτις αυτή την έκταση της χώρας εγνώριζε όταν ενώθηκε με τη «μητέρα Ελλάδα» (και ύστερον τραβούσε τα μαλλιά της)…
Πάντως, ο ίδιος ο κομματάρχης «αναζητά συγκλίσεις» όπως λέγει (μεγάλο πράγμα η μόρφωση στον άνθρωπο!) και έχει επαφές με δύο λαμπρούς αστέρες της πωλητικής σκηνής που αυτό τον καιρό χειμάζουν εις σταθμούς ανακύκλωσης: τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και την Άννα Διαμαντοπούλου! Έλα μου Ν. στον τόπο σου!...
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να πούμε στα παιδιά μας πώς να φτιάξουν το μέλλον τους, αφού αποδειχθήκαμε ακατάλληλοι να φτιάξουμε το δικό μας παρόν.
Wilhelm Reich

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Οι πειρασμοί!
Τι θα γινόμασταν αν η Κυριακή
δεν τους αράδιαζε όλους σαν νεράιδες
μπρος στους πόθους μας!
Να κάθεσαι! Να κάθεσαι!
Μια ευωδιά σου πηγαίνει την ψυχή
πιο πέρα απ’ τη δουλειά.
Juan Gil Albert – «Η Κυριακή»

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Μέσα σ’ ένα κόσμο όπου τα έθνη ετοιμάζουν την εξόντωσή τους -τη δική τους και ολόκληρου του πλανήτη- για να επιβάλλουν αποφασιστικά τις διάφορες ιδεολογικές απόψεις τους, εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να μελετάμε με ζήλο κάθε τι που μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς βρεθήκαμε σ’ αυτή την τρομακτική θέση.
William Steig

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Ποια η διαφορά ανάμεσα στους νεοναζί της Μυτιλήνης που έβγαλαν φωτογραφίες νοσηλευόμενων μεταναστόπουλων για να πουν στο λαό της πόλης ότι κινδυνεύει από λοιμώδη νοσήματα και στον Λοβέρδο που χαρακτήριζε τους απεργούς πείνας της Υπατίας «τοξική βόμβα στα θεμέλια της Αθήνας»; Καμία απολύτως. Οι νεοναζί, όμως, δέχονται τη γενική κατακραυγή των ΜΜΕ, ενώ ο Λοβέρδος είχε δεχτεί επαίνους. Κατά τα άλλα, η αστική δημοκρατία υποτίθεται ότι φρίττει με την άνοδο του ναζισμού, τον οποίο η ίδια εξέθρεψε στους κόλπους της.
εφημερίδα «Κόντρα»

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012


Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς λ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Φουσκώνουν τα στήθη ημών από τα κοτόπουλα (σχετικά φθηνό κρέας γαρ στις αποστεωμένες ημέρες μας), φουσκώνουν όμως και από εθνική υπερηφάνεια. Ω, μα είναι θαυμάσιο να ζει κανείς ως κανίς εις μια χώρα που διαθέτει κοινοβούλιο με πλείστους όσους συγγραφείς και ποιητές! Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι προσφάτου επιστολής ημών δια το εκθαμβωτικό πόνημα του Byron Πολύδωρα, μας ήρθε κατακέφαλα το βαρύ (εξακοσίων σελίδων) και βαρύτιμο βιβλίο του Costas Σημίτης. Με το συγγραφικό πόνημά του με τίτλο «ο εκτροχιασμός», ο μηδέποτε εκτροχιασθείς ευρωλάγνος συγγραφέας σταθερής τροχιάς, μέγας οικονομολόγος και εξόχως σοβαρός πολιτικός, καταλογίζει «έλλειμμα σοβαρότητας στην κυβέρνηση Παπανδρέου» (αναφέρεται στον Giorgakis βέβαια και όχι εις τον Ανδρέα, του οποίου ο θάνατος μάλλον τον ωφέλησε, πέρα από το ότι συνέβη την ημέρα των γενεθλίων του!). Και πλείστα όσα άλλα, από τον κυβερνήτη την εποχή της «φούσκας» του χρηματιστηρίου…
Υπάρχει βέβαια και το πολύκροτο βιβλίο που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει εις τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το οποίο αναφέρει –μεταξύ άλλων- και τις στενές σχέσεις της βασιλομήτορος Φρειδερίκης με τον αρχηγό της C.I.A. Αλεν Ντάλες, τον Αλέν Ντελόν (άλλα αντ’ άλλων…) των Η.Π.Α. Προς σεξουαλική τέρψη τυχόν υστερημένων αναγνωστών μας, αναδημοσιεύουμε εν γαργαλιστικό απόσπασμα: «Έμειναν μόνοι οι δυο τους στο γραφείο του επί μια ώρα και πλέον, οπότε ένας βοηθός του Ντάλες χτύπησε την πόρτα. Μην παίρνοντας απάντηση μπήκε στο γραφείο. Ήταν άδειο. Άκουσε όμως κάποιο θόρυβο στο διπλανό δωμάτιο. Αργότερα εμφανίστηκαν και οι δυο, ο Ντάλες και η βασίλισσα. Επιστρέφοντας στην ελληνική πρεσβεία, η βασίλισσα έδωσε μια ερμηνεία γιατί οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι τόσο στέρεες: “Αγαπούμε αυτόν τον άνθρωπο”, αναφώνησε ενθουσιασμένη».
Τελικώς παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον η σύγχρονη βιβλιογραφία! Ελπίζουμε να επανέλθει συντόμως η σχετική στήλη εις το «Φιλμ νουάρ», διότι σας επιφυλάσσομε πράγματα και θαύματα...
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Είμαστε σαν τις μικρές τις πεταλούδες
που βλέπουμε τα καλοκαίρια γύρω απ’ τις λάμπες.
Γυρίζουν
γυρίζουν
μέχρι που πέφτουν πάνω τους και καίγονται.
Άλκης Αλκαίος – «Εμπάργκο»

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Μια άλλη πηγή εξαχρείωσης των εργατών είναι ο εξαναγκασμός για εργασία. Η ελεύθερη παραγωγική δραστηριότητα είναι η υψηλότερη απόλαυση που γνωρίζουμε, αλλά όταν είναι υποχρεωτική γίνεται η πιο επίπονη, ταπεινωτική τιμωρία. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να είσαι εξαναγκασμένος να κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενάντια στην θέλησή σου. Και όσο πιο ανθρώπινος αισθάνεται ο εργάτης, τόσο πιο πολύ πρέπει να μισεί την εργασία του, επειδή νοιώθει την επιβολή της και το άσκοπο περιεχόμενό της.
Friedrich Engels

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Η μεγάλη ηθοποιός Κυβέλη Αδριανού υπηρέτησε πάνω από εβδομήντα χρόνια το ελληνικό θέατρο. Βγήκε στη σκηνή το 1900 και αποσύρθηκε προσωρινά το 1932, όταν παντρεύτηκε τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου. Προηγουμένως είχε παντρευτεί τον ηθοποιό Μήτσο Μυράτ (από τον οποίο απέκτησε τη Μιράντα) και κατόπιν τον θεατρώνη Κώστα Θεοδωρίδη (από τον οποίο απέκτησε την Αλίκη).
Η Κυβέλη ήταν το αντίθετο της επίσης μεγάλης Μαρίκας Κοτοπούλη. Ωραία η Κυβέλη, άσχημη η Μαρίκα. Βενιζελική η Κυβέλη, βασιλόφρων η Μαρίκα. Σπουδαγμένη η Κυβέλη, ασπούδαστη η Μαρίκα. Σκορδοφαγού η Κυβέλη, με μεγάλη απέχθεια για το σκόρδο η Μαρίκα. Δυστυχώς, στη δύση του μακρού βίου της, η Κυβέλη αμαύρωσε το λαμπρό της παρελθόν. Με επιστολή της στον «Ελεύθερο Κόσμο» στις 23 Νοεμβρίου 1968, καταδίκασε την «πολιτική εκμετάλλευση» της κηδείας του Γ. Παπανδρέου από τους αντιχουντικούς και εξέφρασε την πίστη της στην «εθνοσωτήριον επανάστασιν».
Κώστας Τομανάς – «Το θέατρο στην παλιά Θεσσαλονίκη»

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.
- Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ‘χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν. Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα...
- Για σαράντα.
- Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες. Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ...
- Δύο μήνες και πέντε μέρες.
- Δύο μήνες ακριβώς. Το 'χω σημειώσει. Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές... δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές...
Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, μα δεν είπε λέξη.
- Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα. Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες. Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν... χμ! σαράντα ένα ρούβλια. Σωστά;
Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακόκκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα.
- Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του. Βγάζουμε δύο ρούβλια. Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει... Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του. Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια. Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να ‘χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι' αυτό σε πληρώνουμε. Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια...
- Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα. μουρμούρισε η Ιουλία.
- Το 'χω σημειώσει!
- Καλά...
- Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα.
Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!
- Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε. Αυτά είναι όλα-όλα που δανείστηκα.
- Μπα; Κι εγώ δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν, δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρήματά σου, αγαπητή μου! Τρία... τρία, τρία... ένα και ένα... Πάρ’ τα... Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της.
- Ευχαριστώ, ψιθύρισε.
Πετάχτηκα ορθός και άρχισα να βηματίζω πέρα δώθε στο γραφείο. Με έπιασαν τα δαιμόνια μου.
- Και γιατί με ευχαριστείς;
- Για τα χρήματα.
- Μα, διάολε, εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! Και μου λες κι ευχαριστώ;
- Οι άλλοι δε μου ‘διναν τίποτα!...
- Δε σου ‘διναν τίποτα. Φυσικά! Σου έκανα μια φάρσα για να σου γίνει σκληρό μάθημα. Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια! Τα είχα έτοιμα στο φάκελο! Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκιο σου; Γιατί στέκεσαι έτσι σαν χαζή; Μπορείς να ζήσεις σ’ αυτό τον κόσμο αν δεν πατήσεις λίγο πόδι, αν δε δείξεις τα δόντια σου; Γιατί είσαι άβουλη;
Μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ και βγήκε.
Anton Chekhov

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Η απάντηση στο πρόβλημα τού Χίτλερ συνδέεται με τη χαρακτηρολογική δομή τού λαού που κατέστησε εφικτές τις δολοφονίες του. Ο λαός είναι εκείνος που έφτιαξε τον Χίτλερ κι όχι ο Χίτλερ που υπέταξε τον λαό. Αν ο λαός δεν ήταν στα μύχια του χιτλερικός ή σταλινικός, δεν θα υπήρχαν Χίτλερ ή Στάλιν…
Wilhelm Reich – «Η δολοφονία του Χριστού»

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κη΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Sony και καλά, deck a καλά, οι έχοντες το γενικό πρόσταγμα και το δικαίωμα λύειν και δεσμείν επί του ποιμνίου (κοπαδιού εις την καθομιλουμένη), βάλθηκαν να μας κόψουν και το κάπνισμα. Φυσικά με την προσφιλή των μέθοδο, την –άλλοτε άμεση και άλλοτε έμμεση- βία. Ήμισυ ημερομίσθιο (με τις νέες τιμές της ατιμίας που διέπει τις εναπομείνασες εργασιακές σ-χέσεις) θα κοστίζει πλέον ένα πακέτο! Μετά και την απαγόρευση του καπνίσματος εις δημοσίους χώρους, ήδη οι πρώτες ομάδες αντίστασης συναθροίζονται λάθρα εις οικίας και ντουμανιάζουν με ανοιχτά παράθυρα, δια να στέλνουν και μηνύματα με τον καπνό.
Η ετέρα παρατήρησις του γράφοντος έχει να κάνει με μία αδιάλειπτο κακοποίηση, δια την οποία ουδέποτε έχει παρέμβει έστω και ένας εισαγγελέας. Και εξηγώ: Άπαντες γνωρίζομε ότι συχνά το επιλεγόμενο «χαμηλότερο κόστος» μεταφράζεται και εις χαμηλότερη ποιότητα παρεχομένων ειδών ή υπηρεσιών (με αποτέλεσμα, δια παράδειγμα, τις τυρόπιτες που πλέον περιέχουν ίχνη τυρού ή τον καφέ που γίνεται όλο και πιο διάφανος αν κοιτάξει κανείς μέσα από το πικρόν ποτήριόν του). Από αυτό τον αμείλικτα επεκτεινόμενο κανόνα δεν ξεφεύγουν φυσικά και τα έντυπα μέσα μαζικής εξημέρωσης παύλα αποχαύνωσης, άτινα δια της τακτικής των… εκκαθαρίσεων που ακολουθούν εσχάτως, κατήντησαν να γράφονται από ημιαναλφάβητους (δανειζόμεθα τη λέξη ομού μετά της απόψεως ότι «μεταξύ δημοσιογράφου και αγράμματου προτιμάμε τον δεύτερο» από τον άλλοτε συντάκτη της ιστορικά νεκρής «Ελευθεροτυπίας» Γιώργο Σταματόπουλο). Καθιστώντας έτσι την ανάγνωσή τους όλο και πιο δυσχερή και συγκλίνοντας προς τη σύνταξη και ορθογραφία των «πατριωτών» και των ελληναράδων. Όσοι διαβάζουν ακόμη τον γραπτό δια του αστικού τύπου λόγο, καταλαβαίνουν καλά τι λέμε… Όσον δε δια τα παντοειδή «πολιτιστικά» και άλλα έντυπα που βαραίνουν την αγκομαχούσα Γη, αφήστε το καλύτερον. Μεγάλο κεφάλαιο η αυτόματος αποτρίχωσις της κεφαλής…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012



Μην τη φοβηθείς τη ζωή
είναι πιο δειλή από εσένα
ντύσου πρόκληση
ντύσου θάνατο.
Κ. Μόντης

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Επειδή καιρούς το Έθνος δυστυχίας διατρέχει
επειδή ελπίς καμία δεν υπάρχει κατ’ αυτάς
επειδή και το Ταμείον εις δαπάνας δεν αντέχει
καταργούμεν τας πρεσβείας και αυτούς τους πρεσβευτάς.
Διατάσσομεν αμέσως εις Αθήνας να ‘λθουν όλοι
και αφήνομεν μονάχα τον εν Κωνσταντινοπόλει.

Επειδή ο κόσμος όλος από φόρους εφορτώθη
επειδή δεν τους σηκώνει και η ράχη των Ελλήνων
επειδή και ο Τρικούπης κι η πατρίς εχαντακώθη
με τους φόρους των ελαίων, των τσιγάρων και των οίνων
κι επειδή εφυγαδεύθη εκ της τσέπης μας το χρήμα
καταργούμεν τους εμμέσους και αμέσους παραχρήμα.

Επειδή στας θέσεις όλας απαιτούνται και προσόντα
καταργούμεν και τας θέσεις τας μικράς και ανωτέρας
και προστάζομεν καθέναν βουλευτήν αποτυχόντα
να εργάζεται δι’ όλης της νυκτός και της ημέρας
δίχως καν λεπτό να παίρνει …καταργούμε δε προσέτι
και το δίκαιον ακόμη και το άδικον ρουσφέτι.

Καταργούμεν Εφορίας, καταργούμεν Τελωνεία
καταργούμεν και Νομάρχας, καταργούμεν κι αστυνόμους
καταργούμεν προς τοις άλλοις κάθε μια συγκοινωνία
καταργούμεν τους στενούς μας και πλατείς σιδηροδρόμους
καταργούμεν βουλεβάρτα, καταργούμεν και πλατείας
καταργούμεν και τας τόσας περιττάς δενδροφυτείας.

Καταργούμεν και τους Δήμους, καταργούμεν κι Επαρχεία
καταργούμεν τα μεγάλα και μικρά ουροδοχεία
και δημόσια προς τούτοις καταστήματα του Κράτους
καταργούμεν και καμπόσους, δημοσίους αποπάτους.
Καταργούμεν τους συμβούλους, καταργούμεν τους Πρυτάνεις
καταργούμεν κάθε είδος και διάταγμα δαπάνης.

Καταργούμεν τας μεγάλας και μικράς διοργανώσεις
καταργούμεν τους στρατούς μας, καταργούμεν και τους στόλους
καταργούμεν τας εκτάκτους των παρασκευών πιστώσεις
και τους Γάλλους τους στρατάρχας και τους ιδικούς μας όλους.
Καταργούμεν ατμοβάρεις, καταργούμεν ναυαρχίδας
καταργούμεν τας Παράλους και τας ατμοτελωνίδας.

Καταργούμεν τας δυνάμεις της ξηράς και της θαλάσσης
καταργούμεν τας εντόκους και ατόκους πληρωμάς
καταργούμεν τα ταμεία της Ελλάδος μας συμπάσης
καταργούμεν δε και όλας τας εδώ οικοδομάς
κι επιτρέπομεν μονάχα εις το Κράτος ένα σπίτι
το λαμπρόν φρενοκομείον του Ζωρζή Δρομοκαΐτη.
Γεώργιος Σουρής – «Κατάργησις»

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Διαθέτουμε περισσότερη πολιτική, ηθική και ιστορική σοφία απ’ όση μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη. Έχουμε περισσότερη επιστημονική και οικονομική γνώση απ’ όση χρειαζόμαστε για τη δίκαιη κατανομή του διαρκώς αυξανόμενου προϊόντος. Μας λείπει η ικανότητα να φανταζόμαστε αλλιώς αυτό πού ήδη γνωρίζουμε. Μας λείπει η ασίγαστη ορμή που πραγματώνει τα οράματά μας. Μας λείπει ή ποίηση της ζωής. Η ικανότητα του νου να υπολογίζει ξεπερνά κατά πολύ τη δυνατότητά του να συλλαμβάνει. Λάβαμε περισσότερη τροφή απ’ όση μπορούμε να αφομοιώσουμε. Η καλλιέργεια των πρακτικών επιστημών έχει διευρύνει τα όρια της κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω στον εξωτερικό κόσμο. Η έλλειψη όμως της ποιητικής λειτουργίας περιόρισε αντίστοιχα τα όρια του εσωτερικού κόσμου και ο άνθρωπος, παρ’ ότι υποδούλωσε τα στοιχεία, παρέμεινε ο ίδιος δούλος. Η ανάπτυξη του τεχνικού πολιτισμού, σε βαθμό ασύμμετρο προς την ίδια τη δημιουργική δύναμη, ευθύνεται γι’ αυτή την κατάχρηση της εφευρετικότητας στον καταμερισμό και συνδυασμό εργασίας, και τη μεγάλη ανισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους. Σε τι άλλο μπορεί να οφείλεται το γεγονός ότι οι ανακαλύψεις, που θα έπρεπε να ελαφρύνουν τον άνθρωπο, πρόσθεσαν κι άλλο βάρος πάνω του;
Percy Shelley – «Υπεράσπιση της ποίησης»

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012



Όταν κανείς «νίπτει τας χείρας του» σε μια σύγκρουση μεταξύ ισχυρών και αδύνατων, δεν σημαίνει ότι μένει ουδέτερος. Σημαίνει ότι παίρνει το μέρος των ισχυρών.
Paulo Freire

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κζ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Γεγάμηκα το γεγαμημένο γάμα, κατά το «ρερητόρευσα το ρερητορευμένο ρο» που ανεφώνησε περιχαρής ο Δημοσθένης (ποιος Ξιφιλίνος ρε;) όταν τα κατάφερε. Αναφέρομαι –με ταξί άλλων- εις τα κανδήλια που καταβίβασα επί τριήμερο και δη επ’ αυτού που ξεκίνησε από την εκατοστή επέτειο της απελευθερώσεως της συμβασιλευούσης από τον τουρκικό και εντάξεώς της εις τον νεοελληνικό ζυγό. Και που ολοκληρώθηκε με την επίδειξη ισχύος (αλλά και τρόμου) της αρχούσης τάξεως και των πωλητικών υπηρετών της, με την εμφιαλωμένη παρέλαση και τις ακροβατικές και άλλες εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου. Ενδιαμέσως βέβαια είχαμε και την δίκην επταετίας αναβίωση ιστορικών στιγμών και ομιλώ δια την προ εκατονταετίας (όσων ετών συμπληρώνει σήμερον που έχει γενέθλια και ο Στυλιανός Παττακός!) είσοδο του ελληνικού στρατού εις την Θεσσαλονίκη. Την οποία ακολούθησε και ο –μεγάλοι οι χάροι του- βασιλεύς ένα τριήμερο αργότερα, αφού είδε και αποείδε (όταν δεν του έβγαινε να υπάγη εις το νυν αλβανικό Μοναστήριον. Άλλωστε προς τα εκεί είναι ακόμη στραμμένος –εις σιωπηλή ανάμνηση των αποσιωπηθεισών ιστορικών «λεπτομερειών»- ο ίδιος και ο ίππος που κοσμούν την πλατεία… Δημοκρατίας). Ένια τινά συμπεριέλαβε άλλωστε ακροθιγώς και ο οινοχόος δήμαρχος εις τας ομιλίας του, κάνοντας λόγο για «καρακιτσαριό», «ανεπίτρεπτα αστυνομικά μέτρα» και διάφορα άλλα που διετύπωσε πολιτισμένως αν και απευθύνετο προς απολιτίστους…
Κατά τα λοιπά, η ζωή συνεχίζεται. Το ίδιο και η θλιβερή επικαιρότητα, ωστόσο με πληροφορούν από το κοντρόλ ότι ελέγχεται η είδηση πως γνωστός σεφ παύλα συνταγολόγος παύλα περιηγητής παύλα τηλεπερσόνα, θα κυκλοφορήσει το εθνικό μας συνταγολόγιο με τίτλο «Μαμαλακίες».
«Τσεκούρι Σαμαρά σε “αντάρτες” της Ν.Δ.», «σπαραγμός στο ΠαΣοΚ», «άρχισαν τα όργανα στη ΔημΑρ», μπορεί να στερούμαστε άρτου αλλά όχι και (αποπροσανατολιστικών) θεαμάτων. «Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον όρο: pauvre»…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

…Λόγου χάρη, ο Milton που έγραψε για πέντε λίρες στερλίνες τον "Χαμένο Παράδεισο" ήταν ένας μη παραγωγικός εργάτης. Αντίθετα, ο συγγραφέας που προσφέρει εργοστασιακή εργασία για τον βιβλιοπώλη του είναι ένας παραγωγικός εργάτης. Ο Milton έχει παραγάγει τον "Χαμένο Παράδεισο" για τον ίδιο λόγο που παράγει μετάξι ένας μεταξοσκώληκας. Ήταν μια δραστηριότητα της φύσης του. Πούλησε αργότερα το προϊόν του προς πέντε λίρες. Ο φιλολογικός όμως προλετάριος της Λειψίας, που παράγει βιβλία κάτω από τη διεύθυνση του βιβλιεμπόρου του (λ.χ. εγχειρίδια πολιτικής οικονομίας) είναι ένας παραγωγικός εργάτης, επειδή το προϊόν του είναι εξαρχής υπαγόμενο στο κεφάλαιο και γίνεται μόνο για να αξιοποιηθεί. Μία τραγουδίστρια που πουλάει για δικό της λογαριασμό το τραγούδι της είναι ένας μη παραγωγικός εργάτης. Όμως η ίδια τραγουδίστρια που την έχει προσλάβει ένας επιχειρηματίας, ο οποίος τη βάζει και τραγουδάει για να βγάλει λεφτά, είναι ένας παραγωγικός εργάτης επειδή παράγει κεφάλαιο.
Karl Marx - «Θεωρίες για την υπεραξία»

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012


Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Κολλητά με το οπωροπωλείο ήταν το χασάπικο του κυρ-Γιάννη. Γι’ αυτόν θα πω δυο λόγια παραπάνω, έτσι σαν μνημόσυνο. Σαν φόρο τιμής στη μνήμη του, παρότι συνδυάζεται με τραγικό γεγονός απ’ το οποίο και προήλθε ο θάνατος του.
Ο κυρ-Γιάννης ο χασάπης λοιπόν, παιδιά δεν είχε, ήταν γνωστός κομμουνιστής, άνθρωπος πολύ ευγενικός. Ήταν, και το φανέρωνε το πρόσωπο του, άνθρωπος ταλαιπωρημένος. Τα κρεοπωλεία τότε, όπως κι όλα τα υπόλοιπα παρόμοια μαγαζιά που πουλούσαν είδη διατροφής -θυμάμαι τις ταμπέλες τους, οι πιο πολλές έγραφαν «Εδώδιμα-Αποικιακά»- δεν πληρούσαν επαρκώς τις συνθήκες υγιεινής που και τότε απαιτούσαν οι αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες. Φρόντιζε ο φουκαράς ο κυρ-Γιάννης όσο μπορούσε για την καθαριότητα του μαγαζιού του. Με μια αλογοουρά πάσχιζε να διώχνει τις μύγες που γυρόφερναν τ’ απλωμένα κρέατα ή μαζεύονταν στο χοντρό κούτσουρο που είχε για να τα κόβει ή να χτυπάει πάνω του τις μπριζόλες.
Το υγειονομικό κάθε τρεις και πέντε «σκάλωνε» στο χασάπικο του κυρ-Γιάννη, προσπερνώντας τον Ανάσταση στην είσοδο της στοάς... Αλλά και στους άλλους καταστηματάρχες η επιθεώρηση ήταν χαλαρή. Στον κυρ-Γιάννη όλα γίνονταν αυστηρά και με το νόμο. Κι έπρεπε οπωσδήποτε «να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις». Οι κλήσεις απ’ το 8ο τμήμα ήταν στην ημερήσια διάταξη κι αρκετές φορές είχε οδηγηθεί στα δικαστήρια. Το «σύρμα» που εξέπεμπε προειδοποιητικά η γειτονιά όταν αντιλαμβάνονταν την έφοδο του υγειονομικού, μπορεί να έσωζε όλους τους υπόλοιπους στη στοά, όχι όμως και τον κυρ-Γιάννη. Η επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη γι’ αυτόν αποκλειστικά. Και το αποτέλεσμα της γνωστό κάθε φορά. Αυστηρές συστάσεις, μηνύσεις, πρόστιμα, δικαστήρια.
Η ζωή του είχε γίνει πολύ δύσκολη. Έτσι κι αλλιώς ήταν που ήταν, γινόταν όμως ακόμη πιο αγχώδης απ' το διαρκές κυνηγητό λόγω των φρονημάτων του. Η απόγνωσή του είχε φτάσει στα όρια της αντοχής του. Είχε περάσει τόσα και τόσα, στερήσεις, εξορίες, κατατρεγμούς, αλλ’ αυτό δεν το άντεχε άλλο. Κι έκανε πράξη αυτό που τελευταία προειδοποιούσε, μέσα στην απελπισία του, ότι θα κάνει. Όταν αντιλήφθηκε πως για άλλη μια φορά θα δεχόταν την επιθεώρηση του υγειονομικού που θα εξαντλούσε σ’ αυτόν την αυστηρότητα του, γέμισε ένα νεροπότηρο με κεζάπι, βγήκε στην πρόσοψη του μαγαζιού, πρόλαβε να φωνάξει στους γείτονες «Αδέρφια, γεια σας» (η κραυγή του αντηχεί ακόμη στ’ αυτιά τους και τώρα που το διηγούνται), το κατάπιε μονορούφι κι έγειρε μεμιάς στο μαρμάρινο πλατύσκαλο. Πανικόβλητοι οι γείτονες καταστηματάρχες τον μετέφεραν στο ΑΧΕΠΑ, αλλά ήταν αργά. Ο κυρ-Γιάννης είχε γλιτώσει μια για πάντα απ’ τους ελέγχους και τα πρόστιμα…

(πραγματικό συμβάν της πλατείας Διοικητηρίου στη Θεσσαλονίκη, που αφηγείται στο βιβλίο του «Σε τούτα δω τα μάρμαρα» ο Γιώργος Λυσσαρίδης).

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Όσο περισσότερους σκοτώσουμε φέτος, τόσο λιγότερους θα έχουμε να σκοτώσουμε του χρόνου. Γιατί όσο παρατηρώ τους ινδιάνους, τόσο πείθομαι ότι πρέπει να τους εξοντώσουμε όλους ή να τους διατηρήσουμε σε κατάσταση μόνιμης εξαθλίωσης.
William Sherman

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κστ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
«Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα τεντωμένα». Σ’ ένα «κόσμο που παραμένει τυφλός», με «ανθρώπους που πληθαίνουν, χωρίς να ξέρουν πού πηγαίνουν», καρτεράμε καινούργια παιδιά απ’ τις «ρωγμές του χρόνου» να «χορέψουν τους χορούς του αύριο».
Στο μεταξύ, «δυο-δυο τα υπουργάκια» ξεπουλιούνται, ενώ όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι «να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει. Όμως, «τη θέση των ιδανικών την πήραν τα λεφτά» και σαν μιλήσεις «μικροαστοί και προλετάριοι σε κοιτάνε σε στυλ άντε κουρέψου νεαρέ». Τραγέλαφος «στην αυλή των θεαμάτων», «ξεφτίλα, μοναξιά, απογοήτευση. Κι ανάποδα». Στραμμένοι στο «υπέροχο τίποτα», κοιτάζουμε «μια ανθοδέσμη από καριόληδες και ψεύτες κάτω από τους προβολείς, που καμαρώνουν σαν λαμπάδες ακόμα κι όταν τους πυροβολείς». Όμως κάποιοι ονειρεύονται πίσω από «τα φώτα αυτής της πόλης που σκοτώνει για λεφτά», ζητούν «να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας». Για να ‘ρθει η μέρα που «δεν θα ‘χει θάνατο του πρωινού καφέ η κουβεντούλα», που δεν θ’ αναρωτιόμαστε «ποιοι να ‘ναι οι κλέφτες και ποιοι οι πολισμάνοι», που δεν θα χιμούν «γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί για να μας πείσουν».
«Η πύλη είναι ευθεία, βαθιά και πλατιά»… Τα είπε συγκαλυμμένα ο Θανάσης Πλαταμώνας: «Είναι κάτι παιδιά που αγαπούν τη ζωή, έχουν στήθος φωτιά, αγκαλιά λογική. Είναι μαύρα πουλιά, απορούν στη βροχή, δεν τους παίρνεις μιλιά, υπογράφουν με χι. Χειρώνακτες στον πόνο, ακριβοί στο κορμί, ένα ξέρουνε μόνο, σαν γινάτι ν’ αντέχουν στο χρόνο».

(«Ακούστηκαν» τραγούδια που λένε -με τη σειρά- οι Magic de Spell, Σεμέλη Ταγαρά, Φοίβος Δεληβοριάς, Νίκος Παπάζογλου, Λευκή Συμφωνία, Λάκης Παπαδόπουλος, Χάρις Αλεξίου, Γενιά του Χάους, Τζίμης Πανούσης, Γκούλαγκ, Κατερίνα Γώγου, Γιάννης Αγγελάκας, Χρήστος Θηβαίος, Ξύλινα Σπαθιά, Γιώργος Τσίγκος, Ωχρά Σπειροχαίτη, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Παύλος Σιδηρόπουλος, Jim Morrison και Ευγένιος Δερμιτάσογλου μαζί με τον Γιάννη Μήτση).
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη, που αυτοκαταργούνται. Ένα ικανό μυρμήγκι βαρύνει -σε απόλυτο αξία- περισσότερο από ένα μέτριο πρωθυπουργό.
Οδυσσέας Ελύτης – «Εκ του πλησίον»

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Πρέπει να απαλλαχτούμε από τις θεωρίες του ανθρωποκεντρισμού, όπως και από τις αφελείς θεωρίες της θρησκείας και όλων αυτών των πραγμάτων. Αλλά κυρίως, πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!
Κάθε πλάσμα έρχεται στον κόσμο με δικαιώματα, με δυνατότητες, να ζήσει τη ζωή του, να χαρεί, να είναι χορτάτο, να καλύπτει τις ανάγκες του, κλπ. Αλλά ο άνθρωπος έρχεται σ’ έναν κόσμο, όπου εκτός από τους πορφυρογέννητους, δεν ξέρει που πάει και τι κάνει, και πώς να ζήσει.
Είμαστε πια μια κοινωνία σχιζοφρενών. Από τη μια ένας αφύσικος πολιτισμός και από την άλλη η οντότητά μας σαν άνθρωποι. Είμαστε ψυχασθενείς. Απλώς ο καθένας νομίζει ότι ο άλλος είναι, κι όχι ο ίδιος!
Αν θέλουμε να οραματιστούμε ένα ανθρώπινο μέλλον, οφείλουμε κατ’ αρχήν να το οραματιστούμε σε ανθρώπινα μέτρα. Αυτές οι χαβούζες που λέγονται πόλεις εξαφανίζουν τον άνθρωπο.
Δυστυχώς, για πρώτη φορά ζω σε μια κοινωνία η οποία δείχνει να χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα! Να συμβαίνουν τόσο τρομακτικά πράγματα και μέσα σ’ αυτήν και στον κόσμο και γύρω της και να μην παίρνει χαμπάρι! Να μην αντιδρά με τίποτα!
Ο δρόμος προς την απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα, είναι ένας δρόμος πάνω από την πυρά, που πρέπει να περάσει ο καθένας μας. Πάρα πολύ δύσκολος δρόμος.
Τολμάτε ρε, τολμάτε! Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε.
Χρόνης Μίσσιος

(επανάληψη της ανάρτησης της 2.7.2012 με αποσπάσματα μιας από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, μαζί με τη θλίψη για το φευγιό του Χρόνη Μίσσιου)

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Αγαπημένε μου Διομήδη,
Επανέρχομαι με μια δεύτερη επιστολή διότι έχω μείνει εμβρόντητη! Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το πόρισμα του Τσεβά για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, βλέπω το όνομά σου ανάμεσα σε τόσα άλλα κι όμως μαθαίνω πως δεν είσαι νεκρός. Πώς μπόρεσες να συμβάλεις σ’ αυτή την ιστορική παραχάραξη; Δεν ξέρω πια τι να υποθέσω.
Όμως ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή γιατί η συναισθηματική μου φόρτιση κάνει τον πρόλογο δυσνόητο. Ίσως οι διευκρινίσεις που ακολουθούν να περιττεύουν, μιας και, όντας ζωντανός, έχεις προσωπική αντίληψη όσων συμβαίνουν και συνταράσσουν την εντελώς κοινή γνώμη. Φοβάμαι όμως ότι η ανωριμότητα που σε οδήγησε σ’ αυτή τη σκευωρία, εξακολουθεί να σε εμποδίζει από το να δεις τα πράγματα με την κρυστάλλινη ενάργεια που θα στα παραθέσω.
Τον τελευταίο καιρό εμφανίστηκε μια πολύ πατριωτική οργάνωση, πατριωτικότερη των συνήθων πατριωτών, η οποία αποκαθιστά ιστορικές αλήθειες (βάναυσα διαπομπευμένες από αντιπατριώτες) αναδεικνύει το μεγαλείο της φυλής, καθώς και τον ευλύγιστο πλούτο της νεοελληνικής μας γλώσσας. Με συγχωρείς που παρεκκλίνω λιγάκι της ουσίας, προκειμένου να σε ενημερώσω λεπτομερειακά. Με μια ονομασία που επιτέλους παραπέμπει σε φως στο βάθος του τούνελ και καθώς συνδυάζεται με το βαρύτιμο μέταλλο, αποκτά διπλή βαρύτητα, τα μέλη της ελπιδοφόρου αυτής οργάνωσης διαθέτουν ένα ζηλευτά δομημένο σωματότυπο ο οποίος, από μόνος του, αποπνέει αισθήματα ησυχίας, τάξης και ασφάλειας. Ο γλωσσικός τους πλούτος διαχέεται στα βάθη των αιώνων και αποσυντονίζει επίτηδες τον ορθογραφικό έλεγχο του microsoft word, καταφέρνοντας, έτσι, ένα καίριο πλήγμα στην επιχειρούμενη αλλόφυλη γλωσσική ομογενοποίηση. Οι, κατά καιρούς, διαφωτιστικές τους επισημάνσεις έχουν το μέτρο της ιστορικής εμβάθυνσης και της καταλυτικής ανασκολόπισης των ιστορικών ψευδών. Έτσι, πληροφορηθήκαμε, επιτέλους, ότι οι ταγματασφαλίτες ήταν επίσης πολύ πατριώτες και οι αιτιάσεις ότι στελέχωναν τα εκτελεστικά αποσπάσματα των Ναζί, αποτελούν αισχρά ψεύδη του λόμπυ της δραχμής. Ναι, ναι, της δραχμής. Διότι, όπως διαπιστώνεις στην επισυναφθείσα αφίσα, η λέξη «ευρών», εμμέσως πλην σαφώς, παραπέμπει στο ποσό των ευρών και όχι των δραχμών που θα εισπράξει ο τυχερός στο τέλος της αντίστοιχης έρευνας. Διαφορετικά θα είχε γραφτεί σωστά ως «εβρόν», διεμβολίζοντας το microsoft word που λέγαμε πριν και αναδεικνύοντας την ευαίσθητη ζώνη εισόδου λαθρομεταναστευτικών μιασμάτων, όπως σωστά υπογραμμίστηκε από το βήμα του ναού της δημοκρατίας.
Ακροθιγώς έθιξα το ζήτημα αυτό στην προηγούμενή μου επιστολή, λέγοντάς σου ότι λαθραίως επιμένουν να αναζητούν καταφύγιο από τη φτώχεια και τον πόλεμο κάτι κυνηγημένοι, επίτηδες για να σπάνε τα νεύρα του Άδωνη. Δεν θα επεκταθώ επί του θέματος, να σε διαβεβαιώσω μόνο ότι αυτά που ήξεραν (τα λαθρομεταναστευτικά μιάσματα) να τα ξεχάσουν. Τώρα πια, από τη μια το σχέδιο «Ξένιος Ζευς» που εκπονήθηκε από το υπουργείο ΠροΠο και από την άλλη τα παιδιά αυτής της ελπιδοφόρου οργάνωσης, τους κάνουν να ξερνάνε το γάλα της μάνας τους και να μετανιώνουν πικρά για την κρίση, την ανεργία, την υπερχρέωση και την ύφεση που προκάλεσαν στη χώρα.
Θα μου επιτρέψεις μία ακόμη παρέκκλιση σε σχέση με τον Άδωνη. Και αυτό, το μέγα πολιτικό μέγεθος, απεκάλυψε ευθαρσώς ότι, μετά από δική του εμβριθή ιστοριοφυσιοδιφική μελέτη, δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. Το μέγα αυτό πολιτικό μέγεθος δεν συγκαταλέγεται στην εν λόγω οργάνωση. Μεταπηδώντας από μια άλλη ομογάλακτη, της οποίας εγκαίρως διέβλεψε την εκλογική αποτυχία, σε μια άλλη ομογάλακτη, της οποίας εγκαίρως διέβλεψε την εκλογική επιτυχία, ευτυχώς παραμένει στο ελληνικό κοινοβούλιο, κοσμώντας με την παρουσία και την παρρησία του το ναό της δημοκρατίας.
Ας επανέλθουμε όμως στη χρυσή αποκατάσταση ιστορικών αληθειών. Μάθαμε επιτέλους ότι η τεταμένη δεξιά χείρα δεν αποτελεί ναζιστικό χαιρετισμό αλλά προσπάθεια προστασίας των ομμάτων από τις βλαβερές αχτίνες του ηλίου. Στην ηλιόλουστη χώρα που ζούμε, διαπιστώνει κανείς διαχρονικά αυτή την ανάγκη αν ανατρέξει σε φωτογραφίες του παρελθόντος που αποτυπώνουν επιτελείς του Μεταξικού καθεστώτος στην προσπάθεια τους να αποφύγουν τη βλαβερή ακτινοβολία, καλοκαιρινά ενσταντανέ των κατοχικών στρατευμάτων κλπ κλπ.
Η αφίσα που παραθέτω είναι γροθιά στο στομάχι της νεοελληνικής ιστορίας, αποκαθιστά την αλήθεια, αίρει τα μίση και τα πάθη και προσφέρει στον «ευρών» μία πολύτιμη ευκαιρία οικονομικής τόνωσης, στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς. Βλέποντάς την είδα επιτέλους το φως μου καθώς και την πεφωτισμένη ορθογράφηση του «αμοιφθήσεται» η οποία εντέχνως παραλείπει το έψιλον γιώτα, υποδηλώνοντας έτσι την ουσιαστικοποίηση του ρήματος.
Αγαπημένε μου, Διομήδη,
το ξέρω ότι παρέκκλινα αρκούντως, θεώρησα όμως αναγκαίες αυτές τις ιστορικές επισημάνσεις. Απορώ πώς μπόρεσες να με αφήσεις με τον πόνο του χαμού σου όλα αυτά τα 39 χρόνια, συμβάλλοντας επιπλέον σε μια ανεπίτρεπτη ιστορική παραχάραξη. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορώ να υποθέσω για σένα, είναι η ανωριμότητα που σε διακατείχε στα δεκαεφτά σου χρόνια. Έγινες, θέλω να πιστεύω, ακούσιος συνεργός άθλιων σκευωρών, οι οποίοι αποπειράθηκαν να αμαυρώσουν ακόμη μια λαμπρή σελίδα της ιστορίας μας. Αυτήν της εθνοσωτηρίου επαναστάσεως του 1967. Η αλήθεια όμως, αργά ή γρήγορα, πάντα λάμπει, ιδιαίτερα κάτω από το εκτυφλωτικό φως μιας 24 καρατίων αυγής. Ο επί δεκαετίες παρεξηγημένος (ως ταγματασφαλίτης, συνεργάτης των Ναζί, πράκτορας της CIA, επανειλημμένως πραξικοπηματίας, προβοκάτορας ολκής, μαριονέττα του Τομ Πάππας, ανδρείκελο και μέγα λαμόγιο) αρχηγός της επαναστάσεως, έστω και μετά θάνατο, απεκατεστάθη και μπορεί πια να συγκαταλέγεται επάξια στο πάνθεον των σωτήρων αυτού του τόπου.
Μετά την αποκάλυψη της σκευωρίας του Πολυτεχνείου, σύντομα, ελπίζω, θα αποκαλυφθεί η σκευωρία της Γυάρου, Μακρονήσου και λοιπών παραθεριστικών καταλυμάτων. Η αμαύρωση αυτών των ωραίων ελληνικών νησιών ως τόπων εξορίας, πρέπει επιτέλους να πάρει τέλος. Η εθελοντική μετάβαση κομπλεξικών αριστερών σε ερημικά νησιά, για τις θερινές τους διακοπές, συνεχίζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί ιστορικό όνειδος η εμμονή τους σε αντιπατριωτικές αναλήθειες.
Μια μόνο πράξη μπορεί πια να σε εξιλεώσει από τη συμμετοχή σου σ’ αυτή την άνανδρη σκευωρία. Με δεδομένο ότι και ο, εικοσάχρονος τότε, Μιχάλης Μυρογιάννης ζει και αδίκως αμαυρώνεται η υπόληψη του ταγματάρχη Ντερτιλή, θα πρέπει, όπως και εσύ, να εμφανιστεί και να αποκαταστήσει την αλήθεια. Να παραδεχτεί δημόσια ότι ουδέποτε ο ταγματάρχης τον πυροβόλησε στο κεφάλι, ουδέποτε τον σκότωσε, ουδέποτε είπε στον οδηγό του, Αντώνη Αγριτέλη, "Με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"...
Και όλοι οι υπόλοιποι, οι φερόμενοι ως νεκροί, καλά θα κάνουν επίσης να εμφανιστούν και να συμβάλουν έτσι στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Κρατώ μόνο μια επιφύλαξη για τον Μπασρί Καράκα, Αφγανό (που ο διαμελισμός του από το πολυβόλο άφησε το γιο του Φαρούκ με το κομμένο χέρι του πατέρα του στο δρόμο) και την Torill Magrethe, Νορβηγή. Η εμφάνιση αυτών των αλλοδαπών ζωντανών-νεκρών μπορεί να προκαλέσει δικαιολογημένα το πατριωτικό μένος του Άδωνη και των άλλων παιδιών διότι φτάνει πια, αρκετούς αλλοδαπούς ζωντανούς-νεκρούς έχει αυτή η χώρα.
Αγαπημένε μου Διομήδη,
Το ξέρω πως όλοι εσείς, οι ζωντανοί-νεκροί του Πολυτεχνείου βρίσκεστε κάπου μαζί κι ανάμεσά σας ο πιτσιρίκος Δημήτρης Θεοδωράς που πυροβολήθηκε στα πέντε του χρόνια. Στο σημείο που δολοφονήθηκε (Ορεινής Ταξιαρχίας στου Ζωγράφου) υπάρχει ένα περίπτερο, δίπλα στην τιμητική πλάκα. Από εκείνο το περίπτερο έπαιρνα τσιγάρα όταν ήμουν φοιτήτρια. Κάθε φορά που έβλεπα πώς ένα πεντάχρονο παιδί μπορεί να γίνει ένα κομμάτι μάρμαρο, έτρεχαν τα μάτια μου και έκλεινε ο λαιμός μου. Γιατί περισσότερο από το κάπνισμα, η παλιανθρωπιά και ο κρετινισμός βλάπτουν σοβαρά την υγεία.
Πες στο Δημήτρη, πως ακόμα κι αν όλοι πάθουμε μαζική μαλάκυνση, ακόμα κι αν όλοι γίνουμε από φόβο αυτολογοκριμένα ασπόνδυλα, έστω και ένας άνθρωπος – η μάνα του – θα συνεχίσει να τον κλαίει.
Κατάλαβες λοιπόν, αγαπημένε μου Διομήδη;
Αυτή η αφίσα μας θυμίζει ότι για πάντα θα ΖΕΙΣ.
Νίνα Γεωργιάδου

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

17 Νοέμβρη.
Σιωπή, καλύτερα...
Σκασμός, ίσως ακόμη καλύτερα...

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Επιτρέψτε μου να σας πω, με κίνδυνο να φανώ γελοίος, ότι ο πραγματικός επαναστάτης οδηγείται από το σπουδαίο συναίσθημα της αγάπης. Ίσως αυτό να είναι ένα από τα μεγάλα δράματα του πολιτικού καθοδηγητή. Πρέπει να συνδυάζει την ψυχρή ευφυΐα με το παθιασμένο πνεύμα. Πρέπει να διαθέτει κανείς μεγάλη δόση ανθρωπισμού, έντονη αίσθηση δικαιοσύνης κι αλήθειας.
Che Guevara

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Οι κουλοχέρηδες έγιναν κυβέρνηση.
Σίγουρα τώρα θα μας κόψουν το ένα χέρι.
Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κε΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Ο Αλέξανδρος αφίχθη παρ’ Αλεξανδρουπόλεως μέσω Αλεξανδρείας, φέροντας μία γλάστρα με ένα αλεξανδρινό (φυτό) εις την Αλεξάνδρα, ήτις διέμενε εις την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, κάτω από το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο. Θεσσαλονικιώτικες ιστορίες…
Χαιρετίζομε τη συμβασιλεύουσα και συμπρωτεύουσα, μητρόπολη και πατρόπολη των Βλακανίων, κέντρο του πολιτισμού, ήτις φέτος συμπληρώνει (sim πληρώνει;) εκατό χρόνια ελευθερίας από τον τουρκικό ζυγό και ισάριθμα χρόνια ένταξης στον νεοελληνικό.
Αλήθεια, πώς περνάει κανείς απέναντι στο ύψος του βασιλικού θεάτρου; Δοκιμάσατε ποτέ; Και γιατί ακόμα λέγεται «βασιλικό», μυχ’ έσω; Με την ευκαιρία, τι σπουδαίο πέρα από τα Ευαγγελικά (με τους οκτώ νεκρούς και τους ογδόντα τραυματίες) και τις παραδοσιακές φιλανθρωπίες, έκανε η βασίλισσα Όλγα ώστε ακόμη να φέρει το όνομά της εις εκ τρων πλέον κεντρικών οδών της πόλης; Αλλά υπάρχουν και χειρότερα με τους πάσης φύσεως αχαρακτήριστους και… χαρακτηρισμένους που έδωσαν τα ονόματά των εις οδούς τε και ρύμαις, από τον Νικηφόρο Φωκά και τον Δημήτριο Γούναρη μέχρι τον ασφαλίτη Μουσχουντή και τον μοίραρχο Κουφίτσα. Παλαιότερα, εις ερώτημα που υπεβλήθη αρμοδίως, είχαν επικαλεστεί λόγους ιστορικής μνήμης! Είδατε υμείς καμία οδό Δημοκρατικού Στρατού, Τούση ή Ταμτάκου; Πολύ επιλεκτική αυτή η ιστορική μνήμη… Αντιθέτως, το άγαλμα του βασιλέως Κωνσταντίνου (παππού) εξακολουθεί να «κοσμεί» την πλατεία… «Δημοκρατίας»!
Γεγονός είναι πάντως, ότι –παρά τας εορτάς και τας πανηγύρεις- οι σκοινοθέτες της νέας τάξης (αυτοί που ετοιμάζουν σκοινιά δια να κρεμάσουν ό,τι διαταράσσει την σιγή νεκροταφείου), δεν αισθάνονται και ιδιαίτερα ασφαλείς…
Κάθε φορά βρίσκομε το αστικό μπορντέλο της συμβασιλεύουσας όπως ακριβώς το είχαμε αφήσει, να πλέει νωχελικά μέσα στο ζωόβρυτο τέλμα της δημιουργικής μιζέριας του. Και φυσικά, ομοίως και δια τους ίδιους λόγους το ξαναφήνομε.
«Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με τα βούρλα»…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Είναι στατικοί, στατικοί… Έρχονται και μου λένε «είσαι υπέροχος, είσαι δυναμικός» κι ύστερα μου κλέβουν τη ζωή για να νιώσουν κάτι οι ίδιοι. Κάνουν τα πάντα να γυρίζουν γύρω από τον στατικό εαυτό τους, τα μετατρέπουν σε στατική μηδαμινότητα.
Εγώ ήθελα συνεργάτες, αγωνιστές, ερευνητές, ανθρώπους με γνώσεις. Kαι αυτό που έβρισκα ήταν ένα σωρό μυστικιστικά παράσιτα που περίμεναν από μένα τη σωτηρία τους, την οργαστική ικανότητα, την ευτυχία στη ζωή, χωρίς να κάνουν τίποτε για να τα κερδίσουν και να τα εξασφαλίσουν. Έπρεπε να τους τα δώσω εγώ.
Wilhelm Reich

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Συλλογισμένος περπατάω στα πεζοδρόμια, κοιτάζοντας όλες τις ανθρώπινες βιτρίνες, τα πρόσωπα, διερωτώμενος ποιος αγαπάει. Ώρα να πάω σπίτι να μαγειρέψω και ν’ ακούσω τα ρομαντικά πολεμικά νέα στο ραδιόφωνο.
Allen Ginsberg – «Ο θλιμμένος μου εαυτός»

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Να γίνουμε άνθρωποι της δράσης κι όχι βιβλιοκάπηλοι του μαρξισμού. Να μάθουμε να σκεφτόμαστε κι όχι να καταβροχθίζουμε κατασκευασμένα από τα πριν τσιτάτα. Ο τύπος δεν φτάνει για να εξασφαλίσει την ανάπτυξη της μόρφωσης και της καλλιέργειας. Αν θέλετε ν’ ανεβάσετε το μορφωτικό σας επίπεδο, πρέπει να στραφείτε στην ιστορία του πολιτισμού, σ’ όλη την πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας.
Mikhail Ivanovich Kalinin

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Ο πατέρας της πέθανε στο κρεβάτι του γιατί ήταν πάντα με τον νόμο. Τον δικό μου τον πατέρα τον κρεμάσανε γιατί υπεράσπιζε το δίκιο. Εμείς πήγαμε να γεφυρώσουμε την μνήμη και τη λήθη. Μάταια!
Σταύρος Καλαπανίδας – «Ο Σταύρος ο μηχανικός της οδού Καλλιρρόης»

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κδ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Ασφαλώς (γράφεται και «ass-φαλλός» από πραγματικά αγανακτισμένους και όχι «αγανακτισμένους» και άγανα κτισμένους συμπατριώτες μας), το γεγονός («event» για τους μεταμοντέρνους απόγονους του κερκοπιθήκου) της περασμένης εβδομάδος ήτο η επίσκεψις της ελέω θεού ηγέτιδος και αυλητρίδος των κινούντων τα νήματα -τουτέστιν πειθήνιας και αβούλου μαριονέτας- Angela Merkel. Του ιδίου θεού όστις μας κόβει απολαβές και δικαιώματα και τα δίδει εις την μαιτρέσα του αεριτζίδικου –και εν τη πράξει και ύλη ανύπαρκτου- χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Λοιπόν, να ‘ναι καλά (νάνε, καλά) οι Γερμανοί δημοσιογράφοι. Γουστάραμε τα μάλα κι ακόμη γελάμε με την καγκελάριο που θα προσγειωνόταν εις το «αεροδρόμιο Ευάγγελος Βενιζέλος», σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα «Bild»! Μέχρι και ως… σεξουαλικό υπονοούμενο το εκλάβαμε… Τι γέλως!
Επίσης, κατανοούμε απολύτως το γεγονός ότι την Angela Merkel υπεδέχθησαν «με κάθε επισημότητα» στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος (ή έστω Ευάγγελος, ας ευθυγραμμιστούμε με τους πανσόφους γερμανούς συναδέλφους) Βενιζέλος» τα ες-ες (Σαμαράς και Στουρνάρας) και τα ες-ες (Στυλιανίδης και Σταϊκούρας). Έστω και αν παραβρέθηκε κι ένα «Α» (Αβραμόπουλος) δια ξεκάρφωμα… Αυτό που δεν κατανοούμε είναι ότι μέχρι και ημείς οι λιμοκτονούντες και εξαθλιωμένοι έλληνες προλετάριοι, έχομε ακόμη δυο-τρία ενδύματα να αλλάζομε, τουλάχιστον όταν το απαιτούν αι περιστάσεις. Αυτή ενεφανίσθη πάλι με το ίδιο θλιβερό (ως προς χρώμα και σχέδιο) σακάκι! Δίδοντας τροφή εις τις παραπολιτικές στήλες να κάνουν συσχετισμούς με το γεγονός ότι αυτό φορούσε και στον αγώνα Γερμανίας – Ελλάδας στο «Euro 2012»…
Ω αδελφοί, εις τι βόθρους και με τι λύματα μάς έχει ρίξει να ασχολούμεθα το άθλιο επάγγελμά μας! Ας απολυτρωθούμε με ολίγο Καββαδία: «Ξέρω ένα νέο που οι φίλοι του ηλίθιο τον νομίζουν / γιατί για πράγματα πολύ περίεργα μιλάει / κι όσες φορές πασχίζουνε να τόνε συμβουλεύσουν / κοιτά με περιφρόνηση και θλιβερά γελάει»…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Οι σκλάβοι χάνουν τα πάντα μέσα στις αλυσίδες τους, ακόμα και την επιθυμία τους να τις αποτινάξουν. Αν υπάρχουν φύσει δούλοι, είναι γιατί υπήρξαν δούλοι παρά φύσιν. Ο καταναγκασμός έφτιαξε τους πρώτους δούλους, η δειλία τούς διαιώνισε.
Jean-Jacques Rousseau - "Το Κοινωνικό Συμβόλαιο"

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Αιώνες δεν απόστασες να γέρνεις σαν το νωθρό το βόδι στο ζυγό
να σου θερίζουν άλλοι ό,τι εσύ σπέρνεις, αργούς να τρέφεις στάζοντας ιδρό;
Να χύνεις αίμα αυτούς για να πλουταίνεις, να τους υψώνεις σκύβοντας στη γη
κι εσύ να λαχταράς, να μη χορταίνεις και το πικρό σου το ξερό ψωμί.
Κ. Χατζόπουλος – «Ένα παραμύθι»

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Όπως αργεί τ’ ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι, έτσι αργούν κι οι λέξεις ν’ ακονιστούν σε λόγο. Στο μεταξύ, όσο δουλεύεις στον τροχό πρόσεχε μην παρασυρθείς, μην ξιπαστείς απ’ τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων. Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.
Άρης Αλεξάνδρου – «Το μαχαίρι»

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Για ένα πολίτη που δεν έχει κοινωνιολογικές γνώσεις, η κοινωνική επανάσταση σημαίνει χάος γιατί αυτός είναι ανίκανος να συλλάβει το νόημά της. Για έναν επαναστάτη, ο εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και στους εκμεταλλευόμενους σημαίνει το μεγάλο ξεκίνημα για μια πραγματική ρύθμιση της υλικής ζωής της κοινωνίας.
Wilhelm Reich

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κγ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

   Αδελφοί
   Παραχωρούμε–δεύτερη φορά- ευγενώς τη θέση μας στον συνονόματο Θεόδωρο Παναγόπουλο:
   “Μετά τον βίαιο εκχριστιανισμό των «αλιτήριων και μιαρών Ελλήνων», ακολούθησε ένας χωρίς προηγούμενο διωγμός προς κάθε τι το ελληνικό. Το όνομα «Έλλην» απαγορεύτηκε. Η δίωξη «επί ελληνισμώ» επέσυρε την εσχάτη των ποινών (Ιουστινιάνειος Κώδικας). Όλες οι φιλοσοφικές σχολές έκλεισαν, οι ναοί και τα θέατρα των αρχαίων Ελλήνων γκρεμίστηκαν και στη θέση τους κτίστηκαν εκκλησίες. Σήμερα που δεν υπάρχουν αρχαίοι ναοί για να γκρεμίσουν, περιορίζονται σε αναθεματισμούς. Δεκάδες είναι οι αναθεματισμοί που ψέλνονται κάθε χρόνο μέσα στις εκκλησίες, σε βάρος των Ελλήνων. Σταχυολογώ μερικούς από αυτούς:
«Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα κλπ. ανάθεμα τρις».
«Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, ανάθεμα τρις».
«Τοις δεχομένοις, και παραδιδούσι τα μάταια ελληνικά ρήματα, ανάθεμα τρις».
«Τοις ευσεβείν μεν έπαγγελομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα, ανάθεμα τρις».
«Τοις την μωράν των έξωθεν φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, ανάθεμα τρις».
«Τοις λέγουσιν ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, ανάθεμα τρις».
   Αυτοί οι αναθεματισμοί και άλλοι πολλοί, ψέλνονται κάθε χρόνο την Κυριακή της Ορθοδοξίας, στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών, παρουσία όλης της ηγεσίας της χώρας. Και κανείς, μα κανείς δεν έχει τολμήσει να διαμαρτυρηθεί. Και δεν είναι μόνον αυτό. Υποχρεώνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να απαγγείλει το Σύμβολο της Πίστεως, σε ανάμνηση του γεγονότος ότι νίκησαν οι Εικονολάτρες τους Εικονομάχους πριν από 1.300 χρόνια και έτσι τελείωσε ο μεταξύ αυτών των δυο καλογερίστικων φατριών εμφύλιος πόλεμος. Με τη λογική τους, γιατί να μην γιορτάζουν σήμερα οι Σπαρτιάτες τη νίκη τους επί των Αθηναίων κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο; Και γιατί καταργήθηκαν οι «γιορτές του μίσους» του τελευταίου ελληνικού εμφυλίου πολέμου; Είναι, λοιπόν, άδικος ο χαρακτηρισμός ότι είμαστε το τελευταίο θεοκρατικό κράτος της Ευρώπης;”.
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Εμπαίζεις; Σκώπτεις; Κωμωδείς; Χλευάζεις; Σατυρίζεις;
Εγείρεις εις απείθειαν; Σαρκάζεις; Μυκτηρίζεις;
Φυλάκισις μηνών επτά, εννέα, ενός έτους
εις υπογείους φυλακάς πλατείας και ανέτους.
Αλέξανδρος Σούτσος – «Η κατάσχεσις της “Διανοίας”»

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Ένας καινούργιος κόσμος λουσμένος στο φως και στην αλήθεια, αναδύεται από τα κατάβαθα της κοινωνίας και ανεβαίνει στην πιο υψηλή κορυφή της παγκόσμιας Ιστορίας σαν το πιο αγνό, το πιο γνήσιο, το πιο πολύτιμο δημιούργημά της. Οι πεινασμένοι μέσα στο από μήνες πολιορκούμενο Παρίσι προλετάριοι, μεταμορφώνονται σε μυθικούς ήρωες. Ό,τι καλύτερο έχει δώσει η ανθρώπινη Ιστορία στις μεγάλες στιγμές της σε ηθικό μεγαλείο, τόλμη, φαντασία, αφοσίωση, αυτοθυσία, το βρίσκουμε πληθωρικά σ’ αυτές τις χειραφετημένες μάζες. Οι μεγάλες ιδέες της γαλλικής επανάστασης, η Ελευθερία, η Ισότης, η Αδελφότης γίνονται πραγματικότητα. Το όραμα του Μπαμπέφ για την Κοινωνία των Ίσων παίρνει σάρκα και οστά. Είναι αυτό το ίδιο το επαναστατημένο Παρίσι. Ό,τι σάπιο, βρώμικο, ανήθικο, εγκαταλείπει το Παρίσι και ακολουθεί τον Θιέρσο στις Βερσαλλίες. Οι κακοποιοί έχουν εξαφανιστεί από το Παρίσι. Κανένα έγκλημα, καμιά κλοπή, κανένα πτώμα στο νεκροτομείο. Και όταν στις τραγικές βδομάδες του Μάη οι ορδές του Θιέρσου, ενισχυμένες από τις χιλιάδες των αιχμαλώτων που απελευθερώνει ο Βίσμαρκ, παραβιάζουν τις πύλες της επαναστατημένης πόλης και κατακλύζουν τους δρόμους, όλο το επαναστατημένο Παρίσι είναι στα οδοφράγματα και υπερασπίζει με αφάνταστη τόλμη και πάθος την υπόθεσή του που είναι και υπόθεση όλων των λαών του κόσμου. Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες, οι νέοι, οι γέροι και τα παιδιά που ατρόμητοι πέφταν’ στα οδοφράγματα, πέθαιναν με την πεποίθηση ότι αφήνουν και αθάνατη κληρονομιά στις επόμενες γενεές και στην Ιστορία. Αυτό που ήταν η Κομμούνα, αυτό είναι ο σοσιαλισμός και τίποτε άλλο απ’ αυτό. Η δίχως τάξεις πανανθρώπινη παγκόσμια κοινωνία, μόνον απ’ αυτές τις χειραφετημένες λαϊκές μάζες είναι δυνατό να οικοδομηθεί και από κανέναν άλλο δήθεν για λογαριασμό τους.
Άγις Στίνας

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Το δράμα του ΜΑΤατζή
Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί έξω από το θέατρο «Χυτήριο» και δεν είναι απ’ αυτές που λες «μια φωτογραφία χίλιες λέξεις». Γιατί θέλεις πάνω από χίλιες λέξεις για να περιγράψεις αυτό που δεν φαίνεται. Το δράμα του ΜΑΤατζή, τον βαθύ πόνο που κρύβεται πίσω από το ευλαβικό λύγισμα της μέσης και το ακόμη πιο ευλαβικό άγγιγμα των χειλέων στο χέρι του «αγίου» (σκορδοκρέμμυδα αποκλείεται να καθάριζε, αλλά για άλλα πράγματα δεν παίρνουμε όρκο, καθότι φωτογραφία με οσμή ακόμα δεν έχει ανακαλυφθεί). Δράμα γιατί πήρε εντολή να σπρώξει με την ασπίδα και μετά να ψεκάσει άγιους ανθρώπους και αδελφούς της Χρυσής Αυγής. Και όμως, και τους έσπρωξε και τους ψέκασε. Το ‘κανε με πόνο ψυχής, αλλά το ‘κανε. Γιατί ο ΜΑΤατζής πάνω απ’ όλα είναι ΜΑΤατζής. Θα έχει, όμως, τη δυνατότητα να εξιλεωθεί. Την επόμενη φορά που θα βρεθεί απέναντι από μια διαδήλωση κανονικών ανθρώπων και όχι θεούσων και φασισταριών, θα δείρει και θα ψεκάσει με διπλάσια μανία…
εφημερίδα «Κόντρα»

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά.
Οδυσσέας Ελύτης - “Άξιον εστί”

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Οι μεσαίες τάξεις, ο μικρός βιομήχανος, ο μικρέμπορας, ο βιοτέχνης, ο αγρότης, όλοι αυτοί πολεμούν την αστική τάξη για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους σαν μεσαίες τάξεις και να σωθούν απ’ τον αφανισμό. Δεν είναι λοιπόν επαναστατικές αλλά συντηρητικές. Κάτι παραπάνω, είναι αντιδραστικές, γιατί ζητούν να στρέψουν προς τα πίσω τον τροχό της ιστορίας.
Karl MarxFriedrich Engels («Κομμουνιστικό μανιφέστο»)

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Γίναμε σιγά-σιγά δήθεν υπέροχοι, με μαδημένες χίμαιρες στα χέρια.
Νίκος Καρούζος – “Ερυθρογράφος”

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κβ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Λαμπρά νέα από τον χώρο των τεχνών! Ο απαράμιλλος μετρ του λόγου και ποιητής, ο λόρδος Μπάιρον Πολύδωρας (πουστοπαρελθόν έχει δώσει σπουδαία δείγματα γραφής), εξέδωσε ολόκληρο βιβλίο δια να πει… δυο φωνήεντα. Το πολύκροτο έργο φέρει τον εμπνευσμένο τίτλο «Κατά κηνσόρων» και τον ακόμη πιο εμπνευσμένο, εχθρικό του λακωνίζειν υπότιτλο «Απάντηση στους σύγχρονους “βυρσοδέψες” των Αθηνών: Τι στ’ αλήθεια συμβαίνει; Τις πταίει; (Ανάλυση χωρίς φόβο και πάθος. Προπαντός χωρίς φόβο!)».
Μη φειδόμενος κόπων, ο Μπάιρον –με ολίγη από Χαρίλαο Τρικούπη- προσέθεσε εν ακόμη σύγγραμμα στα ετοιμόρροπα λόγω έρματος, έρμα ερμάρια της νεοελληνικής γραμματείας, μόνο και μ’ όνο δια να απαντήσει περί τον διορισμό της θυγατρός του Μαργαρίτας στη βουλή! Αποφεύγοντας εντέχνως να δώσει τον τίτλο «Ποια είναι η Μαργαρίτα;», δια να αποφύγει νομικά προβλήματα λόγω ομότιτλου έργου του Γιάννη Δαλιανίδη και την ταύτιση Μαργαρίτας και Τζένης Καρέζη. Δήλωσε δε ότι το βιβλίο αποτελεί «απάντηση στους θρασύδειλους υποκριτές και άνανδρους διώκτες» του, και επιστρατεύοντας κοινωνιολογικές και ψυχολογικές περγαμηνές που δέον να έχει κάθε πνευματικός ογκόλιθος, προσέθεσε: «Δεν έχουν εκείνη την εσωτερική ηθική ουσία που παράγει σεβασμό και εκτίμηση. Είναι θέμα ψυχικής υγείας. Τα άτομα είναι άρρωστα. Δεν παριστάνω τον Αγαμέμνονα ούτε διανοούμαι να θυσιάσω τη Μαργαρίτα μου. Δεν έκανα τίποτα παράνομο και τίποτα ανήθικο. Δεν θυσιάζω την άξια συνεργάτιδά μου, δεν γίνομαι θυσιαστής της θυγατέρας μου για οποιουσδήποτε λόγους»…
Όπως κάθε σεβόμενος εαυτόν διανοούμενος, ο Μπάιρον καρφώνει τους Αντωνάκη και Αρούλη. Τον πρώτο (εξαίσιο κωμωδιογράφο) δια το παλιό ζητηματάκι διορισμών της ημίσειας Μεσσηνίας εις βουλή και μουσείο Ακροπόλεως, ενώ τον δεύτερο (περιζήτητο μοντέλο) δια γνωστή παλιά φωτογράφηση, αποκαλώντας τον «αυτός με το μπουρνούζι». Απαντώντας τοιουτοτρόπως με τον καλύτερο τρόπο εις όσους κάνουν λόγο δια θάνατο της παραδοσιακής, καλής ελληνικής κωμωδίας.
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

…Θα θέλεις να υπάρχει μια πλατιά, ανθρώπινη εκπαίδευση για όλους μέσα στο σχολείο και έξω από αυτό. Και βλέποντας ότι αυτό είναι αδύνατο μέσα στις συνθήκες που επικρατούν, θα χτυπήσεις τα ίδια ακριβώς τα θεμέλια της αστικής κοινωνίας. Τότε, διωγμένος καθώς θα είσαι από το υπουργείο Παιδείας, θα εγκαταλείψεις το σχολείο σου και προσχωρώντας στο στρατόπεδό μας θα γίνεις ένας από μας. Θα πεις σε ανθρώπους που είναι μεγαλύτεροι από σένα αλλά που έχουν πετύχει λιγότερα στη ζωή τους, πόσο δελεαστική είναι η γνώση, πώς όφειλε να είναι η ανθρωπότητα, αλλά και τι θα μπορούσαμε να είμαστε. Θα έρθεις και θα εργαστείς με τους επαναστάτες για τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό του επικρατούντος συστήματος. Θα αγωνιστείς δίπλα μας για να πετύχουμε την αληθινή ισότητα, αδελφότητα και την ατελείωτη ελευθερία για όλο τον κόσμο.
Pjotr Kropotkin – «Προς τους δασκάλους»

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Αφανιζόμαστε αδέρφια, αφανιζόμαστε, βαθμηδόν βουλιάζουμε μες στην ομίχλη, μας αφομοιώνει η καταχνιά έναν-έναν. Παράξενα αντηχούν οι φωνές μέσα στη σιωπή κι ακόμα πιο παράξενοι οι σύντροφοι που βαδίζουν με τυφλά χέρια.
Ανέστης Ευαγγέλου – «Η ομίχλη»

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Ο αλλότριος χαρακτήρας της εργασίας εμφανίζεται σαφώς στο γεγονός ότι όταν δεν υπάρχει κανένας φυσικός ή άλλος καταναγκασμός, η εργασία αποφεύγεται σαν την πανούκλα…
Karl Marx

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Παραγιός κάθε λεχρίτη, ξενοσκύφτης, ξενογλύφτης
προσκυνά τον όποιον τύχει, παλιοταγματασφαλίτης
της πατρίς άξιος πολίτης.
Χρήστος Κατσιγιάννης – «Ο άξιος πολίτης»

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Η φυσική και ανεμπόδιστη εκτύλιξη της αυτόνομης δημιουργικής δραστηριότητας των μαζών που εγκαθιστούν νέες μορφές συλλογικής ζωής, αυτή είναι η ουσία της σοσιαλιστικής αλλαγής. Οι εργαζόμενες μάζες δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τον αντικειμενικό σκοπό της επανάστασής τους, παρά εάν οικοδομήσουν την ίδια τους την εξουσία σ’ όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας. Η ύπαρξη των αυτόνομων οργάνων των μαζών, συμβούλια, επιτροπές, κομμούνες, δεν είναι απλώς μια μορφή εξουσίας, αλλά αυτή η ίδια η επανάσταση.
Κορνήλιος Καστοριάδης

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Ενώ κηρύσσουμε την εναντίωση σε κάθε είδος κυβέρνησης και επιζητούμε την ολοκληρωτική ελευθερία, πρέπει να υποστηρίξουμε όλους τους αγώνες για μερική ελευθερία, επειδή είμαστε πεπεισμένοι ότι κάποιος που διαπαιδαγωγείται διαμέσου του αγώνα αρχίζει σιγά-σιγά να αρέσκεται στην ιδέα της ελευθερίας και καταλήγει με το να τα θέλει όλα.
Errico Malatesta

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012


Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κα΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Εις αυτή την επιστολή, ας επιστρατεύσομε ένα συνονόματο δια να μας εξηγήσει ορισμένα λίαν διαφωτιστικά πραγματάκια:
«Οι Έλληνες ζήτησαν και πήραν από τους Άγγλους, για τις ανάγκες του αγώνα, δυο δάνεια, συνολικού ύψους 2.800.000 λιρών. Το πρώτο συνομολογήθηκε το 1823 για 800.000 λίρες, από τις οποίες οι Έλληνες πήραν στα χέρια τους μόλις 278.700 λίρες. Το δεύτερο συνομολογήθηκε το 1825 για 2.000.000 λίρες και πήραν μόνο 816.000 λίρες. Η διαφορά κρατήθηκε από τους Άγγλους δανειστές αδελφούς Ρικάρντο για προκαταβολές τόκων, έξοδα, προμήθειες και μεσιτείες των διαφόρων επιτήδειων. Τα δάνεια αυτά, καθαρώς τοκογλυφικά και ληστρικά, δεν είχαν προηγούμενο στις διεθνείς συναλλαγές και δεν χρησίμευσαν καθόλου για τους σκοπούς για τους οποίους συνομολογήθηκαν. Το πρώτο κατασπαταλήθηκε στον εμφύλιο πόλεμο για την εξαγορά των Ρουμελιωτών και την εξόντωση των καπεταναίων του Μοριά και το μεγαλύτερο μέρος του καρπώθηκαν οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες. Το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου δανείου γράφει ο George Finlay, καταναλώθηκε από τους πλοιοκτήτες και τους ναύτες «και η μερίδα του λέοντος έπεσε στους Αρβανίτες της Ύδρας και των Σπετσών». Το δεύτερο δάνειο προοριζόμενο για τη δημιουργία τακτικού στρατού και συγχρόνου πολεμικού ναυτικού, χάθηκε σε κερδοσκοπικές παραγγελίες πλοίων που δεν ήλθαν ποτέ στην Ελλάδα και σε μεσιτείες, αμοιβές και προμήθειες (…) Τι σχόλια να κάνει κανείς. Το άρθρο αυτό (σσ. παρατίθεται άρθρο των “Times” του Λονδίνου) τα λέει όλα. Να μας έλειπε το δάνειο. Έτσι και αλλιώς δεν χρησίμευσε καθόλου στον αγώνα και δεν στήριξε τις πολεμικές επιχειρήσεις. Εμφύλιο και καταστροφές έφερε μόνο. Το αγγλικό δάνειο ήταν ο Δούρειος Ίππος της άλωσης, της κομματικοποίησης, της διαίρεσης και της εξάρτησης από τα αγγλικά συμφέροντα (Θεόδωρος Παναγόπουλος – «Τα ψιλά γράμματα της Ιστορίας»).
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη