Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

"Η χώρα καταστρέφεται από την αδιαφορία, αλλά τι με νοιάζει εμένα;"

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Προς Θεσσαλονικείς ιη΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Πιστοί στα υπεσχημένα, επανερχόμεθα διανύοντες τον Μάιο των λουλουδιών, των γαϊδουριών και των ενοχλητικών εντόμων (ο γράφων είναι αντεπιστέλλον μέλος και των τριών, κατά περίσταση). Τι είναι ο Μάιος, αδελφοί; Μα, ιός! Όπως ο Μάρτιος δεν είναι α-Μαρτία κι η πάρτη μας δεν συνιστά α-παρτία.
Επιθυμώ να επισημάνω και να εξάρω τις φιλότιμες όσο και διασκεδαστικές προσπάθειες του υπουργείου παιδιάς να μας μάθει γράμματα, γράμματα σπουδάματα, του θεού τα πράματα. Βεβαίως ημείς, κούτσουρα και πλίνθοι ατάκτως ερριμμένοι εν οδοίς τε και ρύμαις, δεν εννοούμε να εξελιχθούμε και να γίνουμε της μάνας μας (εξουσίας) καμάρι. Ωστόσο, δεν παύουμε να διασκεδάζουμε -όταν δεν κλαίμε- με τα σπαταλημένα εκατομμύρια προς επιμόρφωσιν και των κρατικών στελεχών, άτινα συχνάκις έχουν τόση επαφή με την στοιχειωδώς ορθή χρήση της γλώσσας, όση ο γράφων με την καλαθοπλεκτική. Μην μειδιάτε, γιατί με την πορεία τακτοποιήσεως των ημετέρων (των δικών μας παιδιών, όπως ειλικρινώς αποτυπώνει η καθομιλουμένη) που σεμνά και ταπεινά ακολουθείται, σύντομα ένας στους δύο Έλληνες θα είναι συμβασιούχος του δημοσίου (και δεν θέλω πονηρούς, σεξουαλικού περιεχομένου συνειρμούς για το πώς τακτοποιούνται μερικοί συμβασιούχοι).
Τόσος πρόλογος για μια ταμπέλα! Μα, έχω αυθορμήτως ομολογήσει ότι πλείστοι όσοι εξ ημών, προσποριζόμαστε τα προς το τζιν φλυαρώντας. Σας (παρα)καλώ να με συγχωρήσετε, ατενίζοντες το οδόσημο της φωτογραφίας και ξεσπώντας –όπως συνέβη και εις ημάς όταν το αντικρίσαμε- σε αυθόρμητα, καρδιοτονωτικά χάχανα! Μάλλον πρόσφατα «βαφτισμένη» η οδός, στους νέους οικισμούς που αναπτύσσονται βορείως της περιφερειακής οδού. Πολλοί μιλούν για πολίτες β΄ κατηγορίας εκεί. Δεν θέλω να πάρω θέση επί του θέματος (γιατί παρορμητικός ων θα πω πάλι καμιά χοντράδα), ωστόσο το εν λόγω οδόσημο σίγουρα περιπίπτει στην κατηγορία ταύτη. Τι λέτε κι εσείς ωρε καλόπαιδα που το γράψατε και το αναρτήσατε; Ξέρω, τίποτε ως συνήθως, απαξιώνετε ν’ ασχοληθείτε με τα πάθη της πλέμπας. Και ορθώς πράττετε… Μα τον Μανιτού, οδός ιερός λόχος, ουγκ!
Η στήλη –μένοντας στήλη άλατος ενώπιον του ανωτέρω οδοσήμου- το αφιερώνει στους περισπούδαστους ταγούς μας. Σ’ εκείνους που τόσο εύστοχα φωτογραφίζει ο αγαπημένος Ντίνος Χριστιανόπουλος, λέγοντας: «Οι κουλοχέρηδες ανέλαβαν κυβέρνηση. Σίγουρα θα μας κόψουν τώρα το ένα χέρι»...

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Στην εποχή που κυβερνούσε την Ελλάδα ο Καποδίστριας, ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα». Σε μια συνεδρίαση της Συνέλευσης και θέλοντας κάποιος να πει για τη φτώχεια του ελληνικού δημοσίου, το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα. Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε, μόνο που όταν λέγεται τώρα υπονοεί ολόκληρη την χώρα.
Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής: «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826.Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της". Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή πέφταν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή απαθανατίστηκε με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Και το παρανόμι αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα. Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»; Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών (Αϊβαλιού) Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζόταν όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την ομορφιά της. Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία κι έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της και τα παιδιά της. Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά. Εκεί αναγνωρίστηκε από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, που την προστάτεψε και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Πανωραία άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα -με σαλεμένα σχεδόν τα λογικά της- ζητιάνευε στους δρόμους της πόλης. Έπειτα από το περιστατικό του εράνου, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία -που τώρα ήταν γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα»- προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή.

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010


Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Συμφωνία της Βάρκιζας

Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, αφ' ενός οι κ.κ. Ιωάννης Σοφιανόπουλος υπουργός επί των Εξωτερικών, Περικλής Θ. Ράλλης υπουργός επί των Εσωτερικών και Ιωάννης Μακρόπουλος υπουργός επί της Γεωργίας, αποτελούντες την υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως εξουσιοδοτημένη Αντιπροσωπεία (εξουσιοδοτημένοι από την κυβέρνηση Πλαστήρα) και αφ' ετέρου οι κ.κ. Γεώργιος Σιάντος Γραμματεύς της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδος, Δημήτριος Παρτσαλίδης Γραμματεύς της Κεντρικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ. και Ηλίας Τσιριμώκος Γενικός Γραμματεύς της Ενώσεως Λαϊκής Δημοκρατίας (Ε.Λ.Δ.), αποτελούντες την υπό της Κεντρικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ. προσηκόντως εξουσιοδοτημένην Αντιπροσωπείαν, συνήλθαμεν εις διάσκεψιν εις Βάρκιζαν και από κοινού εξητάσαμεν τα μέσα και τον τρόπον της καταπαύσεως του εμφυλίου πολέμου και της συμφιλιώσεως του Ελληνικού Λαού και κατελήξαμεν εις την κατωτέρω συνομολογηθείσαν συμφωνίαν.
Η Κυβερνητική Αντιπροσωπεία εξεδήλωσε κατά την σύσκεψιν ταύτην την σταθεράν θέλησιν της Κυβερνήσεως όπως άνευ νέας αιματοχυσίας τερματίση την θλιβεράν εσωτερικήν κρίσιν, αποκαταστήση την ενότητα του Κράτους και επαναφέρη την εσωτερικήν ειρήνην και την πολιτικήν ομαλότητα. Ούτω μόνον θα δυνηθεί ο Ελληνικός Λαός να αναλάβη την δημιουργικήν προσπάθειαν δια την ανοικοδόμησιν της Χώρας εκ των ερειπίων, τα οποία σκληροί αγώνες προς τους εξωτερικούς εχθρούς και ο αδελφοκτόνος πόλεμος επεσώρευσαν. Ίνα δε η επελθούσα συμφωνία προσλάβη τον χαρακτήρα ενός ακαταλύτου ηθικού συμφώνου, εκφράζοντος τας επιταγάς της πολιτικής συνειδήσεως του Ελληνικού Λαού, η Κυβερνητική Αντιπροσωπεία εζήτησεν όπως δι' αυτού διακηρυχθή η σταθερά θέλησις του Ελληνικού Λαού δια την ανάπτυξιν ελευθέρου και ομαλού πολιτικού βίου, του οποίου κύριον χαρακτηριστικόν θα είναι ο σεβασμός της πολιτικής συνειδήσεως των πολιτών, η ειρηνική διαφώτισις και διάδοσις πολιτικών ιδεών και ο σεβασμός προς τας ελευθερίας, τας οποίας ο Καταστατικός Χάρτης του Ατλαντικού και αι αποφάσεις της Τεχεράνης διεκήρυξαν και η συνείδησις των δι' αυτάς αγωνιζομένων ελευθέρων λαών απεδέχθη.
Κατά την διάσκεψιν διεπιστώθη πλήρης συμφωνία αντιλήψεων της Αντιπροσωπείας του Ε.Α.Μ. επί των αρχών τούτων.
Άρθρον 1ον: Ελευθερίαι
Η Κυβέρνησις θα εξασφάλιση σύμφωνα προς το Σύνταγμα και τας απανταχού καθιερομένας Δημοκρατικάς Αρχάς, την ελευθέραν εκδήλωσιν των πολιτικών φρονημάτων των πολιτών, καταργούσα πάντα τυχόν προηγούμενον ανελεύθερον Νόμον. Θα εξασφαλίση επίσης την απρόσκοπτον λειτουργίαν των ατομικών ελευθεριών, ως του συνέρχεσθαι, του συνεταιρίζεσθαι και της δια του Τύπου εκφράσεως των στοχασμών. Ειδικώτερον η Κυβέρνησις θα αποκαταστήση πλήρως τας συνδικαλιστικάς ελευθερίας.
Άρθρον 2ον: Άρσις Στρατιωτικού νόμου
Ο Στρατιωτικός Νόμος θα αρθή ευθύς μετά την υπογραφήν της παρούσης συμφωνίας. Άμα τη άρσει ταύτη, θα τεθή εις εφαρμογήν συντακτική πράξις πανομοιότυπος προς την ΚΔ', δια της οποίας θα επιτρέπεται η αναστολή των εν τη ΚΔ' πράξει αναφερομένων άρθρων του Συντάγματος.
Δια Διατάγματος θα ανασταλή αμέσως καθ' όλην την χώραν η ισχύς των άρθρων 5, 10, 20 και 95 του Συντάγματος. Η αναστολή αυτή θα εξακολουθήση μέχρι συμπληρώσεως του αφοπλισμού και της εγκαταστάσεως Διοικητικών, Δικαστικών και Στρατιωτικών Αρχών καθ' άπασαν την Χώραν. Όσον αφορά ειδικώτερον το άρθρον 5, τούτο δεν θα ανασταλή εις τας πόλεις Αθηνών και Πειραιώς μετά των προαστίων και συνοικισμών. Ειδικώς όμως δια τους μέχρι σήμερον συλληφθέντας, συνομολογείται ότι δεν ισχύει το άρθρον 5 του Συντάγματος και ότι ούτοι θα απολυθούν εντός του συντομωτέρου δυνατού χρόνου, διδομένων των προς τούτω αναγκαίων διαταγών προς τας αρμοδίους αρχάς. Οπαδοί του Ε.Α.Μ., ενδεχομένως συλληφθέντες και κρατούμενοι υπό άλλων οργανώσεων, θα αφεθούν ως τάχιστα ελεύθεροι.
Άρθρον 3ον: Αμνηστία
Αμνηστεύονται τα πολιτικά αδικήματα τα τελεσθέντα από της 3ης Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος. Εξαιρούνται της αμνηστίας τα συναφή κοινά αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας, τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία δια την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος. Ο σχετικός Νόμος θα δημοσιευθή άμα τη υπογραφή της παρούσης συμφωνίας. Εξαιρούνται της αμνηστίας όσοι, υπόχρεοι εις παράδοσιν όπλων άτε ανήκοντες εις τας Οργανώσεις του Ε.Λ.Α.Σ., της Εθνικής Πολιτοφυλακής και Ε.Λ.Α.Ν., δεν παραδώσουν ταύτα μέχρι της 15 Μαρτίου 1945. Η τελευταία αυτή διάταξις περί εξαιρέσεως εκ της αμνηστίας μετά την διαπίστωσιν ότι ο αφοπλισμός του Ε.Λ.Α.Σ. επραγματοποιήθη, μη έχουσα πλέον δικαιολογητικον λόγον θα καταργηθή. Εγγυήσεις και λεπτομέρειαι της παρεχομένης αμνηστίας αναγράφονται εις το προσηρτημένον τω παρόντι σχέδιον Νόμου.
Άρθρον 4ον: Όμηροι
Άπαντες οι πολίται οι συλληφθέντες παρά του Ε.Λ.Α.Σ. ή της Εθνικής Πολιτοφυλακής ή του Ε.Λ.Α.Ν. ανεξαρτήτως ημερομηνίας συλλήψεως, θα αφεθούν αμέσως ελεύθεροι. Όσοι τυχόν κρατούνται με την κατηγορίαν ότι είναι δοσίλογοι ή ένοχοι αδικημάτων, θα παραδοθούν εις την Δικαιοσύνην του Κράτους ίνα δικασθούν υπό των αρμοδίων κατά Νόμον Δικαστηρίων.
Άρθρον 5ον: Εθνικός Στρατός
Ο Εθνικός Στρατός, πλην των κατ' επάγγελμα αξιωματικών και υπαξιωματικών, θα αποτελήται από οπλίτας των εκάστοτε στρατολογουμένων κλάσεων. Οι ειδικώς εκπαιδευθέντες εις τα νέα όπλα έφεδροι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίται υπαρχόντων σχηματισμών θα παραμείνουν εν υπηρεσία. Ο Ιερός Λόχος θα παραμείνη ως έχει, εφ' όσον ευρίσκεται υπό τας αμέσους διαταγάς του Συμμαχικού Στρατηγείου, συγχωνευόμενος ευθύς κατόπιν εις τον Ενιαίον Εθνικόν Στρατόν, συμφώνως προς την ανωτέρω τεθείσαν βάσιν. Θα καταβληθή προσπάθεια ίνα επεκταθή η τακτική στρατολογία καθ' άπασαν την Ελλάδα, συμφώνως και προς την τεχνικήν ευχέρειαν και τας παρουσιασθησομένας ανάγκας. Εις τας ήδη υπάρχουσας μονάδας θα προσέλθουν προς κατάταξιν μετά την αποστράτευσιν του Ε.Λ.Α.Σ., οι ανήκοντες εις κληθείσας κλάσεις συμφώνως με το προσηρτημένον πρωτόκολλον. Θα απολυθώσι δε των τάξεων πάντες όσοι κατετάγησαν εις τας υπάρχουσας μονάδας, χωρίς να ανήκωσιν εις τας κληθείσας κλάσεις. Άπαντα τα μόνιμα στελέχη του Εθνικού Στρατού θα κριθώσιν υπό των Συμβουλίων, περί ων υπ' αριθ. 7 Συντακτική Πράξις. Τα πολιτικά και κοινωνικά φρονήματα των στρατευομένων πολιτών θα είναι σεβαστά.
Άρθρον 6ον: Αποστράτευσις
Άμα τη δημοσιεύσει του παρόντος, αποστρατεύονται αι ένοπλοι δυνάμεις Αντιστάσεως και συγκεκριμένως ο Ε.Λ.Α.Σ, τακτικός και εφεδρικός, το Ε.Λ.Α.Ν. και η Εθνική Πολιτοφυλακή. Η αποστράτευσις και η παράδοσις των όπλων θέλουσι συντελεσθή κατά τα ειδικώτερον διαλαμβανόμενα εις το πρωτόκολλον το συνταχθέν υπό της Τεχνικής Επιτροπής, όπερ προσαρτάται εις το παρόν δεόντως μονογραφημένον. Το Κράτος θέλει ρυθμίσει τα των επιτάξεων των γενομένων υπό του Ε.Λ.Α.Σ. Τα παρά του Ε.Λ.Α.Σ. επιταχθέντα πράγματα, ζώα, αυτοκίνητα κλπ. άτινα θέλουσι παραδοθή εις το Κράτος, κατά λεπτομερέστερον εκτιθέμενα εις το συνταχθέν πρωτόκολλον, όπερ προσαρτάται τω παρόντι, θέλουσι θεωρηθή ως επιταχθέντα παρά του Ελληνικού Δημοσίου.
Άρθρον 7ον: Εκκαθάρισις Υπαλλήλων
Η Κυβέρνησις θα προβή δι' Επιτροπών ή Συμβουλίων τα οποία ειδικός Νόμος θέλει ορίση, εις την εκκαθάρισιν των Δημοσίων Υπαλλήλων, Υπαλλήλων Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, Δημοτικών και Κοινοτικών τοιούτων και λοιπών υπηρεσιών εξηρτημένων εκ του Κράτους, ή επιχορηγουμένων υπ' αυτού. Κριτήρια της εκκαθαρίσεως θα είναι η επαγγελματική επάρκεια, ο χαρακτήρας και το ήθος, η συνεργασία μετά του εχθρού και η χρησιμοποίησις του υπαλλήλου ως οργάνου της δικτατορίας. Υπάλληλοι εκ των ανωτέρω προσχωρήσαντες κατά τον χρόνον της κατοχής εις τας δυνάμεις αντιστάσεως επανέρχονται εις τας θέσεις των και θα κριθούν καθ' ον τρόπον και οι άλλοι υπάλληλοι. Τα αυτά ως άνω Συμβούλια θα κρίνωσι τους υπαλλήλους, οι οποίοι συμμετέσχον ή συνείργησαν εις την εκδήλωσιν των γεγονότων από της 3 Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος. Τους εκ των τελευταίων τούτων ενεχομένους δύνανται να θέσουν εις διαθεσιμότητα επί τη βάσει των Νόμων, της οριστικής αυτών θέσεως καθορισθησομένης υπό της κυβερνήσεως ήτις θα προέλθη από τας εκλογάς της Συντακτικής Συνελεύσεως. Οι μέχρι τούδε τεθέντες εις διαθεσιμότητα δυνάμει αποφάσεως των Υπουργών θα υποβληθούν υπό την κρίσιν των εν αρχή του παρόντος αναφερομένων Συμβουλίων. Ουδείς υπάλληλος θα διωχθή μόνον δια τα πολιτικά του φρονήματα.
Άρθρον 8ον: Εκκαθάρισις Σωμάτων Ασφαλείας
Η εκκαθάρισις των Σωμάτων Ασφαλείας, Χωροφυλακής και Αστυνομίας Πόλεων, θα συντελεσθή το ταχύτερον παρ' Ειδικών εκκαθαριστικών Συμβουλίων με τα αυτά ως και οι Δημόσιοι υπάλληλοι κριτήρια. Άπαντες οι αξιωματικοί και οπλίται των εν λόγω Σωμάτων οι εμπίπτοντες εις τας διατάξεις του Νόμου περί αμνηστίας, οίτινες κατά την διάρκειαν της κατοχής προσεχώρησαν εις τας τάξεις του Ε.Λ.Α.Σ., του Ε.Λ.Α.Ν. ή της Εθνικής Πολιτοφυλακής, θα επανέλθουν εις τας θέσεις των και θα υποβληθούν εις την κρίσιν των εκκαθαριστικών Συμβουλίων, καθ' ον τρόπον και οι λοιποί συνάδελφοι των. Άπαντες οι αξιωματικοί και οι οπλίται των εν λόγω Σωμάτων, οι εγκαταλείψαντες τας θέσεις των από της 3 Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος, τίθενται εις διαθεσιμότητα, της οριστικής αυτών θέσεως καθορισθησομένης παρά Συμβουλίων περί ων θα αποφασίση η μέλλουσα να προέλθη εκ των εκλογών κυβέρνησις.
Άρθρον 9ον: Δημοψήφισμα και Εκλογαί
Το ταχύτερον δυνατόν, πάντως δε εντός του τρέχοντος έτους θα διεξαχθή εν πάση ελευθερία και γνησιότητι δημοψήφισμα, το οποίον θα τερματίση οριστικώς το πολιτειακόν ζήτημα, υποτασσομένων πάντων εις την απόφασιν του Λαού. Θα επακολουθήσουν δε ως τάχιστα και εκλογαί Συντακτικής Συνελεύσεως δια την κατάρτισιν του νέου Συντάγματος της Χώρας. Και αι δύο αντιπροσωπείας συμφωνούν, όπως προς έλεγχον της γνησιότητος της εκφράσεως της Λαϊκής θελήσεως παρακληθούν αι Μεγάλαι Σύμμαχοι δυνάμεις και αποστείλουν παρατηρητάς.
Του παρόντος εγένοντο δύο όμοια, ων το εν έλαβεν η Κυβερνητική αντιπροσωπεία και το έτερον η Αντιπροσωπεία του Ε.Α.Μ.
Εν Αθήναις, εν τω Υπουργείω των Εξωτερικών τη 12 Φεβρουαρίου 1945.
Η αντιπροσωπεία της Ελληνικής Κυβερνήσεως: Ι. Σοφιανόπουλος, Π. Ράλλης, Ι. Μακρόπουλος
Η αντιπροσωπεία της Κεντρικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ.: Γ. Σιάντος, Δ. Παρτσαλίδης, Ηλ. Τσιριμώκος
Ο Γραμματεύς της Διασκέψεως: Γ. Βαρσάμης

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Ο καθορισμός με μαθηματική ακρίβεια όλων όσων θα συγκροτήσουν τη μελλοντική κοινωνία, θα ήταν μια παράλογη απαίτηση. Πολλές φορές ανάμεσα στη θεωρία και στην πράξη υπάρχει μια πραγματική άβυσσος. Δε θέλουμε να πέσουμε στο λάθος των πολιτικών που παρουσιάζουν οριστικές λύσεις για όλα τα προβλήματα, λύσεις που στην πράξη αποτυγχάνουν παταγωδώς αφού προσπαθούν να επιβάλουν μια μέθοδο για όλες τις περιπτώσεις, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την ίδια την εξέλιξη της ανθρώπινης ζωής. Εμείς που έχουμε μια υψηλότερη θεώρηση των κοινωνικών προβλημάτων, δεν θα το κάνουμε αυτό. Προσχεδιάζοντας τις ρυθμίσεις, δεν θα παρουσιάσουμε ένα μοναδικό πρόγραμμα που δεν θα επιδέχεται μετατροπές. Αυτές λογικά θα προκύψουν και θα είναι οι ίδιες οι αναγκαιότητες και οι εμπειρίες που θα τις καθορίσουν.
"El Congreso Confederal de Zaragoza - 1936"

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Μια φορά επισκέφθηκε τον τσαγκάρη ένας επιστήμονας-ηθικολόγος για να επισκευάσει τα παπούτσια του. Ο τσαγκάρης τον ρώτησε:
- Πες μου σε παρακαλώ, εσύ ο ίδιος ακολουθείς τις νουθεσίες που δίνεις στον κόσμο μέσα από τα βιβλία σου;
- Όχι βέβαια! Μήπως εσύ, όλα τα παπούτσια που κάνεις για τους πελάτες σου, τα φοράς και ο ίδιος;...

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Τι είναι η φυλή, εκτός από ένα χρήσιμο ψέμα για να καταδιώξεις και να εξολοθρεύσεις τον πλησίον σου; Το 1942 όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν στον παγκόσμιο πόλεμο, ο Ερυθρός Σταυρός αυτής της χώρας αποφάσισε πως δεν θα γίνονταν δεκτό το μαύρο αίμα στις τράπεζες αίματος που διέθετε. Έτσι θα αποφεύγονταν η ανάμειξη των φυλών, απαγορευμένη στο κρεβάτι, να γίνει μέσω μιας ένεσης. Έχει δει ποτέ κανείς μαύρο αίμα;
Eduardo Galeano – «Η μέρα της φυλής έγινε μέρα της συνάντησης»

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Η τροφή ήταν μια από τις πιο άμεσες επαφές μας με τη φύση, αλλά γινόμαστε όλο και περισσότερο εξαρτώμενοι από ένα σύστημα τεχνολογικής παραγωγής στο οποίο τελικά ακόμα και οι αισθήσεις μας έχουν γίνει περιττές. Η γεύση -κάποτε ζωτική για να κρίνουμε την αξία ή την ασφάλεια ενός φαγητού- δεν υπάρχει πλέον ως εμπειρία, αλλά ως πιστοποιητικό σε μια ετικέτα. Συνολικά, η ωφελιμότητα του ό,τι καταναλώνουμε παρακμάζει και γη που κάποτε καλλιεργούνταν για τροφή τώρα παράγει καφέ, σπόρους για αλκοόλ, μαριχουάνα, και άλλα ναρκωτικά δημιουργώντας τις συνθήκες για την ύπαρξη της πείνας. Ακόμα και μη κατεργασμένα φαγητά όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, τώρα γίνονται άνοστα και ομοιόμορφα, γιατί οι απαιτήσεις της διακίνησης, μεταφοράς και αποθήκευσης -όχι διατροφικής αξίας ή ευχαρίστησης- λαμβάνονται πιο πολύ υπόψη. Ο ολικός πόλεμος δανείστηκε από τη γεωργία για να απογυμνώσει εκατομμύρια στρέμματα στη νοτιοανατολική Ασία στον πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά η λεηλασία της βιόσφαιρας εξελίσσεται ακόμα πιο θανατηφόρα στην καθημερινή, πλανητική μορφή της. Η τροφή σαν μια παραγωγική λειτουργία έχει επίσης αποτύχει οικτρά στο πιο προφανές επίπεδό της: ο μισός κόσμος, όπως όλοι ξέρουμε, υποφέρει από υποσιτισμό που κυμαίνεται μέχρι την ίδια τη λιμοκτονία.
John Zerzan – «Γεωργία – ο δαιμονικός κινητήρας του πολιτισμού»

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να γεννηθείτε
αν δεν σας νοιάζει που η ευτυχία
δεν είναι πάντα και τόσο διασκεδαστική
αν δεν σας νοιάζει μια δόση κόλασης
πού και πού όταν όλα πάνε καλά
γιατί ακόμα και στον παράδεισο
δεν τραγουδούν όλη την ώρα.
Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να γεννηθείτε
αν δεν σας νοιάζει που μερικοί άνθρωποι πεθαίνουν
όλη την ώρα ή έστω απλώς λιμοκτονούν κάποιες ώρες
στο κάτω κάτω δεν πειράζει αφού δεν είστε εσείς.
Α, ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να γεννηθείτε
αν δεν σας πολυνοιάζουν λίγα ψόφια μυαλά
στις ψηλότερες θέσεις ή μια δυο βόμβες
πού και πού στα ανεστραμμένα σας πρόσωπα
ή άλλες τέτοιες απρέπειες
απ’ τις οποίες μαστίζεται η κοινωνία μας
με τους διακεκριμένους άνδρες της
και τους κληρικούς της
και τους λοιπούς αστυφύλακες
και τις διάφορες φυλετικές διακρίσεις της
και τις κοινοβουλευτικές ανακρίσεις της
και τις άλλες δυσκοιλιότητες
που η τρελή μας σάρκα θα κληρονομήσει.
Ναι ο κόσμος είναι το καλύτερο μέρος
για ένα σωρό πράγματα όπως το να κάνεις κουταμάρες
και να κάνεις έρωτα
και να είσαι λυπημένος
και να τραγουδάς φτηνά τραγούδια
και να έχεις εμπνεύσεις.

Lawrence Ferlinghetti – «Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να γεννηθείτε»

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Προς Θεσσαλονικείς ιζ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Ως άλλο τρίο (αλλότριο), το ενδιαφέρον -ένδεια φέρον- γεννάει περιπτώσεις περί πτώσης θαυμάτων! Αφήνω τη λεξιλάγνο λεξιπλασία κι εξηγούμαι: κάποτε οι δημοσιο-γράφοντες, έδιναν τα γεγονότα εν τη γενέσει τους, μα το ξεπεράσαμε κι αυτό! Εν μέγα θαύμα συνετελέσθη προ δεκαπενθημέρου, λίγο μετά την ανάρτηση της δεκάτης έκτης επιστολής Φαύλου στο φύλλο και στον ιστότοπο του Εξώστου: αναφερθήκαμε σε γεγονός πριν καν συμβεί! Και μιλώ δια τις πατροπαράδοτες προσαράξεις πλοίων στον κόλπο –δεν είναι κόλπο- της νύμφης (προνύμφης παλιότερα και πεταλούδας μελλοντικά) του Θερμαϊκού. Θα μας ρωτήσουν ευσεβείς τινές αναγνώσται: Υπερέβημεν πλέον τ’ ανθρώπινα και φτάσαμε εις το θείο; Ουχί βέβαια! Ούτε εις το θείο, αλλ’ ούτε εις τον θείο ούτε καν εις θειούχας ενώσεις. Απλώς η ιστορία επαναλαμβάνεται συχνάκις ως φάρσα και κάθε οξυδερκής φαρσέρ μπορεί εύκολα να την προβλέψει ή και να την παραβλέψει. Άλλωστε η ιστορία εκδίδεται –έστω και μέσω βιβλίων- τουτέστιν είναι εκδιδόμενη. Όπως άλλωστε και αυτές ταύτες οι επιστολές που καθ’ έξιν ΚΚΕ (Και Κατ’ Εξακολούθησιν) εκδίδονται περιοδικώς και εισάγουν κενά δαιμόνια (ναι, κενά: άνευ περιεχομένου) κι αντίστοιχες κενοφανείς κενοτομίες.
Ας επιστρέψουμε όμως στον λατρευτό δήμο Θεσσαλονίκης. Κοιτώντας μέσω της οπής των 22 εκατομμυρίων ευρώ (ο ευρών αμοιφθήσεται), βλέπουμε μεταξύ των οδών και αυτή της Γοργούς! Ρωτούσαμε παλαιότερα για τα κριτήρια, μα τα αντελήφθημεν: Η Γοργώ ήταν καλής οικογενείας και εμφανώς φιλικής προς το περιβάλλον. Είχε παππού τον Τάρταρο, μητέρα την Έχιδνα, πατέρα τον Τυφώνα, κι αδέρφια τον Αετό (αυτός, λέει, έτρωγε το συκώτι του Προμηθέα), τον Κέρβερο, τη Σκύλα, τη Χάρυβδη, τον Δράκο (της Κολχίδας) κι άλλους ενδιαφέροντες και trendy (μα κυρίως emo) νέους-νεανίδες της εποχής. Τι να πεις; Τα έχουμε πει περί δήμου και Δείμου…
Όμως, στην ουσία, μία είναι η ουσία. Που αν την αποκτήσει ο Συν (Συν-ουσία), δέον να είμεθα επιμελώς πεπλυμένοι και πανέτοιμοι για το ταξίδι στον άλλο κόσμο που θα γίνει πλέον εφικτός. Προς το παρόν, θα τη βγάλουμε πάλι με την κατάρα που άκριτα αναμασούν όλοι κάθε χρόνο τέτοια εποχή: Καλό Πάσχα! Καλά να πάθουμε…
Θα τα ξαναπούμε τον Μάη (μήνα χαράς των γαϊδουριών). Καλή επ! ανάσταση…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Μπρος στης φάμπρικας την πύλη
ο εργάτης άξαφνα σταματά
τον τράβηξε η καλοκαιριά απ’ το μανίκι
κι όπως γυρνάει
και κοιτάει τον ήλιο
ολοκόκκινο ολοστρόγγυλο
χαμογελώντας στο μολυβένιο του ουρανό

του κλείνει φιλικά το μάτι.
Λοιπόν σύντροφε Ήλιε
δε σου φαίνεται ηλίθιο
τέτοια μέρα να τη δίνεις
στ' αφεντικό;

Jacques Prevert - "Ο χαμένος καιρός"

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Όμως νομίζω ότι πρέπει να γίνουμε ανυπόμονοι, ότι πρέπει να είμαστε ανυπόμονοι. Το κράτος σημαίνει υπομονή και υπό τις δύο έννοιες: υπομονή με την έννοια της αναμονής, περιμένοντας τις επόμενες εκλογές, αναμονή έως ότου χτίσουμε το κόμμα ή την οργάνωση που μπορεί να κερδίσει, επηρεάσει ή πάρει την κρατική εξουσία. Υπομονή επίσης με την έννοια της παθητικότητας, με την έννοια της αποδοχής ότι είμαστε τα αντικείμενα και όχι τα υποκείμενα της κοινωνικής αλλαγής. Δεν μπορούμε να περιμένουμε: η διαδικασία της ανθρώπινης αυτοκαταστροφής είναι πάρα πολύ γρήγορη. Επίσης δεν μπορούμε να περιμένουμε, επειδή η αναμονή είναι στην πραγματικότητα ενεργός συνενοχή: φτιάχνουμε την κεφαλαιοκρατία κάθε ημέρα και πρέπει να σταματήσουμε να την φτιάχνουμε. Άρνηση.
Η πρώτη ερώτηση είναι πώς αρνούμαστε και πώς ενισχύουμε αυτές τις αρνήσεις; Και άρνηση σημαίνει ανυπομονησία, σπάζοντας τον χρόνο, σπάζοντας την ιστορία. Αλλά το προφανές πρόβλημα με την άρνηση είναι ότι εάν αρνούμαστε να υπηρετήσουμε το κεφάλαιο, απειλούμαστε με λιμοκτονία. Η υπαγωγή στο κεφάλαιο είναι η πρόσβασή μας στα μέσα της επιβίωσης. Εάν αρνούμαστε να υπαχθούμε πώς μπορούμε να επιζήσουμε; Εδώ νομίζω ότι η άρνηση πρέπει να συμπληρωθεί με την ανάπτυξη ενός εναλλακτικού πράττειν, ενός πράττειν μέσω εναλλακτικών κοινωνικών σχέσεων. Και ναι, εδώ είναι ένα θέμα υπομονής. Αυτό είναι το δύσκολο μέρος. Αλλά η υπομονή πρέπει να γίνει κατανοητή ως ενίσχυση της ανυπομονησίας, όχι ως καταστολή της. Η παραδοσιακή επαναστατική θεωρία είναι ο αντίστροφος τρόπος: πρέπει να περιμένουμε μέχρις ότου ο καιρός είναι ώριμος, να περιμένουμε την επόμενη σημαντική κρίση της κεφαλαιοκρατίας, να περιμένουμε έως ότου το κόμμα χτιστεί, και τα λοιπά: η ανυπομονησία υπάγεται στην υπομονή. Νομίζω ότι αυτός είναι ο λανθασμένος τρόπος. Η υπομονή πρέπει να υπαχθεί στην αντι-κεφαλαιοκρατική ανυπομονησία, η φρόνηση της εμπειρίας πρέπει να εξυπηρετεί την ανυπομονησία της νεότητας.
John Holloway

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Τσέπωσαν κρατικό χρήμα και απολύουν εργαζόμενους
Οι στυγνοί καπιταλιστές της Περισσός ΑΕ

Την Πέμπτη 2 Σεπτέμβρη, από το «Ριζοσπάστη» πληροφορηθήκαμε ότι την προηγούμενη μέρα η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου, η Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων Μισθωτών Γραφικών Τεχνών Τύπου και Συναφών Επαγγελμάτων και το Σωματείο Εργαζομένων στα Πρακτορεία Τύπου, με κοινή παράσταση διαμαρτυρίας στην «Ελευθεροτυπία», απαίτησαν την άμεση ανάκληση των 20 απολύσεων στα τυπογραφεία της εφημερίδας, που είχε ανακοινώσει η ιδιοκτησία της δυο μέρες πριν. «Η εργοδοσία της Χ.Κ. Τεγόπουλος ("Ελευθεροτυπία")… πετάει τους εργαζόμενους στο δρόμο σα στυμμένες λεμονόκουπες, καλώντας τους να πληρώσουν αυτοί τα σπασμένα της κρίσης που δημιούργησαν τα υπερκέρδη του κεφαλαίου», σημείωνε σε ανακοίνωσή της η Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων, που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ. Σηκώνοντας ψηλά τη σημαία της ταξικής αδιαλλαξίας, σημείωνε ο «Ριζοσπάστης»: «Στη χτεσινή παράσταση διαμαρτυρίας, τα μέλη των ταξικών συνδικάτων, σημείωσαν την ανάγκη "να ανακληθούν τώρα οι απολύσεις, να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση τους" και ταυτόχρονα κάλεσαν όλους τους εργαζόμενους, την ερχόμενη Κυριακή, 5 Σεπτέμβρη, σε ανοιχτό Διοικητικό Συμβούλιο στα γραφεία του Σωματείου για "να οργανώσουμε τον αγώνα μας για τις απολύσεις και την υπογραφή ικανοποιητικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας 2010". Την ίδια στιγμή, απαίτησαν συνάντηση με την εργοδοσία, η οποία, ωστόσο, ήταν… άφαντη».
Μέσα στον Αύγουστο, κυκλοφορούσαν στο Ιντερνετ πληροφορίες, ότι 20 απολύσεις έκανε στα τέλη Ιούλη και η «Τυποεκδοτική ΑΕ» του Περισσού, η οποία –σύμφωνα μ’ αυτές τις πληροφορίες– θα προχωρούσε σε απολύσεις 20 εργαζόμενων το μήνα μέχρι και τον Οκτώβρη. Επειδή είναι πάγια αρχή της εφημερίδας μας να μη δημοσιεύει πληροφορίες που δεν έχει επιβεβαιώσει, ψάχναμε το θέμα για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Από τη δύσκολη θέση μας έβγαλε η Αλέκα Παπαρήγα, η οποία σε συνέντευξή της στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ, την περασμένη Δευτέρα, επιβεβαίωσε τις πληροφορίες για τις 20 απολύσεις, συνοδεύοντας την επιβεβαίωση με ένα πολύ… πρωτότυπο σκεπτικό: «Είναι επιχείρηση που δρα μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής αγοράς και επομένως έχει όλες τις αντίστοιχες δυσκολίες. Σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου γίνονται απολύσεις. Είμαστε στόχος μιας επίθεσης που μας παρουσιάζει ως μια κερδοφόρα επιχείρηση. Εμείς έχουμε μεγάλη συρρίκνωση των εργασιών μας. Εμείς παλεύουμε κατά του καπιταλισμού. Θα κλείσουν και μεγάλες επιχειρήσεις. Μας περιμένουν στη γωνία με επιθέσεις των τελευταίων χρόνων που αφορούν στην Τυποεκδοτική»!!!
Τι να πρωτοσχολιάσεις εδώ; Και μόνο το ότι η Παπαρήγα οχυρώνεται πίσω από τις απολύσεις που κάνουν όλες οι επιχειρήσεις του κλάδου, αποτελεί παραδοχή του ότι η κομματική τους επιχείρηση δεν είναι παρά μια καπιταλιστική επιχείρηση του εκδοτικού-εκτυπωτικού κλάδου. Απολύουν οι άλλοι, απολύουμε κι εμείς, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Πριν σχολιάσουμε οτιδήποτε, θυμίζουμε ότι είχαν προηγηθεί περικοπές μισθών στο «Ριζοσπάστη», τις οποίες είχαν δικαιολογήσει πολιτικά, λέγοντας ότι αφορούν τη λειτουργία του κόμματος και ότι έγιναν εθελοντικά, μπερδεύοντας την κομματική λειτουργία με τα εργασιακά θέματα. Ας μας πουν, όμως, τι επιτέλους είναι η «Τυποεκδοτική»; Τώρα μας λένε ότι είναι «επιχείρηση που δρα μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής αγοράς». Στο ντιμπέιτ του περασμένου Σεπτέμβρη, όμως, η Παπαρήγα έλεγε ότι δεν είναι καπιταλιστική επιχείρηση: «Εμείς, ακριβώς επειδή δε θέλουμε να εξαρτιόμαστε από τον εκβιασμό επιχειρηματιών, προσπαθούμε –ιδιαίτερα στον τομέα της προπαγάνδας και των εκδόσεων– να έχουμε τη δική μας αυτοδυναμία». Αν δεν είναι επιχείρηση που αποβλέπει στο κέρδος, αλλά μόνο στην κομματική αυτοδυναμία στον τομέα των εκδόσεων, τότε δεν θα έπρεπε να απολύει εργάτες μόλις έπεσε ο τζίρος. Αυτά τα κάνουν οι τυπικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Εχει μήπως καμιά διαφορά ο άνεργος-απολυμένος από την «Τυποεκδοτική» από τον άνεργο-απολυμένο από την «Ελευθεροτυπία»; Ιδια δεν είναι η ανεργία και για τον ένα και για τον άλλο; Γιατί τα «ταξικά συνδικάτα» έκαναν παρέμβαση στην «Ελευθεροτυπία», όχι όμως στην «Τυποεκδοτική»; Τον ίδιο αριθμό εργαζόμενων δεν απέλυσαν;
Το έχουμε γράψει και άλλες φορές. Η «Τυποεκδοτική» είναι μια τυπική καπιταλιστική επιχείρηση, από τις μεγαλύτερες (αν όχι η μεγαλύτερη) του κλάδου. Για να μπορέσει να λειτουργήσει σαν τέτοια, να κάνει μπίζνες και να εισπράττει δωρεάν κρατικό χρήμα (όπως κάθε μεγάλη καπιταλιστική επιχείρηση), η ηγεσία του Περισσού διαχώρισε το «Ριζοσπάστη» από την «Τυποεκδοτική». Το 1996 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), η «Τυποεκδοτική ΑΕ» πήρε δωρεάν κρατική επιχορήγηση 1,6 δισ. δραχμές, για να προχωρήσει στη μετεγκατάστασή της στο Κρυονέρι, στις εγκαταστάσεις του «Κολλάρου», τις οποίες αγόρασε. Το 2006 (κυβέρνηση ΝΔ), η «Τυποεκδοτική ΑΕ» πήρε νέα δωρεάν κρατική επιχορήγηση για να προχωρήσει σε εκσυγχρονισμό.
Η «Τυποεκδοτική» υπήχθη στις διατάξεις του αναπτυξιακού νόμου στις 15.11. 2006 με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ 1762, 5.12. 2006). Η κατηγορία της επένδυσης ήταν «εφοδιαστική αλυσίδα» και το ύψος της 1.098.560 ευρώ, εκ των οποίων τα 329.568 ευρώ ήταν κρατική επιχορήγηση (30% της επένδυσης). Με την επένδυση αυτή υποτίθεται ότι θα δημιουργούνταν πέντε (αριθμός 5) νέες θέσεις απασχόλησης! Ενα μήνα αργότερα, στις 28 Δεκέμβρη του 2006, η επιχείρηση του Περισσού παίρνει νέο πακέτο, τριπλάσιου ύψους (ΦΕΚ 569, 20.4. 2007). Υπάγεται πάλι στον «αναπτυξιακό» νόμο, για ε-πένδυση που περιγράφεται ως «Αναβάθμιση της ποιότητας των παραγόμενων προϊόντων ή/και υπηρεσιών», ύψους 3.367.944 ευρώ, εκ των οποίων 1.010.383 ευρώ κρατική επιχορήγηση (30%). Νέες θέσεις εργασίας (κρατηθείτε) εφτά (αριθμός 7)!
Η δεύτερη αυτή επένδυση, το χοντρό πακέτο, ολοκληρώνεται τον Αύγουστο του 2009, όπως φαίνεται από τη σχετική υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 1888, 4.9.2009). Το συνολικό ύψος της επένδυσης μειώνεται ελαφρά και η επιχορήγηση ορίζεται στο ποσό των 906.483 ευρώ, τα οποία και πήραν. Πόσες νέες θέσεις εργασίας δημιούργησαν; Καμία! Δεν αναφέρεται τίποτα στην απόφαση για την ολοκλήρωση της επένδυσης, όπως γίνεται με κάθε επένδυση που ολοκληρώνεται. Ομως, από την «Ετήσια Οικονομική Εκθεση για την περίοδο από 1 Ιανουαρίου έως 31 Δεκεμβρίου 2009», που κατέθεσε η «Τυποεκδοτική», όπως κάθε ΑΕ, πληροφορούμαστε τα εξής: «Το απασχολούμενο στη Εταιρεία προσωπικό κατά την 31/12/2009 ανέρχεται σε 347 άτομα, ενώ κατά την 31/12/2008 ανερχόταν σε 377 άτομα». Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Οτι ο Περισσός εξαπάτησε το ελληνικό κράτος και τσέπωσε την επιχορήγηση, όπως κάνουν όλοι οι καπιταλιστές. Οχι μόνο δεν δημιούργησε αυτές τις ελάχιστες θέσεις εργασίας που είχε υποχρέωση, βάσει της συμφωνίας του με το κράτος, αλλά μείωσε το προσωπικό του κατά 30 άτομα! Και τώρα απολύει κι άλλους. Και βέβαια, τα κρατικά όργανα έκαναν τα στραβά μάτια, όπως κάνουν για όλες τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις.
Ας ληφθεί υπόψη ότι το μικρό πακέτο, με το οποίο δεν ασχολήθηκαν, προκειμένου να ολοκληρώσουν το χοντρό πακέτο, δεν το έχασαν. Μολονότι πέρασαν τα τρία χρόνια, η Κατσέλη τους υπέγραψε (ΦΕΚ 2514, 22.12.2009) μια γελοία τροποποίηση της σύμβασης, μειώνοντας το ποσό της επένδυσης κατά μερικές εκατοντάδες ευρώ (!), ώστε να πάρουν αναβολή και να μπορέσουν να απορροφήσουν και αυτό το πακέτο την τρέχουσα τριετία.
Πώς θα χαρακτήριζε η ηγεσία του Περισσού μια καπιταλιστική επιχείρηση, που παίρνει διαδοχικές κρατικές επιχορηγήσεις και όχι μόνο δεν αυξάνει –έστω και λίγο– τις θέσεις εργασίας, αλλά τις μειώνει; Ας δώσουν το χαρακτηρισμό στην κομματική τους επιχείρηση. Μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξουν σοσιαλιστικές νησίδες. Ενα κόμμα που επιλέγει να στήσει καπιταλιστικές επιχειρήσεις θα συμπεριφερθεί ως στυγνός εργοδότης, φορτώνοντας την κρίση στις πλάτες των εργατών. Αυτό κάνει και η ηγεσία του «Κ»ΚΕ.
ΥΓ: Εννοείται πως στο «Ριζοσπάστη» δεν γράφτηκε λέξη από τις συγκεκριμένες αναφορές της Παπαρήγα στη ΝΕΤ.

εφημερίδα "Κόντρα"

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Ο διανοούμενος πρέπει να ανησυχεί, πρέπει να δείχνει την αθλιότητα του κόσμου, πρέπει να προκαλεί με την ανεξαρτησία του, να εξεγείρεται εναντίον όλων των μορφών καταπίεσης -φανερών ή λανθανουσών- εναντίον όλων των μορφών χειραγώγησης. Πρέπει να θέτει εν αμφιβόλω τα συστήματα, τις εξουσίες με τους λόγους τους και να δείχνει τα ψεύδη τους. Να γιατί ο διανοούμενος δεν ανταποκρίνεται σε κανένα ρόλο στον οποίο θέλαμε να τον περιορίσουμε. Να γιατί δεν πρέπει να ανταποκρίνεται σε καμιά ιστορία γραμμένη από νικητές. Ο διανοούμενος δεν πρέπει να συμβιβάζεται. Πρέπει να αναστατώνει, να παραβιάζει, πρέπει να μένει αταξινόμητος.
Václav Havel

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

- Δε μπορώ να βγω με παρέες και να ανεχθώ για πάρα πολύ ώρα να μιλάω για πράγματα που δε με ενδιαφέρουν. Δε μπορώ να υποκρίνομαι.
- Το 1987 είχα γράψει ότι είναι ντροπή για ένα 18χρονο παιδί που ακούει μουσική να μην ξέρει ποιος είναι ο Jimi Hendrix. Σήμερα δεν ξέρω αν μπορώ να πω κάτι ανάλογο. Φοβάμαι ότι η μουσική δεν παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή των νέων παιδιών. Με στενοχωρεί αυτό. Πολύ.
- Το rock ‘n’ roll ό,τι ήταν να κάνει το έκανε. Δε μπορεί πια να αλλάξει τον κόσμο. Είναι γέρικο. Σαν εμένα.
- Μεγάλωσα στα 60s, ακούγοντας τον αμερικάνικο σταθμό. Ήταν μία δεκαετία πριν δημιουργηθούν τα fm. Οι σταθμοί τότε, δίπλα στους Beatles έπαιζαν Supremes και αμέσως μετά ένα απλό pop τραγουδάκι σαν το "Sugar sugar" των Archies. Έτσι έμαθα να μου αρέσουν όλα τα τραγούδια, το καθένα γι’ αυτό που είναι. Σε μια ελαφριά στιγμή θα ακούσω τους Monkees. Σε μια άλλη, πιο ουσιαστική θα ακούσω Frank Zappa. Αυτό ήθελα να περάσω πάντοτε και στους ακροατές μου.

Γιάννης Πετρίδης
(από συνέντευξη στο music portal “mic”)

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Προς Θεσσαλονικείς ιστ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Το έργο των προσαράξεων πλοίων στα αβαθή του Θερμαϊκού δεν είναι καινούργιο, άσχετα αν οι αμνήμονες και ανιστόρητοι καρεκλοκένταυροι, θεσιθήρες και άλλα αντιπαθή τρωκτικά έχουν την τάση να παρουσιάζουν κάθε τι σαν «μεμονωμένο περιστατικό». Από τις δεκάδες προσαράξεις που έχουν γίνει μέσα στα χρόνια στον «μπάτε σκύλοι αλέστε» ερυθροφώτιστο κόλπο της ερωτικής πλην φτωχομάνας νυφούλας του Θερμαϊκού, καταγράφουμε μία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον: Ήταν 26 Οκτωβρίου του 1931. Τίποτε δεν προμήνυε ακόμη την γέννηση των Παπαγεωργόπουλου - Ψωμιάδη, όταν το θωρηκτό Αβέρωφ προσάραξε στα αβαθή του Καραμπουρνού. Το θρυλικό πλοίο μετέφερε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη. Λιγότερο από δέκα μέρες αργότερα -στις 4 Νοεμβρίου- παραιτήθηκε λόγω αυτής ακριβώς της προσάραξης ο υπουργός Ναυτικών ενώ αντικαταστάθηκε και ο αρχηγός του στόλου! Στη σημερινή φάση –αφασία- της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ», όπως λένε κάποια καλολαδωμένα γρανάζια της, τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν. Πλοία χάνονται στον βυθό του Αιγαίου με 450 τόνους πετρέλαιο –λέγε με Sea Diamond που έγινε shit diamond-, ελικόπτερα και μαχητικά αεροπλάνα πέφτουν, ζαρντινιέρες ζωντανεύουν στο μαγαζάκι του τρόμου –δρόμου- γίνεται της Πόπης αλλά όλοι εκεί, αμετακίνητοι! Ακούνητα στρατιωτάκια που φυλάττουν αλλότριες Θερμοπύλες. Ευθύνη δεν φέρει κανείς! Όσο για την ευθιξία, έχει καταπλακωθεί και συνθλιβεί οριστικά κάτω από επάλληλες διαστρωματώσεις λίπους, ορατού τε και αοράτου.
Τι θέλω να πω με τα παραπάνω; Είναι προφανές Watson! Ότι η έννοια της ατομικής ευθύνης τείνει να καταργηθεί στα πλύνε-βάλε μυαλά των τηλεναρκομανών ανθρώπων, που έχοντας λερωμένη τη φωλιά μας, προσπαθούμε να μεταθέτουμε τα πάντα σε μια αφηρημένη –όσο και πρόστυχη- συλλογική ευθύνη. Κάτι που θα ήταν απλούστερο κι εντιμότερο αν ονομάζαμε συνενοχή. «Ο κόσμος τρελάθηκε», «ο κόσμος είναι κακός» κι άλλα τέτοια εκστομίζει ο καθένας μας, λες κι ο ίδιος στέκει έξω από τον κόσμο. Για ατομική ευθύνη ούτε λόγος…
Κατά τ’ άλλα, η οπισθοδρομική κομπανία των προοδευτικών και λοιπών διασκεδαστικών δυνάμεων, μας έπρηξε τα mailbox με το να στέλνει μηνύματα για να σβήσουμε τα φώτα το περασμένο Σάββατο. Ίσως για να μην φαίνονται οι ενοχές. Ίσως αυτές οι επαναστατικές ενασχολήσεις ν’ αναστέλλουν και την κάθοδό της στο δρόμο. Ίσως πάλι και για πλάκα…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Ό,τι προς παντός θέλωμεν, είναι η καταστροφή της ενεστώσης κοινωνίας. Είναι δε φανερόν ότι η πείρα θα μας οδηγήση εις την εκλογήν των μέσων. Αλλ’ ούτως ενεργούντες θα φέρωμεν πρακτικόν αποτέλεσμα αντί να χάνωμεν τον καιρόν μας εις ενώσεις ως επί το πλείστον αγόνους, όπου έκαστος θέλει να υπερισχύη η ιδέα του ή -το συνυθέστερον- αποχωρίζονται χωρίς ν’ αποφασίσουν τίποτε, τουθ’ όπερ σχεδόν πάντοτε καταλήγει εις το να δημιουργή τόσας διαφωνούσας μερίδας όσαι είναι και αι παρουσιαζόμεναι ιδέαι-μερίδες, αίτινες γενόμενοι εχθραί δεν βλέπουν πλέον τον κοινόν εχθρόν, την αριστοκρατικήν κοινωνίαν, αλλ’ αλληλομαχούσι...
Jules Grave
(μετάφραση: Ομάδα "Επί τα πρόσω" - Πάτρα 1898)

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Καθώς δολοφονείτε τις μικρές βιετναμέζες
και τους χωρικούς μες στα ίδια τα χωράφια τους
καίγοντας και ξεκοιλιάζοντας
δηλητηριάζοντας και αφανίζοντας
τόσο πιο συστηματικά κυνηγάω βαθιά στην καρδιά μου
τον «αμερικανό» εαυτό μου.
Δεν θα τον αφήσω να ζήσει, τον «αμερικανό».
Θα τον αφανίσω, ο κύριος «Χ»
είναι ήδη προ πολλού νεκρός.
Δεν θα αφήσω να περάσει και στα παιδιά μου
μα θα τους δώσω αντίθετα τον Αρχηγό Γιοζέφ
τις αγέλες των βουβάλων, τον Iσί
το γεράκι και τα έλατα,
τον Βούδα, τα ίδια τα γυμνά κορμιά τους
για να κολυμπήσουν, να χορέψουν
και να τραγουδήσουν.
Καθώς σκοτώνω μέσα μου τον άσπρο εαυτό μου
τον «αμερικανό»
και χορεύω τον Χορό των Πνευμάτων
να φέρω πίσω σε τούτη την ήπειρο
το χόρτο και τα ποτάμια της
να συνθλίψω τα λαρύγγια σας ενώ κοιμάστε.
Τούτη τη μαγεία απεργάζομαι
τούτη την αγάπη προσφέρω
που τα δικά μου παιδιά ίσως θα εξαπλώσουν
και τα δικά σας μάλλον μήτε καν θα καταλάβουν!
Gary Snyder - "Ένα ανάθεμα προς τους ανθρώπους του Πενταγώνου"

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Η παραγωγή γίνεται για το κέρδος και όχι για τη χρήση. Δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση ότι όλοι οι πρόθυμοι και ικανοί για εργασία άνθρωποι θα βρίσκουν πάντα δουλειά -πάντα υπάρχουν στρατιές ανέργων. Ο εργάτης πάντα φοβάται ότι θα χάσει τη δουλειά του. Η τεχνολογική πρόοδος έχει συχνά σαν αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ανεργία αντί να ξαλαφρώνει τους εργάτες από την πολλή δουλειά. Το κίνητρο του κέρδους μαζί με τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους καπιταλιστές, είναι υπεύθυνα για την αστάθεια στην συσσώρευση και χρησιμοποίηση του κεφαλαίου, πράγμα που οδηγεί σε συνεχώς αυξανόμενες σοβαρές κρίσεις. Ο απεριόριστος ανταγωνισμός οδηγεί στην τεράστια φθορά εργασίας και στον ευνουχισμό της κοινωνικής συνείδησης των ατόμων. Αυτόν τον ευνουχισμό των ατόμων τον θεωρώ σαν το μεγαλύτερο κακό του καπιταλισμού. Όλο το εκπαιδευτικό σύστημα πάσχει από αυτό. Μια υπερβολική ανταγωνιστική διάθεση μπολιάζεται στον φοιτητή που μαθαίνει να λατρεύει την άπληστη επιτυχία σαν προϋπόθεση για την μελλοντική καριέρα...
Albert Einstein

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Αφιερωμένο στα μπουντρούμια της "γνώσης", στα παιδοφυλακτήρια, στα θλιβερά κάτεργα διαιώνισης της μεσαιωνικής πνευματικής πανούκλας, που αυτό τον καιρό ξεσκονίζονται...

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Όμως υπάρχουν ακόμα λίγοι άνθρωποι
που δεν είναι κόλαση η ζωή τους
υπάρχει το μικρό πουλί ο κιτρινολαίμης
η Fraülein Ramser
και πάντοτε του ήλιου οι απομείναντες
οι ερωτευμένοι με ήλιο ή με φεγγάρι

ψάξε καλά βρες τους, Ποιητή!
κατάγραψέ τους προσεχτικά
γιατί όσο παν και λιγοστεύουν
λιγοστεύουν

Μίλτος Σαχτούρης - "Οι απομείναντες"

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Προς Θεσσαλονικείς ιε΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Όπως με ενημερώνουν από το κοντρόλ, την επαύριον αφικνύεται η άνοιξις. Ήτις είναι χοντρούλα κατά Δουρδουμπάκη και δεν μας λυπάται κατά Ζερβουδάκη-Γλυκερία. Ήτοι, προκύπτει έτσι ως το δεύτερο χοντρό στοιχείο που δεν μας λυπάται μετά τον πρωθυπουργό, πλην όμως ο δεύτερος διατείνεται ότι το κάνει για καλό μας –ας μην κλαύσω συγκεκινημένος ενώπιόν σας- ενώ η άνοιξη το κάνει όντως. Άλλωστε μία άνοιξη τον έφερε κι αυτόν, αποδεικνύοντας την αλήθεια των λόγων μας, μια άνοιξη με το «πάρτι-πάρτι στις εφτά του Μάρτη», θυμάστε; Που έγινε «κλάμα-κλάμα, ένα ατέλειωτο δράμα, φοβέρα-φοβέρα, τρόμος στην κάθε μέρα» σύμφωνα με το τσούξιμο που αισθανόμαστε όπως και καθίσουμε και όπως κι αν κοιτάξουμε… Όπως κι αν το κάνουμε, είμεθα με την άνοιξη και ουχί με τον πρωθυπουργό (όχι μόνο τον συγκεκριμένο, ημείς δεν κάνομε ρατσιστικάς ή άλλας διακρίσεις). Άλλωστε η άνοιξη θα επανέρχεται κάθε χρόνο εις τους αιώνας, ενώ για τον πρωθυπουργό: χλωμό! Ακόμα και για του χρόνου…
Θα κλείσομε με πολιτικότσαρκα. Εσάρκαζα στην προηγούμενη επιστολή -καθώς και σε πλείστες όσες άλλες- για την αναπηρία του κυνωνικού σώματος και την αδυναμία του να εγκαταλείψει τον καναπέ και να διεκδικήσει έστω το να μην τσούζει το απευθυσμένο του από τις εξουσιαστικές δραστηριότητες. Την ίδια ώρα, αποκόμματα από κόμματα αντιμάχονται αποκτήματα από κτήματα. Ο Σαρκοζί σαρκοζεί, ζει τρώγοντας τις σάρκες ενός κυνωνικού σώματος που σαρκάζει εκ του ασφαλούς (ass-φαλλούς). Ο Καραμάν αλή και οι σαράντα κλέφτες αποτελειώνουν τη θνησιγενή ψωροκώσταινα. Τα σκόρπια Σκόπια αποδεικνύουν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Τι ντροπή, μα τον μανιτού! Αιδώς Αργείοι, έγραφαν τα αυτοσχέδια πλακάτ στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία που βούλιαξε, αυτή τη φορά όχι την πόλη αλλά την τράτα που μετέφερε τους ένιους διαμαρτυρόμενους. Μα τι δουλειά έχουν οι Αργείοι και γιατί θα πρέπει να αιδημονούν; Έχουμε μπερδέψει (εκτός από τις βούρτσες κλπ.) εδώ την αιδώ με το αιδοίο. Αι δύο ΥπΕξ Ελλάδος και ΗΠΑ, Κοντολίζα και Ψηλοντόρα, θα βρουν την άκρη στο πρω(κ)τεύον ζήτημα.
«Πού είναι η πολιτεία;», αναρωτιούνται κάποιοι. Μα στο Φιλίππειο αδελφοί μου, εκεί είναι η πολιτεία. Και από κάτω, όπως πάντα, τα μαμούνια (live ή μη).
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)