Η πίστη στη δήθεν δημιουργική ικανότητα της εξουσίας, στηρίζεται σε μια τεράστια αυταπάτη. Η εξουσία αυτή καθεαυτή είναι εντελώς ανίκανη να δημιουργήσει ο,τιδήποτε, επειδή στηρίζεται εξ ολοκλήρου στη δημιουργική δραστηριότητα των υπηκόων της, αν υποθέσουμε ότι αυτή υπάρχει. Τίποτε δεν είναι περισσότερο εσφαλμένο από τη διαδεδομένη αντίληψη περί του κράτους ως του πραγματικού δημιουργού της προόδου του πολιτισμού. Η αλήθεια βρίσκεται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Το κράτος λειτούργησε από τις απαρχές του αναχαιτιστικά και με φοβερή καχυποψία απέναντι στην ανάπτυξη κάθε ανώτερης μορφής πολιτισμού. Τα κράτη δεν δημιουργούν κανένα πολιτισμό, αντιθέτως συχνά καταστρέφονται από ανώτερες μορφές πολιτισμού. Η εξουσία και ο πολιτισμός είναι στην πιο βαθιά τους σημασία ασυμφιλίωτοι εχθροί. Η δύναμη της πρώτης συμβαδίζει πάντα με την αδυναμία του δεύτερου.

Η πολιτική εξουσία πάντοτε λαχταρά την ομοιομορφία. Βάσει αυτής της ηλίθιας επιθυμίας για διευθέτηση και έλεγχο όλων των κοινωνικών γεγονότων σύμφωνα με μια καθορισμένη αρχή, η πολιτική εξουσία ανυπομονεί πάντοτε να περιστείλει όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες μέσα σε μία και μόνο φόρμα. Έτσι, έρχεται σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με τις δημιουργικές δυνάμεις κάθε ανώτερου πολιτισμού, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τη διηνεκή αναζήτηση νέων μορφών και νέων οργανωτικών σχημάτων και ως εκ τούτου στηρίζεται σαφέστατα στην ποικιλία και στην ιδιαιτερότητα των ανθρώπινων εγχειρημάτων, εν αντιθέσει με την πολιτική εξουσία που στηρίζεται σε ακινητοποιημένα σχήματα.

Rudolph Rocker - "Εθνικισμός και πολιτισμός"