Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Κι όμως, το να βοηθάμε ο ένας τον άλλον είναι κάτι θεμελιώδες, ενώ το να τρωγόμαστε ο ένας με τον άλλον ως συνήθως, είναι κάτι που ωφελεί μόνο αυτούς που βρίσκονται από πάνω μας. (…) Πιστεύω ακράδαντα ότι ένας εργαζόμενος που υπερασπίζεται τα δικαιώματά του δεν είναι τρομοκράτης, όπως μας αποκαλούν σήμερα επειδή αγωνιζόμαστε για τη ζωή των οικογενειών μας. Σας καλώ όλους να βγείτε απ’ τα σπίτια σας και να υπερασπιστείτε τις ζωές όλων μας. Όσο μας κρατούν κλεισμένους στο σπίτι, τους επιτρέπουμε να μας ρίξουν λίγο-λίγο, μέτρα μετά από άλλα μέτρα, στην πείνα. Θέλουν τα παιδιά σας και τα παιδιά μας να μείνουν αμόρφωτα σαν εμάς, που βλέπαμε τους τοίχους των σχολείων περισσότερο απ’ έξω παρά από μέσα, καθώς ένας αμόρφωτος άνθρωπος είναι πιο εύκολο να υποταχθεί. (...) Αφαιρέστε τη λέξη “φόβος” και τη φράση “και τί θα αλλάξει μ αυτό;” απ’ το μυαλό σας και πάρτε το μέλλον σας στα χέρια σας.
Juan Jose Fernandes Asturias (ανθρακωρύχος – Asturias)

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012


Οι ψευδαισθήσεις θα καούν, θα φύγουν απ’ τη μέση, οι λέξεις θα ηττηθούν, η κατανόηση θα θριαμβεύσει.
Γιάννης Αγγελάκας – «Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;»

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Κοινωνικό φαινόμενο ο φασισμός

Μετά τις εκλογές της 6ης Μάη, αναλύοντας το φαινόμενο της εκλογικής έκρηξης των νεοναζί («Κόντρα», αρ. φύλλου 686, 12.5.12), γράφαμε ότι το φαινόμενο είναι πολύ πιο σύνθετο από την απλή προσέγγιση ότι το 7% είναι νεοναζί ή ότι πρόκειται για ψήφους θυμού και διαμαρτυρίας, που ρίχτηκαν περίπου στο χαβαλέ. Σημειώναμε μια σειρά λόγους που φουσκώνουν τη νεοναζιστική εκλογική δύναμη. Αναφερθήκαμε στο φούντωμα της ρατσιστικής και εθνικιστικής ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη. Στην επίσημη αστική πολιτική που έχει ψηλά στην ατζέντα της θέματα με τα οποία κάνουν παιχνίδι οι νεοναζί και κυρίως το μεταναστευτικό. Στο κλίμα που έχει δημιουργηθεί την τελευταία διετία, με την κυριαρχία των κραυγών, τις κρεμάλες και την απαίτηση για «τιμωρία των ενόχων» (μεταξύ των οποίων δεν βρίσκονταν οι καπιταλιστές, αλλά μόνο αστοί πολιτικοί που διαχειρίστηκαν την εξουσία), χωρίς ούτε μια στοιχειώδη ανάλυση σε βάθος, που ταιριάζει γάντι και με το σλόγκαν των νεοναζί «να ξεβρωμίσει ο τόπος», σύνθημα που τους επέτρεψε να συνυπάρξουν καμουφλαρισμένοι με τους υπόλοιπους «αγανακτισμένους» στο Σύνταγμα και άλλες πλατείες. Στο γεγονός ότι τα ΜΜΕ και οι κατευθυνόμενες εταιρίες δημοσκοπήσεων έβαλαν τη νεοναζιστική συμμορία στη βεντάλια των κομμάτων που «μετρούσαν», δίνοντάς της παραπέρα αέρα και απενοχοποιώντας το ναζιστικό μόρφωμα.
Κυρίως, όμως, σημειώναμε έναν παράγοντα ο οποίος έμεινε εκτός της προβληματικής που αναπτύχθηκε μετά το «επεισόδιο Κασιδιάρη». Γράφαμε: «Πέμπτο και κυριότερο, είναι η ίδια η κρίση του καπιταλισμού και κυρίως η καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων, που συντείνει στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής. Σημαντικό μέρος αυτών των στρωμάτων χαρακτηρίζονταν από λούμπεν συμπεριφορές και κατά την περίοδο της ακμής τους. Διαμόρφωναν ένα μοντέλο "ελληναράδων", με προκλητική καταναλωτική συμπεριφορά, αμοραλιστών, με μοναδικό τους δόγμα "η πάρτη μας". Πολιτικά ήταν πάντοτε με την εκάστοτε εξουσία, σε μια προσπάθεια να εξυπηρετήσουν την "πάρτη τους". Τώρα, με την καταστροφή να τα απειλεί ή να έχει ήδη γίνει πράξη, αυτά τα στρώματα είναι έτοιμα να πάνε στο φασισμό, έχοντας χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα, το οποίο μέχρι πρότινος προσκυνούσαν».
Το γεγονός ότι οι νεοναζί διατήρησαν και τις ψήφους τους (έχασαν κάτι παραπάνω από 15.000) και τα ποσοστά τους και στις εκλογές της 17ης Ιούνη επιβεβαίωσε αυτή την εκτίμηση. Το «επεισόδιο Κασιδιάρη» δεν επηρέασε καθόλου αυτούς που ψήφισαν τους νεοναζί. Αν πιστέψουμε τα exit polls, έχασαν ένα ποσοστό προς τη ΝΔ και κέρδισαν από το ΛΑΟΣ και άλλες κατευθύνσεις. Επειδή, όμως, τα exit polls είναι γενικά αναξιόπιστα, ας μείνουμε στο τελικό αποτέλεσμα που είναι αυτό που έχει σημασία.
Γιατί το «επεισόδιο Κασιδιάρη» δεν έκανε ζημιά στους νεοναζί; Γιατί τα αστικά κόμματα και τα αστικά ΜΜΕ το χειρίστηκαν ως παρασπονδία στο πλαίσιο του πολιτικού σαβουάρ βιβρ, του έδωσαν ηθικολογική διάσταση και όχι πολιτική διάσταση, φτάνοντας στις ρίζες του ναζιστικού φαινόμενου. Γιατί την ίδια ώρα που έβριζαν τους νεοναζί ελέω Κασιδιάρη, συνέχιζαν να έχουν ψηλά στην ατζέντα τους τα θέματα της μετανάστευσης και της ασφάλειας, που αποτελούν τα αγαπημένα θέματα των νεοναζί. Όταν όλοι οι ηγέτες των αστικών κομμάτων περνούσαν από τη ΓΑΔΑ και έδιναν τα διαπιστευτήριά τους στη μπατσαρία, δημιουργούσαν ένα περιβάλλον πολιτικής νομιμοποίησης των νεοναζί. Σε κοινωνικά εξαθλιωμένους νέους που η μόνη συλλογικότητα που έχουν γνωρίσει είναι αυτή της «θύρας» των οργανωμένων οπαδών και που «τρέφονται» με τις καταδρομικές επιχειρήσεις κατά των οπαδών των αντίπαλων ομάδων, σε «ελληναράδες» με λούμπεν συμπεριφορές, σε κατεστραμμένους μικροαστούς που έχουν χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους και νομίζουν ότι γι’ αυτό φταίνε «τα λαμόγια οι πολιτικοί», η τραμπούκικη συμπεριφορά του Κασιδιάρη δεν προξένησε καμιά εντύπωση, όταν δεν προξένησε ικανοποίηση. Ετσι, οι νεοναζί πέρασαν αλώβητοι από τη δεύτερη εκλογική μάχη.
Με το παραλήρημα του φύρερ το βράδυ των εκλογών δεν έχει σημασία ν’ ασχοληθούμε. Κάθε νοήμων άνθρωπος ανατρίχιαζε που το άκουγε. Δεν νομίζουμε, όμως, ότι ανατρίχιασαν εκείνοι που τον ψήφισαν, γιατί στην πλειοψηφία τους δεν σκέπτονται καν. Είναι πλημμυρισμένοι από ένα μίσος τυφλό, που κατευθύνεται στους πιο αδύναμους της κοινωνίας, στους μετανάστες. Όσο το κυρίαρχο πολιτικό κλίμα θα τους ευνοεί, θα κάνουν νυχτερινές επιθέσεις λιντσάροντας μετανάστες όπου τους πετύχουν ξεμοναχιασμένους. Και οι μπάτσοι θα εξακολουθήσουν να κάνουν τα στραβά μάτια.
Πολλοί θεωρούν μερικά πράγματα «κοινότυπα», όμως αυτές είναι οι μεγάλες αλήθειες που έχουν επιβεβαιωθεί από την Ιστορία. Το φασιστικό φαινόμενο είναι κοινωνικό φαινόμενο και μόνο κοινωνικά μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αν δεν ανέβει το ταξικό εργατικό κίνημα, αν δεν αναπτυχθεί μια νέα εργατική συλλογικότητα, δεν αντιμετωπίζεται ο φασισμός. Όλα τα υπόλοιπα, οι αντιφασιστικές δράσεις της μιας ή της άλλης μορφής, είναι μεν απαραίτητα, αλλά δεν πρόκειται να δώσουν λύση. Και βέβαια, αποτελεί παγίδευση η προσφυγή στην αστική δημοκρατία για να χτυπήσει αυτή το φασισμό με τον κρατικό της μηχανισμό. Ο φασισμός αποτελεί έκφραση της αστικής πολιτικής, πολύτιμη σε συνθήκες κρίσης και κοινωνικής αναταραχής.
εφημερίδα «Κόντρα»

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Η ιστορία και η κοινωνία δεν είναι μοίρα και δεν είμαστε καταδικασμένοι να υποφέρουμε πάντα τις ζωές μας όπως έχουν φτιαχτεί για μας. Η κατανόηση του τι συμβαίνει σ’ αυτές, μας δίνει την δύναμη να τις αλλάξουμε.
Marshall Coleman - «Πολιτική και προσωπική ζωή»

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Η μικροαστική τάξη είναι εκείνη που τραβιέται προς το μέρος της μεγαλοαστικής τάξης και σε σημαντικό βαθμό υποτάσσεται σ’ αυτήν μέσω του μηχανισμού που προσφέρει στ’ ανώτερα στρώματα της αγροτιάς, των χειροτεχνών, των εμπόρων κ.α. σχετικά βολικές, ήσυχες και τιμητικές θεσούλες, που τοποθετούν τους κατόχους τους πάνω από τον λαό.
V. I. Lenin - «Κράτος και επανάσταση»

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012



Αχ, η δύναμη βγαίνει απ' τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα
από στόμια βγαίνει η δύναμη
κι όχι από τα στόματα.
Σύντροφοι γνωστό αυτό
ήταν, είναι, και μένει αληθινό.

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012


Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Είναι χαρακτηριστικό της θεϊστικής «ανεκτικότητας» ότι κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για το τι πιστεύουν οι άνθρωποι, αρκεί να πιστεύουν ή να προσποιούνται ότι πιστεύουν. Για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός, χρησιμοποιούνται οι πιο ωμές και χυδαίες μέθοδοι.
Emma Goldman

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012


Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς ιδ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Ανθ’ ημών Αλκίνοος Ιωαννίδης σήμερα:
«“We blame you, you know”, μου είπε ένας Άγγλος στο Λονδίνο. Τι να απαντήσω; Πως οι αποικιοκράτες παππούδες του συμπεριφέρονταν στους Κύπριους δικούς μου σαν να ήταν ζώα, επειδή ήταν βοσκοί και δεν είχαν μπάτλερ; Πως η βασίλισσά του, αυτή η γιαγιά με τα καταπληκτικά καπέλα, όταν ήταν νέα υπέγραφε με το χέρι της θανατικές καταδίκες παιδιών 19 και 20 χρονών που πάλευαν να ελευθερώσουν τον τόπο τους; Για την εξωτερική πολιτική της χώρας του που τεχνητά προκάλεσε το μίσος μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, άνοιξε με το ζόρι την όρεξη στην Τουρκία για την Κύπρο και με τη βοήθεια της αστείρευτης δικής μας λεβεντομαλακίας δημιούργησε το κυπριακό πρόβλημα με χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και πρόσφυγες; Να του πω για τον εμφύλιο στην Ελλάδα και για τον ρόλο που έπαιξε η εξωτερική πολιτική της χώρας του; Για τη σύμπραξη με τους ηττημένους Γερμανοτσολιάδες και κάθε λογής δοσίλογους εναντίων όσων αγωνίστηκαν για την ελευθερία στο βουνό; Για το πώς εκμεταλλεύτηκαν την εγκεφαλική σκλήρυνση και τον επαρχιωτισμό της εδώ κομμουνιστικής ηγεσίας προκειμένου να ξεφορτωθούν μια και καλή το πιο δημιουργικό και αλτρουιστικό κομμάτι της χώρας; Πως από τότε επικράτησαν εδώ οι βολεψάκιδες, οι παρτάκιδες και οι ελληνάρες χωρίς Ελλάδα –αυτοί που όταν λένε “αγαπώ την πατρίδα μου” εννοούν στην καλύτερη περίπτωση “αγαπώ τον εαυτό μου” ή ακόμα “μισώ όλους τους άλλους”– φέρνοντας τη χώρα σήμερα στην καταστροφή; Ας μη μιλήσω για τη Γερμανία, μη σας κουράζω με τα αυτονόητα…
(…) Η υποχρέωση μας σήμερα είναι να παλέψουμε για τα παιδιά σου. Και η δική σου υποχρέωση είναι να παλέψεις για τα δικά μας. Μόνο έτσι γίνεται. Τα υπόλοιπα είναι ανοησίες. Ακούς εκεί “we blame you”! Ηλίθιε!».
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Αυτό που διακηρύσσω, λοιπόν, ως έναν βαθμό, είναι η εξέγερση της ζωής κατά της επιστήμης ή μάλλον κατά της εξουσίας της επιστήμης. Όχι για να καταστρέψουμε την επιστήμη –πράγμα εγκληματικό για την ανθρωπότητα– αλλά για να την ξαναβάλουμε οριστικά στην θέση της. Μέχρι σήμερα η ανθρώπινη ιστορία δεν ήταν παρά μια διαρκής και αιμοχαρής σφαγή εκατομμυρίων ταλαίπωρων ανθρώπων για κάποια ανελέητη αφαίρεση: θεό, πατρίδα, κρατική ισχύ, εθνική ευημερία, ιστορικά δίκαια, δικαιοσύνη, πολιτική ελευθερία, κοινό συμφέρον. Αυτή ήταν ως τις μέρες μας η φυσική αναπόδραστη και μοιραία πορεία των ανθρώπινων κοινωνιών. Δεν είναι στο χέρι μας να κάνουμε κάτι γι αυτό. Προκειμένου για το παρελθόν, πρέπει να το αποδεχτούμε όπως θα κάναμε με κάθε φυσικό πεπρωμένο. Πρέπει να πιστέψουμε ότι ήταν ο μόνος δυνατός δρόμος για την διαπαιδαγώγηση του ανθρώπινου είδους. Και δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε στο σημείο αυτό. Ακόμα κι αν αποδώσουμε το μεγαλύτερο μερίδιο για τούτα τα μακιαβελικά τεχνάσματα στις άρχουσες τάξεις, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι καμιά μειοψηφία δε θα ‘ταν ικανή να επιβάλει αυτές τις φριχτές θυσίες στις μάζες, αν αυτές οι ίδιες δεν είχαν μια οριακά ενστικτώδη παρόρμηση να θυσιάζονται πάντοτε γι αυτές τις αδηφάγες αφαιρέσεις, που σαν βρυκόλακες τράφηκαν με αίμα ανθρώπων.
Mikhail Bakunin

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012



Ε! Ε! Έλληνα είσαι σκουλήκι
η Ακρόπολη δεν σου ανήκει
Ε! Ε! Έλληνα τι λες για όλα αυτά;
Σε δουλεύουν κανονικά.

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

…Στο τέλος θα γίνει η «σούμα» και θα μας πουν και πάλι ότι «ο λαός έστειλε το μήνυμα». Λες και οι ψηφοφόροι συνεννοούνται πριν ψηφίσουν και μοιράζονται: «εμείς θα ψηφίσουμε αυτούς, εσείς να ψηφίσετε τους άλλους». Δίνουν στην έννοια του λαού-ψηφοφόρου μια μεταφυσική διάσταση. Και το κάνουν για να μας πείσουν ότι ο δικός μας ρόλος τελείωσε στην κάλπη και πως μετά θ’ αναλάβουν αυτοί, οι μόνοι αρμόδιοι, να ερμηνεύσουν το «μήνυμα της κάλπης», να παζαρέψουν μεταξύ τους, να σχηματίσουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση και όλα να συνεχιστούν όπως πριν. Με την έγκριση του λαού αυτή τη φορά!
Η αλήθεια, όμως, είναι πως όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης, η κατάσταση δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Γιατί η κατάσταση καθορίζεται από τις ανάγκες του συστήματος και όχι από την απατηλή προπαγάνδα των κομματικών επιτελείων. Όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, «κεντροδεξιά», «κεντροαριστερή», «αριστερή», «οικουμενική», όποιο όνομα κι αν της δώσουν, η πολιτική είναι δεδομένη. Είναι η πολιτική της «κινεζοποίησης» και της σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας. Άντε να χαλαρώσουν λίγο, ν’ απλώσουν τη δημοσιονομική πολιτική καναδυό χρόνια παραπέρα. Όμως, τα μεροκάματα θα εξακολουθούν να είναι εξευτελιστικά, οι καπιταλιστές θα κάνουν ό,τι θέλουν, τα ήδη υπάρχοντα χαράτσια θα συνεχιστούν. Αλλιώς δεν βγαίνει ο λογαριασμός.
Μετά τις εκλογές θα δούμε ακόμη περισσότερες κωλοτούμπες. Γιατί όταν δε θέλεις να θίξεις τον καπιταλισμό, όταν θέλεις να διατηρήσεις την ένταξη στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό που λέγεται ΕΕ και Ευρωζώνη, τα περιθώρια τα βάζουν οι «αριθμοί». Και οι αριθμοί είναι καθορισμένοι. Θα επιβεβαιωθεί για μια ακόμη φορά το παλιό ρητό, πως αν οι εκλογές μπορούσαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες. Γιατί αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι αλλαγή κυβέρνησης, αλλά αλλαγή συστήματος.
Στις δεδομένες συνθήκες δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε καν βελτίωση της κατάστασης των εργαζόμενων. Γιατί βρισκόμαστε σε βαθιά κρίση (6,2% έπεσε το ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του 2012). Ήδη, ακόμα και οι κήρυκες της «αριστερής κυβέρνησης» δηλώνουν ότι οι εργαζόμενοι θα μπορούν να ελπίζουν σε κάποια βελτίωση, όταν υπάρχει ανάκαμψη. Δηλαδή, θα πρέπει να περιμένουμε να κάνει η κρίση ολόκληρο τον καταστροφικό της κύκλο, για να μας πετάξουν κάποια ψίχουλα, τα οποία θα μας τα ξαναπάρουν πίσω όταν ξεσπάσει η επόμενη κρίση.
Οι εκλογές δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν τίποτα, εκτός από τους διαχειριστές της βαρβαρότητας. Καλούμαστε να διαλέξουμε το δήμιό μας. Η ψήφος μας δεν έχει καμιά αξία. Αξία έχει μόνο γι’ αυτούς που την εισπράττουν για να την εξαργυρώσουν στη συνέχεια στο χρηματιστήριο της εξουσίας.
εφημερίδα «Κόντρα»

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο του "δυνάστη", που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα.
Ίων Δραγούμης

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Η κοινότητα, πρώτος τύπος και πρώτος προσδιορισμός της κοινωνικότητας, είναι ο πρώτος σταθμός της κοινωνικής ανάπτυξης, η θέση. Η ιδιοκτησία, έκφραση αντιφατική της κοινότητας, αποτελεί τον δεύτερο σταθμό, την αντίθεση. Απομένει ν’ ανακαλύψουμε τον τρίτο σταθμό, τη σύνθεση και θα έχουμε τη λύση που ζητάμε. Όμως η σύνθεση αυτή προκύπτει απαραίτητα από τη διόρθωση της θέσης από την αντίθεση. Λοιπόν, πρέπει με μια τελευταία εξέταση των χαρακτήρων τους, να αφαιρέσουμε ό,τι εχθρικό προς την κοινωνικότητα περιέχουν. Συνδυασμένα τα δύο υπόλοιπα, θα αποτελέσουν τον αληθινό τύπο ανθρωπιστικής σύνδεσης.
Pierre Joseph Proudhon

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Εις εκλογές (εκ law yes) αναφορά

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς ιγ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Μην αυταπατάστε από την έλευση της τεσσαρακοστής (που ουδέποτε έμαθα εις τι διαφέρει από την πεντηκοστή αφού αμφότερες συνίστανται από 48 ημέρες!). Διήγαμε ημέρες καρναβάλου, όχι μόνον από το άνοιγμα του τριωδίου και εντεύθεν αλλά από πολύ παλαιότερα. Μερικοί τοποθετούν την έναρξη προ διετίας, άλλοι κάνουν λόγο δια την εντεύθεν της μεταπολιτεύσεως εποχή, ένιοι τινές ομιλούν δια την από συστάσεως ελληνικού κράτους περίοδο, ενώ δεν ελλείπουν κι εκείνοι –καθόλου ολιγάριθμοι- που τοποθετούν την καρναβαλική απαρχή τρεις-τέσσερις αιώνες προ του έτος μηδέν (φυσικά έτος μηδέν δεν υπήρξε, αλλά δεν είναι θέμα…). Παρ’ όλα ταύτα, ουδέποτε εξέλιπαν οι παλαμακιστές (εκ της λαϊκής λέξεως «παλαμάκια» ήτις καταδεικνύει την κρούση των παλαμών. «Clappers» βαρβαριστί) που στηρίζουν κρυφίως ή εμφανώς τους παλαμακισμένους (λέξη της οποίας εσχάτως αφαιρείται η πρώτη συλλαβή και αντιμετατίθενται οι δύο επόμενες από σημαντικό ποσοστό παλαμακιστών και μη).
Γεγονός είναι πάντως ότι η φετινή (επίσημη) καρναβαλική περίοδος ανήκει πια εις το παρελθόν. Όπως γεγονός αδιαμφισβήτητο και ηχηρό συνιστά η απουσία του Ζορό, του μασκοφόρου και ενίοτε έφιππου ανδρός που έμεινε εις την Ιστορία με το προσωνύμιο «εν τούτω Πανίκα». Όσοι όμως βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν αναντικατάστατο τον λαοφιλή Ζορό, απεδείχθη ότι πλανήθηκαν πλάνη οικτρά. Ω του θαύματος, η θέσις του κατελήφθη υπό του Χάρου! Μια νέα ημέρα ανατέλλει στη χώρα του παλαμακίζειν και παλαμακίζεσθαι! Έχω την αίσθηση ότι είναι πλέον εδώ το νέο carnival symbol (βαρβαριστί, why not; Επειδή απήλθε ο Giorgakis θα ξεχάσουμε τις παρακαταθήκες του και τη global vision των πραγμάτων; Of course not αδελφοί, τουλάχιστον όχι όσον υπάρχει ακόμα η πεφωτισμένη εφευρέτις της flexicurity –ευελφαλείας δια τους ιθαγενείς- mrs Diamantopoulos).
Ε και τι έγινε που καταναλίσκω πολύ «Μοσχοφίλερο Μπουτάρη»; Δεν θα μιλάμε κιόλας;
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Στην έρημο του καπιταλισμού κάθε όαση είναι οφθαλμαπάτη.

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Οι επαναστάσεις δεν είναι παιδιάστικα παιχνίδια ούτε φλυαρίες ακαδημαϊκών όπου μοναχά οι ματαιοδοξίες αλληλοεξοντώνονται, ούτε αγώνας φιλολογικός όπου το μόνο που χύνεται είναι μελάνι. Η επανάσταση είναι πόλεμος κι όποιος λέει πόλεμος εννοεί καταστροφή ανθρώπων και πραγμάτων. Είναι αναμφίβολα θλιβερό για τον άνθρωπο που ακόμα δεν ανακάλυψε ένα πιο ειρηνικό μέσο προόδου, όμως ως τις μέρες μας η ιστορία δεν προχωρά ούτε βήμα χωρίς να βαφτιστεί στο αίμα. Εξάλλου η αντίδραση δεν μπορεί να κατηγορήσει διόλου την επανάσταση για κάτι τέτοιο. Η ίδια έχυσε πολύ περισσότερο αίμα σε κάθε αφορμή.
Mikhail Bakunin

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012


Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις ζώνουν όλα τα σημεία της γης. Η ειρήνη δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, ένα όνειρο της στιγμής. Η βιομηχανία έγινε το μαρτύριο των λαών αφ’ ότου ένα νησί πειρατών παρεμποδίζει τις συγκοινωνίες, αποθαρρύνει τις καλλιέργειες των δύο ηπείρων και μετατρέπει τα εργοστάσιά τους σε φυτώρια ζητιάνων. Το εμπορικό πνεύμα άνοιξε νέους δρόμους στο έγκλημα. Ο πολιτισμός γίνεται πιο αποτρόπαιος όσο πλησιάζει η πτώση του.
Charles Fourier

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Κακόμοιροι αγορίστικοι και κοριτσίστικοι μηροί και γλουτοί
σημαδεμένοι από μια πατρική ζώνη...
Jim Morrison

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Η τέχνη και η εξέγερση θα πεθάνουν μαζί με τον τελευταίο άνθρωπο.
Albert Camus