Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Ποτέ δεν υπήρξε μια εποχή που οι άνθρωποι ήταν τόσο δύσθυμοι και μελαγχολικοί. Άλλωστε, αυτό εξηγεί από μία άποψη την τρομερή και μέχρις αηδίας οργάνωση της ευθυμίας. Καμιά εποχή δεν είχε οργανώσει τόσο πολύ την ευθυμία όσο η δική μας. Σε καμιά εποχή δεν έπαιζε πρωί-πρωί στα σπίτια το ραδιόφωνο εύθυμες μουσικές, για να ξυπνήσουν οι άνθρωποι μελαγχολικοί και σχεδόν έτοιμοι να αυτοκτονήσουν.
Γιάννης Τσαρούχης

3 σχόλια:

chrismos είπε...

Αισιοδοξία ρεεεεε!...
Θα νικήσουμε!
Venceremos!
WC-Ρέμος

boula είπε...

Θυμάμαι ακόμα εύθυμες μουσικές το πρωί από το ραδιόφωνο και μια διάχυτη μελαγχολία την εποχή που μεγάλωνα. Η αρχή της αστυφιλίας, της ταχύτητας και της ανυποχώρητης ανάπτυξης. Όλες οι διεκδικήσεις του χθες σήμερα συνεχίζουν με τον δείκτη του ανταγωνισμού στο κόκκινο ... σαν ταξιδάκι αναψυχής ... σαν τα πρωινά της εξοχής ....

theogrocer είπε...

Chrismos
Με τη Νίκη
Boula
Όλα τα θυμόμαστε. Κι αυτό κάνει το παρόν ακόμα χειρότερο.