Είμαστε σαν ηθοποιοί που μας αμόλησαν σ' αυτό τον κόσμο να ψάξουμε ένα φάντασμα και που ψάχνουμε ασταμάτητα μια μισοσχηματισμένη σκιά της χαμένης μας πραγματικότητας. Όταν οι άλλοι απαιτούν να γίνουμε αυτό που θέλουν αυτοί να γίνουμε, μας αναγκάζουν να καταστρέψουμε αυτό που πραγματικά είμαστε. Είναι μια ραφιναρισμένη μορφή φόνου. Οι πιο στοργικοί γονείς και συγγενείς τον διαπράττουν με το χαμόγελο στα χείλη…
Δίνω στους ανθρώπους εικόνες φέρνω στην επιφάνεια μνήμες μιας ελευθερίας που είναι ακόμα εφικτή, σαν τις Πόρτες (Doors). Αλλά μπορούμε μόνο να ανοίξουμε τις πόρτες, δεν μπορούμε να τραβήξουμε τους άλλους μέσα από αυτές. Δεν μπορώ να τους ελευθερώσω αν δεν θέλουν οι ίδιοι να ελευθερωθούν. Ίσως οι πρωτόγονοι άνθρωποι είχαν λιγότερα σκατά να πετάξουν, να εγκαταλείψουν. Κάποιος πρέπει να είναι πρόθυμος να πετάξει τα πάντα, όχι μόνο τα λεφτά. Όλες τις μαλακίες που διδάχθηκε, την πλύση εγκεφάλου μιας ολόκληρης κοινωνίας. Πρέπει να τα παρατήσεις όλα αυτά για να πας στην άλλη πλευρά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να το κάνουν αυτό…
Jim Morrison (για τα 39 χρόνια, σαν σήμερα)
3 σχόλια:
Έκπληκτοι κόβειν,Τεό, κι εκεί μένω!!!
Αλλά όπως λέγαν κι αρχαίοι Άμοιρικανοί Πάτα-αγώνες φυλλό-σοφοι (σε άψογα μερικά νικά):
"On the deaf's the DOOR, as much as you want knock".
Σ' ωστόσο Gym Μ'όροις son:
Για να περάσουμε στην άλλη πλευρά της "Πόρτας" πρέπει να παρατήσουμε ΟΛΑ τα σκατά που διδαχθήκαμε στη Γη.
Αλλιώς "Knock, knock, knocking On ...Heavens Doors"
Κι εκεί "NO KINK on Ηeavens Door"
(ανοίγουν πανεύκολα...)
Η μουσική είναι των υπέροχων Mogwai. Κι o Morrison στέκει πάντα εκεί, με τα λόγια και το σαρκαστικό χαμόγελό του, με τα ανεκπλήρωτα λόγια και όνειρα...
Σχεδόν τίποτε δεν άλλαξε τέσσερις δεκαετίες μετά. Μα είναι μια μικρή παρήγορη νίκη το ότι δεν άλλαξε ο προσανατολισμός μας κι η αγάπη μας...
break on through to the other side...
Δεν ειναι κι εύκολο.
Δημοσίευση σχολίου