έχω πολύ σοβαρό λόγο, αυτόν http://www.blogger.com/comment.g?blogID=7919931915078850961&postID=8452540150974873810 έφθασα κιόλας στο προτελευταίο σκαλί της ανάγνωσης, Ν 2010. Πολύ μου άρεσαν ο Κάρολος με τα αξιώματα και ο Κροπότκιν με τα άλλα αξιώματα για τη δουλειά, τις δεξιότητες, ήθος, αγάπη, αλληλεγγύη. Γιατί ό,τι μας εκφράζει τελικά πρέπει να αποτελεί αξίωμα ;
Αν το αξίωμα συνοδεύεται από το επίθετο "προσωπικό", κανένα πρόβλημα. Όσο για το "πρέπει", οι φιλοσοφικές και φυλλοσοφικές θέσεις του blogακίου είναι σαφείς. Σα φις!
Πολύ θα ήθελα να γεμίσω μια γεμιστήρα με χιλιάδες ασημένιες λέξεις, όπως: ανθρωπιά, αντιρατσισμός, ταξική αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση, αντικαπιταλισμός, ποίηση, επαναστατική προοπτική, ζωγραφική, γνήσια κομμουνιστική κοινωνία, χρώμα, ελευθερία, έρωτας, αλληλοβοήθεια, εργασιακή ευφορία, θέατρο, μουσική κ.λ.π. και να την αδειάσω στα μηνίγγια των πολιτικών γουρουνιών και των αφεντικών τους. Ευλογημένη πεθυμιά...
boula, οι λέξεις αυτές είναι ατέλειωτης διάρκειας και μεγάλου διαμετρήματος. Άρα είναι οι καταλληλότερες για να καρφώνονται -όπως έλεγε κι ο Μ.Αναγνωστάκης- κυρίως σε σάπιους εγκεφάλους. Εκεί λειτουργούν σαν οξυζενέ σε μολυσμένη πληγή. (στο κάτω-κάτω σε ρομποτικά ανθρωποειδή θα πειραματιζόμουν· όχι σε ανθρώπους...)
Ήταν μεγάλη η νύχτα κι ήμασταν τόσο μόνοι πάγος στα χέρια - νέκρα στα χείλη στα χέρια χιόνι http://www.youtube.com/watch?v=t-6NQlRJQJw .... όντως μεγάλου διαμετρήματος.. Απλά αισθάνομαι δέος
Τί λεξιλόγιο είν' αυτό ρε μ@λ@κ@ May Mara Key? Ε, miss στο Λάος, δεν βρίζουμε. Μash Δία κρίνοι η Ευγενια καίω άδω knees! Διώτη ή μαστε από ΕΥΠωρες λυκογένειες.
Αν και γνωρίζω τον Chrismos και όχι εσάς Χρήστο, θα Σάσα pas ντύσω: Στο Λάος μπορεί να μη βρίζετε, αλλά τριγύρω, σε όλη την Ινδοκίνα (Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Καμπότζη, Μιανμάρ και Βιετνάμ) όλοι βρίζουν. Άσε που ο και φαλλό Γιάννης πρωτοστάτησε ομολογώντας ότι είναι όλοι τους καραγκιόζηδες... Ένα, δύο, τρία, πολλά Βιετνάμ...
13 σχόλια:
Ρε, κοίτα σοφίες που λένε οι μανάδες μας. Η δικιά μου με συμβούλευε και με συμβουλεύει ακόμη: Να προσέχεις τι λες· οι λέξεις είναι οπλισμένα πιστόλια!
Και το αντίστροφο: ενίοτε και τα πιστόλια είναι οπλισμένες λέξεις...
αισθάνομαι τελείως αφοπλισμένη !
Με τέτοιο (ποιητικό και μη) λόγο; Όχι δα!
έχω πολύ σοβαρό λόγο, αυτόν
http://www.blogger.com/comment.g?blogID=7919931915078850961&postID=8452540150974873810
έφθασα κιόλας στο προτελευταίο σκαλί της ανάγνωσης, Ν 2010. Πολύ μου άρεσαν ο Κάρολος με τα αξιώματα και ο Κροπότκιν με τα άλλα αξιώματα για τη δουλειά, τις δεξιότητες, ήθος, αγάπη, αλληλεγγύη.
Γιατί ό,τι μας εκφράζει τελικά πρέπει να αποτελεί αξίωμα ;
Αν το αξίωμα συνοδεύεται από το επίθετο "προσωπικό", κανένα πρόβλημα. Όσο για το "πρέπει", οι φιλοσοφικές και φυλλοσοφικές θέσεις του blogακίου είναι σαφείς. Σα φις!
Πολύ θα ήθελα να γεμίσω μια γεμιστήρα με χιλιάδες ασημένιες λέξεις, όπως: ανθρωπιά, αντιρατσισμός, ταξική αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση, αντικαπιταλισμός, ποίηση, επαναστατική προοπτική, ζωγραφική, γνήσια κομμουνιστική κοινωνία, χρώμα, ελευθερία, έρωτας, αλληλοβοήθεια, εργασιακή ευφορία, θέατρο, μουσική κ.λ.π.
και να την αδειάσω στα μηνίγγια των πολιτικών γουρουνιών και των αφεντικών τους.
Ευλογημένη πεθυμιά...
chrismos,
μην τα σπαταλάς τόσο πολύ, είναι πολύτιμα .................
boula,
οι λέξεις αυτές είναι ατέλειωτης διάρκειας και μεγάλου διαμετρήματος. Άρα είναι οι καταλληλότερες για να καρφώνονται -όπως έλεγε κι ο Μ.Αναγνωστάκης- κυρίως σε σάπιους εγκεφάλους. Εκεί λειτουργούν σαν οξυζενέ σε μολυσμένη πληγή.
(στο κάτω-κάτω σε ρομποτικά ανθρωποειδή θα πειραματιζόμουν· όχι σε ανθρώπους...)
"Βγες έξω ρε καραγκιόζη, σκατομ@λ@κ@ να σε γ@μίσω".
Ευ άγγελος May Mara kiss
Ήταν μεγάλη η νύχτα
κι ήμασταν τόσο μόνοι
πάγος στα χέρια - νέκρα στα χείλη
στα χέρια χιόνι
http://www.youtube.com/watch?v=t-6NQlRJQJw
.... όντως μεγάλου διαμετρήματος..
Απλά αισθάνομαι δέος
Τί λεξιλόγιο είν' αυτό ρε μ@λ@κ@ May Mara Key? Ε, miss στο Λάος, δεν βρίζουμε. Μash Δία κρίνοι η Ευγενια καίω άδω knees! Διώτη ή μαστε από ΕΥΠωρες λυκογένειες.
Αν και γνωρίζω τον Chrismos και όχι εσάς Χρήστο, θα Σάσα pas ντύσω: Στο Λάος μπορεί να μη βρίζετε, αλλά τριγύρω, σε όλη την Ινδοκίνα (Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Καμπότζη, Μιανμάρ και Βιετνάμ) όλοι βρίζουν. Άσε που ο και φαλλό Γιάννης πρωτοστάτησε ομολογώντας ότι είναι όλοι τους καραγκιόζηδες...
Ένα, δύο, τρία, πολλά Βιετνάμ...
Δημοσίευση σχολίου