Όσο κι αν γίνουμε δυσάρεστοι

εμπρός τραγούδια μου

ας πάρουμε τα όπλα ενάντια στο κύμα της βλακείας

ενάντια στης χυδαιότητας το κύμα

ενάντια στων ηλιθίων το κύμα.

Ezra Pound – “Lustra”

Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισµού χωρίς να ‘ναι αντίπαλοι του καπιταλισµού, αυτοί που παραπονιoύνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, µοιάζουν µε ανθρώπους που θέλουν το µερτικό τους απ' τ’ αρνί χωρίς όµως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να µη δουν όµως τα αίµατα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι. Δεν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας που προκαλούν τη βαρβαρότητα, παρά µονάχα κατά της βαρβαρότητας. Υψώνουν τη φωνή εναντίον της κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, όπου όµως οι χασάπηδες πλένουν ακόµα τα χέρια τους προτού φέρουν το κρέας στο τραπέζι…
Οι φωνακλάδικες διαµαρτυρίες κατά των βαρβαρικών µέτρων µπορεί να ‘ναι αποτελεσµατικές για λίγο καιρό, όσο δηλαδή οι ακροατές τους πιστεύουν πως στη δικιά τους χώρα δε θα ‘ταν ποτέ δυνατό να παρθούν τέτοια µέτρα. Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ’ τη στιγµή που το µονοπώλιο δε µπορεί πια να προστατευτεί παρά µονάχα µε την ανοιχτή βία.

Berthold Brecht - «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια»

Προς Θεσσαλονικείς ξ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Χαζεύων τις προάλλες σ’ ένα κανάλι (αρδευτικό) χωρίς να χρειάζομαι τηφλεκοντρόλ ή άλλα σεξουαλικά-εξουσιαστικά υποκατάστατα ή –ενίοτε- και βοηθήματα, εσκέφθην (ενίοτε μου συμβαίνει) ότι από τους παπυρολόγους φτάσαμε εις τους σημερινούς παπαρολόγους. Μπορεί να έχω Παγκαλορεά στην ανώτατη υβριστική, Μπιρμπιλόουερ στις μπίζνες υψηλής επισφάλειας –με ΜΚΟ, ΜΗΚΥΟ και άλλους θεσμικούς φορείς- και Κατσέλι 2 στην εφαρμοσμένη χιμαιρολογία, όμως δεν περίμενα ποτέ ότι εκείνος που άλλοτε έλεγε τις χαρακτηρισμένες και ως «τζουμακίες» ιστορικές φράσεις, θα έφτανε εις μία τόσον εξηγημένη εξήγηση!... Στέφανε, σας στέφω ήρωα της παρούσης επιστολής και ας μην είπατε παρά τα αυτονόητα. Που ουδόλως εκλαμβάνονται ως τέτοια πλέον, εις το της τηλεοπτικής δημοκρατίας πολίτευμα…
Το νέο σεξουαλικό σκάνδαλο περί τον piu grande gamico (τον «μεγάλο σεξουαλικό» δια να παραφράσουμε και ολίγον Χατζιδάκι) της γείτονος και ετέρου εταίρου, βάζει τα γυαλιά εις τους εγχωρίους εμπλεκομένους με τας αναθέσεις των δημοσίων έργων. Μα να μη διδάσκεται τίποτε αυτή η χώρα, με κοτζάμ ιππουργείο ιπποδομών και δικτύων, να μην δικτυωνόμαστε; Ανοίξτε ένα spa, έναν gamistrona (υπάρχουν και άνθρωποι ελεύθεροι και αναξιοποίητοι έξω, που έχουν την τεχνογνωσία) να προχωρήσει η ανάπτυξη….
Η ακατάστατη κατάσταση έκτακτης ανάγκης εις Έβρο και Καστοριά, αποδεικνύει ότι υστερούμε και εις τη διαχείριση των υδατίνων πόρων. Ως είπα και παραπάνω, χαζεύω εις κανάλια (αρδευτικά) και θα μπορούσα να προσφέρω τεχνογνωσία ως άτυπος πλην τυπικός σύμβουλος (αρκεί να μου δοθεί γραφείο εις χαμηλό όροφο διότι δεν μπορώ τις πτώσεις από μεγάλα ύψη, αν κρίνω από την προϊστορία αντιστοίχων συμβούλων). Έχω τρελές ιδέες δια το μέλλον της καρστικής λίμνης που στέκει μονότονα περί την στερουμένη καστόρων Καστοριά επί δέκα εκατομμύρια χρόνια, αλλά και δια την εκτροπή, απορροή, ακόμη και αποστράγγιση του Έβρου, με όλο εκείνο τον πλούτο των νιτρικών, νιτρωδών, αμμωνιακών αλάτων και του ολικού φωσφόρου. Αφήστε δε το δέλτα του, που κάποια στιγμή δέον είναι να μετεξελιχθεί εις την παγκόσμια πρωτοτυπία του ζήτα (έχω ολόκληρη θεωρία και δι’ αυτό, αλλά ας μην σας κουράζω).
Allons enfants dell’ άπατρι! Ακούω και ξανακούω το «comfortably numb» των Pink Floyd και σκέφτομαι ότι έτσι παραλυμένοι, άκαπνοι και άκλαυτοι θα πάμε (τι θα πάμε, δηλαδή, που σχεδόν έχουμε πάει…). Υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο;

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Αλλάζει η κριτική των όπλων.
Χρόνια πέρασαν, χρόνια θα περάσουν
κι οι ψυχές των συντρόφων εδώ θα γυρνούν
στο μαύρο αίμα
καθώς η απάντηση δεν έρχεται, εκκρεμεί.
Ανατρέπεται το ερώτημα, παραμένει το αίτημα.
Ποιος καρπώνεται την ψυχή και το αίμα των άλλων;
Ανερμήνευτος ο καιρός αυτοαναλώνεται.

Πρόδρομος Μάρκογλου – «Η απάντηση εκκρεμεί, παραμένει το αίτημα

Θα τελειώσουν. Επάνω μου γέρνοντας
θ' απομείνουν βουβές, μυροφόρες.
Ολοένα στην ήσυχη κάμαρα
θα βραδιάζει και μήτε θα βλέπω
τα μεγάλα σαν έκπληκτα μάτια τους
που γεμίζανε φως τη ζωή μου...

Κώστας Καρυωτάκης

Η τεράστια πλειονότητα των ανθρώπων, όχι μόνον ανάμεσα στις αδαείς μάζες αλλά κι ανάμεσα στις πολιτισμένες και προνομιούχες τάξεις, σκέπτονται και θέλουν μόνον ό,τι σκέπτονται και θέλουν όλοι οι άλλοι γύρω τους. Αναμφίβολα πιστεύουν ότι οι ίδιοι σκέπτονται και θέλουν, δεν κάνουν όμως τίποτε άλλο απ’ το ν’ αντιγράφουν δουλικά, μηχανικά, μ’ ελαφρές τροποποιήσεις, τη σκέψη και τη θέληση άλλων κομφορμιστών που αδιόρατα αφομοιώνουν. Αυτή η δουλικότητα, αυτή η ρουτίνα, αστείρευτες πηγές της κοινοτοπίας, αυτή η μόνιμη απουσία θέλησης για εξέγερση κι αυτή η έλλειψη πρωτοβουλίας κι ανεξαρτησίας της σκέψης, είναι οι κύριες αιτίες της απογοητευτικά αργής ιστορικής ανάπτυξης της ανθρωπότητας.

Mikhail Bakunin - «Θεός και κράτος»

Προς Θεσσαλονικείς νθ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Αποστέλλω υμίν χαιρετισμούς, μιας και μόλις απ’ αυτή ταύτη την Παρασκευή (ενωρίς φέτος) άρχονται οι χαιρετισμοί.
Είπα «άρχονται» και θυμήθηκα τους άρχοντες της καθυστέρησης και πρωθιερείς της παραδοσιακής ελληνικής αναβλητικότητας. Μπορεί οι αγγλοσάξονες να έχουν το όνομα, αλλά ημείς έχουμε τη χάρη, το υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τον Χάρη, οι Αμερικανοί τον Dirty Harry, η ανθρωπότης τον Harry Potter (ως πότε-ρ;), οι δε Ολλανδοί είχον τη Μάτα Χάρι πριν την προσεταιριστούν οι Γάλλοι, οι ρατσιστικώς επιλεγόμενοι και κουτόφραγκοι από τους Έλληνες, οι οποίοι ωστόσο δεν είναι ρατσιστές. Πάντως οι Γάλλοι είναι σωβινιστές, Κατίνα μου. Ομιλώ πλαγίως δια το μετρό της συμβασιλεύουσας, το οποίο όλο και ξεμακραίνει, εκτροχιάζεται από τις συντεταγμένες του χρόνου και χάνεται στο διηνεκές. Σαν λουκάνικα εις ουρά σκύλου ένα πράμα, μόλις το πλησιάζεις απομακρύνεται! Κι αν είχαμε μια ελπίδα να ολοκληρωθεί το 2012, πριν το τέλος του κόσμου όπως λέγει ο κόσμος του τέλους και οι προφυτείες (εκ των «προ» και «φυτεία», τι καπνίζουν ρε οι ΑΤΜ;), τώρα βαίνομε αισίως δια το 2014 και βλέπουμε! Τουτέστιν, Herman Hesse ψηλά κι αγνάντευε…
Οφείλω να ενημερώσω φιλέορτους τινές που ίσως ενθυμηθούν ότι το Σάββατο εορτάζουν Θεόδωροι, Θεοδώρες και η Ντόρα (ναι, η γνωστή, που δημοσιεύματα φέρουν περιπεσούσα εις μαρασμό), ότι ο γράφων δεν εορτάζει καίτοι δέχεται επισκέψεις… Καλύτερον σπεύσατε να ευχηθείτε στον συμπατριώτη μας Κωνσταντίνο Μπάκα (γνωστότερον ως Κώστα Μακεδόνα) που έχει γενέθλια.
«Να μιλήσω για την ομίχλη, να πω για τον λασπωμένο καρόδρομο μέσα στην καταχνιά καθώς κολλούνε τα βήματά μας και δε βλέπεις παρά μόνον ακούς των άλλων τις φωνές, των πορευομένων. Δεν είναι ένα σχήμα λόγου ούτε πια υπάρχει διάθεση για παραδοξολογίες. Μιλώντας ακόμα για την ομίχλη, καταλαβαίνετε, δεν κάνω λόγο για τις καιρικές συνθήκες. Ολοι έχουνε δει κάποτε ομίχλη, η ομίχλη είναι παλιά όσο και ο κόσμος. Εκείνο που θέλω να πω είναι άλλο κι ίσως μόνο όσοι πλάι μου βαδίζουνε και δεν τους βλέπω, καταλαβαίνουνε καλά ομίχλη τι σημαίνει: αφανιζόμαστε αδέρφια, αφανιζόμαστε, βαθμηδόν βουλιάζουμε μες στην ομίχλη, μάς αφομοιώνει η καταχνιά έναν-έναν. Παράξενα αντηχούν οι φωνές μέσα στη σιωπή κι ακόμα πιο παράξενοι οι σύντροφοι που βαδίζουν με τυφλά χέρια» (Ανέστης Ευαγγέλου – «Η ομίχλη»).

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Θερμή υποδοχή του Σωκράτη Ξυνίδη σήμερα σε εκδήλωση στη γενέτειρά του

Περιμένοντας τον... Γκοντό.

Δεν γινόταν χωρίς ενισχύσεις...

Κουτσά-στραβά μπήκε, αλλά πρέπει και να φύγει...

Σαράντα χρόνια κιόλας...

Δύστυχε λαέ! Οι κατεργαραίοι σ’ εμεθήσανε καθώς μεθούν τα μελίσια και τα βάνουνε στο καλάθι… Σ’ εμεθήσανε και σ’ εκάμανε να πιστέψης πώς κάτι είσαι! Δύστυχε λαέ! ξέρεις τι είσαι! Εκείνο που είναι όλοι οι λαοί, εκείνο που εσταθήκανε οι λαοί πάντα, είσαι, θέλεις δε θέλεις, το κλοτσοσκούφι εκεινώνε που τους βαστά η ψυχή τους να σε παίζουνε. Μπορεί να μη σ’ αρέση τούτη η αλήθεια, μα δέξου τη γιατί είναι αλήθεια. Είναι πρικία μα κάνει καλό.
Εσύ έχεις παράπονα εναντίον εις εκείνους οπού έως τώρα σ’ εδιοικήσανε και τώρα εβγήκανε άλλοι οι οποίοι λέγονται φίλοι σου, και σου ζητούνε να σε διοικήσουν εκείνοι, και συ κατά το συνηθισμένο, γιατί έτσι οι λαοί κάνουνε πάντα, έτρεξες εις εδαύτους και τους ακολούθησες… Μα ξέρεις πώς πιάνουνε τους ελέφαντας; Πηένουνε δώδεκα στο κυνήγι, οι έξι ντυμένοι μαύρα, και οι έξι άσπρα, όντες ο ελέφαντας πέσει στο λάκκο το διορισμένονε τότες τρέχουνε οι έξι οι μαυροφόροι, και με ξύλα μεγάλα τόνε ραβδίζουνε. Αφού τόνε ραβδίσουνε καλά – καλά, τότες ‘βγαίνουνε οι ασπροφόροι, οι οποίοι καμόνουνται να διόχνουνε τους μαυροφορεμένους, χαϊδέβουνε τον ελέφαντα, του βάνουνε στο στόμα ζαχαροκούλουρα, και τότε βοηθούνε να έβγη από το λάκκο. Ο ελέφαντας τότες ακολουθάει μ’ εύγνωμοσύνη εκείνους όπου νομίζει ελευθεροτάδες του, κ’ ετούτοι τόνε φέρνουνε και τότε τόνε πουλούνε.
Άκουσες τώρα, λαέ, πως οι άνθρωποι πιάνουνε τα θηρία; Ίδες, ή δεν ίδες σε τούτην τη διήγηση την εικόνα σου;

Ανδρέας Λασκαράτος - "Λαός και λαοπλάνοι"