Προς Θεσσαλονικείς νστ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Αφήσαμε πίσω τας εκατό ημέρας που συγκλόνισαν τον κόσμο (καμία σχέση με τας αντιστοίχους δέκα ημέρας του John Reed), ημέρες που σημαδεύτηκαν από το τόσον παραγωγικό έργο της πρασίνου κυβερνήσεως, που έφιππος εις πράσινα άτια (και με διάφορα Α.Τ.Ι.Α. εις τους κόλπους της) βαδίζει εις το μονοπάτι της πρασίνου αναπτύξεως, ουγκ! Καθώς οδεύουμε πλέον για τις χίλιες και μία νύχτες της Χαλιμάς, το χάλι μας δεν περιγράφεται. Από την άλλη: Διαμαντοπούλου: δύο «ου». Ξενογιαννακοπούλου: δύο «ου». Γκερέκου: ένα «ου». Και οι λοιπές (Κατσέλη, Μπατζελή, Μπιρμπίλη), όλες σε -λη σαν τον Μπρους!
Habemus Καλλικράτη! Χαίρετε και αγαλλιάστε αδελφοί, ο θεός μεθ’ ημών και με θυμών’. Ακολουθώντας την τακτική της δήθεν επιλογής των αρίστων και όχι των αρεστών και τα ρέστα, η κυβέρνηση των ρέστων με τα τραβηγμένα παρά της Ευρωπαϊκής Ενώσεως ώτα, έδωσε το στίγμα της: απέλυσε τον επί δύο αιώνας συμβασιούχο Καποδίστρια που κάλυπτε παγίους και λειτουργικάς ανάγκας της παραμυθίας, απέκλεισε τον Ικτίνο χωρίς δευτέρα σκέψη και ανέβασε on stage τον Καλλικράτη (άγνωστο αν ακολουθήθηκε η δεδοκιμασμένη μέθοδος opengov). Και τώρα πώς θα λέγονται οι Καποδιστριακοί δήμοι; Καλλικρατικοί; Τι φρίκη! Και πώς η Καλλικράτεια, όπου πάει δια τοξικά λουτρά μέρος των εγκλωβισμένων της συμβασιλεύουσας; Oh mon dieu! Μην μειδιάτε αδελφοί, σκεφθείτε μόνον τι θ’ απογίνουν άραγε αι νομαρχίαι μας και πού θα στεγάσουμε τώρα τους αποχωρούντες νομάρχες; Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μία κάποια λύσις… Ένιοι δε ήσαν λάβαρον με την ηρωική υπόμνηση «εν τούτω Πανίκα».
Τίνα, συγνώμη που σας ερωτώ έτσι απλά και ίσως ολίγον άκομψα, αλλά μήπως δεν διατρέφεστε σωστά; Δεν λέγω, καλά τα επιλεγμένα ιμάτιά σας, αλλά διατραφείτε ολίγον καλύτερα βρε παιδί μου. Δεν είναι δυνατό υμείς να είστε περί τα 35 χιλιόγραμμα (μεθ’ οστών) και ο Θεόδωρος να υπερβαίνει εις μικτόν βάρος (απόβαρο συν τα πλούσια εις διαστάσεις ιμάτια) τους δύο τόνους. Με τέτοιες εικόνες θα βαδίσουμε εις την πράσινη ανάπτυξη; Με λίθους εις την τσέπη θ’ αντισταθούμε εις τους σφοδρούς ανέμους του μέλλοντος; Φάτε λίγο πουλάκι μου, ουδέν εδιδάχθητε από τους προκατόχους σας και τις ΜΚΟ που σας περιτριγυρίζουν όπως οι μύγες το ξεχασμένο βαζάκι με το κοκό;
Δεν έχουμε Πούτιν και φαλλοί κλίναι… Σπολλάτη.

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)