Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012


Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ’ τις άλλες που συντρέχουν για να συντελεσθεί ένα κακούργημα σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου.
Οδυσσέας Ελύτης - «Εκ του πλησίον»

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Έλεος, δεν αντέχουμε άλλο τους ζάμπλουτους αστούς πολιτικούς που εμφανίζονται σαν ζητιάνοι. Μετά τον Πάγκαλο, που δήλωσε ότι δεν έχει να πληρώσει το χαράτσι για τα ακίνητά του, εμφανίστηκε ο Μάνος, από τη βίλα του στην Κηφισιά, δηλώνοντας ότι είναι «ένας συνταξιούχος ο οποίος βλέπει τη σύνταξή του να περικόπτεται συνεχώς» κι ότι «τρώει από τα έτοιμα, αλλά κι αυτά κάποια στιγμή θα τελειώσουν»! Δεν έχουν πραγματικά αίσθηση της κοινωνικής κατάστασης ή είναι τόσο γαϊδούρια που αρέσκονται να προκαλούν και μ’ αυτόν τον τρόπο τον ελληνικό λαό;

Τι εκφράζει ο δημοσιογράφος μιας εφημερίδας που παίρνει συνέντευξη από τον πρωθυπουργό μιας (τυπικά ανεξάρτητης) χώρας και έχει το θράσος να τον ρωτήσει το εξής: «Πότε μπορούν οι Γερμανοί τουρίστες να ταξιδέψουν πάλι στην Αθήνα, την Σαντορίνη ή την Κρήτη χωρίς να πρέπει να φοβούνται ότι γενικές απεργίες θα τους χαλάσουν τις ωραιότερες εβδομάδες του χρόνου;». Εκφράζει την πιο προκλητική, την πιο κυνική εκδοχή του ιμπεριαλισμού. Πώς θα απαντούσε ο πρωθυπουργός μιας (τυπικά ανεξάρτητης) χώρας, που έχει ίχνη έστω αξιοπρέπειας; Θα έλεγε πως στη χώρα του το δικαίωμα της απεργίας είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και πως η κυβέρνησή του δεν μπορεί ν’ απαγορεύσει τις απεργίες που κηρύσσονται νόμιμα. Πώς απάντησε ο Αντώνης Σαμαράς στην προκλητική ερώτηση του αλήτη δημοσιογράφου της Munchener Merkur, στην οποία έδωσε συνέντευξη; Όπως θα απαντούσε ο τελευταίος λακές του γερμανικού ράιχ: «Φέραμε νέους κανόνες οι οποίοι εξασφαλίζουν ότι άγριες απεργίες δεν θα χαλάσουν τις διακοπές των φιλοξενούμενών μας. Πάρα πολλοί Έλληνες ζουν από τον τουρισμό. Δεν θα επιτρέψουμε αυτό να το καταστρέψουν προβοκάτορες»!!!

Και τα γαϊδούρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας χειροκροτούσαν τα κροκοδείλια δάκρυα του προέδρου της Κύπρου. Ο οποίος εκλέχτηκε με «δέσμευση» ότι θα λύσει το Κυπριακό και αποχωρεί αφήνοντας το Κυπριακό εκεί που το βρήκε και έχοντας στο μεταξύ βάλει την Κύπρο στο ΔΝΤ και έχοντας συμπήξει στρατηγική συμφωνία με τους σιωνιστές του Τελ Αβίβ. Δεν είναι και λίγα για έναν… κομμουνιστή. Ο οποίος θα καταγραφεί τελικά στις πιο μελανές σελίδες της κυπριακής ιστορίας. Όπως και να το κάνεις, αυτό είναι κατόρθωμα. Γι’ αυτό και επικρατεί μούγκα στη στρούγκα. Και του ΣΥΡΙΖΑ και του Περισσού.
εφημερίδα «Κόντρα»

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς λα΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Ω τέμπορα, ω μόρτες! Αυτό ανεφώνησα μόλις επληροφορήθην ένα ακόμη ιστορικό γεγονός, το οποίον (ω πύον!) έρχεται να επιβεβαιώσει την ανάπτυξη και δημιουργία που παρατηρείται εις τον χώρο των πολιτικών(;) μορφωμάτων τα τελευταία έτη. Έκαστος κυριολεκτικά πικραμένος, ιδρύει και από ένα θνησιγενές κόμμα, προορισμένο να επιζήσει δι εν, δύο, άντε πέντε έτη. Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς… Από το Κ.Ε.Π. (όχι, δεν είναι Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών) του Αβραμόπουλου, από την «Πωλητική (αν θέλουμε να είμαστε ορθογράφοι) Άνοιξη» του Αντώνη Σαμαρά που «δεν θα επέστρεφε ποτέ στη Ν.Δ., ακόμη και αν τον έκαναν πρωθυπουργό», από τη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη-Κούβελου ή ακόμη και από τον ΛαΟΣ που εκεί που θα γινόταν… κυβέρνηση (Καρατζαφέρειον θεώρημα), έκανε «μπαμ» και έσκασε;
Από τη σύγχρονη νόσο-μάστιγα δεν θα μπορούσε να μείνει ανέγγιχτος ο πάλαι ποτέ υπουργός Υγείας, ανθυγιεινός Ανδρέας Λοβέρδος. Όστις δημιούργησε ένα «σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα στον χώρο της κεντροαριστεράς» (παρακαλώ να περιοριστούν οι γέλωτες) που ηχητικά ακούγεται ως «ρήξη» και γράφεται «ΡιΚΣΣυ» (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας). Ως προέκυψε, το νέο κόμμα αφορά μόνο εις τη νότια χώρα, καθώς εις μία μακρά λίστα των μελών του μόνο τρεις-τέσσερις είναι από τη Λάρισα και άνωθεν (βορειότερα)! Τουλάχιστον, η γνωστή τηλεπερσόνα τιμά και επαναφέρει εις το ιστορικό προσκήνιο την επτανησιακή ριζοσπαστική παράδοση, ήτις αυτή την έκταση της χώρας εγνώριζε όταν ενώθηκε με τη «μητέρα Ελλάδα» (και ύστερον τραβούσε τα μαλλιά της)…
Πάντως, ο ίδιος ο κομματάρχης «αναζητά συγκλίσεις» όπως λέγει (μεγάλο πράγμα η μόρφωση στον άνθρωπο!) και έχει επαφές με δύο λαμπρούς αστέρες της πωλητικής σκηνής που αυτό τον καιρό χειμάζουν εις σταθμούς ανακύκλωσης: τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και την Άννα Διαμαντοπούλου! Έλα μου Ν. στον τόπο σου!...
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να πούμε στα παιδιά μας πώς να φτιάξουν το μέλλον τους, αφού αποδειχθήκαμε ακατάλληλοι να φτιάξουμε το δικό μας παρόν.
Wilhelm Reich

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Οι πειρασμοί!
Τι θα γινόμασταν αν η Κυριακή
δεν τους αράδιαζε όλους σαν νεράιδες
μπρος στους πόθους μας!
Να κάθεσαι! Να κάθεσαι!
Μια ευωδιά σου πηγαίνει την ψυχή
πιο πέρα απ’ τη δουλειά.
Juan Gil Albert – «Η Κυριακή»

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Μέσα σ’ ένα κόσμο όπου τα έθνη ετοιμάζουν την εξόντωσή τους -τη δική τους και ολόκληρου του πλανήτη- για να επιβάλλουν αποφασιστικά τις διάφορες ιδεολογικές απόψεις τους, εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να μελετάμε με ζήλο κάθε τι που μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς βρεθήκαμε σ’ αυτή την τρομακτική θέση.
William Steig

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Ποια η διαφορά ανάμεσα στους νεοναζί της Μυτιλήνης που έβγαλαν φωτογραφίες νοσηλευόμενων μεταναστόπουλων για να πουν στο λαό της πόλης ότι κινδυνεύει από λοιμώδη νοσήματα και στον Λοβέρδο που χαρακτήριζε τους απεργούς πείνας της Υπατίας «τοξική βόμβα στα θεμέλια της Αθήνας»; Καμία απολύτως. Οι νεοναζί, όμως, δέχονται τη γενική κατακραυγή των ΜΜΕ, ενώ ο Λοβέρδος είχε δεχτεί επαίνους. Κατά τα άλλα, η αστική δημοκρατία υποτίθεται ότι φρίττει με την άνοδο του ναζισμού, τον οποίο η ίδια εξέθρεψε στους κόλπους της.
εφημερίδα «Κόντρα»

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012


Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς λ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Φουσκώνουν τα στήθη ημών από τα κοτόπουλα (σχετικά φθηνό κρέας γαρ στις αποστεωμένες ημέρες μας), φουσκώνουν όμως και από εθνική υπερηφάνεια. Ω, μα είναι θαυμάσιο να ζει κανείς ως κανίς εις μια χώρα που διαθέτει κοινοβούλιο με πλείστους όσους συγγραφείς και ποιητές! Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι προσφάτου επιστολής ημών δια το εκθαμβωτικό πόνημα του Byron Πολύδωρα, μας ήρθε κατακέφαλα το βαρύ (εξακοσίων σελίδων) και βαρύτιμο βιβλίο του Costas Σημίτης. Με το συγγραφικό πόνημά του με τίτλο «ο εκτροχιασμός», ο μηδέποτε εκτροχιασθείς ευρωλάγνος συγγραφέας σταθερής τροχιάς, μέγας οικονομολόγος και εξόχως σοβαρός πολιτικός, καταλογίζει «έλλειμμα σοβαρότητας στην κυβέρνηση Παπανδρέου» (αναφέρεται στον Giorgakis βέβαια και όχι εις τον Ανδρέα, του οποίου ο θάνατος μάλλον τον ωφέλησε, πέρα από το ότι συνέβη την ημέρα των γενεθλίων του!). Και πλείστα όσα άλλα, από τον κυβερνήτη την εποχή της «φούσκας» του χρηματιστηρίου…
Υπάρχει βέβαια και το πολύκροτο βιβλίο που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει εις τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το οποίο αναφέρει –μεταξύ άλλων- και τις στενές σχέσεις της βασιλομήτορος Φρειδερίκης με τον αρχηγό της C.I.A. Αλεν Ντάλες, τον Αλέν Ντελόν (άλλα αντ’ άλλων…) των Η.Π.Α. Προς σεξουαλική τέρψη τυχόν υστερημένων αναγνωστών μας, αναδημοσιεύουμε εν γαργαλιστικό απόσπασμα: «Έμειναν μόνοι οι δυο τους στο γραφείο του επί μια ώρα και πλέον, οπότε ένας βοηθός του Ντάλες χτύπησε την πόρτα. Μην παίρνοντας απάντηση μπήκε στο γραφείο. Ήταν άδειο. Άκουσε όμως κάποιο θόρυβο στο διπλανό δωμάτιο. Αργότερα εμφανίστηκαν και οι δυο, ο Ντάλες και η βασίλισσα. Επιστρέφοντας στην ελληνική πρεσβεία, η βασίλισσα έδωσε μια ερμηνεία γιατί οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι τόσο στέρεες: “Αγαπούμε αυτόν τον άνθρωπο”, αναφώνησε ενθουσιασμένη».
Τελικώς παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον η σύγχρονη βιβλιογραφία! Ελπίζουμε να επανέλθει συντόμως η σχετική στήλη εις το «Φιλμ νουάρ», διότι σας επιφυλάσσομε πράγματα και θαύματα...
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Είμαστε σαν τις μικρές τις πεταλούδες
που βλέπουμε τα καλοκαίρια γύρω απ’ τις λάμπες.
Γυρίζουν
γυρίζουν
μέχρι που πέφτουν πάνω τους και καίγονται.
Άλκης Αλκαίος – «Εμπάργκο»

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Μια άλλη πηγή εξαχρείωσης των εργατών είναι ο εξαναγκασμός για εργασία. Η ελεύθερη παραγωγική δραστηριότητα είναι η υψηλότερη απόλαυση που γνωρίζουμε, αλλά όταν είναι υποχρεωτική γίνεται η πιο επίπονη, ταπεινωτική τιμωρία. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να είσαι εξαναγκασμένος να κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενάντια στην θέλησή σου. Και όσο πιο ανθρώπινος αισθάνεται ο εργάτης, τόσο πιο πολύ πρέπει να μισεί την εργασία του, επειδή νοιώθει την επιβολή της και το άσκοπο περιεχόμενό της.
Friedrich Engels

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Η μεγάλη ηθοποιός Κυβέλη Αδριανού υπηρέτησε πάνω από εβδομήντα χρόνια το ελληνικό θέατρο. Βγήκε στη σκηνή το 1900 και αποσύρθηκε προσωρινά το 1932, όταν παντρεύτηκε τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου. Προηγουμένως είχε παντρευτεί τον ηθοποιό Μήτσο Μυράτ (από τον οποίο απέκτησε τη Μιράντα) και κατόπιν τον θεατρώνη Κώστα Θεοδωρίδη (από τον οποίο απέκτησε την Αλίκη).
Η Κυβέλη ήταν το αντίθετο της επίσης μεγάλης Μαρίκας Κοτοπούλη. Ωραία η Κυβέλη, άσχημη η Μαρίκα. Βενιζελική η Κυβέλη, βασιλόφρων η Μαρίκα. Σπουδαγμένη η Κυβέλη, ασπούδαστη η Μαρίκα. Σκορδοφαγού η Κυβέλη, με μεγάλη απέχθεια για το σκόρδο η Μαρίκα. Δυστυχώς, στη δύση του μακρού βίου της, η Κυβέλη αμαύρωσε το λαμπρό της παρελθόν. Με επιστολή της στον «Ελεύθερο Κόσμο» στις 23 Νοεμβρίου 1968, καταδίκασε την «πολιτική εκμετάλλευση» της κηδείας του Γ. Παπανδρέου από τους αντιχουντικούς και εξέφρασε την πίστη της στην «εθνοσωτήριον επανάστασιν».
Κώστας Τομανάς – «Το θέατρο στην παλιά Θεσσαλονίκη»

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.
- Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ‘χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν. Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα...
- Για σαράντα.
- Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες. Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ...
- Δύο μήνες και πέντε μέρες.
- Δύο μήνες ακριβώς. Το 'χω σημειώσει. Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές... δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές...
Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, μα δεν είπε λέξη.
- Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα. Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες. Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν... χμ! σαράντα ένα ρούβλια. Σωστά;
Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακόκκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα.
- Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του. Βγάζουμε δύο ρούβλια. Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει... Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του. Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια. Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να ‘χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι' αυτό σε πληρώνουμε. Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια...
- Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα. μουρμούρισε η Ιουλία.
- Το 'χω σημειώσει!
- Καλά...
- Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα.
Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!
- Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε. Αυτά είναι όλα-όλα που δανείστηκα.
- Μπα; Κι εγώ δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν, δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρήματά σου, αγαπητή μου! Τρία... τρία, τρία... ένα και ένα... Πάρ’ τα... Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της.
- Ευχαριστώ, ψιθύρισε.
Πετάχτηκα ορθός και άρχισα να βηματίζω πέρα δώθε στο γραφείο. Με έπιασαν τα δαιμόνια μου.
- Και γιατί με ευχαριστείς;
- Για τα χρήματα.
- Μα, διάολε, εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! Και μου λες κι ευχαριστώ;
- Οι άλλοι δε μου ‘διναν τίποτα!...
- Δε σου ‘διναν τίποτα. Φυσικά! Σου έκανα μια φάρσα για να σου γίνει σκληρό μάθημα. Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια! Τα είχα έτοιμα στο φάκελο! Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκιο σου; Γιατί στέκεσαι έτσι σαν χαζή; Μπορείς να ζήσεις σ’ αυτό τον κόσμο αν δεν πατήσεις λίγο πόδι, αν δε δείξεις τα δόντια σου; Γιατί είσαι άβουλη;
Μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ και βγήκε.
Anton Chekhov

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Η απάντηση στο πρόβλημα τού Χίτλερ συνδέεται με τη χαρακτηρολογική δομή τού λαού που κατέστησε εφικτές τις δολοφονίες του. Ο λαός είναι εκείνος που έφτιαξε τον Χίτλερ κι όχι ο Χίτλερ που υπέταξε τον λαό. Αν ο λαός δεν ήταν στα μύχια του χιτλερικός ή σταλινικός, δεν θα υπήρχαν Χίτλερ ή Στάλιν…
Wilhelm Reich – «Η δολοφονία του Χριστού»

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Προς Θεσσαλονικείς κη΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Sony και καλά, deck a καλά, οι έχοντες το γενικό πρόσταγμα και το δικαίωμα λύειν και δεσμείν επί του ποιμνίου (κοπαδιού εις την καθομιλουμένη), βάλθηκαν να μας κόψουν και το κάπνισμα. Φυσικά με την προσφιλή των μέθοδο, την –άλλοτε άμεση και άλλοτε έμμεση- βία. Ήμισυ ημερομίσθιο (με τις νέες τιμές της ατιμίας που διέπει τις εναπομείνασες εργασιακές σ-χέσεις) θα κοστίζει πλέον ένα πακέτο! Μετά και την απαγόρευση του καπνίσματος εις δημοσίους χώρους, ήδη οι πρώτες ομάδες αντίστασης συναθροίζονται λάθρα εις οικίας και ντουμανιάζουν με ανοιχτά παράθυρα, δια να στέλνουν και μηνύματα με τον καπνό.
Η ετέρα παρατήρησις του γράφοντος έχει να κάνει με μία αδιάλειπτο κακοποίηση, δια την οποία ουδέποτε έχει παρέμβει έστω και ένας εισαγγελέας. Και εξηγώ: Άπαντες γνωρίζομε ότι συχνά το επιλεγόμενο «χαμηλότερο κόστος» μεταφράζεται και εις χαμηλότερη ποιότητα παρεχομένων ειδών ή υπηρεσιών (με αποτέλεσμα, δια παράδειγμα, τις τυρόπιτες που πλέον περιέχουν ίχνη τυρού ή τον καφέ που γίνεται όλο και πιο διάφανος αν κοιτάξει κανείς μέσα από το πικρόν ποτήριόν του). Από αυτό τον αμείλικτα επεκτεινόμενο κανόνα δεν ξεφεύγουν φυσικά και τα έντυπα μέσα μαζικής εξημέρωσης παύλα αποχαύνωσης, άτινα δια της τακτικής των… εκκαθαρίσεων που ακολουθούν εσχάτως, κατήντησαν να γράφονται από ημιαναλφάβητους (δανειζόμεθα τη λέξη ομού μετά της απόψεως ότι «μεταξύ δημοσιογράφου και αγράμματου προτιμάμε τον δεύτερο» από τον άλλοτε συντάκτη της ιστορικά νεκρής «Ελευθεροτυπίας» Γιώργο Σταματόπουλο). Καθιστώντας έτσι την ανάγνωσή τους όλο και πιο δυσχερή και συγκλίνοντας προς τη σύνταξη και ορθογραφία των «πατριωτών» και των ελληναράδων. Όσοι διαβάζουν ακόμη τον γραπτό δια του αστικού τύπου λόγο, καταλαβαίνουν καλά τι λέμε… Όσον δε δια τα παντοειδή «πολιτιστικά» και άλλα έντυπα που βαραίνουν την αγκομαχούσα Γη, αφήστε το καλύτερον. Μεγάλο κεφάλαιο η αυτόματος αποτρίχωσις της κεφαλής…
"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012



Μην τη φοβηθείς τη ζωή
είναι πιο δειλή από εσένα
ντύσου πρόκληση
ντύσου θάνατο.
Κ. Μόντης

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Επειδή καιρούς το Έθνος δυστυχίας διατρέχει
επειδή ελπίς καμία δεν υπάρχει κατ’ αυτάς
επειδή και το Ταμείον εις δαπάνας δεν αντέχει
καταργούμεν τας πρεσβείας και αυτούς τους πρεσβευτάς.
Διατάσσομεν αμέσως εις Αθήνας να ‘λθουν όλοι
και αφήνομεν μονάχα τον εν Κωνσταντινοπόλει.

Επειδή ο κόσμος όλος από φόρους εφορτώθη
επειδή δεν τους σηκώνει και η ράχη των Ελλήνων
επειδή και ο Τρικούπης κι η πατρίς εχαντακώθη
με τους φόρους των ελαίων, των τσιγάρων και των οίνων
κι επειδή εφυγαδεύθη εκ της τσέπης μας το χρήμα
καταργούμεν τους εμμέσους και αμέσους παραχρήμα.

Επειδή στας θέσεις όλας απαιτούνται και προσόντα
καταργούμεν και τας θέσεις τας μικράς και ανωτέρας
και προστάζομεν καθέναν βουλευτήν αποτυχόντα
να εργάζεται δι’ όλης της νυκτός και της ημέρας
δίχως καν λεπτό να παίρνει …καταργούμε δε προσέτι
και το δίκαιον ακόμη και το άδικον ρουσφέτι.

Καταργούμεν Εφορίας, καταργούμεν Τελωνεία
καταργούμεν και Νομάρχας, καταργούμεν κι αστυνόμους
καταργούμεν προς τοις άλλοις κάθε μια συγκοινωνία
καταργούμεν τους στενούς μας και πλατείς σιδηροδρόμους
καταργούμεν βουλεβάρτα, καταργούμεν και πλατείας
καταργούμεν και τας τόσας περιττάς δενδροφυτείας.

Καταργούμεν και τους Δήμους, καταργούμεν κι Επαρχεία
καταργούμεν τα μεγάλα και μικρά ουροδοχεία
και δημόσια προς τούτοις καταστήματα του Κράτους
καταργούμεν και καμπόσους, δημοσίους αποπάτους.
Καταργούμεν τους συμβούλους, καταργούμεν τους Πρυτάνεις
καταργούμεν κάθε είδος και διάταγμα δαπάνης.

Καταργούμεν τας μεγάλας και μικράς διοργανώσεις
καταργούμεν τους στρατούς μας, καταργούμεν και τους στόλους
καταργούμεν τας εκτάκτους των παρασκευών πιστώσεις
και τους Γάλλους τους στρατάρχας και τους ιδικούς μας όλους.
Καταργούμεν ατμοβάρεις, καταργούμεν ναυαρχίδας
καταργούμεν τας Παράλους και τας ατμοτελωνίδας.

Καταργούμεν τας δυνάμεις της ξηράς και της θαλάσσης
καταργούμεν τας εντόκους και ατόκους πληρωμάς
καταργούμεν τα ταμεία της Ελλάδος μας συμπάσης
καταργούμεν δε και όλας τας εδώ οικοδομάς
κι επιτρέπομεν μονάχα εις το Κράτος ένα σπίτι
το λαμπρόν φρενοκομείον του Ζωρζή Δρομοκαΐτη.
Γεώργιος Σουρής – «Κατάργησις»

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Διαθέτουμε περισσότερη πολιτική, ηθική και ιστορική σοφία απ’ όση μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη. Έχουμε περισσότερη επιστημονική και οικονομική γνώση απ’ όση χρειαζόμαστε για τη δίκαιη κατανομή του διαρκώς αυξανόμενου προϊόντος. Μας λείπει η ικανότητα να φανταζόμαστε αλλιώς αυτό πού ήδη γνωρίζουμε. Μας λείπει η ασίγαστη ορμή που πραγματώνει τα οράματά μας. Μας λείπει ή ποίηση της ζωής. Η ικανότητα του νου να υπολογίζει ξεπερνά κατά πολύ τη δυνατότητά του να συλλαμβάνει. Λάβαμε περισσότερη τροφή απ’ όση μπορούμε να αφομοιώσουμε. Η καλλιέργεια των πρακτικών επιστημών έχει διευρύνει τα όρια της κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω στον εξωτερικό κόσμο. Η έλλειψη όμως της ποιητικής λειτουργίας περιόρισε αντίστοιχα τα όρια του εσωτερικού κόσμου και ο άνθρωπος, παρ’ ότι υποδούλωσε τα στοιχεία, παρέμεινε ο ίδιος δούλος. Η ανάπτυξη του τεχνικού πολιτισμού, σε βαθμό ασύμμετρο προς την ίδια τη δημιουργική δύναμη, ευθύνεται γι’ αυτή την κατάχρηση της εφευρετικότητας στον καταμερισμό και συνδυασμό εργασίας, και τη μεγάλη ανισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους. Σε τι άλλο μπορεί να οφείλεται το γεγονός ότι οι ανακαλύψεις, που θα έπρεπε να ελαφρύνουν τον άνθρωπο, πρόσθεσαν κι άλλο βάρος πάνω του;
Percy Shelley – «Υπεράσπιση της ποίησης»

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012



Όταν κανείς «νίπτει τας χείρας του» σε μια σύγκρουση μεταξύ ισχυρών και αδύνατων, δεν σημαίνει ότι μένει ουδέτερος. Σημαίνει ότι παίρνει το μέρος των ισχυρών.
Paulo Freire