Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Κι αύριο είναι πρωί -μα εμείς σήμερα θα καλπάσουμε προς τις κρυψώνες του ήλιου
Με χρυσές μπρατσέρες θα βγούμε στον κίνδυνο πιο πέρ’ απ’ τ’ ακρωτήριο της καλής ανταύγειας
Προς τις σπαθωτές φιλίες των υποσχέσεων που έστησαν κιόσκια μες στη μέση της χαράς
Υψώνοντας τις φλόγες των σαν τ’ αλαφριά κορμιά της καλοσύνης.
Οδυσσέας Ελύτης

4 σχόλια:

chrismos είπε...

Με το μυαλό στις Ελυτήστικες θάλασσες, κολυμπάμε αργά, με απρόθυμες και βαριεστημένες απλωτές, προς την ακτή της προσαρμογής στις φθινοπωρινές ομπρέλες, όχι της σκίασης, αλλά της προστασίας από τα πεφταστέρια, που ήδη μπήκαν στην μετακαλοκαιρινή ατμόσφαιρα της γήινης ρουτίνας και αναφλέγονται εξαϋλώνοντας τις μνήμες των τεμπέλικων ημερών.

Καλή επανεκκίνηση!
όχι της οικων ομοίας,
ούτ' αιτείς εικών ομοίας,
ούτ' αιτήσει κωνο μίας,
ούτ' έτη σηκώνω μυίας,
ούτε Καίτης συκών ομοίας,
αλάτι σα τομη κι εις μασα να τασσεις!

(Σ'ώριμα σας απωθει μισα δις λεκτική μου φιλικε συν τροφη)

theogrocer είπε...

Santa Χιόνια! Καιτη, ω Ρέα, Άννα άρτυση!
Και miss σ' απωθει miss, αμε!
Ένα μικρό διάλυμα a κώμα και απω Δευτέρα και πάλη μαζί, χαζοί ναζί...

chrismos είπε...

Ναζί-κανίς ίνα μυζεί?
Pause να παν dishes c' est tête ή Άδη λύματα;
Αίνοι way, εν e-way...tell oh span tone.

Καλώ ΠΣΚ!
(ποιά Πανσπουδαστική, ρε; Τομή "Κ" ρόδι άλειμμα, εννοώ! Του παρά σκεύος άβατο Κυριακου)

theogrocer είπε...

Χαχα, γε λαο σαν χα hush!
Μυθε της τέτοια δειλι Ματα, ενω ψησα βατο Κυριακου.