Αφιέρωμα στην 25η Μαρτίου, με σκόρπια αποσπάσματα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974":

Κατά των Τούρκων ξεσηκώθηκαν οι πάντες, ακόμα και οι Τούρκοι παρίες. Φυσικά οι ορθόδοξοι Έλληνες αποτελούσαν την πλειοψηφία. Όμως, οι μουσουλμάνοι Έλληνες, οι ορθόδοξοι Αρβανίτες και οι μουσουλμάνοι Αρβανίτες, αποτελούσαν περίπου τους μισούς των αγωνιζομένων κατά των Τούρκων. Τώρα, πώς έγινε και προέκυψε μετά την επανάσταση κράτος αμιγώς ελληνικό και ακραιφνώς ορθόδοξο, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία.
Η Ελλάδα προσδέθηκε στους Άγγλους και στη συνέχεια στους διαδόχους τους στη Μεσόγειο Αμερικανούς, πριν καν υπάρξει ως ελεύθερο κράτος!
Ο αγράμματος λαός δεν μισεί τους καλαμαράδες. Τους μισούν οι μισοαγράμματοι προύχοντες και οι κοτζαμπάσηδες, που πριν την επανάσταση συνεργάζονταν αρμονικότατα με τους Τούρκους. Ο αγράμματος άνθρωπος πάντα κατανοεί τη σημασία που έχουν για μια καλύτερη ζωή τα γράμματα και πάντα θέλει να σπουδάσει τα παιδιά του. Οι επικίνδυνοι είναι οι κολυβογραμματισμένοι με τα κολυβογράμματά τους, που δεν έλειψαν ποτέ απ’ την Ελλάδα. Και που τη χαντάκωσαν. Επειδή ξέρουν να διαβάζουν την Ιερά Σύνοψη, νομίζουν πως ξέρουν και γράμματα.
Το πείραμα Καποδίστρια απέτυχε γιατί οι Έλληνες δεν θέλουν να έχουν κράτος. Ούτε σήμερα θέλουν να έχουν κράτος (…) των πάντα πεινασμένων Ελλήνων που πάντα συνδυάζουν τα μεγάλα ιδανικά με τη μεγάλη μάσα (…) Εκείνο το πρώτο από μια ατέλειωτη σειρά δανείων έκανε τους Έλληνες να πέσουν με τα μούτρα στο ψητό και να σφάζονται μεταξύ τους για το ποιος θ’ αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι (…) Ο επόμενος διεθνής οικονομικός έλεγχος προβλέπω να κρατάει διακόσια χρόνια. Αν και δε νομίζω πως τότε θα υπάρχει Ελλάδα για να πληρώνει τα χρέη της. Θα την έχουν φάει οι Έλληνες μαζί με τα χρέη της.