Προς Θεσσαλονικείς μα΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Το να παλεύει τις με το… τέρας του πολιτισμού –έστω και γράφοντας δι’ αυτό- συχνά ισοδυναμεί με «πρόκληση αλλότριας ακολασίας» όπως ευσχήμως αναφέρεται εις νομικά κείμενα.
Ποιος πολιτισμός και γιατί τέρας; Ρωτήστε τον κακόμοιρο απερχόμενο πρωθυπουργό, όστις εις μία εξ εκείνων των σπαραξικάρδιων –ως τελικά απεδείχθησαν, με κορυφαία την Μπαϊρακτάρειο τοιαύτη- στιγμών που φούσκωνε τα στήθη και… λεοντάριζε, υπεσχέθη να το αναλάβει προσωπικά και να το δαμάσει: Ως νέος Ludvich Β΄ Wittelsbach –τι μορφή, τι ιστορία!- έχρισε εαυτόν πρωθυπουργό και υπουργό Πολιτισμού, άμα τη αναλήψει της διακυβέρνησης της χώρας! «Rex noster insanit»(«ο βασιλιάς μας τρελάθηκε») ανεφώνησαν τότε οι σώφρονες, γνωρίζοντες ότι το τρυφηλό παρελθόν του bon viveur μακεδόνα δεν παρείχε τα εχέγγυα αντιμετώπισης ενός τόσο απονενοημένου διαβήματος…
Όμως, δεν πρόλαβαν να παρέλθουν πολλά φεγγάρια –που έλεγαν και οι ινδιάνοι- δια ν’ αποδειχτεί ότι ο πολιτισμός ήταν ο Λεβιάθαν των γραφών, ο Αββαδών (ή Απολλύων στην ελληνική) πονηρός άγγελος της αποκάλυψης και η Λερναία Ύδρα της μυθολογίας. Που στις μέρες μας κατασπαράσσει ό,τι βρεθεί στο δρόμο του, πολλώ δε αν πρόκειται δι’ εν φιλόδοξο πλην τροφαντό κομπορρήμονα… «Το βασίλειό μου για ένα άλογο» αναφώνησε ως άλλος Ριχάρδος Λεοντόκαρδος, παράτησε το ανάκτορο της Μπουμπουλίνας στις τύχες του και χάθηκε στη μαύρη ελληνική πολιτιστική νύχτα.
Παρέλαβε λοιπόν τις τύχες του εν Ελλάδι πολιτισμού ο θαμώνας της πίστας και δεδηλωμένος θιασώτης των δωρικού μεγαλείου γαβγισμάτων κ. Γιώργος Βουλγαράκης κι από κει το «ζέον γεώμηλο» έφτασε εις χείρας του ξαδέρφου Μιχάλη Λιάπη. Ίσως και λίγο εκδικητικά υπό τη βαριά σκιά του… μαέστρου, αφού συνηθίζονται ταύτα εις κάθε πατροπαράδοτο ελληνικό σόι… Τω καιρώ εκείνω σημειώθηκε και το salto mortale του ακλόνητου μέχρι τότε φίλου –κι έκτοτε όνομα και μη χωριό- Χρήστου Ζαχόπουλου. Δια να… τεταρτώσει το κακό της 4Χ100 σκυταλοδρομίας μέσα σε λιγότερο από μια πενταετία, αφού ανήμερα του Αη Γιαννιού –και του αη ανασχηματισμού- του 2009, καλούνταν πλέον ο αιωνίως φέρελπις (τι καταδίκη κι αυτή!) Αντώνης Σαμαράς να πιάσει τον ταύρο απ’ τα κέρατα…
Τώρα, εις ποία κατάσταση παρέλαβε και πώς αφήνει τον πολιτισμό η τετράς των βαλέδων, καθώς και η μυριάς των χαβαλέδων που τον λυμαίνονται, θα σας γελάσω: χα, χα (σας γέλασα)…

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)