Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Προς Θεσσαλονικείς μστ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Την ημέρα του «όχι», εις τη μεγάλη νύχτα των συνταγματαρχών (28.10.1967), εγεννήθη μορφή τινά μέλλουσα ν’ αλλάξει το τοπίο (ακριβέστερα: τα φώτα) στην παιδεία: ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Ωστόσο, δεν προτιθέμεθα να παραμείνουμε στους Βένετους, δίδοντας στη στήλη αίσθηση looser –ως λέγουν οι σύμμαχοι αμερικανοί- αλλά εστιάζουμε στους πράσινους. Εκεί, αν μη τι άλλο (μύτη άλλο) υπάρχει υπουργείο προ-πο (προστασίας πολίτη) και υπουργείο πο-το (πολιτισμού-τουρισμού). Πο-το, κέρασμα δροσιστικού πολιτιστικού προϊόντος –με μύγδαλα, Annabel- στον αλλοδαπό, ίνα ξανάρθει.
Ρίχνοντας μια πρώτη ματιά στη νέα κυβέρνηση, προνόμιο ημών των αργόσχολων, ανακαλύψαμε πράματα και θάματα. Βρήκαμε τέσσερα στελέχη με αρχικά Γ.Π. (Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Πανάρετος, Πεταλωτής). Βρήκαμε ότι στο Εσωτερικών τοποθετήθηκαν δύο τύποι από Ρ (Ραγκούσης, Ρόβλιας), στο Περιβάλλοντος τρεις από Μ (Μπιρμπίλη, Μανιάτης, Μωραΐτης), στο Δικαιοσύνης δύο από Κ (Καστανίδης, Κατσιφάρας) και στο Πολιτισμού-Τουρισμού δύο από Γ (Γερουλάνος, Γκερέκου). Προσθέτουμε υφυπουργούς Επικρατείας, παρά τω πρωθυπουργώ, γραμματέα ΚΟ, πρόεδρο βουλής και έναν εκ των δύο κυβερνητικών εκπροσώπων (άπαντες από Π) και πείτε υμείς τι τρέχει με τις γραμματολογικές ομαδοποιήσεις! Πλείονα εν καιρώ, σταματήσαμε εδώ διότι τελείωσε ο καφές…
Κατά τα λοιπά, τη χώρα σαρώνει άνεμος κοσμογονίας! Τα παίρνει και τα σηκώνει όλα, φέρων νέα τάξη πραγμάτων. Σύμφωνα με προβλέψεις μετέωρων λόγων, ο άνεμος –με πράσινο χρώμα για όσους λαμβάνετε την έγχρωμη έκδοσή μας με γραφήματα και digital πίνακες- θα συνεχιστεί τουλάχιστον δια εκατό ημέρες, ήτοι μέχρι μέσα Ιανουαρίου. Ακολούθως κι ενώ γάτοι –όπως κάθε Ιανουάριο- θ’ αρχίζουν να ουρλιάζουν, θα σιγοντάρονται παρά μελών της εργατικής τάξεως, συνθέτοντας αντίστιξη γνωστή διεθνώς ως «vai via accompagnamento» ή «τι μαλάκας πιάστηκα» κατά την ελληνική λόγια μουσική. Θα ερμηνευτούν έργα των Καλομοίρη, Σκαλκώτα, αλλά και Παπακωνσταντίνου (ποίος Βασίλης, ποίος Θανάσης;), Λοβέρδου και Κατσέλη. Δια την οποία τραγούδησε παλιότερα η Suzanne Vega το γνωστό «my name is Luca / I live on the second floor / I live upstairs from you / yes I think you've seen me before / If you hear something late at night / some kind of trouble, some kind of fight / just don't ask me what it was». Όπερ μεθερμηνευόμενο εις ελεύθερη απόδοση, παραπέμπει εις το παραπάνω λεχθέν: «τι μαλάκας πιάστηκα», anyway…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)

2 σχόλια:

boula είπε...

I'm .exe τρελλα Μένη με τους τοίχους, my name in Luca ...
anyway ... πο λείο ρέω ΣΕΠ ή λόγος

theogrocer είπε...

Όλα έχουν ειπωθεί στα τραγούδια. Μέχρι και την pas-Λούκα προφύτεψαν!...