Τα κτήνη (λέξη παραγόμενη εκ του "κτώμαι") δεν μετανοούν, δεν ζητούν ουδέποτε συγνώμη. Τα παιδιά ξελασπώνουν πάντα τις ανομίες μας. Και στα διαλείμματα των αγώνων και της αγωνίας τους, οι συνοδοιπόροι του δολοφονημένου Αλέξη γράφουν:

"ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, «κουκουλοφόροι», «γνωστοί-άγνωστοι». ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ. Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι… Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας. Έχουμε ορμή -μη σταματάτε την ορμή μας. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη «βιτρίνα», παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ. Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. ΜΑΤΑΙΑ. Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε. Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ. Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω; ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα. ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας."