Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Προς Θεσσαλονικείς λστ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ
να διώξουμε απ’ το σβέρκο μας τον Κώστα τον παχύ…
Το ανωτέρω δύστυχο δίστιχο αφιερούται εις χονδρό φίλο μου. Οποιοσδήποτε άλλος συνειρμός είναι τουλάχιστον κακοήθης…
Υπεσχέθην αντάμωσιν τον Μάιο – μήνα των όνων, όπερ και εγένετο. Συντετριμμένος εκ του ατυχήματος του λαοφιλούς αηδού Μαζωνάκη, όπου το αυτόματο τζιπ αποδείχτηκε ανεπαρκές να ολοκληρώσει μια σωστή δουλειά, προσπαθώ να κατεβάσω τριγλυκερίδια και χοληστερίνη σε κανονικά για την εποχή επίπεδα και να συνομιλήσω λίγο μεθ’ ημών. Έστω και για να νικήσω την κατάθλιψη ήτις μου δημιουργείται όταν κάπου γύρω δεν εκπέμπουν τουλάχιστον δύο συσκευές τηφλεόρασης (ασφαλώς θα έχετε προσέξει ότι –συνεπεία κάποιας αόρατης διαταγής, δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια καθολική εφαρμογή- όπου υπάρχει ζώσα ψυχή η τηφλεόραση πρέπει να είναι ανοιχτή, άσχετα αν βλέπει κάποιος ή όχι). Επληροφορήθην λοιπόν ότι ο αηδός «μέρα Μαγιού θα μου μίσευε, μέρα Μαγιού θα τον έχανα, που ανέβαινε στο λιακωτό με όπισθεν» (αγαπημένη κίνηση στην τετρακίνηση, αλλά ανεπιτυχής η κίνηση)…
Ποιος πάσαρε τον Πάσαρη; Ποιοι ρέπουν και πάλι προς τον Ρέππα; Ποιοι βάζουν με αγένεια τελεία και παύλα στην «Ιφιγένεια εν Παυλίδι»; Κάποιοι δε ανέμεναν να πιάσουν αλεπού εις Αλεποχώρι, αλλά μάλλον ο παλαιός Κώστας είναι αλλιώς σε σχέση με τον νέο. Άλλωστε, ο εις αγοράζει ελικόπτερα για να βγει μια υπερατλαντική ή ευρωπαϊκή φωτογραφία, ενώ ο έτερος «πουλάει» φωτογραφίες για να βγει μια βόλτα με ελικόπτερα… Πάντως, πάλι καλά που την ίδια ώρα δε λήστευε καμιά τράπεζα εις Καλαμάτα, όπως την προηγούμενη φορά που οι πανικόβλητοι τον είδαν στ’ Άγραφα, όπου γράφονται νέα επεισόδια της επιτυχημένης σειράς. Έτσι ακριβώς είχαν δει την Παναγία δυο γαλλίδες και πορτο-γαλλίδες παρθένες εις Λούρδη και Φατιμά (η μία παρέμεινε παρθένος, βλέποντας αργότερα και τον Χριστό φαντάρο).
Τελικά, καλόν είναι να γίνονται ασκήσεις, ενίοτε αναγιγνωσκόμενες και ως ass kisses. Όμως αυτά δεν είναι προβλήματα, τουλάχιστον όχι όσο η εσχάτως ενσκήψασα γρίπη των χοίρων, απειλούσα όχι τα συμπαθή τετράποδα (αποτελούντα πρώτιστη διατροφική προτίμηση πολλών και στυλοβάτη της τουριστικής προ(σ)βολής της χώρας μέσω του greek souvlaki), αλλά πολλά -ένια δε αντιπαθή- δίποδα. Λέτε τελικά να καταφέρουν να μας εξοντώσουν τα γουρούνια; Και μη χοιρότερα…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

2 σχόλια:

chrismos είπε...

Νάγια,ντύσου λέω! πως υφ' αυλαις επί στολαίς είν' αιδοια χρονοι καις:
Αιδώ και μια βδομάδα Lee's accent (μεγάλη Κύπρο φορά) να μας "φορέσουν" τα περιΣΕΒματα των εμβολίων, των χρυσοπληρωμένων από το Bush Τιτον αβρα αμμο πουλω (καίτοι τσουλά) τη Mar (ή Λίζα)

"Δη λιτοί-δείλι τί-
Δειλοι, τυρι ως τη φλέβα..."


Καλώ φλέβα ρει!

theogrocer είπε...

Φτου κακά! Τι ε-βροομόλογα είναι αυτά; Μύξα να πεις τέτοια, όνο ματάκια αιδώ.
Τάπερ ή ΣΕΒ Μάτα, να τα 'χω soon ε ΚΥΠ ου ξέρουν...