Κάθε προνομιούχα θέση, κάθε προνόμιο, έχουν σαν ιδιαίτερο γνώρισμα το ότι σκοτώνουν το πνεύμα και την καρδιά των ανθρώπων. Ο προνομιούχος άνθρωπος -είτε πολιτικά είτε οικονομικά- είναι ένας άνθρωπος διεφθαρμένος στην καρδιά και στο πνεύμα. Κι αυτός είναι ένας κοινωνικός νόμος που δεν δέχεται καμιά εξαίρεση και που είναι εφαρμόσιμος τόσο σε ολόκληρα έθνη όσο και σε τάξεις, ομάδες κι άτομα… Ένα επιστημονικό σώμα στο οποίο θα είχαν εμπιστευθεί τη διακυβέρνηση της κοινωνίας, πολύ σύντομα θα κατέληγε να μην αφοσιώνεται πια στην επιστήμη, αλλά σε μια τελείως διαφορετική υπόθεση. Κι η τελευταία, όπως στην περίπτωση όλων των κατεστημένων εξουσιών, θα ήταν η ίδια της η αυτοδιαιώνιση, κάνοντας την κοινωνία που του έχει εμπιστευθεί την τύχη της όλο και πιο ηλίθια και –συνακόλουθα- να έχει μεγαλύτερη ανάγκη τη διακυβέρνηση και την καθοδήγησή του…
Η μάζα των ανθρώπων στην καθημερινή ζωή της παραδέχεται την κυριαρχία της κοινής λογικής –του αθροίσματος δηλαδή των γενικά αναγνωρισμένων φυσικών νόμων- σχεδόν απόλυτα… Η δύναμη του συλλογικού αισθήματος ή δημόσιου πνεύματος, αποτελεί ακόμα και τώρα μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Ακόμα κι οι άνθρωποι που δεν διστάζουν να διαπράξουν εγκλήματα, σπάνια τολμάνε να το προκαλέσουν, να συγκρουστούν μαζί του ανοιχτά. Θα κοιτάξουν πώς να το ξεγελάσουν και θα φροντίσουν να μην το προσβάλλουν φανερά, εκτός κι αν έχουν την υποστήριξη μιας μειονότητας, μεγαλύτερης ή μικρότερης. Κανένας άνθρωπος, όσο ισχυρός κι αν πιστεύει πως είναι, δεν θα έχει ποτέ το σθένος να υποφέρει την ομόφωνη περιφρόνηση της κοινωνίας. Κανένας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να αισθάνεται ότι τον στηρίζει η συναίνεση κι η εκτίμηση τουλάχιστον ενός τμήματος της κοινωνίας. Ένας άνθρωπος θα πρέπει να ωθείται από μια τεράστια και πολύ ειλικρινή πεποίθηση, για να βρει το κουράγιο να μιλάει και να πράττει αντίθετα με την αντίληψη όλων των άλλων κι ένας εγωπαθής, αχρείος και δειλός άνθρωπος ποτέ δεν θα έχει τέτοιο κουράγιο.

Mikhail Bakunin - "Θεός και κράτος"