Σε μερικούς κύκλους είναι λίγο-πολύ της μόδας να μιλάνε για διεκδικήσεις με ελαφρότητα. Οι πιο μεγαλόστομοι κατήγοροι της καταναλωτικής κοινωνίας είναι πανίσχυροι καταναλωτές και δεν έχουν καμία διάθεση να πάψουν να είναι. Κάθε κόκκινο πανί που ανεμίζει δεν είναι αναγκαστικά η μαχητική σημαία της εργατικής τάξης. Δεν είναι αρκετό ένα σύνθημα να είναι βροντερό και παρορμητικό για να είναι και καλό. Και ο πιο φωνακλάς που αρπάζεται εύκολα, δεν είναι αναγκαστικά και ο πιο ψυχωμένος, ο πιο σταθερός ή ο πιο οξυδερκής.
Πρέπει η καινούργια γενιά να ξέρει την ιστορία της τάξης της, των αγώνων της, τα μαθήματα που βγήκαν από αυτούς. Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να ξαναανακαλύψει τον μπούσουλα, να ξανακάνει κάθε φορά τον ίδιο δρόμο, να ανανεώνει τα ίδια λάθη για να παίρνει τα ίδια μαθήματα. Πρέπει να δυσπιστεί στους κόλακες, σε κείνους που κάνουν πως τα ξέρουν όλα χωρίς να έχουν μάθει ποτέ τίποτα, ακόμα κι αν είναι καλοί ομιλητές κι αν παπαγαλίζουν μερικές κακοχωνεμένες φόρμουλες. Αυτός που θέλει να μετασχηματίσει τη ζωή και την κοινωνία δεν μπορεί να περνάει τον καιρό του στην αυτομόρφωση, στο διάβασμα, στο διαλογισμό. Πρέπει να τραβήξει για κει που αυτές οι γνώσεις μπορεί να επαληθευτούν στην πράξη…

Henri Krasucki - "Τα συνδικάτα και η πάλη των τάξεων"