Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Το λαϊκό κλισέ, αρκετά διαδομένο ακόμα σε πολλές χώρες, που παρουσιάζει τον διανοούμενο σαν ένα ον ερμαφρόδιτο και αόριστα ύποπτο, με κάποιο στοιχείο επιπολαιότητας και μικροψυχίας, προϊόν εξαγόμενο και κατασκευαζόμενο από τη βιομηχανία ειδών πολυτελείας του Παρισιού, όπως όλα τα ακριβά αντικείμενα που δε χρησιμεύουν σε τίποτα, βεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι οι κυρίαρχες ιδέες είναι οι ιδέες των κυρίαρχων τάξεων: κατά περίσταση, ή ιδέα αυτή αντιστοιχεί σε μια κοινωνική πραγματικότητα, τον παραδοσιακό πουλημένο κονδυλοφόρο των λατινοαμερικάνικων ολιγαρχιών των αρχών του αιώνα. Βλέπουμε πράγματι εδώ την αστική πρακτική να εντυπώνεται, να αναπαράγεται, να υιοθετείται από την αυθόρμητη ιδεολογία των λαϊκών μαζών και να επηρεάζει ακόμα και την περισσότερο επεξεργασμένη ιδεολογία απ’ τις πρωτοπορίες, που ωστόσο θέλουν να είναι μαρξιστικές - λενινιστικές.
Regis Debray – «Τουπαμάρος - Η κριτική των όπλων»

2 σχόλια:

chrismos είπε...

"Στους αστούς κριτική να κάνουμε (λέγε με Ρεσάλτο), ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ! Του γουρουνιού του αστισμού να κόψουμε πρέπει τα πόδια!"
Κι αλάργα μην οι λαϊκές μάζες υιοθετήσουν τις απόψεις του "Νέου Εθνικού Μετώπου".
Η "Νέα" κυρίαρχη ιδεολογία, όπως λέει κι ο κ. Debray, αποτυπώνεται και υιοθετείται με μεγάλη ευκολία από τις πλατιές λαϊκές μάζες.

theogrocer είπε...

Τους αστούς πρέπει να τους συνενώσουμε οριστικά με την BP και να τους κάνουμε ΒΡαστούς. Με τον δε μέλανα ζωμό που θα προκύψει, μπορούμε να ταΐσουμε τα αυτιστικά της "νέας" κυρίαρχης ιδεολογίας -μια πουταναφέρατε- με την ελπίδα κάποτε να μεγαλώσει ο εγκέφαλός τους.