Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

4 σχόλια:

chrismos είπε...

Ο γιατρός είχε διαγνώσει καταρράκτη κι ο γέρος χρησιμοποιούσε τα θολά του μάτια για να δείχνει κλαμένος, συγκινημένος και μετανοιωμένος, τάχα μου, που συνεργάζονταν με τους ταγματασφαλήτες. Η Λία έκλεισε τη μύτη της από τη μπόχα. Μια κοίταζε το σάπιο ψάρι και μια κοίταζε τα εδώ και μήνες άλουστα μαλιά του παπού της. Τα συνδύασε όλα κι είπε μονολογώντας:
«Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι του παπού, Λια...»
Ύστερα γύρισε προς στον αδερφό της το Φώτη που έσκιζε κούτσουρα στην αυλή:
«Φώτη, α! και τσεκούρι έχεις; Θα το χρει αστό...»

(απ' ό,τι λαοί κι η παράδοση των παρ' ΕΛΑΣ αιων)

theogrocer είπε...

Κουφά λες. Κρέμα λες;
Μια άλλη παροιμία λέει "δεν έχουμε Πούτιν και φαλλοί κλίναι". Οπότε "καλώ ομελέτα κι έρχεται"...

Ανώνυμος είπε...

Κάλεσα κι εγώ ομελέτα αλλά δεν υπάρχει οργάνωση.
Ήρθαν γιαούρτια!
Νομίζω πρέπει να ακολουθηθεί το παράδειγμα των καλών s τι ατορίων.
Πρώτα ορεκτικά και σαλάτες, μετά κυρίως γεύμα και τέλος επιδόρπιο.
Κατόπιν τούτου πρώτα θα πρέπει να ρίπτονται αι τομάται, κατόπιν τα ωά και τέλος τα γιαούρτια.
Αλλοιώς... φασκέλωστα

theogrocer είπε...

Και τα μπαράκια δεν είναι άσχημα. Πρώτα ένας καφές, μετά μια βαρύτιμη φιάλη και όλα καλά...