Προς Θεσσαλονικείς ιστ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Το έργο των προσαράξεων πλοίων στα αβαθή του Θερμαϊκού δεν είναι καινούργιο, άσχετα αν οι αμνήμονες και ανιστόρητοι καρεκλοκένταυροι, θεσιθήρες και άλλα αντιπαθή τρωκτικά έχουν την τάση να παρουσιάζουν κάθε τι σαν «μεμονωμένο περιστατικό». Από τις δεκάδες προσαράξεις που έχουν γίνει μέσα στα χρόνια στον «μπάτε σκύλοι αλέστε» ερυθροφώτιστο κόλπο της ερωτικής πλην φτωχομάνας νυφούλας του Θερμαϊκού, καταγράφουμε μία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον: Ήταν 26 Οκτωβρίου του 1931. Τίποτε δεν προμήνυε ακόμη την γέννηση των Παπαγεωργόπουλου - Ψωμιάδη, όταν το θωρηκτό Αβέρωφ προσάραξε στα αβαθή του Καραμπουρνού. Το θρυλικό πλοίο μετέφερε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη. Λιγότερο από δέκα μέρες αργότερα -στις 4 Νοεμβρίου- παραιτήθηκε λόγω αυτής ακριβώς της προσάραξης ο υπουργός Ναυτικών ενώ αντικαταστάθηκε και ο αρχηγός του στόλου! Στη σημερινή φάση –αφασία- της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ», όπως λένε κάποια καλολαδωμένα γρανάζια της, τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν. Πλοία χάνονται στον βυθό του Αιγαίου με 450 τόνους πετρέλαιο –λέγε με Sea Diamond που έγινε shit diamond-, ελικόπτερα και μαχητικά αεροπλάνα πέφτουν, ζαρντινιέρες ζωντανεύουν στο μαγαζάκι του τρόμου –δρόμου- γίνεται της Πόπης αλλά όλοι εκεί, αμετακίνητοι! Ακούνητα στρατιωτάκια που φυλάττουν αλλότριες Θερμοπύλες. Ευθύνη δεν φέρει κανείς! Όσο για την ευθιξία, έχει καταπλακωθεί και συνθλιβεί οριστικά κάτω από επάλληλες διαστρωματώσεις λίπους, ορατού τε και αοράτου.
Τι θέλω να πω με τα παραπάνω; Είναι προφανές Watson! Ότι η έννοια της ατομικής ευθύνης τείνει να καταργηθεί στα πλύνε-βάλε μυαλά των τηλεναρκομανών ανθρώπων, που έχοντας λερωμένη τη φωλιά μας, προσπαθούμε να μεταθέτουμε τα πάντα σε μια αφηρημένη –όσο και πρόστυχη- συλλογική ευθύνη. Κάτι που θα ήταν απλούστερο κι εντιμότερο αν ονομάζαμε συνενοχή. «Ο κόσμος τρελάθηκε», «ο κόσμος είναι κακός» κι άλλα τέτοια εκστομίζει ο καθένας μας, λες κι ο ίδιος στέκει έξω από τον κόσμο. Για ατομική ευθύνη ούτε λόγος…
Κατά τ’ άλλα, η οπισθοδρομική κομπανία των προοδευτικών και λοιπών διασκεδαστικών δυνάμεων, μας έπρηξε τα mailbox με το να στέλνει μηνύματα για να σβήσουμε τα φώτα το περασμένο Σάββατο. Ίσως για να μην φαίνονται οι ενοχές. Ίσως αυτές οι επαναστατικές ενασχολήσεις ν’ αναστέλλουν και την κάθοδό της στο δρόμο. Ίσως πάλι και για πλάκα…
Το έργο των προσαράξεων πλοίων στα αβαθή του Θερμαϊκού δεν είναι καινούργιο, άσχετα αν οι αμνήμονες και ανιστόρητοι καρεκλοκένταυροι, θεσιθήρες και άλλα αντιπαθή τρωκτικά έχουν την τάση να παρουσιάζουν κάθε τι σαν «μεμονωμένο περιστατικό». Από τις δεκάδες προσαράξεις που έχουν γίνει μέσα στα χρόνια στον «μπάτε σκύλοι αλέστε» ερυθροφώτιστο κόλπο της ερωτικής πλην φτωχομάνας νυφούλας του Θερμαϊκού, καταγράφουμε μία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον: Ήταν 26 Οκτωβρίου του 1931. Τίποτε δεν προμήνυε ακόμη την γέννηση των Παπαγεωργόπουλου - Ψωμιάδη, όταν το θωρηκτό Αβέρωφ προσάραξε στα αβαθή του Καραμπουρνού. Το θρυλικό πλοίο μετέφερε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη. Λιγότερο από δέκα μέρες αργότερα -στις 4 Νοεμβρίου- παραιτήθηκε λόγω αυτής ακριβώς της προσάραξης ο υπουργός Ναυτικών ενώ αντικαταστάθηκε και ο αρχηγός του στόλου! Στη σημερινή φάση –αφασία- της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ», όπως λένε κάποια καλολαδωμένα γρανάζια της, τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν. Πλοία χάνονται στον βυθό του Αιγαίου με 450 τόνους πετρέλαιο –λέγε με Sea Diamond που έγινε shit diamond-, ελικόπτερα και μαχητικά αεροπλάνα πέφτουν, ζαρντινιέρες ζωντανεύουν στο μαγαζάκι του τρόμου –δρόμου- γίνεται της Πόπης αλλά όλοι εκεί, αμετακίνητοι! Ακούνητα στρατιωτάκια που φυλάττουν αλλότριες Θερμοπύλες. Ευθύνη δεν φέρει κανείς! Όσο για την ευθιξία, έχει καταπλακωθεί και συνθλιβεί οριστικά κάτω από επάλληλες διαστρωματώσεις λίπους, ορατού τε και αοράτου.
Τι θέλω να πω με τα παραπάνω; Είναι προφανές Watson! Ότι η έννοια της ατομικής ευθύνης τείνει να καταργηθεί στα πλύνε-βάλε μυαλά των τηλεναρκομανών ανθρώπων, που έχοντας λερωμένη τη φωλιά μας, προσπαθούμε να μεταθέτουμε τα πάντα σε μια αφηρημένη –όσο και πρόστυχη- συλλογική ευθύνη. Κάτι που θα ήταν απλούστερο κι εντιμότερο αν ονομάζαμε συνενοχή. «Ο κόσμος τρελάθηκε», «ο κόσμος είναι κακός» κι άλλα τέτοια εκστομίζει ο καθένας μας, λες κι ο ίδιος στέκει έξω από τον κόσμο. Για ατομική ευθύνη ούτε λόγος…
Κατά τ’ άλλα, η οπισθοδρομική κομπανία των προοδευτικών και λοιπών διασκεδαστικών δυνάμεων, μας έπρηξε τα mailbox με το να στέλνει μηνύματα για να σβήσουμε τα φώτα το περασμένο Σάββατο. Ίσως για να μην φαίνονται οι ενοχές. Ίσως αυτές οι επαναστατικές ενασχολήσεις ν’ αναστέλλουν και την κάθοδό της στο δρόμο. Ίσως πάλι και για πλάκα…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)
5 σχόλια:
Καθε πολιτικοΣ ΚΑΤΩ κοιταει μονο
τον ΚΩΛΟτουμπας και τον πληρωσει
[μτφ...γεμισει ή εχει το μυαλο του στο γ-μίσι]
Μηπως πρεπει κι εμεις να.......
Ε Ν Ε Ρ Γ Η Θ-σ-Ο Υ Μ Ε;
Αν καποιος απο αυτους που τα εχουν κανει..σκατα,δεν εχει το κουραΔιο
να Auto κτονισει,θα μπορουσαμε
να του δωσουμε χειρα βοηθειας;
Συν φόνω, Αλάσκα τατά έχου Μέκκα Ν πρώτα ε μις. Εκεί Άννα φέρε τεκέ talk ή μένω...
Τι θα γη νύφη λαιμού Μεμάς;
Καλό το χαρακίρι (χαρά κυρίου) του πωλητικού, αλλά δεν αρκεί μια τηλεφωνική εντολή. Πρέπει να στηθεί (από ποιούς άραγε;) και το "ικρίωμα" (ή κρύωμα) πάνω στο οποίο θα "χαρακιριαστεί" (χαρακίρι-αστοί).
Όμως, αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα...Εγώ έχω άλλες δουλειές. Εξάλλου, δεν ξέρω να στήνω ικριώματα· ας δουλέψουν οι ειδικοί...
(Ουφ! Τώρα που έκανα την αυτοκριτική μου, μπορώ να πάω να δω το ματς;;;)
Η επανάσταση ματαιώθηκε λόγω αλλαγής ωραρίων!...
Ως γνωστόν θα γινόταν μεσημέρι, την ώρα που σχολάνε οι εργαζόμενοι και ξυπνούν οι φοιτητές. Όμως, η εργατική τάξη που έχυσε αίμα για το οχτάωρο, μόλις το εξασφάλισε αποφάσισε πως προτιμά το δωδεκάωρο και βάλε, για να μπορεί να παίρνει ακίνητα, κινητά και αυτοκίνητα.
Κατόπιν τούτου, δες το ματς, προχώρα και σε ματς μουτς, αλλά έχε το νου σου γιατί η επανάσταση μάλλον θα γίνει νύχτα...
Τη νύχτα υπάρχουν μόνο θρησκευτικές εκδηλώσεις! (π.χ. Νύχτα του Αγ. Βοθρολομαίου)
Τα έντυπα που βασίζω την πολιτική μου ενημέρωση ("'Αρλεκιν", "Espresso" και "Τηλεθεατής") γράφουν 9:30 π.μ.!
(με τους εργαζόμενους στις δουλειές και τους φοιτητές να κοιμούνται...)
Έτσι ώστε να μην σπάσει "ούτε ένα τζάμι" σύμφωνα με τη Σύγχρονη Εκδοχή του Μαρ ξυσμού-Αλεκισμού-Αρλεκινισμού.
"Μάλιστα, κύριε! Αλέκα έχεις γκίνια"
(Yes sir Alek Guinnes)
Δημοσίευση σχολίου